paplepel en blikje

mijn ikjes en ik: Indische paplepel
Als tiener, jong volwassene tot aan dertigplusser heb ik mij mateloos geïrriteerd aan de vraag :”waar kom jij vandaan?” Ik antwoordde dan met een ietwat opstandige stem.. Uit Doorn. Waarop ik terug kreeg: “Nee, ik bedoel niet waar je geboren bent maar waar je vandaan komt” Euh?? Mijn antwoord was dan “ow.. euh uit de supermarkt” Of “van mijn werk” of.. nah vul het maar in. Op het gezicht van mijn interviewer zag ik een mondhoek en een wenkbrauw bijna synchroon omhoog schieten.

mijnikjes en ik: Indisch blikje
Onze Indische oma’s en mama’s hebben zich de kracht van het non-verbaal communiceren eigen gemaakt.. Nee..eigenlijk denk ik dat het een genen dingetje is.. ze hebben het gewoon..
Een eenvoudige maar effectieve manier om zonder 1 woord te reppen duidelijk te maken dat je beter niet kunt doen wat je van plan bent te doen. En dan bedoel ik BETER NIET!

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

4 Responses to paplepel en blikje

  1. Ron Geenen schreef:

    My mag een ieder vragen wat voor achtergrond ik heb en als we beiden de tijd hebben, vertel ik wat mij ook is overkomen en waarom ik blij ben in CA te wonen. Ben trots op mijn achtergrond.

  2. George schreef:

    I answer always, when they ask me where I am from: No soy ni de aqui ni de alla! I am not from here nor from there)

  3. praat me niet over dat non verbaal communiceren.. die canuck waar ik nu AL 25 jaar mee getrouwd ben.. kent dat heel niet.. man ik erger me altijd hardstikke dood .. vooral als we ergens zijn.. en ik probeer op heel tactische manier hem iets duidelijk te maken.. nee hoor.. die knaap kent dit heel NIET.. toch doen de canucks WEL aan non verbaal communicatie.. die doen dat met de ogen maar merendeels zijn t alleen maar de vrouwen.. als je iets als emigrante zegt.. en die lui zijn erdoor geshockeert? waah dan moet je die matas heen en weer zien gaan naar mekaar.. maar de heren canucks.. zo tolol als WAT.
    si brush al bijna 49 jaar in si Canada

    • Surya Atmadja schreef:

      “Ik concentreerde mij, focuste op de 2 meisjes.. en met al de mamapower in mij stuurde ik het op ze af….Vol overtuiging dat het effect precies zo zou zijn als vroeger op mij..
      Ik was snel een illusie armer.. Dochtertjeslief keken elkaar vragend aan en bijna in koor, duidelijk hoorbaar vroegen zij ; ” mam.??? Waarom kijk je zo raar??!”
      =================================================

      Het kan zo “bedreigend” zijn dat je als klein kind gelijk ophoudt met je geintjes.
      Non V , een anak Betawi weet wel wat het is om di(ge)- plotot-in .

Laat een reactie achter op Ron Geenen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *