Bo Keller is een vaste I4E-lezer. Hij woonde jarenlang op het terrein van Bronbeek en was o.a. ook een bronbeekgids.
Nu is hij nog steeds betrokken bij evenementen te Bronbeek.
Stekelige struiken in een Nederlandse achtertuin
Het Museum Bronbeek (MB) en het Indisch Herinneringscentrum (IHC) willen ons, de Nederlandse samenleving, jong en oud, een overzicht bieden van de belangrijkste gebeurtenissen tijdens de bezetting van Nederlands Indië door het keizerrijk Japan. Daar is niets op tegen. Integendeel, het is goed dat de jongere generaties kennis nemen van wat zich daarginds in de 2de wereldoorlog heeft afgespeeld.
Toch heb ik mijn bezwaren en wel tegen de hele opzet. Die legt nu, in mijn ogen, té veel de nadruk op de Japanse zaak. Ik noem bij voorbeeld het op de hele zaalvloer geprojecteerde beeld (traject?) van de beruchte Birma – Siam spoorlijn die geallieerde krijgsgevangenen én Indonesische remoesja’s moesten aanleggen voor de Japanners, onder onvoorstelbaar erbarmelijke omstandigheden. Dwars door tropische jungle, over bergen, dalen en snel stromende rivieren, 415 km lang. Het werk kostte tienduizenden krijgsgevangenen en remoesja’s het leven.
Wat beweegt de bedenkers van deze voorstelling ertoe om met gebruikmaking van beelden uit de Japanse oorlogspropaganda uitgebreid te tonen waartoe Japans ingenieursvernuft in staat was, terwijl een twintigtal meters verderop met grote regelmaat jaarlijkse herdenkingen worden gehouden van het onmenselijk optreden van de Japanners in Zuid-Oost Azië, in het kader van hun plannen om één Groot Aziatisch Rijk te scheppen, natuurlijk onder Japanse leiding.
Het stoort mij ook dat tot nu toe zonder enige toelichting levensgrote foto’s van totaal uitgemergelde Nederlandse krijgsgevangenen worden getoond, mensen die in Nederlands Indië als kerngezonde jonge mannen onder de wapenen werden geroepen om een gebied te verdedigen dat tegen de Japanse overmacht onverdedigbaar bleek te zijn. Des te ongelukkiger vind ik deze manier van tentoonstellen, omdat het gebeurt in een tehuis voor mensen die de verschrikkingen van de oorlog in Azië nog aan den lijve hebben ondervonden. Zij worden er dagelijks mee geconfronteerd. Neem de prent van die jonge man met “tjawat”, de schaamlap om zijn naaktheid te verbergen. Wat moet er in hem en zijn lotgenoten zijn omgegaan toen het voor hen duidelijk was, dat ze niets maar dan ook niets van hun “mens zijn” over hadden behalve dat lapje en de wil om de hel te overleven.
.
Hiermee wil en hoop ik geen tranen opwekkend verhaal te hebben neergezet. Maar door de informatie via de bijbehorende videopresentatie en enkele bijgevoegde prenten uit duidelijk Japanse koker, lijkt het nu dat Museum Bronbeek en het IHC via deze NEDERLANDSE ACHTERTUIN het Japanse optreden met de mantel der liefde bedekt en verheft boven het lot van de slachtoffers, de geallieerde militairen die vergeten hadden zich dood te vechten voor een verloren zaak.
Ik hoop dat Museum Bronbeek en het IHC alsnog open oor en oog zullen hebben voor een tentoonstelling waarin de lotgevallen en moedige daden van onze eigen mensen, van welke kleur of landsaard dan ook, beter, duidelijker en evenwichtiger voor het voetlicht worden gebracht. Het lijkt nu alsof Japan het toch maar mooi voor elkaar had. Dat mag zo zijn geweest, maar het is heel pijnlijk voor de nog levende slachtoffers en voor de nabestaanden van hen die het leven lieten. Bij hen hoeft de ellende en vernedering niet nog eens te worden ingewreven.
Bo Keller
...................
Indisch4ever 
Quote :
Setelah konsep selesai disepakati, Sajuti menyalin dan mengetik naskah tersebut menggunakan mesin ketik yang diambil dari kantor perwakilan AL Jerman, milik Mayor (Laut) Dr. Hermann Kandeler.[3]
—————————————————————————————-De voorbereidingen om de tekst samen te stellen (Soekarno, Hatta, Mr Raden A.Soebardjo Djojoadisoerjo) gebeurde bij het huis van Maeda .
(zie de rol/invloed van de Japanse Marine, de Japanse landmacht stond niet zo positief t.o.v de Nationalisten).
Na dat er verbeteringen waren aangebracht aan het concept , werd het getypt door Sajuti Melik op een geleende type machine van de Duitse Marine , Majoor Dr.H.Kandeler.
Pak Jan refereerde aan een verhaal dat Maeda invloed had bij het samenstellen van de concept.
Wat wel gebeurde was dat Maeda ( Japanse Marine) had de nationalisten onderdak gegeven/faciliteren en de veiligheid van de nationalisten gegarandeerd.
Maeda had zich terug getrokken , en Soekarno had duidelijk gemaakt het een “transfer of power” wordt en niet een “administratieve overdracht” .
Zie de tekst :” Pemindahan kekuasaan dan lain lain “
Het gaat mij niet om de Indonesische tekst, en wel of geen invloed van Maeda. Het gaat mij om de vertalingen die onderling verschillen, zowel naar woordgebruik als datum, maar alle geautoriseerd schijnen te zijn. Het gaat mij ook niet om het grappige feitje dat een Indonesiër het stukje heeft overgetypt op een Duitse schrijfmachine. Maeda heeft tientallen kopieën laten typen (er waren nog geen reproductiemachines) voor verspreiding.
Na de Slag van Surabaya, Ambarawa , Pol Acties en andere excessen die gericht zijn op de gewone tani of Kromo met de’ ‘kupluk”
Pak Suria,Bedoelde U mss. ”krupuk”
siBo
Volgens KBBI=Kamus Besar Bhs Indonesia ( Indonesische Pan Dale) :
kup·luk Jw n kopiah, biasanya dibuat dr beledu hitam dan berbentuk segi panjang; peci; songkok
In Holland mss Jan met de pet ?
Friends,
Ik kan alleen beroepen op Indonesische artikelen die ik gelezen heb , op internet en officiele bronnen zoals de 6 delen Sejarah Nasional Indonesia die ik “geregeld”kan raadplegen, een paar jaar geleden in Indonesia gekocht.
Gelukkig is er een “internet”uitgave , daar staat geschreven hoe het gegaan was .
Deel 6 Sejarah Nasional Indonesia
http://books.google.co.id/books?id=AgwfAR3uTVcC&pg=PA140&lpg=PA140&dq=sejarah+teks+proklamasi+dan+maeda&source ….etc.
In het Indonesisch, wel te vertalen via vertaal machines.
V.w.b :
pt 1. Mijn inziens als katalysator , en ondanks hun verborgen agenda (Indonesische en Japanse belangen) hadden de Indonesiers door de Japanse verliezen hun eigen koers en legermacht (met “toestemming” van ) kunnen opbouwen .
De Indonesiers hadden voor de inval van Japan nog aangeboden om Nederlands Indie samen met de Nederlanders te verdedigen.
De aanbod werd afgeslagen , ook de handreiking van de PAGI .
2.Eerst waren ze verwelkomd als een grote broer/ bevrijder .
Later hebben de Indonesiers zelf ondervonden dat Japan haar eigen belangen nastreven .
Zoals bekend werd in donesia geplunderd van de grondstoffen, en vergeet niet de inzet van de Romusja.
3.Niet echt doorslaggevend , mijn inziens bepaalde mogelijkheid geschapen(o.a als katalysator) .
Dat is te zien dat er diverse opstanden waren , zoals van de PETA.
Wat belangrijker is de samenhorigheid van de 1ste generatie nationalisten (Sumpah Pemuda 1928) die eigen baas willen zijn in hun eigen huis, altijd latent aanwezig, al eeuwen lang en de brede steun van het volk .
Na de Slag van Surabaya, Ambarawa , Pol Acties en andere excessen die gericht zijn op de gewone tani of Kromo met de kupluk .
Ik geloof niet en helemaal niet in de bijbel.Jehovagetuigen slaan me met zulke kulargumenten om de oren, deze zijn simpelweg te weerleggen.
Uw zinsnede getuigt niet van enig argument, dat zoek ik ook niet maar een verklaring van bovengenoemde feiten heb ik wel nodig,waarom worden ze vermeld Louter en alleen de belezenheid van de verteller te demonstreren,dat weet ik al maar ik wil een intelligent antwoord om het botol tjebok niveau te overstijgen, misschien kan deze en gene een bijdrage leveren.
Het was ook niet mijn bedoeling om naar verklaringen te zoeken. Ik wilde slechts de houding van mensen proberen te verklaren. ik ga verder.
In onze digitale tijdperk kunnen wij denken in processen, maar zoals in het archiefwerk ook in “zaken”. Er zijn eventualiteiten die een proces zowel negatief als positief kunnen beinvloeden. maar ook eventualiteiten die geen klaarheid in een zaak teweegbrengen. Maar hoe dan ook, elk proces of een zaak kent een begin en een einde. Een zaak kan ook heropend worden.
Indien er al onenigheid bestaat over het einde van de zaak de onafhankelijkheidsstrijd , van Indonesie of die nou eindigde op 17 augustus 1945 of op 27 december 1949 dan kunnen wij daarmee hele discussies op forums vullen. Dit gebeurt maar al te veel.
Feitjes en andere documenten die achteraf opduiken met betrekking tot die zaak kunnen we aan het dossier van die zaak toevoegen.
Voor het overige is het voor een dossiervormer niet belangrijk of de Japanners doorslaggevend of belangrijk waren voor de onafhankelijkheid van Indonesie. Discussies laat hij over aan de deskundigen (juristen?) op dit forum. Voor hem is het belangrijk te weten of dat document bij die zaak hoort.
Feit ook is: de zaak is afgesloten, zoals het tijdperk Indie afgesloten is. Wat dit laatste betreft reeds bij de inval van de Japanners. Daarover is natuurlijk discussie mogelijk.
Het gaat uiteindelijk om de argumenten in het lange verhaal of one liners. Er wordt wel een feitenrelaas gegeven tot de schrijfmachine van een Duitser toe maar geen verklaring.
