Echte Indo’s houden van gedichten

Geplaatst op 7 januari 2016 door Boeroeng

van Dick Schafer/ NieuwIndisch

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

30 Responses to Echte Indo’s houden van gedichten

  1. Henk Anthonijsz schreef:
    21 januari 2016 om 19:33

    Vertoon mij nog éénmaal je palmen
    je bamboe en je pisangboom.
    Dit alles kan ik niet vergeten
    mijn Indié, je bent een droom

    Ik heb zo’n heimwee naar je bergen.
    Toch moest ik gaan en ja, ik leef.
    Maar nimmer zal ik je vergeten.
    Het is mijn hart, dat achterbleef.

    Laat me nog éénmaal mogen dwalen
    langs sawa’s, rijpend in de zon.
    Laat mij nog éénmaal wederkeren.
    Daarheen, waar het licht begon.

    Melati van Brabant.

    Beantwoorden
  2. Boeroeng schreef:
    19 januari 2016 om 21:36

    halfbloed

    Het gedicht is van Kantjil, vroeger bekend internetter .

    Beantwoorden
  3. bokeller schreef:
    19 januari 2016 om 19:04

    OMGEKEERD
    Je handen in je moederschoot,
    Je blik respectvol en bedeesd.
    Jij gaf hem elke dag zijn brood
    En was voor toean vaak bevreesd.

    Boog voor hem neder op de grond,
    Zo ter aarde neergezeten..
    Geen weerwoord kwam ooit uit jouw mond,
    Nooit heb jij hem iets verweten.

    In rang zelfs lager dan een kind
    Dat geen besef had van het leed,
    Van ras of kleur of donk’re tint,
    Maar dat alleen zijn baboe weet.

    Onrecht met paplepels gevoerd,
    Voor inlanders geen achternaam.
    Zolang de Belanda maar goed boert,
    ’t Is daarom dat ik mij zo schaam.

    Die kleine, frêle bruine vrouw,
    Daar zo gezeten op de grond,
    Verdient een kruis voor moed en trouw
    En als een pleister op een wond;

    Een mooi voetstuk om op te staan
    En de Hollander mag zitten
    Waar jij ooit zat en bent gegaan
    Geen macht meer voor de witten.

    En ik? Ik zit ertussenin..
    Waar hoor ik bij? Wie ben ik dan?
    Geen baboe, blanke evenmin.
    Wel Indo, die wat dichten kan!

    Nederland deed goede zaken.
    De rollen zijn nu omgekeerd.
    Laat ons samen ervoor waken.
    Opdat onrecht nooit meer wederkeert.
    ***
    Tekst: © A. vd Casteele

    Beantwoorden
  5. Henk Anthonijsz schreef:
    10 januari 2016 om 20:50

    “Liever 1 vogel in de hand dan 10 in de lucht”

    Beantwoorden
  6. eppeson marawasin schreef:
    10 januari 2016 om 17:07

    Baai van Ambon

    Uit riffen, reven en woestijngeel zand
    rijst in de reuk van vis en specerijen,
    als vóórproef van het veelbeloofde Land,
    alvast dit eiland met zijn negorijen

    op een eeuwige sagopalmzondag. Reien
    klappers en pisangs wenken langs het strand
    en lokken ieder zich te gaan vermeien
    in al de heerlijkheden uit Gods hand.

    In kerken orgelen de fluitorkesten;
    het water uit de rots vloeit in de waai;
    Petrus komt hier soms de quadrille dansen.

    En ieder smaakt de hemelse gewesten,
    als ‘s avonds uit de schemer van de baai
    de prauwenlichten als planeten glanzen.

    G.J. Resink

    Beantwoorden
    • Arthur Olive schreef:
      10 januari 2016 om 18:01

      Reien klappers en pisangbomen wenken langs het strand……

      Ik heb nog nooit pisang bomen langs het strand gezien.

      Beantwoorden
      • eppeson marawasin schreef:
        10 januari 2016 om 18:22

        Dag Pak Olive, u bent meer realist dan poëet. U staat liever met beide benen op de grond (zo nu en dan zet u zelfs uw hakken in het zand;) , dan dat u zweeft. Dat laatste misgunt de gouverneur van Maine zijn ‘witte meisjes’ ook al.

        e.m.

