Anneke Grönloh, Wieteke van Dort en The Blue Diamonds zijn allemaal voorbeelden van Indische muzikanten die het door de jaren heen ‘hebben gemaakt’ in Nederland. Het was duidelijk dat zij Indisch waren, en zij manifesteerden zich ook als zodanig.
Tegenwoordig zijn er ook bekende Indische muzikanten, van wie de Indische identiteit niet zo bekend is. Dinand Woesthoff van Kane bijvoorbeeld, of Xander de Buisonjé, de zanger van de inmiddels ontbonden band Volumia! Is dit representatief voor ‘de indo’ in Nederland? Is deze steeds Hollandser aan het worden? Bestaat er nog zoiets als een ‘Indische muzikant’? En hoe zit het met Molukkers? Zijn die net zo Hollands als indo’s?onderzoeksrapport van Kunstfactor
-
- en
Indische Soos -
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
Jan A. Somers, op 13 april 2012 om 12:06
Duidelijk Pak Jan Somers. alweer dichter bij de waarheid. overigens was de eerste president van de RMS, Manuhutu, voorzitter van de Zuid Molukken Raad en een KEPALA DAERAH! Alleen hij werd verondersteld de RMS te kunnen uitroepen om als RMS voor de Zuid-Molukkers geloofwaardig en officieel te kunnen zijn.
Dit naar aanleiding van uw opmerking dat de deelstaat Oost-Indonesië alleen intern zelfbeschikkingsrecht had (dus niet extern), en de daerahs helemaal niet.
@eppeson marawasin, op 12 april 2012 om 19:31
Mag ik ertussenbeide komen, ongevraagd weliswaar…
U stelt een vraag aan een jurist, U krijgt dan een juridisch antwoord terug 😉
U moet zo’n vraag stellen aan een leek zoals ik, en die zegt dat elke onafhankelijkheidsverklaring (die als een slag bij heldere hemel valt) illegaal is. 😉
Overigens de toearegs in Afrika hebben zichzelf onafhankelijk verklaard.
Ik lees ergens:
De rebellen in Noord-Mali hebben de onafhankelijkheid uitgeroepen van het door hen veroverde gebied Azawad.
In een verklaring op de website van de MNLA beroepen de rebellen zich op het recht op zelfbeschikking. De rebellen stellen dat Azawad ten onrechte bij Mali is gevoegd toen de Franse kolonisator zich in 1960 terugtrok uit het gebied.
De vraag die je je bij deze onafhankelijkheidsverklaring kunt stellen is: was dit een wanhoopsdaad, is dit realitisch? Van daar uit moet je verder redeneren.
Overigens wanneer de toearegs een staat willen met de sharia als grondwet, kunt u er donder op zeggen dat de amerikanen en de westerse wereld daarover not amused zijn, en in no time gaat er oorlogsmaterieel naar dat gebied, En wij kijken toe.
Nou meneer Vos het antwoord viel me gelukkig de facto en de jure niet zwaar. Maar ik heb ook begrepen dat u zelf straks een ‘illegaal’ land met uw aanwezigheid gaat vereren. Na jah, als u maar weer gezond terugkeert. 🙂
Wij hebben kretek, maar Afrika is een kruitvat. Toen ik ooit gewezen werd op die kaarsrechte grenslijnen waarmee Engeland en Frankrijk het donkere continent onderling hebben verdeeld en daarbij verder geen rekening hebben gehouden met de van huis uit grensverleggende natuur van de nomadische stammen, toen was nog niet duidelijk dat die witte Europese malversatie een enorme diepte-investering voor de hedendaagse wapenindustrie zou gaan betekenen. En het leed is nog lang niet geleden.
Op juridische gronden kan RMS moeilijk volledig afscheiden van NKRI , los van het feit dat nu er miljoenen mensen zijn in de regio / provincie Maluku die de idealen ( geen droom dus) van RMS niet steunden.
Ik ben bezig met het doorbladeren van de biografie van Ir.J.A Manusama . Interessant , een must have boek voor vele Zuid Molukkers .De bezorgers waren Henk Smeets en Wim Manuhutu.
@ Pak Pendjol
Zoals Mas Rob Kramer hier schrijft, ik ben geen liefhebber van indische krontjong.
Maar dit nu vind wel geweldig en ontroerend, en dat meen ik echt.
http://www.indoforum.nl/thread-229.html
En dit vind ik ook wel leuk
http://indonesische-muziek.startpagina.nl/video/krontjong-jadul/
Surya Atmadja, op 11 april 2012 om 10:58 zei
“En wat muziek betreft hou je van Dangdut en makanan Indonesia.
Dus je ben ook aan het ver-Indonesischen (of zoiets )
De leeftijd, de leeftijd. full circle.
De cirkel moet rond zijn, geen begin geen einde..
En mijn vrouw is daar ook debet aan. soms weet ik niet eens wie of wat ik ben.
Identiteitscrisis?
bintang, op 11 april 2012 om 03:19 zei:
1. dwaalspoor .
2. Na oorlogse Indonesische cultuur
3. kijken naar Nederlandse Indie
4.Onterechte claim v.d Indonesiers van Indo Rock
5.Pencak Silat .
=======================================================
1.mbt “dwaalspoor”, mijn inziens is het 1 van de sporen , en omdat de oude sporen ( Indisch is uitgestorven in Indonesia) niet meer te vinden zijn of niet in de smaak valt bij de 3de Gen hebben zaken overgenomen die ze het leuk vinden.
Zelfs de oude Indische gebeuren waar de oude Tjangs en Tji’s jarenlang nog kunnen vasthouden middels PMB is ook aan het verwateren.
Zie de invloed en bijdrage van Indonesische zijde.
Het is een suntikan / nieuwe injectie van Indonesische cultuur overdracht.Vergeet niet de zgn Culinaire diplomatie.
2.Indonesische cultuur (de samengestelde) ondergaat ook veranderingen .De cultuuruitingenvan 40-50 jr geleden is anders dan van 2012.
Vroeger heb je de echt “autochtone” deel (populair in de platteland) en de Westers beinvloede deel.
Is populair bij de grote stedenjeugd , centrum was Djakarta.
3.Dan moet men het hebben van oude tempo doeloe verhalen en beelden.(you tube bijvoorbeeld)
En aangezien dat er een “communicatie problemen”waren (weinig overdracht) is het logisch dat ze naar de bron moeten kijken.
En dat is induiken in oude boeken archieven (gelukkig komen nu echt Indische schrijvers naar voren) .
En wat makkelijker is om naar de nieuwe ” Gordel van Smaragd” te gaan reizen . kan je mss de oude plekken waar opa of oma hadden gewoond nog terug vinden.
4.
Over de Indo Rock.
De Tielmans brother zullen populair zijn bij bepaalde groepen in Indonesia (vooral bij de oudere Indische mensen 70-80 jarigen).
Niet echt bij de grote massa(Indonesiers) .
De TV kwam pas tijdens de Asian Games.
Hun stijl in Indonesia zal mss anders zijn dan hun latere stijl in Holland.Logisch ze waren toen nog de zgn band bocah.
Kan me niet voorstellen dat ze staan te springen tijdens hun optreden voor B.K.
In tegenstelling tot de vele “band bocah” die later uitgroeien tot bekende namen zoals Koes Bersaudara , Panbers (Panjaitan Bersaudara), Eka Sapta ,The Mercys etc. Standplaats meestal Djakarta.
Mijn tante had zelfs een kleine platteland band bocah die bestaande uit neven en kinderen van bekenden.Een huis tuin keuken band bocah.
Dat was omstreeks 1960.
5.De oude paatjes kwamen meestal ook uit Java , in het bijzonder op plaatsen waar veel Indo’s wonen.
Die hadden hun pencak silat geleerd van de plaatselijke guru .
Die plaatselijke guru hadden hun Indonesische pencak ( eigenlijk treekgebonden vechtkunst) ook gekombineerd met de Chinese .
De jonge generatie guru ( Nederlands of Indo) gaan al jaren terug naar Indonesia om hun ilmu/kennis bij te spijkeren .
En wie weet zullen ze in de toekomst in staat zijn om een aparte en nieuwe stijl te ontwikkelen.
Wie weet zullen onze kleinkinderen een Pentjak Poekoelen Amsterdam of Pentjak Poekoelen Roermond gaan leren.
@bintang: Ik vind het ergens een beetje grappig dat u Indorock naar voren schuift als een mooi voorbeeld van Indisch cultureel erfgoed, tegenover dangdut, die dat niet is.
Grappig, omdat Indorock gelijk staat aan, of op z’n minst een subgenre is van, rock ‘n’ roll zoals die in Amerika werd gemaakt. Nota bene een Afro-Amerikaanse uitvinding. Dat blanke muzikanten en hier in NL vervolgens Indische muzikanten ook rock ‘n’ roll van kwaliteit zijn gaan maken bewijst alleen maar dat muziek losstaat van kleur.
Nu zal het best zo zijn dat de jonge Indo’s in de jaren 50 en 60 hun eigen muzikale draai hebben weten te geven aan rock ‘n’ roll, creatief als ze waren; en een muziekkenner zal dat kunnen horen. Maar de leek hoort het verschil tussen de oude rock van Indo’s, en die van de Amerikaanse pioniers uit dat genre. Púúr Indisch zou ik Indo-rock niet noemen; het is een genre dat door Indo’s is geléénd, niet uitgevonden.
