Ze hebben weinig met krontjong-muziek, tempo doeloe of Tante Lien. Indische Nederlanders van de derde generatie geven op moderne manier uiting aan hun cultuur. Via Hyves communiceren ze volop over het ‘Indo-zijn’. En sommigen laten zelfs een tatoeage zetten die verwijst naar hun Indische achtergrond. artikel Wereldomroep
-
- en
Indische Soos -
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
OPROEPJE…
Geachte Medewerkers,
Hierbij zouden wij u het volgende willen vragen:
Midden jaren ’50 van 1956 tot 1960 ongeveer heeft onze grootmoeder, Wilhelmina Everdina Jansen, een pension gehad.
In dat pension, dat was gevestigd aan de Velperweg 15 in Arnhem, verbleven Indische Nederlanders. Helaas weten wij vrij weinig van deze tijd en zou het ons leuk lijken meer te weten te komen over het Pension ‘Ons Huus’. Daarom zijn we ook op zoek naar mensen die daar hebben verbleven. We hebben wel veel foto’s uit die tijd, onder anderen een Sinterklaasviering, maar daar staan helaas geen namen bij.
Zou u voor ons een oproepje willen plaatsen in uw programma?
Bij voorbaat dank en met vriendelijke groeten,
Familie Velthuis
leoenwilna@versatel.nl
06 – 36 1986 18
Hallo,
Ja, dat klopt dat de 3e generatie niet van keroncong muziek etc houden. Ik ben gek op dit soort muziek, maar ik hou ook van indonesische moderne popmuziek.
Hoi hier een reactie van een 36 jarige indo nederlands geboren en getogen , ik heb wel een tattoo een kopie van een houtsneiwerk ,wat bij mijn indische oma boven de piano hangt , ik heb dat voor mij zelf gedaan ik heb hem op mijn rechter zij laten zetten , hij heeft voor mij een betekenis en niet voor zo als sommige andere doen voor de grote doerak uit te hangen , zo mijn mening ! ! ! ieder het zijne
Derde, tweede, eerste..of vierde ,vijde ,zesde etc..Als je een Indische achtegrond hebt of Indo zoals derde generaties zich willen identificeren dan is het zo. Journalisten en de Nederlandse bevolking hebbne gewoon een slechte Onderwijs genooten. Dit is de kern van het probleem. In het dagelijks leven is er al veel rhetoriek maar men weet niet wat er gezegd wordt en ook wordt het niet begrepen. Het is gewon napraten wat een andere gezegd heeft. Zo is Nederland. Gronfig zaken uitzoeken en feiten naar voren brengen op eeneerlijke manier is ver te zoeken in Nederland dit gebeurt past wanneer mensen zich laten horen..zoals de derde generatie.
De derde generatie heeft moeten toe kijken hoe vele Indiesche nederlanders zich hebben aangepast ten koste van je eigen persoonlijke ontwikkelingen. hun ouders hebben het erg moelijk gehad. Met het sociale leven het zijn en het mogen genieten van het leven. Indische mensen zijn gediscrimineerd maar voor de eerste en tweede generatie was dit destijds niet zo duidelijk. Want als je niet beter weet dan dat je ervaringen zo zijn en dat je altijd zo werd behandeld dan denk je dat het normal is. Bijvoorbeeld een enderdeel van de Indiesch taal en huiselijk taal is .. “moet je….” in nederland is dat niet zo. Voor eeste en tweede generaties is ‘moetje van zelf sprekend” Wanneer een Hollander “moet je zegt’ dan is het iemand op zijn plaatst zetten. Wij Indo’s hebben de neiging om ‘moet je ‘ als gewoon te ervaren..de psycholigie van de Hollander is dan dat hij macht over een nadere mens heeft. Zo gaan wij terug naar de koloniale behandeling. Met de Derde generatie die hier in Nederland dingen anders ervaren is die bewustzijn van behandeling naar voren gekome. Dank zij de Nederlandse Deomocratie is er vooruitgang! Een identificatie van je ziel van je zijn kun je niet ontkennen. Dit is wat derde generaties meekrijgen. Het is wie je bent en maakt onderdeel uit van je bestaan.
