Jacq Brijl liet weten:
De uitreiking van het MOK aan de kleindochter van wijlen Brig. Inf. KNIL Hendrik Johannes Krijgsman is op 22 juli jl te Voerendaal is heel prettig en eervol verlopen.
Voor zover mij bekend werd bij de toekenning van dit Mobilisatie Oorlogskruis voor het eerst bij redenen, een bijzondere toekenning vermeld
redenen :
” als blijk van respect en waardering voor het hoogste offer die hij als militair heeft gebracht door zijn leven te geven tijdens hevige gevechten met de Japanse vijand rond de Tjiater Pas bij Bandoeng op 6 maart 1942 – bij deze- het Mobilisatie Oorlogskruis aan hem wordt toegekend”
Bron artikel en foto.
Toelichting van Jacq Brijl:
toelichting behorende bij uitreiking MOK aan Mw. Bianca Winkeler-Krijgsman
dd. 22 juli a.s. te Voerendaal.
Op het moment dat op 8 dec. 1941 de oorlog uit met Japan uitbrak bevond ons kleine Indische Leger zich midden in een reorganisatiefase.
Het was de toenmalige LegerC, de Generaal G.J. Berenschot,die reeds in 1939 zich actief had ingezet voor de modernisering van ons kol. Leger. Als gevolg echter van het plotseling uitbreken van de oorlog in 1941 met Japan, kon helaas meer dan de helft van het bestelde militaire materieel niet meer worden geleverd…..of men stelde in plaats daarvan…… verouderd materieel beschikbaar.
De door burger en militair op handen gedragen Legercdt, zou het verdere verloop van de oorlog echter niet meemaken, want toen hij na een bespreking in Batavia naar zijn Hoofdkwartier in Bandoeng wilde terugkeren, stortte hij op 13 okt. 1941 bij het vliegveld Kalidjati met een Lockheed Lodestar- vliegtuig neer, waarbij hij en alle overige inzittenden werden gedood. Ondanks de beperkte middelen waarover onze strijdkrachten in Indië toen beschikten, hebben zij zich moedig weten te verzetten tegen een overmachtige , wel getrainde ,uitstekend uitgeruste en meedogenloze Jap. vijand.
Bij het uitroepen van de algehele mobilisatie van onze Strijdkrachten
in Indië bevond Brig. Krijgsman zich nog op de kaderschool te Tjimahi.
Hij zal vermoedelijk ook als alle NLdrs. op 8 dec 1941, vroeg in de morgen de stem hebben gehoord van de Gouverneur -Generaal Tjarda van Starkenborch Staghouwer, die via de NIROM(Nederlands Indische Radio Omroep),aan de bevolking mededeelde, dat ons land zich moest beschouwen, als in oorlog met Japan; e.e.a. als gevolg van de verraderlijke aanval van Japan op de Amerikaanse vlootbasis op Hawaii “Pearl Harbour”.
Het sterke Japanse leger slaagde erin vrij snel om o.m. Malakka en de
Filippijnen op de Engelsen en Amerikanen te veroveren en hun volgende aanvalsdoel was op ons voormalig Ned. Indië gericht.
Voor Japan was de verovering van Ned. Indië van levensbelang, omdat daar de oliebronnen lagen, die Japan zelf niet bezat; en zonder olie, zou Japan niet lang zijn veroveringsoorlog kunnen voortzetten.
Nadat de Geallieerde marinestrijdkrachten op 27 feb. 1942 de Slag in de Java Zee hadden verloren, landden de Japanse landstrijdkrachten, in de nacht van 28 feb. en in de ochtend van 1 maart 1942 onder dekking van hun marine- en luchtstrijdkrachten gelijktijdig op verschillende plaatsen op Java’s Noordkust;. o.a. ten Noorden van het vliegveld Kaldjati op West-Java.
Na hevige gevechten rond Kalidjati moesten de Nederlandse en Engelse en Amerikaanse strijdkrachten zich toen uit dit gebied terugtrekken. De Japanners beschikten hierdoor over een vliegveld, die nu door hun eigen bommenwerpers en jachtvliegtuigen konden worden gebruikt.
De weg naar Bandoeng, waar het hoofdkwartier lag van de KNIL was nu het volgende doel van de Japanners. De laatste verdedigingslinie bevond zich ronde de TJIATER PAS ten Zuiden van Bandoeng.
