Louis François Hojel was manager van vezelonderneming Bendoredjo.
Zijn vader had dezelfde doopnamen en werd luitenant-kolonel van de artillerie te Indië en daarna directeur van de strafgevangenis te Breda. Diens vader (gediend te Indië) en grootvader waren ook officieren. Louis senior had 2 broers in het leger . Een kazerne te Utrecht werd vernoemd naar zijn broer Willem Hojel.
De symbolen op het graf zijn van de vrijmetselaars.
Louis huwde Emelie Johanna Maria Berg dochter van Frederik Willem Berg uit Padang en Johanna Maria Milar uit Gombong. Opa Berg (geb 1812) en opa Milar (geb 1818) waren officieren in het Oost Indisch Leger .
Mensen die terugkeerden uit Indië vestigden zich in Den Haag. Ook veel Indische mensen die voor het eerst in Nederland gingen wonen kozen voor deze stad. Mensen overleden en dat is te zien aan de grafstenen van de begraafplaatsen, bijvoorbeeld deze foto van de begraafplaats Oud Eik en Duinen te Den Haag.
...................
Indisch4ever 
Altijd weer leuk en interessant deze grafserie, altijd wel ergens een aanknopingspunt met het eigen verleden.
Ik heb in de zestiger jaren v.d.v.e. als militair verschillende keren voor een meerdaagse cursus in de Hojelkazerne geslapen. “Hotel Hojel” heete die kazerne in de wandeling. Niets meer van over nu.
Pak Pierre
Kun je iets zeggen over de symbolen, Pierre ?
Wat betekenen die letters?
Klik op de foto om het groter te zien.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Willem_Hojel
Ik geloof niet dat oom Willem in Indië gediend heeft, wel daar geboren.
Ach ja … ik zou bijna zeggen “hamer en sikkel”, maar die horen thuis in een ander geloof. Het zijn de passer en winkelhaak, “tools of the trade” van de maçonnerie. De overige tekens zijn mij ook bekend, maar het is niet aan mij om de betekenis ervan te openbaren.
Ik zie op het graf de naam “Berg” staan. In Den Haag, in het Statenkwartier, woonde een familie Berg, Pa Boet, vrouw Lot van Moluksen huize en zoons Harrie en Rollie als ik mij goed herinner.
Misschien “geparenteerd” met de Berg van de Hojels?
Pak Pierre
@Boeroeng
Pigpen ciphers……..Freemason’s ciphers…….
Oops …. spent so much time in the pigpen?
Pak Pierre
Nee, hoor, een van mijn opa’s was een vrijmetselaar, overleden in 1951 te Soerabaja, heb hem helaas nooit gekend. Als ik naar al die codes kijk word ik helemaal bingoeng, begrijp er neks van. Laat Boeroeng maar uitzoeken………much more brainy……
Groet van Nadia.
ik heb net een paracetamol genomen tegen de bingoengheid
kruidnagel helpt niet toch ?
Oeps Pak Boeroeng, mijn reactie van zojuist is natuurlijk bedoeld voor Ibu Nadia Leworthy, niet voor jou.
Ik weet niet of Paracetamol helpt tegen bingoengigheid. Als je er veel van neemt, ga je dood geloof ik.
Kruidnagel(olie) helpt wel tegen kiespijn en kiespijn maakt bingoeng, dus kruidnagel(olie) helpt tegen bingoengigheid.
Pak P.
Ach …. laat u zich door al die geheimzinnige codes maar niet bingoeng maken. Just boys playing boys’ games.
Het internet staat bol van info over de vrijmetselaars en hun rituelen. Wie nieuwsgierig is kan daar zijn/haar licht opsteken, naar hartelust.
Overigens … de “broertjes” hebben in Indië veel goede werken verricht. Uw opa misschien ook.
Pak Pierre
Bij de Indonesiers was theosofie toen ook populair .
Ene Rd Kandoeroean S.Atmadja was zeer geinteresseerd in theosofie , sommige van zijn kinderen ook .
In mijn kinder jaren ging ik vaak mee met mijn vader om naar een bibliotheek te gaan , bij Gambir Djakarta .
De beheerster (?) was een Indische(?) mevrouw.
http://www.academischeboekengids.nl/do.php?a=show_visitor_artikel&id=770
http://www.theosofie.net/onlineliteratuur/boekenonline.html
@ Pak Surya.
Als ik de verhalen van moeder en vader mag geloven (en waarom ook niet), werd in het oude vooroorlogse Indië veel gedaan aan spiritualiteit buiten de gevestigde kerkelijke instituties van toen,
mogelijk beïnvloed door de alom tegenwoordige oosterse (= inheemse) mystiek.
