Het Indisch Huis heeft de Branie Award ingesteld.. dat is een onderscheiding voor mensen die met ‘branie’ zich hebben ingezet voor de Indische Gemeenschap..
Het wordt tijd een onbekend iemand te nomineren.
Ciwi en ik nomineren de heer Dick Visker, oprichter van het Indisch Familie Archief en vrijwilliger bij nog veel meer indische activiteiten.
De nu 90-jarige heer Visker doet het wat rustiger aan, natuurlijk.
Ciwi is ex-vrijwilligster van het Indisch Familie Archief en zette onderstaand pleidooi op het Pelitaforum..
Enkele jaren geleden kwam ik via een vriend in contact met het Indisch Familie Archief.
Dick Visker, de oprichter van dit Archief zat met een grote achterstand en zocht vrijwilligers om die achterstand weg te werken. Toentertijd was het Archief in hetzelfde gebouw gevestigd als Moesson, aan de Prins Mauritslaan no. 36.
Via Moesson kwam die vriend de noodkreet ter ore en schoot te hulp. Met bakjes, volgepropt met briefjes met namen van uit Indië gerepatrieerden, ging hij thuis aan het werk om naamkaartjes uit te typen. Op deze kaartjes werden alle relevante gegevens van de betreffende persoon opgenomen. Naam, geboortejaar, uit welke stad afkomstig, gehuwd of niet, aantal kinderen met daarbij behorend geboortejaar.
Het was een reuzenklus. En hier kwam ik in beeld. Ik was met die vriend vrijwilliger in het museum “Nusantara”, en waren bezig het museumbezit te registreren. Door mijn typesnelheid dacht die vriend dat het aantal van die bakjes van IFA bij mij wel snel zouden kunnen slinken. Zo gezegd, zo gedaan en ik begon heel enthousiast aan het karwei.
Het was heel interessant werk, om de namen van al die Indische gerepatrieerden te lezen, in welke contractpensions ze werden ondergebracht en indien ze op zichzelf gingen wonen, werden ook die adressen genoteerd.
Drie bakken met honderden adressen deed ik in anderhalve week, blijkbaar een record.
Samen met mijn vriend reden we naar de Prins Mauritslaan en hij dropte mij in de Moessonwinkel verderop en bracht de bakken met kaarten naar het IFA. Deze was op de bovenetage bij Moesson gevestigd, daarom kon ik vanwege mijn rolstoel niet mee. Het regende die dag, dus zat ik droog in de toko.
Dick was zo enthousiast dat er al binnen anderhalve week zoveel nieuwe kaarten konden worden bijgewerkt, dat hij dat heel opgetogen doorvertelde aan Lilian Ducelle. Die kwam even later de toko binnen en Dolf stelde me voor aan Lilian. Doordat ze Dick net gesproken had en nu met die snelle typiste kon kennismaken, liet ze haar waardering duidelijk blijken.
Dolf kreeg het drukker met andere bezigheden, dus bracht Dick op de fiets de bakjes bij mij thuis. Als tegenprestatie kreeg ik een fotoplakboek met foto’s van het IFA.
Aan de foto’s kon ik zien hoe het IFA er uitzag en Dick had ook foto’s geplaatst van de Open Dag van IFA. Daarop herkende ik verschillende bekenden, o.a. de hr. Wassing, oud-bestuursambtenaar in Nieuw-Guinea en ik zag ook een van de Nusantara-vrijwilligsters op een paar van de foto’s. Mooie herinneringen voor mij dus.
Om de 2 weken kwam Dick met nieuwe voorraad bakjes en nam de bijgewerkte bakken met nieuwe uitgetypte en bijgewerkte kaarten mee naar huis. Op die manier heb ik mogen meehelpen de achterstand weg te werken en toen alles bij was, werden namen en adressen uit adressenbestanden van verscheidene reünistenverenigingen door mij op kaartjes overgebracht.
Ik vond het hartstikke leuk werk en onder het typen kwam ik achter heel wat namen van oude kenalans en ik heb op deze wijze een oud-collega weergevonden en met die collega heb ik later actie gevoerd in de Tweede Kamer tegen AOW-korting voor NG-ambtenaren, maar dat is een ander verhaal.
Dick Visker is een heel veelzijdige man. Qua muziek weet hij ook heel veel te vertellen. Hij heeft in Nieuw-Guinea meegeholpen aan de oprichting van de RONG, de omroep van Nieuw-Guinea.
Hij is ook een gedreven verteller en steeds heeft hij mij gepord om ook wat te schrijven, dit n.a.v. mijn geklets over vroeger.
Ik bezit een mooie kruidnagelboot en ik heb hem verteld hoe ik dat ding heelhuids in Holland heb gekregen. Dat vond hij zo’n aanstekelijk verhaal, dat hij vond dat ik erover moest schrijven en het opsturen aan Moesson. Wow, durf niet!
Nu de achterstand geheel is weggewerkt, heb ik als aandenken aan dat werk een fotoplakboek en een keyboard, welke Dick mij had geschonken zodat ik me meer moest wijden aan de muziek. Zelfs de lesboeken had hij voor mij gekopieerd.