Ik heb met veel belangstelling bovenstaande gelezen en wat is de conclusie :
À) de Japanners waren belangrijk bij de Indonesische onafhankelijkheid en waar blijkt dat uit?
B) de Japanners waren belangrijk bij de Indonesische onafhankelijkheid maar niet doorslaggevend en waar blijkt dat uit?
C) de Japanners waren doorslaggevend bij de Indonesische onafhankelijkheid en waar blijkt dat uit?
Van den Broek, zo ook geloven velen dat Adam en Eva de eerste mensen waren. Wanneer je hen vraagt waaruit dit blijkt verwijzen zij ons naar de Bijbel (en overleveringen van primitieve volkeren) zodat elke vorm van discussie onmogelijk wordt gemaakt.
Ik probeer me zoveel mogelijk te beperken tot feitelijke gebeurtenissen op een rijtje. ‘Duiding’ is echt een begrip voor journalisten. Voor verklaringen of duiding heb je veel meer achtergrond nodig, en die heb ik niet genoeg. Niet zo erg, met hetzelfde feitenrelaas komen tien schrijvers tot tot tien verschillende verklaringen. (soms heb ik me ook hieraan bezondigd, waarvoor mijn excuus). Een van de weinige vragen die ik voor die tijd heb is de positie van de PETA (en ook de HeiHo) en de politie t.a.v. de bersiapmoorden.
http://www.ilmumu.com/pengetahuan/isi-teks-proklamasi-kemerdekaan-indonesia/
(kan vertaald worden via google of andere vertaalmachines) .
Volgens bovenstaande verhaal heeft Soekarno de voorlopige tekst zelf geschreven (zie zijn handschrift) , en later overgetypt door iemand op een typemachine van een Duitse marine officier .
Aanwezig waren:
Penyusunan teks Proklamasi dilakukan oleh Soekarno, M. Hatta, Achmad Soebardjo , de getuigen waren (dan disaksikan oleh )Soekarni, B.M. Diah, Sudiro (Mbah) dan Sayuti Melik.
Ik heb ergens een verslag gelezen wat er op dat moment gebeurde bij het huis van Maeda , verteld door de oog getuigen.
Maeda wilde voor Soekarno en Hatta wel proberen het militair bestuur over te halen nu al de Republiek te laten uitroepen. Yamamoto had echter net uit Tokio de opdracht gekregen de status quo te handhaven en weigerde hen te ontvangen. Hij verwees Maeda naar generaal Nisjimoera, het hoofd van de afdeling algemene zaken, die met het oog op mogelijke ongeregeldheden bereid was nog diezelfde avond Maeda, Soekarno en Hatta te ontvangen. Door Soekarno en Hatta werd bij Nisjimoera aanvankelijk getracht tot het uitroepen van de onafhankelijkheid met Japanse instemming te komen, of door de nu onmiddellijk door de Japanners te installeren voorbereidingscommissie. Ook werd gedacht aan de fictie van het uitroepen van de Republiek op een datum vóór 15 augustus. Nisjimoera was wel te vinden voor het door de Indonesische leiders geopperde idee dat de Republiek -zonder zijn voorkennis- zou zijn uitgeroepen door jongerengroepen waar de Japanners geen controle over hadden. Ook zou een onafhankelijk Indonesië zo kunnen worden gewonnen voor een langetermijnstrategie voor de wederopbouw van het Japanse keizerrijk. Met het gedogen van de Republiek, uitgeroepen buiten voorkennis van de autoriteiten, kon zowel de morele verplichting ten aanzien van de Indonesiërs als de juridische verantwoordelijkheid tegenover de regering in Tokio worden nagekomen.
Om drie uur ’s-nachts teruggekeerd in de woning van Maeda bleken de leden van de voorbereidingscommissie daar nog aanwezig te zijn alsmede leiders van jongerengroepen. Soekarno, Hatta en Soebardjo zonderden zich met Maeda en drie van zijn medewerkers af in de werkkamer van Maeda waar zij de tekst voor de proclamatie opstelden. Het door de jongerenleiders meegebrachte concept was voor hen onaanvaardbaar aangezien daarin de onmiddellijke overdracht van alle bestuursorganen werd gevorderd. De jongeren verklaarden op hun beurt geen verantwoordelijkheid voor de tekst van Hatta c.s. te kunnen dragen. Nadat men om vijf uur uiteen was gegaan zorgde Maeda voor de vermenigvuldiging en verspreiding in Batavia van de proclamatie die alleen was ondertekend door Soekarno en Hatta. Een grote bijeenkomst op het Ikadaplein werd door de militaire autoriteiten veiligheidshalve verboden; in een plechtigheid voor zijn huis las Soekarno aan het eind van de ochtend van 17 augustus de onafhankelijkheidsverklaring voor:
Proklamasi.
Kami bangsa Indonesia dengan ini menjatakan Kemerdekaan Indonesia. Hal2 jang mengenai pemindahan kekoeasaan dan lain-lain diselinggarakan dengan tjara saksama dan dalam tempoh jang sesingkat-singkatnja. Djakarta 17-8-’05 Wakil2 bangsa Indonesia Soekarno-Hatta
Het voorlezen van de proclamatie werd voorafgegaan door het voorlezen van de enige weken eerder opgestelde inleiding tot het Handvest van Djakarta met weglating van pro-Japanse passages, en gevolgd door het hijsen van de rood-witte vlag en het zingen van het Indonesia Raya. De dag daarop kwam de voorbereidingscommissie weer bijeen, alsmede diverse bestuurders, jongerenleiders en de Peta-commandant in Batavia. De jongeren namen afstand van de commissie gezien de benoeming door het Japanse militaire bestuur en eisten een nieuw Komitee Nasional Indonesia. De brug die Hatta trachtte te slaan, dat de benaming ‘voorbereidingscommissie’ nuttig was om de Japanners rustig te stemmen, maar dat de benaming Komitee Nasional Indonesia gericht was op de toekomst van het Indonesische volk, was voor hen niet voldoende waarop zij de bijeenkomst verlieten. Daarop werd het Handvest van Djakarta aangenomen als Grondwet voor de Republiek. ’s-Middags werden Soekarno en Hatta bij acclamatie gekozen tot president resp. vice-president. Ontboden bij generaal Yamamoto werd Soekarno en Hatta medegedeeld dat, gezien de Verklaring van Potsdam, hulp in de richting van onafhankelijkheid onmogelijk was; Maeda was echter voornemens zoveel mogelijk steun te verlenen aan de Indonesische verlangens.
Sorry dat het zo lang is geworden. Heer SA refereerde aan de gebeurtenissen bij Maeda, en daar gebeurde inderdaad veel.
Beter een lang verhaal dan met oneliners lezers proberen te beinvloeden. In de politiek schijnt men daarvan een handje te hebben, en zo’n politicus wordt nog geloofd ook.
SiL., op 15 februari 2014 om 19:19 zei:
“Beter een lang verhaal dan met oneliners lezers proberen te beinvloeden”.
En toen viel mijn botol in de plee …….
Pak Pierre
Een indo heeft altijd een rij gevulde botols, om te voorkomen dat er één in de plee valt. Ik begrijp deze reactie niet.
Ach …. mijn botol viel in de plee – de Hollandse uitdrukking is geloof ik “mijn klomp breekt” – van verbazing toen ik uitgerekend uit uw pen, c.q. toetsenbord, mocht noteren dat het beter is lezers met een lang verhaal te beïnvloeden dan met one liners.
U grossiert immers in one liners, al dan niet terzake doende, maar misschien is u dat zelf ontgaan.
Pak Pierre
Ik dacht in eerste instantie dat u zich aangesproken voelde, maar gelukkig was dat niet het geval. Schrijven voor internet is een kunst, daar waag ik me niet aan. Je zult maar verkeerd begrepen worden en afgerekend worden op futiliteiten. Ook het bevattingsvermogen van de doelgroep varieert wel eens.
Ach …. wie schrijven wil op internet, kort of lang, moet dat maar doen vind ik. Van sommige one liners leer ik meer dan van 4 kantjes geleerd betoog met verwijzingen naar de grote filosofen en geschiedkundigen.
Als ik bang zou moeten zijn om verkeerd te worden begrepen of om een futiliteit te worden geattaqueerd of om door anderen niet geleerd genoeg te worden bevonden, dan zou er geen letter uit mijn computer rollen. Voor sommigen een zegen misschien, maar daardoor laat ik mij de lol van het schriftelijk meedoen op een Indisch forum niet ontnemen.
Het is naar mijn mening wel zaak om zoveel mogelijk binnen de lijnen van goed fatsoen te blijven. Dus niet onnodig vitriool in het rond spuiten of anderen afzeiken om hun afwijkende kijk op de wereld, ook al waant men zich veilig achter een pseudoniem.
Pak Pierre
“Nederlands gezag was er pas in maart 1946. ”
———————————————————————————
Dat betwijfel ik .
Wel probeerde Nederland haar oude gezag te laten gelden , maar werd niet meer erkend door de Nationalisten/Indonesiers .
En betwist !
Vele buitenlandse bronnen erkennen ook dat de Merdeka uitroeping NIET alleen de ideaal/droom van een kleine elitaire Nationalisten/ Pemuda , maar uitgegroeid tot een brede beweging na de Slag van Surabaya .De keerpunt , want tot dat moment was het de Nederlanders gelukt om 350 jaren aanwezig te zijn in de Gordel van Smaragd door hun verdeel en heers politiek.
Dat willen ze weer toepassen ( “deelstaten” van Van Mook) en 2 Agressie Oorlogen.
Jammer dat ze uiteindelijk 2 koekoekseieren hadden achtergelaten(of op zijn minst medeverantwoordelijk), de RMS en de Papua .
Helaas waren de nationalistenleiders , vaak kinderen van Inlandse Hoofden/Groten slimmer geworden omdat ze sinds 1864 dezelfde opleidings en vorming krijgen ( toegelaten tot ELS en verder).
Ze waaieren uit , naar Nederland(Perhimpunan Indonesia) , sommigen werden “besmet” met linkse ideeen, de Komintern groep.
Ze kunnen kennismaken met de Westerse filosofen, leren over de Franse Revolutie etc.
Voor 1928 kunnen de Nederlanders een Javaan, tegen een Sundanees uitspelen en omgekeerd ,het was iedereen tegen iedereen .
Was er een opstand(je) op Java en of buiten gewesten kon men de KNIL en de soldaten van meewerkende vorsten gestuurd werden om het brandje te blussen.
