De Telegraaf:
Het was voor het eerst dat de herdenking werd bijgewoond door een officiële vertegenwoordiger van de Japanse krijgsmacht. De man was uitgenodigd door zijn Nederlandse ambtgenoot meldt de Oorlogsgravenstichting
Twee voormalige directeuren van de Oorlogsgravenstichting te Indonesië schreven de stichting.
——
Geacht bestuur van de Oorlogsgravenstichting,
Zoals ieder jaar op 15 augustus vond ook dit jaar op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta de herdenking plaats van het eind van de Tweede Wereldoorlog..
Voor de eerste keer was daarbij een officiële Japanse vertegenwoordiger aanwezig, nl. de Japanse defensieattaché.
Voor zover ons bekend is heeft van tevoren geen overleg plaatsgehad met overlevenden, nabestaanden, oorlogsveteranen, Indische organisaties en andere mogelijke belanghebbenden omtrent de aanwezigheid van een Japanse diplomatieke vertegenwoordiging bij deze Nederlandse herdenking.
Ik hoef u niet uit te leggen dat dit een bijzonder gevoelig onderwerp is: de herdenking is er in de eerste plaats voor nabestaanden en overlevenden.
Japan heeft zich nooit volledig verantwoordelijk gevoeld voor het in de Tweede Wereldoorlog veroorzaakte leed in voormalig Nederlands-Indië. We hoeven maar te denken aan de gruwelijke interneringskampen, de gedwongen slavenarbeid, de talloze mishandelingen en verwoestingen, en het afschuwelijke lot van de ‘troostmeisjes’, waarvoor nooit excuses zijn geuit.
Het herdenken van oorlogsslachtoffers is een delicaat samenspel van respect, erkenning en inlevingsvermogen, gevat in historische context.
Dit nu blijkt volkomen afwezig te zijn geweest bij het uitnodigen van een Japanse militaire diplomaat zonder enig voorafgaand overleg met personen en organisaties, die zich hierdoor diep gekwetst voelen.
Verzoening, gezamenlijk herdenken en kijken naar de toekomst is een ontwikkeling die bij meerdere herdenkingen speelt, maar daarbij is zorgvuldig overleg met nabestaanden en overlevenden, voorafgaand aan elke stap die daarin wordt genomen, vanzelfsprekend een vereiste.
Het feit dat de uitnodiging niet is uitgegaan van de OGS is een zwak excuus. De herdenking vindt plaats op een ereveld, en alles wat daarop gebeurt valt onder de verantwoordelijkheid van de OGS wier taak het is om de belangen te verdedigen en de gevoelens te vertolken van nabestaanden van oorlogsslachtoffers, en overlevenden.
De OGS had zich fel moeten keren tegen zo’n ondoordachte en respectloze actie. Dat heeft zij in dit geval schromelijk nagelaten. Erger nog, de OGS heeft er willens en wetens aan medegewerkt.
De aanwezigheid van de Japanse defensieattaché bij de afgelopen herdenking was uiterst ongepast, onnodig, onverstandig en onacceptabel.
Dit zou nooit zijn voorgekomen in onze tijd als directeur Indonesië van de OGS.
Met vriendelijke groet,
Peter Steenmeijer, directeur Indonesië van 2001-2013,
Robert van der Rijdt, directeur Indonesië van 2013-2022.
15 augustus 2025 Herdenking te ereveld Menteng Pulo, Jakarta
...................
Indisch4ever 
Japan heeft officieel meermaals spijt betuigd voor zijn oorlogsverleden, zoals eerder is gemeld. Dit gebeurde onder meer via de Murayama-verklaring (1995) en de Koizumi-verklaring (2005), uitgesproken door de toenmalige Japanse premiers. Beter erg laat dan nooit!
Maar hoe zit het met de ‘Vergangenheitsbewältigung’ (het verwerken van het verleden) in Japan en de ‘Wiedergutmachung'(herstelbetalingen) door Japan?