      • Arthur Olive schreef:
        10 januari 2016 om 18:41

        Ja Pak Marawasin, daarom kon ik ook nooit meezingen met dat gele vogel lied,
        “Yellow bird up high in the banana tree” Ik heb ook nog nooit een vogel gezien in een pisang boom.

      • eppeson marawasin schreef:
        10 januari 2016 om 19:10

        @Ik heb ook nog nooit een vogel gezien in een pisang boom.@

        — Dag Pak Olive, dat geeft wel te denken eigenlijk, dat de vogels gevlogen waren als u er aankwam.

        Misschien dat u bij een eventuele herkansing de katapult beter thuis kunt laten (ik heb het niet over die rare vogels -naked birds- zonder handdoekje;) .

        e.m.

      • Arthur Olive schreef:
        11 januari 2016 om 07:37

        Pak Marawasin, met al dat zweven krijgen deze “witte meisjes” in Maine zwarte kindertjes. Dat was niet political correct van de gouverneur van Maine want het kan zijn dat er ook een enkele blanke dopedealer bij was.

  7. Pierre de la Croix schreef:
    9 januari 2016 om 20:03

    Eén van mijn favorieten:

    A man stood at the pearly gates,
    His face was worn and old,
    He stood before the man of fate,
    For admission to the fold,

    `what have you done?`St Peter said
    `to gain your entry here?`
    `I`ve been a sailor, Sir`He said
    `For many and many a year !`

    The pearly gates flew open wide,
    St Peter rung the bell
    `Come in`he said `and choose your harp`
    `you´ve had your share of hell`

    Pak Pierre

    Beantwoorden
  8. Henk Anthonijsz schreef:
    9 januari 2016 om 19:46

    OUDE RIJKDOM
    Een stokoud echtpaar ging nar bed
    Op het kastje twee bakjes met tanden.
    Vol liefde keek de man haar aan
    Hij streelde haar rimpelige handen.

    En zei ” al meer dan zestig jaar”
    zijn wij gelukkig meid.
    Geloof me als ik zeg, “ik wil jou
    voor EEN miljoen niet kwijt”.

    “Dat weet ik jongen”, zei zijn vrouw
    “Ook jij bent niet te koop”
    en nog niet voor EEN miljoen
    en dat is een hele hoop!

    Ze lagen daar tevreden
    in de avond van hun leven
    twee mensen die elkander
    zo veel hadden gegeven.

    Ze zeiden: “Slaap maar lekker hoor!”
    Hij gaf haar nog een zoen
    en fluisterde: “is de deur op slot?
    Hier ligt voor twee miljoen”.

    Bron: een anonieme bejaarde.

    Beantwoorden
  9. Pierre de la Croix schreef:
    8 januari 2016 om 22:57

    In “De Brug”, contactblad van de reünistenvereniging van de HBS Semarang, najaar 1987, een verhaal over “Kampgedichten” en wel die, welke “geregeld verschenen op het aanplakbord in het “Kale Koppen Kampement” te Tjimahi, waar de nodige Semarangse HBS-leraren en scholieren-enige tijd hebben doorgebracht”.

    Zij droegen een steentje bij tot het op peil houden van het moreel. De gedichten verschenen om veiligheidsredenen onder valse naam.

    Eentje van ene “Rijstepikker” laat ik hier volgen:

    Er zijn in het kamp wel enkele heren
    die voor het nachtelijk urineren
    de beste kamer prefereren,
    maar hun aantal is niet zo groot
    de meesten doen het in de sloot

    Dat lijkt nu wel zo vreselijk niet
    want niemand die hun handeling ziet
    maar het zogenaamde slokanwateren
    gaat gepaard met hevig klateren
    dat op de barakken wordt gehoord
    en velen in hun nachtrust stoort

    Oh, slokanwater enthousiasten
    wil ons des nachts niet meer vergasten
    op ’t rustverstorend urineren
    daar wij de nachtrust prefereren

    en neem de ietwat langere baan
    tot waar je de W.C. ziet staan

    Pak Pierre (niet de dichter)

    Beantwoorden
    • Arthur Olive schreef:
      9 januari 2016 om 06:03

      En neem de ietwat langere baan
      tot waar je de W.C. ziet staan.