Ik denk niet dat ik het met u eens kan zijn als u zegt dat Nederlandse Indo’s op een dwaalspoor zitten als ze naar het naoorlogse Indonesië kijken om verbinding te zoeken met hun wortels. Het is een vertakking geweest: terwijl veel Indo’s naar Nederland hebben moeten vertrekken, heeft het land van afkomst zich in die decennia in eigen richting doorontwikkeld met de mensen die daar achterbleven. Maar in zekere zin zijn de Indonesiërs nog steeds onze neven en nichten.
Ik ben in de richting geduwd van meer interesse in Indonesië -zowel het verleden ervan als het heden- , niet door een Indo of zelfs een Indonesiër, maar door een Filipijnse en daarvóór nota bene door een Japanse, die me wees op Oosterse culturen.
Ik denk dat blijven hangen in het vooroorlogse om vast te houden aan een Indische cultuur niet ‘the way to go’ is, tenminste niet voor mij. Ik voel nul afstand t.o.v. hedendaagse Indonesiërs, en ook nul afstand t.o.v. de Nederlandse cultuur. Ik heb de Nederlandse cultuur nooit hoeven overnemen omdat ik daarin ben geboren en opgegroeid; die is net zo goed ‘van mij’. Dit geldt ook voor mijn moeder die hier is geboren.
(Ik moet hier afbreken vanwege tijdgebrek; ik maak de gedachte later af of wacht op uw antwoord).
“Púúr Indisch zou ik Indo-rock niet noemen; het is een genre dat door Indo’s is geléénd, niet uitgevonden.”
=====================================================
Ik kan een hele stuk mee gaan met wat CJL schreef.
Indo Rock werd eerst meegenomen uit Indonesia , de voorlopers waren die bekende namen die we allen kennen.
Van die namen waren in Indonesia( Jakarta omstreeks 1960) bekend De Tielmans en de zeer populaire Blue Diamonds die in de Gelora Bung Karno Senayan ( 10.000 plaatsen ) speelden .
Daarnaast heb je bekende de Indo(nesische) groepen die bij de jeugd van Djakarta en andere grote steden bekend zijn .
Sommige groepen zijn nog af en toe actief zoals Koes Plus(ex Koes Bersaudara).
Van de Tielmans heb ik in Djakarta weinig gehoord , ook begin 1968 in Nederland .
Wel van Mevr.Gronloh.
De Indo-nesische bands hadden ook bijna dezelfde stijl als de Indo jongens, alleen kunnen ze niet al te gekke bewegingen maken , en zeker op de TV .Werd ook door Soekarno verboden , en kende pas een paar jaar opleving na de val van Soekarno.
Maar in zekere zin zijn de Indonesiërs nog steeds onze neven en nichten””
Ik heb daar veel volle neven en nichten rondlopen — je weet niet half hoeveel — die alleen van mij verschillen door hun nationaliteit en ontwikkeling. Zij zijn verindonesischt, vroeger zou je zeggen verindischt, terwijl ik ben verwesterst (vernederlandst) 😉
Ed Vos, op 11 april 2012 om 10:30 zei:
terwijl ik ben verwesterst (vernederlandst)
============================================
Je hebt ooit in een andere topic geschreven dat je Nederlandsch,Indisch,zelf Javaans bent .
En wat muziek betreft hou je van Dangdut en makanan Indonesia.
Dus je ben ook aan het ver-Indonesischen (of zoiets ) 😉
CJ, die het nu te druk heeft met studeren (?) beroert met zijn uitspraken m.i. een gevoelige snaar. Op het indoforum werd inmiddels de vraag gesteld wat de invloed van de indische cultuur is op de Nederlandse cultuur.
Laten we ons eerst afvragen wat met dat indisch bedoeld wordt.
Verwijst dat indisch naar personen die een min of meer directe band hebben met indie, nu indonesie geheten?
In dit geval hebben zij, die personen, de Amerikaanse rock and roll gepromoot, een muzikale stroming die zij hoorden tijdens het luisteren naar de Australische radio.
Een aantal onder hen hebben deze Amerikaanse rock een enigszins exotisch tintje gegeven, en zij noemden dat indorock.
Voorts hebben zij de pasar malam, een traditionele Indonesische markt (annex kermis), verder ontwikkeld.
Dan de rijsttafel een koloniale compilatie van Indonesische ((inheemse) gerechten.
Vervolgens hebben zij gezorgd voor de aanwezigheid van literatuur met betrekking tot Indie.
Tot slot is daar de aanwezigheid van zo’n ruim 500 Maleise/Indonesische woorden, van meest culinaire aard, in het Nederlands.
Uiteindelijk toch werden deze personen min of meer beinvloed door de cultuur vanwaar het land vanwaar zij afkomstig waren, t.w. Indie, nu Indonesie.
Daarom lijkt het me, anno 2012 beter de vraag te stellen wat de invloed van Indonesie is op de Nederlandse cultuur.
Aangezien ik verondersteld word kind van twee culturen te zijn lijkt me deze vraag op persoonlijk vlak ook zeer realistisch: welke (of wat) is de invloed indonesie en haar cultuur op mij.
Dus jongeren, laat je verrassen c.q. laat je maar lekker beinvloeden door de indonesische cultuur en trek je maar van hen die je bekritiseren niets aan!
geen houde houding. -> geen goede houding
Ik heb inmiddels ontdekt dat er reeds gediscussieerd werd over dit onderwerp. Aangezien ik toch regelmatig met Molukkers in aanraking kom, of ze nou Pattinama heten, Latumahina, Lessy of Patsy, en of ze nou uit Saparua komen of Tulehu. ik heb met hen over deze kwestie nooit gehad. Af en toe laten ze hun mening wel doorschemeren dmv 1 zin of een gelaatsuitdrukking
Maar wat ik toch opvallend vond is dat ik in elke Molukker een RMS’er zag. Ook in Salatiga. En blijkbaar is dat geen houde houding.
Nou heb ik in dit topic de gevoelige snaar, waarin ieder vrijelijk zijn mening kan uiten toch besloten het een en ander eens te moeten uitpluizen, Op een min of meer “wetenschappelijke” manier..
Overigens op het blog londoh treft u een bespreking aan van het boek van Antje v..d Hoek. De discussies daar zijn heftig 😉
Maar voor mij is dit onderwerp nu afgesloten.
Ed Vos, op 10 april 2012 om 19:30
correctie: 13 daerah ipv 16.
p.s. antwoord 2. werd reeds gegeven in deze passage:
Binnen het kader van de Ronde Tafel Conferentie werd echter op 29 oktober de voorlopige constitutie van de Verenigde Staten van Indonesië door de vertegenwoordigers van de Republiek en die van alle deelstaten geparafeerd waarin slechts het interne zelfbeschikkingsrecht werd erkend.
Vraag 1 hoeft niet meer te worden beantwoord.
Een ander door mij veelvuldig geconstateerde bewering – vooral op internet – dat Nederland de RMS zou steunen, heeft te maken met het feit dat er mede door de steun van een aantal Nederlandse militairen, op Java (!) een Anti Republikeinse Organisatie werd opgericht de Persatoean Timoer Besar die er naar streefde om de Molukken af te scheiden van de rest van Indonesie onder behoud van een nauwe band met Nederland.
http://www.historici.nl/retroboeken/nib/#source=17&page=300&size=800&accessor=toc
Wat de die “kwestie” der Zuid-oost Molukkers betreft, waarover Pak Marawasin het terzijde hierboven had.
Inmiddels heb ik hierover in mijn rommelkast een boek aangetroffen met de titel: Religie in ballingschap, door Antje Van der Hoek, VU uitgeverij 1994.
Subtitel: Institutionalisering en leiderschap onder christelijke en islamitische Molukkers in Nederland.
De weifelende houding van Mahuhutu ttv voor de onafhankelijkheidsverklaring wordt hier aardig beschreven.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Johanes_Herman_Manuhutu
Zo, musik! Dangdut?
Meneer Vos stelt even iets hogerop:
@ Wanneer deze voorstelling van zaken niet klopt dan hebben we Pak Geblek nog 😉 (en anderen) om dit te corrigeren.
Maar dat is helemaal niet nodig. Ik moet beschaamd constateren dat een simpel één-tweetje tussen de heren Somers en Vos mij al zoveel nog niet gekende feitenkennis over de RMS-geschiedenis oplevert, dat ik het voorbeeld van Pak Pierre volg en eerbiedig het zwijgen er toe doe, nadat ik nog net in alle nederigheid verstaanbaar
‘dankubeidenwel’ heb gefluisterd. Semangat!!!
e.m.
mbt vlag 2 .Er was bijvoorbeeld geen referendum gehouden die leidde tot een onafhanklijkheidsverklaring.
======================================================
Tierlek was er geen referendum geweest waar “ALLE” kiesgerechtigden hun stem kunnen uitbrengen.
Mijn inziens gebeurde het min of meer ook bij de Indonesiers .
Toen de nationalisten leiders hun Republik uitriepen was het min of meer gebaseerd op hun vrijheidswensen en gesteund door diverse massa organisaties die qua aantallen een fractie van kiesgerechtigde Indonesiers.
Verschillen met de RMS zijn :
1.de steun van alle Molukkers ( ook de Moslim gedeelte )
2.de samenstelling van de leiders.
