bronbeek.nl:
De RAPWI (Recovery Allied Prisoners of War and Internees) was een Britse militaire organisatie die in een week tijd uit de grond werd gestampt om geallieerde krijgsgevangenen en burgergeïnterneerden in Zuidoost-Azië te lokaliseren, te helpen en te evacueren. In deze lezing komen het ontstaan en de ontwikkeling van de RAPWI aan de orde en de uitvoering van de plannen.
...................
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
Bertha Lammerts van Bueren-de Wit
XXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
Indisch4ever 
Ik denk dat na de Japanse capitulatie veel Europeanen en Indo-Europeanen op Sumatra dezelfde evacuatie- ervaringen hebben.
Evacuatie van Bangkinang naar Padang
1/9/1945 een groep van 1320 vrouwen, kinderen en mannen vertrekt van het Japanse interneringskamp Bangkinang dat aan de rivier de Kampar. Het mannenkamp ligt ongeveer 400 meter ten Westen van Bangkinang, het vrouwenkamp 1000 meter verder naar het Westen . ze worden met vrachtwagens naar het Missiecomplex en het Militair Hospitaal in Padang gebracht. Het is een tocht van 900 Km en gaat over een 1500 meter hoge bergrug.
12/10/1945 een groep van 1380 vrouwen, kinderen en mannen vertrekt met auto’s, ambulances en gesloten vrachtwagens van Bangkinang naar een RAPWI opvangkamp in Padang , een tocht van 900 Km over een 1500 meter hoge bergrug.
15/10/1945 een groep van 214 personen vertrekt in vrachtauto’s van Bangkinang naar Pakanbaroe en dan per vliegtuig naar Padang, ze krijgen daar huisvesting in een RAPWI RAPWI- opvangkamp.
11/11/1945 het laatste transport vertrekt uit Bangkinang
Situatie in Padang-stad
Missiecomplex in het centrum van Padang is omringd door prikkeldraad. Vanwege de dreiging van Indonesische extremisten is een avondklok ingesteld. Buiten het Missiecomplex worden personen gekidnapt.
Na een verblijf van enkele weken wordt om veiligheidsredenen het Missiecomplex ontruimd en de bewoners naar een RAPWI-woonwijk in Padang geêvacueerd.
Het RAPWI-opvangkamp bestaat uit verschillende door Britse militairen beschermde kampen: Kamp-Zuid, Kamp-Noord en het Hospitaalkamp
In de maanden september, oktober en november druppelen in Padang niet alleen ex-geinterneerden uit Bangkinang binnen. Op een gegeven moment verblijven in Kamp-Zuid ook 2650 personen uit de omgeving, waaronder Chinezen, Ambonezen en andere Indonesiers. Ze zijn door Indonesische extremisten bedreigd en vluchten naar de opvangkampen. In Kamp-Noord verblijven op een gegeven moment ook Duitsers!
De opvangkampen waren weliswaar bewaakt door Britse militairen maar het ontbreekt aan een natuurlijke afscheiding zoals een rivier. Daardoor is de verdediging tegen Indonesische Extremisten moeilijk, welhaast onmogelijk.
Op 20 november gebeuren er massamoorden in de Olostraat en omgeving. Indonesische extremisten kidnappen op klaarlichte dag Indo-Europeanen en Chinezen. Sommigen worden naar een Konzentrationslager afgevoerd, dat het karakter heeft van een Vernichtungslager.
Eind van het jaar besluit de Britse militaire leiding de kampen te ontruimen. Op 1 januari 1946 worden de geevacueerden met het schip Sibajak naar Batavia getransporteerd waar het schip op 2 januari aankomt.
Padang is welhaast Indo-Europeaan vrij. De hele evacuatie lijkt op een etnische schoonmaak.
Mijn moeder, haar moeder (net oorlogsweduwe), haar zusje en twee broertje maken de evacuatie op Sumatra mee. In Batavia worden zij in Meester Cornelis gehuisvest. Hun namen komen niet voor op de evacuatielijsten. Zij herinnert of wil de evacuatie niet herinneren. Toen hebben we met behulp van de verzamelde feiten samen haar verhaal geconstrueerd.
De familie van Boeroeng legt hetzelfde evacuatietrajekt af. Zij komen uiteindelijk in Tjideng terecht , een woonwijk in het Westen van Batavia.