Door gebrek aan voldoende militairen, om deze laatste linie
te verdedigen, werden de Cadetten van de KMA Bandoeng,
de militairen van het CORO ( Corps Opleiding Reserve Officieren)
en militairen van de Kaderscholen ingedeeld bij onze troepen in de voorste lijn bij de verdediging van de Tjiater Pas.
Ondanks dat door deze jonge en onervaren militairen ( in o.m. man tegen man gevechten) verbeten werd gevochten, moesten zij
als gevolg van de vele doden en gewonden onder hen en mede
als gevolg van voortdurende bombardementen van Jap. vliegtuigen
zich terugtrekken op Bandoeng, waarna op 8/9 maart 1942 het KNIL moest capituleren.
Tijdens deze hevige gevechten, waar Brig. Jan KRIJGSMAN in de voorste linie rechtstreeks bij betrokken was, sneuvelde hij op
6 mrt. 1942 in de Tjiaterstelling.
Brigadier Hendrik Johannes KRIJGSMAN ligt nu begraven op het Ereveld PANDU te Bandoeng, vak/rij/nr : I 113.
Tevens staat zijn naam vermeld op een gedenksteen eveneens
op het Ereveld PANDU.
...................
Indisch4ever 
Bedankt Boeroeng!,
nog een artikel
Men kan alles van verschillende kant bekijken.MAAR SOEDAH DAN MAAR! Het leed is gebeurd!
Waarom doet het eeuwen voordat een oorlogskruis wordt uitgegeven? Je kan goedkoop doen, maar niet te goedkoop.
Cap
Op 5-3-1942 werden Batavia en Buitenzorg door de Japannes bezet.De tegen actie om Kalidjati te heroveren mislukte. Waarvan de hele Preangerhoogvlakte door de vijandelijke luchtmacht is beheerst.De Tjaterstelling werdt op 6 Maart door de Jap bezet en de laaste stelling was de Lembang stellin. Op ongeveer dezelde tijd kwam het vezoek binnen van het commando van de groep generaal Plesman voor ontlasting van van de zeer gehaceleerde grondtroepen tussen Tjiater en Bandoeng.De Kapt.I.P.van Helsdingen had tegen deze opdracht zijn bezaren en achte de daaraan verbonden risico’s tegroot omdat de lucht al door de Jappen zijn beheerst en onze verouderde vliegtuigen de Japs niet tegen konden gaan.Maar ondangst werdt de opdracht uitgevoert omdat U( kolonel Kengen) het zegt, wat een zelfmoord was en zijn( Kapt.van Helsdingen ) zijn leven heeft gekost.Op dat ongebik was Kolonel.E.T.Kengen waarnemend commadant van de MLD want generaal majoor L.H.Van Ooyen was al naar Australie gevlucht onder de mom van steun te vragen aan de Australiers.
“naar Australie gevlucht” Dat vluchten kunt u best wat relativeren. Van Mook zag de militaire nederlaag al lang hangen en was samen met de GG van mening dat er o.a.in Australië gezorgd moest worden voor voortzetting van de oorlog en voorbereiding op de na-oorlogse situatie. Daarvoor moest wel het een en ander worden geregeld. Op 7 maart 1942 was luitenant- gouverneur-generaal Van Mook in opdracht van de gouverneur-generaal vertrokken naar Australië. Eerder al was een groep van vijftien ‘deskundige en representatieve’ personen naar Australië overgevlogen. Alle uit Indië uitgeweken krijgsmachteenheden in het Verre Oosten kwamen onder commando van admiraal Helfrich als Bevelhebber der Strijdkrachten in het Oosten (BSO). Helfrich stond rechtstreeks onder luitenant-admiraal Fürstner, minister van marine en tevens algemeen opperbevelhebber en Bevelhebber der Zeestrijdkrachten (BDZ). Het commando van Helfrich betekende weinig meer dan een administratieve functie vanwege de afstand en de communicatieproblemen tussen zijn hoofdkwartier in Colombo en de stationering van het grootste deel van de uitgeweken Nederlandse strijdkrachten in Australië. Daarom werd generaal Van Oyen benoemd tot onderbevelhebber in Australië, tevens waarnemend legercommandant van het KNIL. Daarnaast kreeg de directeur economische zaken machtiging van de minister van scheepvaart op te treden ten behoeve van de koopvaardijschepen die naar Australië waren uitgeweken. Intussen dienden al direct mensen en goederen die bij het uitwijken her en der in de Pacific waren terecht gekomen te worden opgevangen en voornamelijk in Australië te worden ondergebracht. Hiertoe werd een Nederlands-Indische commissie samengesteld onder leiding van Van Hoogstraten en Smits. Het in het buitenland aanwezige Indisch vermogen kwam ter beschikking van de staat, het goud van de Javasche Bank dat in de Verenigde Staten, Australië en Zuid-Afrika in veiligheid was gebracht bleef onder beheer van Smits, directeur-secretaris van de Javasche Bank. Tevens werd NICA opgericht. MacArthur beschouwde NICA als een passend orgaan voor de Nederlandse civiele aangelegenheden in geallieerd gebied., de samenwerking verliep vlot.
