Rob Jonas moest met zijn ouders mee naar Nederland in 1964. Hij wilde zijn vriendin Kiauw niet verlaten. Hun liefde was niet gewenst in haar Chinese familie, want Rob was van Ambonese afkomst. Zie de films van het tv-programma Memories
-
- en
Indische Soos -
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
Ik kon iemand bereiken, die weet dat Rob een Molukse vader en Indische moeder heeft.
Maar wel of niet een Indisch iemand in de hoofdrol….. het verhaal is herkenbaar voor Indische mensen… dus is het Indischgerelateerd nieuws.
Pak Bo.
Nederlanders / buitenlanders mogen geen onroerend bezit hebben( grond-huizen ).De bedoeling is om de oorspronkelijke bewoners te beschermen.
Dus toen de Nederlanders(inclusief de Indo) warga negara werden na 1949(?) konden ze wel onroerend goed bezitten.
Mijn eerste verhaal klopt niet .Foutje .
De ex warga negara zijn weer Nederlander geworden toen ze naar Nederland gingen.
Dat was dan de reden waarom hun onroerend bezittingen daarna geconfisceerd kunnen worden .
Mits ze al van te voren hadden verkocht of geschonken hebben aan aangetrouwde familie.
De “truc”om het op de naam van de Indonesische echtgenote kon ook niet als ze in gemeenschap van goederen getrouwd zijn .
Dit is ook een grote valkuil geweest bij vele “nieuwe” Nederlandse-Indonesische echtparen zoals de laatste jaren op Bali-Java speelde.
Om dat te omzeilen moet men voor het trouwen een “prenupt agreement” sluiten in Indonesia(bij de notaris).
Ik weet niet precies hoe de de eigendomstatus van de gronden die geschonken waren door de Sultan /Vorsten.
Het verhaal van Dezentje en andere grote planters van naam.
Was het Hak Milik of alleen Hak Pakai ( zoals erfpacht).
PRACHT STORY….dat was de eerste reactie en dat is het ook….mooi toch om na 46-47 jaar? elkaar weer tegen te komen, dankzij het programma Memories….moeten we alleen maar blij om zijn met zulk nieuws dat ons de huiskamer wordt binnen gebracht, heerlijk….kunnen we zelf een beetje om mijmeren wat wij zelf hebben meegemaakt, je eerste meisje, je eerste sex ervaring, die adrealine, dat je voorgoed met haar wil blijven, dat je onder dook om maar niet van haar gescheiden wilt zijn….voorgoed bij elkaar willen zijn….maar realiteit was anders, maar toch….deze man is gezegend, dat hij haar weer ontmoet….de vrouwen/meisjes die ik vroeger hebt ontmoet en verliefd op was, willen mij nu helemaal niet ontmoeten…de vrouwen die van vroeger, willen alleen maar allimentatie van mij….mijn schuld?…Ja….helaas waar, ik geef mijn fouten toe, maar vrouwen, blijft voor mij een fenomeen, je koestert ze (naarmate je ouderwordt) je kan er niet zonder, je wordt raar in je hoofd er van, ze kunnen je beste vriend zijn, zoals ook je ergste vijand worden…maar het is wel het mooiste wat een man kan overkomen….helaas geldt dit niet voor de gordons en gerards, de levende legendes van de Amsterdamse Arena….laten we dus nogmaals deze memorie uitzending in ons hart bewaren, ipv. die zure tempo doeloe verhalen te plaatsen….Wij zijn toch een vrolijk volk?…:)
You cannot live with them, and you cannot live without them!!
*ipv. die zure tempo doeloe verhalen te plaatsen.*
…En waar slaat dit
dan op, “‘helemaal niet ontmoeten…de vrouwen die van vroeger, willen alleen maar alimentatie van mij ”
Dan ”ipv. die zure tempo doeloe verhalen te plaatsen”.
Is wel Uw eigen zure (vrolijk ) tempo doeloe verhaal .
siBo
ach Pak Bo….dat moet u maar met een korreltje zout nemen, want het slaat nergens op…het is een verhaaltje met een dikke knipoog…:)
hopelijk word ik hiervoor vergeven….een hele fijne dag allemaal, moet weer met mn vrouw mee belanja, heb weer nix te vertellen hier thuis….
