Het verdriet van de indo
De krant ‘ Dagblad de Pers’ en het tv-programma EnVandaag organiseerden een opiniepeiling over wat voor soort premier de Nederlandse bevolking zou willen hebben.
quote EenVandaag:
Nederland is klaar voor een vrouw als premier. Een minister-president met een zwarte huidskleur is ook geen probleem
quote Dagblad de Pers
Van de vier grote etnische groepen zou een premier met een Surinaamse achtergrond de meeste kans maken. Een Antilliaan (door 43 procent geaccepteerd), een Turk (33 procent) of een Marokkaan (31 procent) zien de deelnemers voorlopig liever niet op het bordes naast de koningin.
Well.. genoeg stuff voor discussie…. maar … waar zijn de Indische Nederlanders gebleven? Ze worden niet meer meegenomen in de enquete als ethnische groep. Terwijl wij Indischen met zeker 800.000 best wel een grote groep zijn..
Hiep hiep hoera… we zijn dood-geassimileerd, we komen niet meer voor in dit soort peilingen.. We kozen er toch voor ‘op te gaan’ in de Hollandse mainstream ? Het gaat niet aan ‘de belanda’s’ te verwijten dat zij ons vergeten als we onszelf vergeten, als we vergeten willen worden. We zouden zelfs moeten juichen, omdat we op de juiste assimilatiekoers zitten, de koers die we 50-60 jaar terug kozen..
Ik ben opgegroeid met het fatalistische idee dat de groep Indischen eenmaal verdwijnend is.. Het zij zo, move on, soedah…we zijn soedah gegaan, maar het verdriet over het naderend einde komt telkens terug..
De lol van de indo
Archipel Magazine bestaat zoveel jaar en viert feest op het pindakaasfestival. Haar columnisten gaan in debat.. Nu is het voor de handliggend dat de totoks en de maluku’s de stelling ‘ de indo bestaat niet’Â onderbouwen en dat de indo’s verontwaardigd hun existentie verdedigen.
Ringringzoemzoem..doet de alarmbel.
Kelong-kelong doet de tong-tong
Piëtte en Birney moet je niet daarmee belasten.
Die ploppors zijn op hun best met absurditeiten:… dat is hun lol..
Zij moeten vurig de gek scheren: de indo bestaat niet.
...................
Indisch4ever 
Als je niet zeker meer bent of je Indo of Nederlander heet te zijn, weet dan dat ook een Fries als voorvader
bij een Limburger vragen oproept wie of “ik” dan wel
ben. Draag uit “wie”je bent!
Deetje Weetje
Is dit ook iets voor Indo’s? Ik ben een Indo en voel affiniteit met Indo’s, maar niet persoonlijk. Toch geeft de herkenning van een Indo het gevoel dat het land waar we vandaan komen een is van byzondere waarde.
Iedereen die Indonesië bezoekt zal de schoonheid van dat land en de onvergetelijke lieve natuur van de mensen ervaren als byzonder (en daarbij vast het gevoel
krijgen: “was het maar overál zo!” )Dat Ideaal zit vast
geankerd in ons Indo”s, en daarom houden wij dat ook zo vast! GOED ZO! Kunnen we dat ook uitdragen tot in verre generaties? LIEVER WEL ! Dus wees niet indolent
en ga ermee aan de slag. Dit overdragen kost wel een
mentaliteit aankweken van vasthoudendheid in GOEDHEID,
WARME HARTELIJKHEID, HULPVAARDIGHEID en noem maar alle
andere kwaliteiten die bij het Indo zijn past: zang, dans, muziek, lekker eten, culturele belangstelling in
vele vormen op z’n Indo’s.
Op die manier wordt het een geintegreerde cultuur die
gezien en beleefd mag worden: een smaragd in de kroon van de vorstin/vorst van het land. Laat die er niet uitvallen! Want dit land heeft nodig meer dan alleen te
heten een land van handel te zijn. Zijn vorige koloniën
uit de drift van handel geboren heeft een staart (die
er dus mag zijn!).
Deetje Weetje.
Een late reactie….aduh je moet zoveel lezen op deze site.
Ik ben geboren en getogen in Surabaya,ik was 8 jaar toen wij met de laatste groep Spijtoptanten en met de boot de Sibajac naar Holland te vluchten….mijn ouders hebben geprobeerd staande te houden tussen de roerige politieke zooitje in Indonesië.
Ik mocht van mijn ouders géén Maleis meer praten en zijn vrij snel geïntrigeerd tussen de Hollandse bevolking. Heimwee heb ik altijd gehad….
Ik ben getrouwd met een Belanda, mijn 2 kinderen hebben totaal géén gevoel over een Indo te voelen en te zijn. Hebben een eigen leven opgebouwd. Alleen bij échte Indische families kunnen de kinderen van de 3e generatie zich een Indo voelen….maar hun geboortewortels zijn hier in Holland geplant en van de 1e en 2e generatie in Indonesië…..
Naar mijn gevoel zal het Indo zijn en voelen langzaam maar zeker verdwijnen…en zéér zeker als de 1e én 2e generatie er niet meer in leven zijn….
Oy Henk…
Veel trassi in het stoomwater gedaan ?
Geestverruimend… dat wel..
Je hebt gelijk met dit:
citaat —
Ik wens alle indo’s geluk, de indo bestaat niet! er bestaan wel heel veel verschillende indo’s.
EEN INDO DUS! en dan VEEL!!
einde citaat —
atjar tjampur/ katjangs Jang kuat!!!
PINDA POWER!!!
amerika strika
jaja, als henk eenmaal op stoom raakt……
indo indo indo indo indo
mensen mensen mensen
joepie de poepie
indo is nederlander, als ze je kunnen gebruiken. zo niet?
kan zo ineens buitenlander worden genoemd, hoewel foutief, maar er nog al wat fout.
indo is een gemengr bloedige tussen iets wat indisch was en nederlands.
velen weten niet eens meer wat nederlands indie was, en voor hen ben je gewoon iets onbestemts
zelf beschouw ik mijn afkomst als iemand die van verschillende kanten zo zijn eigenaardigheden heeft over genomen van de ouders, zowel friesse stugheid als sundanese kleurigheid, over goten met een beetje 2de wereld oorlog bekommernis, die je toch voelt.
Ik ben wel een indo, maar ik ben ook nederlander, van indonesche/indische komaf
En daar zijn er HEEL veel van in nederland, zowel getinte als blanke mensen.
kijk maar eens op de TV wat er voorbij komt aan voormalig indisch en indo komaf.een ander volk van die archipel.
The hearts of soul/ Tielman/ sandra, patty, het vriendinnetje van Jort Kelder, De voetballers van Bronhorst /Mols e,v.a
maar ja het is ook iets wat je moet weten en of voelen.
Als niemand het meer heeft over roots, dan heeft in de beleving ook niemand roots
Niet iedereen is zich bewust van zijn kom af, het leven is soms al lastig zat.
maar ik vindt het prima om Pinda te zijn,
maar als mens heb ik het minder naar mijn zin.
Ik wens alle indo’s geluk, de indo bestaat niet! er bestaan wel heel veel verschillende indo’s.
EEN INDO DUS! en dan VEEL!!
Zoals de behassa ook geen meervoud heeft.
ikke nog doorgaan ozo
Op dit moment geloof ik ook in die kreet , Indisch For Ever.
Ondanks dat ik geen Indische achtergrond heb , meen ik veel raakpunten te hebben met de Indische Nederlanders .
Ik herken en erkend ze als mijn eigen bangsa , kan ik ook hier en in andere site’s van de Indo’s meepraten over tempo doeloe.De sfeer proeven in P.M.B , je begrjp de grapjes van doe “oude” indo , van de 1ste generatie en van mijn “leeftijdsgenoten” , de 2de generatie indo.
Aan de andere kant merk ik ook dat ik geen aansluiting voel en vind bij de 3de generatie indo.
Ze praten in andere taal , en ze hebben ook weinig gemeenschsppelijke “iets” die ik meen te hebben met de 2de en de 1ste generaties.
Daarnaast zijn ze te veel ge”tjampur” , te veel Nederlands .En zeker dat naast de gebruikte naam, ook de de huidskleur al bijna 100% Nederlands(Europees) wordt.
Meer susu dan kopi .
Dus ik denk dat Indisch For Ever na onze Generatie (2de Gen) verder zal afkalven , en zeker na de 3de Generatie.
Het Indonesisch(indisch) eten wordt dan 1 van de buitenlandse eten zoals cous cous of roti of spaghetie eten .Zelfs botol tjebok wordt vervangen door natte doekjes , bidet of kraan semprot.
Indonesia ( Bali) wordt een vakantiebestemming zoals 1 van de vele vakantie bestemmingen.
Ben toch bang dat Indisch For Ever een kreet zal zijn , meer niet.
de koers die we 50-60 jaar terug kozen..
gekozen???..nee toh?..gedwongen door de omstandigheden gezien tegen het licht van de
tijdsgeest..kiezen doe je bewust, hiervan is volgens mij geen sprake, meer aanpassen en
het hoofd boven water houden, de pindakaas op je brood verdienen,terug naar af, opnieuw beginnen,
heimwee, vreemde omstandigheden, koud en kil.. het weer en de mensen…trauma’s verwerken,
kinderen opvoeden en proberen je eigen indenteit te behouden…en het indisch zijn zal niet zo snel
verdwijnen, een mooie reactie van sijim op het prachtig gedicht van kantjil:
De laatste restjes van een indisch verleden
dwarrelen rond,ongrijpbaar
1 generatie verder en ook die restjes zijn verdwenen
quote sijim:
Het Indie dat ik kende was ook al niet meer het Indie van mijn ouders.
We waren niet meer gezien
Ze wilden ons kwijt.
Maar ze zullen ons nooit kwijtraken.
Onze Indische geschiedenis leeft voort
in de vele gebouwen en leenwoorden
die een veel te hecht fundament hebben
om zomaar weggevaagd te worden.
Ook hier zijn dus nog veel fragmenten en brokstukken uit ons Indische verleden.
Wat ? Heel Indonesia is een grote herinnering aan ons Indisch verleden.
Het zal ook misschien zijn zoals Anne Frank die nog steeds voort leeft.
En dat was maar over een Joods meisje.
De nasi goreng en de kroketten die naast de aardappelen Nederlands volksvoedsel nummer 2 is geworden zullen de generaties na ons altijd blijven herinneren aan het Indische verleden.
Daarom geloof ik die kreet: Indisch Forever
auw auw, pijnlijk onderwerp waar veel over te zeggen valt.
natuurlijk BESTAAT de indo! we zijn er toch! maar ik heb t gevoel dat we vooral gevoelsmatig aan en met elkaar verbonden zijn. een indo-partij is eigelijk iets wat niet bij ons past. ondanks onze “verbondenheid” gaan we graag onze eigen weg. typerend?
ik merk het bv ook op pasar malams, we kijken, lachen naar elkaar – voelen een bepaalde verbondenheid en dat is genoeg.
misschien komt dat juist omdat we geen land hebben. idd, we zijn overal!
Beste Peter.
Ik heb altijd bewondering voor de Indo’s omdat ik zie ze overal.
In Malaysia als hotel portier.
In Singapore als receptionist.
Op Sumatra als Nederlands sprekend gids voor de Groeps Rondreizen met de bus.
Op Java bij de Marine en Politie.
Diverse Indo’s groups sites hebben leden die in Australie, New Zealand, Canada, USA en Zweden wonen.
Wie weet,…..misschin zijn er ook Indo’s in Noord-Pool en Zuid-Pool.
De Indo’s moeten wel sterk van geest en lichaam zijn, anders zijn ze niet overal ter wereld.
Waar de Indo’s wonen,….zij blijven altijd Indo’s.
Uiteraard zijn er Indo’s die als 100 % Belanda Totoks voelen en zodanig gedragen.
Maar in het algemeen blijven de Indo’s altijd Indo’s waar zij ook wonen.
In Indonesië voelen zij niet als de Indonesiërs, in Nederland voelen zijn niet als de Totoks.
Ik vind het alleen heel erg jammer dat de Indo’s geen eigen land hebben zoals de Joden en de Palestijnen.
Het zou heel erg goed zijn voor alle Indo’s denk ik als er een land bestaat voor de Indo’s met de naam bijvoorbeeld: “Republek Van Indo” afgekort in R.V.I. Dan zullen de Indo’s en het Indo’s kultuur, gewoontes etctera, etcetera altijd blijven bestaan.
Nou zijn er Indo’s overal ter wereld,…. deze Indo’s zijn echt uniek in de hele wereld vind ik.
De moederland van de Indo’s zijn in het algemeend het voormalig Nederlands-Indië, maar waar is het vaderland van de Indo’s die overal ter wereld wonen….????
Mijn vraag aan jou Peter:
Dat de Indo’s overal ter wereld wonen is dat altijd zo geweest of is het nadat de
Indo’s weg moesten uit het voormalig Nederlands-Indië…???
Salam Hangat = Hartelijke Groeten,
Ben
Ik ben, dus de Indo bestaat (Nog)
De Indo’s als “Ethnische Groep” heeft nooit en te nimmer bestaan, is eigenlijk een innerlijke tegenstrijdigheid , want de Indo wilde en wil zich totaal assimileren, het groepsdenken past niet in zijn belevingswereld en de Indo verzet zich hoe dan ook tegen wat voor onderscheid ten opzichte van de Nederlander.
De Indo heeft zich danook nooit politiek kunnen of willen profileren zoals andere ethnische groepen hebben gedaan. Daarom heeft de Indo zijn berechtigde eisen(Back-Pay etc) nooit kunnen realiseren , wel geassimileerd maar nooit geemancipeerd, wel de plichten maar niet de rechten van het NL-schap
De Indo als individu bestaat nog , want er zijn gemeenschappelijke raakpunten: een koloniale achtergrond maar ook een naoorlogse geschiedenis, de repatriering en de integratie in de NL samenleving. Dat niet-van-hier-gevoel, maar ook het eten. Ik lees soms op andere Indo-websites de onderwerpen, die vooral met de buitenkant van de Indo-cultuur te maken hebben met als hoogtepunt de botol tjebok (daar moet maar eens een standbeeld voor komen). Dan bekomt mij toch een soort Pasar Malam gevoel, het is toch wel erg oppervlakkig.
Ik hoop niet dat het Indische verdwijnt, we zijn een groep van vertellers en schrijvers dus dan kan niet mis gaan , maar ik begin wel bang te worden. Ja dat ras speelt nog steeds een rol, als je er een punt van maakt. Ik heb die colourline nooit zo gevoeld of gezien maar als ik die verhalen lees over het uiterlijk, dan bekruipt mij een raar gevoel. Maar het uiterlijk is en blijft een wezenlijk onderdeel van de Indo en als dat verdwijnt wat dan, we zouden met wat donkere mensen moeten integreren.
Ja en over die achtergrond, wat hebben al die mensen eigenlijk met hun achtergrond gedaan om zich te manifesteren en realiseren.
Met branie en doorzettingsvermogen de hele wereld rond.
De Indo bestaat natuurlijk wel !!! In je hart blijf je het.
Maar of zij/hij van zich doet spreken is een ander verhaal. Van gemengde bloede zijn, het is nogal wat. En er is een grote diversiteit in het Indo-zijn daar de afstamming nogal verschilt. En zij die destijds in Indië geboren zijn en er geleefd hebben maar niet van gemengde bloede zijn dat is ook anders. Hella Haasse doet er prachtig kond van in haar schrijven.
Wat maakt de Indo tot Indo? In eerste instantie Niet het soedah laat maar, dacht ik. Het zijn de roots, de geschiedenis van het koloniale verleden. En verder : De gastvrijheid, het eten, de kumpulan’s, de gitaar speelt , soms hoor je een viool, de sarong kebajak zie je nog incidenteel gedragen worden, de herinneringen.
Niet puur ras zijn is/was in de praktijk vaak tussen wal en schip vallen, daar zijn niet alleen Indo’s het slachtoffer van. Mijn ervaring is het dat het niet uitmaakt welk volk je treft, er zijn altijd goede en slechte mensen. Met wie kom je in aanraking, wat is je positie en hoeveel power heb je zelf om iets te realiseren, je te manifesteren. Ieder doet dat op zijn manier …. of niet.
Leve de INDO!
Charlotte.
~ Gordel van Smaragd
je kan me niet verlaten
ik heb je lief, je geeft me kracht
moet over je blijven praten
telkens weer wil ik je uitdragen
want nergens ter wereld was het me gegeven
voelde ik me zo op mijn plek als in jou
wek je ’s nachts dromen op van intens beleven.
Het is diep gegaan
al dat groen, de hitte, de geuren
de blauwe bergen, de stiltes, de kleuren
daar waar mijn wieg heeft gestaan.
Charlotte S.