Reza Kartosen Wong
De Indiëherdenking geeft die verhalen een podium en houdt de herinnering aan de oorlogsslachtoffers in Nederlands-Indië levend. Dat is waardevol. Tegelijkertijd is de Indiëherdenking problematisch, omdat die bevolkingsgroepen uitsluit en de koloniale, raciale hiërarchie in stand houdt. Lange tijd werden alleen witte en Indische slachtoffers van de Japanse bezetting herdacht, pas sinds kort is er ook aandacht voor de vele Indonesische slachtoffers.
...................
Indisch4ever 
De geachte si Loekie vraagt zich af wat voor identiteit Jesse Klaver heeft ,nou heb ik daar jarenlang onderzoek naar gedaan ,ik ben ook niet voor niets professor in de Niets Weten Kunde mijn geachte collega prof dr Indorein denkt dat hij een Chinees -Iranier is ,een andere collega vind hem meer lijken op een Deense Papua maar nader onderzoek heeft uitgewezen dat Jesse toch echt afstamt van een Groenlandse Linkse stam ,deze mensen leven echt puur natuur net zoals de Papoea,s op Nieuw Guinea ,alleen lopen ze natuurlijk niet rond met peniskokers want daar is het te koud voor op Groenland .
@ … mijn geachte collega prof dr Indorein denkt dat hij een Chinees -Iranier is @:
Nee, dat denk ik niet. Ik zei dat over Reza Kartozen Wong. Niet over Jesse Klaver.
Koemelk, schapenmelk, buffelmelk, geitenmelk, kamelenmelk, paardenmelk, buffelmelk, ezelinnenmelk, rendiermelk, elandenmelk….sojamelk, amandelmelk, hazelnootmelk, havermelk, kokosmelk, rijstmelk……
Allemaal melk, allemaal andere smaak, vaak totaal andere smaak….
En dan nog de koffiemelk. Doe je koffiemelk in de koffie of koffie in de koffiemelk. Of ….
– Mag ik een glaasje melk?
– Zeker, wat voor melk wilt u?
– Ach, doe maar wat. Maakt niet uit. Is toch allemaal hetzelfde…..
Wat vreemd dat hier word bepaald of de heer Reza wel of niet Indisch is. Hij heeft een Indische moeder en een Indonesische vader. Hij is dus een Indo. Ik ken zijn beide ouders en zijn Indische grootmoeder persoonlijk. Hij word hier onterecht met de grond gelijk gemaakt op een ordinaire manier. Ik has eigenlijk ook niet anders verwacht hier van een aantal lezers hier. Verder sluit ik mij grondig aan bij e.m.
Neemt u mij niet kwalijk, maar als u dit serieus meent is dit een belachelijke reactie meneer of mevrouw Van Beek. Om je kapot te schamen.
@ Hij heeft een Indische moeder en een Indonesische vader. Hij is dus een Indo.
# Tja, volgens de mengeling definitie maar als Indisch ‘een gevoel’ is bepaalt je opvoeding en culturele omgeving welke accenten dat gevoel heeft meegekregen.
Jesse Klaver is bv Marrokaans/Indisch en is politiek begaan met de nieuwe Nederlander. Niet vreemd is dat Wong het ‘opneemt’ voor z’n Indonesische roots.
Het zou bijzonder zijn dat in de andere combinaties diezelfde voorkeuren en accenten vroeger of later de kop opsteken. Zoals bij de indo-kesassar?
Jesse Klaver is ook begaan met oude Nederlanders..
Hij is niet Marokkaans in culturele identiteit… want hij kende zijn vader en diens familie niet, Hij is er niet mee opgegroeid.
Ik geloof niet dat hij zijn culturele identiteit omschrijft als Indisch… wel als van Indische komaf…. zoals velen van zijn derde generatie.
Niet Marokkaans, niet Indisch, welke identiteit zou het dan wel kunnen zijn? Er ‘moet’ toch een identiteit zijn? De Hollandse misschien?
@Ik geloof niet dat hij zijn culturele identiteit omschrijft als Indisch… wel als van Indische komaf…. zoals velen van zijn derde generatie.@
Hoe omschrijft de derde generatie hun culturele identiteit dan?
@Mag Wong spreken? Natuurlijk mag hij dat.@
— Da’s eigenlijk het belangrijkste !
Nou dan zijn anoniem om 15.47 uur ,Pak E.M om 16.24 uur en ikke Bung Totol om 17.05uur het alle drie met elkaar eens daar drinken we op ! proost
@e.m. ; ‘het belangrijkste etc.’- Een mening hebben mag ook! Of die mening de juiste is?
