Bron
Onderzoeksjournalist Griselda Molemans licht de ‘ins & outs’ toe van het uitgebleven rechtsherstel voor de Indische gemeenschap.
Links naar eerdere publicaties:
Follow The Money https://www.ftm.nl/artikelen/oorlogss…
Volkskrant https://www.volkskrant.nl/nieuws-acht…
AD https://www.ad.nl/binnenland/miljarde…
New Straits Times https://www.nst.com.my/opinion/column…
-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
@GriseldaMolemans; ‘uitgebleven rechtsherstel etc.’- Ad. back pay; als nazaat hoorde ik mijn vader(Knil) al vanaf 1946 hierover foeteren/klagen etc. Ik heb zelfs vernomen, dat het hier Holland tot een rechtszaak is gekomen, waarbij de vordering door de rechter(!) is afgewezen omdat de verplichting bij de Republiek(Indische overheid) berustte!(zou rusten) – Waarom niet een stichting oprichten(!) en dan rechtstreeks alles bij het Europese(!) hof indienen? U zult zien dat de Indische gemeenschap zeker een eenheid vormt! ( zal worden!) U heeft zoveel onderzoek gedaan( daarvoor mijn petje!) en dat dan niet in stelling brengen? Dat is toch anders pertjoema! – Als nu tachtiger, zou het mij goed smaken dat gefoeter van mijn vader beloond te zien!
” hierover foeteren/klagen” Ja, en er wordt nog steeds gewacht.
“door de rechter(!)” Niet zo maar een rechter: Rechtbank > Gerechtshof > Hooge Raad! Ik dacht twee maal.
“omdat de verplichting bij de Republiek(Indische overheid) berustte!(zou rusten)” Klopt. De Hoge Raad heeft de weg gewezen. Maar niemand heeft bij Indonesië zijn achterstallig salaris gevorderd. Was in die tijd heel eenvoudig, arbeidsrecht. Dat doe je bij je werkgever. Volgens mij is dat nu verjaard. Aangezien niemand zijn recht heeft gevorderd bij zijn werkgever gaat het recht ervan uit dat niemand belangstelling had voor zijn achterstallig salaris. Leuker kan ik het niet maken.
@ Maar niemand heeft bij Indonesië zijn achterstallig salaris gevorderd. Was in die tijd heel eenvoudig, arbeidsrecht. Dat doe je bij je werkgever
# Was toch pertjoema omdat juist die salariscomponent in de overdracht ontbrak.
*** Citaat: ‘ De staat beroept zich op een arrest van de Hoge Raad in 1956, waarin staat dat alle financiële verplichtingen zijn overgedragen aan Indonesië, de rechtsopvolger van Nederlands-Indië. Dat is bij de soevereiniteitsoverdracht in 1949 vastgelegd in een vermogensbalans.
Backpay
Uit archiefonderzoek van onderzoeksjournalist Griselda Molemans blijkt dat dit nooit gebeurd is. Uitbetaling van de achterstallige salarissen, de ‘backpay’, ontbreekt op de vermogensbalans. ,,Indonesië kan helemaal niet aansprakelijk worden gesteld. In de onderhandelingen staat nergens dat die schuldverplichting is overgedragen’’, zegt Molemans. ,,En er staat letterlijk dat Indonesië alleen schulden hoeft over te nemen waar de republiek belang bij heeft. Daarmee heeft Nederland een vrijbrief gegeven om de achterstallige salarissen niet te betalen. Dat is de hoogste trede van bedrog.’’
