Dit is het kerkhof Peneleh te Surabaya. Enige jaren terug schreef Hans Vervoort over de situatie. Hij trok mensen aan het jasje, er kwamen kamervragen … die nietszeggend werden beantwoord door Ben Bot, de toenmalige minister.
De heer J.A. van Huizen heeft vele maanden gezworven op het kerkhof, alle graven in kaart gebracht en in archieven aanvullende informatie gezocht.
De Indische Genealogische Vereniging heeft het onderzoekswerk van de heer van Huizen gepubliceerd in 3 boekjes die nu ook op dvd verkrijgbaar zijn .
...................
Indisch4ever 
ik ben in 2009 ook op Peneleh geweest en ben geschrokken van de toestand van de graven. Ook was ik dit jaar in Solo en hoorde daar dat het Europese kerkhof daar is geruimd, om plaats te maken voor een Mall. Ik denk dat dit in meer plaatsen in Indonesie gebeurt. Jammer het is toch een stuk van onze geschiedenis.
Bij het zoeken naar familie op diverse begraafplaatsen bleek mij dat de registers vaak in een vergaande staat van ontbinding verkeerden. Bevolkingsregisters (van grote steden), kerken e.d. verkeerden meestal in redelijke staat, maar lagen soms ook in een soort ‘weggooihoekje’. In het kader van ‘Het Gebaar’ heb ik indertijd voorgesteld dit soort archieven te kopiren via digitalisering of via microfiches. Nuttig voor genealogisch onderzoek, of zomaar belangstelling voor je voorouders. Van daar uit overzetten naar een nog te bouwen centrale registratie. Goedkoop, uit te voeren door Indonesische en Nederlandse geschiedenisstudenten. Ik kreeg het advies zo’n activiteit op te starten waarna nagedacht zou worden over een eventuele bijdrage. Bij zo’n advies aan een oude vent denk je meteen: geen belangstelling bij de commissie. Einde initiatief.
Bij het zoeken naar familie op diverse begraafplaatsen bleek mij dat de registers vaak in een vergaande staat van ontbinding verkeerden. Bevolkingsregisters (van grote steden), kerken e.d. verkeerden meestal in redelijke staat, maar lagen soms ook in een soort ‘weggooihoekje’. In het kader van ‘Het Gebaar’ heb ik indertijd voorgesteld dit soort archieven te kopiren via digitalisering of via microfiches. Nuttig voor genealogisch onderzoek, of zomaar belangstelling voor je voorouders. Van daar uit overzetten naar een nog te bouwen centrale registratie. Goedkoop, uit te voeren door Indonesische en Nederlandse geschiedenisstudenten. Ik kreeg het advies zo’n activiteit op te starten waarna nagedacht zou worden over een eventuele bijdrage. Bij zo’n advies aan een oude vent denk je meteen: geen belangstelling bij de commissie. Einde initiatief.
Is dit niet een puntje die het Indisch Platform naar voren kan brengen in de gesprekken met de staatssecretaris.
Je weet nooit… de politiek is continu bezig het IP aan het lijntje te houden en misschien neigt men ertoe op dit punt dan wel iets substantieels te doen … ?
Hoewel.. bij nader inzien …… reken maar nergens op..
Als Indonesie niks wilt doen aan restaureren en conserveren van de begraafplaats dan is men misschien wel geneigd de boel te ruimen.
Nederland betaalt een deel van de kosten en in ruil komen veel stenen en beelden naar Nederland. Voor musea, voor nabestaanden die het kunnen kopen tegen kostprijs. Voor een mini-reconstructie op Bronbeek in een hoekje.. zeg maar 30 bij 30 meter..