Kartozen schrijft; ‘Nederlanders, die oorlogsmisdaden pleegden worden wel herdacht, maar hun Indonesische slachtoffers niet.’- Ik ga naar een herdenking om juist alleen om het feit te vieren, dat ik vrijheid leef. En er bij stilstaan, dat zij ( familie, vrienden etc.) op dit moment er niet meer zijn! -Waarom het zo gegaan is met dat verleden heeft zijn oorzaken; Dat het ‘koloniale Indië'(bezetting) gedoemd is om te verdwijen, is harde wet van de geschiedenis, zei moh/Hatta in de jr.’20, toen hij voor het Nederlands gerecht werd gesleept (op advies van Indië) . Of het met bloed en tranen gepaard gaat, is gerlegen aan de bezetter. Zo is het ook gegaan met de bersiap ellende na aug.1945!
Indo’s hebben het over hun Inlandse (groot)moeder.
Wong heeft het over zijn Indische (Nederlandse) (groot)moeder.
Ziedaar het verschil: de (groot)vader van Indo is Hollander (Europeaan). De (groot)vader van Wong is Indonesiër.
Da’s niet zomaar een onbeduidend verschil, da’s een bepalend verschil. Da’s ander dna, dat zijn andere genen. Da’s anders voelen. Da’s anders denken. Da’s anders vinden.
Mag Wong spreken? Natuurlijk mag hij dat.
Spreekt hij als Indo? Nee, want hij is geen Indische Nederlander. Hij is een Indonesische Nederlander.
Ja anoniem op15.47 uur .Van die kant had ik het eerlijk gezegd nog niet bekeken maar het zou zomaar kunnen kloppen ,ik heb Europese grootvaders en Indonesische grootmoeders ,dus de dominante cultuur is dan Europees want pa beslist ,draaien we het nu om en ik krijg plotseling Indonesische grootvaders dan liggen de zaken helemaal anders ,ja betul da,s niet zomaar een onbeduidend verschil ,da,s een bepalend verschil .Da,s ander dna ,dat zijn andere genen ,da,s anders voelen ,da,s anders denken ,da,s anders vinden .Ik zou er aan willen toevoegen Da,s andere koek ( kue)
Het is maar wat je definitie van indo-europeaan is.
Dat is Reza natuurlijk wel met een indo-europese oma.
Maar ziet hij zichzelf ook als Indisch ?
Ik zie hem al 15 jaar op het internet en ik dacht dat hij zichzelf niet zo ziet.
Geef nex….
DNA is niet bepalend voor iemands culturele identiteit. Dat lijkt maar zo
Bepalend is het miljeu waar iemand opgroeit en zich thuis waant.
“en zich thuis waant”….
Precies! Spijker op de kop!….thuis waant….waant….wanen….men denkt het….maar men is het niet… Men is niet thuis.
Wie is niet thuis ?
Dat mensen zich thuis voelen in het gezin, miljeu en land waar het opgroeide is toch heel normaal ? Ook kunnen mensen zich thuis voelen in een ander miljeu en land waar men opgroeide.
Men kan zich ook in een land thuis voelen waar men niet is opgegroeid.
Zoals Tjoh zong :
“Wij mogen ons hier veilig wanen
aan vijand’s wrede greep ontgaan
maar, het oog wordt vaak verstard door tranen
als onze harten spreken gaan’.
“thuis voelen waar men niet is opgegroeid.” Afhankelijk van de plek waar ik me op dat moment bevind, zowel in Indonesië als Nederland, voel ik me in het ene land thuis, of ben ik in het andere land thuis. Dat komt ervan als je in twee landen bent opgegroeid, zoals ik.
Thuis voelen. Dat is voor een ieder heel persoonlijk.
Is dit ook de Indische culturele identiteit:
https://www.indischhistorisch.nl/tweede/sociale-geschiedenis/sociale-geschiedenis-de-stille-kracht-van-indische-waringins-en-gelderse-lindebomen/
“Is dit ook Indische culturele identititeit”
Indisch bijgeloof is een geloof en hoort bij geen ander geloof. Geloof bij wat? Het is tegenstrijdig met andere geloven en is dus geen bijgeloof maar een geloof op zichzelf.
Ik zie het geloof anders dan U. En daarom denk ik dan een geloof een cultuur kan zijn en wil veranderen. Een vorm van indoctrinatie. Geloof kan zelf een vorm van dictatuur zijn.
Zoals iemand ooit zei: beter een goede dictatuur dan een slechte democratie.
