De Cliëntenraad van Pelita schreef een brief aan museum Bronbeek over de afbeelding van een Japanse vlag op een achterwand. De brief is ook verzonden naar meerdere adressen, waaronder de fracties van de Tweede Kamer.
Fragment:
Lees de hele brief CRP aan museum Bronbeek






















































Zeer geachte Heer Keller. Het is toch wel Goed nieuws dat de Clientenraad Pelita zich inzet voor Indischen, ik had niet anders verwacht.
Ik wens U van harte beterschap een een voorspoedige gezondheid. Doet U van mij de hartelijke groeten aan Uw vrouw.
En daarna tot nu toe
een ”DOODSE” stilte.
En dan te weten,dat ik nog de moeite
genomen had, om één van de initiatief-
nemers ( !) daar , en ter plaatse op hun
verzoek op deze knelpunten te wijzen.
Tsja, het beroemde Indisch zwijgen mss.
siBo
Wie zwijgt stemt toe?
Pak Pierre
Beterschap, Bo !!
Maar wie is nu verantwoordelijk voor deze expositiezaal ?
Is dat het Indisch Herinneringscentrum of Museum Bronbeek.
Jammer dat Pelita de Indische organisaties in het buitenland vergeten. Wij zijn immers een Indo groep.
Door een virus geveld plus een wezenloze smak op de harde
grond,ben ik het ziekenhuis ingedoken.
En vandaag de 3e lentedag mijn laptop weer kunnen
openen en direct in ”juich-stemming” en de infusen
verwijdert . Wat een Kabar op Indisch4Ever ,na jaren
is er eindelijk een Indische Instantie die wat door heeft,
en ’t zelfs probeert om gezamenlijk een oplossing voor te
zoeken.
Kan het allemaal alleen toejuichen.
Dan wil ik het toch ff netjes zeggen,het is niet alleen deze
vlag in deze Expositie,er speelt zich meer af.
Ook over een beetje empatisch vermogen is toch niet te veel gevraagd ….
Zie vorige ”exposities” dat aan het Museum Staf brains ontsnapte.
siBo
“smak op de harde grond” Blij dat u dit nog kan schrijven. Vallen is voor oudjes het slechtste dat hun kan overkomen. Vervolgschade!
Hartelijk dank voor de beterschap wensen,
En een voorlopig aandenken,een prachtig
Blauw oog en [niet van de] liefdevolle verpleging.
Verder hoop ik meer van Pelita’s brief te
vernemen,want het is toch wel wat anders dan de
door mij genomen acties aan diverse instellingen
gericht.
Bijv. Veteranenloket met de LEUS ”U was er voor ons
land,wij zijn er voor U”
Persoonlijk geschreven- Een één op één gesprek met
de hoogste baas ook nog rondgeleid in het Museum.
Bericht van secretaresse ,tsja en nog meer POEHA,
dus niets.
Hoopt niet dat het verword tot ”Uw zorg zal ons een
zorg zijn.
siBo
Een bloedrode rijzende zon schijnt dreigend door de ramen van een Nederlands museum dat het volk wil laten zien wat “daar ginds” tijdens WO II onder Japanse laars is geschied.
Tja ….. met een beetje goede wil kan men bedenken dat de inrichters van de tentoonstelling het volk juist op indringende wijze wilden tonen wat de mensen “daar ginds” tijdens die bezettingstijd moeten hebben gevoeld en ervaren als zij voor die vijandelijke vlag, de gehate “kokkie”, diep moesten buigen.
Belangrijker zijn echter de gevoelens van diegenen die als volwassen slachtoffer die tijd hebben meegemaakt. Daarvan zijn er, zo heb ik begrepen, ook in het militair tehuis Bronbeek nog ettelijke in leven. Als zij er grote moeite mee hebben dat, nota bene (oeffff Latijn!) in HUN huis, right under their very noses, iets prominent in beeld wordt gebracht dat hen nog steeds met afschuw vervult, dan zouden de inrichters van de tentoonstelling respect voor dezen moeten opbrengen en per direct moeten weghalen, wat die oudjes een doorn in het oog is of, erger nog, nachtmerries bezorgt.
Een beetje empatisch vermogen is toch niet te veel gevraagd ….
Pak Pierre
Wat mij betreft mogen ze deze zaal verbouwen.
Maar als het geld daarvoor niet is.. Hang dan een gordijn of affiches over de rode bol.
Zelf had ik er geen moeite mee. Ik heb die emoties niet met die rode bol.
Ik vond het wel lastig om de voorwerpen in de vloer te zien. Te klein en dan hurken en schuifelen over de vloer is ook niet ontspannend. Ik liep dus snel door bij deze zaal.
Die presentatie in de vloer is inderdaad onmogelijk, nog afgezien van de buiging. De opstelling van de tentoonstelling lijkt mij heel erg duur te zijn weest. Daar komt niet zo gauw verandering in. Allemaal design, zoals dat tegenwoordig heet. Dat was bij de verbouwing van Nusantara ook. Niet leuk meer, de oorspronkelijke, wat rommelige verzameling was leuker, avontuurlijk.
“”””””””””””De opstelling van de tentoonstelling lijkt mij heel erg duur te zijn weest. “”””””””””””
Het werken met andermans geld is nooit duur.