Marion Bloems film ‘Ver van familie’ is vanaf 13 maart 8x te zien te Amersfoort in het filmtheater De Lieve Vrouw Een dvd van deze film wordt gepresenteerd 24 mei op de Tong Tong Fair te Den Haag
Bioscoop Cinecitta te Tilburg haakt in op het Tilburge gastleraarschap van Thom Hoffman en vertoont 3 films, gerelateerd aan Indië.
De Max Havelaar is geweest. Donderdag 12 maart komt ‘Moeder Dao, de schildpadgelijkende’ en donderdag 19 maart worden ‘de stand van de zon’ en ‘de stand van de maan’ gedraaid. Vooraf interviewt Thom Hoffman, de producente Hetty Naaijkens-Retel Helmrich.
De film Contractpensions Djangan Loepah! is in maart te zien : 15 en 18 maart Maastricht, 14, 17, 18, 21 maart in Breda, zondagochtenden in Tilburg , 13,15,18 maart Amsterdam, 14 maart Utrecht
Over deze foto van de film Contractpensions quote mail van Scarabeefilms:
Hierbij ook de foto die voor de poster is gebruikt en die voor vele Indische Nederlanders herkenbaar is. Bovendien zou het fijn zijn als jullie een oproep willen doen aan allen met de vraag wie de mensen op deze foto herkent. De foto is tussen oktober 1957 en januari 1959 gemaakt in Hotel van Espen aan de Houtemerweg in Valkenburg. De foto is door Jean W.G. Retel Helmrich, de vader van de filmmaakster gemaakt.
Tot nu toe hebben we de mensen nog niet kunnen identificeren, daar de kinderen van de pensionhouder (de mensen die ook in deze film aan het woord zijn), geen idee hebben wie deze 2 mensen zijn. Het is een heel typerende foto want de muffe benauwdheid van een kamertje in zo’n pension, waar geslapen, gewassen, gekookt en gegeten werd, staat op de foto:
1. De man die in pyama een sigaretje rookt terwijl zijn vrouw een bordje rijst naar binnen werkt. Het lijkt wel of ze zegt: “Soedah, laat maar, makan doeloe”
2. De man en vrouw zittend op het ijzeren bed in de kleine kamer met wastafel.
3. Achter hen, potjes, pannetjes, een stuk brood, rijstkom en koffie.
4. Een overvolle prullenbak met daarin het tijdschrift “panorama”
Alvast hartelijk dank en vriendelijke groeten,
Team Scarabeefilms e-mailadres Scarabeefilms
...................
Indisch4ever 
Volgens mij kwamen alle repatrianten (Indo en totok) in de jaren vijftig vanuit de voormalige kolonie Nederlands-Indië eerst in een contractpension terecht, verspreid over geheel Nederland. Opvang was door DMZ = Dienst Maatschappelijke Zorg, uiteindelijk kreeg je een huis toegewezen en kon je ook geld lenen voor huisraad etc. alles natuurlijk wel netjes terugbetalen!
Totoks (volbloed Nederlanders) kwamen misschien minder snel in een opvangpension, hadden misschien vaker familie of relaties in Nederland waar zij terecht konden. Voor Totoks was het vaak letterlijk Re Patria (terug naar vaderland) voor vele Indische Nederlanders/Indo- Europeanen was het daarentegen vaak de eerste keer dat men in Nederland kwam (of soms eerder alleen met verlof geweest, zoals Jan Boon/Tjalie Robinson als jongeman met zijn totok vader en Indo-Europese moeder in de jaren twintig van de vorige eeuw). Mijn moeder (1938-1997)kwam in 1954 in pension in Eijsden (L), ze vond het geweldig (maar wel koud!!!).
De situatie in het onafhankelijk geworden Indonesië was onhoudbaar voor Indische Nederlanders na 1950: vijandigheid en discriminatie door je kleur of Nederlands klinkende naam, of je moest Indonesisch Staatsburger worden (Warga Negara Indonesia), maar dan verloor je alle rechten als Nederlands Staatsburger én je Nederlands pensioen waar vele Indo-Europese ambtenaren en militairen jarenlang voor hadden geploeterd!
Dus er bleef maar één uitweg over: naar Holland met de boot en opnieuw beginnen, helemaal onderaan de ladder. Gelukkig hebben Indo’s de kracht om te overleven én te incasseren, met andere woorden: buig als de bamboe, want wat niet kan buigen kan slechts onherstelbaar gebroken worden…
Moesten de zogenaamde totoks ook in een pension toen zij hier in Nederland arriveerden ?? Of gold dit alleen voor de indo’s ? Als dit zo was waarom dit onderscheid ?
Ga Djangan Loepah zien ! Eindelijk eens een film die niet louter vanuit de visie van de Belanda is gemaakt. Hier staat de belevingswereld van de Indo centraal. Djangan Loepah geeft een treffend beeld van de opvang, maar slaat niet door in ongenuanceerdheid. Wij (gemengd Indo/Belanda echtpaar) waren beiden zeer onder de indruk.
Ga Djangan Loepah zien ! Eindelijk eens een film die niet louter vanuit de visie van de Belanda is gemaakt. Hier staat de belevingswereld van de Indo centraal. Djangan Loepah geeft een treffend beeld van de opvang, maar slaat niet door in ongenuanceerdheid. Wij (gemengd Indo/Belanda echtpaar) waren beiden zeer onder de indruk.
Ga Djangan Loepah zien ! Eindelijk eens een film die niet louter vanuit de visie van de Belanda is gemaakt. Hier staat de belevingswereld van de Indo centraal. Djangan Loepah geeft een treffend beeld van de opvang, maar slaat niet door in ongenuanceerdheid. Wij (gemengd Indo/Belanda echtpaar) waren beiden zeer onder de indruk.
Ga Djangan Loepah zien ! Eindelijk eens een film die niet louter vanuit de visie van de Belanda is gemaakt. Hier staat de belevingswereld van de Indo centraal. Djangan Loepah geeft een treffend beeld van de opvang, maar slaat niet door in ongenuanceerdheid. Wij (gemengd Indo/Belanda echtpaar) waren beiden zeer onder de indruk.