Mevrouw Sonja Steenbergen ontmoette ik tijdens de afgelopen maandelijkse demonstratie van de stichting Japanse Ereschulden. Zij vertelde dat zij n van de genterviewden was in de documentaire “Contractpensions- djangan loepah” Zij verbleven in ’47 in een pension in Warmond.  Sonja woont nu in een verzorgingshuis waar zij  in ’t weekend, gebruik maakt van de computer om o.a.Indisch4ever te lezen.
Van de site van “Contractpensions” :
Djangan loepah! De overheid vond dat de Indische Nederlanders zich zo snel mogelijk dienden aan te passen aan de gebruiken in de Nederlandse samenleving. Daarom liet het ministerie een losbladig boekje uitgeven met als titel: Djangan loepah! – Niet vergeten!. Daarin stonden (opvoedkundige) adviezen, instructies, wijsheden, geldtips etc.
We leerden in het boekje hoe we aardappels moesten schillen. In Indi schilden wij met het mes van ons af. Hier moesten wij naar ons toe schillen. We vroegen aan de maatschappelijk werkster: als je zo schilt, smaakt de aardappel dan ook anders?