https://www.ad.nl/binnenland/miljardenschuld-aan-indische-gemeenschap-weggemoffeld~a9c97a0e/
“Uitbetaling van de achterstallige salarissen, de ‘backpay’, ontbreekt op de vermogensbalans.” Klopt helemaal, en was ook helemaal niet nodig. Uitbetaling van salaris is een verplichting van de werkgever. En als die werkgever zijn zaakjes overdraagt aan een ander, gaat dat vanzelf mee. In dit geval moet je ook niet zoeken in de Akte van Soevereiniteitsoverdracht. Dat werd geregeld in het Uniestatuut. In een bij het Uniestatuut behorende overeenkomst inzake de positie van de Nederlands-Indische burgerlijke ambtenaren waren dezen overgedragen aan de regering van de Verenigde Staten van Indonesië. In juridische zin was dit correct, Indonesië nam immers alle plichten en rechten over van de Indische regering, zo ook alle verplichtingen ten aanzien van de Indische ambtenaren. Zo kreeg mijn vader in Nederland zijn invaliditeitssalaris van de Komisar Agung (Hoge Commissaris) Republik Indonesia Serikat in Den Haag. Ook zijn eervol ontslag, met een laatste financiële afrekening. Met zijn pensioenuitkeringen had Indonesië natuurlijk niets te maken, dat was ondergebracht bij het ABP via SAIP.
Was al eerder (buiten Java/Sumatra) de naam informeel veranderd in Federale Marine, in het Staatsblad van Indonesië, 21 juli 1949, nr. 202, bijlage 8, werd bekend gemaakt dat de Gouvernements Marine zou voortbestaan onder de naam Federale Schependienst. En op de RTC (Ronde Tafel Conferentie) werd overeengekomen dat de regering van de Republiek der Verenigde Staten van Indonesië alle burgerambtenaren zou overnemen en in de eerste twee jaren t.a.v. hen geen ongunstige maatregelen zou nemen. Jongere officieren/werktuigkundigen die pas in het begin van hun carrière stonden zagen het niet zo zitten en konden vaak overstappen naar functies binnen de Koninklijke Marine of Koninklijke Landmacht. Maar de senioren konden zich die weelde niet veroorloven. Zij bleven op hun post, een onzekere toekomst tegemoet. Op 27 december 1949 veranderde de nationaliteit van de schepen van de Federale Schependienst. Vanaf die datum werd uiteraard de nieuwe nationaliteitsvlag gebruikt.
Bij besluit van de minister van Perhubungan, Tenaga dan Perdjaän van 28 januari 1950 werd het volgende bepaald:
1e Alle aangelegenheden behorende tot de werkkring van het voormalige Dept. van Scheepvaart (,,,) zullen behoren tot de werkkring van het Dep. Pel.;
2e Alle wettelijke en contractuele bevoegdheden van de voormalige Secretaris van Staat zullen (…) onder de bevelen en het oppertoezicht van genoemde Minister, worden uitgeoefend door Kepala Dep. Pel.
In die functie werd de heer Van Deinse vervangen door Mas Pardi, vóór de oorlog eerste officier van de Gouvernements Marine, en tijdens de bezetting admiraal bij de Angkatan Laut Republik Indonesia. Een man wiens nieuwe functie door de officieren van de voormalige Gouvernements Marine van harte werd gegund. Van het begin af aan ontstond de vooroorlogse prettige en gemoedelijke omgang. Toen in de jaren zeventig de zoon van Mas Pardi in Nederland kwam studeren werd hij opgevangen door de ‘Vereniging van het DvS-Personeel in Nederland’.
Ook op het departement Djawatan Pelajaran bleven de Europese afdelingshoofden in functie, en werden soms bij pensionering nog afgelost door jongere Europese collega’s.
Meer en meer Nederlanders die met Europees verlof gingen kozen voor een definitieve terugkeer naar Nederland. Alleen de oudjes bleven tot het eind. Rond 1962 vertrokken de laatste Nederlanders met pensionering of garantieregeling naar Nederland.
Ik heb vroeger mijn vader wel eens gevraagd waarom hij niets deed aan zijn achterstallig salaris. Volgens hem waren er een paar deskundigen(!!!) die dat voor hun collega’s zouden uitzoeken. Ik was nog geen jurist die hem kon vertellen dat hij gewoon zelf een net briefje moest sturen naar zijn werkgever, tot eind 1949 de Dienst Scheepvaart, daarna de RIS.
