Op 10 augustus 2012 is er in de Haagse Pulchri Studio’s een persconferentie over de documentaire-serie ´Archief van Tranen´. Daarin zullen geheime documenten worden gepubliceerd over massamoorden op circa 20.000 Nederlanders in het toenmalige Nederlands-Indië. archiefvantranen.nl.
De documentaire wordt uitgezonden op 12 en 19 augustus te Nederland 2
Op 10 augustus komen ook op het internet de bedoelde documenten
uit een ordner die Jack Boer en zijn weduwe jarenlang bewaarden
Lees verder.
...................
Indisch4ever 
Ook naar mijn geboortegrond….het ziekenhuis…en rumah keluhur jl boeboetan 😉
arek surobojo
Dat riepen Boeng Tomo en K’tut Tantri toch ook?
Je geboorteland is Nederlands-Indie of Indonesie?
@ Lemper – Indonesie
@ Pak San Somers.
Dat weet ik niet, of ze dat zeiden. Die Ktut Tantri was toch een Amerikaanse die op Bali woonde? – die was palsu of tiruan.
Misschien was arek surobojo wel het codewoord, om gevrijwaard te worden van allerlei ellende, en sommigen ontlenen tegenwoordig daaraan hun deskunddige status.
http://www.youtube.com/watch?v=3qGHZElSgbQ.
.
@ S.A. “Er zijn in de loop der eeuwen ( na 1596) tientallen duizenden die niet erkend waren en stilletjes naar hun broeders/zusters/familie teruggingen “.
-Inderdaad zijn die achteraf bekeken misschien emotioneel er het beste vanaf gekomen en onmerkbaar ondanks het europese vlekje in de inlandse gemeenschap opgenomen. Maar door de ‘behandeling’ van de warga negara’s heb je zo je twijfels of in de loop van de geschiedenis die assimilatie tot beider tevredenheid heeft plaatsgevonden.
Op papier zou de status van de Indo dan zijn geregeld na de machtsoverdracht, maar door de ressentimenten bij de indonesische bevolking is elke regeling een wassen neus. En hoe de uitwijk oplossing naar het gebied van de Papoea’s is afgelopen is bekend. Moraal; een genetisch mengvolk zal zich ws het beste thuisvoelen in het gebied waar ze is geboren en getogen. Generatie 1,5 en 2 zullen daarom in 2 werelden blijven leven en zich blijven afvragen wat hen is overkomen en aangedaan. Sedikit bingoeng.
Ja, wanneer je van een dezelfde persoon hoort of leest dat de indo’s in Indonesie niet als landgenoten werden beschouwd, maar hij vergeet er wel bij te zeggen dat het landskinderen waren met de Nederlandse Nationaliteit, en in Nederland ook niet met groot gejuich werden ontvangen ja zelfs vijandig dan vraag ik me af wie heet er nou een totaal verknipte visie?
Van de andere kant wanneer je vlak voor de 15e augustus herdenking al beelden toont van gruwelijkheden, en grossiert met onderzoekjes dan is het vragen om gedonder tussen Indonesiers en Nedelanders.
Maar goed ik ga straks weer lekker 5 weken naar mijn geboorteland, het land dat mij niet wilde maar ik zal beslist achter een jongere of een petani geen peloppor of agressieve pemoeda zien.
Wat ik wel vaker hoor is: Pak waarom koop je hier geen huis en ga je niet in Indonesie wonen?”
Volgens mij werden woorden van dezelfde strekking ook tegen indo’s geuit….kom toch bij ons…
Maar ja, ik ben mij en mijn omstandigheden.
Even denken: halfjaartje hier, halfjaartje daar, heen en weer, heen en weer 😉
Ga je naar je geboortegrond of naar je geboorteland?
Jan A. Somers, op 10 augustus 2012 om 11:12 zei:
Na de overname van de enorme Japanse arsenalen in bijvoorbeeld Soerabaja op 29 september 1945 beschikten de Indonesiërs over grote wapenvoorraden. Dat hebben de Gurkha’s wel gemerkt.
——————————————————–
De eerste brigade had zelf de witte vlag gehezen .
Zie Britse verslagen over Battle of Surabaia.
In Surabaja werden ook zware wapens , zelfs een paar tanks ingezet door de strijders.
Zelfs een luchtdoel geschut.
Gelukkig waren ze nog niet zo goed geoefend .