Als wij kijken naar andere maatchappijen dan zie je daar ook dat er verschillende ethnische groepen zijn die over de decenias zelfs euwen bjiven bestaan en zich blijven identificeren.
De Journalisten en andere onderzoekers die dit niet zien zitten is een onderdeel van Nederland waar helaas rascime nog altijd voorkomt. Persoonlijk wordt ik iedere keer gevraagd waar kom je van dan? Zeg ik Amsterdam dan krijg ik meerder vragen tot dat ik moet uitleggen dat stukje Nederlandse geschidennis dat men denk is zo ver van mijn bed, maar het is niet zo.De realiteit is dat we onderdeel zijn van de Nederland als Indisch of als Indo. Vroeger in de koloniale samenleving werd onderscheid gemaatk tussen Indisch en Indo. In Nederland omdat we van dezelfde samenleving afstammen en altijd worden gevraagd waar kom je vandaan, is deze onderscheid onderling niet van belang. De derde Generatie heeft Indo opgeist en als dit helpt om je plaats comfortabler en acceptabler te maken dan doen we dat.
Nee, je hoeft je afkomst niet te verlogenen, maar een tattoe zo opvallend mogelijk laten zetten op je lichaam dat iedereen het kan bekijken is zonde van onze mooi gebronsde huisdkleur. Laat je Indische zijn zien, draag het uit, zoals Tjallie Robinson zegt, maar niet met een tattoe, dat ontsiert het mooie maar!.
Tjah wat een reactie allemaal hier!En dat allemaal vanwege een artikel die eigenlijk vol onjuistheden zit. Ik kan het weten want ik was er zelf bij. Maarjah mijn naam en verhaal heeft de journalist gewoon maar weggelaten. Zo heb ik de tattoo voor Chris ontworpen, hij heeft helemaal niet precies het logo van Phefferkorn als tattoo. Maargoed. Ik heb zelf ook genoeg tattoo en ook Indische jongens om mij heen: so what? Het is wel oudbollig om te denken dat iemand met een tattoo meteen slechte bedoelingen heeft. Laten we ff duidelijk zijn; al die relschoppende derde generatiegenoten van een andere etnische minderheid in Nederland hebben geen tattoos omdat het taboe is vanwege hun geloof. Dus het hebben van een tattoo wil niks zeggen.
Daarnaast het verzamelen in groepen is dreigend? Nou er komen meer Indo’s bij elkaar op een dansavond of kumpulan dan bij een derde generatie bijeenkomst..dus moeten we dan ook angstig kijken naar die samenscholing op een kumpulan? Je kunt het ook zo bekijken; wees blij dat er nog noemswaardig aantal Indische van de laatste generaties zijn die een tattoo nemen die hun culturele achtergrond bevestigd. Dat getuigt van trots en bewust-zijn. Een tattoo die zichtbaar is voor anderen wil ook zeggen dat je de afkomst en daarmee ook de cultuur uitdraagt aan anderen. Dus het niet onder stoelen of banken stopt. En die mentaliteit heeft de cultuur nodig anno 2008 wil het in de toekomst een plekje blijven behouden.
Loh lucu dit allemaal,
Maar waar het omgaat is dat iedereen het Indisch/Indo zijn op hun/haar eigen manier ervaart en beleefd.
Je kan de generatie van nu (3e/4e) niet gaan vergelijken met die van de 1e en 2e, verder is het een goed iets dat de generatie van nu er mee bezig is.
” Het niet erkennen van je verleden is als het ontkennen van jezelf, want het heden en je toekomst is ontstaan uit het verleden
Het niet inzien van je eigen identiteit, het niet behouden en overdragen van je cultuur zal lijden tot het uitsterven van die cultuur ”
slmt dan hormat
Ik denk dat er toch een klein beetje verschil bestaat tussen de Indo(indische nederlanders) van de 1ste en de 2de generatie enerzijds en de 3de generatie anderszijd.