“Op naar het Europese Hof !!” Voor internationaal arbeidsrecht moet je in eerste instantie bij ILO in Genéve zijn. Vandaar uit kan je verder.
@JASomers;’zijn zaakjes overdraagt etc.’- En die ander verdomt het, dan is mi. nog steeds de werkgever, die verantwoording draagt voor zijn werknemers! Het was toch Nederland, die oorlog voerde. En zijn werknemers in het gevang terecht liet komen. Door onvermogen/onbekwaamheid om tegen een vijand Japan op te treden!
@ Indonesië nam immers alle plichten en rechten over van de Indische regering, zo ook alle verplichtingen ten aanzien van de Indische ambtenaren.
# Maar…..de slepende controverse ( Nieuw Guinea) Indonesië het motief
verschafte voor het opzeggen van de financiële regelingen van de RTC.
Nederland kreeg uiteindelijk nog ƒ600 mln. waarvan de staat als post-
concurrente crediteur minder dan ƒ175 mln. ontving, uitgesmeerd over een
periode tot 2003, op een totale vordering van ƒ4,4 mld.
*** Citaat: ” Met de soevereiniteitsoverdracht werd de politieke dekolonisatie een feit, maar
bleef de financieel-economische kolonisatie goeddeels gehandhaafd. Immers
van de totale schuld ter waarde van ƒ6,5 mld. nam Nederland slechts ƒ2 mld.
voor zijn rekening. De jonge staat Indonesië bleef zitten met een schuld van
ƒ4,5 mld., terwijl het budgetaire tekorten te verwachten had van ƒ3 à ƒ4 mld.
Tevens bleef Nederlands bevoorrechte positie op handelspolitiek terrein
gehandhaafd. Dit was belangrijk voor zowel het bedrijfsleven als voor de
Nederlandse industrialisatie en wederopbouw in de periode 1949-1956. De ƒ2
mld. schuldenvermindering vormde voor de Nederlandse staatsfinanciën geen
reëel probleem, ondanks alle verhalen van Piet ‘Paniek’ Lieftinck over een
naderend financieel bankroet rond 1950. Lieftinck had immers op zijn
begrotingen over 1948-1950 liefst ƒ4,4 mld. aan extra middelen vergaard die in
principe inzetbaar waren, zonder extra belastingheffing voor burger en bedrijf.
Lieftinck diende met de financiële regelingen van de RTC de belangen van het
Nederlandse bedrijfsleven. ….
….Uiteindelijk kreeg Nederland voor zijn houding ten opzichte van Indonesië
de rekening gepresenteerd. De soevereiniteit over Nieuw-Guinea moest toch
worden opgegeven, terwijl de slepende controverse Indonesië het motief
verschafte voor het opzeggen van de financiële regelingen van de RTC.
Nederland kreeg uiteindelijk nog ƒ600 mln. waarvan de staat als post-
concurrente crediteur minder dan ƒ175 mln. ontving, uitgesmeerd over een
periode tot 2003, op een totale vordering van ƒ4,4 mld. Het ontbrak de
Nederlandse regering aan mogelijkheden om meer weg te slepen. De contante
waarde van dit bedrag bedroeg minder dan ƒ50 mln.! Van een kalende kip viel
evenwel niet meer te plukken. Hierbij moet wel worden aangetekend dat de
Nederlandse onderhandelingspositie werd benadeeld door het optreden van
bepaalde ondernemers, die hierdoor vooral particuliere belangen schaadden.
Het verlieslijdende bedrijfsleven werd immers wel door de overheid ontzien
doordat het zijn verliezen als gevolg van nationalisatie mocht compenseren met
zijn fiscale winst. Het had ook minder belang bij een uitkering omdat die werd
belast.