3.de betrokkenheid van een deel van de KNIL militairen .
4.de juridische erkenning van buitenland .
Zelfs de Nederlandse regering wil haar hand niet branden.
Hey Ronaldo, er wordt in dit topic van alles beweerd, “zoals weg met die dangdut rommel”, maar het is wel veelzeggend, dat iemand als alias “bintang”, neemt.
Mijn naam klinkt tenminste nog Hollands 😉
@Ed Vos: Bintang is de Javaanse kant van deze Indo.
De Nederlandse kant is mijn achternaam 😉
Mijn uitspraak “weg met die Dangdut onzin!” heeft puur en alleen te maken met het feit dat veel Indische jongeren die op zoek gaan naar hun Indische roots direct naar Indonesië te kijken en vervolgens de jongerencultuur plus muzieksmaak van aldaar overnemen.
Het staat een ieder vrij om naar Dangdut te luisteren natuurlijk, het is alleen onzin om deze kunstmatig te implementeren in de hedendaagse Indische cultuur daar deze ontwikkeld is in het naoorlogse Indonesië en weinig tot niets met onze eigen Indische cultuur te maken heeft.
En toch begrijp ik niet zo goed waarom jullie(Indo’s) vaak niet “en en”denken.
Voor mij als buitenstaander zijn jullie allemaal Indo’s (1ste,2de-3de Gen) , of je in N.O.I geboren bent of niet.
Het verschil zit alleen in de geborte grond en de beleving van het Indisch “zijn” .
Tari Serimpi en Dangdut en vele andere cultuuruitingen die afkomstig zijn uit Nederlands Indie tijd en de huidige Indonesia kan ook ovegenomen en verwerkt worden in jullie Nederlandse cultuur gebeuren.Het is een jarenlange proces.
En wie weet wordt het in de toekomst een Nederlands- Indonesische (sub)cultuur bij een paar honderdduizend Nederlanders die binding hebben met Indonesia.
De oude hap uit Ned.Indische tijd , zelfs velen de huidige 2de Gen zullen waarschijnlijk niet meer aanwezig zijn .
Laat de jongeren hun cultuur zelf defenieren en beleven.
Dat maken ze zelf uit.
Als onze generatie kan zeggen dat bamie en gado2 (en nog andere gerechten) Indische gerechten zijn dan kunnen de jongeren ook bepaalde muziek of dans uit Indonesia een plaats geven in hun “Nieuwe”Indische cultuur.
Of de poco poco dans , is ook populair bij de Indo’s.
Neen, dat is zeker geen probleem.
Zonder Indonesie geen indische cultuur
“zonder Indonesie geen indische cultuur..” Zijn we het daar mee eens? Ik heb ook wel een die gedachte, wat is de indische cultuur? en ik den ook velen met mij,met name de jongeren van nu…we kunnen ze dan toch niet kwalijk nemen als ze hier geboren en getogen zijn, dat ze de nederlandse cultuur tot zich eigenen..Dan vraag ik me dan ook af, wat de indo’s die indonesie uit hun hart hebben verbannen, omdat ze daar weggestuurd, weggejaagd zijn en alles achter moeten laten en niets meer met het volk en het land te maken hebben,welk cultuur ze dan hebben…of geen cultuur ?
@ronaldo: hier raak je meteen de kern van het Indo zijn.
De Indo heeft geen land meer, maar wel de Indische cultuur.
Je kan echter niet zomaar de Indische cultuur duiden door een paralel te trekken naar het hedendaagse Indonesië.
Zoals eerder gezegd in een schrijven van mij hierboven moet je als je oprecht geïnteresseerd bent in de Indische cultuur kijken naar het vooroorlogse Nederlands Indië en hoe de Indo’s zich na de oorlog hebben ontwikkeld wereldwijd nadat ze gedwongen waren om Indonesië te verlaten.
@ Ronaldo: hier raak je dan ook meteen de kern van het Indo zijn: de Indo heeft geen land meer, maar nog wel de Indische cultuur.
Je mag echter niet zomaar een paralel trekken tussen de Indische cultuur en het hedendaagse Indonesië.
Zoals ik al eerder meldde in mijn schrijven hierboven moet je als je oprecht geïnteresseerd bent in de Indische cultuur kijken naar het vooroorlogse Nederlands Indië en hoe de Indo’s zich na de oorlog hebben ontwikkeld wereldwijd nadat ze gedwongen waren om Indonesië te verlaten.
Verder is het vrij natuurlijk dat je je de Nederlandse cultuur eigen maakt, maar kleine stukjes Indische cultuur zullen wellicht ongemerkt ook jouw leven mede hebben bepaald.
Als jij de Indische cultuur niet met de boeboer ajam lepel ingegoten hebt gekregen is dat beslist niet jouw fout, maar als je op enig moment toch de behoefte voelt om meer over jouw Indische cultuur te weten te komen maak dan niet de veelgemaakte fout om direct naar Indonesië te kijken en de jongerencultuur plus muzieksmaak van aldaar over te nemen want dat is geen Indische cultuur.
@ Anoniem: Maar dan moet je niet verwijzen naar het Indonesië van na de tweede wereldoorlog, maar naar het Indonesië van voor de koloniale tijd.
Daarin vind je de roots van de Indische cultuur.
Helaas is in de naoorlogse periode door Soekarno en consorten Indonesië ontdaan van veel elementen die daadwerkelijk van invloed zijn geweest op de Indische cultuur en is het Indonesië van nu eigenlijk gewoon een heel ander land toevallig gelegen op dezelfde lokatie als het land wat eens zo bepalend is geweest voor de Indische cultuur.
Meneer anoniem schreef:
Maar wat is het probleem wanneer een nederlandse indo zich richt op de indonesische cultuur?
====================================================
No problemos , ik konstateer alleen bepaalde zaken.
De vraag moet je stellen aan de persoon die onderstaande passage schreef:
” terwijl de Indische cultuur natuurlijk een hele andere is – weg met die Dangdut onzin” .
Aan de andere kant heeft dansa dangdut bewegingen die je ook als tandak bewegingen kan herkennen.
Tandak is een soort dans (dansa – tari) die beoefend werd bij rondreizende Ronggeng groepjes.
En dat is ook een culturele erfenis uit Nederlands Oost Indie.
Voor jonge ouderen kan bertandak of berdangdut een positieve effect geven, kan de stramheid verdrijven en mss de rheuma weren of vertragen .
@ Surya Atmadja, op 10 april 2012 om 14.33 zei:
Dag meneer Atmadja, dank voor uw verwijzing naar deze 2 boeken van en over Ir J.A. Manusama. Ik heb ze beide vandaag via antiqbook besteld. Dus komen er weer jaartjes bij, voordat ik weer uitgebreid met mijn sympathieke vriendenkring van Indo”s en Indische mensen op I4E van gedachten kan wisselen.
Saluut aan de Pakken en Uniformen
EM
PS
Uit ‘Totok in Tjimahi’ aanbevolen door Buitenzorg:
(Citaat) “/…../De militaire groet begon op zes passen vóór en eindigde op twee passen nà de meerdere in rang. Daar hoef je vandaag niet meer om te komen! Maar in die tijd werd het zeer precies uitgevoerd.” (einde citaat)
Dus je hebt toch getekend bij de Kolonialen.
De procedure voor de juiste militaire garoet is al jaren geleden nauwkeurig omschreven geworden geworden door Majoor Kees.
Nou tabé dan …. Neem ’n apie voor me mee.
Pak Pierre
Dag meneer De la Croix,
Orang Oetan ‘di Operplas’. Vragen!!! Géén vragen!!!
EM***
***be back soon. in the meantime:
http://community.avro.nl/sandwich/f/47/t/7679.aspx
Net in het nieuws vandaag . Breivik veroordeelt multiculturele liedjes zoals deze.
Die foute multiculturele verraadsters waren Laura Bordes en Yvonne de Nijs (blonde)
Ah …. Deep within my heart, there’s a melody …..
San Antonio Rose ….. één van mijn lievelingsliedjes. Mogen ze op mijn begrafenis zingen.
Pak Pierre
, terwijl de Indische cultuur natuurlijk een hele andere is – weg met die Dangdut onzin.
=======================================================
En toch vinden sommige Indo’s dat Dangdut leuk is .
Echt simpel , volks en voor de jone ouderen goed tegen de rheumatiek als je het ook gaat ber-dansa dangdut .
De dangdut koplo van tegenwoordig is natuurlijk niet hetzelfde als de jadul uit de glorietijd.
Maar wat is het probleem wanneer een nederlandse indo zich richt op de indonesische cultuur?
Verbindt hij dan het westerse niet met de oosterse.
De Indo is de ultieme belichaming van de verbintenis tussen de westerse en oosterse cultuur – helemaal niets mis mee!
Het probleem is dat Indo’s vaak op zoek gaan naar de wortels van hun eigen cultuur en dan via een dwaalspoor uitkomen bij de Indonesische naoorlogse cultuur die compleet het tegenovergestelde belichaamt.
Dangdut mag je van mij best naar luisteren hoor, maar dat is weer 1 van die dingen die niets met de Indische cultuur te maken heeft.
Als je oprecht geïnteresseerd bent in de Indische cultuur moet je kijken naar het vooroorlogse Nederlands Indië en hoe de Indo’s zich na de oorlog hebben ontwikkeld wereldwijd nadat ze gedwongen waren om Indonesië te verlaten.