In Van Dis film had een Indonesier gezegd, we zijn nog niet geoefoend genoeg, we mogen blij zijn dat je niet in je eigen voeten schiet.
Weet niet precies of PETA soldaten ook hadden meegevochten.
Ik denk wel dat er in de pemoedagroepen veel PETA soldaten zijn geweest, dat waren geoefende militairen. Maar organisatie is natuurlijk iets anders.
De roadblocks van de pemoeda’s in Soerabaja waren allemaal anders. Dat merkte ik als ik met mijn melkfiets rond reed. Ik had wel een pasje van de Indonesische huisarts die dat organiseerde, misschien met hulp van de Zwitserse consul Keller. Maar ik had toch maar een rood/wit speldje opgestoken, tot grote ergernis van de buren. Maar ik wilde ’s avonds wel levend thuiskomen.
De moordpartijen op Japanners in de Boeboetangevangenis werden gestopt door pemoedagroepen. Maar de Simpangclub was het pemoedahoofdkwartier, en velen die daar zijn geweest op weg naar de gevangenis kunnen dat niet meer navertellen. En op weg naar de Boeboetangevangenis en de Werfstraatgevangenis waren de pemoeda’s niet in staat ons netjes af te leveren, zij stopten waar het gepeupel begon, een pijnlijke situatie. Dat hoorde allemaal bij de chaos.
Bij mijn volkenrechtelijke/staatkundige promotie kon ik trots vertellen dat ik getuige ben geweest van het begin der staatkunde: de geboorte van een staat.
Ed Vos, op 10 augustus 2012 om 06:29 zei:
Als ik er nog iets aan mag toevoegen: wat daar eigenlijk in de archipel gaande was, was een klassenstrijd, een opstand der horden.
pt 2. 150.000 merendeel kindsoldaten ?
pt 3. Grootste aantal Indische Nederlanders
———————————————————————————
Een klassenstrijd is anders dan een onafhankelijksheidstrijd .
pt 2:Het zou kunnen , er zijn mss jongeren onder de 18 jr die aan de strijd meedoen , zelfs leden van de T.P (Tentara Peladjar) , een goed georganiseerde en gedisplineerde leger van scholieren .
En hoe zit het met die invaliden , doden buiten de strijdgewoel, door honger en ziekte ?
Verlies van eigendom, gebroken gezinnen , kapotte toekomst etc ?
pt 3.
Het is zeer waarschijnlijk dat de meeste slachtoffers Indische Nederlanders.
Volgens het boek De Indo , vormen de Indo’s ni
minimaal tussen 70-80% ( zelfs iets meer ) de grootste groep Nederlanders en genaturaliseerde Europeanen.
En toch las ik ergens en kennelijk bij films/documentair dat je alleen maar een totok ziet .
De vraag is HOE KEN?
Heeft dat ook mee te maken met in het begin dat de meeste Indische Nederlanders buitenkampers zijn ??
@ Pak Lemon.
De Indo’s (later Indische Nederlanders genoemd) hebben historisch en juridisch !! ook rechten m.b.t hun geboorte grond.
In het begin waren ze voor de Nederlanders (totok) landskinderen.
Er zijn in de loop der eeuwen ( na 1596) tientallen duizenden die niet erkend waren en stilletjes naar hun broeders/zusters/familie teruggingen .
De Japanners hadden ook bepaalde regelingen .
De Indonesiers( Soekarno) had in 1946 per wet of decreet de status van Indo’s geregeld.
En ik lees ergens dat Soetan Sjahrir hun ook als landskinderen.
Tijdens en na de bersiaptijd leven meer dan 200.000(?) Indo’s buiten de kamp.
Tussen 1949 en 1950 (?) had men als nog mogen kiezen
.Zo’n overgangsperiode.
Daarna wonen er tigduizend warga negara’s met soms goede banen tot ze de rekening kregen door de foute West Irian politiek van Den Haag.
Het verhaal dat ik las over stelselmatig belagen van Nederlanders* door pemuda’s kan ik alleen zien als stemmingmakerij .
(*) Of bedoelt men de Nederlandse totoks ?
Surya Atmadja, op 10 augustus 2012 om 10:11 zei:
Een klassenstrijd is anders dan een onafhankelijkheidsstrijd .
Onder het mom van onafhankelijkheidstrijd gingen personen van diverse signatuur – van burgers tot jihadisten en communisten, elkaar te lijf?