Bij de 1ste en 2de generatie is de achtergronden en de daaruit volgende beleving anders dan bij de 3de generatie.
De 3de generatie hebben een bijna homogene achtergond , komen in een “gespreide”bed terecht , hebben meer mogelijkheden dan de 2de en laatstaan de 1ste generatie.
De 1ste en 2de generatie hebben veel te overwinnen , kwamen in een nieuwe en vreemde moederland terecht.
Hebben veel meegemaakt (incl. nare ervaringen) in hun oude vaderland (Ned.Indie) , de acceptatie van de totoks .Ook in de arbeidsmarkt.
Dat heb ik gehoord van diverse gesprekken met de toen al oudjes (de 50-60ers ,de 1ste Generatie).
Ik heb als buitenstaander (indonesier) vaak opgetrokken met de iets oudere indische nederlandse / molukse vrienden.Die tot de 2de generatie behoren.
Ze zijn nu 60-70ers.
Heb ook meegemaak hoe de acceptatie van de totoks waren , en zeker bij het uitgaan.
Tussen 70-80 werd behoorlijk gediscrimineerd aan de deur van diverse uitgaansgelegenheden .
Er werd ook geknokt met de belanda’s.
En zeker als je verbaal niet kan verweren , en je wordt “panas”.
Voordat je weet vallen er klapjes.
Het is zover dat als ik met mijn medestudenten uit indonesia uitgaan in Amsterdam en Den Haag , gingen we express in het indonesisch met elkaar praten en in het engels met de belanda’s praten.
Als Indonesier heb ik ook problemen met het zoeken van kamer .
Dank je Powderbrush, voor je uitgebreide reactie. Je zegt teveel om overal op te kunnen reageren! Maar hetgeen wat me het meest opvalt is de parallel die je ziet tussen “ons jongeren” en toen jij/jullie jong waren. Leuk om te horen. Ik denk dat de stem van de 3e generatie Indo zich nog steeds vormt en dat er altijd een verschil merkbaar is tussen de interpretatie van oudere en jongere generaties. Toch blijven we het over het zelfde hebben. Onze Indische achtergrond en wat dat allemaal betekent. Als je ooit nog wel de behoefte voelt te reageren, graag…
hallo Ed, ja ik b en op jouw website geweest en ik heb al vanaf 1999 zelfs gekeken op wat er toen gaande was op de diverse websites die Indische jongeren hadden en bij mekaar kwamen. Het was voor mij,eigenlijk indertijd n eye opener en ik moest eraan wennen eerst. Daarom, bracht ik eerst lange tijd (indertijd dan) door met veel te lezen en langzaam maar zeker, begon ik er met mijn opinies vragen te stellen of te vertellen hoe ik t had ervaren en hoe ik t zag, niet vergetende dat ik niet meer in NL woon dus.
het is echter OOK zo in mijn opinie? dat niet ALLE indische jongellui zich met dit soort Indische Identiteit? bezig houden maar gewoon leven. En zelfs misschien niet eens t nodig hebben om erover te praten, gewoon? omdat ze zich meer of eerder gewoon n mens voelen dan dat ze kijken naar t Nederlander zijn of t Indische-Nederlander zijn.
Ik moet eerlijk bekennen? dat ik t woord Indo al in mijn teenerjaren in de latere jaren 50 al om me heen begon te horen, In Zuid Limburg was dat. Alhoewel ik me eigenlijk helemaal niet in de Indische of Limburgse wereld begaf. ik was indertijd veels te druk bezig met via de bossen, allerlei geheime weggetjes te vinden en te zoeken om naar Belgie, Luxemburg, Frankrijk en Duitsland te gaan op de fiets. Onderweg kon t wel eens zijn dat ik een of ander familielid opzocht, maar echt interesse in familie en identiteit heb ik nooit gehad, totdat ik zelf als jonge 25jarige in Canada kwam te wonen en door de Canadese bekrompen manier van denken en doen (en NOG zo is tegenwoordig,ondanks de influx van Aziaten en Oost Europeanen meer nog dan vroeger?)ik mijn identiteit niet alleen als Indo maar zelfs als mens gewoon, kwijtraakte.
