5 reacties op Power nenek

1. Jan A. Somers zegt:

   29 oktober 2020 om 11:38

   Denk aan die vele moeders van vaderloze gezinnen in de kampen. Zij moesten hun kinderen niet alleen levend door de ellende loodsen, maar ook groot brengen en tot volwassen mensen vormen. Speelgoed knutselen, zangkoortjes, orkestjes, onderwijs enz. Een tijdje terug in een pracht tentoonstelling van het Museon.

   Beantwoorden
   • Pierre de la Croix zegt:

     29 oktober 2020 om 12:04

     Een week geleden ben ik 4 uur lang geïnterviewd door Hans Goedkoop, bij velen bekend van het programma “Andere tijden” op TV. Hij is bezig een serie op te tuigen over “Nederlands Indië” in de laatste halve eeuw van haar bestaan, pakweg van 1900 tot 1950. Leuke ervaring, 4 man bruto 5 uur over de vloer en met prabot in de weer: programmamaker Goedkoop, een regisseur, cameraman en geluidsman.

     Ergens in het interview over wat ik wist van de bezettingstijd en daarna, heb ik uitgelegd dat en waarom wij “buitenkampers” waren en vervolgens de loftrompet gestoken over de vrouwen, de oma’s, moeders en tantes die onder heel moeilijke omstandigheden, in een vaak vijandige omgeving, hun kroost moesten zien te voeden en beschermen.

     De mannen hadden het in hun kampen ook beroerd, maar hadden niet de dagelijkse zorg voor de kinderen aan hun tjawat en kregen, hoe karig ook, hun natje en droogje van de Japanner. De vrouwen moesten maar aan eten zien te komen. Het leek voor Hans G. een eye opener. Hopelijk komt dat stuk volgend jaar in mijn 3 minuten op TV.

     Kruisridder

     Beantwoorden
   • R.L. Mertens zegt:

     1 november 2020 om 14:39

     @JASomers; ‘moeders van vaderloze gezinnen etc’.- In het kamp kregen ze tenminste (op tijd) zelfs voedsel, medische zorg, onderwijs, hobby’s ; zangkoor etc,.-Buiten de kawat in een vijandige omgeving: eten(!) zoeken;.tjattoeten/sluik handel, bedelen voor werk, of (voor enkelen) ….voor de Jap werken( om voor al ook de familie te ondersteunen). – Bij de realisering van de tv.doc; Buitenkampers besefte ik pas goed; wat mijn moeder voor ons heeft betekend; bij aanvang, 28 jaar oud met twee kleuters 4(dragend) en 6 jaar oud, dwars door de sawahs vluchtend, toen de laatste trein uit Semarang naar Djokja onderweg door een Japanse zero vliegtuig werd ontdekt en de trein een noodstop maakte midden in no where. Met grobak/lastwagen vervoer en onderweg overnachtingen uiteindelijk in Djokja kwam. Om daar na richting Ambarawa te gaan. Naar mijn Zwitserse opa en Javaanse oma in hun (stenen)huis midden in de kampong! Om verder te overleven….. .

     Beantwoorden
     • J.A. Somers zegt:

       1 november 2020 om 17:19

       “medische zorg, onderwijs, hobby’s ; zangkoor etc” Daar moesten nou juist die moeders voor zorgen, tegen de wensen van de Japanners. Met gevaar voor klappen.
       Ik als buitenkamper werkte 7 dagen per week, van 7 tot 6! Niks vijandige omgeving. Kon bij de Japanners bietsen. Kon mijn moeder daarbij betrekken, waardoor ze ook wat verdiende.. Mijn moeder ging ook naar bijeenkomsten van de tonarigumi voor extra rijstrantsoenen. Twee bij ons wonende Indische gezinnen deden niets, niets komma niets. Aten mee met wat baboe Soep van ons geld wist te koken, en de huur die mijn moeder betaalde. Ik deed daar wel moeilijk over, maar voor mijn moeder en baboe Soep was het soedah, laat maar.

       Beantwoorden
       • R.L. Mertens zegt:

         1 november 2020 om 20:22

         @JASomers; ‘onderwijs, hobby’s, zangkoor etc.- – In Ambarawa was alles verboden! Je timide opstellen; zij waren nu toean dan njonja! Als ik als katjong zwierf ; riep men; ‘belanda tai etc. De kampen vol gevangenen, als die op corvee naar het station achter een kar aansjouwden…keken omstanders ( ik ook stiekem) smalend toe. Werken als joch; op de pasar in/uitpakken voor een aalmoes/vrucht etc. Met bedelen op het station kreeg ik meer. Meer zelfs dan die andere katjongs! Wellicht uit het feit, dat zij eindelijk een belanda bedelaar iets konden geven!. Een dokter djawa?; betalen. Toen ik door het vissen in smerige slootjes schurft opliep, moest mijn moeder heel wat spullen verkopen om de de dokter te kunnen betalen. Mijn verband was gedoogde pisang bladeren. Bij malaria, werd ik omwikkeld in een tikar mat; koude koorts rillen; en moest op een stukje kinine bast kauwen. Tot je overgaf en slap bleef liggen. Of stiekem in de zon gaan zitten….waar ik dan onmiddellijk door familie werd weggesleept ter voorkoming van een op te lopen zonnesteek. Daarna: nasi TIM!- Mijn moeder kreeg via via eindelijk wat naaiwerk om; Hei-ho uniformen te naaien. Toen ik na zeuren een ‘uniformpje’ kreeg, werd ik buiten belaagd/uitgescholden; dus maar mijn broekje/singlet met tali kollor om. Gelukkig waren er ook wat ouderen, kennissen van mijn Javaanse oma, die mij goed gezind waren. De Javaanse familie van oma heeft ons altijd gesteund.- In de bersiap werden ook zij als mata moesoeh belaagd! – Na de oorlog, tijdens mijn vakanties, geprobeerd deze familie op te sporen- helaas. niet gevonden. – Na al die jaren terug; door die kampong te lopen, op het stations perron te staan….het was voor mij een ontroerend moment; ….met dank aan mijn, (nog maar 29 jaar oud) moeder!!!

Geef een reactie Reactie annuleren

Vul je reactie hier in ...

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

E-mail (Adres wordt niet getoond)

Naam

Website

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Je reageert onder je Google account. ( Log uit /  Bijwerken )

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit /  Bijwerken )

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Houd me via e-mail op de hoogte van nieuwe reacties.

Houd me via e-mail op de hoogte van nieuwe berichten.

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.