Telegraaf.nl: De bejaarde zusjes Kalshoven zijn vergeten Nederlanders die in armoede leven in indonesië. Zij mochten na de oorlog ons land niet in omdat hun vader en zij geen identiteitspapieren hadden. Lezer Dirk Rieuwers vindt dat zusje destijds in de steek zijn gelaten. Hij roept de Nederlandse regering op hen alsnog te ondersteunen. Bent u het met deze lezer eens? We horen graag uw reactie.
-
- en
Indische Soos -
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
Mss is het een idee om de leerlingen en hun ouders van de GIKI* scholen ( te vinden in Surabaya-Jakarta en mss in Bandung ) de oud Indische Nederlanders die het nu moeilijk hebben een helpende hand geven d.m.v hun te adopteren ?
Mss gebeurt het al , en als ze beroepsopleidingen hebben( SMK=Sekolah Menengah Kejuruan =Beroepsonderwijs ) kunnen de kinderen de huizen helpen schoonmaken ,repareren/schilderen etc .
Wel even discreet informeren !!
* GIKI =Gabungan Indo untuk Kesatuan Indonesia(ex I.E.V)
http://www.smagiki1-sby.sch.id/profil-sekolah-2-sejarah-sma-giki-1-surabaya.html
Even een zijsprongetje maken, maar het heeft wel met geld van vroeger te maken.
Vandaag zaterdag zitten we oude Indo’s gezellig in Duarte bij elkaar te lunchen. Mady, de echtgenote van Fred Lutzov vertelde, dat ze gisteren door haar zuster uit Eindhoven werd gebeld. Zij was erg van streek, want NL heeft haar laten weten, dat ze nog steeds van haar een bepaald bedrag verwachten gebaseerd op het verstrekte kledinggeld en steunpakket van de jaren 50/60. NL heeft blijkbaar nog steeds niet hun manieren geleerd en blijven zich onbeschoft gedragen tegenover de Indische gemeenschap. Ik ben benieuwd wie volgt.
Pak Ron,
Is ’t geen ongepaste grapjas(?) die deze dame
van streek maakte.
zie ;
http://www.ad.nl/ad/nl/1040/Den-Haag/article/detail/2322430/2006/05/17/Wijs-Wim-Willems-de-weg.dhtml
Kwiitschelden Indische voorschotten
Dan de klacht dat repatrianten aan de Nederlandse overheid tot op de laatste stuiver het bedrag moesten terugbetalen dat zij kregen om hun reis te boeken en zich, eenmaal gearriveerd, in de kleren te steken en een ameublement aan te schaffen.
Het is waar, velen kwamen berooid uit de voormalige kolonie en hadden elke cent nodig om zich opnieuw te settelen.
De overheid had hun toch tenminste een deel van de schuld kunnen kwijtschelden, vond men.
Het punt is, dat heeft zij ook gedaan, hoewel niet bij iedereen en vaak pas na vijf of tien jaar. Zeker vanaf eind jaren vijftig werd de overheid door de politieke omstandigheden gedwongen zich steeds soepeler op te stellen tegenover degenen die uit Indonesië waren verbannen of daar vanwege discriminatie moesten vertrekken. Het zou hun proces van integratie immers belemmeren als er jarenlang een staatsschuld op hen drukte.
siBo
“Is ‘t geen ongepaste grapjas(?) die deze dame
van streek maakte.”
Wie zal het zeggen, Bo. Maar als dat zo is, is dan een zeer kwalijke grap. Als bij mij iemand aan de deur daarmee durft te komen, trap ik hem de benen onder zijn lijf vandaan. Bijzonder misselijk, vind ik dat.
Jouw ingezonden stuk heb ik gelezen en vindt het eenzijdig. Het is puur belicht van Nederlandse kant. De manier waarop discriminatie werd toegepast omzeild hij. En zo kan ik wel verder gaan.
Daarom benader ik de zaken van beneden af, van de mens/slachtoffer af en niet van de top/veroorzaker. Desondanks, bedankt voor het stuk.
@Bapak Bo Keller zegt: 22 augustus 2015 om 23:31@
–Terima kasih meneer Keller voor uw linkverwijzing. Ik vond het een zeer leerzaam intermezzo. Moest al lezende spontaan denken aan de woorden van Pak Surya Atmadja onder een ander topic gebezigd: @Pak Surya Atmadja zegt: 19 augustus 2015 om 09:46 Nee toch.De werkelijkheid is toch anders, tot nu toe heeft de regering(en) de rechten van de Nederlanders uit Nederlands Oost Indie of niet erkend of ……………@
e.m.
@ @Bokelier “kwijtschelden …Dat heeft zij ook gedaan, hoewel niet bij iedereen en vaak pas na vijf of tien jaar. “…..
Niet bij iedereen….maar voor enkele stromingen ? repatrianten….
***Daarnaast moesten ze ook de kleding- en meubelvoorschotten terugbetalen aan de overheid. Omdat de meeste mensen niet meer bij zich hadden dan wat lichte zomerkleding werd er in eerste instantie door de overheid voor kleding gezorgd. Men mocht uit een grote hoop tweedehandskleren van het Rode Kruis kleding uitkiezen waarvan ze dachten dat ze het nodig hadden. Kinderen mochten slechts te grote kleren uitkiezen, zodat ze erin konden groeien. Later kregen de mensen kledingvoorschotten waarmee ze in speciale winkels zelf kleding mochten gaan aanschaffen. Veel Indische Nederlanders van de eerste generatie hebben tot aan hun dood maandelijks een nog vast bedrag moeten afstaan. Voor enkele latere stromingen van repatrianten werd deze terugbetalingsverplichting echter teruggedraaid.
“De erbarmelijke leefomstandigheden en de geringe werkgelegenheid zorgden voor een grote exodus: zodra ze de kans kregen, emigreerden velen naar Australië, Nieuw-Zeeland, Canada en Californië. Dit voelde voor velen meer als een tweede thuis: het warme klimaat kwam dichtbij dat van Indonesië, er waren meer kleurlingen en ze hadden minder last van discriminatie.”