Heer Ronaldo,U hebt het aan het rechte eind,maar wij Indo’s zijn gentle en niet haatdragend naar die mooie lieve deernen van toen.Ach laat maar,als ik maar bij tijd en wijle terug kan naar mijn Roots;want van deze regeringen moet je het niet hebben;di tipu saben hari omdat wij een lief volk zijn en alles geloven en toelaten.
” totaal geen sprake van ‘emigratie’ was in 1964″
—————————————————————————————-
Ik dacht dat de gedwongen vertrek uit Indonesia in 1957 gebeurde.
In mijn SMP en SMA tijd ken ik verschillende klasgenoten die qua uiterlijk relatief blank zijn .( Een bule uiterlijk) .
Het gedwongen vertrek diende zich al medio 1950 aan en heeft tot eind 1968 geduurd. Zo’n 6000 voormalige Nederlandse landgenoten hebben nooit kans gezien om op basis van documenten aan te tonen dat ze als Nederlands staatsburger zijn geboren en wonen nog altijd onder bedroevende omstandigheden in Indonesie.
Gedwongen vertrek was eigenlijk al begonnen na 1945.
Na 1950 is er zelfs nog een beperkte migratie uit Holland richting Indonesia.
En er waren bijna 30.000 die de warga negaraschap van Indonesia hadden gekozen.
V.w.b die 6000 , ja velen kunnen hun Nederlanderschap niet hard maken, en van sommigen willen het ook niet omdat ze te oud zijn (oude bomen verplaats men niet) of omdat ze geen familie hebben of voldoende binding hebben met Nederland.
Ik wil hier graag twee kanttekeningen bij maken:
1. De term “gedwongen vertrek” voor alle migratiegolven uit Indonesië tussen 1945 en 1968 dekt de lading niet. Het doet geen recht aan de verscheidenheid aan omstandigheden en motieven van de migranten. Wat allen bond was de overtuiging dat Nederland meer perspectieven bood op een beter leven dan Indonesië, voor hunzelf danwel hun kinderen.
2. In tegenstelling tot wat men zou kunnen opmaken uit mevrouw Molenmans woorden, vervielen niet alle Indo’s die achterbleven tot bittere armoede. Zelf kende ik indo’s die carrière hadden gemaakt in de Brimob, voorheen Veldpolitie, en in de luchtvaart. De leefomstandigheden van indo’s stond over het algemeen wel onder druk. Dit kon komen door discriminatie, maar kwam ook doordat aan de speciale positie van indo’s in de koloniale samenleving een eind was gekomen. Indo’s die kozen voor de Indonesische nationaliteit waren voortaan Indonesiër onder de Indonesiërs. Geen baantjes gereserveerd voor indo’s, geen aparte salarisschalen en geen apart schoolsysteem; aan die privileges, en daarmee aan een kunstmatig hoog gehouden levensstandaard, was een einde gekomen.
Mas Rob,als ik het goed lees ,behoorde ook grond bezit voor de 1e
generatie Indo warga Negara’s tot de mogelijkheden.
In de Nederlandse Koloniale tyd kon dat nmi niet.
SiBo
Was er dan een apart systeem met quota van zoveel indo’s ?
Is een apart schoolsysteem een privilege?
Wel als die meer mogelijkheden krijgt van overheidswege.
Maar toch niet als die minder mogelijkheden krijgt door de overheid bijv… het Nederlands onderwijs werd verboden.
Je kunt eerder zeggen dat er een nieuwe privilege was, heteigenvolkeerst-idee De vrijheid van onderwijs, de vrijheid van opvoeding werd opzijgezet door het nieuwe regime
En zo ging het ook bij het toewijzen van banen.
Bij voorkeur werden Indonesiërs aangenomen en gepromoveerd, ten nadele van belanda’s .
De nieuwe discriminatie…. een nieuwe politieke moraal werd heersend.
Overigens hadden mijn ouders echt geen hoog levensstandaard met een korporaalssalarisje. Ook zij moesten geld lenen om het huurhuis in Nederland in te richten. Net zoals vele andere indo’s
Hoezo hadden zij een hoog levensstandaard? Velen kwamen in Nederland met een paar koffers en een paar gulden op de bank
Het idee was dat met het verdrijven van de belanda’s de vrijheid van de Indonesiërs gerealiseerd zou worden. Sociaal-economisch, politiek.
Er kwamen nieuwe rijken, het volk bleef arm. Er kwam een nieuwe dictatuur met een geweldsorgie die veel groter was dan Nederland ooit deed. Zeker sinds de Java-oorlog.
Boeroeng, op 17 april 2013 om 10:41 zei:
1.Geen baantjes gereserveerd voor indo’s, geen aparte salarisschalen en geen apart schoolsysteem; aan die privileges, en daarmee aan een kunstmatig hoog gehouden levensstandaard, was een einde gekomen.
——————————————————————————–
Eksaktemoa.
Toen de Inlanders, pardon de Nederlandse Onderdanen ook zichzelf hadden verheffen (ondanks de goed bedoelde Ethische Politiek) kregen de Indo’s met onvoldoende Nederlandse opleiding en vorming het moeilijk.
Hun banen werd dan weg gegeven aan de Inlanders omdat ze gewoon beter zijn . Betere opleiding etc.
Tegen de bijna 1.900.000 Inlanders die de Nederlandse taal opleiding) beheersen =zie de bewering van Soetan Takbir Alisjahbana in het boek Djalan ke Barat van Kees Groeneboer KITLV kon de bijna 200.000 Indo’s hun privileges moeilijk behouden.
Ze hadden nog gestaakt , maar tegen de werkelijkheid kon men niet meer opboksen.
PS : De Inlanders werden echt niet voorgetrokken, men kende toen geen “positieve discriminatie” .
Ze zijn gewoon beter.
2.Was er dan een apart systeem met quota van zoveel indo’s ?
Is een apart schoolsysteem een privilege?
——————————————————————————–
Echte quota niet .
Wel is er een drempel , dat is uang.
Heb je oude heer als een eenvoudige klerk onvoldoende geld dan kon niet iedereen naar school gaan.
Bij de “Inlanders “was het anders .
Al hebben ze geld is het nog de vraag of ze naar een Schakelschool, H.I.S konden gaan .
Bij de Pelita site las ik dat je toch een salaris van 75 gulden moet hebben.
3.En zo ging het ook bij het toewijzen van banen.
Bij voorkeur werden Indonesiërs aangenomen en gepromoveerd, ten nadele van belanda’s .
—————————————————————————————
Nee het was niet zo geweest.
Tenminste wat ik van mijn “Inlandse ouders”heb gehooord.
Men kan het ook nalezen in diverse artikelen/bronnen.
Dat na 1945 hele volkstammen Indonesiers gepromoveerd werden ( Indianisatie ?) is een feit.
Veel onbekwame mensen die naar boven komen zweven.
Het is te zien aan de problemen van de eerste leiders/Indonesische kaders ( de 1.900.000 van Soetan Ali Sjahbana en de rest van Taman Siswa -Muhamaddijah etc ) toen ze de uitgestrekte Gordel van Smaragd moeten besturen..
@ Pak Bo , de ex Warga Negara ( dus Indonesiers) kunnen wel grond(onroerend goed ) bezitten.
Conform de Undang Undang Pokok Agraria. ( de oude Agrarische Wet) .
salam.
Pak Surya,
Voor mij toch nog te veel onduidelijkheid hierover nl .
Hadden de zgn.1e generatie Indo,de allereerste Warga Negara’s
(geen ex) wel de mogelijkheid tot grondbezit ,geen huur of op naam
van echtgenote oid.na de soevereiniteit overdracht in Indonesië.
De Indianisatie bestond meen ik al vanaf ±1928 (?) en alleen ten
nadele van de Indo.bijv. spoorwegpersoneel etc.,dus niet naderhand.
De verpaupering van de Indo was niet zomaar uit het luchtledige
komen vallen . Hier was nmi. al iets eerder wat voorgevallen.
siBo
Het gedwongen vertrek was inderdaad in 1957 aangekondigd – op Zwarte Sinterklaas. Die 6 duizend vooramalige landgenoten leven nu onder even bedroevende als uitstekende omstandigheden zoals miljoenen andere Indonesiërs.
Laten wij ons niet begeven op het pad van de goedkope stemmingmakerij .
Sorry heer/mevrouw Sil,deze opmerking van U gaat mij kilometers te boven. Probeer U in begrijpelijke doch in heel eenvoudig ABN uit te leggen wat U suggereert.
Iedereen had de keus blijven of vertrekken, niet in 1957 en later.
Iedereen had de keus blijven of vetrekkren:
Uit onderzoek komt naar voren dat emigratie vaak voortkomt uit onvrede met het land waar men dan woonachtig is. Er zijn dan nog wel een concrete stimulans en specifieke wensen en doelen nodig voordat het echt tot verhuizing naar een ander land komt. In het geval van de (latere) Amerindo’s was sprake van eerst een gedwongen vertrek uit een steeds vijandiger wordend Indonesië naar Nederland en vervolgens een onvrede met het wonen in Nederland. Opmerkelijk was dat het klimaat in Nederland vaak werd genoemd als een pushfactor. Indischen noemden vooral het gebrek aan vertrouwen in de economische omstandigheden een reden elders een bestaan op te bouwen. Vooral de jaren vijftig kenden langdurige schaarste, gebrek aan woningen en de stroeve aansluiting op de Nederlandse arbeidsmarkt. Veel Indischen moesten een trede lager beginnen dan wat ze in Indië/Indonesië gewend waren geweest. Nederland was vergeleken met Indonesië erg klein in de ogen van de nieuwkomers. Het dicht bij elkaar wonen, vervelende sociale controle en vele bureaucratische regels, maakten dat menig Indo Nederland een bekrompen samenleving vonden. In de loop van de tijd, vanaf de jaren zestig, namen kansen toe en steeg de welvaart spectaculair. De mindere gevoelens voor de Nederlandse leefomgeving namen toen ook navenant af. Dat is ook te zien in de verminderde emigratie.
http://www.indischhistorisch.nl/thema_repatriering_amerindos(1).htm
Uit de invalshoek : DE DEMOGRAFISCHE
GESCHIEDENIS VAN DE
INDISCHE NEDERLANDERS
Klik om toegang te krijgen tot nidi-report-64.pdf
“Maar president Soekarno wenste zich geheel te ontdoen van de Nederlandse inbreng, nationaliseerde in 1956-1957 de Nederlandse bedrijven in zijn land en dwong daarmee de Nederlanders die nog niet voor de Indonesische
nationaliteit hadden gekozen dat alsnog te doen of het land te verlaten. Gevolg was een nieuwe stroom van ‘(re)patrianten’ maar een groot deel van hen kreeg daar achteraf
spijt van (de zogenoemde‘spijtoptanten’) en reisde op een latertijdstip alsnog naar Nederland. Een kleinegroep Nederlanders in Indonesië verhuisde in 1957 naar Nieuw-Guinea, dat in
1949 nog onder Nederlands gezag was gebleven. ”
Van het aantal Europeanen op 1 januari 1946 wordt verondersteld dat 92 procent de Nederlandse nationaliteit had, wat overeenkomt met 260 duizend personen. Van het aldus verkregen aantal zijn in eerste instantie zes duizend personen afgetrokken, te weten deNederlanders die na 1949 in Indonesië zijn geblevenen nimmer naar elders zijn gemigreerd
Deze personen hebben geopteerd voor de Indonesische nationaliteit in de periode van tweejaar na de soevereiniteits-overdracht op 27 december 1949 (Staatsblad,1949), en behorendan ook niet tot onze definitie van ‘Indische Nederlanders’.
De overige 254 duizend Nederlanders zijn naar Nederland gekomen
Zo prachtig en hartverscheurend tegelijkertijd. Spijtig dat de redactie van ‘Memories’ nog steeds niet begrijpt dat er totaal geen sprake van ‘emigratie’ was in 1964, maar van een gedwongen vlucht vanwege de loyaliteit van Rob’s ouders aan de Nederlandse overheid.
Het is niet alleen de redactie van ”Memories”,dat nog steeds niets van snapt. Velen van ons hebben ’t Museum Bronbeek bezocht en in de
trappenhal hiervan en dan nog wel zonder enige toelichting, het (ons) buitenlands vacantie reisje en het slaan van de boeggolf tegen de
scheepswand vol bewondering aangestaard.