Over de prominenten van het Binnenlands Bestuur en andere gepriviligeerden maak ik geen woorden vuil. Dat mag de historicus Michiel Schwartzenberg op de RAPWI-lezing doen.
In mijn verhaal zijn 2 “fouten” geslopen.
1) De Britse militair in de RAPWI control staff is de lt.col. Eggleton, niet Eggerton. Eggerton had met iets anders te maken.
Zie Recovery of Allied Prisoners of War and Internees (RAPWI) [Java] in het Nationaal Archief
2) De andere “fout “is de uitspraak dat: “De Britse legerleiding is gedwongen meer dan 5000 mannen, vrouwen en kinderen van Padang naar Batavia te evacueren, waaronder mijn moeder en haar familie”- N.B. zij komen niet in de officïele statistieken voor”.
Er worden niet 5000 personen van Padang naar Batavia geëvacueerd. Deze fout heb ik bewust ongecorrigeerd gelaten. Door het Indonesisch geweld zijn de Britten gedwongen 5000 personen te evacueren. De logische redenering is dat ze allen naar Batavia evacueren, een veilige thuisha-ven maar gebeurt dat ook?
In werkelijkheid vertrekken 2000 personen eind december 1945/begin januari 1946 met schepen van Padang , in Midden Sumatra naar Medan in Noord-Sumatra. Medan is tijdens de Indonesische Revolusi een niet voor de hand liggende plaats om te evacueren!
Het raadsel wordt opgelost door de Bersiap Atlas van de onlangs overleden Hr. H. Beekhuis. Deze personen evacueren=repatrieren een paar maanden later naar Nederland. Dat is tegen de politieke Brits-Nederlandse afspraak. Er was afgesproken dat eindbestemmimg van de Allied Prisoners of War and Internees APWI hun oorspronkelijke woonplaat zal zijn.
De woonplaats van Nederlandse APWI was gelegen in Nederlands-Indie. How come deze draai in de Nederlandse politiek?
Dat lijkt mij de taak van de spreker van de RAPWI-lezing om dat uit te leggen, de historicus Mi-chiel Schwartzenberg.
Zal ik naar de lezing gaan om vragen te stellen?
.
Als je er lol in hebt….. dan moet je gaan naar die lezing.
Maar nu je Padang noemt….. familie van mij ging na de oorlog in Tjideng, Batavia wonen omdat het daar veiliger was dan in Padang eo blijven, waar men geboren en getogen was.
Zo begreep ik het altijd. Ik weet niet wanneer men vertrok… eind 1945 ná de OLO-moorden ? Wat later in 1946 ?
Zoals de naam al zegt had RAPWI als doel “Recovery of Prisons of War and Internees. Vanuit Brits oogpunt een “humanitarion mission” geleid door Britse militairen op een eiland met een bevolking van 8 Miljoen , veel minder dan Java (41 Miljoen). Sumatra is veel groter dan Java, heeft minder grote steden en de infrastructuur (wegen en treinverbindingen) waren in die tijd minimaal.
Daarnaast hield SEAC Joint Planning Staff bij de planning rekening mee dat de Republic Indonesia onder haar bevel “substantial armed forces” had die onafhankelijk opereerden van het Centrale Gezag in Jakarta. De Rood-Witte vlag was overal op Sumatra zichtbaar en locale Indonesische instanties lieten zich luid en duidelijk gelden.
De Britten zouden enkele key areas bezetten zoals Padang, Palembang , Medan, en de weg vrij maken voor Netherlands Civil Administration NICA. In eerste instantie reageerde de locale bevolking, de natives onverschillig op de Britse legermacht maar toen zij merkte dat in de slipstream van het Britse leger de Nederlanders hun koloniaal Gezag poogden te herstellen, sloeg de stemming om in een gewelddadige uitbarsting.
Citaat:”very early in the occupation period the word “NICA” became a household expression and was used in propaganda etc. to denote the Enemies of Indonesian freedom”.
In Padang braken relletjes uit, ontvoeringen en moorden gericht tegen de (Indo-) Europese bevolking wareìn aan de orde van de dag, zie Olostraat 27 affaire.
In December 1945 werden ook Chinezen doelwit van de bloedige Indonesische terreur. De Britten concentreerden de Allied Prisoners of War and Internees APWI in zgn Beschermingskampen zodat zij beter beveiligd konden worden.
Gedwongen door de Indonesische terreur evacueerden de Britten uiteindelijk duizenden personen uit Padang, zie Atlas Bersiapkampen.