De mate van oprechtheid en de effectiviteit van deze excuses blijven een punt van discussie, en dat heeft verschillende redenen:
• Bezoeken aan de Yasukuni-schrijn: Japanse regeringsleiders bezoeken regelmatig de Yasukuni-schrijn, een tempel die ook veroordeelde oorlogsmisdadigers eert, zoals premier Tojo. Dit kan worden gezien als een teken van een gebrek aan berouw en als een verheerlijking van het oorlogsverleden. Let wel in het verleden werd in Japanse toeristenbrochures verwezen naar het shrine, maar bij mijn bezoek in 2024 was er geen verwijzing naar deze Shrine in de tourist guide van Tokyo.
• Ontkenning van oorlogsmisdaden: Japanse politici en historici hebben in het verleden de omvang van de Japanse oorlogsmisdaden geminimaliseerd of ontkend, waaronder het bloedbad van Nanking (met 300.000 doden) en de dwang van ‘troostmeisjes’. Dit ondermijnt de officiële excuses en zorgt voor wantrouwen.
• Onvolledige schadevergoeding: Hoewel er financiële regelingen zijn getroffen, vinden veel slachtoffers en hun families de compensatie onvoldoende en de excuses te algemeen. Er is kritiek op het feit dat Japan wel een morele schuld erkent, maar vaak een juridische verantwoordelijkheid ontkent.
Kortom, hoewel Japan op regeringsniveau excuses heeft aangeboden, blijft oprechte spijtbetuiging een complexe kwestie die wordt beïnvloed door politieke bezoeken, ontkenning van oorlogsmisdaden en onvolledige verzoening, waardoor de relaties met Japan gespannen blijven.
Zolang Japan zijn positie niet verandert, kan er geen sprake zijn van werkelijke verzoening.
Het Gebaar van de Nederlandse militaire attache Yohannes gedekt door zijn ambassadeur Gerritsen in Indonesie is daarommisplaatst, ondoordacht en getuigt van weinig invoelingsvermogen. Het verbaast me dat in het Nederlands parlement geen vragen dienaangaande zijn gesteld aan de verantwoordelijke ministers.
Een vraag : was deze Japanse militaire attaché ook uitgenodigd bij de feestelijkheden in Jakarta op 17 Augustus of is dit een domme vraag?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Yasukuni-schrijn
“Beter erg laat dan nooit”
Tja, 50 jaar later is altijd nog beter dan 160* dunkt me.
Vergeet niet dat we het bij altaar / heiligdom / schrijn hebben over shintoïsme, de toenmalige staatsgodsdienst maar ook ideologie. Het biedt, volgens shinto-overtuigingen, een permanente verblijfplaats voor de geesten van degenen die namens de keizer hebben gevochten, ongeacht of ze in de strijd zijn omgekomen. Het gaat over het oorlogsdodenregister van de Japanse regering. Opname leidt meestal tot absolutie van aardse daden.
En boeddhisme dan, dat is toch vreedzaam? Mwah, het Japanse boeddhisme heeft nooit een ‘gedragscode’ gehad. Het gevolg was dat de religie geweld en het concept van een ‘heilige oorlog’ nooit heeft afgekeurd. Vanaf een vroeg stadium nam het boeddhisme, i.t.t. veel andere landen, in Japan een standpunt in dat geweld accepteerde en het zelfs in de juiste omstandigheden verheerlijkte. Het vond dat monniken geweld konden gebruiken. En vechten om de religie te verdedigen was een verdienstelijke daad die mensen actief moesten nastreven.
Zoveel verschil met het huidige Midden Oosten of extreme Christelijke stromingen in de VS is er eigenlijk niet. Met religies kan je niet discussiëren. En als ze niet verlicht zijn, vergeet het maar.
*Koning Willem-Alexander heeft op 1 juli 2023 excuses aangeboden voor het Nederlandse slavernijverleden -tot 1863- tijdens de Nationale Herdenking Slavernijverleden in het Amsterdamse Oosterpark
In wat toen de Lage Landen waren, waren er nauwelijks Spaanse Tercios. De ware soldaten waren huursoldaten uit wat nu Duitsland heet. Alle kosten voor de opvoeding en opleiding van de prins Willem van Oranje werden betaald door de Spaanse Kroon. Daarom zegt het Ned. volkslied: “De Koning van Hispagne” heb ik altijd geeerd.
@Robert; ‘huur soldaten etc.’- De VOC indertijd had Japanse(!) huur moordenaars in dienst. Die hebben oa Banda uitgemoord! JP.Coen, een godsvruchtig man, riep toen uit: ‘in Godsnaam(!) zijn 15000 0mgebracht! In die tijd had men geen goed woord over die goddeloze inboorlingen!
Een kleine peiling laat een verdeeldheid zien tussen de deelnemers of men kan instemmen met een afgevaardigde van Japan op herdenkingen.
Het kan best zijn dat ineens gesproken wordt over de Nationale Herdenkingen 4 mei en 15 augustus met iemand namens Japan. Ik vermoed dat er veel mensen zijn die het niet willen. Dus zie ik het de komende 20 jaar nog niet gebeuren.
@Boeroeng: ‘Japanse afgevaardigde etc.’- Dat een Japanse vertegenwoordiger aanwezig is op de herdenking is toch een teken van een spijt/berouw over dat verleden.
– En blijk geven om tot een verzoening te komen?
-Het wordt hoog tijd, dat ook wij tot bezinning komen, dat tijdens die zgn.’politionele acties’ meer dan 200.000 Indonesiërs het leven lieten (wij ca 6000). 4 Miljoen hun huis en haard verloren(door die brandende kampongs) en tot de bedelstand zijn veroordeeld; zie de tv.doc. Indië 15/8-1945!
Telegraaf:
,,Japan heeft zich nooit volledig verantwoordelijk gevoeld voor het in de Tweede Wereldoorlog veroorzaakte leed in voormalig Nederlands-Indië. We hoeven maar te denken aan de gruwelijke interneringskampen, de gedwongen slavenarbeid, de talloze mishandelingen en verwoestingen, en het afschuwelijke lot van de ’troostmeisjes’, waarvoor nooit excuses zijn geuit”, motiveren Steenmeijer en Van der Rijdt hun bezwaren in een brief aan de raden van toezicht en advies en de directie van de OGS.
—
In een reactie laat de organisatie (OGS) weten te beseffen dat deze uitnodiging uitermate gevoelig ligt. Tegelijkertijd stelt de stichting niet over één nacht ijs te zijn gegaan. ,,In het kader van 80 jaar vrijheid is er bijna drie jaar lang gesproken over het al dan niet uitnodigen van de Japanse defensieattaché. Al jaren wonen Japanse afgevaardigden Indonesische en internationale herdenkingen als ANZAC Day bij”, aldus een woordvoerder van de OGS.
Ik wil er eigenlijk niet meer veel woorden aan vuil maken, maar als ik dit lees: ‘ “Japan heeft zich nooit volledig verantwoordelijk gevoeld voor het in de Tweede Wereldoorlog veroorzaakte leed in voormalig Nederlands-Indië. We hoeven maar te denken aan….….” motiveren Steenmeijer en Van der Rijdt hun bezwaren in een brief ’
Ik heb de hele brief niet gelezen. Maar motiveren betekent normaal gesproken dat je argumenten geeft. Zij herhalen gewoon nog eens wat de Japanners gedaan hebben. Niets wat toont dat Japan zich niet volledig verantwoordelijk heeft gevoeld. Is dat een onderbuikgevoel of staat er meer in die brief?
Nu heb ik aangenomen dat die Japanse attaché daar stond als vertegenwoordiger van Japan. In opdracht van zijn ambassadeur of het ministerie in Tokio.
Misschien stond hij daar á titre personnel. Op eigen houtje. Zonder dat zijn ambassadeur het wist.
Nogal raar om de man dan ongewenst te verklaren ómdat hij Japanner is.
“Met als overkoepelende thema Leren van het verleden om de toekomst te behouden stonden de herdenkingen in het teken van verdriet, verzoening en voorkomen van toekomstig conflict. Er waren onder meer verhalen van slachtoffers, gedichten en muziek te horen. Op Nederlands Ereveld Menteng Pulo was, naast de defensieattachés van de geallieerde landen, bovendien op uitnodiging van de Nederlandse defensieattaché voor het eerst een vertegenwoordiger van de Japanse defensieattaché aanwezig.”
https://oorlogsgravenstichting.nl/nieuws/einde-aan-de-tweede-wereldoorlog-in-zuidoost-azi%C3%AB-herdacht
Dus voorbereid en overlegd met overlevenden en nazaten:
OGS schrijft:
In de opmaat naar 80 jaar vrijheid hebben wij als Oorlogsgravenstichting hierover gesproken met nabestaanden die een bezoek brachten aan de Nederlandse erevelden in Indonesië. Is dit het juiste moment om voor het eerst een Japanse afgevaardigde uit te nodigen bij een Nederlandse herdenking? Veel nabestaanden vonden daar de tijd rijp voor. Bovendien zijn we, net zoals veel mensen, bezorgd over de huidige situatie in de wereld. Door samen te herdenken, samen te luisteren naar de verhalen van de slachtoffers, hopen we te hebben bijgedragen aan een vreedzamere toekomst. Maar de Oorlogsgravenstichting begrijpt door alle gesprekken ook maar al te goed dat voor sommige nabestaanden de aanwezigheid van een Japanse afgevaardigde pijnlijk is. Het verdriet om het verlies blijft 80 jaar later voor veel mensen onverminderd groot.
Deze vertegenwooediger van de Japanse defensieattache werd uitgenodigd op Menteng Pulo terwijl de Japanse defense minister,Minura Kihara, elk jaar diezelfde dag op aug. 15 een bezoek brengt aan de Yasukumi shrine waar oorlogsmisdadigers zoals Tojo zijn begraven.
Dit is insult to injury.
A.Olive
Als ik de verklaring van OGS goed begrijp dan was het uitnodigen van een Japanse vertegenwoordiger in de functie van vertegenwoordiger bewust opgezet. Na gesprekken met bezoekers aan de erevelden.
Dat moet dus door Eveline de Vink gedaan zijn, directeur van de Oorlogsgravenstichting te Indonesië.De erevelden beheren, herdenkingen etc verzorgen is haar taak.
Eveline de Vink had een Chinese grootmoeder en haar grootvader was Jan de Vink, geboren 1905 in Baarn. Hij overleed in 1945 te Pakanbaroe.
Gesproken met nabestaanden die een bezoek brachten. Velen van die bezoekers vonden het goed.
Met hoeveel bezoekers is gesproken?
Hoevelen van hen vonden het goed?
Geldt ook hier: de meeste stemmen gelden?
Geldt ook hier dat een ereveld een bredere en moderne betekenis moet krijgen?
Andersom: hoeveel nabestaanden bezoeken de Japanse herdenkingen in Japan?
Hoeveel Nederlanders bezoeken de Duitse erevelden in Duitsland?
Ik heb Menteng Pulo , kuburan Belanda diverse keren bezocht , niet uit sensatie maar puur om eer te betuigen .Zou ik ook doen op een Indonesisch ere -veld .Ik ga mensen , die voor hun land vochten om wat voor reden dan ook niet veroordelen .De ene vocht voor Oranje en de ander vocht voor Merdeka .Wat ik mij afvroeg , wat waren de beweegredenen voor die Japanse defensieattache om op 15 augustus 2025 dat Nederlandse ere veld te bezoeken ? Was hij uitgenodigd ? Ja dan zou het als onbeleefd overkomen , als hij niet zou opdagen bij die ceremonie .Was hij zomaar komen opdagen ? Waarom wist iedereen dan dat hij een defensieattache was ? Die Japanner was gewoon UITGENODIGD !! Diegene die hem uitnodigde deed dat om iets ( verzoening ?) te weeg te brengen of in ieder geval om een discussie aan te zwengelen , missie geslaagd ! Ben het wel met Boeroeng eens : “” Nogal raar om die man ongewenst te verklaren omdat hij Japanner is “” Die Japanse defensieattache had misschien ook liever ergens anders gezeten maar ja uitnodiging is uitnodiging .
