Kazernekind van Marlies Mielekamp:
Als in ’75 jonge hardliners een trein kapen en er doden vallen, is het land in shock. De kapers zijn ontgoocheld in de Nederlandse regering die Soeharto, de tweede president van Indonesië, niet voor het hoofd wil stoten. Er zijn grotere belangen dan Vrije Molukken. Bovendien hebben de geweldenaars hun vertrouwen verloren in hun eigen leiders die met hun pacifisme en dialoog niets bereikt hebben.
Ook ten huize Polnaya heerst er verdeeldheid.

Een handvol hoop van George Kempees :
De verhalen in dit boek zijn sterk uiteenlopend van karakter. Zoals het meeslepende relaas van een zoon over de onthutsende gebeurtenissen in het leven van zijn moeder. Of de verschrikkingen van de politionele acties in Indië, die diep ingrijpen in het leven van een Nederlandse soldaat. Spiritueel en boeiend is het verhaal van een jongen, die oog in oog komt met een mysterieuze bedelaar, die meer is dan hij voorgeeft te zijn.

Het vergeten korps van Clemens Verhoeven:
Om de koloniën te verdedigen werd in 1830 het (K)NIL opgericht, een vrijwilligersleger samengesteld uit Indische en Europese troepen. Voor dit leger was een voortdurende aanvoer van ‘vers bloed’ nodig. De werving, selectie, opleiding en verscheping van Europeanen voor dienst in de tropen was de taak van het Korps Koloniale Reserve, evenals de zorg voor verlofgangers, afzwaaiers, zieken en gewonden. In de negentiende eeuw was de Koloniale Reserve een soort vreemdelingenlegioen dat onderdak bood aan avonturiers van allerlei slag. Het korps was gelegerd in Harderwijk en had een slechte naam.  Zie dit topic.