In het begin van de jaren vijftig hadden de inwoners van Gemert een totaal vertekend beeld van de Indische gezinnen die in het dorp kwamen wonen. Gedachten aan rieten rokjes en andere ‘missiegedachten’ voerden de boventoon.
Mensen stonden echt nieuwsgierig te kijken toen wij met een bus hier arriveerden. Ook aan onze huidskleur wilden zij voelen en ze dachten echt dat wij in Indonesië in hutjes hadden gewoond.”
Josje van Dam (80) herinnert zich hoe ze als tienjarige naar Gemert kwam.  ed.nl