Deze dame is ondertussen wel bekend hier op Indisch4ever. Zij heeft , naast haar eigen boeken, al menig “gastpikeran” voor ons geschreven. Mevrouw Leonora Dijkgraaf-Lokkers (Surabaya 1927). Ik ontmoette haar bij toeval tijdens een bijeenkomst van de stichting Japanse Ereschulden. Wij spraken over haar boeken en de verhalen die zij voor ons schrijft. Schrijven is echter niet het enige wat zij doet, ik moest maar eens bij haar langskomen………
Zij woont in Den Haag, in mijn oude buurt, dus ik voelde mij meteen thuis. Haar huis ademt n en al sfeer en harmonie, zeer smaakvol met duidelijk haar eigen stempel overal op. Mw. Dijkgraaf heeft een zwaar leven achter de rug, japanse bezetting in Indi, de tijd erna, aanpassen in Nederland, man vroeg overleden, kinderen grootgebracht. Hoe doe je dat? Hoe houd je je hoofd boven water, hoe blijf je overeind?
Het is, ondanks alles, Nora Dijkgraaf gelukt om haar verleden een plaats te geven, zij kan er nu mee leven, dankzij haar doorzettingsvermogen, spiritualiteit, sterke inborst en bovenal haar creativiteit.
Haar boeken , deels autobiografisch, gaan over de japanse bezetting in Indi, en de gevolgen daarvan. Mensen zoals zij hebben nog zveel verhalen, ervaringen, uit die tijd te vertellen, voor ons, en vooral de jongeren is dit alles zeer waardevol. Nora is tevens verbonden aan de stichting gastdocenten. Het schrijven-vertellen van je eigen verhaal, of andere vormen van creativiteit, helpt bij onverwerkte trauma’s. Quote Nora:“ ik heb dit aan den lijve ondervonden en ben nu een gelukkig mens”.
Door de jaren heen heeft zij ook vele schilderijen gemaakt, ik mocht e.e.a. bewonderen, en dit is maar een fractie van al haar werk!
deel 2 : Nora en haar “baby’s”, en een uniek filmpje van kamp Struiswijk, zoals het er nu uitziet.
...................
Indisch4ever 
Wauw, het verhaal van leonora loopt helemaal synchroon met dat van mijn oudtante en achterneef. Zelfde kampen Tjihapit en Struiswijk. Alleen mijn Oud-oom is in mei 1945 overleden in Mater Dolorosa. Ik probeer nu uit te zoeken wanneer oudtante en achterneef naar Nederland kwamen
Zoek hier : https://30dagenopzee.nl/
voor een reis van je oudtante en achterneef.
Of noem hun namen, dan kijk ik verder
Dank voor de snelle reactie.
Mijn oudtante heette Aleida Maria Reintjes, haar man Machiel Butter en hun (enige) zoon Christiaan Machiel Butter.
Zij werden op 31 juli 1946 geregistreerd als bewoners in Den Haag.
Mijn tante heeft een kleedje geborduurd met daarop in de vier hoeken: Tjihapit 3 december 1942 / Hut 10 Barak 4 / Huis van Bewaring Struiswijk 5 november 1944 en een afbeelding van vrouwen en kinderen tijds het Appel.
Ik kan hun gegevens nergens vinden. Weet alleen dat Machiel Butter op de ere-begraafplaats In Jakarta is begraven.
Ik lees het boek van Leonora Dijkgraaf-Lokkers en haar geschiedenis moet zo gelijk zijn aan die van mijn oudtante Leida en haar zoon Max, die overigens in 1959 al overleed.
Ik heb een kort filmpje dat van de familie is gemaakt in Bandoeng voor 1942.
Hartelijke groet,
Martine Appel
Ik kon vinden dat je oudoom Machiel Butter in een interneringskamp bij Tjimahi was
En ik vond zijn dossier bij de oorlogsgravenstichting
zie dossier online: https://www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/archief/2.19.255.01/invnr/23425A/file/NL-HaNA_2.19.255.01_23425A_0013?eadID=2.19.255.01&unitID=23425A&query=
en ken je deze :
https://www.geni.com/people/Machiel-Butter/6000000123923665895
1921 april naar Indië met ss Kawi vanaf Rotterdam
1922 je tante adverteert
Ik ben er uit!
Oudtante Leida en achterneef Max zijn op 20 april 1946 ingescheept op de Sloterdijk, vanuit Tandjong Priok en kwamen op 18 mei 1946 aan in Rotterdam.
Nu nog wat verder zoeken naar de weg die oudoom Max heeft afgelegd via Tjimahi naar Mater Dolorosa.
Groet
Martine,
Surf naar deze pagina: http://www.japanseburgerkampen.nl/4e%20en%209e%20Bataljon.htm
Dan lees je onderstaande in een tabel
zj= zieke jongens zm=zieke mannen
760 zieken werden 10 mei 1945 getransporteerd van Kamp Tjimahi 4 naar Batavia, ziekeninrichting Mater Dolorosa.
Ik neem aan dat je oom Machiel Butter daarbij was en men zal wel per trein gereisd hebben.
Hij overleed 9 juli 1945 volgens de oorlogsgravenstichting.
Het kan zijn dat hij in 1943 met je tante en zoon eerst in wijk Tjihapit moest wonen en toen werd ineens die wijk omheind. Het was nu een jappenkamp. Daarna werden de mannen naar andere kampen gebracht en was Tjihapit een vrouwenkamp. (weet ik van mijn moeder die ook te Tjihapit met haar ouders werd geïnterneerd)
Volgens kleians adresboek woonden ze in Weltevreden en Batavia. Ook in 1940
Heel bijzonder om dit over mijn oma te lezen/zien.
Als kleindochter heb ik alle 3 jaar boeken in mijn kast heel fijn om iets tastbaars te hebben.
Hallo Nora, leuk dat je op mijn artwerk gereageerd hebt. Ik zag je werk op pikirans en zie dat je werk spiritueel is met veel innerlijke gevoelens. Daarom kan ik jou werk ook goed begrijpen en hoe je diep naar uitkomst zoekt over het leven. God bless you!
Ik kan je mijn laatste werk laten zien na dat ik van Bali terug kwam.En dit met mijn fingers en mijn palmen, de verf over het canvas spreid, en daarna iets erin zie. Geef me je e-mail adres en ik stuur het naar je. dag liefs van Geraldine Bruckel.