@ Surya Atmadja, op 13 februari 2014:
“En het was nog met de hand geschreven concept ” Maeda had het concept al keurig in zoveelvoud laten typen voor verspreiding. Die tekst, met Japanse datum, heb ik geraadpleegd.
“De Japanners zijn al verslagen spelen geen rol mee ” In de capitulatie-overeenkomst was het Japanse leger/bestuur aangewezen voor het bewaren van rust en orde, en terugkeer naar de vooroorlogse situatie.
“Bij het bezoek van Soekarno cs aan Vietnam werd al gesproken over wanneer de Indonesiers merdeka zouden zijn ( dus
met “instemming”van de Japanners). Ik dacht in September 1945” Op 14 augustus 1945 waren Soekarno, Hatta en Radjiman teruggekeerd van hun reis naar Saigon alwaar veldmaarschalk Terauchi namens de Keizerlijke Japanse regering hun het Keizerlijk decreet met betrekking tot de op 17 juli toegezegde onafhankelijkheid had overhandigd. Op dezelfde dag maakte generaal Yamamoto de namen bekend van de leden van het Comité van Voorbereiding dat op 18 augustus voor het eerst bijeen zou moeten komen, met Soekarno als voorzitter en Hatta als vice-voorzitter. Eveneens op 14 augustus besloot de Opperste Oorlogsraad in Tokio tot capitulatie. Japan deed afstand van alle bezette gebieden en daarmee ook van het zich toegeëigende recht wijzigingen aan te brengen in de staatkundige verhoudingen. Sjahrir, die zich steeds had onthouden van samenwerking met de Japanners, was van mening dat de onafhankelijkheid buiten hen om moest worden uitgeroepen en vooral buiten de door de Japanners ingestelde commissie om. Soekarno en Hatta zagen hierin geen voordelen, zij zouden door het Nederlandse gezag toch als collaborateurs worden aangemerkt. (zij hielden hier dus al rekening mee)
“zie Rengasdengklok , toen werd de wijfelende Soekarno cs tijdelijk “gekidnapt” ” Dit was een PETA-kazerne! Daar had de Peta-commandant de aanwezige Japanners gearresteerd en de rood-witte vlag van de Republiek gehesen. Soekarno en Hatta weigerden opnieuw direct de Republiek uit te roepen. Nadat de volgende ochtend, 16 augustus, hun verblijfplaats bekend was geworden zegde schout-bij-nacht Maeda toe het uitroepen van de Republiek naar vermogen te bevorderen en zijn eigen huis ter beschikking te stellen voor verdere besprekingen. De PETA was dus nog in bedrijf! De zwaardmacht van de Republik! Direct inzetbaar voor het bewaren van rust en orde!
“Nederlands gezag was er pas in maart 1946. ” Dat klopt. De afspraak was dat SEAC zou zorgen voor de opsporing en evacuatie van gevangenen en geïnterneerden en tijdelijke waarneming van het (militair) gezag. Van zo’n militair gezag was ook in Nederland na de oorlog sprake totdat er sprake was van een goed functionerend civiel bestuur.
an A. Somers, op 14 februari 2014 om 16:38 zei:
@ Surya Atmadja, op 13 februari 2014:
“En het was nog met de hand geschreven concept ”
Maeda had het concept al keurig in zoveelvoud laten typen voor verspreiding. Die tekst, met Japanse datum, heb ik geraadpleegd.
———————————————-
Pak Jan, kennelijk lees je andere bronnen.
Ik zal later terug komen met mijn Indonesische bronnen.
Van ooggetuigen , van de hoofdrol spelers .
Hoop dat je het niet bij voorbaat als niet betrouwbaar genoeg ziet.
De PETA was in “bedrijf”tot die op 18 -08-1945 door Japan werd ontbonden.
Dokuritsu Junbi Cosakai werd opgericht op 29 April 1945 , bij de verjaardag van Keizer Hirohito.
Doel is om de vrijheid van Indonesia te onderzoeken , zie wie er zitting hadden.
Voorzitter was Dr. Kanjeng Raden Tumenggung (K.R.T.) Radjiman Wedyodiningrat , vice voorzitter , Ichibangase Yosio (Jappaner) (orang Jepang) en Raden Pandji Soeroso.
Later werd het vervangen door PPKI op 07-08-1945.
Dat was ook de reden waarom de Die Hards ingrijpte toen ze hoorden dat Japan op 15-08-1945 al had overgegeven, terwijl Soekarno cs nog steeds vasthouden aan de gemaakte afspraken met de Japanners
En terecht, de Pemuda’s/ Indonesia neem haar eigen lot in eigen handen.
Ik kan het me voorstellen dat Soekarno het heeft voorgelezen van een handgeschreven (laatste?) tekst. De rondgestuurde getypte vertalingen, in BI en enkele andere talen) zijn geautoriseerde exemplaren. Ik heb er indertijd een van gezien, waar weet ik niet meer. KIT?, KITLV? NIOD?
Pak Jan , het is niet verdoezeld .
Tot dat de proklamasi was bijna alles nog Japans .
En het was nog met de hand geschreven concept .
Zie de verschillende versies .
De Japanners zijn al verslagen spelen geen rol mee . en de Nederlanders zijn niet meer welkom als heer en meester in Indonesia.
Bij het bezoek van Soekarno cs aan Vietnam werd al gesproken over wanneer de Indonesiers merdeka zouden zijn ( dus met “instemming”van de Japanners).
Ik dacht in September 1945
Gelukkig hadden de heethoofdige Pemuda’s *( de Menteng groep) er voor gezorgd dat de proklamasi op 17-augustus gebeurde.
* zie Rengasdengklok , toen werd de wijfelende Soekarno cs tijdelijk “gekidnapt” .
Gold op de 17e augustus 1945 het Nederlandse of Indonesisch (straf)recht, waarin onder andere wordt bepaald welke daden van burgers niet worden getolereerd.
Indien de staat ondanks overtredingen van burgers niet voldoende handhavend kan optreden, moet er een motie van wantrouwen worden ingediend tegen de Minister van Justitie. Of, moet het hele kabinet Soekarno aftreden. Goedschiks of kwaadschiks.
Hetgeen ook plaatsvond, Twee politionele acties waren daarvan het resultaat.
Ik volg hier de lijn van degenen die de politionele acties het resultaat vonden van de Bersiap, de Indonesische Onafhankelijkheidstrijd.
Mijn kennis van de toenmalige situatie schiet te kort, Het “kabinet Soekarno” bestond van 2 september tot 14 november 1945.
Op 10 november 1945 begon de slag om Soerabaja. Moeiljk dese.
Waren misschien de Britten niet verantwoordelijk?
@SiL
http://33270568.nhd.weebly.com/research-questions.html
De gebeurtenissen/time line die tot de Slag van Surabaya had geleidt was duidelijk beschreven/gedocumenteert in een Engelse artikel.
Ook de betrokkenheid/aanwezigheid van de Engelsen in Batavia /Bandung (met de mee liftende Nederlanders) had gezorgd dat de Barisan Pemberontak Republik Indonesia in Surabaya(Bung Tomo) en de bewoners van Surabaya en Oost Java de strijd hadden gekozen tegen de Engelsen .
Mede veroorzaakt door de stommiteit van de Engelsen uit Batavia die de positie van de Engelse smaldeel met opdracht van Lord Mountbatten(SEAC) had verzwakt.
Dat was het begin van de ondergang van het Nederlandse gezag , Kol Lauren ten Post en Prof Ricklefs (Monash University) hadden terecht geconstateerd dat de Merdeka beweging niet alleen de droom van een kleine groep elitaire nationalisten , maar van de hele Indonesische bevolking.
Dat was de keerpunt van de geschiedenis.
Conform de tekst van proklamasi :
Proklamasi
Kami bangsa Indonesia dengan ini menjatakan kemerdekaan Indonesia.
Hal2 jang mengenai pemindahan kekoeasaan d.l.l., diselenggarakan
dengan tjara seksama dan dalam tempoh jang sesingkat-singkatnja.
Djakarta, 17 – 8 – ’05
Wakil2 bangsa Indonesia.
ZIE : Hal2 jang mengenai pemindahan kekoeasaan d.l.l … etc.
Het was feit dat Indonesia toen nog geen wetten had behalve de Nederlandse wetten (ex oude BW) .
Later werd het min of meer overgenomen en in de loop der jaren veranderd , gewijzigd in Kitab Undang2 Hukum Perdata en Pidana.
Het jaar 2605 werd naderhand verdoezeld. Het was wel een verwijzing (vergeten weg te gummen) naar de inspanningen van Maeda.
Het begrip ‘macht’ (in de Nederlandse vertaling) werd in de Japanse vertaling ‘administratief toezicht’. Maeda had rekening te houden met zijn superieuren. Geen overname van de macht door Indonesië, maar terugkeer naar de status-quo, Nederlands gezag. Dit was overeengekomen in de Japanse capitulatie. Over wetgeving hoefde dus niet te worden gesproken, dat zat in de status-quo.
geen overdracht aan Indonesië, een beetje moeilijk als RI tijdens de Japanse capitulatie niet bestond en bij een overdracht feitelijk en volkenrechtelijk erkend werd.
Nederlands gezag was er pas in maart 1946. Wel lekker snel dus voor een overdracht, er hebben toen mensen geslapen en de consequenties van RI niet overziend
Slaat als een tang op een varken. Onvergelijkbare zaken. Huiswerk beter doen. Bovendien dan is IHC wel degelijk verantwoordelijk.
Wanneer in een winkelcentrum ergens in Nederland een onverlaat 10 mensen in koelen bloede neerknalt stellen wij hiervoor de Nederlandse staat verantwoordelijk.
Ik zal even nadenken wat aan deze redenering wel of niet klopt.
Nadenken kan nooit kwaad.
Pak Pierre
@Sil, interessante stelling. 1945 Indonesie onafhankelijk en heeft dus de verantwoordelijkheid over wat er gebeurd in haar gebied. De moorden op Indo’s, Indonesiers etc is niet veroorzaakt door de regering maar door individuen. Heer Somers, kan de regering verantwoordelijk voor gehouden worden? Zou u dit uit kunnen leggen met het voorbeeld dat Sil geeft.
Fredericks schrijft in zijn veel geroemde artikel: Should it be suggested that the Dutch government is to blame for not protecting these people? That would hardly be realistic. Should Jakarta be held responsible? That is equally untenable.