Theosofie en vrijmetselarij hadden veel aanhangers. Mijn ouders waren voor de oorlog lid van een spiritistische kring; mijn moeder had daarbij nog ruimte om belijdend Christian Scientiste, zelfs “practitioner”, te zijn. Onder Japans bewind moest dat laatste natuurlijk hush-hush, zijnde iets uit Amerika, de “musuh seluruh Asia” zoals in de straten werd gezongen.
Tja …. alles wat de menselijke geest kan verruimen zonder last van dwang, dogma en vooroordeel is toch mooi meegenomen in het leven. Dat is tenminste de bescheiden (maar wellicht tóch vooringenomen) mening op de zondagmorgen van ….
Pak Pierre
V R IJ M E T S E L A A R
Tenslotte moet ik in dit hoofdstuk nog melding maken van een derde gebeurtenis, een heel bijzondere, die circa vier maande vóór mijn definitieve vertrek naar Ambon plaatsvond. Op 13 februari 1947 trad ik namelijk toe tot de Orde van Vrijmetselaren onder het Groot Oosten der Nederlanden. Ik ben tot de Orde toegetreden uit dankbaarheid en respect voor mijn vader, die zelf graag vrijmetselaar had willen worden, maar dit niet deed omdat hij vreesde dat hij dan vanwege de kosten van het lidmaatschap zijn kinderen tekort zou doen. Ik schreef daar al eerder over. Al in mijn studententijd nam ik mij voor om te proberen lid te worden van de Orde. Ik wilde daarmee mijn vader de innerlijke voldoening geven dat zijn zoon deed wat hij zelf zo graag had willen doen. Mijn vader had mij eens toevertrouwd waarom hij graag vrijmetselaar wilde zijn. “Ik weet er niet veel van”, had hij gezegd, “maar het moet een hele goede organisatie zijn”. En inderdaad kan ik beamen, dat mijn vader het bij het rechte eind had. Ik ben dankbaar dat ik vlak voor mijn vertrek naar Ambon nog aangenomen werd als “Leerling Vrijmetselaar”. Achteraf heb ik het gevoel, dat dit juist op tijd gebeurde. Ik zou namelijk een moeilijke tijd tegemoet gaan; alleen wist ik dat toen nog niet. In de vrijmetselarij heb ik gevonden wat ik heel hard nodig zou hebben op mijn verdere levensreis, na mijn Makassartijd.[70] In de moeilijke omstandigheden waarvoor ik nog zou komen te staan, heb ik in de Orde gevonden de Geleider, die mij op mijn verdere reis niet alleen behoed heeft voor vallen, maar die mij via mijn innerlijk geweten heeft doen weten hoe te handelen, hoe te spreken en hoe mij ten aanzien van anderen, ten aanzien van wereld en samenleving, op te stellen. Een vrijmetselaar vraagt niet wie je bent en wat je bent, maar hoe je bent. Daarom streeft hij naar ontwikkeling van al die eigenschappen van geest en gemoed, die hem kunnen opvoeren naar hoger geestelijk en zedelijk peil. Dat is dan ook de reden dat ik mijn toetreding tot de Orde heel belangrijk vind en dat ik ook dankbaar ben deze stap te hebben mogen ondernemen. Tot zover mijn Makassarperiode.
Het bovenstaande is integraal [blz 90] overgenomen uit “Eigenlijk moest ik niet veel hebben van de politiek” (Herinneringen aan mijn leven in de Oost 1910-1953). Memoires van Ir. J.A. Manusama*** bezorgd door Drs H. Smeets en Drs W. Manuhutu.
***van 1966 tot 1993 president in ballingschap van de RMS
1909 Pa en ma Manusama
Zij is Sophia Versteegh uit Banda .
Vrij man van goede naam. Mooi stuk, Pak Eppeson. Bedankt.
Pak Pierre
Ik zal die codes maar aan de jongens overlaten, de broederschap was ook niet toegankelijk voor vrouwen toch. Oma had daar ook zo haar eigen openhartige meningen over, en niet altijd positief.
Opa was kantoorchef/ambtenaar Post en Tel.Dienst, later Gouv.Telefoondienst, hij heeft inderdaad de nodige goede werken verricht, alleen werd daar uiteraard niet veel over uit de doeken gedaan.
Hij heette Johannes Martinus (Jan) Hartog en was geboren op 13-04-1886 te Ambon, overleden 26-04-1951 te Soerabaja.