Mooi is dat.
Maar goed dat ik dat weet…
Ik ben inmiddels erachter gekomen wie de zogenaamde woorden over die indische identietei had uitgesproken, die schreef ergens ook dit.
Dit artikel gaat over de bloedige geboorte van de Republiek Indonesië, een gebeurtenis die in Nederland vrijwel onbekend is. En dit, terwijl vaststaat dat daarbij zeker 3500 Nederlanders op brute wijze zijn vermoord door de Indonesische nationalisten. Dit is bijna het dubbele aantal slachtoffers als die vielen bij de Stormramp in februari 1953, welke toch als een catastrofe bekend staat.
De stormramp in 1953, sjongejonge jonge
2. Het werkelijke aantal doden aan Nederlandse en Indonesische zijde is onbekend, omdat veel van de Nederlandse slachtoffers door de nationalisten ontvoerd zijn en nooit zijn teruggezien. Aan Indonesische kant zijn overigens bij hun strijd om de onafhankelijkheid rond de 150.000 doden gevallen. Voor het merendeel waren dit kindsoldaten.
3. De betekenis van de Bersiap is enorm geweest, vooral voor de Nederlandse kant. Het grootste aantal slachtoffers viel namelijk bij de Indische Nederlanders. Het gaf hen een gezamenlijke identiteit en het besef dat zij door de Indonesiërs niet als landgenoten werden gezien.
Surya Atmadja zou de punten 2 en 3 maar eens moeten becommentarieren.
Werd hier onwaarheid geschreven ?
Er was dan ook geen anti-Nederlandse stemming op Java of elders, toen de uitgehongerde en vermagerde, nauwelijks meer kleren bezittende Nederlanders uit de kampen kwamen was er integendeel medelij-den en hulpverlening. Het tumult begon pas, toen men merkte, dat de Hollanders hun oude machtspositie weer wilden innemen. Men wilde wel Nederlandse vriendschap, maar geen Nederlandse overheersing.” (2)
Bron:http://www.antenna.nl/~fwillems/nl/ic/erwaren/11.html
Het tumult, of het geweld was in ieder geval niet racistisch.
De Indonesiers een beetje kennende leeft het wij–gevoel daar zo sterk dat het kan leiden tot uitsluiting van andersdenkenden. Zowel op dorpsnivo als politiek nivo. Maar eigenlijk ook wel op religieus nivo.
De indonesiers, de nationalisten, wilden het land voorbehouden aan de eigen bangsa. Dat de Nederlanders niet tot hun eigen bangsa gerekend werden moge duidelijk zijn.
Maar hoe stond het met de indo’s? het probleem met de indo’s was niet alleen dat zij openlijk partij kozen voor de nederlanders,maar ook op politiek gebied zouden ze in een onafhankelijk Indonesie de lakens willen uitdelen..
Opvallend is ook dat het geweld niet zich alleen richtte tot genoemde bevolkingsgroepen, maar ook tegen de Chinezen (machtsblok, de hand boven het hoofd gehouden door de nederlanders) maar ook tegen de eigen aristocratie en leden van de eigen bangsa die verdacht werden van sympathieen voor de oude kolonisatoren.
We weten allen wat amok maken inhoudt. Een ander verhaal is of geweld een onderdeel uitmaakt van de inlandse maatschappij, want ook bandieten en criminelen deden mee aan de revolutie. Die criminele groeperingen moesten zich toch al ten tijde van de nederlanders gevormd hebben?
Dit kan ik niet beoordelen.
Maar hoe dan ook, in een gespannen situatie zoals toen zou ik me als indo wat op de achtergrond houden ondanks provocaties. Er hoefde maar een klein vonkje over te slaan, en je kreeg te maken met een groep personen dat door het dolle heen was.
Het tumult begon pas, toen men merkte, dat de Hollanders hun oude machtspositie weer wilden innemen..
Uiteraard der zaak. De nationalisten hadden niet zoeites als een overheid maar vooral ook geen leger, en de dreiging van de terugkeer van het koloniaal gezag was acuut. Dat nooit moest men toen gedacht hebben.
Ed Vos, op 9 augustus 2012 om 21:53 zei:
De indonesiers, de nationalisten, wilden het land voorbehouden aan de eigen bangsa. Dat de Nederlanders niet tot hun eigen bangsa gerekend werden moge duidelijk zijn.