Bij deze man zit een steekje los. Het is dan toch bijzonder dat hij beseft dat hij z’n kop niet op de Indieherdenking moet laten zien.
Screenshots van facebook Indisch4ever
Eerder heb ik al eens beweerd dat Raben, bijzonder hoogleraar vanwege de Stichting Indisch Herinneringscentrum, niet zo gecharmeerd is van Ons Indië, maar des te meer van Indonesië. Maar los daarvan: wellicht kan hij het in 1949 (!) verschenen boek ‘Mens en Vrijheid in Indonesië’ van dr. C.A.O. van Nieuwenhuijze (nog) eens lezen. Wellicht zal dat voor hem aanleiding kunnen zijn bovenstaand artikel te bewerken.
@ de Indiëherdenking problematisch, omdat die bevolkingsgroepen uitsluit en de koloniale, raciale hiërarchie in stand houdt.
# (Citaat..”De Nederlanders werden in 1945 niet bepaald als bevrijders binnengehaald, zoals de Japanners bijna vier jaar tevoren. Dit kwam niet alleen als een bijna volslagen verrassing, maar wekte ook de verontwaardiging van de Nederlanders. De Indonesische vrijheidsbeweging was een creatie van Japan, zo luidde nog lang na de oorlog het Nederlandse oordeel. Een gemakzuchtige redenering, die Nederland verschoonde van elk verantwoordelijkheidsgevoel voor het negeren en onderdrukken van nationalistische sentimenten voor de oorlog. In deze redenering werden Indonesiërs bovendien gereduceerd tot hersenloze onderdanen, deeg in de handen van het Japanse regime.( einde. citaat)
*** ( Citaat…) Dat Nederland zich na de oorlog en vooral na de terugtrekking uit Indonesië weinig gelegen heeft laten liggen aan het Indonesische oorlogsleed is misschien bitter. Merkwaardiger is dat zelfs in Indonesië de gebeurtenissen uit de Japanse tijd nauwelijks aandacht krijgen. Voor Nederland is de Tweede Wereldoorlog onmiskenbaar het meest gedenkwaardige voorval van de twintigste eeuw. Indonesië heeft wel meer meegemaakt, er zijn nog andere slachtoffers te herdenken dan die van het Japanse bezettingsregime.
De jaren veertig brachten behalve bezetting ook revolutie en onafhankelijkheid, een periode niet alleen van trotse strijd, maar ook van onzekerheid, crisis en geweld; de jaren vijftig waren een aaneenschakeling van opstanden in gebieden met aanpassingsproblemen aan het nieuwe nationale regime in Jakarta; en in 1965 en 1966 speelde zich het grootste drama uit de Indonesische twintigste eeuw af: de moord op honderdduizenden (vermeende) communisten.
De Indonesische oorlogservaring is gespleten. In veel gevallen heeft de Indonesische elite geprofiteerd van de Japanse bezetting. Bijna alle grote figuren in het leger, de politiek en de kunsten in de naoorlogse decennia hebben de eerste stappen van hun carrière tijdens de Japanse tijd gezet. Dat er daarnaast miljoenen Indonesiërs waren die op geen enkele wijze voordeel hebben getrokken uit de machtswisseling, of sterker: die vaak met behulp van lokale Indonesische beambten en de Indonesische leiders in Jakarta als koelies werden gerekruteerd, blijft buiten beeld.
(einde citaat…)
https://www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/5723/de-vergeten-lotgevallen-van-indonesiers-onder-de-japanse-bezetting.html
Reza moet z’n waffel houden. Mafklapper
Tegen de achtergrond van de misdragingen van de Indonesiërs na de Japanse bezetting, verzet iedere vezel in mijn lichaam zich om voortaan nog de moeite te nemen om naar een herdenking te gaan waar meer aandacht zal worden geschonken aan die Indonesiërs.
Gelukkig heb ik dan nog een foto van de krans die gelegd is door de Indonesische ambassadeur in Den Haag. Mijn Zeeuws meisje en ik gaan ook niet meer hoor. Te krakkemikkig. Maar natuurlijk wel volgen op TV! Het is immers MIJN herdenking!
Ja mooi gebaar van die Indonesische ambassadeur .
“Met onze kransleggingen op vrijdag 14 augustus en onze herdenking op zaterdag 15 augustus 1970 hebben wij allen herdacht, die:
– in de strijd tegen de Japanners het leven verloren;
– door de daarna ontbrande binnenlandse strijd de dood vonden;
– voor de op- en heropbouw van het voormalige Nederlands-Indië hun leven gaven en waarvan velen aldaar hun laatste rustplaats vonden;
– ons later, door de jarenlange doorstane ellende, toch nog voortijdig ontvielen.