Ik heb t wel altijd erg vreemd gevonden dat men t erover heeft op internet? dat de ouders thuis van de Indische jongelui, nooit over Indie spraken of hun ervaringen, daar ik tot die jongelui hoorde en mijn leeftijd genoten die nu allemaal net als ik tussen de jaren 65 en up zijn? gewoon maar naar allerlei soorten parties gingen en achter mekaar aanzaten. Om dan n eigen gezin te stichten en wat ik om me heen zag, was ook dat wat toen wij jongelui waren? wij zelf ook bezig waren met eigen bandjes, en al waren onze kinderen er dan, die NU 12 tot 13 jaar ouder zijn dan jij en je partner op 3.0? nog in luiers rondliepen. Al dat wij bespraken was de politiek, t eten, muziek en de hitparade en waar heen te gaan met vacanties en dergelijke. Wij in onze omgeving dus over emigratie, Niet omdat we t niet goed hadden in NL, maar gewoon, omdat we jong, dom en avontuurlijk waren en met verblinde brillen rondliepen, over WAT t leven eigenlijk was/is en inhield. Niemand dacht er toen aan. Er waren er ook al jonge moeders die in allerlei fabrieken gingen werken en dus thuis deed je alles samen met je man.
Ik zie niet echt veel verschil, tussen de tijd dat ik 25 jaar oud was en de jongelui die nu jonge ouders en teeners zijn in NL eigenlijk.
Alleen maar dat doordat er meerdere generaties zijn opgegroeid, met de invloeden van de tijden en de plaatsen om hun heen. En vooral door internet? meer nu zich ervan bewust kunnen zijn geworden? OF? OMDAT men in NL woont? met de mentaliteiten daar? en zo? dat men opeens op internet? hierover leest en t tegenkomt.
t Andere beroerde is OOK? DAT? men de schrijvingen van journalisten? aanneemt als n wet van meden en persen…. OF? degenen die op zo’n website of weblog terecht komt? het opvat als n wet van meden en persen. Terwijl t leven niet zwart noch wit is maar verschillende nuancies van grijs.
Ik zie eigenlijk? niet echt veel verschil tussen de jongeren van toen, zoals ik toen was? en de jongeren van NU? WEL? dat ik de jongeren van NU? beter voorzichzelf zie opkomen en minder bescheiden zijn. Dat men minder indirect met mekaar spreekt, wat WEL zo was, toen ik n jongedame en jongevrouw was.
Ik leer zelf ook aardig wat van de jongelui en hun gezichtspunten en dat houdt me jong en at it. zoals we dat hier zeggen. Ik verroest dus nog net niet he?
Verder vind ik? dat t OOK? afhangt? waar je aan blootgesteld bent geworden, toen je nog klein was, in je omgeving.
Ik heb n veel meer uitgebreide opvoeding gehad. Als je dat zo wilt noemen? dan bv zelfs andere Indische jongeren en ik deed ook veel meer, waar toen nog door vele ouderen van mijn vriendinnen en leeftijdsgenoten met gefronste wenkbrauwen op neer gekeken werd.
Brush was toen niet daring hoor, maar eerder iemand die vermeden behoorde te worden, terwijl men mij toch wel benijdde.
Misschien maar goed, anders had ik t nooit gemaakt hier op mijn eentje, ge isoleerd tussen de Canadeesjes.
tussen haakjes? NU? dat ik je website/blog heb gevonden? kan je me gerust wel vaker zien loeren daar, alhoewel ik heel waarschijnlijk? niets zal gaan posten. Gewoon to keep at it en to stay informed.. that’s all. and eh eh… good luck with it..