Maar hoe stond het met de indo’s? het probleem met de indo’s was niet alleen dat zij openlijk partij kozen voor de nederlanders,maar ook op politiek gebied zouden ze in een onafhankelijk Indonesie de lakens willen uitdelen..
——————————————————————————
Het is logisch , het is hun land.
Uitbuiters / kolonialen hebben ze niet nodig.
De Indo ( I.N) had bepaalde keuze gemaakt.
En moet ook de consequenties aanvaarden.
Zelfs de Japanners hadden in het begin de Indo’s als Indonesiers gezien.
Ook hadden de Nederlanders de Indo’s ( Indische Nederlanders) in het begin als landskinderen ( lees Inlanders) gezien
(Bron: De Indo DrT.Kok-Antropologische benadering) , zie ook Oud Batavia 2 delen van 1922 , uitgegeven door Bataviaasch Genootschap van Kunst en Wetenschappen n.a.v van 100 jarige bestaan .
En over de rol van de aristocratie , natuurlijk werden foute bestuurders die met de Nederlanders collaboreren afgerekend op hun daden, maar het aantallen kon men verwaarlozen.
Als je de namen en asal usul van de Nationalisten leiders bekijkt , zie je ook dat ze ooit de kinderen van Inlandse Hoofden en Grooten waren, zoals die groep kinderen die op de ELS-MULO-AMS HBS en verder studeren. Bron Weg tot het Westen , Regerings Reglement van 1864 ).
De geschiedenis herhaalt zich kun je beter zeggen, want toen ‘vielen de schellen de hollanders ook van de ogen dat de spaanse overheersing niet van een ‘hogere godsdienstige macht’ afkomstig was. De japanners waren ook de katalysator die aantoonden dat de europeaan zeker militair gezien kwetsbaar en hun superioriteit maar een masker was. Dan krijg je zeker met een charismatische voorman de poppen aan het dansen.
Tragisch dat de ned.indische bevolkingsgroep een wrede rekening moest betalen voor hun ‘deelname/ medewerking aan een klassenmaatschappij, terwijl historisch en juridisch zij evenveel aanspraak maakten op hun geboortegrond.
“…… een periode van terreur van de Indonesische nationalisten. Genuanceerder werd dat onder meer gedaan door de historicus Harmsen die daarbij onze vrijheidsstrijd tegen de Spaanse overheersing vergeleek met die van de Indonesiërs.
Ook toen een chaotische toestand waarin het geweld, de wreedheid en de terreur van de Geuzen hoogtij vierde en alleen nog overtroffen werd door die van de Spaanse legers. Hoewel de Geuzen vaak zijn bevelen negeerden en op eigen houtje moor den en plunderden, bleek Willem van Oranje uiteindelijk toch de beslissende bindende kracht. (3)
Als ik er nog iets aan mag toevoegen: wat daar eigenlijk in de archipel gaande was, was een klassenstrijd, een opstand der horden.
Ik kreeg dit bericht dus via de mail binnen:
Het Archief van Tranen is een tweedelige documentaire over een vergeten massamoord op Nederlanders in het voormalige Nederlands-Indië.
Na de capitulatie van Japan op 15 augustus 1945 werd op 17 augustus 1945 door Soekarno de onafhankelijke Republiek Indonesië uitgeroepen. De overlevenden van de jappenkampen, maar ook zij die niet geïnterneerd waren geweest, werden blootgesteld aan slachtpartijen van groepen van nationalistische Indonesische jongeren, die de onafhankelijkheid ondersteunden.
Deze periode, die de BERSIAP wordt genoemd, duurde van oktober 1945 tot mei 1947. Tijdens deze periode zijn met zekerheid 3.500 Indo-Europese Nederlanders op gruwelijke wijze vermoord. Meestal met kapmessen en bamboesperen, de zogenaamde bamboe-roentjings. Nog eens 4.000 Nederlandse vrouwen en kinderen kwamen in deze periode van vervolging en geweld om door honger, ziekte en uitputting. Een deel van hen in de zogenaamde Bersiap-kampen van de Indonesische nationalisten.
Tijdens de Bersiap zijn circa 16.000 Indo-Europese Nederlanders vermist, waaronder ook Chinezen met de Nederlandse nationaliteit. Hun lichamen zijn nooit teruggevonden.