Ibu Nadia, adoeh zo netjes hee, I like, en zoals we dat in Maastricht zouden zeggen, ‘geere’.
Kruidnagel, da’s lekker in de semoor….
Groet van Nadia.
Ibu Nadia,
“Ibu” is net als “Pak” toch een eretitel waarmee hormat wordt betuigd. U verdient die hormat wat mij betreft natuurlijk ook.
Eerst dacht ik dat u, gegeven uw naam en de eerste zinnetjes over de “pigpen”, een immigrante was in ver Amerika, Canada of Australië die het Nederlands al een beetje was verleerd. Nu lees ik iets over “bij ons in Maastricht”. Maar OK ….. Maastricht is eigenlijk buitenland dat per ongeluk binnenland is geworden.
Om nog even op de codes van die geheimzinnige Broertjes van uw Opa en Pak Hojel terug te komen …
Ik denk dat de codes in vroeger tijden zeker nodig waren voor wie in vrijheid zijn denken wilde ontwikkelen. Oom Adolf H. te B. had het vanwege die vrijdenkerij niet op de Broertjes begrepen; in menig Moslimland zijn zij nu nog praktisch vogelvrij. In onze vrije samenleving zijn de codes, met rituaal en ritueel, n.m.m. nog steeds nuttig als sterk intern bindend element.
Natuurlijk zijn er, zoals bij iedere andere club met verheven doelstellingen, ook onder maçons schavuiten die met de verkeerde motieven (eigenbelang, status, penispoetserij) zijn toegetreden en die dus niet goed hebben begrepen waar het in wezen om gaat.
Uw oma had dat wel goed gezien. Rotte appeltjes die de hele korf schenden.
Tenslotte ….. dat vrouwen niet mee mogen doen is niet meer van deze tijd. Ik heb begrepen dat er in den lande ook gemengde Loges zijn, die echter door de enige echte Orde niet voor vol worden aangezien. Ik heb al eerder geschreven “Boys playing boys’ games”. Toen ik héél jong was speelde ik met mijn (mannelijke) vriendjes ook spelletjes waaraan die vervelende meisjes niet mochten meedoen. Dat is wat mij betreft al lang veranderd.
Pak Pierre
Interessant verhaal overigens over de Hojel familie, met voor enkelen een alombekende genomen route naar Ned.Indie……
Je bedoelt de militaire route ?
Ik heb militaire voorvaderen te Indië, maar dan sergeants enzo.
Hojel is een voorbeeld van een officiersgeslacht.
Andere familienamen zijn van Heutsz, van Swieten, van Daalen, van der Heyde (officieren)
Niet zo bescheiden, Pak Boeroeng. Menig sergeant heeft het gebracht tot succesvol dictator.
Pak Pierre
Ik had een stukkie gelezen; naar het schijnt is de Hojel/Hoyel familie van origine uit Enghien (Edingen), Hainaut (Henegouwen), Belgie.
Ene Anthonie Hoyel, geboren 1580 in Enghien,Hainaut,B., vertrok naar Den Haag en huwde daar ene Maritgen Cornelisdochter.
Druk op de fastforward-knop, 6 generaties later wordt er een Jacobus Hojel geboren (1779 Den Haag), die op 14-jarige leeftijd marine cadet wordt.
Deze Jacobus (Jacques/Jack) dient onder stadhouder Willem V en gaat in 1795 naar Engeland om uiteindelijk in Ierland terecht te komen, waar hij op 30-06-1799 te Dungarvan, county Waterford met ene Maria/Mary Frances Greene huwt. Uit dit huwelijk zo’n 8/9 kinderen, waarvan 2? zonen en de rest dochters.
In 1799 staat Jacobus geregistreerd als een ‘Ensign in the 2nd Batallion of the Rothesay and Caithness (Fencible) Regiment. Op de een of andere manier is hij dan ook nog in Britse dienst geweest, met naar het schijnt vermeldingen in Hart’s Annual Army List, Militia List en Imperial Yeomanry List, evenals The Gentleman and Citizen’s Almanack.
General Jacobus Hojel, Aide-de-Camp to His Royal Highness the Prince of Orange.
Jacobus ging terug naar Nederland, minus Mrs.Hojel en de ‘Ierse kinderen’.
Zoon Willem Augustus Hojel, geboren 24-05-1800 Dungarvan,Waterford,Ierland, komt dan via Nederland in Ned.Indie , waar hij op 04-02-1829 te Batavia met Johanna Catherina Andre(e) huwde, met 6 kinderen uit dit huwelijk.
Hij komt te overlijden op 07-01-1839 te Batavia, Majoor Artil.