Interessante reacties allemaal. Ik denk dat het artikel een manier laat zien waarop een deel van de jongeren (3e generatie) met zijn Indisch zijn bezig is. Echter, zelfs voor de jongeren waar het om gaat is dit maar een van de manieren om hun Indisch zijn uit te dragen of te koesteren. Ook zij zijn bezig met de geschiedenis, de taal, de gebruiken, het eten, etc.
Indisch 3.0 (de weblog van Kirsten en mij) wil onder meer laten zien hoe ‘onze generatie’ bezig is, door artikelen, verhalen en evenementen. Maar belangrijk is te weten dat we elke keer maar een klein stukje kunnen laten zien. Kijk eens op onze site, en de vele andere sites waar Indische jongeren of jongeren met een Indische achtergrond (vul zelf maar in) uiting geven aan dat deel van hun (persoonlijke) identiteit. Bedenk alleen steeds dat het altijd maar een kleine indruk geeft van wat er werkelijk speelt en dat het ook maar net ligt aan de interpretatie die in dit geval een journalist geeft van wat hij heeft gezien en gehoord. De weblog Indisch 3.0 laat ook maar een stukje zien van wat er is, maar hopelijk geeft alles bij elkaar opgeteld op de lange duur een interessant beeld van het Indische bij de jongere generatie. Selamat, Ed Caffin
hallo Meis, zo werd ik thuis ook wel eens genoemd vroeger. meis of puck… als mijn echte naam gebruikt werd? dan wist ik t al, biezen pakken de rottan kwam eruit of de bezemsteel of de selop… en ik was te krempeng en wist dus van biezen pakken. hiih. erg aardige reactie, dank je wel voor je complimentje. pb
H You PB ,
Enige reactie! Met genoegen gelezen.
En .. je voelt je indisch , want je verleden blijft, indisch denken is wat anders
I like you
Greets,
Meis.
hm, interesant onderwerp en reacties hier. Ik ben dit jaar net 66 en kwam dus als kind in NL in 1950, aan. Heb in diverse hotels gezeten en ook particulier met mijn moeder.
Ik moet eerlijk zeggen? dat de moeilijkheden die we ondervonden, door mijn moeder gewoon werden gezien en ervaren zoals alles ze ervoer in haar leven.
Ik kijk weer terug op n moeder die haar tijd eigenlijk ver vooruit was. Ze heeft zelfs, als jong getrouwde vrouw in Indie en latere Indonesia gewerkt en is gepensioeneerd naar NL gekomen. Pensioen kwijt, omdat Indonesia niet wilde uitbetalen, daar NL, het oude NNG onafhankelijkheid had beloofd. Maatje ging weer werken. en ik ook. Heb mijn studies later hier in Canada afgemaakt.
Ben zelf ook niet voor tatoes, maar ik had wel degelijk aangetrouwde neven en ooms die kleine tatoe-ages hadden op hun voorarmen of bij de duimen en ga zo maar door. Ze waren er reuze trots op en liepen er met mekaar en tegen mekaar over te pronken en te grappen en te plagen. Als kind keek ik ernaar met, hihi, respect! ik vond ze eng, maar ook wel erg interesant. want WAT beweegt n mens om zo iets te laten doen toch?
NU? zie ik hier in onze streek, jongelui die van top tot teen onder de tatoe-ages zitten en dan lopen de rillingen over mijn rug. Niets voor mij, maar ja, het zit dan ook niet op mijn lijf.. zoals men hier zegt: to each his/her own. Over smaak valt niet te twisten!
Ik griezelde vroeger over mijn zonen, die aan body building deden. en al die grote containers met spul dat hun msucles op moesten bouwen en ik moest veel steaks koken, dat hadden ze nodig, volgens hun en als ik al aan die tijdschriften denk, waarmee ze thuis kwamen, nou ik zei nog aan hun, wat n enge vrouwen, man. Die lijken eerder man dan vrouwen en dan lagen mijn zonen tegen de vlakte. Mam, zeiden ze dan tegen me? DAT zijn nog eens goed gevormde vrouwen. al dat IK zag waren die enge spierballen man, neks niets vrouwelijks erbij. Maar jaaa. einde van de dag? waar trouwden ze mee? jach ielach! pieter kleine vrouwkes die erreg vrouwelijk ook nog waren en geen spierbal in de buurt te zien! hihi
Het leven gaat verder. Het is dus, niet verbazendwekkend dat de jongere Indoos het leven anders ervaren dan wij die eerder in NL kwamen. Toen wij nog jong waren en in NL opgroeiden, ervaarden wij t leven ook heel anders dan onze ouders die voor de WW2 opgroeiden en trouwden. En zij zelf ook anders weer dan hun ouders, Of dat in Indie was of in NL.