Het optellen van de ƒ2 mld. schuldkwijtschelding aan Indonesië op de RTC
en de ƒ1,65 mld. die de Nederlandse staat misliep met de overeenkomst in
Jakarta in 1967, is hetzelfde als het optellen van appels en peren. Toch kan
worden gesteld dat met de kwijtschelding in 1967 min of meer een correctie
plaatsvond op de voor Indonesië ongunstige RTC-regelingen
Bron: FINANCIËLE VERHOUDING TUSSEN NEDERLAND EN INDONESIË OPNIEUW
BEZIEN (1945-1967)
J.M.M.J. Clerx
“zijn zaakjes overdraagt etc.’- En die ander verdomt het, dan is mi. nog steeds de werkgever, ” Met ‘zaakjes overdragen’ is met Indië niet bedoeld dat ik uit mijzelf het werkgeverschap overdraag omdat ik het zo leuk vind.. Dat gaat vanzelf, Met het wisselen van het staatsgezag, wisselt het werkgeverschap voor de ambtenaren vanzelf. Indonesië nam immers alle plichten en rechten over van de Indische regering.
“En die ander verdomt het,” Hoe weet u of Indonesië een vordering van achterstallig salaris verdomt te betalen? Er heeft bij mijn weten nog nooit een belanghebbende een vordering bij Indonesië ingediend. Indonesië heeft dus nog nooit zo’n vordering kunnen afwijzen. Een afwijzing die cruciaal is in het wachten of er wat gebeurt. En hopen dat de minister je wat Eurotjes toewerpt waar je wel dank je wel voor moet zeggen.
“het motief verschafte voor het opzeggen van de financiële regelingen van de RTC.” Maar die Nederlandse ambtenaren bleven gewoon in Indonesische dienst, met alle verplichtingen en rechten. Met het blijvende werkgeverschap van de Indonesische regering. Dat is wat anders dan expliciete financiële afspraken van de RTC. Gewoon arbeidsrecht. Daarom verwees ik naar het ILO. De verplichting van Indonesië voor bijvoorbeeld de betaling van pensioenpremies van de overgenomen ambtenaren naar het ABP was toch ook impliciet bij die overname betrokken? Dat was bij mijn vader ook nooit aan de orde geweest, dat ging gewoon door. Net als zijn invaliditeitsuitkeringen.
“De jonge staat Indonesië bleef zitten met een schuld van ƒ4,5 mld.,(…) op de voor Indonesië ongunstige RTC-regelingen” Dat was een deel van de Indische staatsschuld als passief van de overgedragen balans. Heeft niets met ongunstig te maken, daar staat een hele lijst van activa tegenover. Als HEMA wordt verkocht aan Jumbo, dan gaat de hele schuldenlast mee over. Je moet oppassen met zielige termen. Een overdracht is een keiharde aangelegenheid. Van beide kanten weet je wat er speelt. Je weet waar je aan begint.
@Ik heb vroeger mijn vader wel eens gevraagd waarom hij niets deed aan zijn achterstallig salaris. Volgens hem waren er een paar deskundigen(!!!) die dat voor hun collega’s zouden uitzoeken.
#Die kwamen ws van een koude kermis thuis want :
‘ Van een kalende kip viel
evenwel niet meer te plukken. Hierbij moet wel worden aangetekend dat de
Nederlandse onderhandelingspositie werd benadeeld door het optreden van
bepaalde ondernemers, die hierdoor vooral particuliere belangen schaadden.’ 😠😡😱
@JASomers; ‘ nooit een vordering ingediend etc.’- Hoe/wat werden de Nederlandse(!) werknemers( ; Knil, ambtenaren ea) ingelicht omtrent hun vorderingen? Njente! Ook bij/na die voorheen gevoerde gerechtelijke procedures? – Dus nogmaals op naar het Europese Hof Ik denk dat mevr. Zegveld wel degelijk weet hoe dit behandeld moet worden!
