Als onderdeel van de opvang van ontheemde gezinnen na de onafhankelijkheid van Indonesië zijn destijds 120 Indische bewoners in het voormalige SS-kamp Vught ondergebracht. Op 15 februari 1951 werden vier omgebouwde barakken en het hoofdgebouw opgeleverd voor bewoning. Opgevangen in andijvielucht
-
...........𝓘𝓷𝓭𝓲𝓼𝓬𝓱𝟒𝓮𝓿𝓮𝓻
Berichten van het heden, maar ook uit het verleden -

- en


Indische Soos -

Recente reacties
- wanasepi op Benefiet met Sumatraans 7-gangendiner
- Anoniem op Bibi Breijman over haar roots
- Gerard op Bibi Breijman over haar roots
- Gerard op Benefiet met Sumatraans 7-gangendiner
- Gerard op Benefiet met Sumatraans 7-gangendiner
- xenia and adolf andreas op Indisch in Beeld
- Pierre H. de la Croix op Benefiet met Sumatraans 7-gangendiner
- Boeroeng op 2025 in vogelvlucht
- wanasepi op Benefiet met Sumatraans 7-gangendiner
- B. Heijden op Benefiet met Sumatraans 7-gangendiner
- Anoniem op Indisch in Beeld
- ronmertens op Bibi Breijman over haar roots
- wanasepi op Benefiet met Sumatraans 7-gangendiner
- Pierre H. de la Croix op Benefiet met Sumatraans 7-gangendiner
- René 1969 op Jappenkamp Kampili
Archief
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! Categorieën
Zoeken op deze weblog
Meest recente berichten : Het gebeurde ergens in de Indonesische archipel
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Deze slideshow vereist JavaScript.




