Niet beseffend, dat velen van deze passagiers hun land – familie-
vrienden ja zelfs wat ze opgebouwd hadden achter moesten laten.
Van wie dan hadden deze bezoekers inlichtingen kunnen verkrijgen.
Tja,ergens staat wel nmm. de Terugkeer. IHC!.
siBo
Is Rob een Molukker of een Indo van Ambonese afkomst?
Volgens mevr.Kiauw :
“Suku ada Ambonnya”
Dus waarschijnlijk Indo-Ambon .
Cinta Pertama (Eerste liefde) van Silvia Pattie van Pattie Bersaudara.
http://www.youtube.com/watch?v=_54xH5mJ4qg
…WAT EEN PRACHT STORY – EN DAN LAWANG EN SOERABAJA, MIJN JEUGHERINNERINGEN BORRELEN WEER OP …
Van mij ook,Surabaya mijn geboorte stad,Lawang vakantie stad. Dit mede door de politiek van Nederland in en nade Bersiap. Tot nu toe onderkent,shame on You Holland.
Ja Gio en Pak Jos, Het mooie, grote (maar erg warme) stad Surabaya waar het gelukkig NOG mogelijk is van de becak gebruik te maken. Vele historische/koloniale plaatsen. Jembatan Merah, Tugu Pahlawan, Hotel mojopahit(vroeger oranje hotel), Gedung Balai Surabaya, Museum Sempurna. Bij Museum Sempurna(kretek museum) staat een toerbus die je door oud/koloniaal Surabaya rondleidt. Is aan te raden! Pasar Atom, Tunjuan plaza(mall ook wel mall TP genoemd, pasar turi, galaxy mall, Plaza Surayaba(mall). Op pasar atom kun je de heerlijke khas Surabaya gerechten eten zoals Tahu Campur, Ayam penyet, tahu petis, bebek songkem. En dat nuttig je onder het genot van een heerlijk es/air jeruk yang MURNI! Hoop gauw weer naar Surabaya te kunnen gaan.
Iemand bekent met het oude Soerabaja lied(typisch Javaans-Soerabajaans accent): rek ajo rek?
Rek ajo rek
mlakoe-mlakoe nang Toendjoengan
Rek ajo rek
rame-rame bebarengan
tjak ajo tjak
sopo gelem meloe akoe
tjak ajo tjak
golek kenalan tjah ajoe
Ngalor ngidoel liwat toko ngoembah moto
Masijo moeng njenggal-njenggol ati lego
Sopo ngerti nasib awak lagi moedjoer
kenal anake sing dodol roedjak tjingoer
Djo dipikir kon podo gak doewe sangoe
Djo dipikir angger podo gelem mlakoe
Mangan tahoe djo ditjampoer nganggo timoen
Malem minggoe gak apik digowo nglamoen
Sopo ngerti nasib awak lagi moedjoer
kenal anake sing dodol roedjak tjingoer
Rek ajo rek versie gezongen door Mus mulyadi met oude Soerabaja foto’s.
http://www.youtube.com/watch?v=USGnBBAp0NU
Surabaya lied
Surabaya di tahun empat lima, kami berjuang, kami berjuang bertaruh nyawa 😉
Surabaya di tahun 45 .
Dat werd door Dara Puspita gezongen in gratis optreden bij diverse markas van KAPI-KAPPI-KAMI(scholieren-studenten organisaties die opgestaan waren tegen de OrLa =Orde Lama) in Djakarta , na de omwenteling van 1965-1966.
Toen hadden we nog idealen of dromen om de maatschappij te veranderen.
Tuan van Beek,terimah kasih ya voor jouw supporting,daarom ga ik altijd als de mogelijkheid er is die plekken bezoeken.In 1995 voor het eerst naar mijn Roots en slechts een paar dagen om uit te waaien op Bali of Lombok.Amsterdam the place to be;Surabaya always the place to be.
Pasar Toeri was in de oorlog de dievenpasar. Er werd in de fabrieken (o.a. Unilever, Dralle) veel gestolen. Ik kocht daar goedkoop o.a. zeep, Palmolive, Lux, Sunlight, om met winst door te verkopen, voornamelijk in Darmo. Je moest wel oppasen niet belazerd te worden. Dat deed ik liever zelf.