Eveline Vink krijgt dus straks “” functie elders “” waar elders ? Nou IJsland ,Groenland ,Siberie of Verwegistan .Die vorige directeuren van die OGS verklaarden beiden “” Wij hadden NOOIT een Japanse militaire attache uitgenodigd ! “”
“Ik ga mensen , die voor hun land vochten om wat voor reden dan ook niet veroordelen”.
Mooi zo. Dus je veroordeelt ook het optreden van Israël in Gaza niet, wat je eerder wel deed.
Wellicht is het tijd om bij het Indisch Monument in Den Haag een beeld te plaatsen van de Onbekende Japanse Soldaat.
Gaza is een politiek hangijzer en daar wordt elders dagenlang over gesoebat. Ga naar elders en niet hier doen. Houd het Indisch. Bijv … wel of niet juist die Japanse attaché op Menteng Pulo.
Ik had ingevuld ‘ik weet het niet’ oa omdat ik niet wist hoe overlevenden en nazaten zouden reageren.
Persoonlijk voel ik me niet gekwetst ofzo
ik keek even wel op hiervan Boeroeng.. ik nsap niet waar t bestuur daar hun verstand had.. off zijn t indonesiers die aan t bestuur daar staan over zo iets? want DIE denken er wel soms anders over.. ZiJ van de indonesische bevolking gaan er ook heel ander mee om zelfs.. want al liggen zij niet op de erevelden.. ze hebben ook enorm geleden toen.. iets waar de hollandse koloniaal noch de indos iets over weten.. je kunt niet zo maar zeggen.. och.. we hebben t niet zo bedoelt.. dat is zout leggen op open wonden.. en DE juiste manier van verontschuldigen van Japan dat weten we Al.. dat doet men echt niet. dat zou gezicht verliezen voor hun EN in Japan wonen nog steeds wel mensen. die aan die misdaden in dertijd hebben mee gedaan en daar zeer gerust geen spijt van hebben.. IK zie nog t gezicht van mijn moeder toen de Limburgse pastoor aan haar zei dat ze de Jap moest vergeven.. IK zie mezelf nog opstaan als 14 jarige en hem aan zijn mouw trok en de deur wees.. echter.. NU ben ik bijna (ben jarig deze zondag) bijna 83 jaar en denk terug aan de tijd dat mijn jongste broer voor die graven stichting werkte en soms mij mee bracht en ik n beetje verder op die velden speelde in mijn eentje.. Mijn broer , zijn lichaam is nooit ergens terug gevonden. EN noch mijn moeder en broers leven zelfs nog.. t zal zelfs niet zooo lang meer duren dat ik ook dit leven en al dat ik heb meegemaakt als kind zal achter me laten en mijn fam. in t hiernamaals zal volgen.. elke keer ik dat bewijs van in leven zijn op de post doe denk ik .. zal dit de laatste keer zijn dat ik dit doe.. en denk dan.. al vraagt de culprit geen vergevenis.. laat staan dat ie zich verontschuldigt.. hoe ik.. met dit.. ik vind dat n ieder daarover moet beslissen. Ik vind .. WAT IS de houding van die Japanse vertegenwoordiger .. komt hij om zijn spijt te betuigen aan zijn mede schuldige gedrag toen als niet.. wat doet ie dan daar.. wie heeft hem dan gestuurd uiteindelijk en met welke bedoeling.. Ik houd al hele lang geen wrok meer naar alles van toen.. en loop zelf met dat vergeven wel rond.. want waneer ik voor mijn daden vergeving wil krijgen zal ik wel eraan moeten denken dat ik dat beter zelf ook maar ga doen.. DAN denk ik ook aan een ouwe vrouw.. die haar hele leven zei: sabar sabar.. al leefde ze onder en met allerlei narigheid.. Wrokken doet n mens nou ook weer niet goed. DUS dit is aan n ieder zelf om te beslissen. .. ik ga hier niet over verder nadenken maar wens WEL n ieder die dit verneemd en die daar n familie lid heeft liggen .. sterkte toe.. EEN ding is WEL zeker.. ik wrok niet.. maar wil wel graag weten waarom Japan die vertegenwoordiger heeft gestuurd.. uiteindelijk is de japanse keizer eens door de Oranje staatshoofden in NL ontvangen. want voor NL gaat uiteindelijk wel de welvaart boven alles.
