Arrangeur, componist, dirigent en jazzdocent Rob Pronk is vrijdagavond 6 juli om 20.40 uur in de Harlaching-kliniek te München overleden, 84 jaar oud. Hij was al een tijd zeer ernstig ziek.” Jazzmasters in The Netherlands.
Een reactie en een foto van George Dankmeyer:
ik hoorde in De Regentenkamer van zijn broer Ruud (altijd op TTFair aanwezig) al dat Rob het niet goed maakte. Trouwens, op 27 mei 2007 toen Rob, Babes en Ruud met Victor Kaihatu (bas) op de pm besar optraden , ging dit op het nippertje bijna niet door omdat Rob toen ook al niet mocht reizen. Maar toch…zie foto! Ik ken ze al van toen ik “in korte broek” naar hun repetities ging. Daar waren dan ook Jerry en Ack van Rooyen (tp), en Rob Madna (piano & trompet) bij. Gewoon voor de weet dit alles, hoor. Rob was een musicus die als Indojazzer enorm veel heeft betekend voor de jazzmuziek: pianist, trompettist, orkestleider (Metropole Ork.), arrangeur, componist.
Groeten George Dankmeyer (http://www.jazzandtrends.nl/Jazz.htm)
Rob aan de piano, broer Ruud achter de drums en zus Babes zingt
...................
Indisch4ever 
Dinsdag 4 september 1600 uur is er in Crematorium Ockenburgh een herdenking.
Er zal een terugblik zijn op Rob zijn geweldige muzikale carrière.
Sherazade, Amsterdam 1955 het Rob Pronk sextet met zus Babes als vocaliste en oa Rob Madna-pn.Dick vd Capellen-bas,Ruud Brink-ts.Ruud Pronk-drs.en Leo Gerritsen-bars.Wat een supere groep was het toen.De Zade swingde! Voor het eerst werd the East coast jazz sound(the Jazz messengers) ten gehore gebracht.(heel wat anders dan het gekrkk van North sea jazz nu).In de koude van dec.’58,achter op de motorfiets,naar Den Haag om Rob’s combo voor onze HTS fuif te contracteren.Als ode zijn Sonny boy opname met Wessel Ilcken-drs.en Dick Bezemer-bas lekker extra luid door de speakers laten klinken.Adoeh de buuuren!, klinkt het uit de keuken.Geef neks.
Tong Tong februari 1963. Moessonarchief
Klikken op het plaatje voor een vergroting
Rob Pronk, pronkjuweel der muzikale Pronken
Rob Pronk is voor mensen die de jazz zonder meer hun rug toe draaten een gekke vent. Een tijdsverschijnsel met gemillimeterde en naar voren gekamde haren, een forse snor en een zo op het oog per ongeluk onder aan het uiterste puntje van zijn kin gegroeid baardje. Een decor, waaraan het goed gesneden kostuum en de bruine peau-de-suède schoenen de „finishing touch” geven en waarachter de jazzhaters alles behalve een persoonlijkheid verwachten. Als men deze mensen zou vertellen dat de nu 30-jarige Pronk reserveluitenant der luchtdoelartillerie is, zouden zij slechts smalend lachen. Pronk zelf zou de trompet grijpen om zich met neergelaten oogleden te gaan wijden aan zijn gevoelens inzake Gershwins „The man I love”
Inderdaad, het uiterlijk van deze uit Bandoeng afkomstige donker getinte musicus is niet alledaags. Maar als men — zoals wij zaterdagavond in het Stadsparkpaviljoen — een geanimeerd gesprek met hem voert, blijkt dat zich achter die gesloten oogleden niet alleen een gezond verstand, maar bovendien een wereld van heldere realiteit en koele zakelijkheid bevindt. Pronk is één der toonaangevende modernisten in de vaderlandse jazz *n beschikt naast zijn onmiskenbaar talent over een achtergrond, die niet alleen uit swingende aceoorden en onnavolgbare chorussen bestaat. Toen hij in 1947 als corveeër met de Kota Baroe naar Nederland kwam, maakte hij eerst zijn HBS af. Daarna ging hij in Rotterdam economie studeren om deze studie halverwege te onderbreken en in Den Haag het Koninklijk Conservatorium te gaan bezoeken. Na de dienstplicht ervaring halen bij de orkesten van Janot Morales en Cab Kaye om in 1956 te starten met een eigen combo, waarin de de familie Pronk maar liefst drie plaatsen bezette en de vierde overliet aan een zwager. Zus Babes — nu 28 jaar en bij de burgerlijke stand ingeschreven als mevrouw Van Royen — werd vocaliste, broer Rudi — 27 jaar en onderwijzer — kreeg de drumsticks te hanteren en zwager Jerry van Royen liep van de piano naar de vibrafoon, maar liet ook zijn trompet niet met rust. Met deze kern beschikte Pronk tot eind verleden jaar over een veel geprezen formatie. Toen kwam er een onverwacht einde, dat voor de familie Pronk nogal wat wijzigingen inhield. Rob ontving de vererende opdracht om als arrangeur in vaste dienst te treden van Kurt Edelhagen, een beroep dat hem minstens eenmaal per maand naar Keulen doet reizen, Jerry van Royen vertrok met Babes naar het Franse orkest Aimée Barelli (ook als arrangeur) en Rudi tenslotte kwam weer voor de klas terecht. Het buitenland trekt dus. „Logisch”, zegt Pronk, „er zijn in Nederland te weinig mogelijkheden. Radio en televisie zijn verbrokkeld in vier of vijf verenigingen en beschikken over te weinig geldmiddelen. Daarom wandelen de beste muzikanten tussen de zuilen door naar het buitenland.”
(Nieuwsblad van het Noorden, 25 maart 1958).
R.I.P. Rob Pronk, mijn medeleven aan zijn naasten, alweer een Indische jazzlegende die ons ontvalt……respect! Therese Overbeek Bloem
Dank voor jullie medeleven. Het is inderdaad een groot verlies.
Broer Pronk
Hi Pak Ruud, am looking for info/story about your Brother Rob and his first meet with Jerry van Rooyen in 1946 in Malang. We are going to have a concert with Ack van Rooyen in Indonesia next September. This concert held also remembering Jerry and Rob. Would be nice if I can contact you in person through email. Thank you, regards, Devy
here is my email address: devy.ferdianto@gmail.com