Hierboven de laatste zin van uw artikel is volgens mij alles zeggend.
Vooral het minder last hebben van discriminatie in landen als Australië en Californië.
@ PLemon zegt: 23 augustus 2015 om 17:59 /…/ Voor enkele latere stromingen van repatrianten werd deze terugbetalingsverplichting echter teruggedraaid.@
— Prof.dr. W.H. Willems (1951) promoveerde in 1995. Zijn specialiteit is de geschiedenis van de Indische Nederlanders, waarover hij verschillende boeken publiceerde.
[CITAAT]:***
“/…/ Dan de klacht dat repatrianten aan de Nederlandse overheid tot op de laatste stuiver het bedrag moesten terugbetalen dat zij kregen om hun reis te boeken en zich, eenmaal gearriveerd, in de kleren te steken en een ameublement aan te schaffen. Het is waar, velen kwamen berooid uit de voormalige kolonie en hadden elke cent nodig om zich opnieuw te settelen. De overheid had hun toch tenminste een deel van de schuld kunnen kwijtschelden, vond men. Het punt is, dat heeft zij ook gedaan, hoewel niet bij iedereen en vaak pas na vijf of tien jaar. Zeker vanaf eind jaren vijftig werd de overheid door de politieke omstandigheden gedwongen zich steeds soepeler op te stellen tegenover degenen die uit Indonesië waren verbannen of daar vanwege discriminatie moesten vertrekken. Het zou hun proces van integratie immers belemmeren als er jarenlang een staatsschuld op hen drukte. Maar elke keer als ik dit vertel in een gezelschap van oudere Indische mensen, staat er geheid iemand op die met een priemende vinger wijst: “Maar mijn familie heeft het voorschot tot op de laatste cent terugbetaald.” Waaraan men het liefst zou toevoegen: “Aan die verdomde overheid.”/…/”
[EINDE citaat]
***BRON: zie linkverwijzing onder @bokeller zegt: 22 augustus 2015 om 23:31@
e.m.
““Maar mijn familie heeft het voorschot tot op de laatste cent terugbetaald.” Waaraan men het liefst zou toevoegen: “Aan die verdomde overheid.”/…/””
En daar hebben ze nog gelijk in ook. Het leek op een spelletje Jij wel en hij niet. En een overheid van lik mijn vestje. En ik hoorde dat verscheidene van de incasserende ambtenaren het ook niet zo breed namen.
Ron, maak een scan van die brief die Mady ontving en publiceer het op je weblog.
Ik neem het over.
Mij is niks bekend over soortgelijke aanmaningen in Nederland
“Mij is niks bekend over soortgelijke aanmaningen in Nederland”
Mady werd door haar zus uit Eindhoven gebeld. Maar ik zal er meer over vragen. Dat gebeurd dan a.s. Zaterdag, wanneer ik ze weer ontmoet in Duarte. Desnoods vraag ik Mady het telefoon van Eindhoven en geef haar ook een jingle. Ik laat het je wel weten.
Aangetroffen bij INOG
Kerkelijke steun aan de Indische Nederlanders !
siBo
Landelijke Vereniging Indische NaOorlogse generatie
: LV INOG|Geschiedenis|Na de de-kolonisatie
Na de de-kolonisatie
Soevereiniteitsoverdracht
Bij de Indische gemeenschap overheerst het gevoel kind van de rekening te zijn geworden bij de dekolonisatie. Eerst moesten de Indische Nederlanders Indonesië ontvluchten omdat zij door Indonesië als de vijand werden gezien en vervolgens werden de Indische repatrianten in Nederland niet met open armen ontvangen.
Velen waren daar uiterst verongelijkt over, temeer omdat zij in Nederlands Indië altijd voor en onder de Nederlandse vlag hadden geleefd; zij hadden de Nederlandse belangen trouw gediend.
Ook de Kerk had de Indische Nederlanders in de steek gelaten. De Indische Nederlanders waren in Nederlands Indië de grootste groep christelijken,maar werden tijdens en na de bersiap-periode niet opgevangen door de Kerkelijke instanties, terwijl men dit wel had verwacht.
Deze instanties waren namelijk bang dat zij met openlijke steun aan de Indische Nederlanders hun missionarissen in de nieuwe republiek Indonesië in gevaar zouden brengen.
De Indonesische republiek groeide uit tot de grootste moslim-staat ter wereld.
“Ook de Kerk had de Indische Nederlanders in de steek gelaten. ”
Persoonlijk ondervonden dat wij rond Nijmegen door de kerk werden gediscrimineerd.
De Heer of Allah of Manitou of hoe Hij ook in mensentaal heten moge is okee, maar aan Zijn grondpersoneel mankeert nogal wat.
Pak Pierre
“De Heer of Allah of Manitou of hoe Hij ook in mensentaal heten moge is okee, maar aan Zijn grondpersoneel mankeert nogal wat”
Als hij/zij? zijn grondpersoneel niet kan controleren, is hij/zij een slechte leider.
@: Ook de Kerk had de Indische Nederlanders in de steek gelaten. De Indische Nederlanders waren in Nederlands Indië de grootste groep christelijken, maar werden tijdens en na de bersiap-periode niet opgevangen door de Kerkelijke instanties, terwijl men dit wel had verwacht:
Veel van mijn familieleden, zoals zo vele andere Indischen, waren in Indië lid van zogeheten Pinksterkerken, dat waren bijna overal de grote kerkgemeenschappen, deze werden door de Nederlandse protestantse kerken (Hervormd, Gereformeerd, Baptist etc.) niet als kerk erkend en bestempeld als sektarisch. Omdat zij veelal waren gesticht door Amerikaanse Pentecostal kerk- en zendingsgenootschappen.
