Bron van de foto is Stichting Dialoog Nederland-Japan-Indonesië
Ongewenst’ kind, die notie begon bij Sipkens steeds verder op de achtergrond te raken. Er kwam iets anders voor in de plaats; het besef dat kinderen niet verantwoordelijk zijn voor de keuze van hun ouders. ,,Door me in de geschiedenis te verdiepen, kreeg ik ook steeds meer respect voor wat mijn grootouders en moeder hebben doorstaan, voor zichzelf en voor mij. Ze hadden mij kunnen afstaan aan een weeshuis, dat was in die tijd vrij gebruikelijk. Maar dat hebben ze niet gedaan. Mijn opa, die nota bene in een Jappenkamp heeft gezeten, heeft mij geaccepteerd, zoon van een Japanner. Ze hebben van mij gehouden, tegen de afkeer van de omgeving in.
bd.nl
...................
Indisch4ever 
ofwel:
https://www.bol.com/nl/p/kinderen-van-duitse-militairen-in-nederland-1941-1946/9200000005930695/
Overigens:
“Rob Sipkens uit Veldhoven verzoent zich met ‘foute’ Japanse vader”
Als de kop nou had geluid: Rob Sipkens uit Veldhoven verzoent zich met Japanse vader…dan zou dat neutraler en rustiger hebben geklonken. Maar nu ‘foute’ tussen aanhalingstekens is geplaatst (ik weet niet door wie) zet je je meteen schrap, omdat er iets geforceerd wordt, stelling wordt genomen voor ‘de goede Jap’. Relativeren is altijd goed en belangrijk, maar nooit aan het begin, nooit in de kop, want daardoor wordt (in dit geval) niet de wrede Jap gerelativeerd, maar hetgeen Japan heeft aangericht.
Ik ben zo blij voor Rob🙏
Beste mensen,
Ik ben ook blij voor Rob Sipkens en andere lotgenoten (afstammelingen van Japanse militairen en Indische moeders. Zij (de afstammelingen van die Japanse militairen) zullen het zeker niet makkelijk hebben gehad. Uiteraard valt hen niets te verwijten en mogen de (klein)kinderen van deze Japanners niet worden afgerekend op eventuele misdaden van hun (groot)vaders.
Ik ben zelf echter met enige regelmaat verwikkeld in soms hele heftige discussies met een Indische kennis die een Japanse militair als grootvader heeft. Belangrijk hierbij is het te weten dat mijn eigen opa begin 1945 in een Jappenkamp is omgekomen.
Ik weet niet hoe jullie dat zien, maar als ik zou weten dat diegene waarmee je soms felle discussies voert familie in een Jappenkamp heeft verloren dan zou ik mij toch wat gematigd opstellen wat betreft mijn gedeeltelijke afstemming van een Japanse militair.
Ik zou dat niet zo gaan rondvertellen dat mijn opa een Japanner was als je weet dat in diezelfde kennissenkring mensen zitten die een familielid hebben verloren als gevolg van de Japanse bezetting.
Ook krijg ik wel eens het gevoel dat deze kennis de Japanse bezetting en de Japanse misdaden tegen de menselijkheid wat probeert af te zwakken door steeds als dit onderwerp ter sprake komt er meteen een reactie op te geven dat Nederland in Indonesië ook misdaden heeft begaan!
Natuurlijk zijn er door de Nederlanders tijdens de koloniale periode en zeker ook in de periode 45-49 misdaden begaan. Daar moeten en mogen wij zeker niet voor weglopen. Maar dat maakt de Japanse misdaden toch niet minder erg? Ik heb wel eens gelezen dat het totale aantal slachtoffers van de Japanse bezetting van Nederlands-Indië rond de 4 miljoen zou liggen. Dat is dan inclusief mensen die zijn overleden ten gevolge van ziektes en hongersnood als gevolg van de bezetting. Dat is een waanzinnig hoog getal voor een periode van slechts 3 en een half jaar.