      Maar bij de W.C. aangekomen lees je weer een ander gedichtje met een aanmaninig.

      If your hose is too short
      or your pump is too weak
      stand a little closer
      or you pis on your feet

      Beantwoorden
  10. Henk Anthonijsz schreef:
    8 januari 2016 om 21:04

    I.E.V. MULO/Dick de Hoogschool REUNIE 18-05-1990
    Het Blotebillenplein
    Reunie-lied (wijs: Waar de blanke top der duinen}

    Waar zijn al die mensen gebleven,
    Komend uit dat verre land?
    Toen van huis en tuin verdreven,
    Zoekend naar een ander strand.
    Wonen zij nu in Amerika,
    in Nederland of soms in Afrika?
    Ik heb U lief mijn nieuwe land,
    Ik heb U lief mijn nieuwe land!

    Jongens van de Dick de Hoogschool
    Kwamen op het plein bijeen.
    Zoekend naar een Mulo-meisje,
    Zoals die zijn er geen twee.
    Denkend aan het Blotebillen plein,
    Het huiswerk en de liefde en de gein,
    Ik heb U lief mijn oude school,
    Ik heb U lief mijn oude school!

    In welk land we nu ook wonen
    Toch zijn wij tezamen hier,
    Wie had dat nog durven dromen,
    Een reünie met veel plezier.
    Zie je elkaar nu toch hier terug,
    Denk je, wat gaat die tijd toch razend vlug!
    Ik heb je lief mijn vriendenkring,
    Ik heb je lief mijn vriendenkring!

    ( Waar zijn ze gebleven ? Mijn vriendinnen/vrienden uit de jaren 1940/1941, 75 jaren geleden!)

    Beantwoorden
  11. Rick van den Broeke schreef:
    8 januari 2016 om 19:25

    Nogal discutabel of dit zo is. Rijmen kunnen een hoop mensen, maar of je dat allemaal poëzie kun noemen….

    Beantwoorden
  12. Jan A. Somers schreef:
    8 januari 2016 om 16:55

    “houden van gedichten” Hangt er van af van wie? Gerrit Komrij? Piet Paaltjens?

    Beantwoorden
    • eppeson marawasin schreef:
      9 januari 2016 om 01:33

      “Al is de leugen nog zo snel,
      de waarheid achterhaalt haar wel”.
      Jacob Cats*

      *over zuinige Zeeuwen gesproken;
      hij liet in 1660, 2 miljoen gulden na !

      e.m.

      Beantwoorden
      • Jan A. Somers schreef:
        9 januari 2016 om 17:18

        Ja, maar zijn sigarenpeuk stopte hij nog in zijn pijp. En als hotemetoot had hij ook nog bonussen denk ik.

  13. masrob schreef:
    8 januari 2016 om 15:25

    De Iboe van Ben Snijders kon het niet opbrengen:

    “Jaren geleden is zij vertrokken
    Haar weer terugzien zal ik nooit
    Na achttien maanden hier in Holland
    Zei ze: ‘Mamma maar poelang, njo.
    Ik geprobeerd, maar koud en vreemd hier.
    Jij bent hier thuis, Ma is gerust.’
    En bij het afscheid heeft dappere Iboe
    Mij voor de laatste maal gekust,”

    Beantwoorden
  14. Surya Atmadja schreef:
    8 januari 2016 om 14:01

    Doeilaaah, banjak tinka dese ( eigenlijk tingkah).

    Met mijn inlands achtergrond kan ik niet eens zingen, dansen( tari serimpie of zoiets), ber-pantoen , wel ken ik redelijk poeten (kentoet-en) als net maar eten sayoor bruine bonen met veel uien.
    Lekker stinken in de wind.

    Beantwoorden
  15. PLemon schreef:
    8 januari 2016 om 12:57

    Een dichterlijke/poëtische aanvulling op een eerdere topic

    *Wel veel overnemen van de Nederlandse cultuur , maar nauwelijks affiniteit daarmee hebben. Dat kan zo niet. https://indisch4ever.nu/2015/10/20/indisch-is-een-leencultuur/

    Beantwoorden
  16. George schreef:
    7 januari 2016 om 23:02

    The courage of the poet is to keep ajar the door that leads into madness. See Christopher Morley, Inward Ho! The poet is the priest of the invisible.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *