Peggy Stein van de website ‘Indische Nederlanders aan het woord’
was 28 juni aanwezig in Den Haag. 
Voor wie kan inloggen op de site kan daar meer reacties lezen  .
Je kunt haar horen in dit NOS-interview 

Ik doe hieronder een persoonlijk verslag van hoe ik het beleefd heb. Waarom ik er was en wat het doel was de reis naar Den Haag. Na de oproep van o.a. Huib Boreel die op internet rondging, verzamelden alle mensen zich bij cafe Luden in Den Haag. Een terras vol indische mensen. Fijn. De ober, een jonge indische jongen; ‘ik ben ook indisch, ik ben blij dat ik vandaag mag serveren’.
Iedereen is een beetje opgewonden. De ouderen kijken ons aan en we lezen in hun blikken dat ze blij zijn dat we er allemaal zijn. Na een langdurige securitycheck, waarbij vele mensen moesten wachten in de hitte horen we dat er nog maar 30 plaatsen zijn. We kijken om en schrikken van de rij mensen oud en jong, die er niet in kunnen en naar een andere zaal moeten.
We konden maar een ding doen, doorlopen…

In de zaal: Na een rondje waarbij alle verantwoordelijke politieke partijen werden gehoord met ieder maximaal 4 minuten spreektijd, werd er bij ons allemaal 1 ding duidelijk…. dit levert niets op. We voelen de teleurstelling bij de oudere generatie. We zaten vooraan, want de stoelen voor de pers waren leeg… Het gaf ons de kans om vooraan plaats te nemen. Er waren meer dan 200 mensen in 2 zalen verdeeld. Toen Victor en ik eenmaal vooraan zaten vroegen we een oude man die alle eerdere debatten e.d. had opgeschreven in een klein notitieblokje om tussen ons in te zitten. Ons doel; Vertel het maar aan ons hier voorin de zaal, de 2e|3e generatie, recht in ons gezicht. Maw er worden geen klappen meer uitgedeeld naar onze ouders! Ons plan; De 2e|3e generatie staat in stilte op zodra staatssecretaris Veldhuijzen van Zanten van VWS, die eerder dit jaar had besloten ‘de zaak te sluiten zonder excuses of uitbetaling’. We waren er klaar voor, de jongere generatie in de zaal ook.

Staatssecretaris Veldhuijzen begon ‘zakelijk’ en ‘met afstand’ te praten…. We stonden op, en wat er daarna gebeurde zullen we nooit vergeten.. Er stond een kracht op We hoorden de stoelen een voor een terugklappen het werden er steeds meer de hele zaal stond De voorzitter moest ingrijpen ‘in mijn hele loopbaan heb ik dit nog nooit meegemaakt.. ik moet u manen om te gaan zitten anders moet ik tot schorsing overgaan u kunt niet reageren…’ We gingen zitten… Mevrouw Veldhuijzen dit keer met emotie en hakkelend: ‘Ik heb me hier niet op voorbereid en dit gesprek loopt niet zoals ik het heb opgeschreven…’ Victor steekt zijn hand naar me uit en schudt mijn hand.. Mevrouw Veldhuijzen begint weer met praten en is duidelijk van slag; ‘Ik begin weer opnieuw….’ Victor kijkt me aan en dit is het sein… We staan op en pakken onze spullen en lopen de zaal uit;
In onze perceptie is de Backpay regeling een zakelijke onderhandeling en daar zijn 2 partijen voor nodig. Het is een geschil en we zitten niet bij de rechter om aan te horen wat er besloten is… en ja daar horen officiele excuses bij…dat is niet meer dan vanzelfsprekend… We zijn niet in afwachting, we zijn getuige van een commissievergadering met een onvermurwbare houding van mevrouw Veldhuijzen met naast haar PVV, CDA en VVD en een betoog van D66, Groen Links, PvdA, SP om het dossier niet te sluiten, redenen te over! Andere mensen staan op en de zaal loopt leeg. De instantie die er voor onze ouders zou moeten zijn ontploft en maant ons schreeuwend te vertrekken. Waarop iedereen een seconde stilstaat, omdraait en er uit alle hoeken van de zaal geschreeuw komt…. en vanaf dat moment houdt het niet meer op. Tijdens dit moment valt het geluid in de andere zaal waar ook de pers NOS zit uit….. Er wordt een pauze ingelast.

We staan buiten. De security en de zaalwacht lopen heen en weer voor ons langs …. we worden in de gaten gehouden. Buiten horen we ‘ZO dat is eruit!!!….wat denken ze nou’. Iedereen is hyper, voldaan, in de war… de emoties schieten heen en weer, maar we weten allemaal…. het tegengeluid is goed. Buiten op straat verzamelen we weer bij het cafe Luden. Het cafe waar we vooraf hadden afgesproken.
Ontlading en rood omrande ogen.