De Pinkster- en andere Evangelische gemeenschappen in NL hebben vele Indische repatrianten, die in Indië ook aangesloten waren bij een Pinkstergemeenschap, hartelijk ontvangen en geholpen. Ook de door Zweedse pastors in NL gestichte Philadelphia gemeenten hebben veel Indische families bij aankomst in NL op weg geholpen.
Tegenwoordig is in Indonesië de Pentecostal church (een aantal zelfstandige evangelische genootschappen) de grootste christelijke gemeenschap met soms wel kerken waar meer dan 10.000 mensen de samenkomsten bezoeken op zondag.
Van een bevriende Indonesische zakenpartner hoorde ik enige jaren geleden tijdens een bezoek aan Jakarta, dat er ruim 30 miljoen christenen in Indonesië zijn.
Mijn ouders hebben in 1946 helemaal geen voorschotten e.d. ontvangen. Ze gingen met een bundeltje aan boord en werden in Ataka voorzien van (goede) kleding. Ik ook. We moesten gewoon in de winkel onze spullen kopen en betalen, gewoon zelf de huur betalen. Daarom hebben wij ook nooit problemen gehad met terugbetalen, navorderingen e.d. Wel was het zo dat mijn vader, moeder en zus met recuperatieverlof naar Nederland gingen hetgeen ook door zijn werkgever (N.I gouvernement) is betaald. Zelf ben ik gratis als Rode Kruis corveeër naar Nederland gekomen met honderd gulden toe. Van de kerk in Vlissingen kwam de kapelaan poolshoogte nemen. Hij bracht voor mijn moeder lange onderbroeken (!) mee, het was net een heel koude winter. Gelukkig kreeg mijn vader toen al een voorschot op zijn Indisch pensioen, en konden we het betalen, mits goedkoop uitgezocht. Zelf werkte ik in de vakanties op De Schelde en in de haven voor mijn zakgeld. Gelukkig was het om ons heen ook niet geweldig. Vlissingen was platgebombardeerd. De mensen waren wel weer begonnen met herbouw, inboedel en kleding kopen, maar de subsidieregelingen voor herbouw van oorlogsschade werkten nog niet goed. Het meeste voorlopig nog zelf te betalen. Vanuit de kerken (Pater de Greve) was wel een fonds gesticht met inzamelingsacties voor o.a. de aankoop van vervangend glas, een soort doorzichtig papier op een soort wapening van horrengaas. De naam van dat spul ben ik vergeten. Eerste hulp tegen de koude wind.
“Mijn ouders hebben in 1946 helemaal geen voorschotten e.d. ontvangen”
Uw schrijven toont aan, dat er enorm verschil werd gemaakt, want de groep mensen die tussen 1946 en 1949 naar Nederland mochten vertrekken waren diegenen die welkom waren. Zogenaamd de uitverkorenen. Vanaf 1950 waren het de verschoppelingen, die Werner en de toenmalige regering en hun ambtenaren liever niet zagen.
U en uw familie heeft zeker ook niets voor de gekregen kleding in Egypte, bij een gebracht door Canada en VS en verstrekt door het rode kruis, aan Nederland hoeven te betalen?
U schijnt nog steeds niet in te zien dat de NL ambtenarij enorm aan het discrimineren waren of blijkbaar vindt u dat normaal. (Verschil moet er zijn, zou Cruyff zeggen)
Jan A. Somers zegt:
22 augustus 2015 om 11:55
1.Ik heb begrepen (goed?) dat deze mensen staatloos zijn.
2.Maar in Indonesië is men toch bekend met het paspoort voor staatlozen?
——————————————————————–
1.NEE.
Omdat ze geboren zijn in Ned.Oost Indie, later Republik Indonesia geworden hebben ze bepaalde rechten , of Indonesische of Nederlandse worden.
Er was ooit een 2 jaar overgangstermijn geweest.
Omdat hun vader zijn Nederlandse nationaliteit verloor dus Indonesier moet worden ( mss tegen wil en dank) gaan zijn minderjarige dochters automatisch mee.
Er zijn wel gevallen bekend uit mijn omgeving dat een minderjarige ex Nederlander alsnog! naar Nederland kunnen vertrekken als spijtoptant .
2.Ja , alleen moet of Indonesia of NL hun verplicht opnemen als staatsburger.
Aangezien Nederland hun niet wil hebben, zijn ze dus Indonesiers .
Op zicht is het niet belangrijk behalve als ze een AOW willen krijgen of alsnog naar NL willen gaan .
Men kan hoe dan ook als particulier een fonds oprichten .
Bedankt voor de informatie. Het is ingewikkelder dan ik dacht.
http://www.nrc.nl/nieuws/2013/08/17/vrees-dat-weduwen-sulawesi-schadevergoeding-moeten-afstaan/
e.m.
“http://www.nrc.nl/nieuws/2013/08/17/vrees-dat-weduwen-sulawesi-schadevergoeding-moeten-afstaan/ ”
Leve de corruptie
Tja …. niets nieuws onder de zon. De hoogedelgeleerde vrouwe Prof. Mr. Dr. Liesbeth Zegveld zal het denk ik weinig kunnen schelen, maar kenners van de Indonesische adat zouden op hun vingers kunnen natellen dat die weduwen door hun eigen bangsa, c.q. de loerah, familie, de hele kampong, zouden worden uitgekleed. Geldelijk althans.
Wijlen mijn moeder en zuster zonden maandelijks van hun armoedje een postwisseltje naar 2 van de kinderen van onze trouwe bedienden Pak Diroen en zijn vrouw Bèng (Soepi), over wie ik eerder schreef. Bij het postkantoor kregen ze het geld pas als ze een deel ervan hadden afgestaan aan de loketbeambte. Voor de “service”. Thuis in de kampong had men er inmiddels lucht van gekregen dat het tweetal regelmatig geld kreeg van rijke sponsors uit Nederland. Dus werden de twee overstelpt met al dan niet dringende verzoeken om “oetang” en schenkingen, plus de vraag of ze hun sponsors niet tot verhoging van de steun konden bewegen. Dat maakten ze mijn moeder en zuster ook duidelijk in hun brieven . Geleidelijk kregen die schrijfsels een heel dwingend karakter. Er was altijd wel wat waarvoor dringend meer geld nodig was. Op een gegeven moment werden mijn moeder en zuster djèngkèl en stopten ze met hun liefdadigheid.