Uitzending
Zondag 12 augustus 2012 om 18.50 uur, Nederland 2
Zondag 19 augustus 2012 om 19.10 uur, Nederland 2
Ik wilde toch even reageren op dit stukje:
Deze periode, die de BERSIAP wordt genoemd, duurde van oktober 1945 tot mei 1947. Tijdens deze periode zijn met zekerheid 3.500 Indo-Europese Nederlanders op gruwelijke wijze vermoord. Meestal met kapmessen en bamboesperen, de zogenaamde bamboe-roentjings. Nog eens 4.000 Nederlandse vrouwen en kinderen kwamen in deze periode van vervolging en geweld om door honger, ziekte en uitputting. Een deel van hen in de zogenaamde Bersiap-kampen van de Indonesische nationalisten.
1. De bersiap duurde slechts kort: okt 1945 tot ergens begin 1946
2. Tijdens deze periode zijn met zekerheid 3.500 Indo-Europese Nederlanders op gruwelijke wijze vermoord. Meestal met kapmessen en bamboesperen, de zogenaamde bamboe-roentjings.
De Indonesiers worden hier voorgesteld als onbehouwen barbaren. Nu lijkt me de gedachte aan een snelle dood door de kogel me “aangenamer’ dan die door een houw met een kapmes. Maar hoe moest een pemuda of liever en boer die meedeed aan de revolutie zich bewapenen. Wie moest hem de moderne wapens leveren, hoe moest hij daaran komen?
3. Na de consternatie van die opgedoken foto’s komt deze documentaire bij mij over als:”onze jongens worden wel beschuldigd van het plegen van ongeoorloofde handelingen tijdens de politionele acties, maar die Indonesiers, ja die waren wreed”.
Men vergeet daarbij wel even te vermelden, dat het plegen van wreedheden niet het alleen recht is (was) van indonesiers.
4. Eindelijk wordt het Nederlands tv-kijkend publiek geconfronteerd met de bersiap, waarvan men niets of nauwelijks (af)weet.
Zoals de indonesiers na de wrede onderdrukking der Jappen tot een groot nationaal zelfbewustzijn kwamen, de Engelsen na de bombardementen met de V1 en V2 sterker uit de strijd kwamen, zo beweerde iemand ooit eens dat door de bersiap de indo kwam tot een zelfbewustzijn – als groep als volk (of iets van die strekking). Verguisd en onbegrepen door de indonesiers, en weet ik veel wat door de belanda’s
Die indruk van eenheid door de bersiap heb ik niet.
Volgens mij hadden de indo-europeanen het nog niet eens zo slecht tot 1949, en wij bleven zelfs tot maart 1958.
Dat de getergde Soekarno soms uit zijn nek kletste, is menig indo niet onbekend, maar in nederland gekomen proefde ik toch een zekere mate aan het land hebben aan de Belanda’s – althans bij de indo’s in mijn omgeving, en over die wrede indonesiers werd nauwelijks, ja niet eens gesporken.
5. Ik weet niet met welk gevoel ik na de uitzendingen op straat moet lopen. het gevoel dat totoks mij nawijzen en fluisteren,daar heb je zo’n wrede indonesier. of daar heb je een vervolgde indo, een slachtoffer, en hiermede word mij dan onwillekeurig in een slachtofferrol toegewezen.
Hoe dan ook, ik hoop niet dat het een indo was die bovenstaande passage – met daarin een aantal onwaarheden – heeft geschreven.
Na de overname van de enorme Japanse arsenalen in bijvoorbeeld Soerabaja op 29 september 1945 beschikten de Indonesiërs over grote wapenvoorraden. Dat hebben de Gurkha’s wel gemerkt. Zelfs over vliegtuigen, maar daar hadden ze geen piloten voor.
Het einde van de bersiapperiode in heel Indië kan je niet op één datum stellen. In Soerabaja was de bersiap half december definitief neergeslagen. Wij durfden vanaf februari 1946 in de nabije omgeving al met mobiele poliklinieken te werken. Maar we vonden het wel griezelig omdat wij militaire bescherming afwezen, wij vertrouwden op het Rode Kruis.
Kan Piamedia haar bewering van 20.000 Nederlanders dood in de bersiap ( najaar 1945) onderbouwen?
Het meest aangenomen getal is 3.500
Er is een onopgelost getal van 16.000 vermisten volgens een muur te Bronbeek