Wij zijn ook heel trots,en U ook denk ik .
Ja heel bijzonder dat de Heer Brijl ondanks zijn leeftijd hier nog de kracht voor heeft dit te doen.
Ook ik wens de nabestaanden van de gesneuvelde brigadier Hendrik Johannes Krijgsman en in het byzonder mevr. B. Winkeler het allerbeste toe. Ik denk dat zij bij de uitreiking van het Mobilisatie Oorlogskruis net als onze familie vorig jaar bij de posthume uitreiking aan onze vader brigadier Johan Carel Otto, die betrokken was bij de verdediging van het vliegveld Andir bij Bandoeng , eindelijk eervol afscheid van hun vader en opa hebben kunnen nemen.
Ja in de Tjiaterpas en Andir werd door de vaak nog jonge KNIL mannen met doodsverachting gestreden tegen een overmachtige en wrede vijand, Ondanks de verouderde en krakkemikkegge bewapening. Dat kan niet genoeg gezegd worden.
Ere wie ere toekomt geldt ook en in het byzonder voor overste Jacq. Z. Brijl die deze mannen uit de vergetelheid haalt. Met de nodige Hormat van de hele gemeenschap zou ik zo denken.
Dat moet dus vooral ook in BRONBEEK worden uitgedragen waarvoor de heer Bo Keller zich ook al zo lang voor inzet.
Moge hij dit zegenrijke werk nog lang kunnen blijven doen.
Nog even een aanvullende/corrigerende reaktie op die van 10.01;Het zou kunnen zijn dat u reageert n.a.v het artikel over ” de 3e backpay afkoopsom” op deze site,waar mensen met spandoeken demonstreren.Meneer Suparmo,ik moet u en velen, toch teleurstellen.Japan heeft,zowel in Amerika (US District Court of Northern California)de rechtzaak aangespannen namens Amerikaanse en andere BUITENLANDSE oorlogsslachtoffers, de zaak gewonnen.Terwijl in Japan zelf,de lagere (Tokyo) en zelfs de Supreme Court (Opperste Gerehtshof)ALLE rechtzaken m.b.t dit onderwerp verwierp.Je kan niet verder komen dan de Supreme Court.Het blijven demonstreren is mensen het (door feiten achterhaalde)idee geven dat er nog een “afkoopsom” mogelijk is.
Blij tehoren dat er nog een Oorlog kruis uigereikt wordt.Maar over de financiele aspect wordt nu alles geregeld op comerciele gronden dat is de ASSURANTIE namelijk de SVB. Die mijn vordering wegen de dood van mijn oom ( begraven op het Ereveld v Tantui in Ambpn),En ik als enigste ergenaam,de SVB ijn rechten heeft afgewezen op basis van verjaring.Mijn bezwaarschrift van 10 Maart 2016, is tot nu toe ook niet beantwoodrt.
Meneer Suparmo,uit uw reaktie begrepen dat wijlen uw oom (begraven op het ereveld van Tantui(Ambon)) als KNIL-miitair is gesneuveld/overleden in Japanse krijgsgevangenschap.De Sociale Verzekeringsbank(SVB) gaat over AOW uitbetalingen.
U meende(mogelijk verkeerd ingelicht?)dat de nazaten van uw (KNIL)oom recht op AOW zouden hebben? Als dat zo zou zijn,dan zou mij vader-in 1943 op het eiand Haroekoe in krijgsgevangenschap overleden-ook recht zou hebben op AOW?Men heeft u op het “verkeerde been gezet”.
“De Sociale Verzekeringsbank(SVB) gaat over AOW uitbetalingen.” Ja, maar je moet toch tegen iemand boos kunnen doen?
De AOW is een SOCIALE WET en geen Arbijdsdwet zoals mensen het denken.En de SVB regeld ook daarom problemen of sociaal gebied van het Rijk..Dat is o.a . nog ONBETAALDE rechten van mensen in dienst bij de Hollandse regering dat is ook de KNIL.Mijn claim was geweigerd niet op juridische basis, maar op de onnozele VERJARING termijn.
De Sociale Verzekeringsbank is een uitvoerende organisatie en verzint niets zelf. Zij voert opdrachten uit, zoal de AOW-uitkering, maar beslist dat niet, dat was een overheidsbeslissing. Als de overheid zou beslissen de ambtenarenbetalingen uit de bezettingstijd uit te keren is dat een beslissing van de overheid. De uitvoering kan bij de SVB worden ondergebracht, en die moet dat dan keurig uitvoeren. Maar dan moet die overheid dat (belasting)geld ook eerst overmaken naar de SVB, die heeft zelf dat geld niet. En verjaring is bij uitstek een juridisch begrip! Is geregeld in de wetgeving.
Hoe dan ook de verklaring van de SVD is dat ik gelijk heb op juridisch gebied.Maar de zaak kan helaas niet door gaan wegens verjaring.Ook hebben ze mijn beszaarschrift geaccpteeer maar dan moet het verder op jurische basis geprocedeerd worden.Wat een dooie mus voor mij is.
Wij zijn bijzonder trots op onze Opa.Bedankt Men.Brijl wat U voor ons hebt gedaan.
Mevr.B.Winkeler,
Ook ik ben bijzonder trots op dat Overste Brijl ,zich
inzet om onze gevallenen in Zuidoost Azië gedurende
de 2e W.O. hormat te betuigen en de familieleden
[na 70 jaar] alsnog hun eretekenen toe te kennen.
Verder mijn dank aan de Overste Brijl,dat de toelichting
over deze gebeurtenissen nu hopelijk luidt en duidelijk
overkomt op de Nederlandse Rijksinstellingen, die het
wel op hun internet pagina hebben staan, maar er niet
voorstaan.
Zie; Bronbeek herdenkt een bijz.Indisch verleden.
”de Japanse soms”.
Zie; IHC. Houdt de Herinnering levend aan de gebeurtenissen
tijdens de 2e W.O.in Ned.Indie en de daarop volgende
dekolonisatie.
Deze hadden een grote impact op de levens van
Indische Nederlanders. ” Waar is ’t te vinden?”
Om over de Vrienden van Bronbeek maar te zwijgen.
siBo
Ik betuig mij diep Respect voor uw grootvader.Opdat zijn hoogste offer-net als al die duizenden andere-niet vergeten worden, en nog steeds in onze herinneringen blijven.
Rob Beckman Lapré
Wij zijn ook bijzonder trots op hem.
Goedemorgen Bianca en alle overige familieleden,
Ik vind het altijd een EER en een EREPLICHT, om deze uitreikingen namens de mindef te mogen doen; en zoals ik dat al meer dan 5 jaar zeg is mijn motto daarbij altijd geweest
Ere wie(r) Ere toekomt! Uw zoon Swen, Marinier 1ste klasse zal aan zijn overgrootvader een waardig voorbeeld hebben.
Ik wil tevens Boeroeng van harte bedanken, voor de prachtige wijze waarop de gebeurtenissen rond wijlen Brig. Inf. KNIL Hendrik Johannes KRIJGSMAN heeft weten samen te vatten en in I4E heeft gepubliceerd. Chapeau!
U allen mede namens Mies in het mooie Voerendaal tenslotte nog een heel fijne Zondag gewenst.
Jacq. Z. Brijl.
p.s. de Limburgse vlaaien waren heerlijk!
Ik wil iedereen danken die dit mogelijk heeft gemaakt en ook die hier aan hebben meegewerkt,wij vonden het heel gezellig ,maar ook heel bijzonder om dit mee te kunnen maken.