Open de Nieuwsbrief van oktober
Zie ook de vuurpijlenaffaire 16 okt aanstaande:
Talkshow Maand van de Geschiedenis
Op 8 en 9 november 1943 schrok de havenstad Surabaya (Oost-Java) op door een nachtelijk bombardement. De Japanse bezetter moest machteloos toezien hoe geallieerde gevechtsvliegtuigen met succes strategische doelen bombardeerden. Geholpen door vuurpijlen, die men op verschillende plekken in de stad afschoot, wisten de bommenwerpers hun doelen feilloos te vinden. Wie staken deze vuurpijlen af? Daarover gaat deze talkshow, met verteltheater en performances in Museum Sophiahof op zondag 16 oktober.
...................
Indisch4ever 
Op de banner van het Museum Sophiahof staat een artikel afgebeeld uit de Nieuwe Courant van 22-09-1949 met als titel “Schrijnende herinnering De Japanse bezetting kostte een vader 8 zoons”
https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?query=+de+japans+bezetting+kostte+&coll=ddd&identifier=MMNIOD04:000095320:mpeg21:a0017&resultsidentifier=MMNIOD04:000095320:mpeg21:a0017&rowid=5
De vader was dhr Syaranamual uit Soerabaja , die 8 familieleden verloor waaronder één vrouw Elisa Syranamual.
In totaal werden minstens 121 Verzetslieden waaronder 2 vrouwen door de Japanners in de Djatibossen van Bodjonegoro geëxecuteerd. Minstens 11 verdachten werden in de Kalisosok- of Werfstraatgevangenis doodgemarteld, dus in totaal minstens 132 personen werden slachtoffer van de Vuurpijlaffair .
Inderdaad Vergeten Verzet
Opmerkelijk is dat de Verzetsgroep “Corsica” onder leiding van de gepensioneerde assistent-resident Nanne Halie (Indo-Europeaan) nooit de erkenning en een plaats in het Collectieve Geheugen kreeg . Dit in tegenstelling tot de Verzetsgroep met dezelfde naam (Corsica) o.l.v. KNIL-kpt Meelhuysen (Indo-Europeaan)
Is dit een gevolg van cognitieve dissonantie ?
Bovenstaande vraag dbehoeft beantwoording op 16 oktober in Museum Sophiahof tijdens de talkshow geleid door Herman Keppy, onderzoeker van het Nederlands-Indisch Verzet.
https://www.museumsophiahof.nl/agenda/vergeten-verzet-de-vuurpijlaffaire
Peter, ik weet niet wat je bedoelt met cognitieve dissonantie.
Maar Nanne Halie lijkt me geen indo geweest te zijn.
Geboren in Leeuwarden, Vader geboren in Amsterdam, moeder geboren in Dokkum
Zoek hier: https://allefriezen.nl/
Nanne Halie was volgens de Indische Staatsinrichting een Europeaan, maar uit mijn PC komt de term Indo.Europeaan tevoorschijn. Ik lette even niet op, daarvoor mijn excuses
Zijn ouders waren beiden Friezen en dat is op de web site van de Oorlogsgravenstichting op de foto bij zijn naam duidelijk te zien.
Het is opmerkelijk dat hij als “volbloed totok” na de capitulatie in Nederlands-Indie in 1942 niet direct werd opgepakt en in een Japans kamp geïnterneerd. Voor een man met zijn verleden als assistent-resident van Djokja wel opmerkelijk. Wel was hij getrouwd met een Indonesische, Enna Muaia. Zij kwam uit een familie op Noord Celebes in de buurt van Menado. Het was trouwens destijds zeer ongebruikelijk voor een Nederlandse gezagdrager om met een Indonesische vrouw te trouwen.
Hij dook onder in Soerabaja en werd pas op 1 februari 1944 door de Jappen gearresteerd, dus na bijna 2 jaar onderduiken, ongelofelijk, zie doc n° 4 in zijn persoonsdossier bij het Nationaal Archief ,
Hij werd eind November ’44 samen met 3 andere kopstukken, van de Verzetsgroep “Corsica”, de personen Dias, Ingram en Nanlohy door een Japanse rechtbank ter dood veroordeeld en in de Djatibossen van Bodjonegoro geëxecuteerd . De 4 kopstukken van de Verzetsgroep Corsica liggen allen in hetzelfde “verzamelgraf Bodjonegoro” , zie foto bij hun namen.
Op het duplicaat van de persoonskaart van Nanne Halie staat als bijzonderheid: “behoorde tot de Vuurpijlaffaire, was éèn van de kopstukken” (doc n° 35 in persoonsdossier Nationaal Archief)
Wat cognitieve dissonantie met de Vuurpijlaffaire te maken heeft, komt op 16 oktober in Museum Sophiahof ter sprake.
De talkshow in Museum Sophiahof is vakkundig georganiseerd.
Presentatie is in handen van regisseur Amber Nefkens. Historicus Herman Keppy gaat in op het bredere perspectief van de verzetsdaden in Nederlands-Indië en hoe deze een plek krijgen in de geschiedschrijving. Dichter en auteur Ferdy Karto zet een poëtisch monument neer voor de leden van de verzetsgroep en verteller Bastiaan Smit kruipt in de huid van één van de leden van de verzetsgroep. Peter van den Broek vertelt het verhaal over deze verzetsgroep die nooit erkenning kreeg.
Mijn beroep staat niet bij mijn naam, want het klinkt wel gek: de tomatenboer uit Italië deed onderzoek naar deze verzetsdaad die bekend staat als de vuurpijlaffaire. .
Klinkt als goed voorbereid
De organisatie is in uitstekende handen van Chrissy Flohr en Alies Boenders werkzaam bij Museum Sophiahof. Hen komt alle eer toe.
De verplegers in Tarakan.Op de dag at op Tarakan de eeste doden vallen bij de luchtaanval, stonden wij met de Ambulance van de Rode Kruis gereed op Andir(Bandung) per vliegtuig om tevertrekken Onze groep van 24 verpleegsters uit alle streken van Java vant Rode Kruis.Bij de landing in Samarinda ging Zuster van Gogh en een helpste aan boord.r.Mevr Colijn hoofd van de Rode Kruis in Tarakan verwelkomden ons en wij werden in de BPM Pasangerahan gehuisvestig.De namen van de verpleegters o.a.zijn: mej.E.Florentinus,A van Bommel-Kinkels,G.DdeVries-Bosschaart, MevrC.P.Hogewind-Poorman die kreeg de leiding van de groep.Wij verhuisden nadien naar het Milltaire Hospitaal onder leiding van dr Perk en dr Tan. Tarakan werdt hevig gebombardered op 10 Januari 1942 en alle boortorens en olieinstalaties kwamen lichte laaie. Tot op14 Januarie werdt hevig gevochten. Wagens vol gewonden en doden waren bjj ons hospitaal gebracht.De kogels vlogen in en om het hosptaal. Een angstwekkende situatie onstond omat wij ons niet konden beschermen.
https://pbs.twimg.com/media/FfIeRp2WYAAK7DS?format=jpg&name=small