En nu heb je paatje Pfefferkorn die de Indo, n eigen vlag wilt geven. Nou ook DAT kan ik me goed indenken. en ZELFS dat er Indischen zijn die dat zelfs apprecieren en door die vlag in huis te halen en ermee te pronken, nu eindelijk hun eigen ik of eigen zelf hebben gevonden.
Live and let live! vind ik maar. WAT de jongeren ervan maken? is in mijn ogen, zoals t gaat in t leven. Niet alles blijft tzelfde, alles in t leven verandert. Zo voor onze ouders, zo ook voor ons, zo ook voor onze nakomelingen.
het feit maar dat ik ging emigreren, heeft mijn eigen moeder niet eens begrepen. Waarom weg gaan? als je t toch goed had in NL?
Mijn eigen kinderen zijn vercanadeest en hebben zelfs helemaal geen Indisch meer in zich. Ze eten nog wel sate en nassi goreng en voor de verjaardagen vragen ze hun lievelings kostjes. en dat is NIET altijd sate en nasi kuning nog gado gado.
Maar wel nog springen ze n gat in de lucht als ik de oude vertrouwde Indische krokante frikadelltjes maak en infreeze als geschenk. OH ja. in hun gedragingen zie ik hun wortels. En dan glimlach ik denk dan: t bloed? kruipt? ondanks andere tijden? toch waar t gaan kan. en DAT is belangrijk in mijn ogen! Ze zijn jongelui, van deze wereld, meer dan wij die pas uit t voormalige Nederlands Indie kwamen? waren geweest!
oooh? ben ik dan misschien? toch niet? ZOOO Indisch meer? omdat ik NL heb verlaten? hm hm hm. pb
is goed ik heb contact met leeftijd genoten
en wij zijn trots op onze cultuur en ik heb het niet over andere tijden van tatoages zetten
Ik vindt en dat heeft te maken met persoonlijke opvattingen.
Dat wij afkomstig zijn uit Nederlands-Indie
en dat er nu een vlag gepresenteerd wordt met symbolen en die je alleen kan verkrijgen via een bepaalde groep,
Ik vind dat gewoon een goede ondernemers zet en heeft niets te maken met onze cultuur en tastbaarheid voor de jongeren.
Als je iemand wilt eren zet dan een tatoage met zijn naam op je lichaam of zijn foto maar niet iets wat nooit heeft bestaan en zal bestaan.
Of zet gewoon indo of indisch
Loh wat een begrip voor elkaar
Eerste tweede derde generatie Indo’s, natuurlijk zijn dat verschillende tijden, verlopen van geschiedenissen, ervaringen etc. en in het persoonlijke wordt er verschillend gedacht en de gedachten worden verschillend geuit, ieder op zijn manier wil het indo-zijn toch gestalte geven.
Linda, je voelt je erg aangesproken , merk ik.
Nee dan mijn persoon over de 70 nu en ik heb een prachtige grote tattoo op mijn rug (2 jaar geleden laten zetten) waar ik trots op ben. En met mij my Kids, die ik overigens ermee overdonderd heb, ze vonden en vinden het prachtig! In de sauna is het echt opmerkelijk het mag gezien worden! maar niet op internet 🙂 .
Het Indo-zijn is zo rijk , we hebben zovele culturen in ons.
Meis.
Linda…
Tattoo zetten is ook niet mijn lol en ik zal iedereen adviseren…doe maar niet of doe maar iets kleins waar niemand het ziet.
