Het lijkt misschien wat vreemd, dat ik hier iets schrijf over de djadjan-djadjan (snoeperijen) uit mijn jeugd in het toenmalige Nederlands-Indië (later Indonesië) (1938-1956), maar het djadjan (snoepen) was een wezenlijk onderdeel van het leven van een Indisch kind en bovendien zou ik graag deze (on)hebbelijkheid van het ‘kind uit Tempo Doeloe’ (vroegere tijden) aan de vergetelheid willen ontrukken en bewaren voor en doorgeven aan volgende generaties.
Lees verder.