Dan lees ik uit het artikel dat er in Indonesia een “Comité Nederlandse Ereschulden” bestaat. Tja … waarom niet, als er bij ons al jarenlang een “Comité Japanse Ereschulden” (u weet wel, dat van de “honorary debts”) actief is. Dan kon dat andere comité natuurlijk niet uitblijven. Goed voorbeeld doet goed volgen. Hoog tijd dus dat er hier een “Comité Indonesische Ereschulden” wordt opgericht, om onder meer de nabestaanden van de Bersiapslachtoffers te compenseren voor het aangedane leed. Excuses aanbieden natuurlijk, just for starters. Wellicht dat de hoogedelgeleerde vrouwe Prof. Mr. Dr. Liesbeth Zegveld, advocate, zich ook voor deze zaak zou willen inzetten. Zij vecht toch voor iedere rechtvaardige zaak?
Pak Pierre
Pak Pierre
Sorry …. 2 x “Pak Pierre” terwijl 1 x al meer dan voldoende is. Senior momentje en Klaas Vaak die mij zand in de ogen strooit.
PP
– Open in Nederland een bankrekening;
– stort iedere maand een x-bedrag op die rekening;
– stuur betrokkene in Indonesië een (tweede) pinpas van die rekening;
– betrokkene kan iedere maand het gestorte bedrag in rupiahs pinnen;
– Al
Uit alles lees ik dat lezertjes de brave dames Kalshoven het beste gunnen en mutatis mutandis alle anderen (m/v) van Indischen bloede die indertijd tussen wal en schip zijn geraakt.
De hamvraag is hoeveel van de lezertjes ook zélf de dompèt gaan opentrekken. Ik hoef het niet te weten, maar ik hoop natuurlijk iedereen.
Het idee dat de Nederlandse regering deze mensen rechten op een AOW-uitkering moet toekennen is mooi, maar onhaalbaar. Het ligt wettelijk muurvast voor wie de AOW is bedoeld. Niet voor mensen die hun leven lang buiten Nederland hebben gewoond. Men moet maar vergeten dat de wet ten gunste van onderhavige doelgroep zal worden opgerekt. Zelfs onze pseudo Indo Jesse Klaver van Groen Links zal er zijn vingers niet aan durven branden.
Of mensen als de Kalshovens indertijd door misleiding zijdens de Nederlandse regering letterlijk de boot naar Nederland hebben gemist lijkt mij nu moeilijk te bewijzen. De enkeling die wel onomstotelijk zou kunnen aantonen door de Nederlandse overheid te zijn tegengewerkt en/of bedonderd, zou het misschien wel lukken, maar dan niet zonder dure en gemene advocaat. Een proces zou evenwel lang kunnen duren; eisers zijn daarmee dus niet onmiddellijk geholpen en de vraag is of ze nog leven als een rechter eindelijk het verlossende eindoordeel uitspreekt.
Doet het Indisch Platform iets? Ik betwijfel het. Nooit iets uit die hoek gehoord over haar houding t.o.v. de doelgroep.
Stichtingen als HALIN doen al jaren goed werk voor mensen als de Kalshovens. Blijkbaar is dat niet genoeg. Als ik mag aannemen dat deze stichtingen heel eerlijk en efficient omspringen met de giften die ze voor hun doelgroep ontvangen, dan is de conclusie gerechtvaardigd dat er té weinig binnenkomt om adequaat in de totale behoefte te voorzien. Dan lijkt me de conclusie ook gerechtvaardigd, dat de Indische gemeenschap als geheel niet solidair is met onze landgenoten in nood. Hebben de Halins van deze wereld wel eens onderzoek gedaan naar de vraag hoe dat zit en hoe de Indische Gemeenschap meer betrokken zou kunnen worden bij de oplossing van het probleem? Hoe communiceren de Halins van deze wereld met de Indische buitenwereld?
Ikzelf geef liever één-op-één aan mensen in nood dan via derden. Altijd bang dat er via derden te veel aan de strijkstok blijft hangen. Misschien is die vrees ongegrond, maar ik heb onvoldoende informatie om mij van het tegendeel te laten overtuigen.
Ik moet nu denken aan het principe van eertijds het Foster Parents Plan. Een particulier kon een arm kindje in een arm land “adopteren” en dat kindje kreeg dan van die particulier geld voor eten, kleding, onderwijs via de organisatie van het FPP. Helaas ging dat ook niet goed. De club opereert nu onder andere naam.
Maar het adoptie principe is niet gek. Misschien dat de Halin’s van deze wereld dat ook eens zouden mogen overdenken: Faciliteren (= tegen minimale “overhead” effectief ondersteunen) van een adoptieregeling, waarbij particulieren noodlijdende personen of families direct financieel kunnen helpen.
Pak Pierre
“Het idee dat de Nederlandse regering deze mensen rechten op een AOW-uitkering moet toekennen is mooi, maar onhaalbaar. ”
Misschien denk ik naief, maar als illegalen die al zijn uitgewezen, zich nog steeds met of zonder hulp in Nederland kunnen handhaven en overleven, waarom dan niet deze mensen ook helpen Nederland binnen te komen? Per slot zijn dit zelf Nederlandse dames.
Als deze Indische mensen een paspoort kunnen krijgen dan is de kost voor een one way ticket naar Amsterdam goedkoper voor Halin dan elke maand hulp.