” Van een kalende kip viel evenwel niet meer te plukken.” De overheid heeft nooit geld. Dat moet ze per geval met belastingen bij elkaar schrapen, dat gaat via het parlement. En meestal lukt het. Maar als de overheid vindt dat ze eerst bij hun werkgever moeten zijn, zullen ze voor u geen moeite doen. U heeft toch geen bewijs dat uw werkgever de vordering heeft geweigerd. Maar die deskundige collega’s zijn in ieder geval lekker bezig geweest in hun pensioentijd.
“Hoe/wat werden de Nederlandse(!) werknemers( ; Knil, ambtenaren ea) ingelicht omtrent hun vorderingen?” Dat waren toch geen stommelingen? Een klein beetje intelligentie kon je toch wel verwachten?. Of even je vakbond bellen. Of de uitspraken van de Hoge Raad lezen. Maar ja, in Indië zaten ze te wachten op paatje Gouvernement. Die er niet meer was.
“Uitbetaling van de achterstallige salarissen, de ‘backpay’, ontbreekt op de vermogensbalans.” Uiteraard. Salarissen, of arbeidszaken in het algemeen, zijn geen vermogen.
@ Van een kalende kip viel evenwel niet meer te plukken.” De overheid heeft nooit geld. Dat moet ze per geval met belastingen bij elkaar schrapen, dat gaat via het parlement…
#Met ‘ Die kalende kip ‘ werd de republiek bedoeld. Denk niet dat ze toen bij hun arme bevolking die miljoenen konden ophalen.
*** NB : “Nederland kreeg uiteindelijk nog ƒ600 mln. waarvan de staat als post-
concurrente crediteur minder dan ƒ175 mln. ontving, uitgesmeerd over een
periode tot 2003, op een totale vordering van ƒ4,4 mld. Het ontbrak de
Nederlandse regering aan mogelijkheden om meer weg te slepen. De contante
waarde van dit bedrag bedroeg minder dan ƒ50 mln.! Van een kalende kip viel
evenwel niet meer te plukken. “
@JASomers; ‘toch geen stommelingen etc.’- Die overheid, die deze ‘zaak’ voor verdere afwikkeling’ heeft overgedragen dient toch zijn onderdanen van informatie te voorzien. Het is zelf een plicht! Over die gevoerde rechtspraak; rechters maar te zwijgen; die meer oog hadden voor de belangen van de staat. Ook die zgn. advocaten/adviseurs die deze claim/rechtszaak hebben ingediend/gevoerd. Over stommelingen gesproken
– Het feit dat de nog levenden recent hun deel hebben gehad is mij duidelijk; hoe de vork in de steel zit!
“Het is zelf een plicht!” Als de rechter (in het openbaar!) heeft gesproken, heeft de overheid daar niets aan toe te voegen. En gezien de ophef was het voor iedereen duidelijk. Met als reactie: je gaat toch niet bij die inlanders (met kleine i) bedelen?
“dat de nog levenden recent hun deel hebben gehad” Had niets met achterstallige salarissen te maken, heeft de Nederlandse overheid niets mee te maken. ‘Ereschuld’, een handvol penningen, moet je dank je wel voor zeggen bij de belastingbetaler.
“dat ze toen bij hun arme bevolking die miljoenen konden ophalen.” Daar was toch de Indonesische staatsschuld voor? Daar betaalden ze bijvoorbeeld ook het zware materieel voor de TNI uit. En hun eigen salarissen. Bovendien was die bevolking, net als in Nederland, niet de enige belastingbron. Indonesië had een enorme potentie.
@JASomers; ‘achterstallige salaris etc.’- Dus de recente uitbetalingen van die die achterstallige Knil salarissen aan de nog levenden heeft niets met de backpay te maken?
Wel met een ereschuld? Welke ere schuld dan wel? Een ‘vergeten eer’?
