Georgina Verbaan in Indonesië:
‘Niet in een restaurant eten hoor, je moet alles bij die karretjes langs de weg halen.” Mijn vader is sinds zijn elfde niet meer terug op Java geweest. Ik was er nog nooit geweest. Nu ben ik er voor het programma Verborgen Verleden. Hij is niet mee. Dat is jammer. Ik had die ouwe indo hier graag zien rondlopen. Gelukkig zie ik hem soms zitten langs de weg met een sigaretje. Dezelfde kleermakershouding, zelfde gebogen rug. Of soms, in het passeren, iemand met een stukje oog. Korte wimpers die naar beneden wijzen. Recht, als een bezem. Ik zie tjitjaks. Die vielen vroeger weleens op zijn hoofd als hij op de wc zat, vertelde hij. Zo van het plafond op zijn kop. Mijn opa aan mijn moeders kant zie ik hier in gedachten ook. Hij woonde ooit in Jakarta met een aap die zeep at. Aan postbodes had die aap een grote hekel, en dat was wederzijds. Ze smeten rennend de post naar binnen.
Zie haar eigen foto.