De moorden van 30 juli 1945 Loa Kulua, West Borneo

Geplaatst op 20 januari 2019 door Boeroeng

Monument 30 juli 1945

Jacques Brijl liet onderstaand verhaal plaatsen op de site van de Oorlogsgravenstichting .
Toegevoegd op een nieuwe pagina voor elk van hun, Indonesiërs in Nederlandse dienst.
***************

De moord op de Nederlandse Krijgsgevangenen en hun gezinnen op 30 juli 1945 door de Japanse Marine te LOA KULU, OOST BORNEO

1.Korte Historie
Nadat ook sterke Japanse strijdkrachten in de omgeving van o.a. Samarinda (West Borneo) waren geland, moesten de Stadswachters van het KNIL, na hevige gevechten, capituleren voor deze overmacht.
Een honderdtal Stadswachters van het KNIL moesten zich daarbij overgeven en werden vervolgens door de Japanners ontwapend en met hun gezinnen in Samarinda geïnterneerd.
De overige KNIL. militairen besloten het binnenland in te trekken, om aldaar het gevecht voort te zetten.

2.De moord op de Ned. militaire krijgsgevangenen met hun gezinnen te LOA KULU.
Vroeg in de morgen op van 30 juli 1945, werden alle kgvn met hun families verzameld en voorgeleid aan een Japanse Marine- officier.
Deze zei toen in een toespraak tot hen, dat zij allen ter dood waren veroordeeld.
De redenen die hadden geleid tot dit verschrikkelijke en onverwachte vonnis, werden echter niet gegeven.
Kort daarna werden zij in groepen ingedeeld en moesten in gereed staande vrachtwagens stappen, die hun naar LOA KULU brachten, een dorpje op korte afstand gelegen van SAMARINDA,
Aldaar aangekomen werden zij allen, nadat zij uit de vrachtwagens waren gesprongen, onmiddellijk met hun handen om hun rug gebonden.
Daarna werden de mannen met hun kinderen van hun vrouwen/moeders gescheiden.
Nadat de vrouwen apart waren verzameld werden zij door de Japanse militairen met zwaarden en bajonetten verminkt, totdat zij allen waren gedood.
De kinderen die waren gedwongen om dit allemaal mee te maken, begonnen toen verschrikkelijk te huilen en te schreeuwen.
Daarop werden zij door de Japanners alle opgepakt en vervolgens in een 600 voet diepe mijnschacht gegooid.
De mannen die dit alles ook eerst hadden moeten aanschouwen, werden vervolgens op één lijn opgesteld en moesten daarna knielen.
Toen zij allen geknield zaten, werden zij – middels onthoofding met zwaarden – om het leven gebracht.
Tenslotte werden de lichamen en hoofden van de 144 onthoofde KNIL. militairen door de Japanners in dezelfde mijnschacht gegooid , waar ook hun vrouwen en kinderen al eerder naar beneden waren gegooid.

Het waren naderhand, uiteindelijk Australische militairen, die op zoektocht waren naar de KNIL. militairen en hun gezinnen en die de stoffelijke resten van de slachtoffers in de mijnschacht hadden gevonden.

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

19 reacties op De moorden van 30 juli 1945 Loa Kulua, West Borneo

Jacq. Z. brijl zegt:

30 januari 2019 om 09:04

Goedemorgen mhr. Buitenzorg,

Heel hartelijk dank voor deze toegezonden informatie; ik was nl. bezig om te proberen wat aanvullende info. over dit monument te verzamelen .
Dankzij uw bericht weet ik nu onder meer, wanneer het monument bij Lua Kulu werd geplaatst!
Het is verder de bedoeling o.a. Van de Directeur vd OGS in Indonesië , om zo mogelijk
Daar officieel een bloemstuk te plaatsen
Verder nog een hele fijne dag gewenst.
Mhg.
Jacq Z.Brijl.

Beantwoorden
Griselda Molemans zegt:

25 januari 2019 om 23:35

Voor wie de na-oorlogse rechtsgang wil bestuderen: de proces-verbalen en vonnissen betreffende deze oorlogsmisdaad bevinden zich in de collectie van het NIOD.

Beantwoorden
- J.Z.Brijl zegt:
  
  26 januari 2019 om 13:29
  
  Goedemiddag. mw. Griselda Molemans,
  Hartelijk dank voor de belangrijke “tip” die U heeft doorgegeven.
  Overigens ben ik samen met de Dir. vd OGS in Indonesië bezig, om te proberen uit te zoeken, door wie en wanneer het monument voor de slachtoffers van de Japanse massa-executie in LOA KULU, werd opgericht. Als de Lezers van I4E ons hiermede zou kunnen helpen, dan zou dat heel fijn zijn.
  Er schijnt ook nog een eenvoudig houten monument zijn opgericht voor de slachtoffers van de Japanse massa-executies in MANDOR; ook daar is het voor mij belangrijk om te weten door wie en wanneer, dit eenvoudige houten monument is opgericht.
  