Een van hun kinderen was Louis Francois Hojel, geboren 05-05-1836 te Salatiga, vader van L.F.Hojel op de grafsteen bovenaan.
En dat hij. L.F.Hojel de jongere, ook uiteindelijk in Den Haag terechtkwam…..full circle….
Best interessant.
Klopt Nadia, dat is deze familie .
Waar las je dit ?
Ja, dank U wel, ‘Ibu’ is uitstekend, maar gewoon Nadia is ook prima, anders kan ik straks niet met mijn grote Indische hoofd door de deuropening.
Haha, Maastricht het buitenland, ssshhh, laat dat de Mestrichteneere maar niet horen, die kunnen de naam Dibbets maar nauwelijks over de lippen krijgen, ga ik helemaal niet op in.
En deze immigrante is niet zo ver gereisd, ik woon maar aan de overkant, andere kant van La Manche. Ik ben inderdaad wat Nederlands verleerd na meer dan 30 jaar in Engeland, wat goed dat ik het op I4E weer opnieuw kan onderhouden, al dan niet m.b.v. Kramers. Al.
Groet van Nadia.
Nadia,
Die andere kant van La Manche waar ze nog steeds aan de verkeerde kant van de weg rijden? Vooruit dan maar ….
Met jou eindelijk een vrouw die zich in het strijdgewoel van I4E durft te werpen. Wat mij betreft (ik ben niet de baas hier) welkom, welkom en nog eens welkom, oftewel driewerf selamat datang.
Je bijdragen mogen – ook slechts wat mij betreft – in Anglo-Indisch (niet te verwarren met Anglo-Indian), als je er in het Javindo of ABN niet meer uitkomt.
Pierre
Ah, heb al eerder mijn hoofd boven de parapet gestoken, ik moet eerlijk toegeven dat ik meer lees dan schrijf, maar ik kijk geregeld hoor, heb mijn dagelijkse I4E fiks nodig.
Ik ga zodadelijk Boeroeng vragen of er een kiekje geplaatst kan worden in de rubriek ‘Indisch in Beeld’, misschien dat er anderen mij kunnen helpen met het identificeren van de mensen op de foto.
Groet.
@Boeroeng
Kijk eens op http://www.napoleon-series.org (Archive 2006), of genforum.genealogy.com (re: Information on Hojel surname), of gewoon Jacobus Hojel op Google intypen, records.ancestry.com is zeer royaal met gegevens.
Groet van Nadia.
Merci Nadia.
ik vond o.a. dit via google:
Klik om toegang te krijgen tot Master%20thesis%20TFJ%20Muller%20Massis%20v2%20deel%202.pdf
Die oudste zoon Willem August die meeging naar Nederland was de opa van Louis in dit graf.
Dank voor de interessante geschiedenis. Nu ik deze ken, ben ik er ineens trots op dat ik ooit in Hotel Hojel heb geslapen.
Toen overigens nergens in de kazerne iets over de naamgever gelezen, ik kan mij geen plaquette herinneren. Maar misschien heb ik met mijn neus gekeken, te druk om hoge cijfers voor de onvermijdelijke tests te halen. Ik moest per slot van rekening ook in de militaire vaart der volkeren vooruit.
Pak Pierre
Ter info:
http://www.verloren.nl/boeken/2086/252/879/koloniaal/vrijmetselarij-en-samenleving-in-nederlands-indi-en-indonesi-1764-1962
Goed dat je dit boek voor het voetlicht brengt.
Mijn goede vader zei, wellicht in een al te cynische bui: “Wie in Indië vooruit wilde komen moest gereformeerd zijn, of homosexueel, of vrijmetselaar”. Zoals ik vaker op deze site heb geschreven ben ik van de tussengeneratie “satoesetengah” en kan ik mijns vaders observaties dus niet uit eigen ervaring bevestigen. Het onderhavige boek laat in ieder geval zien welke deugdzame arbeid de vrijmetselarij in Indië heeft verricht.
Luitenant GG Van Mook was Indo én vrijmetselaar. Dat kan ook weer op je lijstje van beroemde Indo’s, categorie “Bekwame bestuurders”.
Pak Pierre
In onze familie ook de naam Hojel. Deze naam staat overigens in het blauwe patriciërsboekje. Veel militairen en tantes. Een oudoom .Hojel richtte de padvinderij in Ned. indië op (bron: familie). De Hojelen die ik kende waren zeer padvinderlijk. Ochtendreveil met nagebootst trompetgeschal, Hoort zegt het voort, Salueren met twee vingers, linkerhanddruk.
http://familiehistorien.blogspot.com