Ook wil mijn kennis graag er op wijzen dat Indonesië toch maar mooi zijn vrijheid heeft te danken aan de Japanse bezetting van Nederlands-Indië. Laat ik hierbij meteen vermelden dat ik zelf zeer blij ben met de Indonesische onafhankelijkheid. Natuurlijk hadden de Indonesiërs daar recht op en hun strijd tegen de Nederlandse overheersing was meer dan gerechtvaardigd. Maar kom op zeg, het is toch NOOIT de intentie geweest van Japan om Nederlands-Indië binnen te vallen om dan Indonesië zijn onafhankelijkheid te geven? De Japanse bezetting heeft de Indonesische onafhankelijkheid alleen iets versneld (een ‘geluk’ bij een ‘ongeluk’ of als u wilt elk ‘nadeel’ heeft zijn ‘voordeel’ om Johan Cruijff maar eens aan te halen).
Japan had Nederlands-Indië nodig voor zijn vele grondstoffen en de goedkope arbeidskrachten. Maar zou Japan de 2e WO hebben gewonnen, zou Indonesië dan echt zijn onafhankelijkheid hebben gekregen van Japan? Ik vraag het mij in alle eerlijkheid af. Ik denk dat Indonesië misschien een vazalstaat van Japan zou zijn geworden net zoals destijds Mantjoerije onder ‘keizer’ Pu Yi.
Na de Japanse capitulatie hebben de Japanners (op bevel van de geallieerden weliswaar) de Nederlanders in de interneringskampen zelfs beschermd tegen de pemuda’s waarbij Japanners zelfs nog zijn gesneuveld. Dus om nou te stellen dat de Japanners zich echt doelbewust en vol enthousiasme hebben ingespand om Indonesië zijn onafhankelijkheid te geven? Het feit dat Nederlands-Indië ten tijde van de capitulatie nog steeds helemaal werd bezet door Japan zegt toch eigenlijk al genoeg? Als Japan echt begaan was met het lot van de Indonesiërs en met de onafhankelijkheid van Indonesië dan hebben ze daar toch 3 en een half jaar de tijd voor gehad? Of zie ik dat nu verkeerd?
Het is deze algemene toon van mijn kennis om de misdaden van Japan wat af te zwakken en de ‘positieve’ rol van Japan bij de Indonesische onafhankelijkheid te vergroten wat mij af en toe irriteert en tot hele felle discussies kan leiden.
Ik heb zelf verder helemaal geen problemen met hedendaagse Japanners en heb zelfs een hele goede Japanse kennis waar ik al ruim 30 jaar contact mee onderhoud, nadat zij ooit een tijd in een Japans restaurant in Amsterdam had gewerkt.
Ik was wel benieuwd naar reacties van andere personen op dit forum hoe zij aankijken tegen een nakomeling van een Japanse militair die de zeer bedenkelijke rol van Japan in Nederlands-Indië positiever proberen voor te stellen. Hoe moet je op zo’n persoon reageren? Of moet je hem negeren?
@@Ik was wel benieuwd naar reacties van andere personen op dit forum hoe zij aankijken tegen een nakomeling van een Japanse militair die de zeer bedenkelijke rol van Japan in Nederlands-Indië positiever proberen voor te stellen. Hoe moet je op zo’n persoon reageren? Of moet je hem negeren?@@
Wilt U weten hoe deze 83 jarige er over denkt, lees mijn verhalen op mijn web:
https://MyIndoWorld.com
1) Sommige kinderen van een Japanse vader zoeken in het leven houvast. Houvast om zich niet te hoeven schamen, houvast om ook een beetje trots te kunnen zijn, houvast om een rechtvaardiging te vinden voor hun bestaan en dat van hun vader. Op zich is dat niet bijzonder. Bijna elk mens zoekt een dergelijk houvast.