Indorock is 1 van de Indische achievements die nu onterecht geclaimd wordt door Indonesiërs alsof hun daadwerkelijk een rol van betekenis hebben gespeeld in de ontwikkeling daarvan.
Hetzelfde geldt trouwens ook voor de Indische vorm van Pentjak Silat die nu onterecht geconfisceerd wordt door Indonesiërs die onze Indische Paatjes jarenlang totaal genegeerd hebben.
Wij moeten verder ook niet blijven hangen bij de Blue Diamonds, Wieteke van Dort en Anneke Gronloh (die trouwens geen van allen representatief waren voor Indorock, maar dat terzijde), want die zijn inmiddels opgevolgd door een leger aan nieuwere Indische artiesten die op hun manier de Indo’s vertegenwoordigen ook al lijken ze misschien meer verwesterd.
Maar ook dat is tekenend voor de ontwikkeling van de Indo’s binnen de Nederlandse samenleving.
Bovendien moet je niet vergeten dat de Blue Diamonds, Wieteke van Dort en Anneke Gronloh het Indisch zijn in het begin van hun carierre ook niet benadrukte, maar dat de Indische gemeenschap toen nou eenmaal noch een stuk hechter was en deze artiesten onthaalde met open armen en als het ware bombardeerde tot Indische helden die het hier gemaakt hadden.
Ze werden als het ware gegijzeld door de Indische gemeenschap die in de moeilijke naoorlogse jaren van toen echt de behoefte had aan succesvolle en positieve Indische rolmodellen in Nederland.
Die hechtheid van toen is verdwenen in de Indische gemeenschap en de Indische artiesten van nu worden dan ook nauwelijks aangesproken op hun Indische afkomst.
Laat staan dat er van ze verwacht wordt de Indo’s op een positieve manier te representateren.
De Indo is in de loop der jaren als het ware opgegaan in de Nederlandse cultuur en kan net zo goed Hagenees, Rotterdammer of Amsterdammer zijn als Brabander, Limburger, Groninger, Fries of Tukker. .
Dat is natuurlijk positief maar ook een groot nadeel omdat wanneer je als Indo zijnde eens met je neus op de feiten wordt gedrukt, je eigenlijk nog bar weinig hebt om op terug te vallen.
De Indische cultuur van toen vroeger die altijd houvast heeft geboden is met het heengaan van de eerste generatie Indo’s aan het verdwijnen.
Eigenlijk was dat al langzaam begonnen in de tweede helft van de jaren 60 toen de jonge Indo’s van toen de Indische cultuur meer losliet en zich net zo gingen gedragen als hun autochtone Nederlandse medemens plus dezelfde interesses toonde qua muziek, kunst e.d.
Dat kan natuurlijk ook niet anders omdat deze Indo’s echt van kleins af aan opgroeiden in de Nederlandse maatschappij, omgeven door Nederlandse mensen en van hun verwacht werd dat zij zich aanpasten.
Dat hebben zij zo goed gedaan dat het merendeel van de generaties daarna als het ware ontdaan is van die sterke Indische identiteit.
Er was natuurlijk nog even een kleine opleving eind jaren 70/begin jaren 80 met de Late Late Lien Show en toen de Indorock bands van weleer weer even in de spotlights werden gezet.
In deze tijd zijn ook veel jongere Indo’s (weer) in contact gekomen met hun Indische identiteit.
De sfeer was na de treinkaping natuurlijk flink verpest, niet alleen voor de Ambonezen maar ook voor de Indo’s die door veel mensen in Nederland op 1 hoop werden gegooid omdat zij toevallig ook hun afkomst hadden in die contreien.
Dat bracht die saamhorigheid weer even terug, maar in de jaren 80 verdween die weer net zo hard.
De eerste generatie Indo’s is elkaar altijd blijven ontmoeten, maar met het wegvallen van deze generatie valt tevens de bindende factor weg.
Dat handjevol mensen die op de 1 of andere manier nog wel diepgeworteld is in de Indische cultuur of op zijn minst interesse heeft daarvoor ontmoet elkaar vaak online op fora als deze.
Dinand Woesthoff van Kane is de Indische afkomst toch redelijk bekend van lijkt mij.
Hij is er veelvuldig in het openbaar voor uitgekomen tijdens interviews en live vroeg hij ook met enige regelmaat of er misschien nog mede-Indo’s aanwezig waren.
Natuurlijk is de Indische invloed op zijn muziek miniem als je dat vergelijkt met de Indorock.
Toch is het de fout van de Indo’s zelf die hebben verzuimd om “the art of Indorock” door te geven aan latere generaties.
Ja, na het millenium kreeg je een paar halfbakken workshops maar toen was het al 10 over 12.
Die workshops waren leuk om een paar kids tijdelijk te enthousiasmeren.
Om echt Indorock te kunnen spelen moet je het met de paplepel ingegoten hebben gekregen en eigenlijk ook gewoon leven, maar dat is iets wat in deze tijd van information overload en verdeelde interesses vrijwel onmogelijk is.
Ik ken een Amerikaanse jongen van 20 die helemaal weg is van Indorock en hij wilt het ook leren spelen.
Daarom vraagt hij mij het hemd van het lijf over de achtergronden.
Ook zanger Justin Bieber is bekend van dat hij helemaal weg was van de drumsolo van Tielman Brothers drummer Loulou Tielman.
De eerste upload op you tube van de video Indorock Live 1960 van de Tielman Brothers stond in zijn favorieten als aanrader en had hij voorzien van een positief commentaar.
Het probleem bij nieuwe generatie muzikanten die geïnteresseerd zijn in Indorock blijft gebrek aan achtergrond informatie die essentieel is om Indorock muziek te leren begrijpen.
Daarna hangt het van de muzikant zelf af of deze de moeite wilt doen om vele uren te spenderen in het onder de knie krijgen van een muzieksoort die zo goed als geen interesse heeft van zijn of haar leeftijdsgenoten of de Nederlandse media.
Een succesvolle muzikale carierre kun je daarom wel vergeten dus de Indische jeugd houdt zich logischerwijs bezig met dezelfde dingen die hun leeftijdsgenoten bezig houden en die wel media aandacht krijgen.
R&B muziek, Hip Hop of House/Dance muziek moet je dan vooral aan denken.
DJ Paul (Elstak) en DJ Gizmo (Ferry Salee) zijn bijvoorbeeld hele bekende DJ’s uit het Hardcore House circuit die beiden van Indische afkomst zijn.
Ook DJ Don Diablo en DJ Armand van Helden zijn van Indische afkomst.
Of wat te denken van de Nederlandse Hip Hop legende Extince die stiekem hier en daar stiekem wat Indische termen door zijn teksten gooit? (adoe senang)
Kijk eens naar die vele talentenjachten op tv waar altijd wel een paar Indo’s of Ambonezen aan meedoen.
Ja, ook Ambonezen zijn verwesterd en roepen soms nog wel RMS maar weten vervolgens niet waar de klepel hangt.
De laatste generatie die nog wist waar ze het over hadden was die van Massada en misschien nog eentje daarna denk ik.
Toen had je een heleboel bands die opkwamen en die erg bewust waren van hun culturele achtergrond.
Dat kon natuurlijk ook niet anders na die treinkaping want toen werd je er elke dag mee geconfronteerd (scheldpartijen, racisme).
De jeugd van nu heeft daar gewoon minder last van en wij zouden ergens blij moeten zijn dat jongeren eindelijk geintegreerd raken.
Natuurlijk zie ook ik liever dat de Indische en Ambonese cultuur behouden blijft, maar dat begint toch echt al in de opvoeding thuis en daar wordt vaak al een heleboel verzaakt door de ouders en grootouders.
Bovendien is die tijd van die gezellige ongedwongen Indische avondjes niet meer.
Je hebt nog wel Indische avondjes, maar die zijn qua sfeer toch heel anders alleen al omdat die hele oude generatie Indische mensen er niet meer bij zijn.
De oudste Indische mensen die je nu nog tegenkomt is die van de Indorockers en die zijn soms zelf al enigzins verwesterd ook al geven ze het niet toe.
Maar het ging eigenlijk mis met de generatie die hierna kwam (beat/hippie) want die heeft nauwelijks moeite gedaan om de eigen cultuur te behouden of überhaupt te waarderen dus die had ook niets meer om door te geven aan latere generaties.
Vaak gaat deze generatie nu op oudere leeftijd pas op zoek naar hun Indische wortels.
Denk hierbij aan iemand als Theodor Holman.
Deze mensen hebben vaak kinderen die niet specifiek Indisch zijn opgevoed en waarschijnlijk zelf op een bepaald moment op zoek gingen naar hun Indische roots en dan uiteindelijk bij hun grootouders of misschien bij een oom of tante uitkwamen die hun kon helpen.
En dat zijn dan diegenen die geluk hebben.
Straks krijgen we de generatie die voor hun Indische roots op zoek gaan naar Indonesië.
Nu al zie je de jeugd die fout maken dat ze Indonesië als het ware aanbidden om toch maar enige houvast te hebben qua afkomst, terwijl de Indische cultuur natuurlijk een hele andere is – weg met die Dangdut onzin!
Maar ja, wat moet je anders eigenlijk?
De ontwikkeling van de Indische cultuur is eigenlijk gewoon gestopt in de eerste helft van de jaren 60.