Over selectieve verontwaardiging en selectief lezen gesproken
Als de burgemeester niet direct de politie hierop zou afsturen, is inderdaad de overheid verantwoordelijk. Ook als aanwezige politie de andere kant zou opkijken. Die overheid heeft immers de zwaardmacht en behoort die in te zetten. Denk ook aan Ajax-Feijenoord. De Coolsingel wordt geplunderd en platgebrand. Daar wordt uiteraard de ME op afgestuurd. Alleen reageren we in Nederland daar een beetje vreemd op: de ME was dan provocerend. Die hooligans mogen toch best stoom afblazen?
@ Pak Somers op 14 februari 2014 om 12:10:
“Alleen reageren we in Nederland daar een beetje vreemd op: de ME was dan provocerend. Die hooligans mogen toch best stoom afblazen?”
Daar ligt nu m.i. de kernoorzaak van de vele PTSS-gevallen bij politiepersoneel. Niet de spannende situaties waarin het q.q. verzeild raakt, maar het gebrek aan volle en openlijke steun uit de samenleving en bepaalde richtingen van de politiek voor het politie optreden.
Off topic …. maar dit moest mij even van het oude hart.
Pak Pierre
Dat begrip machtsvacuum was niet mijn hersenspinsel maar inspelen op wat er werd beweerd. Natuurlijk was het precies zoals de heer Somers opmerkt. Je roept een onafhankelijke staat uit en hebt op dat moment de facto de macht om gezag uit te oefenen te meer daar er nog geen Nederlandse troepen op 15 augustus 1945 aanwezig waren om dat aan te vechten/. Dus ben je ook verantwoordelijk voor de misstanden.
den ben je ook verantwoordelijk voor de misstanden: ……. how come…. als iemand in Bronbeek een foto van haiphon, Vietnam dus tentoonsteld dan is het IHC ook verantwoordijk , née toch.
waar is dat oorzakelijk verband? of gaan we gewoon over op het onderbuikgevoel, maken we ons Indischen niet ongelooflijk ongeloofwaardig op het belachelijke af?
Ik heb gisteren veel geleerd van dhr Bo Keller. Vanmiddag heb ik een afspraak in De Haag en morgen ga ik naar de demonstratie van JES, zogezegd om praatjes te maken, maar ik heb duidelijk een doel voor ogen. Ik wil weten of mijn ideeën ook door anderen worden opgenomen. Daarvoor dien ik nog met wat aansprekende mensen te praten. Dat kost tijd maar ik kom er wel. ik ben met een soort Marketingplan bezig.
Hr. van den Broek,
Wat een heerlijke start ,ja gewoon huiselijk etentje ,bord in de hand
gezellig keuvelend Javaans de gesprektaal aangevuld met Maleis
haast op elkaars schoot zittend de heerlijke meegebrachte
makanans soldaat makend. Midden in ’t Museum ”Bronbeek”
Tjsa, dan zijn de Indische (indo) elementen al in je wakker ,waarbij
dan onze rondgang door de museumzalen nmi. door andere
ogen kan worden bekeken.
Ik hoop,dat U de opening kan vinden voor een gesprek ,dat het
Indisch Verhaal heel anders is dan nu het getoonde in het
Indisch Herinnerings Centrum en Museum.
Ik kan het ff niet laten om onderstaande (door mij gepikt) hierbij
aan te laten sluiten,want deze gebeurtenis is in het Museum
helaas niet terug te vinden.
siBo
Pemuda’s”, Indonesische strijdgroepen van jongeren, gewapend met vuurwapens, zwaarden, bambu spiesen en andere moordwapens overvielen Nederlandse en Nederlands-Indische gezinnen. Deze gezinnen bestonden kort na de Japanse capitulatie op 15 augustus 1945 veelal uit vrouwen en kinderen omdat de weerbare mannen nog in Japanse krijgsgevangenschap verbleven. Vrouwen werden verkracht, de borsten afgesneden en huilende kinderen en baby’s ten overstaan van hun doodbloedende moeders de hals doorgesneden en het lichaam in stukken gesneden.
Marketingplan klinkt mij als ex- zelfstandig ondernemer als muziek in de oren.
Verwijzend naar het onderstaand verhaal van juragan Bo Keller over het leed dat is aangedaan tijdens de Bersiap aan met name de Buitenkampers burgers, vrouwen en kinderen zou ik willen dat het gedenken van de moeders, oma’s, tantes en bersiapslachtoffers ook in het masterplan kan worden meegenomen en een plaats kunnen krijgen in het totale plaatje.
Van mijn kant is er al enig bescheiden voorwerk verricht maar er moet een weerbarstige sneeuwbal of moet ik zeggen nassibal aan het rollen gebracht worden. Dus roep ik ieder op hieraan een steentje te willen bijdragen via social media of anderszins.
Ik zou een tevreden mens zijn als de bersiapslachtoffers op 15 augustus bij het Indisch Monument in Den Haag mogen worden genoemd. Meer hoeft van mij niet.
Dat is het minste wat we mogen verlangen. Want hoe je het draait of keert het uitroepen van de Bersiap is een gevolg van het machtsvacuum die op 15 augustus 1945 is ontstaan.
En natuurlijk de oproepen door de leiders over te gaan tot de lynch- en moordpartijen op burgers, vrouwen en kinderen die Nederland welgevallig waren of tenminste hiervan werden verdacht.
Was er eigenlijk wel een machtsvacuum? Vanuit Indonesië gezien was er een nieuwe staat. Een van de volkenrechtelijke criteria voor een staat is: Er dient een regering te zijn die effectief en daadwerkelijk gezag uitoefent over de op dat territoir woonachtige bevolking. De regering van Indonesië zetelde frank en vrij in Batavia. Zij had de instemming van de bevolking. Zij kon beschikken over de hergegroepeerde PETA en de politie.
Ik weet het niet precies Pak Somers, want tijdens het Bersiap gebeuren was ik 7 jaar, een angstig baasje in een gebarriceerd huis in Semarang, waar “ze” met gemak hadden kunnen binnendringen maar het om de een of andere wonderlijke reden niet hebben gedaan.
Ik zat daar met mijn zusje van 11, mijn grootmoeder van 76, mijn moeder en mijn tante, beide veertigers. Geen idee waarom er links en rechts in de straat en zelfs naast ons werd geschoten met geweren en mitrailleurs, waarom er af en toe werd geschreeuwd en gegild en waarom op een dag ook mortiergranaten IN ons huis en de tuin insloegen.
Maar u stelt de vraag “Was er eigenlijk wel een machtsvacuum?” om die vervolgens zelf ontkennend te beantwoorden. Met argumenten omkleed, zoals ik dat van u gewend ben.
Met respect voor uw grote kennis wil ik daar toch op ingaan, alhoewel ik – ik herhaal het nog maar even – toen een angstig onwetend jochie van 7 was en nu, alhoewel bejaard, terzake nog niet veel meer heb bijgeleerd.
Wij kennen in onze tijd staten waar de jure alles aan klopt maar die de facto dysfunctionerend blijken te zijn. “Failed states” zeggen de Amerikanen, niet in staat om wet en orde in het formele gezagsgebied te handhaven, dus niet in staat om eigen burgers te beschermen tegen moordend, plunderend, martelend en verkrachtend tuig. Somalië bijvoorbeeld, de Centraal Afrikaanse Republiek, Afghanistan, Zuid Soedan.
Alhoewel, zoals u schrijft, de nieuwbakken Indonesische regering frank en vrij in Batavia zetelde met instemming van het volk (hierbij zet ik ook vraagtekens, want wie was “het volk”?), betwijfel ik of zij daadwerkelijk gezag kon uitoefenen over het hele eilandenrijk – het geclaimde gezagsgebied – of zelfs maar over Java, een klein stukje van het geheel. Waaruit zou het kunnen blijken?
Het is geenszins mijn bedoeling om die prille Indonesische regering in bescherming te nemen en te vrijwaren van alle verantwoordelijkheid of schuld. Ik ben gewoon nieuwsgierig, omdat ik de hamvraag “was er eigenlijk wel een machts- (c.q. gezagsvacuum)?” nog steeds niet afdoende beantwoord heb gezien.
Immers, zo er feitelijk GEEN sprake zou zijn van een machts/gezagsvacuum, dan zou de prille regering Soekarno/Hatta volledig verantwoordelijk gesteld kunnen worden voor de wandaden die door “haar” volk tijdens de bersiap werden gepleegd en dan zou de huidige Indonesische regering, zijnde de rechtsopvolgster van dat eerste gouvernement, daarvoor alsnog ter verantwoording kunnen worden geroepen.
Alsdan hebben wij een uitstekende Hoogedelgeleerde Vrouwe Prof. Mr. Dr. in huis die als gevierd advocate grote ervaring heeft opgedaan met het vorderen van schadeclaims en formele excuses. Succes verzekerd.
Ik weet, Pak Somers, dat u niet op geldelijke compensatie of excuses zit te wachten. Ik ook niet. Maar het gaat om het idee.
Excuses aan alle lezertjes: Ik ben ingegaan op een bijdrage van Pak Somers onder dit “stekelige” thema, maar besef dat het eigenlijk thuishoort bij het parallellopende topic “Was de RI in het najaar van 1945 primair verantwoordelijk …. etc.”.
Pak Pierre
“betwijfel ik of zij daadwerkelijk gezag kon uitoefenen over het hele eilandenrijk – het geclaimde gezagsgebied – of zelfs maar over Java, een klein stukje van het geheel. ” De bersiap was alleen op Java en een deel van Sumatra. In de rest van Indië was het relatief rustig, zonder gezag van de Indonesische regering. Als je in Batavia als regering kan resideren, als je een grote propaganda treinreis over heel Java kunt maken, als je in Soerabaja op een terras aan de Kali Mas thee kunt drinken en naar de langsdrijvende lijken kijkt, kan je volgens mij ook wel wat doen aan handhaving van het gezag.
@ Jan A. Somers,
Referte uw reactie van 12 februari 2014 om 12:16:
Ik ben het gaarne eens met het laatste deel van uw boven genoemde reactie. “Ze” – Soekarno c.s. – hadden in ieder geval driftige pogingen kunnen ondernemen om hun autoriteit te laten gelden.
Of het wat zou hebben geholpen blijf ik betwijfelen. Zoals ik al eerder elders heb geschreven was de geest uit de fles en hadden zij – Soekarno c.s. – in feite geen of zeer geringe machtsmiddelen om die in de botol terug te duwen.