2) In de oorlog waren er ook Japanse artsen, economen, koks enz. Zij hanteerden geen wapens. Maar…zij maakten natuurlijk wel voor 100% deel uit van de Japanse oorlogsmachine. Zoiets als ‘hij heeft niks fout gedaan, heeft geen mensen gedood enz’ is in het kader van zoeken van bovenbedoeld houvast relevant, maar niet in het kader van het gehele beeld totaal niet relevant. Artsen, economen, koks enz immers hielden de oorlogsmachine in stand.
3) U kunt er altijd voor kiezen het gezelschap met opgeheven hoofd te verlaten indien de Japanse nazaat de loftrompet steekt over de grootheid van Nippon.
Hartelijk dank voor uw reactie Loekie! Ik waardeer dat!
Deze kennis had zelfs een tijdje op zijn Facebook pagina een foto van zijn Japanse opa staan in een militair uniform. Voor de rest weet ik geen bijzonderheden van deze opa, waar hij was gelegerd, bij welk onderdeel en welke rang deze man heeft gehad.
Goed mogelijk dat deze man zelf helemaal geen bloed aan zijn handen had en misschien zelfs tegen zijn wil en alleen vanwege zijn nummer in dienst zat (zoals vele ‘gewone’ Duitse soldaten die tijdens WO 2 in Nederland waren gelegerd). Ik zal daar dus geen uitspraak over durven te maken.
Maar u heeft gelijk dat ook deze Japanner de oorlogsmachine in stand hield.
Ik heb er niets mee te maken dat zijn vader een Japanner zou zijn geweest. Als kind had je niets te kiezen, je kwam er gewoon.. En waarom de moeder die keus heeft gemaakt? Haar keus.
Doe toch niet simpel.
Keuzevrijheid bestond vroeger sowieso al amper en in de oorlog nog minder.
Als een meisje bloedgeil was van een Jap, ja, dan eigen keuze. Maar als ze is verkracht, als ze in ruil voor seks eten of wat ook kreeg, als haar familie veilig bleef als ze meewerkte, als….dan is er geen sprake van eigen keuze.
De paar gevallen die ik ken (sociaal werk) waren foutjes bij vrijwillige prostitutie.
Dat vind ik nou ook, Ik ben het met Loekie eens.
Ik heb zelfs gehoord van Japanners in Batavia die moeders met kleine kinderen regelmatig eten
brachten omdat ze met die vrouw en haar kinderen te doen hadden.
De vader zat in het Jappenkamo en de vrouw en haar kroost hadden geen geld om aan eten te komen.
Sex kwam er daarbij niet aan te pas.
H.
@Ik heb zelfs gehoord van Japanners in Batavia die moeders met kleine kinderen regelmatig eten
brachten omdat ze met die vrouw en haar kinderen te doen hadden.@
Dat is de eerste keer dat ik dat van Batavia hoor. Daarentegen moet u maar eens aan de mensen die in Cideng hebben gevangen hebben gezeten. Inplaatst van eten kregen ze regelmatig klappen.
Ik heb dat soort verhalen ook gehoord, Ebbie..
Van mijn moeder bijv, Die vertelde dat een Japanse soldaat terugkwam met een doos koekjes voor haar baby.
Het waren geen duivels die altijd en overal boosaardige dingen deden.
Ik geloof dat de Japanse soldaat beetje het zelfde is /was als de Duitse soldaat ,beide landen werden gedomineerd door militairen ,in Duitsland had je de Pruissen en in Japan de Samoerai .Individueel konden ze aardig zijn en meelevend maar in een groep ,moesten ze zich aanpassen aan de kadaverdiscipline .Dat zelfde zie je bij Marokkaanse jochies individueel heel aardig maar met een hele groep ……..totaal anders !
Papa Japaner is mischien beter dan mijn persoon(ook U?) en Rob Sipkens heeft zeker niet gevraagt om geboren teworden. En GROOT vader is een weis persoon.