Bersiap zoals beschreven door H. Th. Bussemaker in zijn boek “Bersiap opstand in het Paradijs” geeft duidelijk de uitwerking van de bloedige onlusten aan op de RAPWI activiteiten op Sumatra. Ik verwacht enkele opmerkingen daarover in de RAPWI lezing of is de Bersiap een “incident” zoals ik laatst hoorde In een “educated conversation”?.
De RAPWI activiteiten op Sumatra waren ingebed in een militaire operatie uitgevoerd door 26th Indian Infantry Division o.l.v. gen.maj. Chambers. Hopelijk komt in de RAPWI-lezing ook het Britse militaire optreden aanbod. Zonder de heldere beschrijving van de historicus Richard McMillan in zijn boek “The British Occupation in Indonesia 1945-1946” kan het Britse ingrijpen in Sumatra niet worden begrepen en beoordeeld.
Als er kantekeningen worden geplaats bij RAPWI activiteiten van de Britten op Sumatra dan mag niet onvermeld blijven dat RAPWI activiteiten niet gratis waren. De Nederlanders betaalden de Britten voor RAPWI activiteiten althans financiele afrekeningen zoals die opgesteld door lt.col Eggerton van de RAPWI Control Staff zijn te raadplegen in Nederlandse Archieven.
Wat deden de Nederlanders zonder enig substantieel militair gezag op Sumatra?
Op 30 Augustus 1945, 15 dagen na de Japanse capitulatie werden Nederlandse “prominenten met hun gezinnen” (Binnenlands Bestuur) uit Bangkinang naar het Oranje Hotel in Padang geevacueerd. Verder wordt er officieel niets gemeld maar er is best voor te stellen in wat voor luxe oord zij terecht kwamen.
Werfstraatgevangenis. De actie van Gurkha’s en Jack Boer
https://www.facebook.com/groups/kniller/posts/1746800765796729
“De nadruk ligt op de activiteiten van de RAPWI in Thailand en Sumatra. Daar verliep de operatie in augustus en september 1945 respectievelijk heel goed en heel moeizaam. ……… maar er kunnen ook kanttekeningen bij het optreden worden geplaatst. De rol die de RAPWI op Java speelde blijft in deze lezing grotendeels buiten beschouwing”.
RAPWI op Sumatra is niet representatief voor haar activiteiten in Indonesie. Op Sumatra zijn er tijdens de Japanse bezetting tenminste 47 interneringskampen, terwijl op Java meer dan 109 kampen bestaan. Worden geinterneerden in de beoordeling betrokken dan krijgt Java nog meer gewicht Als bij bovengenoemde lezing Java grotendeels buiten beschouwing wordt gelaten, dan is dat wel een historische blunder.
De reden dat RAPWI activiteiten op Sumatra moeizaam verlopen is eenvoudig te verklaren. Op Sumatra is de Indonesische Revolusi aan de gang. Maar dat lijkt een detail in deze eenzijdige lezing.
Juist de bloedige gebeurtenissen aan het begin van de Indonesische Revolusi , in Nederland ook wel Bersiap periode genoemd, zijn de oorzaak voor het moeizaam verloop van RAPWI activiteiten op Sumatra.
Hoezo? Een paar maanden na de Japanse capitulatie worden krijgsgevangenen van de Pakanbaroe Spoorweg en Burgergeinterneerden uit Bangkinang naar Padang geevacueerd.
In November vindt in de Olostraat 27 in Padang massamoorden plaats waarbij o.a. een groot aantal familieleden van dhr Bo Keller en Brouwer van Gonzenbach door Indonesische Nationalisten op gruwelijke wijze worden afgeslacht, klaarblijkelijk met politieke bedoelingen
Het geweld escaleert, her en der vinden ontvoeringen en moorden plaats op zowel de Indo-Europese bevolking als op Britse militairen. De situatie loopt volledig uit de hand. De Britse legerleiding is gedwongen meer dan 5000 (vijfduizend) mannen, vrouwen en kinderen van Padang naar Batavia te evacueren, waaronder mijn moeder en haar familie.
Uit de aankondiging van de lezing is uit niets op te maken dat er aandacht wordt besteed aan de Bersiap in relatie tot het RAPWI werk op Sumatra.
Het lijkt er op dat de Bersiap periode een taboe onderwerp is bij deze lezing.
Dat kan toch niet, vooral niet in Bronbeek van Bo Keller!