Als ze geen paspoort kunnen krijgen en persona non grata zijn dan kunnen ze als verstekeling gaan, maar dat zal wel niet prakties zijn voor oudere mensen.
“Als ze geen paspoort kunnen krijgen en persona non grata zijn dan kunnen ze als verstekeling gaan, maar dat zal wel niet prakties zijn voor oudere mensen.”
Ik weet wat je zegt en bedoeld, maar er zijn mensen bij die al zeker een jaar of tien aan het lijntje worden gehouden, terwijl allerlei vluchtelingen het land binnen marcheren en nooit meer weggaan. Ik begrijp nog steeds niet dat een Nederlandse regering hun eigen landgenoten zo behandelen en niet de twijfel van de situatie naast zich neerleggen.
Misschien is dit wel’ns eerder geplaatst op i4e
siBo
Ik heb begrepen (goed?) dat deze mensen staatloos zijn. Maar in Indonesië is men toch bekend met het paspoort voor staatlozen? Heette vroeger laissez-passer. Tijdens de Spaanse burgeroorlog gingen veel Nederlandse vrijwilligers meevechten. Jihadisten avant la lettre! Hun werd de Nederlandse nationaliteit ontnomen, maar kregen wel het vreemdelingen paspoort.
Tja … u hebt gelijk, meneer Geenen. Niet altijd hoor, maar deze keer wel.
Het hemd is nader dan de rok. Maar niet alleen daarom zie ik ook liever dat alle registers worden open getrokken om voor de zusjes Kalshoven en hun lotgenoten overtocht naar en verblijf in Nederland met alle burgerrechten van dien te bewerkstelligen dan voor de meest vreemde snuiters die hier “for all the wrong reasons” zijn binnen gekomen om van onze paradijselijke sociale voorzieningen te profiteren.
Maar maak dat het hele Nederlandse volk maar eens wijs en vooral de parmantige jongens en meisjes die in het Praathuis (= parlement) namens dat volk hun gewichtige zegjes doen.
Nederland heeft meer aandacht voor de weduwen van Rawa Gedé, Zuid Celebes en waar dan ook in Indonesia nog meer weduwen van slachtoffers van Nederlandse excessen tevoorschijn kunnen worden getoverd. Waarom? Nederland is als de dood voor reputatieschade en een beroerde verhouding met Indonesia. Gauw zwijggeld betalen. Niet moeilijk doen over wettig en overtuigend bewijs. Geen gelazer. Want een boycot en nieuwe hetze tegen Nederland is in Indonesia zo geregeld.
Dus … ik ben bang dat de zusjes Kalshoven en hun lotgenoten het moeten (blijven) doen met particulier initiatief. Zoals ik eerder heb geschreven kennelijk bij lange na niet voldoende om fatsoenlijk te wonen en te eten en medisch te worden verzorgd.
Weer stel ik de retorische hamvragen: Waar ligt het aan, waarom lukt het de Halins van deze wereld niet, voldoende geld in te zamelen om “de doelgroep” uit de slokan (“gutter” voor Amerindo’s) te halen? Waar blijft de “Indische Gemeenschap”, waar blijven haar officiële vertegenwoordigers? Of ligt het aan de Halins van deze wereld, pakken zij de zaken niet adequaat aan? Ik heb begrepen dat Halin een van de vele “Indisch gerelateerde” clubs is, die is aangesloten bij het “Indisch Platform”. Wat doet Halin binnen het IP voor haar klantjes?
Ik haal maar weer eens een nieuwe variant op de beroemde uitspraak van wijlen oud staatssecretaris Jan Schaefer van Volkshuisvesting aan:
“Van geouwehoer kunnen de zusjes Kalshoven en hun lotgenoten niet fatsoenlijk leven”.
Pak Pierre
@Hr Perry delaX ‘ van geouwehoer kun je niet leven…’
Het echtpaar Sellier verscheen daarom bij Max op de buis. Helaas is de mannelijke helft bij Petrus.
***Een ander adres was van Familie Guus Augustin en vrouw
Guus kennen wij nog uit onze jeugdjaren in Surabaya en schrokken om Guus zo terug te zien, levend onder de armoede grens. Door zijn naam was hij kansloos in Indonesia. Hij had hartklachten en kon geen medicijnen kopen. Wij hebben hem kunnen helpen. Ons bezoek was op 16 maart en op 1 april kregen wij helaas het bericht dat hij overleden was aan een hartstilstand.
Uit informatie die wij kregen,weten wij dat er een aantal Indischen onder de bruggen van Surabaya wonen. Ons werd afgeraden om hun op te zoeken omdat het gebied waar zij leven te gevaarlijk was. Wij besluiten om in november 2010 daar naar toe te gaan om ook deze mensen te helpen.
Hulpverlening
Halin is de enige stichting die tot nu toe hulp biedt aan de Indischen.
Wij weten dat er Indischen zijn die geen steun krijgen van Halin. Het is heel moeilijk om hun te bereiken. Blijf Halin steunen want zij doen goed werk in Indonesië. Wat is onze doelstelling van de stichting. De doelstelling is om hun een menswaardig bestaan te geven door middel van de donaties die wij van u krijgen.
Snel en direct hulp bieden.
Deze stichting is opgericht en u kunt op de website ons werk volgen.
Namens de stichting
Ruud Sellier
Op 31 Mei 2015 is Ruud Sellier webmaster en bestuurder van de Stichting help de Indischen in Indonesie overleden.
Het werk van de stichting wordt voortgezet
http://www.helpindischeninind.com/informatie/
Pak Lemon,
De activiteiten van de Selliers (toen nog “het echtpaar”) zijn mij bekend. Mooi voorbeeld van effectieve kleinschalige hulp, bijna een-op-een van donor naar begunstigde.
