Teunie is de moeder van Katjang, die tot eind Juli in Japan is. Het verblijf en de reis wordt betaald door de Japanse regering en is bestemd voor schoolgaande kleinkinderen van Nederlandse kampslachtoffers.
Omdat we nog een en ander met Katjang moeten overleggen over haar nieuwe schooljaar, hebben we deze week veel gebeld. Voor we het weten voor meer dan 100 Euro.
Ondertussen mailt Katjang  allerlei gerustellende zaken. “Ik krijg last van alle rijst en noedels, mijn darmen werken niet . Ik heb zweepslag in mijn been. De tyfoon komt recht op Osaka af”
Omdat haar gastfamilie ontzettend lief  en behulpzaam is , wil ik nog een pakketje naar ze opsturen.  Utrecht heeft een gratis rondje museumbezoek dus gaan we naar het Dick Bruna huis. Het krioelt er van de kinderen en van de Japanners. Op de muren staan allerlei talen en natuurlijk Japans. In het altelier krijg ik allerlei kleurplaten omdat het meisje net terug is van een half jaar Japan. Ook met YFU. En in het museumwinkeltje vertelt de verkoopster dat Miffy, in Japan,  een collectorsitem is.  Vooral vrouwen van rond de dertig zijn er gek op. Ik zie ze ook uit de winkel weggaan met tassen vol  Nijntjes knuffels, magneetjes, bekers enz.
Een paar weken geleden stond er in de krant dat vrouwen in Japan liever een hondje dan een baby hebben. Misschien is dat wat voor China. Neem geen kind maar een ko-NIJN.