Maar dat kan inderdaad niet als excuus worden
aangevoerd. Wie (op 17 augustus 1945) de onafhankelijke staat Indonesia proclameert verklaart zich ook automatisch verantwoordelijk voor de veilgheid van haar burgers, ALLE burgers, en moet ook zijn uiterste best doen om die veiligheid te bewerkstelligen.
Om de losgeslagen geest uit de fles enigszins te beteugelen waren de Britten – met hun Punjabi enGhurka regiments en wat eigen troepen – nodig.
In Semarang hebben in eerste aanleg de Japanners hun best gedaan om de orde te handhaven, zoals hun ook door de geallieerden was bevolen. Eind october 1945 werd de zeer bloedige slag om Semarang beslecht ten voordele van het Japanse garnizoen.
Onze straat werd schoon gehouden door regelmatige Japanse patrouilles. Srèk-srok, srèk-srok. Japanse laarzen. Hoe welkom waren die ineens. Grootmoeder, moeder en tante waren opgelucht als ze dat geluid hoorden. Even rust, even geen gevaar.
Eens vermaande een Japanse soldaat mijn moeder die in zo’n rustig moment buiten kwam kijken, met mij achter haar rok: “Ajo, lekas – masoek, masoek”. Gelijk had-ie. De hel kon ieder ogenblik opnieuw losbarsten.
Misschien moet ik toch eens aan het eind van mijn leven een Mazda of Suzuki kopen. Als teken van erkentelijkheid, voor het te laat is.
Pak Pierre
Blij dat het inzicht toch is gekomen dat er het nodige mankeert aan die zgn. voorlichting. Maar hoe nu verder?
Ik heb vanochtend 09/02 een afspraak met dhr Bo Keller op Bronbeek, een joviale man heet mij hartelijk welkom. Ik had hem uitgenodigd voor een hapje in het restaurant maar wij worden door een charmante Indonesische dame mee gesleept naar een salon waar een gamalanorkest bij de repetitieonderbreking een overheerlijke Indonesische maaltijd nuttigt. Wij mogen ook eenhapje en meer meenuttigen. Na de overdadige maaltijd ga ik aan de hand van de Meester. B. Keller naar de tentoonstelling . Ik word overweldigd door zijn diepgaande kennis van zaken en hoor hem zonder tegenspraak aan.
De expositiesamenstellers hebben geen verklarende teksten bij de foto’s gemaakt want zij willen de bezoekers aan het denken zetten. Dat is een lofwaardig streven maar als de bezoeker Gen Ter Poorten noch de GG Tjarda kent hoe weet hij dat de foto de capitulatie van Ned. Indie voorstelt. Daarnaast is een foto van de Japanse capitulatie in 1945.Maar als je Gen MacArthur of USS Missouri niet kent , hoe weet je dat dit de overgave is, daargelaten dat je nergens VADM Helfrich, de Nederlandse vertegenwoordiger op de foto ziet, terwijl ik wel daarvan foto’s ken.
Het IHC dient aanvullende informatie bij alle foto’s te geven anders begrijp een bezoeker er niks van.
Mijn leidsman wees op fouten in de exposities. Ik wierp tegen dat fouten maken is menselijk. Ik moest mijn mening bijstellen toen hij een foto toonde met de stadnaambord “Haiphon”. Deze stad light in VIETNAM…….ik moet dhr Keller gelijk geven dat een paar fouten gemaakt kunnen worden maar dat consequent fouten gemaakt worden doet wel twijfelen aan de kwaliteiten van de samenstellers.
Door al die fouten vroeg ik me af welke boodschap de samenstellers van de tentoonstelling eigenlijk willen overbrengen. Ik begrijp niet de zin om tientallen geweren, klewangs en vooral samoerai’s zonder enige verklaring ten toon te stellen.
Maar onze belangrijkste kritiek waarom wordt ook in deze tentoonstelling geen aandacht geschonken aan de Indo’s , de Indische Nederlanders, dat is toch ook haar doelgroep of moet er een echt Indische Herinneringen komen?
Ik respecteer ieders lijden maar waarom schenkt het IHC dit jaar aandacht aan het poppenkind , over een blanke binnenkamer.
Waarom heeft het IHC niks gedaan aan de Buitenkampers en dit overgelaten aan een Haags museum
Waarom worden er antwoorden geven op niet gestelde vragen (de terugkeer) en waarom stellen velen Indischen vragen die door het IHC niet beantwoord worden.
Mijn verhaal begint contouren te krijgen. Ik heb toch wel een duidelijk idee met wie ik moet praten om het draagvlak te vergroten en daar zitten wel enkele verrassingen bij. Aangezien ik in Februari voor zaken in Nederland ben, wil ik enige personen spreken, ik wil ook bij Bronbeek langs gaan om de tentoonstelling over de Birma spoorweg zelf te zien en misschien wip ik even bij het IHC langs, de verrassing is de beste aanval, ik ben toch vriend van het IHC, heb dus korting.
In wezen zijn we bezig het beleid van het IHC achteraf te beoordeling maar het is toch veel beter het beleid van het IHC vooraf, dus proactief (waar heb ik dat meer gehoord) te beinvloeden en daar komt een uitstekende gelegenheid om de hoek kijken.
Ik lees in het nieuwsbulletin van het IHC dat ze een reizende mobiele tentoonstelling plannen voor 2014 en wat schertst mijn verbazing, het gaat over het wonderlijke en veel besproken boek “De Terugkeer” Ik kan mij herinneren dat de schrijver of tekenaar op de vraag waarom de hoofdrolspeler niet een Indo was, wat voor de hand ligt, de onsterfelijke woorden uitsprak: “dit is omgekeerd racisme”. Helaas was ik bij de bijeenkomst verhinderd was , anders had ik deze omgekeerde witgekleurde racist wel van kleurig repliek gedient.
Mijn kritiek richt zich op het feit dat hij niets van de Indische/koloniale cultuur begrijpt, wat voor een schrijver daarover toch wel opmerkelijk is. Hij laat de blanke hoofdrolspeler na 50-60 jaar naar Indie/Indonesie terugkeren. deze gaat gelijk op zoek naar zijn geliefde, maar hij, dus onze schrijver vergeet daarbij dat het broertje en de moeder van de hoofdrolspeler in de Bersiaptijd vermoord werden en in Indonesie begraven liggen. Deze doden bezoekt hij helemaal niet, want de doden dienen toch geeerd te worden, tenminste ik ga elke keer bij bezoek aan Nederland naar het rgaf van mijn vader waar ik een steentje uit Italie neerleg, dat is toch onderdeel van onze cultuur, de hormat, dwz eer brengen aan de doden.
Daar gaat de schrijver/tekenaar volledig aan voorbij en dat duidt alleen maar aan dat hij van de cultuur niets begrepen heeft. Onze tekenaar is wel een held om iemand voor omgekeerde racist uit te maken, maar laat niet merken dat hij iets van die geschiedenis en die cultuur bestudeerd danwel begrepen heeft.Een sprekend voorbeeld van een non-valeur
Zijn er ook ander elementen die bij het IHC naar voren gebracht te worden opdat de tentoonstelling afgezien van d etekenaar een succes wordt. Daar kunnen we iets aan doen en niet teveel kijken naar het verleden van het IHC. Ik denk dat het indisch element toch ook wat ondergesneeuwd was in het boek???
Ricci Scheldwacht in 2011 op de TTF in gesprek met de tekenaar Eric Heuvel
omgekeerd racisme…. begin te kijken op 12.20 minuten
JES heeft ook een reizende tentoonstelling gehad. Ik heb er verder niets meer van gehoord.
ff Inhakend op de eerder vermeldde nog in leven zijnde
Birma/Siam ex-spoorwerkers dd. 29-12/2013 te 15.24u,bevinden
zich daarvan 5 mannen als bewoner op het KTOMM Bronbeek en
hierbij wens ik hen nog een heel lang en gezond verblijf op het
Landgoed.
Eén van deze heren is nog steeds een oude sobat uit mijn
KNIL leven en bij velen van ons bekend als één van de drie
Paatjes op het gebied van Karaté/Pentjak silat.
Een leuke anekdote is dat enkele mooie jaren terug toen mijn
vrouw en ik op het landgoed woonden en wel in het mooie huisje
bij de Hoofdpoort.
Er kwam toen een nieuwe bewoner, die net enkele dagen terug was aangekomen, en bij terugkeer van een avondje stappen ,de hoofdpoort gesloten vond. Hij paste de eeuwenoude truc toe om steentjes tegen het raam aan te gooien en verzocht mij om hulp bij het binnen komen.
Ik raadde, bij wijze van grap, deze 90-jarige over het hek te klauteren. Na zijn binnenkomst, bij een kopje koffie, vertelde hij me dat hij niet
alleen een overlevende was van het spoorwerk maar ook door
een stom toeval aan de moordpartij was ontkomen die plaats vond op krijgsgevangenen op het eiland Tarakan in 1942.
Wellicht ,dat oa. dit kan bijdragen aan de twijfelaars of ik iets van
deze periode af weet.
siBo
Het blijft verhalen regenen bij heer BO. Doorgaan!
Nou … Bo voor de Zilveren Buffel, met de zwaarden.
Pak Pierre
Pak Somers,
Hoedjan kapok- kapas dll
sibo
Kan ook. Maar goed oppassen. Voor je het weet bijten ze je in de kuiten.
Tak tendang wahé.
Pak Pierre
è Asoe né mati
è Boeang né kali
è kali né Bandjir
siBo
@ Pak Bo.
Nu ja, ik wil niet zo hard tendang sampèk asoené mati en dan in de kali wordt gemikt.
Leven en laten leven, zeg maar.
Leuk versje trouwens. Heb het verschillende keren “life” gehoord van de Javaanse kindertjes met wie ik in bezettingstijd opgroeide. Kon eindeloos doorgaan.
Heb je dit wel eens voorgezongen in je tijd als Bronbeekgids?
Zou leuk zijn als jij je ervaringen uit die periode nog eens als “Pikiran” voor alle lezertjes te boek wilt stellen. Doseer ze maar, in deeltjes 1 t/m 20.
Pak Pierre
@ Pak Pierre
Ze schamen zich om voor hun mening uit te komen, denk ik.
Ik houd het maar op bang en laf. Keffende hondjes achter de pagger.