Zo staat in het in het herdenkingsboek van de allereerste 15 augustus-herdenking, in 1970. Een herdenking bijgewoond door koningin en prins.
Wong moet dus niet ouwehoeren dat er nooit aandacht is geweest voor enz. Als Wong niks beters te doen heeft dat domme stukjes schrijven, dan moet hij een lego-doos kopen en daarmee gaan spelen.
Reza Kartozen Wong:
Wat is dat voor een misbaksel? Iraniër (Reza is een Iraanse naam)? Chinees (Wong is vgls mij Chinees)? Een Iraanse Chinees waarschijnlijk. Waar haalt die het lef vandaan om over de Indische gemeenschap te oordelen? Laat hem de Iraanse gemeenschap in Iran of de Chinese in China maar (be)oordelen met zijn scherts wetenschap (een academische titel halen in wat ik noem “lulvakken”).
Ik zou deze persoon niet teveel eer geven door zijn opinie aan te halen. Laat dat maar over aan zijn collegae op andere platforms die ook een academische lultitel hebben.
Nou nou Pak Indorein ,je bakt er ook maar wat van ,trouwens leuk gevonden “” academische lultitel “” Reza Kartozen Wong heeft een Indische moeder en Indonesische vader verder heeft hij ook nog wat Indiaas bloed ,zijn vrouw is Chinese dus denk dat hij de naam van zijn vrouw achter die van hem heeft geplakt .Zijn Indonesische vader werd door zijn Indische familie geminacht en gediscrimineerd ,die schoonfamilie vond het niet leuk dat zij met die Javaan thuis kwam ..Dus Reza heeft een Indische moeder en behoort dus tot de Indo-Europese gemeenschap ,tja kan er ook niks aan doen maar een Iraanse Chinees ( what the fuck is that ) is hij dus niet ,ach pak Indorein ,Reza verdient zijn geld met lul verhaaltjes verkondigen en wordt er nog goed voor betaalt ook .
Iemand een misbaksel noemen is een agressie die ik niet wens op deze weblog.
De man heeft een andere mening. Kan toch ? Kom met tegenargumenten op een rustige manier.
Niet met de intentie iemand de grond in te heien.
Overigens heb ik op de facebooksite Indisch4ever een kort verbaal treffen gehad met hem.
Zie deze
Om dat stuk te lezen moet je je abonneren op het Parool en bij Facebook moet je je ook inschrijven ,begin er allemaal niet aan ,tidak gampang allemaal .
Je kunt het paroolstuk lezen via een andere browser of via incognitovenster van de browser googlechrome.
Hierbij de tekst (mag eigenlijk niet…ivm auteursrechten)
————–
Indiëherdenking is waardevol en problematisch
Plus Reza Kartosen-Wong
12 augustus 2019
De jaarlijkse Indiëherdenking op 15 augustus was vaste prik voor mijn Indische oma. Zij vond het belangrijk om de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in voormalig Nederlands-Indië te blijven herdenken. Zij had ook geleden onder de wrede Japanse bezetting. Niet achter het prikkeldraad van de Japanse kampen, maar vanwege haar Indische afkomst als zogenaamde ‘buitenkamper’.
Net als zoveel van haar Indische generatiegenoten liet mijn oma lange tijd niets los over deze periode. Te pijnlijk, vermoed ik. Pas tijdens haar laatste levensjaren doorbrak zij dat ‘Indisch zwijgen’ een beetje.
Juist de verhalen over de Japanse bezetting moeten worden verteld. De gemiddelde Nederlander, zonder banden met Nederlands-Indië, weet namelijk nauwelijks wat zich daar heeft afgespeeld. Robert Vuijsjes apathische reactie toen Marion Bloem hem vorig jaar aan de tafel van Pauw vertelde over het Indische leed, illustreert dat gebrek aan kennis, maar ook het gebrek aan interesse en inlevingsvermogen.
De Indiëherdenking geeft die verhalen een podium en houdt de herinnering aan de oorlogsslachtoffers in Nederlands-Indië levend. Dat is waardevol. Tegelijkertijd is de Indiëherdenking problematisch, omdat die bevolkingsgroepen uitsluit en de koloniale, raciale hiërarchie in stand houdt. Lange tijd werden alleen witte en Indische slachtoffers van de Japanse bezetting herdacht, pas sinds kort is er ook aandacht voor de vele Indonesische slachtoffers.
