NU.nl
:
Donderdag herdenken we alle slachtoffers van de Japanse bezetting van toenmalig Nederlands-Indië. Op die dag in 1945 capituleerde Japan en daarmee was in alle werelddelen het einde van de Tweede Wereldoorlog een feit. Herdenk jij jouw familiegeschiedenis tijdens de Indiëherdenking?
We zijn op zoek naar mensen die de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië hebben meegemaakt of nabestaanden die hun verhaal willen delen. Stuur een mail naar nujij@nu.nl om je verhaal te delen. Vermeld in de e-mail je telefoonnummer, zodat we contact met je kunnen opnemen. In een artikel vermelden we je voor- en achternaam.
...................
Indisch4ever 
Ik ben van juni 1942. Geboren in het Leger des Heilshospitaal in Padang. Kort na mijn geboorte ben ik met mijn moeder overgebracht (in open vrachtauto) naar het Jappenkamp Bangkinang. Mijn moeder heeft daar t.b.c. opgelopen, maar heeft het gered en heeft mij in leven kunnen houden. Waarom hebben die moeders nooit een lintje gekregen?
Mijn vader heeft als militair aan de Pakanbaroespoorweg moet werken en heeft het, ondanks vele martelingen, ook overleefd. wij zijn in 1950 naar Holland gekomen en ik heb de Bersiap dus bewust als 5 tot 8- jarig jongetje meegemaakt en daar PTSS aan overgehouden. Gelukkig genezen en kan er nu over praten. Door de gebeurtenissen in mijn jeugd leer- en speelachterstand opgelopen wat mijn later vaak problemen heeft opgeleverd. Vaak blijven zitten en veel van banen veranderd. Toch is alles goed gekomen en ik ben nu een gelukkige tachtiger.
Veel overeenkomsten met mijn broer nr 3 geboren februari 1942 in een hospitaal in Padang ,kort na zijn geboorte overgebracht naar het Jappenkamp Bangkinang samen met zijn moeder en twee broers en zuster .Ja daar zegt u wat “” Waarom hebben die moeders geen lintje gekregen ?”” DAT HEBBEN DIE MOEDERS DUBBEL EN DWARS VERDIEND !”” Mijn broer nr 3 heeft niet dezelfde goede voedsel genoten in zijn eerste 6 maanden in Bangkinang ,als ik NA de oorlog .Gevolg ik ben meer dan 2 koppen groter ! Het schijnt dat goed voedsel in de eerste 6 maanden van de baby zeer belangrijk is en een beetje de lichaamslengte mede bepaalt ! Broer nr tiga ging het kamp in met een zware longontsteking en is in juni 2024 overleden aan een zware longontsteking ! Toeval ? Mijn 3 broers en zuster hebben wel degelijk een beetje een klap van de molen gehad in dat gruwelijke Jappenkamp ! Blij dat het nu goed gaat met u meneer Wessels ,pukul terus !
Dank Bungtolol,
Ook ik ben kecil gebleven. Wat wil je: maizenapap (“eten van de Jap, elke dag weer blubberpap” en af en toe een gesmokkelde pisang.
Zelf geboren in 1941 (Soerabaja). Vader Leendert (KNIL-sergeant) heb ik niet gekend, want hij werd amper een jaar later door de Jappen naar Thailand gestuurd om dwangarbeid aan de Birma-spoorweg te verrichten, ten gevolge waaraan hij in 1943 overleed. Zijn laatste rustplaats is op het ereveld in Thanbyuzayat (Myanmar). Moeder en ik waren zg buitenkampers en verbleven in de kampong, dankzij onze ‘baboe’. Veel herinneringen over die tijd heb ik niet, anders dan dat in 1945 de eerste Engelsman in een jeep de straat waar we woonden (Van den Boschlaan/Jl Mojopahit) inreed. In Soerabaja lager onderwijs voltooid en in 1955 met moeder naar Nederland vertrokken…