Pak Pierre
Zijn er ook andere scribenten dan de geachte Heer Bo Keller, die de tentoonstelling over de Birmaspoorweg hebben bezocht. Het is wellicht interessant hun zienswijze te horen.
Als ze dat allemaal anoniem doen, dan zijn die respondenten wat mij betreft ook niet geloofwaardig.
Pak Pierre
Zover ik het weet niet,maar Indisch4ever wordt ook door het
museum achterban/adviseurs-medewerkenden ed gelezen.
Let maar op de diverse reacties op andere onderwerpen,tot het
aanbevelen van hun eigen artikelen.
Dan heeft het museum een persoon die als PR.man fungeert
waar je ook niets (misschien nu) van verneemt.
Persoonlijk gezien ,zoals afgelopen zondag een man ,die zijn
klacht wou indienen zo woest toen hij door had wat hij daar
voorgeschoteld kreeg.
Daar ik geen hulpverlener ben stuurde ik hem door naar de
receptie, die hem wel gevraagd zal hebben het op papier te
zetten.
Misschien,dat U een bezoekje aan BB. kan brengen.
siBo
Het schijnt dat de goede uit de Bora Bora grotten door de Taliban of de Amerikanen zijn verjaagd. Een twitterlijntje hesjtek hemel lijkt sommigen ook soelaas te bieden.
Hear..hear ..hear..
Zo heb ik je leren kennen en waarderen Pak Pierre.
Geen haar op mijn koplak heeft ooit anders begrepen of andere motieven gezocht achter je inbreng in deze en andere zaken. Al zijn we het mss niet altijd tot in alle details over iets eens geweest.
Maar dat hoeft ook niet als je elkaar respekteert.
En eigenlijk zijn we het ook in deze zaak van meet af aan roerend eens geweest. Volgens mijn inschatting althans. En iemand een kopje kleiner maken heb ik ook nog niet gezien. Maar wie ben ik.
Waardeer zeer je stijl en direktheid. Geen doekjes voor het bloeden, maar as straight as can be.
Wissie wassie laten we maar over aan de songtekst schrijvers en lange tenen aan de grote reeds eerder genoemde Verlosser. Maar feit blijft dat sindsdien mijn kluppie het nu weer veel beter schijnt te doen. Nu ik al afgehaakt ben er naar te kijken door al het gestuntel van de voorgangers van het huidige bestuur.
Ik loop nu wel weer kans dat mijn goeroe (knipoog) me tot de orde roept. En gelijk heeft ie. Je moet die boys aan de korte teugel houden.
Ik zoek al een tijdje naar een goede goeroe. De meesten wonen in een grot in een zeer afgelegen, desolate streek, slechts sporadisch bezocht door een pelgrim op zoek naar de waarheid.
Misschien kan je er eentje (een goede Goeroe bedoel ik dus) aanbevelen? Geef mij dan zijn Twitteradres maar. Hesjtek en nog wat geloof ik.
Pak Pierre
Ik heb in deze zaak nooit gepretendeerd “het” – wat dat ook moge zijn – beter te weten.
Mijn ambitie is slechts geweest Pak Bo, waar mij dat mogelijk is, te ondersteunen in zijn pogingen de tentoonstelling op Bronbeek een ander aanzien te geven.
Het is dus wat mij betreft aan Pak Bo hoe hij zijn zaak verder wil aanpakken en met wie en het is aan mij om af te haken, als de stijl van aanpak mij niet zou bevallen.
Het is mijn stijl in ieder geval niet om met veel tam-tam, swotanalyses en beloftes op de barricade te klimmen en het is mijn stijl ook niet om personen zo maar neer te sabelen.
Wel zal ik mijn ongezouten mening blijven verkondigen over instituten en personen die naar mijn mening q.q. beter zouden moeten kunnen maar het niet doen.
Tenslotte wens ik een iegelijk succes die zich inzet voor de zaak die Pak Bo zo na aan het hart ligt. Want daar gaat het m.i. in deze om: Zorgen dat Pak Bo het door hem al jaren beoogde resultaat eindelijk bereikt.
Pak Pierre
IHC Problematiek
Eén van de winstpunten sinds mijn deelname aan I4E en de kwestie IHC is dat ik kennis heb kunnen maken met Pak Bo en zijn visie ten aanzien van het verkeerde IHC voorlichtingsbeleid, met te veel nadruk op de Japanse inbreng en te weinig van de kant van de slachtoffers en de Indische samenleving in zijn totaliteit. Door politieke en moordadige omstandigheden gedwongen tot een diaspora. Maar ook met die van anderen zonder een ieder met naam en toenaam een veer in de kont te willen steken. Zou ik zelf ook niet leuk vinden trouwens.
De vergelijking met het Sidi gemaakt door Pak Pierre ligt daardoor erg voor de hand en deel ik ook wel enigszins.
Ook ik heb eigenlijk een zelfde soort ambitie, alhoewel briljante ideeën?
Maar vind dat we het niet moeilijker moeten maken dan het is. Publieke personen, dus voorzitter van dit of dat dient aanspreekbaar te zijn voor de gepretendeerde achterban. Ook als die geen donateur zijn.
Geduld of subur behoren idd niet tot mijn grootste deugden, Dat erken ik en weet Pak Bo ook inmiddels wel. Vandaar zijn wijze raadgevingen in mijn richting, die ik erg respekteer.
Nu Pak vd Broek zich weer gemeld heeft en ons te kennen geeft dat hoewel er niets meer van hem is vernomen vanwege uitlatingen van deze of gene, hij nog steeds bezig is langs de lijnen die hij heeft uitgestippeld aan de zaak te werken, kan een ieder denk ik weer opgelucht adem halen en uitzien naar het verlossende woord.
Het IHC /Bronbeek bestuur is overtuigd geraakt en zal rekening gaan houden met de ingebrachte voorstellen van met name Pak Bo en wellicht ook anderen.
Stel dus wel voor dat de gelederen weer gesloten worden en mss zou het raadzaam zijn als Pak vd Broek af en toe een klein tipje van de voortgangssluier zou kunnen oplichten. Zodat een ieder gerust kan zijn dat er aan gewerkt blijft worden en er uitzicht blijft op het nagestreefde.
Een beetje waarop het demos beginsel is gebasserd.
Ik lees mijn naam.
Ik heb plots niet meer op het blog geschreven want toen ik de naam Hans Vogelsang liet vallen werd die vakkundig een kopje kleiner gemaakt. Dat zal Hans niet leuk vinden dat ik zijn naam genoemd hebt en zich helemaal niet verheugd hebben over het commentaar. Dus kontakt verbrand voordat ik het kon gebruiken. Datzelfde gebeurt met de naam van de Vz van het IP, Silfraire Delhaye ,professionele karakterbeschrijving maar volkomen irrelevant en irritant, bij die man hoef ik dus ook niet aan te komen. De les die ik getrokken heb is dat ik geen naam of organisatie laat vallen bij kans op reputatiebeschadiging.
In de tussentijd ben ik vriend van het IHC geworden met nummer 13007 en heb interessante informatie gekregen over het IHC. Ik ben ook gedoken in de geschiedenis van het IHC, met weemoed denlkend aan het Indisch Huis, waarvan ik ook vriend ben geweest maar zij minder vriend met mij. Ik was nieuwsgierig naar de doelstellingen van het IHC en heb daarin aardig bedliteratuur gevonden, want ik dien toch te weten wat die club precies wil en hoe ze dat denken te realiseren.
Ik heb daar mijn bekende SWOT-analyse op losgelaten, door sommigen een voorbijgaande modeverschijnsel, genoemd. door alle organisatieadviseurs nog altijd gebruikt. Een collega vroeg hoe kan je meten dat de doelstellingen gerealiseerd worden, vond ik wle een goede vraag en druk bezig dat voor het IHC uit te vinden. Ik vroeg me af wat is de toegevoegde waarde van het IHC, of zo’n tentoonstelling en daar ben ik nog mee bezig. Dan zijn er nog wat dingen om het succes van bvb IHC te meten en zo krijg ik toch een behoorlijk beeld
Want zo’n gesprek met het IHC is toch problematisch, laat staan dat ze met je willen praten, dan dient er wel interesse te zijn en dat moet gekweekt worden. Daarnaast vergt zo’n gesprek wel wat voorbereiding, dat is niet even die mensen overtuigen, je ziet het bij Jehovagetuigen, deze beroepsovertuigers overtuigen toch weinig mensen. IK overtuig niet…… dat moeten de mensen maar zelf doen.
1) wanneer wil het IHC met je praten?als je een duidelijk verhaal, dwz argumenten(over tentoonstellingen, boeken etc) heb en als je wat representeert,
a) dat verhaal heb ik nog niet duidelijk, ik dien nog wat mensen daarover te spreken, het moet beter voorberedi worden.
b) representatie betreft moet ik daar nog wat aan doen.
Aangezien ik in februari in Nederland ben kan ik wel wat mensen spreken, ik ben van veel clubs donateur dus ze mogen er wel wat voor terugdoen, ik heb zo mijn contacten
ik zou eigenlijk wat sleutelfiguren moeten spreken, maar daarvoor heb ik dat mooie verhaal nodig.
2) een belangrijkpunt is en dat hebben mensen van het IHC, tav de tentoonstelling Het Verhaal van Indie” al aan mij gevraagd: “en wat moeten we dan doen?” en dan komt voor mij het interessante…….dan heb ik wel wat ideetjes…..en daarna implementeren
Apropos ik heb zelf tentoonstellingservaring (Kunst)
Het probleem is het draagvlak te vergroten, dat is met piepeltjes in kontakt komen en dat ga ik dus niet via Emails doen, ik bel wel lekker uit Italie, veel effektiver en interessanter. You can not manage people by emails maar dat wist ik al langer dan vandaag
Maar als iemand anders het beter weet ben ik ten allen tijden bereid het stokje over te dragen. De specialisten hierboven staan al te trappelen van ongeduld.
Pak Pierre,
Ja ik zou een Rotterdammer kunnen zijn. Niet geheel achter de coulissen hoor maar ik meende dat de zaak er mee gebaat zou zijn om een gesprek met de directie en bestuur van IHC/Bronbeek aan te vragen en met een paar gelijkgezinden te trachten ze tot andere gedachten c.q. inzicht te brengen.
Toen ik antwoord kreeg heb ik het via Pak Boeroeng laten publiceren in I4E en ving het pantjingen aan naar medestanders om die commissie gestalte te geven. Immers men was niet persé afwijzend tegen zo’n onderhoud, maar wilden weten met wie ze te doen kregen.