“Dus de recente uitbetalingen van die die achterstallige Knil salarissen” Waar heeft u gelezen dat dit de uitbetaling is van de achterstallige salarissen? En waarom al die andere Indisch ambtenaren dan niet? De Nederlandse regering snapt drommels goed dat zij niets met die achterstallige salarissen van doen heeft. Maar ons wel een beetje zielig vindt en daar een mooie naam voor heeft verzonnen: ereschuld. Moet je dank je wel voor zeggen. Zijn die lui weer even rustig.
@JASomers; ‘waar ik het heb gelezen etc.’- Ik heb zelf voor/namens een oud Kniller (95 jr.oud) aangevraagd! Hij heeft precies 4 maanden ervan ‘genoten’! ( zie mijn oude reacties hierover)
Waarom zeuren ze dan nog steeds over die achterstallige salarissen. Volgens u is dat toch geregeld? Heb er zelf niets van gemerkt!
ff vergeten: hoeft u niet meer naar het Europese Hof!
JASomers;’is toch geregeld etc.’- Aan de nog levende Knil’ers. Maar niet gegund/uitbetaald aan de weduwen en nabestaanden! Waarom? We leven toch in een rechtstaat. -En de schade/verlies van- aan have en goed 2x; Japanse tijd en bersiap.
“We leven toch in een rechtstaat. ” gelukkig wel zeg! En dan moet de overheid als uitvoerende macht (u weet wel, Montesquieu) zich houden aan de rechterlijke macht, i.c. de Hoge Raad. Wij, gewone mensen, dus ook. En hadden onze vordering kunnen indienen bij Indonesië. De weg van het recht! Hoeft nu niet meer, is verjaard. Maar kunnen nog wel handje ophouden in Nederland.
@JASomers;’dat doe je bij je werkgever etc.’- Die werkgever? De Republiek? Een typisch Hollandse draai en nb. door onze hoogste Hoge Raad bekrachtigd! Over recht gesproken! Leuker kan inderdaad niet meer. – Op naar het Europese Hof !!
@ Daar was toch de Indonesische staatsschuld voor?
# Eea was verrekend zodat ambtenaar en soldaat niet meer bij zijn theoretisch ‘nieuwe werkgever’ nl Indonesië hoefde aan te kloppen.
*** Citaat: Met het Tractaat van Wassenaar (1966) betaalde de Republiek Indonesia
Nederland 689 millioen (harde) Nederlandse guldens, ter compensatie van
diverse zaken gerelateerd aan “oud zeer”.
Met “Het Gebaar” betaalde de staat zo’n 159 million aan de Indo’s.
Een snelle berekening, waarbij de laatste conversie gulden-euro werd
aangehouden ( 1 gulden= 1.80 euro), leverde de volgende cijfers op;
689.000.000 guldens = 382.777.000 euro
“Het Gebaar” 159.000.000 euro
Batig saldo Nederlandse staat
(per 16/12/2015) 223.777.000 euro
https://indisch4ever.nu/2015/12/17/tractaat-van-wassenaar/
“Met “Het Gebaar” betaalde de staat zo’n 159 million aan de Indo’s.” Hoe zo? Kent u de criteria van Het Gebaar? Waarom heb ik een paar duizend gekregen voor de uitgave van een boek? Waarom heeft mijn dochter nog meer duizend gekregen voor de uitgave van een boek? Heeft u de lijstjes met toekenningen gelezen? Heb nergens iets gelezen over achterstallige salarissen. Wel over ‘slechte ontvangst’, en van dat soort ‘oud zeer’.
http://www.gebaar.nl/rangorde_nat_personen.htm
@ Kent u de criteria van Het Gebaar? Waarom heb ik een paar duizend gekregen voor de uitgave van een boek?
