Ik was een meisje van twee. De dokter noemde mij Zorro. Elke keer als mijn moeder met mij op consult ging, begroette hij mij als Zorro. Ik was verrast en vraag me nog steeds af waarom. Het maakte indruk op me. Ik sla zo af en toe een zwarte sjaal met twee gaten om mijn hoofd en kijk er door. Ik ben Nederlands met Indische bloedvaten, soms stroomt er groene Stille Kracht door. Mijn verbeeldingskracht. Dan schrijf ik, teken ik, zing ik, speel ik, creëer ik en vernietig ik.
“Kom jij ook op 15 augustus naar de herdenkingsplechtigheid?” vroeg Leo Hoestland me nadat ik een interview met hem had gedaan voor De Posthoorn. Even twijfelde ik met antwoorden. “Ehh.. ik moet even kijken..,” begon ik weifelend. “Tot de vijftiende!” riep hij toen ik de deur uitliep. (klik op artikel om te vergroten)
zie simoneschrijft.blogspot.nl Simone schrijft ook voor Den Haag Direct
Tot mijn zevende jaar zat mijn oma elke dag naast mijn bed. Maar ze was toch dood? Ze was toch 1 maand en tien dagen voor mijn geboorte overleden?
De inschrijving van de meer dan 13 nieuwe bewoners die Anton op één ochtend aanbracht op het Bussemse gemeentehuis was een flinke klus geweest voor de gemeenteambtenaar. Aha, dus uw echtgenote is in Indië geboren was zijn reactie op het grote kindertal. Alsof de afkomst van Julie de logische verklaring voor het grote kindertal zou zijn. Ook de buren hadden licht geschokt gereageerd op zoveel exotisch oogende nieuwe kinderen uit één gezin in hun voorheen zo rustige chique laan.
...................
Indisch4ever 