Nou ben ik een onbeschreven blad in indo-land en heb ook nooit publiekelijk in positieve of negatieve en zelfs niet in opbouwende zin mee gedaan aan het in mijn ogen kalang kiboet gedoe.
Behalve,.. toen die perkara over die arme weduwes ging spelen voelde ik me geroepen mijn pikirans aan I4E toe te vertrouwen.
Mijn toenmalig geuitte wantrouwen tegen de legitimiteit werd in de Telegraaf van gisteren ook te berde gebracht, dus vele maanden later. .
Maar dit terzijde.
Om die reden heb ik eerst kontakt gelegd met een tweetal mij en het publiek bekende personen en ze opmerkzaam gemaakt op wat er speelde. Ook heb ik ze gevraagd mee te helpen e.e.a. en publique te brengen. Toezeggingen zijn gedaan en dat gebeurt om begrijpelijke redenen achter de schermen.
Ik heb de zelfs de baas van IP gemaild en verzocht om zijn medewerking. Maar van die kant dus nog steeds geen reaktie.
Probeerde op die manier meer draagvlak en gewicht op de schaal te krijgen. Totdat idd de Grote Verlosser zich aandiende om de kar te trekken en ik me geroepen voelde om een stap terug te doen.
Zonder dat ik bij mijn weten zelf de pretentie van verlosser heb uitgedragen.
Het was meer ondersteunen van de visie van Pak Bo die mij zeer sympathiek was en die ik ook voluit deel.
Op dit punt aangeland, nu er kennelijk nog niets noemenswaards gebeurd schijnt te zijn en ik het IHC/Bronbeek al gemeld heb dat ik het
stokje overgedragen heb aan Pak vd Broek die t.z.t. een nieuwe afspraak zou maken, is er dus een extra probleem ontstaan.
Er zal dus een nieuwe strategie gevolgd moeten worden en die heb je eigenlijk al uitgestippeld.
Maar hoe nu verder?.
Sabar , Subur Pak Huib
siBo
@ Pak Huib – “Hoe nu verder”?
Als ik het goed begrijp antwoordt Pak Bo op jouw vraag “Langzaam aan, dan breekt het lijntje niet”.
Ik ben ook voor die strategie: Rustig aan, voorzichtig manoeuvreren in de porseleinkast. Maar niet té langzaam en niet té voorzichtig, want anders gaat iedereen weer lekker ngantoek.
Wat mij betreft is en blijft Pak Bo als initiatiefnemer en kenner van de zaak bij uitstek “in the lead”. Desgevraagd wil ik hem van dienst zijn met briljante ideeën, trekken en duwen. Grotere ambitie heb ik niet.
Voor wat betreft je brief aan de Voorzitter van het IP: Koerang adjar dat hij je nog niet heeft geantwoord. Op de foto’s lijkt hij mij zo’n zachtaardige man met een zachtaardige voornaam, té zachtaardig voor de job vond/vind ik.
Een voorzitter van het IP zou meer het karakter moeten hebben van b.v. een Ronny Naphtaniël toen hij nog Voorzitter van het SIDI was, altijd verongelijkt kijken en meteen hard piepen en krijsen als er iemand maar iets verkeerds zei over zijn volk en de staat Israël.
Mijn ervaring met stichtingsbesturen in het algemeen is overigens soortgelijk, dus niet gunstig. Zij wanen zich op de Olympus en het volk beneden mag geld doneren, maar niet te veel babbels hebben. Dat is ook eigen aan de stichtingsvorm: Geen leden, dus geen ledenvergaderingen, dus lekker eigen gangetje gaan op het pluche.
Dat was het weer voor deze zondag van de onnozele kinderen.
Pak Pierre
Pak Pierre,
Het is al weer geruime tijd geleden dat ik gemaild heb naar het IHC en Bronbeek en om een afspraak verzocht. Een Alleingang voor Pak Bo
tijdens zo’n gesprek leek me niet zo zinvol toen en meende dus dat een klein commissie diende te worden gevormd om samen met Pak Bo als hij daar ook achter zou staan, dat gesprek met het bestuur aan te gaan.
Dit initiatief is idd doorkruist door een voorstel van de genoemde heer van den Broek waarbij succes vooraf 100% werd gegarandeerd als hij de kar zou trekken.
En zelfs heeft verklaard dat hij nog nooit iets verloren heeft of woorden van gelijke strekking.
Ook ik heb verder nog niets verder vernomen en blijkens de reakties van Pak Bo zijn er ook geen signalen vanuit het Bestuur van het IHC/Bronbeek die daarop wijzen.
Wel heb ik indertijd o.m. de heer Silfraire Delhaye RA via mail verzocht te bezien wat hij met zijn organisatie hiervoor zou kunnen betekenen en of hij er zich ook voor zou willen inzetten. Trouwens ook voor het gedenkteken voor de Indische/Indon. Buitenkampmoeders, oma’s en tantes.
Het is nu al een hele tijd geleden en ik moet helaas melden dat ik nog
steeds wacht op een antwoord. Gelet op de andere aktie heb ik het er voorlopig maar verder hierbij gelaten.
Maar gezien de naam van dit topic : “Stekelige Struiken etc ” zou ik denken volgens goed gebruik dat de verantwoordelijke Kebon onderhand gewezen wordt op zijn tekortkomingen en dat die stekelige struiken dienen te worden gebabat of zo men wil Gesewot..
Pak Huib,
Dank voor je uitleg. Ik vermoedde al dat je achter de coulissen met Pak Bo aan de slag was gegaan en er mee was gestopt toen er bazuingeschal van over de Alpen weerklonk.
De onderhavige Pikiran van Pak Bo was voor mij het teken dat er nog weinig schot in de zaak was gekomen. Vandaar mijn reactie, beginnend met een stel prangende vragen.
Ik voel mij betrokken bij de zaak, maar het is absoluut niet mijn bedoeling mij als nieuwe Verlosser te presenteren. Ik probeer met de mij gegeven verstandelijke vermogens en ervaring Pak Bo op zijn kruistocht te ondersteunen en dat ook alleen als en zo lang hij vindt dat mijn bijdragen nuttig zijn. That’s all.
Ik doe dit zoveel mogelijk via I4E in de hoop dat meerdere lezertjes zich voor de zaak gaan interesseren en aankomen met ideeën, waardevolle contacten, enz.
Dadelijk – als ik het red met al die spannende thrillers op het buisje – zal ik nog uitgebreid reageren op wat Pak Bo in repliek heeft geschreven en dan moet hij maar weer zien wat hij met mijn wijze en onwijze opmerkingen kan en wil doen.
Pak Pierre
Hoe zou U het zelf willen zien meneer Keller?
Heer Roger,
Dan zou het een lang verhaal gaan worden en om U enigszins
tegemoet te komen,de desbetreffende personen weten hiervan
en ook gesprekken gevoerd met kundige instanties voor de bemiddeling hierin.
Alleen door tussenkomst van het Koninklijk Huis,werd op een
verzoek van mij officieel (met toeters /bellen)enkele jaren terug
een correctie doorgevoerd .
In ’t kort er is meer aan de hand met het Museum
.
Laten we bij de spoorbaan houden waarbij ik U aanraadt op de
foto’s te klikken en dit beeld met een paar duizend te vermenig-
vuldigen dan heeft U ongeveer een idee in wat voor een
onvoorstelbare situatie deze ”mensen” dat werk aan het spoor
deden.
Let wel,in het museum zonder enige verwijzing of toelichting
bij het Japans vernuft de Spoorbaan .
.
En nu m’n voorstel de zeer gedetailleerde en met verklarende
teksten (Groot formaat is aanwezig in de opslag BB.) de
tekeningen van
Otto Kreeft ”Birma spoorweg een visuele
herinnering” bij plaatsen
Ook de gehele film of gedeelten uit het verfilmde boek van
” Railway men”’ door Erik Lonex. vertonen.
’t Kost niets want Bronbeek heeft een schat van aanwezige
gegevens in hun bunkeropslag uit deze periode
Kortom een meer evenredige vertoning van deze expositie.
siBo
Ter aanvulling voor de heer Keller: de schrijver van het boek heet Eric Lomax. Pas wanneer de film op DVD verschijnt, kan er sprake van vertoning in een openbare ruimte zijn. En er zijn naar schatting nog zo’n 15 Nederlandse mannen in leven die dwangarbeid aan de Birmaspoorlijn overleefd hebben.
Mevr.Griselda Molemans,
Hartelijk dank voor Uw correctie.
Hoewel een gedeelte van deze film op You Tube(aan klikken)
is naar mijn mening al een goede vertoning hoe het toen aan toeging
en de latere trauma’s van deze spoor werkers.
The Railway Man – Official Trailer #1 – YouTube
http://www.youtube.com/watch%3Fv%3DbbS_dYEwf2M
Sep 10, 2013 … Based on his best-selling memoir, The Railway Man tells the extraordinary and epic true story of Eric Lomax, a British Army officer who is …
siBo
Het inlevingsvermogen naar de werkelijke slachtoffers bij diegenen die het kennelijk voor het zeggen hebben bij de triomfantelijke inrichting van het INDISCHE Herinneringscentrum is blijkbaar ver te zoeken.
De vertoning vol bewondering voor het Japanse kunnen in (oorlogs-) en anderszins technisch opzicht is een groffe belediging voor de slachtoffers en dwangarbeiders in en buiten de Jappenkampen. Want laten we de Romoesja’s en andere Aziatische slachtoffers ook niet vergeten. Zelfs als kind moest je een diepe buiging maken voor elke Japanse schildwacht anders kreeg je meppen met de kolf van het geweer. Kunnen we in het Anne Frank museum ook de Swastika op een prominente en allesoverheersende plaats tegenkomen? Of minutieus het technisch Duitse vernuft uitgelegd krijgen over hoe perfect de gaskamers werden gebouwd en hoe doeltreffend ze waren voor die Endlösung? Dacht het niet.
Heer Bo Keller, ik geef u groot gelijk om meer dan verontwaardigd te zijn over het gebrek aan gevoeligheid van Museum Bronbeek en het IHC. Geschiedenis herhaalt zich juist door deze ongevoeligheid en gebrek aan kennis over de mensen die er niet meer zijn en sommigen die er nog zijn en het moeten verduren.