Mij maakt het niet veel uit , een enkele Japanse vertegenwoordiger.
Maar vele overlevenden en nabestaanden zijn er niet dol op. Hoe sterk leeft die afkeer voor zo’n aanwezigheid.
Laten wij overlevenden en nazaten dat bespreken.
Total votes : 1 C,est moi ! Zo lang ze geen Minta Maaf hebben gezegd moeten ze lekker wegblijven .
Al zeggen ze dat 1.000 maal, wat ze hebben gedaan hebben ze gedaan. De doden blijven dood. Die doden worden herdacht. Laat dat dan gebeuren door hen die om die doden geven en niet door degenen die hen hebben gedood.
Natuurlijk, van een herdenking kan een gezellige koempoelan worden gemaakt, met Japanse vlaggen sushi, poco2, elkaar op de schouder slaan en zeggen: ach, het was niet bedoeld en als beste vrienden verder gaan.
Kan allemaal. Maar ruim dan ook al die erevelden en bouw er woningen op en shopping malls. Gezellig.
Moeilijk he, om een oorlog te herdenken, doden te gedenken.
Een vaste lezer van dit blog Hans Boers had een originele manier gevonden om zijn gesneuvelde broer te herdenken .Hans geboren 1942 in Soerabaja wilde als kind zijn broer , die in die slag om de Java zee was gesneuveld gedenken .Hans had uiteraard zijn broer niet gekend maar dat gaf niks broer is broer .Toen een lintje voor zijn broer uitbleef , verzon Hans iets anders .Hij maakte zelf een lintje met een portret van zijn broer er in .Dat lintje plaatste Hans boven zijn bed en elke keer bij het slapen gaan , schonk hij hormat aan het lintje .Tja je hebt herdenken , herdenken en herdenken .
Wie leeft er nog van “ degenen die hen hebben gedood.” ?
Ah ja, vergat ik bijna; we moeten hun kleinkinderen blijkbaar ook haten. De vuile Jappen.
🙄
Vandaag de dag is het de gewoonte en politiek correct dat velen zich schamen voor het koloniale verleden, er overal en nergens excuses worden aangeboden, straatnamen worden gewijzigd, kunstschatten worden teruggegeven, in films en documentaires afstand wordt genomen van het verleden enz.
De (achter)kleinkinderen van die kolonialen, bezetters, onderdrukkers en moordende militairen weten niet waar zij het van schaamte zoeken moeten, evenals overigens figuren die geen donder te maken hebben met Indië, maar alleen willen stoken en rechtvaardig willen schijnen.
Ofwel: (achter)kleinkinderen zijn op hun manier druk bezig met de levens en werken hunner (voor)ouders.
Ah ja, vergat ik bijna; we moeten de (voor)ouders blijkbaar haten, die vuile kolonialen.
“Ah ja, vergat ik bijna; we moeten hun kleinkinderen blijkbaar ook haten. De vuile Jappen.”