# op bijgaande site na te lezen.
*** Bijvoorbeeld : De natuurlijke persoon die:
a. gedurende (een deel van) de periode van 8 maart 1942 tot 15 augustus 1945 in Nederlands-Indië heeft verbleven, dan wel gedurende deze periode elders door de Japanners is geïnterneerd en/of tewerkgesteld; én …
Zie: https://zoek.officielebekendmakingen.nl/stcrt-2001-225-p14-SC31793.html
In de wet lees ik zaken als “een gebaar op zijn plaats acht” . En ook: “compensatie” .Ik heb wel gelezen wie recht heeft op die uitkering, maar nergens waar dat recht op gestoeld is. Geen achterstallige salarissen bijvoorbeeld. Eigenlijk nergens ‘recht op’ genoemd. Een gebaar van goede wil!
Inderdaad, daarom is de naam “Het Gebaar”.
Tja … en dáár voor moet je verstand hebben van gebarentaal.
Irma tolkt dan wel (Irma Petronella Suzanna Sluis (Den Haag, 1971)[1] is een Nederlandse tolk gebarentaal- WIKI)😄
@ Ik heb wel gelezen wie recht heeft op die uitkering, maar nergens waar dat recht op gestoeld is. Geen achterstallige salarissen bijvoorbeeld. Eigenlijk nergens ‘recht op’ genoemd
#(Indische Gebaar, dat blijkens de preambule zijn wat onjuridisch aandoende rechtsgrond vindt in de erkenning van achteraf geconstateerd te veel formalisme, bureaucratie en vooral kilte in het rechtsherstel. Het was, zoals gezegd, een rijk gedoteerd Gebaar)
*** ” . De frustraties kwamen naar buiten in enkele incidenten. Deze brachten het kabinet-Lubbers ertoe met de gefrustreerden contact te zoeken. Het leidde tot de formering van het Indisch Platform, dat negentien Indische organisaties omvatte. Dit platform wist weer een uitkering in de wacht te slepen, nu een eenmalige netto-uitkering van 7.500 gulden voor ex-KNILers. Na dit succes
legde het platform nieuwe wensen op tafel: een aparte studie van de geschiedenis van de Indische slachtoffers, een eigen herinnerings- en ontmoetingscentrum, en erkenning van 15 augustus als officiële herdenkingsdag. Deze wensen werden alle door Den Haag ingewilligd.
Toch bleef de Indische gemeenschap zich in haar slachtofferrol wentelen. Toen joodse slachtoffers na de zogeheten Liro-affaire rijkelijk werden vergoed, roerden de Indische slachtoffers zich opnieuw. Dit resulteerde in het eerdergenoemde Indische Gebaar, dat blijkens de preambule zijn wat onjuridisch aandoende rechtsgrond vindt in de erkenning van achteraf geconstateerd te veel formalisme, bureaucratie en vooral kilte in het rechtsherstel. Het was, zoals gezegd, een rijk gedoteerd Gebaar.
Afgezien van de genoemde vijfendertig miljoen gulden voor onderzoek mochten al degenen die tijdens de Japanse bezetting in Nederlands-Indië hadden verbleven, binnen of buiten een kamp, driehonderdvijftig miljoen gulden verdelen. Ook werd nog eens vijfendertig miljoen beschikbaar gesteld voor educatieve, sociale en culturele projecten, waarvoor de circa driehonderd Indische organisaties die ons land telt voorstellen kunnen doen.
Het is de vraag of het NIOD niet beter beide themas samen in één boek had kunnen zetten.
Zie: https://indisch4ever.nu/2016/08/11/het-gebaar-2/
Een handvol geld om de opgepompte zieligheid tot rust te brengen. Iedereen die zijn mond open deed kreeg wat. Alleen kwam dat niet terecht bij de echte zieligen. Maar mijn dochter en ik kregen beiden de kosten voor de uitgave van een boek. En dat hadden we niet eens zelf aangevraagd, maar de uitgever! Die weten waar het geld zit. Maar het was natuurlijk wel fijn.
Niet alleen ex-KNILlers. Ook mijn vader.