Dus … als iedereen uit die grote Indische Gemeenschap nu eens een arme Indische zuster of broeder in Indonesia adopteert en helpt, dan zijn we er toch? De grote kunst is alleen geld en goederen daar te (doen) bezorgen waar het naar toe moet, zonder tussenkomst van al te veel schijven en mét de grootst mogelijke transparantie van handelwijze van de tussenpersonen, of het nu stichtingen zijn, of particulieren.
Pak Pierre
@Hr Pierre ( en niet Perry dat de tablet corrector stiekum ervan heeft gemaakt )
“als iedereen uit die grote Indische Gemeenschap nu eens een arme Indische zuster of broeder in Indonesia adopteert en helpt, dan zijn we er toch? De grote kunst is alleen geld en goederen daar te (doen) bezorgen waar het naar toe moet, zonder tussenkomst..”
–Al eens eerder gemoreerd dat een goede kennnis mevr. Meity Janssen met sponsorwandel tochten in ieder geval de nodige pecunia bijelkaar sprokkelt voor de nooddruftige orang tua in de republiek.
Uit een verslag:
Onze sponsorloop van 2014.
Lieve Lezers:
Helaas moet ik U mededelen, dat de volgende sponsoren mij zijn ontvallen …. Hoe moeilijk dan ook om nieuwe sponsoren te vinden..Meity Janssen loopt gewoon verder en…
Inmiddels zijn de meeste bijdragen van mijn sponsoren uit binnen en buitenland binnengekomen. Op Zondag 17 Augustus kan ik het eindbedrag voorlopig vaststellen Een paar mensen zeiden een bijdrage toe, maar helaas heb ik van hen nog niks mogen ontvangen!!
Namens onze Indische oudjes in Indonesie, namens Henny Neys en natuurlijk ook namens
mijzelf wil ik U allen hartelijk danken voor Uw gulle steun.
typo : Al eens eerder gemoreerd.=……Al eens eerder gememoreerd
nu eens echt een blinde vlek/tikfout
“Weer stel ik de retorische hamvragen: Waar ligt het aan, waarom lukt het de Halins van deze wereld niet, voldoende geld in te zamelen om “de doelgroep” uit de slokan (“gutter” voor Amerindo’s) te halen? Waar blijft de “Indische Gemeenschap”, waar blijven haar officiële vertegenwoordigers? ”
Het grote probleem is dat er vele Indo’s en vooral ook Blanda’s het belangrijker vinden om arme Indonesiers in de kampong te helpen. Google maar naar deze zaken. Ik ben er al meer dan 40 websites tegengekomen. Velen zijn geconcentreerd op vooral oost Java. Bali alleen zijn er een stuk of 6 organisaties bezig en misschien rijden ze elkaar wel in de wielen.
Een ieder moet het voor zich weten, maar mijn visie is mijn eigen familie eerst.
PS: Ik zit niet op deze site om gelijk te krijgen. Van meningen krijgen en geven leert men en ik ben, ondanks mijn 79, er niet te oud voor.
Ach Pak Lemon, ik had het wel gezien hoor. Maar no sweat. “Perry” mag ook wat mij betreft, alhoewel sommige lezertjes misschien zullen denken dat ik eigenlijk “Ferry” heet. Maar daar is er al eentje van op I4E. Die schrijft heel aardig over interessante zaken. Ik niet. Ik schop maar hard tegen een bal en dan komt die per ongeluk tegen het gezicht van iemand en dan komt er gedonder, terwijl ik gewoon de bal speelde.
Snel inrukken naar de balé-balé. Hoop dat de zusjes Kalshoven snel een rijke sponsor krijgen. Dollars of Euro’s. Als maar feeeellll.
Pak Pierre
Ik schop maar hard tegen een bal en dan komt die per ongeluk tegen het gezicht van iemand en dan komt er gedonder, terwijl ik gewoon de bal speelde.
Of per ongeluk met opzet tegen de schenen?
Alleen als de kosmische wet van actie en reactie van toepassing is.
Pak Pierre
Ik vind dat er te haastig over gesproken wordt,
’t gaat niet alleen op het naar binnen werken van banana
maar ook de levens omstandigheden waarin deze personen
dagelijks te maken hebben.
http://www.indonesienu.nl/nu-actueel/miljoenen-indonesiers-poepen-erop-los
Leest oa.de commentaren hierop, droevig gewoon.
siBo
“‘t gaat niet alleen op het naar binnen werken van banana
maar ook de levens omstandigheden waarin deze personen
dagelijks te maken hebben.
Wat te zeggen, dat al deze mensen vaak buren voor, achter en links/rechts hebben. Dat wordt dan een veelvoud van de 40 miljoen. Als je er over gaat nadenken wordt je er gewoon misselijk van.
.
De arme Javaan, de arme inlander, de wrede Europeaan
Met dank aan Frans Pennings en Jan van der Zee voor het sturen van de tekst.
In ’t land van bruine mensen.
In ’t land van suikerriet,
daar kent de rijkdom gene grenzen.
Is dat soms een brave jongen.
Blijf ik van verwondering staan
en dan denk ik bij mij zelve.
Wat is een arme Javaan?
Daar op Java ziet men wroeten,
ja tot de knieën in het nat.
Voor iedereen blanke neder groetend,
die er passeren in hun pracht.
Kinderen die nauwelijks kunnen lopen
blijven van verwondering staan.
En wie verdient het geld bij hopen,
dat is die vreemde Europeaan.
Ginder in die verre desa,
daar woont het schone Javaans kind.
Het zijn de blanke die het daar zoeken
en het dan ook weldra vind.
De leliën die zo mooi zijn,
ziet men wenend henen gaan.
Maar wie plukt de roos der kampong,
dat is die vreemde Europeaan.
Europeanen arm of rijke,
uw beschaving kent ook uw grens.
Wil uw beschaving laten blijken
en behandel de Javaan als mens.
Want zij zijn ook hier geboren.
’t Is ook hun grond waar ze opstaan,
maar ze hebben hun rechte verloren.
Weer door die vreemde Europeaan.
Zware belasting en dure plichten,
die worden hun daar opgelegd.
