De documentaire ‘Archief van tranen’ bracht Joty ter Kulve tot deze pikirans:
De documentaire’’ Archief van tranen’’ uitgezonden door omroep MAX, heeft veel bij mij losgemaakt. Ik ben een 85 jarige, die de hel van de Japanse interneringskampen en Bersiap in 1945 heeft doorstaan .
Waarom dacht ik bij mijzelf, waarom houdt de documentaire mij zo bezig , dat ik zelfs de directeur van omroep Max de heer Slagter een mail heb gestuurd dat ik mij als direct betrokkene niet kon vinden in bovengenoemde documentaire ?
Ik ga proberen mijn gevoelens onder woorden te brengen en doe dit om mijn kleinkinderen een juist beeld te geven van die jaren.
Direct na W.O.II begreep mijn moeder, mijn vader was overleden, dat onderwijs in het naoorlogse Nederland-Indië een opgave was. Ze besloot toen heel onzelfzuchtig en wijs, mijn broertje van 15 en mijzelf van 18 jaar naar Holland te sturen. Dat was mogelijk omdat de Nederlandse overheid schepen ter beschikking had gesteld om de vluchtelingen naar Nederland te evacueren.
In het naoorlogse Nederland, dat ook nog zijn eigen oorlogsverleden moest verwerken werden wij opgevangen in pensions, particuliere adressen, kazernes. Het moet voor Nederland een hele operatie zijn geweest. Ook omdat de doorsnee Nederlander zich heel weinig kon verplaatsen in de koloniale onderdanen en de ellende die wij in de Indische oorlogsjaren hadden ondergaan.
Hoewel ik zelf dus een ‘’arme migrant’’ van 18 jaar was, die moederziel naar Nederland kwam wil ik toch graag het beeld van ‘’slachtoffer’’wat langzamerhand is ontstaan, bijstellen. Ik ga niet graag dood als slachtoffer van de Tweede Wereldoorlog.
Voor velen van ons was Nederland, na die vreselijke jaren in de Japanse concentratiekampen en Bersiap een oase. Ik had geen geld, weinig kleren enz enz, maar wat was ik gelukkig, dat ik kon studeren via een renteloos voorschot van de overheid, eten ,slapen, werken in vrijheid.
Ja ik heb ook mijn nachtmerries gehad, mijn pijn , verdriet, wanhoop. Echter ik vraag mij wel af of het nu anno 2012 nog terecht is als slachtoffer de huidige bewindslieden ter verantwoording te willen roepen en een paternalistische documentaire vol wrede gebeurtenissen te maken van overheidsgeld nota bene om de Nederlanders op te voeden. En ze alsnog te dwingen ons leed, verzwegen leed te ERKENNEN.
Wil ik dit? Moet ik mijn kleinkinderen dwingen om mijn wrede verleden te erkennen. Waarom wil ik dat ? En wat denk ik daarmee te bereiken?
Waarom wil ik Erkenning van een Premier wiens vader dezelfde gruwelen, die ik heb beleefd, heeft, doorstaan. De vader van Mark Rutte was n.l. een lotge noot.
Wat ik wel wil voor mijn kleinkinderen is dat zij leren nooit maar dan ook nooit te aanvaarden, dat zij slachtoffer zijn en moeten blijven ,maar dat zij altijd de kracht leren vinden hun lot in eigen handen te nemen.
Joty ter Kulve, Wassenaar 28 augustus 2012
...................
Indisch4ever 
Over ‘archief van tranen’ gesproken; of over ‘voorrecht’; of over ‘bijzondere mensen’.
http://dangerousminds.net/comments/dying_vets_fuck_you_letter_to_george_bush_dick_cheney_needs_to_be_read
Shivers down my spine!
e.m.
Amerikaanse ereschulden …..
Pak Pierre
Yep!
e.m.
Mijn vader is vermoord door de Kempeita, mijn moeder is nooit meer de moeder geworden die zij was voor de Tweede Wereldoorlog. Ik was 19 jaar oud en net 1 dag in Nederland toen ik op het postkantoor in Wijk aan Zee uitgescholden werd; “Weer een dochter van zo’n vuile opvreter”. Twee jaar later vertrok ik naar Engeland. Ik heb overal op kantoren en banken gewerkt achter boekhoudmachines.Negen jaar in Zuid Afrika, 1 jaar in New York, naar Frankrijk en toen 9 jaar naar Lausanne, Zwitserland. Ik heb het helemaal zelf gedaan zonder hulp.