Alles wat daarna door de Indo’s hier in Nederland gepresteerd is gaat gewoon door onder de Nederlandse vlag en wordt niet specifiek Indisch genoemd.
Indorock is eigenlijk het laatste geweest en daarom alleen al had er best meer moeite gedaan mogen worden om dit stukje Indische cultuur te conserveren voor toekomstige generaties.
p.s. Pak Marawasin. Ik heb geken op internet en ik zag dat “mijn” versie heel vaak afweek van wat ik op internet tegenkwam.
Overigens wanneer ik het heb over de Molukkers dan bedoel ik natuurlijk die uit de daerah Maluku Selatan.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Oost-Indonesi%C3%AB
Ook wat geschiedenis betreft moet je secuur zijn.
Wat is de wereld toch klein. Er ligt al een connectie met Sittard, waar de enige, uit een gezin van 12, nog in levende zijnde zuster van mijn vader woont.
En van overbuurjongen Ruud die bevriend was met oudere broers heb ik in Ambonezenkamp Nadorst te Middelburg enkele introotjes proberen te leren van succesnummers van Cliff Richard en het intro van de TV-serie Bonanza. Maar afgezien van geen talent was toentertijd ook mijn wens te groot en waren mijn vingers te klein.
Volgens mij was Dragonfly er eerder dan Kiss. Een oom van mij speelde in de Zeeuwse versie van The Javelins.
Het zit ‘m denk ik toch in de Zeeuwse klei, want die graag onder de kingekietelden hebben naar mijn voorlopige mening een waardige opvolger van R.d.Q in Jahja Telussa.
Toch nog een succesvol nederbeatpopband met een sterk Indisch karakter was volgens mij The Bintangs. Het was dacht ik de zanger, weet niet meer zeker.
“But these are wasted words, only wasted words. Oh Lord let the good times come!” (The Motions)
e.m.
Nederland wilde een federatie van staten van de Indische Archipel maken, maar dat wilde de Indonesische nationalisten niet.
Molukse nationalisten wilden dat wel en ze zagen al snel in 1950 dat Indonesië altijd al het plan had die federatie om zeep te helpen, zodra Nederland op de aftocht was.
Vandaar de uitroeping van de RMS in 1950.
Ja Boeroeng, Ik wilde hierover iets schrijven, maar deed er angstvallig het zwijgen maar toe. Geen politiek in een muzikaal onderwerp.
Tijdens de koloniale tijd hadden de Molukkers een gepreviligeerde status. die zouden ze kwijtraken wannneer de eenheidstaat Indonesie tot stand zou komen.
Maar nu, de Nederlandse aap uit de mouw.
In zo’n federale deelstatenpolitiek zouden mogelijkheden opengelaten worden voor de gebiedsdelen om via de weg van democratische besluitsvorming, zelf aan te geven of zij zich wilden aansluiten bij de Republiek (sumatra, Madoera , Java)
Zoiets gaf bijvoorbeeld aan Ambon de mogelijkheid om de banden met Nederland aan te halen. Maar in de loop (begin) van1950 werd deze federale politiek getorpedeerd toen de deelstaten zich ophieven of door de Republiek werden opgeheven.
Dit gebeurde ook met de deelstaat Oost-indonesie waartoe de Molukken behoorden. Ja deze deelstaat Oost-indie sloot zich aan bij de eenheidstaat indonesie! Deze opheffing van de deelstaat Oost-Indonesie vormde vervolgens de aanleiding tot de uitroeping van de RMS. Vraag is natuurlijk of de RMS steun vond bij de gehele Molukse bevolking en ik denk met name aan de moslim Molukkers…
Wanneer deze voorstelling van zaken niet klopt dan hebben we Pak Geblek nog 😉 (en anderen) om dit te corrigeren.
Geen Karl Popper aub.
Zo, ik laat het maar hierbij.
Meneer Vos, u bent echt van alle markten thuis. Compliment hoor. Ik blijf bij een eerdere constatering ‘huomo universalis’.
Sommige onderwerpen kunnen je toch als muziek in de oren klinken toch?
@ Vraag is natuurlijk of de RMS steun vond bij de gehele Molukse bevolking en ik denk met name aan de moslim Molukkers….
Vandaag de dag is dat eigenlijk de kernvraag! Niet alleen de moslim Molukkers, maar ook de Zuid-Oost Molukkers en de Zuid-West Molukkers. Al die eilanden met die prachtige muzikale namen.
Over muziek gesproken: op de dvd met live-opnamen van Andy Tielman’s ‘That’s My Life’ is er een gastoptreden van een jonge Indo gitarist, volgens mij ene Haroen die zijn gitaar op ‘metalachtige’ wijze bespeelt. Toen ik dat de eerste keer hoorde vond ik het zelfs een verademing tijdens die show. Ik ben die naam daarna eigenlijk in de Nederlandse muziekscene niet meer tegengekomen.
Maar het schijn dat de victorie voor Andy Tielman in Breda is begonnen. Zal wel in ’t Turfschip geweest zijn dan.
Homo Universalis? Volgens mij zijn die uitgestorven.
Ik was geen fan van Andy Tielman omdat ik geen liefhebber was van Rock and Roll a la Bill Hayley en dergelijke . Zijn latere solowerk vond ik leuk maar niet spectaculair. Volgens mij waren hij en zijn Brothers een pure live-band (dielive het beter deden dan op de plaat), en zoals hij te keer ging op het podium deed Jimi Hendrix hem dat later na.
U zegt het al: hadden de indo-rockers hun gitaren op een metal-achtige wijze bespeeld, of op een psychedelische wijze, dan was ik zeker een liefhebber geworden van indorock, Dus mijn voorliefde voor de Nederlandse rock in de 60’s beperkte zich slechts tot Wally Tax met zijn Outsiders, Cuby, Motions, Shocking Blue, Brainbox, Earth and Fire, om maar een paar bekende namen te noemen.
Daarnaast kende ik een groepje uit Zeeland, Dragonfly, die vond ik hun tijd ver vooruit, daar konden de indo-rockers wel wat van leren, en dat zeg ik niet om een bepaalde bevolkingsgroep in Nederland onder de kin te aaien 😉
Hun solo-gitarist speelt nog steeds, merk ik op.
De Tielman Brothers begonnen in Breda in Hotel De Schuur (1957).
De (bas)gitarist waar jij op doelt is Maroen Franse uit Den Haag, de zoon van Ben Franse (eigenaar van Bennies Fifties & Sixties en een autoverhuurbedrijf die Andy Tielman voorzag van gitaren en limousine service).
Andy heeft trouwens ook met dat metal geluid gespeeld.
Luister ook eens naar de Indische gitarist Remy Hansen, die ook een aardig riedeltje op de gitaar speelt met dat soort metal geluid.
P.S. Dragonfly -> Rudy De Queljoe -> Brainbox
De familie Tielman kwamen over en Breda was hun eerste stad.
Maar in Indonesië hadden pa en ma Tielman al een bandje met de kinderen gemaakt.
Ze traden eens op voor Soekarno
Bron = http://indorock.pmouse.nl/tielmanbrothers.htm
Op 16 juli begon in Malino een conferentie met representanten uit die streken voor overleg over verdere staatkundige ontwikkelingen. Van republikeinse kant werd deze bijeenkomst uiteraard als een marionettenvertoning voorgesteld. De deelnemers, en ook de aanvankelijk sceptisch gestemde journalisten, dachten hier anders over. Voor het eerst ontmoetten mensen uit wijd uiteenliggende gebieden elkaar om in een gevoel van volstrekte vrijheid de toekomst van hun land te bespreken. De gesprekken gaven alle nuances weer tussen het republikeinse standpunt en een nauw en duurzaam rijksverband. Natuurlijk was er geen sprake van een volledige representatie van de bevolking, maar anderzijds was er ook geen sprake van een door de Indische regering geregiseerd evenement. Afgesproken werd dat voor een verdere uitwerking van het staatkundig bestel voor de Malino-gebieden een algemeen regeringscommissariaat zou worden ingesteld, ondersteund door een aantal conferentiegangers als buitengewoon lid van de Raad van Departementshoofden.