Wil de arme Javaan niet zwichten,
ontstaat er weldra een gevecht.
Weggerukt van al de zijnen,
stormt hij op de vijand aan.
En wie zorgt daar voor die kleine,
dat is niet die vreemde Europeaan.
siBo
Dit verhaal over die banana doet me denken aan een recent krantenartikel over flatbewoners die klagen over de smerige trapportalen en -leuningen die onder de urine en uitwerpselen zitten omdat zgn. nieuwkomers hun behoeftes “over de balkony” plegen te doen.
Dat schijnt zeer halal te zijn in het land van herkomst. Uiteraard in tegenstelling tot: Pork on the Fork of sateh babi.
Huib
“nieuwkomers hun behoeftes “over de balkony” plegen te doen.
Dat schijnt zeer halal te zijn in het land van herkomst. ”
Dan zijt gij gezegend als je er onder woont.
Pak Bo, de Indo gebruikte water, maar maakte de vloer niet smerig.
Ik werkte voor Alcoa die een product van de competitie overnam.
Met dat product kwamen er machines en de illegale werkkracht van de competitie.
We moesten onze wc’s delen met hun en het duurde een hele tijd, met veel “potty training”, voordat ze van de onhebbelijke gewoonte afkwamen om hun gebruikte wc papier niet op de vloer te gooien. Op het platte land in Mexico is de reoleering niet goed en mogen ze geen papier in de wc doen, ze hebben naast de wc een prullebak.
Pak Arthur
Ook de indo was er bekend om,vooral
in de militaire dienst vielen wij wel op.
siBo
De actiegroep die zich voor de WN-ers of Statenlozen in Indonesia sterk maakt heeftmevr. de hoogedelgeleerde juriste Zegveld ingeschakeld om voor deze groep van naar zeggen meer dan 1000 personen alsnog bij de Nederlandse Staat een AOW uitkering af te dwingen.
Wat ik me afvraag is of deze groep na 70 jaar nog steeds het Indonesisch Staatsburgerschap heeft gekregen of er aanspraak op kan maken en waarom de Indonesiërs waarvan gezegd wordt dat ze veel van de Nederlanders hebben “geleerd” ook niet hebben geleerd om voor de armen en kanslozen in hun samenleving sociaal te zorgen voor een menswaardig bestaan.
Is het daarom dat Australie zoveel te doen om bootvluchtelingen, ook vaak afkomstig uit Indonesia moeten weren?
In ieder geval ondersteun ik het streven om deze mensen vanuit Nederland een basis uitkering te geven waarmee ze nog een goede oude dag kunnen hebben. Maar om daar nou weer een advocaat in stelling te moeten brengen is wel veelbetekenend voor de Ned. regering..
Huib
Huib Otto zegt:
20 augustus 2015 om 09:33
Wat ik me afvraag is of deze groep na 70 jaar nog steeds het Indonesisch Staatsburgerschap heeft gekregen of er aanspraak op kan maken en waarom de Indonesiërs waarvan gezegd wordt dat ze veel van de Nederlanders hebben “geleerd” ook niet hebben geleerd om voor de armen en kanslozen in hun samenleving sociaal te zorgen voor een menswaardig bestaan.
===================================================
Als ze in het verleden hun Nederlandse nationaliteit hadden verloren , zijn ze automatisch Indonesier geworden.
En dat blijft zo zolang ze de WNI-schap niet had verworpen .
Volgens de U.U Kewarganegaraan (nationaliteitswetten ?)kan iemand met Indonesische moeder en daar geboren is automatisch een juridische relatie relatie met de moeder krijgen .
En zeker als de vader ( een buitenlander) zijn kind niet wilde erkennen.
Ik dacht dat het ook bijna dezelfde basis had als de oude ex BW.
De Indonesiers(bewoners van N.O.I) had Nederlandse Onderdaan status in 1892 verloren (afgepakt).
Update : Indonesia kent ook sociale zaken , diverse hulporganisaties Christelijk/Islam en particulieren.
Zoals BanSos (Bantuan Sosial*) , een basis verzekering (voorheen Jamsostek , Askes= ziekenfonds) , schoolgeld/uniform programma, goedkope rijst( soms letterlijk goedkoop=zie RasKin=Beras voor Orang Miskin) .
Probleem is dat er zoveel mensen die nog arm zijn , moet je ook niet vergelijken met de sociale voorzieningen in Nederland )
.
Probleem is dat er zoveel mensen die nog arm zijn , moet je ook niet vergelijken met de sociale voorzieningen in Nederland )
Hoe moet ik het dan vergelijken
http://www.ipsnews.be/artikel/met-rijkdom-neemt-ook-armoede-toe-indonesie
siBo
Dag meneer Keller, misschien mag u het wel vergelijken met toen de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden in- hetzij officieel 67 jaar onafhankelijk was.
e.m.
“Hoe moet ik het dan vergelijken”
Ja, het is voor een ieder makkelijk oordelen als die ieder niet in die omstandigheden leeft. Daarom ook in politieke zin het verschil in “armoede grens beoordeling”.
“Als ze in het verleden hun Nederlandse nationaliteit hadden verloren , zijn ze automatisch Indonesier geworden.
En dat blijft zo zolang ze de WNI-schap niet had verworpen .”
Niet waar! Heb bewijs van een dame uit Bandung. Zowel NL als Indonesie willen haar geen burgerschap verlenen. Moeder is Indonesische en vader was Nederlander en KNIL.
Ron Geenen zegt:
20 augustus 2015 om 17:46
“Als ze in het verleden hun Nederlandse nationaliteit hadden verloren , zijn ze automatisch Indonesier geworden.
En dat blijft zo zolang ze de WNI-schap niet had verworpen .
Niet waar!
==========================================================
KEWARGANEGARAAN
Informasi Umum Mengenai Kewarganegaraan Republik Indonesia
(Algemene informatie mbt Indonesische Staatsburschap)
2. Siapakah Warga Negara Indonesia?
(Wie is een WNI ?)