De slachtoffers die van 1945 tot 1949 vielen tijdens de dekolonisatieoorlog – beter gezegd: de herbezettingsoorlog, omdat Nederland Indonesië opnieuw wilde bezetten – worden ook herdacht. De nadruk ligt hierbij op witte en Indische Nederlanders die het leven lieten, zowel burgers als militairen, en niet op Indonesische burgers, laat staan Indonesische vrijheidsstrijders.
Dit leidt tot een cynische situatie: Nederlanders die oorlogsmisdaden pleegden worden wél expliciet herdacht, maar hun Indonesische slachtoffers niet. Het biedt, wellicht onbedoeld, ook ruimte aan toespraken vanuit koloniale perspectieven, waarin Indonesiërs worden afgeschilderd als bloeddorstige primitievelingen, als de agressors, en witte en Indische Nederlanders figureren als onschuldige slachtoffers. Terwijl Nederlanders toch echt de bezetters waren en niet andersom.
Vorig jaar gingen mijn Indische moeder en Indonesische vader voor het eerst in de plaats van mijn oma naar de herdenking bij het Indiëmonument in het Amstelveense Broersepark. Mijn vader ging mee uit respect voor alle slachtoffers, maar moest luisteren naar een toespraak waarin neerbuigend en stigmatiserend werd gesproken over Indonesiërs, over ‘zijn’ volk. Dat ervoer hij als bijzonder pijnlijk en kwetsend.
Zolang de Indiëherdenking ruimte biedt aan zulke koloniale en demoniserende narratieven, is die niet inclusief en zelfreflectief. Vanwege mijn oma herdenk ik op 15 augustus, maar vanwege mijn vader zal ik vooralsnog niet naar de herdenking gaan.
Goed gesproken B. Ook ik denk in de eerste plaats aan mijn familie. En zeker aan mijn vader, die ook op 15 augustus het loodje legde. Daarnaast ben in een Indo en ik denk dan ook voornamelijk aan alle Indo’s die daar hebben geleden.
Als ik iets meekrijg van een 15 augustusherdenking, dan denk ik allereerst aan de mensen die mij na staan en hun oorlogsgeschiedenis.
Dat is mijn familiegeschiedenis en in bredere zin loopt dat over in de geschiedenis van mijn etnische groep : Nederlanders, in meerderheid van gemengde afkomst.
Dat ik die prioriteit zo leg heeft niks te maken met koloniale hierarchie.
Rouwen en herdenken doet men altijd allereerst voor de naasten.
Dat is van alle tijden en alle culturen.
Nu hoor ik radiospotjes over 15 augustus en dan zegt Rocky Tuhuteru: “we herdenken alle slachtoffers van de Japanse bezetting”
Heel politiek correct en critici kunnen niet meer de organisatie aanvallen dat men alleen Nederlanders herdenkt.
Maar zo ligt het niet … mensen herdenken voornamelijk hun eigen naasten. En zo hoort het ook.
Wat Kartozen Wong schrijft:
——————-
Dit leidt tot een cynische situatie: Nederlanders die oorlogsmisdaden pleegden worden wél expliciet herdacht, maar hun Indonesische slachtoffers niet.
—————————-
Het is niet waar dat Nederlandse oorlogsmisdadigers van 45-50 expliciet herdacht worden. Althans niet door comités, misschien wel door een enkele herdenker en dat zal meestal om familieredenen zijn. Mensen hebben toch het recht ook hun foute familie te herdenken, niet dan ?
Ik zie geen expliciete vermelding zoals Kartozen-Wong bedoelt op de site van de stichting herdenking 15 augustus 1945 die de nationale herdenking te Den Haag organiseert.
Ik denk dat ook op sites en in brochures van lokale herdenkingscomité die expliciete vermelding er niet zijn.
Sommige herdenkingen hebben wel als doel alle Nederlandse soldaten (van 45-50) of alleen die uit een bepaalde regio te herdenken. Maar niet expliciet oorlogsmisdadigers bedoelend.
De st herdenking 15 augustus vermeldt wel expliciet alle oorlogsslachtoffers van de japanse bezetting te herdenken. Dus niet van na die datum
In de praktijk denken veel mensen ook aan hun verloren familie en kennissen van na 15 augustus 1945. Of aan hun familiegeschiedenis van na 15 augustus 1945
Het staat iedereen vrij Indonesische slachtoffers te herdenken van 41-45 of van 45 -50…. en voor wie wil… die van 65-70 of gewoon Indonesische familieleden.