Deze exhibition van Japans ingenieursvernuft in het aanzicht van de elende die ze veroorzaakt hebben onder ons is bijna ongeloofelijk.
Men kan zich alleen het geschreeuw indenken als ze in een Joods museum van de Holocaust laten zien hoe enthousiast Hitler was met zijn ingenieursvernuft “Bundesautobahn”.
Bo Keller,
Ik zou niet klagen en kritiek uitoefenen. Het is allemaal gebeurd en historie geworden. De mensen die er “waren” zijn er niet meer en die er “niet waren” weten er niets van.
Cap.
Meneer Cap,
Mss. heeft U oa. dit over het hoofd gezien.
Des te ongelukkiger vind ik deze manier van tentoonstellen, omdat het gebeurt in een tehuis voor mensen die de verschrikkingen van de oorlog in Azië nog aan den lijve hebben ondervonden. Zij worden er dagelijks mee geconfronteerd
siBo
Bij de voorgangers van het IHC hoorde je ook niets totdat het geld op was, de tent gesloten, en de vogels gevlogen. Eigenlijk ook ons aller schuld! Waren er eigenlijk toezichthouders? Heeft het huidige IHC toezichthouders? Er gaat toch een heleboel geld in om? Heeft heer Bo eigenlijk een achterban die te activeren is? Uit een heel ver verleden ken ik nog de kreet dat het gaat over ons, bij ons, zonder ons.
Als ik mij goed herinner is er enige maanden geleden n.a.v. een soortgelijk topic en/of hartenkreet van Pak Bo “iets” op gang gekomen in de richting van de vorming van een achterban om Pak Bo in zijn protest effectief te kunnen ondersteunen.
Toen heeft, wederom als ik het mij goed herinner, een vaste schrijver van deze rubriek, de heer Peter van den Broek, zich opgeworpen als verlosser. Hij beloofde de zaak bij Bronbeek en het IHC flink op te schudden en wij zouden er nog van horen. Ik heb daarna niets meer van de heer Van den Broek en van zijn initiatief vernomen. Ook Pak Bo noemt er niets van in zijn Pikiran. Ik moet dus aannemen dat dit initiatief in stilte en schoonheid is gestorven.
Ik breng het bovenstaande alleen in herinnering, omdat het n.m.m. ook niet goed zou zijn als de personen en/of instituten die voor de expositie verantwoordelijk zijn van alle kanten worden bestormd door kritische Indo’s en gelijkgestemden van andere komaf.
Welnu …… Is het initiatief Van den Broek in stilte en al dan niet in schoonheid gestorven, dan is de weg vrij voor een nieuwe poging om Pak Bo te ondersteunen, waar en wanneer hij dat nodig acht. Ik acht hem nl. dé insider die – mede gegeven zijn Bronbeek verleden – tot in detail weet hoe het “evenwichtiger” zou moeten, i.e. minder nadruk op Japans heldendom en aldus minder grievend en pijnlijk voor hen die zich nog zo dicht betrokken weten bij het gebeuren.
Dus inderdaad Pak Bo, fire away. Ben je al in gesprek met deze of gene toean of njonjah die het voor het zeggen heeft en zo ja of zo neen, waar sta je nu, wat zou je van de I4E achterban wensen? Jij hebt op de tong-tong gerammeld, wij lopen nu te hoop om te toeloeng-menoeloeng.
Ikzelf ben in ieder geval nieuwsgierig naar de manier waarop de gewraakte expositie tot stand is gekomen.
1) Zijn toen de bij de oorlog, bezetting en internering betrokken stichtingen en verenigingen, de meesten naar ik aanneem verenigd in het overkoepelende “Indisch Platform”, geraadpleegd?
2) Zo ja, wie hebben zich kunnen verenigen met de opzet, wie niet?
Het valt mij op hoe stil het is in die hoek terwijl ik mag aannemen dat de protesten, niet alleen van de zijde van Pak Bo, toch ook tot de hotemetoten van die Stichtingen en Verenigingen moeten zijn doorgedrongen.
3) Wat vindt b.v. de Stichting Japanse Ereschulden, die maandelijks op I4E trouw verslag doet van haar avonturen voor de Japanse ambassade?
Als we dat allemaal weten, dan hebben we een goede basis om verder te werken, zo lijkt mij.
Pak Pierre
Pak Pierre ,
Mag ik eerst een kleine correctie geven nl. het rammelen op de
Tong², een alarm dus, maar ik probeer via de Gong Gedéh van
de Gamelan dat meer loopt naar de eenstemmigheid.
Dan bij de vraag,wie zijn er geraadpleegd ? Moet ik het antwoord
schuldig blijven daar ik het alleen waarneem en dan ziet dat de
gegevens van uit een of meerdere Japanse Musea af te komen.
Vraag 2 is een paar maanden terug al ter sprake geweest en
misschien kan Pak Boeroeng de door mij aangereikte foto’s met
de adviseurs en wetenschappers etc. nog eens plaatsen .
Op de andere vragen kan ik uit m’n ervaring als Museumgids
de mondelinge toezeggingen en schriftelijke dankbetuigingen
overleggen.
Ook kan in het GASTENBOEK de meningen en adviezen
van diverse personen geraadpleegd worden.
En daarvan zijn er vele boeken als het goed is opgeslagen( !?)
Natuurlijk ook reacties zoals Anoniem, op 27 december 2013 om 04:37 zei:
Bo Keller,
Ik zou niet klagen en kritiek uitoefenen. Het is allemaal gebeurd en historie geworden. De mensen die er “waren” zijn er niet meer en die er “niet waren” weten er niets van.
Cap.
Vooral dat laatste raakt me, en mss .gewild of ongewild zeggend.
”Jij weet er niets van”!
Nou ik weet er VEEL van en velen nog in leven zijnde OOK.
siBo
Pak Pierre,
Hierbij het gevraagde en op 4 Nov 2013 is het ook al
ter sprake gekomen.
Zie de indrukwekkende namenlijst met vermelding ”Deze
presentatie is tot stand gekomen in opdracht van het Indisch
Herinnering centrum Bronbeek in samenwerking met Museum Bronbeek en financieel mogelijk door de Ministeries van defensie,
VWS en Vrom 9rijksgebouwendienst)
De volgende bedrijven en personen hebben hun medewerking
verleend …..namen zie lijst.
Dan vervolgen met, Dank aan de volgende personen voor het
ter beschikking stellen van Beeldmateriaal, Kennis en Objecten
……… namen zie lijst
Enkele van deze adviseurs had ik wel gesproken met als
resultaat ,dat Kumpulan restaurant opeens in beeld kwam.
Voor mij niet vreemd had ‘het al eerder ondervonden ,dat
men dringend ergens naar toe moet.
siBo
Boeroeng, op 6 november 2013 om 12:55 zei:
In antwoord op Pierre. Heb je hier iets aan ?
Namens Bo Keller geupload
Pak Bo,
Gong Gedeh of Kendang, je verwijzing naar symfonie is beter. De tong-tong is inderdaad meer voor kakofonie of Alarmfase Rood, die nog niet is ingetreden.
Uit je reactie van 28 dec 1953 uur heb ik genoteerd dat het IHC en Museum Bronbeek eindverantwoordelijken zijn voor de opzet van de tentoonstelling. Dat zijn dus de bomen tegen wie je op moet blaffen. Voor jou geen nieuws, voor mij een bevestiging van vermoedens.
Ik heb begrepen dat je in gesprek bent met vertegenwoordigers van een of beide clubs, maar dat het niet vlot.
No offense meant, maar het gaat kennelijk om je geloofwaardigheid. Als dat zo is, dan moet je nu zoveel mogelijk tastbare steun voor je hartenkreten verzamelen. Ik denk aan:
1. Reacties gastenboeken
2. Stichtingen en verenigingen voor/van slachtoffers van Japan in WO II (Stichting JES, BEGO, etc.)
3. Indisch Platform, dat zegt de belangen van de Indische gemeenschap te behartigen, waarin ook veel van de ad 2 genoemde clubs zijn ondergebracht
4. “Hotemetoten”, d.w.z. personen (m/v) van enige landelijke naam en faam die de zaak zeer zijn toegedaan en die op de juiste plaatsen (IHC, Museum Bronbeek) aan de juiste touwtjes kunnen trekken
5. Reacties van de bewoners van Bronbeek zelf, in wier huis per slot van rekening de gewraakte tentoonstelling wordt gehouden.
Ad 1: Er moet worden onderzocht of en in hoeverre de reacties in de door jou genoemde gastenboeken jouw standpunten, c.q. kritiek op de tentoonstelling, min of meer bevestigen. Is dat voor tenminste 30 % het geval, dan kan je die reacties n.m.m. heel goed als ondersteunend bewijs van je gelijk gebruiken. Is zo’n onderzoek haalbaar?
Ad 2 en 3: Ik heb van jou begrepen dat je niet weet welke van die verenigingen en stichtingen inhoudelijk betrokken is geweest bij de voorbereiding van de tentoonstelling. Er zit dan niets anders op dan het de betreffende clubs te vragen. Bent u betrokken geweest, wat was uw mening, wat hebt u feitelijk bijgedragen? Verklaren de clubs dat zij niet betrokken zijn geweest bij de voorbereiding, laat staan uitvoering, dan heb je weer een sterk punt in handen om jouw verzoek om verandering kracht bij te zetten.
Ad 4: Wie kan welke namen noemen van personen die iets voor de goede zaak kunnen betekenen?
Ad 5: Behoeft geen nadere toelichting. Als de meerderheid achter je staat, heb je weer gescoord.
De lijst van namen en instituten die Pak Boeroeng zo vriendelijk was aan je reactie te plakken bevat m.i. geen informatie die voor de punten 1 t/m4 relevant is. Ik denk ook niet dat de toenmalige financiers, de Ministeries van Defensie, VWS, VROM of hun opvolgers in rechten, voor jou van belang kunnen zijn, tenzij je op Defensie een hotemetoot kent ….. zie punt 4.
Ik hoor graag (a) of en zo ja in hoeverre je het met deze voorgestelde benadering eens bent, (b) wat je denkt te moeten doen en (c) of en zo ja welke hulp je daarbij nodig denkt te hebben.
Verder zie mijn reactie aan Pak Huib. Ik zie mijzelf als “ondersteuner op verzoek”. Als ik “hotemetoot” zou zijn, dan zou het misschien nut hebben om meer op de voorgrond te treden. Helaas pindakaas …….
Pak Pierre