* anak yang lahir dari perkawinan yang sah dari ayah dan ibu WNI;
(Geboren uit legale huwelijk van vader en moeder (WNI)
* anak yang lahir dari perkawinan yang sah dari seorang seorang ibu WNI, tetapi ayahnya tidak memiliki kewarganegaraan atau hukum negara asal ayahnya tidak memberikan kewarganegaraan kepada anak tersebut;
Kind van een Indonesische(WNI) , maar vader is statenloos of het land van de vader geen mogelijkheid geeft.
Dus bij een vader die het kind NIET erkent , wordt het kind automatisch Indonesier/sische
* anak yang lahir diluar perkawinan yang sah dari ibu WNI;
(Kind geboren terwijl de moeder niet legaal getrouwd is)
*Zelfs een kind die geboren is in Indonesische gebied waarbij de status van de ouders onduidelijk is
( anak yang lahir di wilayah negara Republik Indonesia yang pada waktu lahir tidak jelas status kewarganegaraan ayah dan ibunya)
*Een vondeling wordt automatisch Indonesier.
etc etc.
Mooier en iets anders kan ik niet maken.
Dit zoals toen tijdens de NOI en vlak na de overgang in de wetten staan.
In 2006 en verder zijn er aanpassingen gekomen.
De bedoeling is dat de regering (Ned.Ind. en Indonesia) probeerden te voorkomen dat iemand statenloos(dus geen rechten) worden.
“De bedoeling is dat de regering (Ned.Ind. en Indonesia) probeerden te voorkomen dat iemand statenloos(dus geen rechten) worden.”
In de praktijk valt het anders uit. De dame uit Bandung, die nog perfect Nederlands spreekt en schrijft, wordt op het ogenblik geholpen door Halin en haar familie in Nederland. Ik wil daarom haar naam niet benoemen om haar kansen om naar Nederland te mogen komen te bemoeilijken.
Ik weet alleen dat zij niet de enige is, die door beide landen verwaarloost word.
“In ieder geval ondersteun ik het streven om deze mensen vanuit Nederland een basis uitkering te geven waarmee ze nog een goede oude dag kunnen hebben. Maar om daar nou weer een advocaat in stelling te moeten brengen is wel veelbetekenend voor de Ned. regering..”
Velen van deze (Indische) Nederlanders zijn tussen wal en schip terecht gekomen en zijn dank zij de beide landen statenloos en kunnen op het ogenblik nergens op rekenen.
Dat er een advocaat in Nederland aan te pas moet komen, verbaasd mij niets. Het enige wat de regering kan is met de vinger naar anderen wijzen. Triest maar een feit!
Deze oude dames moeten steun ontvangen. Als Nederland Turken helpt dan moeten ze beslist deze drie dames helpen.
Cap.
“Deze oude dames moeten steun ontvangen. Als Nederland Turken helpt dan moeten ze beslist deze drie dames helpen.”
Jij heb gelijk, maar ik denk dat ze in Holland de vluchtelingen belangrijker vinden en daar meer eer in te halen is. Die 3 Indo dames zijn een last aan de been van de huidige regering.
Over ondeskundigheid gesproken, dit vond ik al speurende.
”Hij was een kazernekind, geboren in Borneo”
Een To nog wel, maak dat de kat maar wies !
Terug naar de thema en een goede tip,nl
de st.Madjoe Asli doet wat in hun vermogen ligt
oa.deze mensen te ondersteunen, nog sterker zonder
op de Regering te wachten,waar U naar verwees.
siBo
Er zijn er veel meer” vergeten “, door Nederland.
Er zijn er veel meer” vergeten “, door Nederland.
Ha,het Nederlands Rijksmuseum ”Koninklijk Tehuis Oud Militairen en Museum”
is helemaal de richting kwijt.
siBo
Het Koninklijk Tehuis voor Oud Militairen en Museum, heeft in het geheel niets maar dan ook niets met deze aangelegenheid te maken.. Het is de Nederlandse regering die verantwoordelijk is voor deze aangelegenheid en het zou deel uit moeten maken van de Indische kwestie. Overigens de reacties in de Telegraaf liegen er niet om, ik heb nog nooit zoveel sarcastische onbenullige ondeskundige reacties gezien. Een enkele goede niet te na gesproken.
Ga dan eens met open ogen naar het ”Museum Bronbeek”
Hiermee bedoel ik ,niet het RESTAURANT” en plaatst Uw
mening dan op deze site.
Over onbenullige ondeskundigheid gesproken.
siBo
The more I see of men, the more I admire dogs.(Madame Jeanne-Marie Roland).
“The more I see of men, the more I admire dogs.(Madame Jeanne-Marie Roland).”
Bijna elk dier is beter dan de mens. In ieder geval als je de geschiedenis natrekt.
Nog na te lezen over deze 3 zusters :
Vader onder druk de Indonesische nationaliteit moeten aannemen. Stichting Halin steunt met een klein bedrag. Via hen specifiek verder helpen en contact opnemen?
Ik ben het niet alleen eens, het is gewoon een schandaal. Nederlanders gewoon in de kampong laten, niet erkennen en vluchtelingen uit Afrika met allerlei faciliteiten en geld helpen. Het zelfde vind ik wat betreft de advocaten, die Indonesiers helpen en Nederlanders kunnen verrekken.
Waar blijft jullie stemrecht? Ben je er mee eens wat er gebeurd. Niet, dan weet je op wie je niet moet stemmen toch.
De drie damesmoeten gewoon een AOW uitkering krijgen. Daar moeten we met zijn allen voor zorgen. Late we gewoon met dit prachtige drietal beginnen…waar kan ik storten?
In de AOW-wet is geen ontsnappingsclausule daarvoor. Is ook niet nodig, in Nederland kennen wij de Bijstandswet.