Een tegenwoordiger van de japanse defensie op het ereveld hoeft niet gehaat te worden omdat hij een Japaner is.
Dat wil echter niet zeggen dat zijn aanwezigheid als vetegenwoordiger van Japan een eerbetoon is voor al die slachtoffers die daar liggen.
Integendeel, hij vertegenwoordigd een regering die tot vandaag ontkent dat mensen die op dat ereveld liggen (waaronder mijn vader) onrecht is aangedaan. Wat zo vaak gebeurt, een moordenaar (Japan) keert terug naar de plaats van de moord.
A.Olive
Het is niet correct te stellen dat Japan ontkent dat er slachtoffers onrecht is aangedaan. Zie de verklaringen hieronder. Het doet me allemaal een beetje denken aan de vraag naar eerwraak, we zitten niet in Turkije hè. En wat verwacht je nu eigenlijk? Een e-mail van de Japanse keizer? Een bezoek aan huis van de ambassadeur?
De positie van de Japanse overheid:
1. The feelings of deep remorse and heartfelt apology for the actions during the war have been upheld consistently by the post-war Cabinets. Such feelings were expressed in the form of the Murayama Statement* on the 50th anniversary of the end of the war, and those feelings of remorse and apology were also carried forth via the Koizumi Statement** issued to commemorate the 60th anniversary.
2. Such feelings of remorse and apology articulated by previous Cabinets will be upheld as unshakable, which was made clear in the Statement by the Prime Minister issued on 14 August, 2015.
3. On the other hand, we must not let the future generations, who have nothing to do with that war, be predestined to apologize. This is the responsibility of the current generation that is alive at this moment.
Vooral punt 3. is wel relevant; hoe ver wil je daarmee gaan?
* Dit is een stukje uit die Murayama verklaring:
Gedurende een bepaalde periode in het niet al te verre verleden rukte Japan, na een verkeerd nationaal beleid, op langs de weg naar de oorlog, alleen om het Japanse volk in een noodlottige crisis te verstrikken, en door zijn koloniale overheersing en agressie veroorzaakte het enorme schade en lijden aan de mensen van veel landen, met name die van Aziatische landen.
In de hoop dat een dergelijke fout in de toekomst niet meer wordt gemaakt, beschouw ik, in een geest van nederigheid, deze onweerlegbare feiten uit de geschiedenis, en druk hier nogmaals mijn gevoelens van diepe wroeging uit en bied ik mijn oprechte excuses aan. Sta me ook toe mijn gevoelens van diepe rouw uit te drukken voor alle slachtoffers, zowel in binnen- als buitenland, van die geschiedenis.
** Hier kan je de Kozumi verklaring lezen:
https://www.mofa.go.jp/announce/announce/2005/8/0815.html
“En wat verwacht je nu eigenlijk?”
De wereld wacht nog steeds op een apology de jure van Japan.
Die zal wel nooit komen.
De oprechtigheid van de apologies van Japanse politicus worden ondermijnt door bezoeken aan het Yasukuni Shrine en het ontkennen van Japanse brutality in hun education systeem.
Er staan ook niet voor niets standbeelden van “Comfort Women” tegenover Japanse ambassades.
A.Olive
Maar dat hebben ze nu net wél gezegd, Bung.
Nou ja, waarschijnlijk was het 申し訳ございません maar je snapt wat ik bedoel. Lees nou eens een keer (hieronder ergens) wat ze in die Murayama en Koizumi verklaringen, die bekrachtig zijn door alle Japanse kabinetten, verklaard hebben.
Een duidelijker excuus bestaat er volgens mij toch niet. Maar volgens de gemiddelde reageerder hier is dat helemaal niet waar, hebben ze nog nooit excuses aangeboden. Kunnen ze niet lezen of willen ze het gewoon niet weten zodat ze zich lekker in hun miserie kunnen blijven rondwentelen?
“Een duidelijker excuus bestaat er volgens mij toch niet.”
Deze excuses zijn allemal ‘de facto’ en niet ‘de jure’.