Ik sta iedere tweede dinsdag, voor mijn ouders, voor de Japanse ambassade. Ik wacht op erkenning van de Japanse regering.
Ooit gooide iemand een emmer water uit het raam. Toevallig was ik degene die op de stoep liep en ik kreeg dus al dat water over mij heen. Maar ik was niet nat, ik voelde mij ook niet vies. Ik liep fluitend door en genoot van de dag. En als mensen mij vragen hoe het was, al dat water over me heen, dan antwoord ik: welk water, waar heb je het over? Ik snap zo’vraag niet. En degene die de emmer leegde, zal daar best een goede reden voor hebben gehad.
Kortom: alles en iedereen is goed
Alle zegen komt van boven.
Pak Pierre
Totdat deze persoon ook de emmer naar beneden dondert,dan komt het fluitend genieten en waar hebben we ’t over niet meer van pas.
Jammer genoeg !
sibo
Ook ik ben fantastisch in Nederland opgevangen. Zelfs na Kenpeitai en Simpangclub/Werfstraatgevangenis voel ik me ook nog geen slachtoffer: ik leef nog, dat merkte ik toen ik nog kon rondlopen op Kembang Kuning om mijn familie en kennissen (maar vooral de anonieme verzamelgraven) hormat te brengen. Ik wil ook niemand ter verantwoording roepen, daar word je alleen maar moe van. Het gaat mij alleen om al die mensen die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren. Dat zij op de jaarlijkse nationale Indiëherdenking bij het Indiëmonument in Den Haag mogen worden genoemd.
Why tell stories of horror or dishonour????
What for?? Apa maksudnya???
Ibu ter Kulve is the best!!!!!
Salam TERRY, so you do understand de Nederlandse taal Terry. Heel goed. But it’s not just story telling it’s all about THE history. We need to know the facts. Of course you may ignore them but facts are facts. Such is life. Like the lyrics from the 1965 (pop)song TURN TURN TURN there’s a time for THE facts. There still are Dutch, Indo-Dutch and Indonesian people suffering for the Japanese and Bersiap atrocities and Agresi Militer Belanda. They have the same right on peace of mind. Don’t they? But they are getting older. Their stories should be told and heard of. Stories of horror or dishonour as you call them are part of both the Indonesian and Dutch history. Why silence parts of our history. Why deny ALL the victims dead or the wounded still alive. It’s about (government) recognition. Read and learn about the facts. Then teach the children and say: ‘Never Again!’ For those who were born after World War II let them learn THE lessons well but for that we need to know. Just the facts! Recognising the facts must be sufficient.Then as the song ends; there’s: ‘A time for peace, I swear it’s not too late!’.
TURN TURN TURN
To Everything (Turn! Turn! Turn!)
There is a season (Turn! Turn! Turn!)
And a time to every purpose, under Heaven
A time to be born, a time to die
A time to plant, a time to reap
A time to kill, a time to heal
A time to laugh, a time to weep
To Everything (Turn! Turn! Turn!)
There is a season (Turn! Turn! Turn!)
And a time to every purpose, under Heaven
A time to build up, a time to break down
A time to dance, a time to mourn
A time to cast away stones,
A time to gather stones together
To Everything (Turn! Turn! Turn!)
There is a season (Turn! Turn! Turn!)
And a time to every purpose, under Heaven
A time of love, a time of hate
A time of war, a time of peace
A time you may embrace
A time to refrain from embracing
To Everything (Turn! Turn! Turn!)
There is a season (Turn! Turn! Turn!)
And a time to every purpose, under Heaven
A time to gain, a time to lose
A time to rend, a time to sew
A time for love, a time for hate
A time for peace, I swear it’s not too late
If you want the music TERRY then YouTube ‘The Byrds’
Salam!
e.m.
Zo’n stuk behoeft eigenlijk geen adhesiebetuiging. Ik breng toch maar de hormat die het verdient.
Pak Pierre