Zo zie je maar dat een mens zich beslist niet hoeft te vervelen, ook al is die noodgedwongen achter de geraniums gezet.
Het pand Prins Mauritslaan is helaas verkocht, Moesson verhuisde naar Amersfoort en Dick Visker moest vanwege zijn leeftijd het IFA delegeren. Die is nu in een stichting ondergebracht, het SIFA.
Als men bedenkt dat Dick Visker dit Archief geheel in zijn eentje is opgestart met eigen middelen, dat nu tot zo’n professioneel geheel is uitgegroeid, vind ik dat Dick met vlag en wimpel de Branie Award verdient.
Ciwi
...................
Indisch4ever 
Ik beschouw dit als een open brief.
Op 10 juli 2009 ontving mijn vader, oprichter van het IFA een brief van het huidige bestuur, de voorzitter mr. I.W.R. Bernasco. Een brief, zoals die naar alle donateurs gaat, met een uitleg over het hoe en waarom van de verhuizing. Ik vind dit ronduit een lage en respectloze houding, en een schoffering van de voorzitter naar de oprichter van het archief, mijn vader dus. Hij had de moed op moeten brengen, mijn vader op een andere wijze te informeren omtrent het gebeuren met de verhuizing, hij had dit met een persoonlijk bezoek of telefoontje kunnen doen. Hoe deze man ooit voorzitter van het IFA is kunnen worden is mij totaal een raadsel. Ik vind het niet vreemd, dat een aantal vrijwillige medewerkers van het archief vertrekt. Met een instelling, die deze man er op na houdt, zou ik het geen uur met hem samen kunnen uithouden..
Jammer maar waar, de familie Visker kan er ook verder niets aan doen,…maar we wensen, en dragen het archief wel een warm hart toe…alle ex-medewerkers hartelijk bedankt, ook jij Irene van Londen. En de blijvers, rescpect voor jullie en je doorzettingsvermogen. Groetjes, Dick Visker Jr.
Als de helft van de vrijwilligers ineens stopt dan stort er veel in…
Kan die nieuwe locatie niet tijdelijk zijn en onderwijl uitkijken naar een goedkoop eigen ruimte?
Ik ben vrijwilliger bij het Sifa en ik weet dus erg goed wat de heer Visker heeft gedaan, maar vergeet ook de andere vrijwilligers niet, zoals Louis Barkey, die de familiewapens tekende en Joyce van Lingen die veel heeft uitgezocht. en ook de vrijwilligers die op de achtergrond het Sifa trouw zijn gebleven, maar nu in met een dilemma zitten, meegaan naar het Gemeentearchief of niet.
Dhr. Visker was een vriend van mijn ouders. Zij hebben in Ned-Indie in 1 huis gewoond, met de vrouwen. Nu ben ik in jan 2009 als vrijwilligster gaan werken bij SIFA. Omdat ik mij verbonden voel met de indische gemeenschap. Een zoek tocht naar familie?
De vrijwilligers die daar werken heb ik veel bewondering voor. Helaas gaan wij per 01-08-2009 verhuizen naar het gemeente archief.
En heb ik besloten om niet mee te gaan, zo’n groot gebouw, kale muren, geen sfeer is niets voor mij. Maar het belangrijkste is om SIFA in stand te houden. Mijn bewondering voor Dhr. Visker is zeer groot hoe hij begonnen is om dit op te zetten met weinig middelen.
Irene van londen
kijk hier voor meer informatie
Dankzij Dick Visker kon mijn familie een deel van de familiepuzzel oplossen (Harimakamp bij Osaka in Japan waar mijn opa zat).
Over het Indisch Huis zullen we het maar niet hebben hier? Daar is het laatste woord toch nog niet over gezegd?
Beste D.C.Visker jr,
De branie-award was een project van het Indisch Huis in Den Haag en die is er niet meer..
Laten we dit schrijven dan beschouwen als een klein prijsje voor je vader ?
Het is een mooie en lieve nominatie, waar ik als zoon van Dick Visker Sr tegen aan loop. Allen zie ik dat die al van af 2006 staat??? Mijn vader is nu al bijna 93 jaar, nog even en het hoeft niet meer..!!!
groetjes DCV
Helemaal met de voorgaande reactie eens: Dick Visker heeft ook voor mijn familie veel betekenend werk verricht. Een goede nominatie dus.
Wie ooit hulp heeft gehad van het Indisch Familie Archief die weet hoe belangrijk IFA kan zijn .
Ook voor mij is dat een reden om de hr Visker in het zonnetje te zetten.
Maar laat ik ook niet de andere IFA-mensen vergeten…
Yeahhhhhhhhh 8)
Ook ik vind dat die MAN zo’award verdient.Wat zijn mensen van SIFA presteren grenst aan het onvoorstelbare.Geef die MAN/kanjer de onderscheding.
Ik ben het er helemaal mee eens, gezien de leeftijd, inzet en geestdrift a la minute, deze man krijg in ieder geval door het schrijven van dit stukje en de welwillende medewerking van i4e de aandacht en lof, waarop de man volledig recht op heeft. Kom op met die award, die man verdient het.