Maar toen wij jong waren.. was een tatoeage iets wat je niet deed ..maar nu is het normaler voor de jongeren.
Ach ya… ik droeg weer lang haar tot op mijn schouders 30 jaar terug.
Met vlaggen zwaaien is ook niet mijn lol… en als dat VEEL en in GROEPEN gebeurt dan is er iets bedreigends …
Ach… wat als iemand een vlag thuis weghangt ?
Is toch niet bedreigend ?
Nelly en ik doen deze weblog… en we brengen Indisch nieuws… afkomstig uit allerlei bronnen.
En we hebben contacten met diverse soorten jongeren van Indische afkomst…
Wel of geen tattoo.. wel of geen Indische of Indonesisch vlaggetje ergens thuis of op de tas of website…
Allemaal prima kids hoor !!!
Ik zal wel echt iemand zijn vandaar? of niet op deze planeet thuis horen.
Maar ik hoop en ik denk velen met mij dat het wel degenlijk uitmaakt hoe en wat voor manier ons cultuur wordt uitgedragen.
Uit respect naar mijn grootouders.
Waarvoor hebben wij dit allemaal moeten doormaken om onze cultuur te laten uitdragen door 3e generatie met tatoages en vlaggen is dat de manier van behoud van cultuur.
Nee daar pas ik voor en velen met mij ik ben blij dat de 1e en 2e generatie zich zo hebben opgesteld vreedzaam en niet dreigend overkomend.
Ik denk dat u en vele met u zich bezighouden met de verkeerde 3e generatie er is ook een 3e generatie die zich ook bezig houdt met onze cultuur om een manier die wij aan hun hebben meegegeven.
En daar wil mij aan toevoegen
Goedemiddag Linda, voelt u zich aub niet aangevallen door e.e.a. hoor, en nogmaals, het gaat er niet om de….ONZE geschiedenis/cultuur, te verloochenen, integendeel, wij en die jongeren doen er juist lles aan het te behouden en door te vertellen, meer aandacht eraan te geven, in de media, en vooral internet.
Ja smaken verschillen nou eenmaal. die vlag en tatoo’s is ook niet mijn ding, ik vind het gewoon een goed iets dat zij er iig mee bezig zijn, maakt mij niet uit op wat voor manier.
Nou dan zal ik het wel niet kunnen lezen maar wat bedoelen ze dan met eren. Het erkennen in ene keer van een vlag die nooit heeft bestaan.
Mijn grootouders hebben gevochten voor de KNIL en daar zijn wij trots op of heeft die ook al niet bestaan?
En de geschiedenis dan was het dan niet van Nederland en nu moeten wij n of andere vlag erkennen met symbolen.
En dat kan je dan kopen en is er speciaal octrooi voor aan gevraagd?
Jaja ik ken de geschiedenis heb er middenin gezeten.
Van Nederlands-Indie tot en met Nederland.
En vlaggen en tatoages dat is de voortzetting van onze geschiedenis.
hallo Linda,
Niemand zal dat ontkennen, de moeilijke tijd na de oorlog enz. daar gaat ’t hier niet over, er is nergens een verwijt naar de oudere generaties. Ik lees juist dat men die mensen wil eren en alles voortzetten wat zij van de ouders hebben meegekregen.
Verhalen over de oorlog en erna zijn er genoeg, nog steeds wordt er over geschreven. Dit stuk gaat over hoe de 3e generatie er verder mee gaat, ieder op eigen manier hun indische ‘bagage” uitdragen.
waarom zeggen jullie steeds de 3e generatie accepteerd het niet meer en zwijgt niet langer, Makkelijk gezegd meer als 50 jaar later en een heel andere tijd dan toen wij 1e en 2e generatie hier aankwamen.
Wij zijn altijd trots geweest van waar wij vandaan kwamen, maar in die tijd kon je dat niet uiten.
Je eerste prioriteit was inburgeren aanpassen en je niet bezig houden met je eigen cultuur.
Dat noem je inburgeren.
Wie interviewen jullie 3e generatie daar hebben wij 1e en 2e generatie het pad voor vrij gemaakt.
Die hoeven zich niet meer te bewijzen hebben wij gedaan,
Dus als jullie toch een stuk willen plaatsen.
plaats dan eenstuk over die tijd en wat voor omstandigheden wij hier zijn aan gekomen. Nederlanders zaten niet te wachten die net zelf een oorlog hadden gehad op een groep indische-Nederlanders en daar zit het verschil in….
Ojah verder heb je gelijk hoor:
Chris zei zelf in het interview zich te ergeren aan het gebrek aan kennis over ‘tempo doeloe’ (zo herken ik Chris en de bedoelde groep ook)
Memang, heb niet veel op/aanmerkingen hoor “ging iets meer door over mijn ouders en fam. welke in 1953 naar nl zijn gekomen en de koude,kille en moeilijke opvang in nl”
slmt
Hi Chris,
Misschien reageerde ik spontaan net een tikkeltje te fel op het artikel…
Ik zag het sterotype van tempodoeloe weer staan en dat irriteerde me…
Als schrijver is indischmens…. dan kent hij misschien deze weblog en heeft misschien zin een weerwoord te geven ..
Graag !! Het kan ook in een vorm van een gastpikirans.
Jij ook Chris… schrijf in een reactie hier of in de vorm van een gastpikirans wat je wel gezegd hebt en bedoelde en wat niet voorkomt in het artikel..
En zoals je zei… ze hebben aandacht gehad.. de bedoeling was goed..
@ I4E, de journalist is 2e gen. Indische Nederlander..
Wel grappig om te zien is de dingen die ik heb gezegd niet altijd overeen komen met het stuk wat is geplaatst, maar ach…ze hebben er weer aandacht aanbesteed.
@ Cap
Wat bedoel je met overdrijven, dat de 3e gen. Indo is of bedoel je de tattooages
slmt
Ik vind het geweldig dat er een derde generatie “Indo-s” is. Maar overdrijf niet. Laar die tatooages aan de Dayakkers over. En als je het toch will doen, doe het ergens waar niemand het ziet.
Cap.
Djempol voor Andy, Chris en Kirsten hoor !!!!
De journalist verliest zichzelf in generalisaties, net zoals trendwaarnemers dat vaker doen…
Hij spreekt enkele jongeren en ziet die als representatief voor de hele 3e generatie…
Helaas pindakaas.. die 3e generatie in zijn gheel is helemaal niet zo Indisch bewust,, het tegendeel is eerder waar.
De journalist zegt dat die 3e generatie niet “in” is voor tempodoeloe en tante Lien… dat klopt…
Zij hebben Indie niet meegemaakt.. en snappen minder – wbt de serieuse stukjes- de humor en stijl van Tante Lien, hoewel toch ook veel jongeren wel kunnen lachen om haar.
Maar als de journalist bedoelt dat de groep rond Chris Carli niet “in” is voor tempo doeloe (=tijd verleden) dan heeft hij het weer fout.
Chris zei zelf in het interview zich te ergeren aan het gebrek aan kennis over ‘tempo doeloe’ (zo herken ik Chris en de bedoelde groep ook)
Hoe nou die tegenstrijdigheid in de verklarende waarneming van de journalist?
Bedoelt de journalist met “tempo doeloe” nostalgisch terugdenken aan jeugdjaren in Indie??
Ohhh… natuurlijk kan dat niet …ook niet voor de webmasters van deze weblog… die geboren en getogen zijn in dit land.
De vervelende smaak blijft dat ook dat deze goedbedoelende journalist redeneert vanuit het stereotype over de 1e generatie Indische mensen: altijd nostalgisch over toen vroeger…
Vandaar dat de woordenboekmakers van Dale in het woordenboek zetten dat een pasar malam een nostalgische jaarmarkt is….of dat deze term zo algemeen gebruikt wordt.. Misschien doen vele belanda’s met weinig kennis van zaken dat…. ik als indo niet