Sta mij toe,vnl.citerend uit de “Treasure trove”(virtuele schatkist) van Wim Willems ” Het onbekende vaderland”,waar luid, en duidelijk, te lezen was dat de NL overheid “heeft getracht deze (Indische)migratie zo veel mogelijk af te remmen” (wat bevestigd wordt door het 07/07/2016 Opinie artikel in het Algemeen Dagblad onder kop “Vodje van Luns bleek helemaal niets waard”).Ook werd uit onderzoeken duidelijk “dat de NL overheid aanvankelijk heeft aangedrongen op een ZEER RESTRICTIEF BELEID t.a.v.migratie van Nederlandse onderdanen van Indonesie naar Nederland”, en de scripties (Rijnsdijk,Gielen en Hommerson, en Godeschalk), men “opnieuw heeft getracht om zowel in Indonesie(Hoge Commissariaat der Nederlanden)als in Nederland “regelend” op te treden”.Hoe er werd “gestuurd” als het onderwerp “nabetaling militaire salarissen 1942-1945 (“back-pay”),blijkt dat in de Commissie Bijstand en Advies, de vertregenwoordiger van het (toenmalige)Ministerie van Oorlog, aandrong dat er NIET gesproken mocht worden over “niet betaalde ambtenarensalarissen”(” backpay”)..Uit alle scripties komt een overheid naar voren die moeite had de problemen van de “nieuwkomers” op te lossen.De “Refugee Relief Act of 1953” en de “Pastor-Walter Act of 1958″ en de ” Pastor- Walter Act II of 1960″ kwamen en de Indische gemeenschap (“weg uit het kille en niet welkome Nederland” ), en de NL overheid goed uit.
Wij zijn een van de 120 gezinnen die in de kampen van vucht, zijn gedeponeerd, toen mijn Ouders in nederland aankwamen mijn Vader Jules Donkers en Mijn Moeder Nellie Nio Sho.
mijn Vader de Korporaal 1ste klas regiment van Heuts met kinderen, ze moesten weer vertrekken,
voor de komende Knil militairen afkomstig van Ambon, wij moesten toen naar een pension bijna door heel nederland, mijn Vader is doorgegaan als beroeps militair zijn laatste jaren voor zijn gouden medaille, heeft hij op de Harskamp als schiet instrukteur uit gediend.
Min Vader en Moeder kregen in de 50tige jaren met zeven kinderen een huis in Velp bij Arnhem.
.
###Veel Indische gezinnen werden in Holland eerst in contractpensions opgevangen en zelfstandige huisvesting werd alleen gehonoreerd als
men zich geassimileerd gedroeg
. In die periode was er vanuit maatschappelijke organisaties en overheid sprake van een vorm van betutteling van de Indische gemeenschap i
n combinatie met een benepen opvatting over de groep,
met name in de jaren ’50.
Nederland stelde culturele verschillen gelijk met culturele achterstanden. ####
Steeds maar deze ”contractpensions” ,effe cru gezegd ”je had een dak boven je hoofd”
Vergeten wij dan de betutteling en niet alleen van de overheid.
Geassimileerd, hoe uitte zich dat! Het dragen van schoenen en met twee woorden spreken.
Laat oa.het Indisch Herinnerings Centrum [ Wat een naam !] ”t maar ‘ns
netjes op een rijtje plaatsen in het Museum Bronbeek , bijv. in de zaal vol
met lege kasten en schrijfmachines.
siBo
“”””””””””Vergeten wij dan de betutteling en niet alleen van de overheid.
Geassimileerd, hoe uitte zich dat! Het dragen van schoenen en met twee woorden spreken.”””””””
Het kan ook omgekeerd gebeuren. 15 Indische gezinnen werden in Beuningen in het land van Maas en Waal gedumpt. En wat blijkt nu. De kinderen gingen op de fiets naar Nijmegen om naar de MULO en HBS te gaan. En de boeren en arbeiders van Beuningen met hun dialect Nederlands kwamen vaak niet verder dan lagere school om vervolgens op het land te werken.
Wat dat betreft werd ook onze ervaring goed beschreven in het boek Asta’s Ogen.
Ik kan het niet laten om bij het lezen van die ellendige een vergelijk te maken met de hedendaagse opvang van de vluchtelingen. En daarnaast ook nog die vreselijke winterkou.
Het was een ware kille ontvangst! Fluck de zg.
nette en menselijke Nederlands autoriteiten.
Ze wilden de Ambonezen en Indos deporteren naar Madagascar zoals de Nazis dat wilden doen met de Joden en andere z.g. Untermenschen.
De vluchtelingen nu krijgen een beter onderkomen en een toelage.
“””””””””De vluchtelingen nu krijgen een beter onderkomen en een toelage.””””””””””
Het is daarom beter dat de Indo’s die eens in de maand voor de Japanse ambassade demonstreren, misschien een maandje van plaats moeten veranderen en dat op het binnenhof gaan doen. Of op het balkon tijdens de tweede kamer vergadering.
En u noemt het “””””””””Het was een ware kille ontvangst! “””””””””””””
Ik noem het een van de zwarte bladzijden van de misdadige Nederlandse regering van toen.
@Hr Geenen ‘ zwarte bladzij in de geschiedenis…
Die hele opvang verdiende geen schoonheidsprijs, maar zo kort na de oorlog(en) was Nederland niet bepaald economisch weer opgekrabbeld. Tekorten alom en de gerepatrieerden leden eigenlijk mee onder die terugslag.
***De huisvesting:
Vanwege de woningnood werden de Indische Nederlanders tijdelijk gehuisvest in zogenaamde contractpensions, veelal gelegen in toeristische gebieden die – zeker in die krappe naoorlogse periode – een overschot hadden aan hotels. De hotels die als contractpension werden aangenomen waren meestal zwaar verouderd en verkeerden in slechte staat. Vaak moesten hele gezinnen op een of twee kleine achterafkamertjes bivakkeren. De kamers waren klein en voorzien van een enkele wasbak met alleen koud water. Bij veel hotels was het meubilair vaak slecht. De veren schoten bij wijze van spreken uit de fauteuils en het gebeurde niet zelden dat een stoel het begaf als iemand erop ging zitten. Dat het plaatsen in een kleine ruimte van zoveel verschillende mensen uit een land waar men net twee oorlogen achter de rug had (Jappentijd) en Bersiap periode) vaak tot onderlinge sociale problemen en soms tot gewelddadigheden in het pension leidde is duidelijk.
http://www.contractpensions.nl/Djangan_Loepah/HISTORIE.html
“”””””””””Die hele opvang verdiende geen schoonheidsprijs, maar zo kort na de oorlog(en) was Nederland niet bepaald economisch weer opgekrabbeld. Tekorten alom en de gerepatrieerden leden eigenlijk mee onder die terugslag””””””””””””
Dat begrijp ik ook volkomen. Maar we werden niet gelijk behandeld, toch. Echter de verantwoordelijke Nederlanders, beginnend met de heer prof. Werner, vervolgens de corrupte bende bij DMZ en als laatste de hotel en pension houders hebben de situatie waarin wij verkeerden, wel danig verandert in een traumatische omgeving.
Het was jerijnste misbruik en diefstal ten koste van de Indo’s wat er gedurende die jaren werd gepleegd. Daarbij de degradaties betreffende de Indo functies zodat ze niet konden concurreren met de blanda. U bent toch ook niet voor niets naar de USA vertrokken.
Mijn stiefvader had daar niet de moet voor. Een broer en zus van mij vertrokken wel. Ik zat toen op de koopvaardij. Maar eenmaal aan wal greep ik ook mijn kans. Heb trouwens aan de wal altijd voor Amerikanen gewerkt.
@Hr Geenen “U bent toch ook niet voor niets naar de USA vertrokken.”
Er is wel een naamgenoot dwz oom om die reden naar de USA vertrokken, maar ben verder als 12 jarige in de fifties hier ‘ verkaasd’ opgegroeid zoals dat plastisch wordt genoemd.😉😊