Moesson Hét Indisch Maandblad
23 oktober om 16:50 ·
ᴡɪᴇ is ᴊᴏᴜᴡ ᴘᴏᴡᴇʀ ɴᴇɴᴇᴋ? 💪
Krachtige vrouwen zijn de grondleggers van ons bestaan. Moeders en oma’s die met hun liefde, zorg en kracht de weg hebben vrijgemaakt voor ons. De volgende generatie.
Moesson is op zoek naar verhalen over jouw sterke oma of moeder.
Wat maakt haar zo bijzonder en wat zul je nooit vergeten?
Stuur jouw verhaal van max 250-300 woorden naar redactie@moesson.com
- Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden. Verslagen van kumpulans, verwijzing naar nieuwe boeken, updates van Indische sites, expo’s. Van pasars tot en met het Indisch Platform . Wat onze Indische gemeenschap aangaat, vindt u hier op indisch4ever.nu
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
Mail ons: indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?: Recente reacties
- Paul van Asdonk op Victor Jullien Trip
- Jan .A. Somers op Kinderen van de koloniën: ‘Onze cultuur werd weggestopt’
- Jan A. Somers op Kinderen van de koloniën: ‘Onze cultuur werd weggestopt’
- Bung Tolol op Kinderen van de koloniën: ‘Onze cultuur werd weggestopt’
- Anise op Kinderen van de koloniën: ‘Onze cultuur werd weggestopt’
- s.J. van der Bruggen op Koken met Wies van Maarseveen
- Jan A. Somers op Op zoek naar Rudy Meetman, van Simpelveld.
- Jan A. Somers op Op zoek naar Rudy Meetman, van Simpelveld.
- Jam .A. Somers op Kinderen van de koloniën: ‘Onze cultuur werd weggestopt’
- Jam .A. Somers op Kinderen van de koloniën: ‘Onze cultuur werd weggestopt’
- Bung Tolol op Kinderen van de koloniën: ‘Onze cultuur werd weggestopt’
- Jam A. Somers op Kinderen van de koloniën: ‘Onze cultuur werd weggestopt’
- Anise op Kinderen van de koloniën: ‘Onze cultuur werd weggestopt’
- Anise op Kinderen van de koloniën: ‘Onze cultuur werd weggestopt’
- Anise op Op zoek naar Rudy Meetman, van Simpelveld.
Archief
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
En er is nog de archipelsite met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! Categorieën
Zoeken op deze weblog
Meest recente berichten : Het gebeurde ergens in de Indonesische archipel
-
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
van Hall
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXXBertha Lammerts van Bueren-de Wit
XXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!Detachement Verbruiksmagazijn, Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Deze diashow vereist JavaScript.
Denk aan die vele moeders van vaderloze gezinnen in de kampen. Zij moesten hun kinderen niet alleen levend door de ellende loodsen, maar ook groot brengen en tot volwassen mensen vormen. Speelgoed knutselen, zangkoortjes, orkestjes, onderwijs enz. Een tijdje terug in een pracht tentoonstelling van het Museon.
Een week geleden ben ik 4 uur lang geïnterviewd door Hans Goedkoop, bij velen bekend van het programma “Andere tijden” op TV. Hij is bezig een serie op te tuigen over “Nederlands Indië” in de laatste halve eeuw van haar bestaan, pakweg van 1900 tot 1950. Leuke ervaring, 4 man bruto 5 uur over de vloer en met prabot in de weer: programmamaker Goedkoop, een regisseur, cameraman en geluidsman.
Ergens in het interview over wat ik wist van de bezettingstijd en daarna, heb ik uitgelegd dat en waarom wij “buitenkampers” waren en vervolgens de loftrompet gestoken over de vrouwen, de oma’s, moeders en tantes die onder heel moeilijke omstandigheden, in een vaak vijandige omgeving, hun kroost moesten zien te voeden en beschermen.
De mannen hadden het in hun kampen ook beroerd, maar hadden niet de dagelijkse zorg voor de kinderen aan hun tjawat en kregen, hoe karig ook, hun natje en droogje van de Japanner. De vrouwen moesten maar aan eten zien te komen. Het leek voor Hans G. een eye opener. Hopelijk komt dat stuk volgend jaar in mijn 3 minuten op TV.
Kruisridder
@JASomers; ‘moeders van vaderloze gezinnen etc’.- In het kamp kregen ze tenminste (op tijd) zelfs voedsel, medische zorg, onderwijs, hobby’s ; zangkoor etc,.-Buiten de kawat in een vijandige omgeving: eten(!) zoeken;.tjattoeten/sluik handel, bedelen voor werk, of (voor enkelen) ….voor de Jap werken( om voor al ook de familie te ondersteunen). – Bij de realisering van de tv.doc; Buitenkampers besefte ik pas goed; wat mijn moeder voor ons heeft betekend; bij aanvang, 28 jaar oud met twee kleuters 4(dragend) en 6 jaar oud, dwars door de sawahs vluchtend, toen de laatste trein uit Semarang naar Djokja onderweg door een Japanse zero vliegtuig werd ontdekt en de trein een noodstop maakte midden in no where. Met grobak/lastwagen vervoer en onderweg overnachtingen uiteindelijk in Djokja kwam. Om daar na richting Ambarawa te gaan. Naar mijn Zwitserse opa en Javaanse oma in hun (stenen)huis midden in de kampong! Om verder te overleven….. .
“medische zorg, onderwijs, hobby’s ; zangkoor etc” Daar moesten nou juist die moeders voor zorgen, tegen de wensen van de Japanners. Met gevaar voor klappen.
Ik als buitenkamper werkte 7 dagen per week, van 7 tot 6! Niks vijandige omgeving. Kon bij de Japanners bietsen. Kon mijn moeder daarbij betrekken, waardoor ze ook wat verdiende.. Mijn moeder ging ook naar bijeenkomsten van de tonarigumi voor extra rijstrantsoenen. Twee bij ons wonende Indische gezinnen deden niets, niets komma niets. Aten mee met wat baboe Soep van ons geld wist te koken, en de huur die mijn moeder betaalde. Ik deed daar wel moeilijk over, maar voor mijn moeder en baboe Soep was het soedah, laat maar.
@JASomers; ‘onderwijs, hobby’s, zangkoor etc.- – In Ambarawa was alles verboden! Je timide opstellen; zij waren nu toean dan njonja! Als ik als katjong zwierf ; riep men; ‘belanda tai etc. De kampen vol gevangenen, als die op corvee naar het station achter een kar aansjouwden…keken omstanders ( ik ook stiekem) smalend toe. Werken als joch; op de pasar in/uitpakken voor een aalmoes/vrucht etc. Met bedelen op het station kreeg ik meer. Meer zelfs dan die andere katjongs! Wellicht uit het feit, dat zij eindelijk een belanda bedelaar iets konden geven!. Een dokter djawa?; betalen. Toen ik door het vissen in smerige slootjes schurft opliep, moest mijn moeder heel wat spullen verkopen om de de dokter te kunnen betalen. Mijn verband was gedoogde pisang bladeren. Bij malaria, werd ik omwikkeld in een tikar mat; koude koorts rillen; en moest op een stukje kinine bast kauwen. Tot je overgaf en slap bleef liggen. Of stiekem in de zon gaan zitten….waar ik dan onmiddellijk door familie werd weggesleept ter voorkoming van een op te lopen zonnesteek. Daarna: nasi TIM!- Mijn moeder kreeg via via eindelijk wat naaiwerk om; Hei-ho uniformen te naaien. Toen ik na zeuren een ‘uniformpje’ kreeg, werd ik buiten belaagd/uitgescholden; dus maar mijn broekje/singlet met tali kollor om. Gelukkig waren er ook wat ouderen, kennissen van mijn Javaanse oma, die mij goed gezind waren. De Javaanse familie van oma heeft ons altijd gesteund.- In de bersiap werden ook zij als mata moesoeh belaagd! – Na de oorlog, tijdens mijn vakanties, geprobeerd deze familie op te sporen- helaas. niet gevonden. – Na al die jaren terug; door die kampong te lopen, op het stations perron te staan….het was voor mij een ontroerend moment; ….met dank aan mijn, (nog maar 29 jaar oud) moeder!!!