Een ‘de jure’ excuus makt het legaal en duidelijker. Dat zal wel nooit gebeuren.
Als u dat niet geloofd vraag het dan aan uw vrouw want die is met de wet bekend.
A.Olive
Ach ja …… wat hebben, vele jaren na dato, excuses voor misdaden die de Jappo’s in WO 2 “ons” hebben aangedaan voor zin?
Van “ons” die direct onder hun wandaden hebben geleden, leven er niet zoveel meer en wat kopen de nog levende slachtoffers voor zulke ceremoniële uitingen van spijt en medeleven? Zal die stokoude man op wie een Jappo in het jongenskamp Bangkong in Semarang zijn stok heeft stuk geslagen plotsklaps geen last meer hebben van die klappen?
Anders dan “excuses” beschouw ik de verklaringen waar Mr. B. op doelt. M.i. zijn die geen expliciete excuses aan slachtoffers en hun nabestaanden, maar een vermaning aan eigen volk: “Dat moeten we nooit meer doen”. Die vind ik wel zinvol, want de Japanners van nu zijn nog steeds gedisciplineerd, law abiding.
Gedisciplineerd zijn betekent dat ze niet zo maar iets doen waar hun bazen niets vanaf weten en/of niet hebben gesanctioneerd. Dat geldt zeker voor de militaire hiërarchie.
Ik acht het dus onwaarschijnlijk dat die Japanse militaire attaché van de Japanse ambassade in Jakarta op persoonlijke titel de herdenking op Menteng Pulu heeft bijgewoond. Zeker niet als hij daar stond in zijn militair uniform. Bovendien zou hij er niet hebben gestaan wanneer hij daarvoor geen uitnodiging zou hebben ontvangen.
Enig verwijt voor het feit dat die Japanse militaire attaché bij de 15 augustus herdenking aanwezig was moet dus worden gericht aan de verantwoordelijke organisatoren van die herdenking. De bazen van de OGS dus, als die verantwoordelijk zijn/waren.
Als mij als kleine toean in Almere zou zijn gevraagd of Nippon officieel aanwezig zou mogen zijn, zou ik “nog niet” hebben geadviseerd. “Nog niet”, tot de laatste mens die direct heeft geleden onder de gevolgen van de Japanse bezetting van NOI, bij Toean Allah in de hemel is en niet meer last heeft van aardse emoties.
Oeps ….. moet ik nu toch denken aan die Amerikaanse smartlap van vlak na de oorlog:
“Gomen nasai, I’m so sorry I made you cry”.
“Nog niet”
De wreedheid van de Jap kan en heeft ook een rimpeleffect op latere generaties.
De 80 jarige oorlog van honderden jaren geleden heeft nog steeds een effect op Nederlandse politiek. Er is een ongeschreven wet dat de regerende koning niet naar Spanje mag gaan (Juliana mocht niet naar Spanje om haar dochter Irene af te halen).
Het Nederlandse volkslied is een klaaglied over de Spaanse koning.
A.Olive
Eigenlijk is de hele 80-jarige oorlog en het Wilhelmus toch een perfect voorbeeld van ‘hoe het nou niet moet’?
En -gelukkig maar- toont dit het effect van slijtage in het collectief geheugen, waar Pierre ook naar verwijst. De voetballer van het Nederlandse nationale team die net het volkslied vals heeft meegebruld, is niet extra gemotiveerd omdat ze tegen Spanje spelen. Misschien tegen Duitsland wel.
Trouwens, ik ken geen mensen die principieel niet naar Torremolinos, Gran Canaria of Benidorm gaan om wat de ‘Spanjool’ ooit in de lage landen heeft uitgevreten. (Ik zou in die plaatsen niet dood willen worden gevonden maar dat is een andere discussie.) Ik neem toch aan dat iedereen wel in de geschiedenislessen daarover gehoord heeft.
Hoe dan ook, het lijkt me een goed voorbeeld van “we agree to disagree”.