  Beantwoorden
  - Jan A. Somers zegt:
    
    28 januari 2019 om 13:38
    
    “om te weten door wie en wanneer, ” Dit zijn toch vragen die bij de Indonesische ambassade kunnen worden neergelegd? Ik ken geen details, culturele attaché? Zij zullen ook geen direct antwoord weten, maar weten in ieder geval de weg.
  - P.Lemon zegt:
    
    28 januari 2019 om 14:16
    
    @ Tenslotte hoop ik dat lezers van I4E samen met de Ned. Oorlogsgravenstichting kans zien om tzt een boeket bloemen of een krans neer te leggen bij dit monument.
    
    # Voor meer info …
    
    ***Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog lagen over de hele wereld graven van tienduizenden Nederlandse oorlogsslachtoffers. In tegenstelling tot de landen om ons heen die betrokken waren geweest bij de Eerste Wereldoorlog kende Nederland geen organisatie om voor deze graven te zorgen. Op initiatief van reserve luitenant-kolonel Dr. A. van Anrooy, hoofd van de dienst voor Identificatie en Berging van het Ministerie van Oorlog, werd op 13 september 1946 de Oorlogsgravenstichting opgericht. Deze stichting kreeg brede steun van ministeries, het Rode Kruis, verenigingen van oud-gevangenen en het voormalig verzet. Koningin Wilhelmina werd beschermvrouwe en prins Bernhard erevoorzitter.
    
    Het lukte deze kleine groep een archief op te zetten met de gegevens van alle Nederlandse oorlogsslachtoffers. Zij zochten in de archieven van de Ministeries van Oorlog en Sociale Zaken, het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie en het Nederlandse Rode Kruis. Tegelijkertijd spoorden zij nabestaanden op en zochten in gemeentearchieven om te controleren of de gevonden gegevens klopten. Het ging in totaal om 180.000 Nederlanders die omgekomen waren. 50.000 van hen hadden een aanwijsbaar graf.
    https://oorlogsgravenstichting.nl/zoeken/?q=monument&object=plaats#zoeken-form
  - Jacq. Z. brijl zegt:
    
    31 januari 2019 om 20:59
    
    Geachte mhr.Lemon,
    Hartelijk dank voor deze uitgebreide en belangrijke informatie
    
    Mvgr,
    JZB.
  - buitenzorg zegt:
    
    29 januari 2019 om 18:58
    
    Over het monument in Loa Kulu, zie: https://kolonialemonumenten.nl/2019/01/27/loa-kulu-samarinda-1946/
    Het monument staat er nog steeds.
Jacq. Z. brijl zegt:

22 januari 2019 om 12:29

Helaas Loekie,
Is mijn kennis van het Indonesisch heel beperkt en kan ik dit mogelijk heel belangrijke
video- filmpje niet volgen.
Mhgr
JZB

Beantwoorden
Loekie zegt:

22 januari 2019 om 09:13

Beantwoorden
Robbert van de Rijdt zegt:

22 januari 2019 om 08:30

Geachte heer Brijl,
Dank voor dit bijzondere artikel. Weet u overigens hoe dat monument 30 juli 1945 daar ooit is gekomen? Wie heeft dat gemaakt en het staat dus nog steeds daar in Loa Kulu?

Beantwoorden
- Jacq. Z. brijl zegt:
  
  22 januari 2019 om 10:42
  
  Goedemorgen Robbert van der Rijdt,
  Hartelijk dank voor uw bericht en reactie.
  Ik weet helaas niet,wie dit belangrijke monument heeft gebouwd en/ of geplaatst; maar ik wil U adviseren contact op te nemen met dhr. Johan Teeuwisse van de Oorlogsgravenstichting (OGS) te den Haag; ik neem aan, dat hij dat wel aan U zal kunnen vertellen .
  U kunt zeggen, dat ik U dit heb geadviseerd.
  
  Om verder een vollediger beeld te krijgen van het wrede en onmenselijke optreden van de Japanse Marine (Tokei-Tai) op Borneo, kan ik U nog vertellen dat vanaf eind oktober 1943 onschuldige mensen werden opgepakt, gefolterd en vervolgens geëxecuteerd;zo werden er in Mandor ca 1000 mensen gedood, in Sungai Durian nog eens 240 inwoners en nog eens ca. 100 personen in Ketapang.
  Naast Sultan Alkadri van Pontianak, die met zijn 2 zonen werd onthoofd, werden ook heel veel Chinesen o.a. in aug.1944 te Sinkawang en hoge Indonesche ambtenaren van het Burgelijk Bestuur, zonder pardon, door de Japanners na foltering om het leven gebracht.
  Het was dan ook niet zo verwonderlijk, dat na de capitulatie van Japan , de Nederlandse Auditeur Militair in Pontianak omstreeks 200 Japanse militairen had opgeroepen , die zich in Borneo, hadden schuldig gemaakt aan ernstige oorlogsmisdaden; daarbij bevond zich ook vice- admiraal Michiaki Kamada, de verantwoordelijke Bevelhebber van de Japanse Marine-eenheden op Borneo.
  