Op de Rondetafelconferentie konden de Indonesiërs, die uit waren op een eenheidsstaat, uiteraard geen etnisch/cultureel onderscheid accepteren, ter sprake komende minderheden werden aangeduid met ‘waardevolle belangen’. Het ging hier bijvoorbeeld om bewegingen in de Minahassa (Twaalfde Provincie) en op Timor (Persatoean Timoer Besar) waar een belangrijk deel van de bevolking christen was. Ook waren in die gebieden, net als in Ambon, vele mannen in dienst van het KNIL, en beschouwden zij zich als Nederlands onderdaan. Krachtens de overeenkomsten van Linggadjati en Renville hadden zij recht op uitoefening van externe zelfbeschikking, het recht om rechtstreekse banden met Nederland te houden. Binnen het kader van de Ronde Tafel Conferentie werd echter op 29 oktober de voorlopige constitutie van de Verenigde Staten van Indonesië door de vertegenwoordigers van de Republiek en die van alle deelstaten geparafeerd waarin slechts het interne zelfbeschikkingsrecht werd erkend. Deze beperking werd binnengesmokkeld in artikel 1, lid 2 van het Charter Souvereiniteitsoverdracht waarin “De Republiek der Verenigde Staten van Indonesië aanvaardt deze souvereiniteit op de voet van de bepalingen van haar Constitutie, welke in ontwerp ter kennis is gebracht van het Koninkrijk der Nederlanden.” De genoemde groeperingen kregen de gelegenheid zich door een subcommissie te doen horen maar weigerden dat, zij wensten een rechtstreekse band met het Koninkrijk. Ook dit probleem werd op praktische wijze ‘opgelost’, dat wil zeggen te beslissen na de soevereiniteitsoverdracht. Een bijkomend probleem van deze verwijzing was dat er hier sprake was van een deelstaat, niet van een culturele of etnische minderheid. De hiervoor genoemde groeperingen legden zich bij de situatie neer. Maar toen Soekarno enkele maanden na de soevereiniteitsoverdracht de federatieve staat omvormde tot een eenheidsstaat, riep op 25 april 1950 de Molukse oppositie de Republiek der Zuid-Molukken uit. De afloop hiervan, zowel in de Molukken als in Nederland, is bekend. Wel werden regelingen getroffen voor individuele burgers. In Indonesië geboren of daar tenminste zes maanden woonachtige Nederlanders mochten desgewenst voor de Indonesische nationaliteit kiezen. Andersom mochten buiten Indonesië geboren of woonachtige Indonesiërs voor de Nederlandse nationaliteit kiezen.
Interessant is om de time line te volgen vanaf de uitroeping van de Republik Indonesia(1945) , de Linggardjati overeenkomst , Renville, Malino .Pangkal Pinang en Den Pasar Conferentie .
Ook wat de rol van Van Mook(De Architect) van de deelstaten , is te lezen in zijn boek ” Indonesie-Nederland en de Wereld ” .
Plus de 2 boekjes van Ir J.A Manusama , “Eigenlijk moest ik niet veel hebben van politiek” en “Om Recht en Vrijheid”
Zeer interessante uitleg Pak Somers, alleen heb ik 2 vragen :
1. Maar toen Soekarno enkele maanden na de soevereiniteitsoverdracht de federatieve staat omvormde tot een eenheidsstaat, riep op 25 april 1950 de Molukse oppositie de Republiek der Zuid-Molukken uit.
Het gaat mij op het woordje oppositie. Bestond er een Molukse regering, al dan niet centraal, waartegen oppositie werd gevoerd?
2.
De volgende vraag is, en dat viel mij in na het bovenstaande linkje naar wikipedia oover deelstaat.
De deelstaat Oost-Indonesie, bestaat ui16 daerah, gewesten.
Bestond er voor een daerah (gewest) nog de mogelijkheid zich af te scheiden van een deelstaat, en op basis waarvan (akkoord, artikel)? Er was bijvoorbeeld geen referendum gehouden die leidde tot een onafhanklijkheidsverklaring.
Volgens mij (hoeft niet waar te zijn): De Molukken waren een groep ‘waardevolle belangen’ (= etnisch/culturele beweging) nu daerah (?) in de deelstaat Oost-Indonesia. In de teksten voor de verdragen gaat het niet verder dan de deelstaten van de Verenigde Staten van Indonesië, dus geen daerah’s, dus bij de soevereiniteitsoverdracht geen recht op afscheiding. De Molukkers, maar niet allemaal, voerden oppositie binnen de deelstaat.
Het genoemde boek ” Indonesie-Nederland en de Wereld ” is inderdaad heel interessant, vooral waar het gaat om de goede verhoudingen met Sjahrir, en de ruzies met Djokja en Den Haag.
@ Jan A Somers.
Het verhaal over het negeren van RMS omdat ze geen partij waren heb ik ook ergens gelezen.
Echt interessant is de Hoofdstuk 5 (Republiek Maluku Selatan ) uit de biografie van Ir J.A Manusama. (blz 147-211 )
Dag meneer Somers, ik ben nu eigenlijk meer met het KNIL*** bezig dan met Maluku Selatan, maar het heeft wel mijn aandacht en ik laat me even meedrijven op de know how van u en meneer Vos. U weet heel veel. Ik ben een spons. Mag ik uw zienswijze op het volgende. U schrijft ‘/…/dus bij de soevereiniteitsoverdracht geen recht op afscheiding./…/’
Waar wringt het dan volgens u, als de opstellers van de onafhankelijkeidsverklaring o.a. proclameren: “/…/los van elk staatkundige betrekking met de staat Oost-Indonesië en de Republiek der Verenigde Staten van Indonesië, op grond van het feit dat de deelstaat O-I niet in staat is zich als deelstaat te handhaven in overeenstemming met de regelingen van de Den Pasar-conferentie, welke nog wettig van kracht zijn, alsmede in overeenstemming met het Besluit van de Zuid-Molukken Raad van 11 maart 1947, terwijl voorts de Regering van de Verenigde Staten van Indonesië gehandeld heeft in strijd met de R.T.C.- overeenkomsten en haar eigen grondwet. Ambon etc. w.g. /…/’
Ik wil slechts leren niet met u discussiëren.
KNIL***
In een (foto)boek van C.A. Heshusius lees ik bijvoorbeeld in het woord vooraf: (citaat)”/…/Mensen uit Europa en mensen uit Indonesië, waarbij opgemerkt moet worden dat in vele opzichten het verschil tussen een Javaan en een Menadonees veel groter is dan tussen een Fin en een Portugees.” (einde citaat). Allemaal heel interessant, maar ik moet en wil nog zoveel meer lezen en weten. Het houdt maar niet op lijkt het wel. En nu de proclamatie van 25 april 1950 er weer tussendoor. Help!!!
e.m.
Moeilijke vraag van EM. Kan ik als zodanig niet beantwoorden omdat ik alleen een beetje op de hoogte ben van de formele verdragsstukken. Daarin staat duidelijk dat de deelstaat Oost-Indonesië alleen intern zelfbeschikkingsrecht had, en de daerahs helemaal niet. Daar is niet over onderhandeld, gewoon door Indonesië binnengesmokkeld, te regelen na de soevereiniteitsoverdracht door de VS van Indonesië zelf. Zowel Indonesië als Nederland waren het zat, zo spoedig mogelijk handtekeningen zetten en weg wezen. De kwestie RMS ging inderdaad alleen om de daerah Maluku Selatan. Deze was zijn zelfbeschikkingsrecht kwijt geraakt vanwege dat binnensmokkelen door de Republiek. Na 27 december 1949 kon Nederland niets meer doen, dat zou inmenging in de binnenlandse zaken van Indonesië zijn. Wel bij het uitroepen van de eenheidsstaat, dat was een eenzijdige schending van een verdrag, maar daar had Nederland geen zin meer in. Soedah, laat maar! Volkenkundig correct, maar de morele verantwoordelijkheid voor dit gebied werd meteen maar onder de mat geveegd. De gevolgen voor de Zuid-Molukkers in Nederland zijn bekend. Juridisch correct, maar letterlijk en figuurlijk in de kou laten staan. Van het juridische in het morele/emotionele getrokken. Zowel Nederland als Indonesië vonden het best, er zijn dingen waarover je niet praat!
Dank u wel meneer Somers. Ik wil dat ook mijn uitgangspunt doen zijn: uitgaan van formele verdragen Hier niet naar handelen of er tegenin gaan is om woorden van meneer Vos te gebruiken dus ‘illegaal’. Maar ik begrijp dat meneer Vos straks ook naar een ‘illegale’ staat afreist dankzij Soekarno, of is dat weer tekort door de bocht. 😉
Er staat in het rapport:
Nederland wilde een federatie van staten van de Indische Archipel maken, maar dat wilde de Indonesische nationalisten niet.
Molukse nationalisten wilden dat wel en ze zagen al snel in 1950 dat Indonesië altijd al het plan had die federatie om zeep te helpen, zodra Nederland op de aftocht was.
Vandaar de uitroeping van de RMS in 1950.
Maar Nederland heeft nooit een belofte gedaan aan de Molukkers dat zij een onafhankelijke staat RMS, of een staat van geheel Molukken of een deelstaat Oost-Indië zouden verdedigen tegen opheffing door Indonesische nationalisten.
————–
Maar terug ontopic….
Heeft het wel zin om indorock te willen conserveren ?
Het is ontstaan in een bepaalde tijd en opgezet door een bepaalde generatie.
Het was hun muzikale smaak– populair onder de jongeren in hun tijd– en prima als men voor de eigen lol speelt.
Jongeren van nu groeien op met andere muzikale smaken.
Molukse Nationalisten?
Wie zijn ze dan ?
Zijn dat aleen Molukkers vaak met een binding met Nederland( ambtenaren en KNIL soldaten) of ook Molukkers die geen binding hadden met Nederland ?
Kunnen ongeveer 3500 KNIL soldaten met hun vrouwen en kinderen (totaal ongeveer 12.500 mensen) spreken namens de hele Zuid Molukse bevolking ?
Zie de geschiedenis en aandeel/aantallen van de Zuid Molukers bij de KNIL.
Molukse nationalisten? Je vraagt het aan mij? Ik weet niet wie dat zijn.
Ik wil er tot slot dit toch aan toevoegen, dat er bij de Molukkers iets is, waar het bij indo’s aan ontbreekt, i.e.:
Bangsa ikut bangsa, en dat kan wat de RMS betreft toch wel een onderwerp van discussie zijn (in Nederland).
Heh! Wacht even, die mochten van u toch niet terug naar huis. Het waren getrainde KNIL-militairen. En ver van huis worden ze opeens bestempeld als representanten die niet de meerderheid vertegenwoordigen, Geen doerians met kokosnoten vergelijken a.u.b.
Laten we het maar weer over de gamelan hebben. Hoewel ik daar nou weer geen verstand van heb!
Excuus voor de eventuele onduidelijkheid. Bovenstaande reactie is op: sigeblek, op 9 april 2012 om 19:06 zei:
e.m.
Ik had je wel door, E.M. Gelukkig dus niet de domste van de klas.
Overigens allemaal complimenten voor deze mooie gedachtenwisseling. Ik doe er eerbiedig het zwijgen toe.
Pak Pierre
Misschien ligt de beantwoording van het onderzoeksrapport “Bestaat er nog zoiets als een ‘Indische muzikant’? ” besloten in het verhaal van….Woody Brunings van de Crazy Rockers: In Den Haag zag ik voor het eerst de film Black Board Jungle. Ik kan nog heel goed de roes waar ik in geraakte terughalen, toen ik na de voorstelling de bioscoop uitliep: Een recalcitrant gevoel nam bezit van mij. Vanaf nu kon de leraar de ”boom in’’ met zijn achterhaalde wijsheden. Op school veranderde ik van een voorbeeldige scholier uit de verre kolonies in een pesterig opstandig ventje. Iedereen boven de dertig jaar veranderde in mijn optie ineens in een ouwe lul of trut… en was dus verdacht. Het was de tijd van de vetkuif, strakke spijkerbroek, leren jack of piloten jas met opschrift op de achterkant… en… vooral gevaarlijk kijken!Toch was de Nederlandse jeugd, tenminste in mijn beleving als timewitness, minder radicaal dan haar Duitse leeftijdgenoten. Maar er kwam in Nederland een extra dimensie bij: de straatgevechten tussen Belanda nozems vs. Indojeugd. Er werden nog geen gebouwen en auto’s in brand gestoken.Tegen dit decor van opstandigheid, geweld, Halbstarkencultuur en de daar aan gekoppelde ongeregeldheden heeft de Indische subcultuur in wisselwerking met haar muziek zich ontwikkeld en later vooral de Bondsrepubliek kort veroverd. De rebelse Rock ‘n Roll is in feite geadopteerd door de jeugdsubcultuur uit die tijd. Ze diende als soundtrack voor de straatgevechten van de Halbstarken en Nozems. Rock ‘n Roll werd door zwartkijkers geassocieerd met geweld. …….De magische Haagsche Dierentuin met haar Teenagers shows was voor ons, beginnende rock ’n rollers met een minimum aan akkoorden kennis, het Walhalla van de nieuwe muziekstroming. …..Je had er heel wat die je als Existentialist of Teddy Boy zou kunnen beschrijven, jeugdculturen die parallel aan die van de Nozems liepen. Het betrof keurig aangepaste jongelui. Mij is niet bekend of dit met sociale achtergronden verband hield, zoals in Duitsland het geval was. Deze Indische jongeren koesterden de Jazz. Ze zagen het als statusverhogend en trokken hun neus op voor de platvloerse rock ’n roll. Zij behoorden wel tot de groep die, anders dan de straatvechters, het snelste zou integreren. Soms met verloochening van eigen identiteit.
Deze onstuimige sfeer van een na oorlogse ‘aanpassingsstrijd’ diende als decor voor de Indische Rockstijl, later door de Belanda ‘’Indo-Rock’’ genoemd. Tegenwoordig wordt ze, na haar herontdekking in 1981, in sterk gecommercialiseerde vorm gepresenteerd op talrijke pseudo- Pasars. ( Help! de Geschiedenis wordt vervalst http://www.indischhistorisch.nl/thema_cultuur_woody_brunings_1.htm )
Dag meneer Lemon, ik vind dit een boeiende en tevens leerzame reactie. Toch blijf ik steeds maar weer gevoelsmatig steken op dat ene met uw waardeoordeel geschreven zinnetje (quote) ‘Soms met verloochening van eigen identiteit’. (unquote) En wat ik u daar nu heel gericht over wil vragen, dat kan ik even niet onder woorden brengen. Misschien later.
In 1955 zat ik nog niet eens op de lagere school, dus mijn kennismaking met Sidney Poitier is pas van jaren later. Ik heb de film op dvd, maar ik kijk vaker ‘guess who’s coming to dinner’ terug. Mogelijk is Sidney Poitier wel de reden dat ik, zoon van een KNIL-militair later op zoek naar mijn eigen Ambonese geschiedenis ook een bijzondere belangstelling kreeg voor de Afrikaanse soldaten in het KNIL. Wie zal het zeggen?
Ik heb inmiddels wel de door u geduide link aan mijn favorieten toegevoegd, maar dat zijn er dankzij I4E en Javapost al zoveel, dat ik bijna door de bomen het bos niet meer kan zien. Even terzijde, op Sumatra en Borneo heeft dat een heel andere reden, dat ze het bos niet meer kunnen zien.
Ik was niet zo rebels, eerder braaf; een strenge moeder wil daarbij ook wel een handje helpen. Toen er in mijn tienertijd echt geschiedenis werd geschreven ‘Mai ’68’ drong dat nieuws nauwelijks door tot het westelijk front van mijn polder. Met uitzondering dan van de British Wave (Beatles, Stones, Animals, Pretty Things, Them).
Ik zou dan van pukul Tifa moeten zijn en de fluitorkesten. Ja, maar dan uitsluitend bij het respectievelijk aanhoren van de Hena Masa Waya en Pikul Salib. Die blijven wonderschoon.
Maar in plaats van de Tifa met alle respect, geef mij toch maar Keith Moon van The Who en Animal van de Muppets. Van de laatste heb ik een T-shirt en ondanks mijn leeftijd letterlijk 60+ hoop ik dat het dus gauw aanhoudend warmer wordt.
Is dit trouwens allemaal wel ‘on topic’? Want ik val in de categorie, die Pak Pierre bedoelt.
e.m.
Ja Keith Moon. The Who. My Generation, Anyway, Anywhere, Anyhow, A legal matter. I can’t explain. De befaamde lp The kids are alright op Brunswick. Kost nu kapitalen.
Ik heb die tijd ook meegemaakt!
O wat had ik graag zo’n t-shirt met zo’n schietschijf erop gewild.
Kreeg ik uiteindelijk ook te pakken. Dan zo’n shirt met het motief van de Uncle Jack. Die kreeg ik helaas niet.
Ja, u blijft nog steeds ontopic wat muziek betreft 😉
G-stars
Ja, ik volg de mode niet. Ik loop altijd een half jaar achter . Af en toe koop ik hier (in Nederland) in de aanbieding ook iets van G-stars. 😉
Levi’s, bestaat dat nog?..ik dacht dat het nu meer oom G-stars draait..lol
Misschien is het dan een goed idee om vandaag richting Melkweg te gaan voor de grote Indomania manifestatie, meet veel indobandjes, die in de indorock wereld wel erg bekend zijn…en ik heb wel meerdere malen hele jonge gasten gezien die de indorockcultuur hoog houden en met trots op de pm besar ooit met veel succes optraden…Maar om de indische cultuur voort te kunnen zetten…moeten die jongeren wel weten wat dat inhoud..wat is de indische cultuur..en daar over zijn de meningen vaak verdeeld over..ook wel eens gehoord(van indo’s zelf) dat indo’s helemaal geen cultuur hebben…als je indische moeder met een volendamse zanger is getrouwd, word je denk ik meer met palingsound opgevoed, dan met dangdut…:) En de vergelijking met molukse jongeren kan eigenlijk niet, deze mensen streven ergens naar en dat wordt overgebracht van ouderen naar de jongeren…en ze zoeken vaak ook hun partner uit eigen omgeving die dan ook dezelfde gedachten hebben..indo jongeren vinden sneller een partner uit niet indokringen als wel..misschien willen ze dt tempo doeloe “gezever” niet aanhoren…wie zal het zeggen…:)
Ed Vos, op 9 april 2012 om 10:01
Sorry, ik ken mijn eigen Indische cultuur niet 😉
Javanen in dracht dragen geen peci maar een blangkon oid.
Alleen revloutionairen lopen daar rond met een peci, en moslims ook, maar daarbij dragen ze ook een slendang om de heupen, en dat zijn dan vnl de ouderen (dacht ik zo), wanneer ze naar de moskee gaan.
De jeugd draagt gewoon een spijkerbroek. Ja een spijkerbroek van Lois, Levi’s als het maar westers is.
Correctie:
Personen met nationalistische gevoelens lopen rond met een peci. Vrome gelovigen dragen daarentegen een kopiah.
Voorts zie je veel personen een shirt dragen (of een baju muslim) met arabeske motieven – heel modieus allemaal..Daaronder een spijkerbroek van G-Stars. Zeer, zeer modieus! 😉
De heren kunnen dus een shirt dragen een zgn. baju koko.
Daarmee kun je in Nederland ook zonder problem aankomen,
Wie loopt er nou als een javaan rond in het centrum van de stad 😉
“Aanbeveling
Om de Indorock in leven te houden, en jongeren het contact met hun Indische achtergrond niet te laten verliezen, is meer samenwerking nodig. Er is een initiatief om jongeren en Indorock samen te laten komen, en er zijn organisaties die zich specifiek met jonge indo’s bezighouden. Als deze projecten en organisaties de handen
ineenslaan, ontstaan er meer mogelijkheden om de projecten uit te voeren en de doelstellingen te bereiken.”
Ik begrijp de achterliggende bedoeling van deze aanbeveling wel.
Maar is indo-rock voor 99% geen Amerikaanse rock (Elvis, surf, country, sixties e.d.), en wat voor 1 % hoorbaar is aan typische (exotische?) gitaarklanken en muziek , is te weinig om je daarover op te winden.
Ik zelf luister liever naar lagu Indonesia, dangdut, indonesische rock,
Laatst was ik met een andere indo en nog iemand aan het chatten over punk, en somden we de groepjes op die we zoal uit de jaren 77-90 kenden. Daar raakten we best opgewonden van 😉
Sex Pistols, Stiff Little Fingers, kent u die?
Gisteren na Adrian van Dis ging het programma “Andere tijden” ook over punk in Nederland (o.a. de groep The Ex).
Wanneer dat soort muziek jongeren het gevoel van totale vrijheid geeft en anarchie – en dat zal voor andere muzieksoorten wellicht ook het geval zijn – dan kun je ze toch niet aansporen (laat staan dwingen) om te luisteren naar bijvoorbeeld indo-rock? Zoiets moet je raken, in vervoering brengen.
Ook voor indo jongeren die daarmee zijn opgegroeid Punks are not dead 😉
Alweer een artikel met dezelfde strekking, dezelfde vraagstelling, dezelfde antwoorden en dezelfde konklusie: Indische jongeren zijn vaak nauwelijks met hun roots bezig.
De vraag die je daarbij kunt stellen is welke zijn dan hun roots, of waar liggen die?
Indonesische jongeren bijvoorbeeld, kunnen terugvallen op hun geboortestad (kampung halaman) c..q. hun geboorte-eiland.
Je bent bijvoorbeeld trots dat je Javaan bent en geboren in Semarang.
Oudere indische mensen zeggen dat ook vaak: ik ben geboren in Surabaya, het is daar nu vergeven van de moskeen vertelde iemand me, maar je hoort ze niet zeggen dat ze trots zijn dat ze Javaan zijn want zo voelen zij zich niet.
Een derde generatie indo hoor je nooit zeggen dat ze trots zijn dat ze een Arek Surobojo zijn en met het eiland Java en de gamelan, wayang en andere Javaanse culturele uitingen hebben ze in het geheel ze niets (evenals hun opa en oma).
Overigens hebben Indonesische jongeren onder de veertig ook niets met gamelan, wayang en krontjong.
Vraag aan een Molukse jongere, derde generatie of niet, waar zijn roots liggen, en ze weten wel uit welk eiland hun ouders of hun grootouders komen, tenzij iemand het tegendeel aantoont, zullen de laatsten de kultuur van het eiland waarmee ze verbonden zijn , geboren of getogen, zeer zeker wel kennen en het in ere (proberen te) houden.
Overigens heb ik er niets op tegen dat een jongere zich indisch voelt, of trots is dat hij indo is, welke inhoud hij daaraan ook geeft.
Maar het is ook geen schande om te zeggen: Ik kom uit Limburg, geboren en getogen in het Riek van Vorst Marotte, mijn voorouders kwamen uit Indie, maar zelf ben ik Nederlander.
Ik heb zo’n idee dat Ed gelijk heeft. Of je dat moet betreuren weet ik niet zeker.
Nee,Pak Somers, Wat hebben u en ik nou gedaan om de indische cultuur voort te zetten of over te dragen 😉
Onze interesse voor Indie/indonesie – nostalgie? – is wel gebleven.
Dat is al heel wat en daar steken we klaarblijkelijk veel van onze tijd en geld in.
Maar dat is wel heel iets anders dan dat we onze gitaar ter hand nemen, bengawan solo, nina bobo zingen of krontjong asli Indonesia spelen , kretek roken en in javaanse dracht met peci midden in de stad (voor mij is dat Tilburg) lopen
Ook ik ben verwesterst, evenzo de Indonesische jeugd verwesterst. that’s life.
En volgens mij is mijn vrouw meer indisch dan ik.
Alleen kan elke eilandbewoner in Indonesie je daar duidelijk tonen wat zijn specifieke cultuur is.
Wat dat indische betreft kan ik dat niet, behalve dan te wijzen op zaken die typisch Indonesisch zijn.
Met het eten van tempe en tahu word je ook geen betere indo (indische) door, Veganisten en vegetariers eten dat ook in grote hoeveelheden, en die zeggen toch ook niet : Ik ben indisch.
Zei JFK vroeger ook niet :”Ich bin ein Berliner?” Nou dat was even schrikken 😉
“Wat hebben u en ik nou gedaan om de indische cultuur voort te zetten of over te dragen”
Ik heb wel geprobeerd in twee boeken een stukje geschiedenis op te schrijven. Niet zozeer om echt geschiedenis te schrijven, maar om voor mijzelf zaken een beetje op een rijtje te zetten. Zin en onzin te onderscheiden, en gebeurtenissen naar waarde in te schatten.
Beste meneer Vos,
Ik ben er trots op dat ik Indonesiër ben. Mijn ouders en voorouders komen uit het dorp Toegoe bij Jakarta. Weet u wel de bakermat van de keroncong muziek. Ikzelf ben op de toenmalige Nederlands Nieuw Guinea geboren. De Toegoenese gemeenschap was in 1950 uit Indonesië naar NNG gevlucht. Ik ben orkestleider van de Kroncong Toegoe Modern orkest uit Hoogeveen. In 2010 hebben wij op de Tong-Tong Fair gespeeld en op 3 juni 2012 gaan wij op het Cultuur Festival in Zeist spelen. Wij proberen de traditionele keroncong muziek in leven te houden. Ik heb 2 dochters die ook meerdere malen op de TTF hebben opgetreden zij het met kroncong in moderne stijl.( KrontYoung en Toegoenoise )
Op mijn manier probeer ik de keroncong muziek over te brengen naar de jeugd.Ik was met mijn kinderen begonnen en heb nu meedere jongeren die er ook belangstelling voor hebben.
U hebt wel gelijk als u zegt dat het Indonesisch zijn verwatert.
Een beetje off topic, ik ken een familie Pendjol in Enschede, omstreeks 1968 tot 1978 (?) .
Beste Meneer Pendjol. Ik ken u naam wel, En volgens mij ook van een andere blog. Ik ben niet zo goed thuis in krontjong, ik ken Mus Mulyadi wel ;-), maar die maakt geen krontjong al a Toegoe.
Veel (jonge) mensen kennen een bepaalde muzikale stijl op het moment zij over haar hoogtepunt heen is, of sterk aan mode onderhevig.
Zo gaat dat nu eenmaal, of het nou krontjong is, blues, country, soul.
Er zijn jongeren die wel teruggaan naar de bron, en daarvoor moeten zij ver teruggaan in de tijd.
Ik hoef het u niet te vertellen.
Maar uiteraard kun je het jonge mensen (indo’s) – en ook Indonesische jongeren – niet kwalijk nemen dat ze liever niet naar krontjong luisteren, of niet naar wayang kijken.
Wayang bvb, is nu vervangen door de t.v.
Van gamelan weet ik het niet zo, maar wel zie ik in dorpjes — tijdens bepaalde gelegenheden — dansoptredens, waarbij ik toch veel jongeren aan het gamel-an geslagen zijn. Bvb tijdens de Reog Ponorogo, de kuda lumping of kepang.
In deze snelle tijd houden jongeren nu eenmaal van snelle ritmes.
Welke jongere in Nederland bijvoorbeeld luistert naar klassiek?
Daarvoor hebben ze, me dunkt geen geduld voor.
Wanneer u jongeren kunt interesserren voor krontjong, muziek die meer gedragener is dan bvb dangdut of rock, dan is dat natuurlijk geweldig.
Hier in dit topic noemt iemand dangdut rommel. Goed je hoeft er niet van te houden, maar dangdut is muziek van (voor) het volk.
De teksten gaan over alledaagse zaken, en dat schijn in indonesie heel belangrijk te ijn om de sores van alledag te vergeten
Maar daar zijn verschillende soorten dangdut.
Dangdut vermengd met campursari, house-dangsut, disco- dangdut etc, en daardoor is het populair bij alle lagen van de bevolking.
Zeg maar rustig als jongere: Dangdut is the music of my country.
Maar ja, toch is de moderne dangdut, haast niet te vergelijken met de dangdut van zeg 30 jaar geleden.
Ik geeft toe dat wanneer je in bepaalde steden dangdutoptredens ziet, waarbij kortgerokte dames op het ritme van de muziek aan gymnastiek doen, je dan
afvraag in welk deel van de wereld je bent terechtgekomen..
Het is nu zo erg geworden dat de Indonesische regering korte rokjes wil gaan verbieden, muv van Papoea en Bali.
Maar ja, aldus doende ben je ook weer ver van de moderne wereld gekomen.
Wellicht moet u ook eens hier kijken en proberen de jongeren te enthousiasmeren
http://www.indoforum.nl/thread-793.html
http://www.indoforum.nl/thread-229.html
http://www.indoforum.nl/thread-229.html