  Tenslotte hoop ik dat lezers van I4E samen met de Ned. Oorlogsgravenstichting kans zien om tzt een boeket bloemen of een krans neer te leggen bij dit monument; dat hebben deze overleden militairen en hun gezinnen toch wel verdiend.
  
  Met hartelijke groet,
  Jacq Z. Brijl, Luitenant- Kolonel bd, BL.
  
  Beantwoorden
Jacq. Z. brijl zegt:

21 januari 2019 om 00:00

Beste B,
Ik ben het helemaal met je eens!,
Indertijd ben ik mij gaan inspannen om ook voor de nabestaanden van bijv. overleden Ambonese /Molukse miln, o.a. Het Mobilisatie- Oorlogskruis postuum toekend te krijgen…….nu hebben
intussen velen, dit initiatief van mij overgenomen ; maar er zijn voor o.a. de duizenden Javaanse, Menadonese,Timorese , etc Knil. Militairen, die jarenlang ons land moedig en trouw hebben
gediend en waarbij velen van hen daarbij het leven hebben verloren, weinig voor gedaan;
en er is ook weinig meer van hem iets vernomen..
Misschien is het daarom zinvol om wat meer belangstelling te hebben voor hun belevenissen
tijdens en na WOII.
Mhgr.
JZB

Mhgr.
JZB

Beantwoorden
- Robert zegt:
  
  21 januari 2019 om 14:13
  
  Stank voor dank hebbem al die goede zielen gekregen van de nederlandse autoriteiten.
  
  Beantwoorden
Indisch4ever zegt:

20 januari 2019 om 22:26

Over slachtoffers en geïnterneerden Indië 41-45 horen we vooral over Nederlanders.
Wat logisch is. Toch, in de publieke opinie is er te weinig kennis over niet-Nederlanders.
Andere westerse soldaten, inlandsche soldaten (wo Molukse) , maar ook burger-slachtoffers en niet geïnterneerden, zoals buitenkampers. En uiteindelijk een algemeen beeld hoe de Indonesische bevolking de oorlog door kwam, met alle ellende.
Wie geinteresseerd is vanuit de familiegeschiedenis , weet iets meer.

Beantwoorden
- Ronny Geenen zegt:
  
  20 januari 2019 om 23:35
  
  @@Wie geinteresseerd is vanuit de familiegeschiedenis , weet iets meer.@@
  Klopt. Maar die personen die hun familie geschiedenis kenbaar maken, worden door hen die het niet hebben meegemaakt, vaak niet gewaardeerd of zelf veroordeeld. Heb namelijk van uit NL wel eens een e-mail van die strekking gekregen.
  
  Beantwoorden
Jacq. Z. brijl zegt:

20 januari 2019 om 21:41

Beste mhr. D. P. Tick,
Dank voor Uw bericht;
De datum van 30 juli 1945 is echter helemaal correct.
Onze militairen waren na de capitulatie van ons leger, tot genoemde datum, met hun gezinnen in Samarinda, in een kamp geïnterneerd.

De gepleegde moorden door de Japanse strijdkrachten in 1942, vonden onder meer plaats op het eiland Tarakan en op Balikpapan; in de laatst genoemde plaats werden alle Nederlanders nabij het oude fort Kladasan op het strand van Balikpapan geëxecuteerd.
Voor een aantal nabestaanden van hen, is het mij intussen gelukt alsnog postuum het Mobilisatie- Oorlogskruis te hebben kunnen regelen, voor hun overleden (groot) vader, Oom, etc.
Hoop met deze informatie, voldoende te hebben ingelicht,

Met vriendelijke groet,

Jacq. Z. Brijl, luitenant-Kolonel bd, BL,

Beantwoorden
Loekie zegt:

20 januari 2019 om 21:33

Krant 05-08-1946 :delpher.nl

Beantwoorden
- Jacq. Z. brijl zegt:
  
  20 januari 2019 om 21:56
  
  Beste Loekie,
  
  Hartelijk dank voor uw waardevolle reactie!
  Alleen vraag ik mij af, of na al ie jaren, ooit bloemen of een krans zijn/ is gelegd bij dit bijna geheel vergeten monument, voor deze diep trieste gebeurtenis!
  
  Met vriendelijke groet,
  J.Z. Brijl
  
  Beantwoorden
DP Tick zegt:

20 januari 2019 om 21:05

Afschuwelijk verhaal,maar was dat in 1945.Zal waarschijnlijk 1942 bedoeld zijn en Samarinda ligt in O Borneo.Dank voor dit verhaal.

Beantwoorden