De foto van het martabakstandje is van TTF-friends op facebook.
Lees:
* Sari Soenda wint de Zilveren Rijstlepel 2015
* Maduratna (stand 1821) heeft de prijs gewonnen voor de lekkerste snack
* Lekkerste toetje: Het schepijs van Mas Surabaya (stand 4311)
De heer Go van Go Tan (ook bestuurslid Indisch Herinneringscentrum Bronbeek, bron van deze foto) staat hier met Patrick Wouters en Melissa Trouerbach die een project doen met gezond voedsel.
Hieronder: Wat zag Ronaldo op de TTF?
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
...................
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
Bertha Lammerts van Bueren-de Wit
XXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
Indisch4ever 
Geen makan, maar toch wel de moeite waard:
Om een idee te hebben ben ik wel nieuwsgierig naar de prijzen van al dat Indo eten. Zowel een maaltijd als de snacks. Ik hoorde dat onze pasar Malam vorige week in Long Beach werd gehouden. Parkeren $8. Toegang is $10. Lemper $3. Bier plastic glas $3. Ben zelf niet geweest, maar van anderen op onze wekelijkse kumpulan in Duarte vernomen. In Duarte kost de zelfde Lemper Bakar slechts $1.50 en een maaltijd zoals Nasi kuning of Nasi Bingkus met naar keuze 3 gerechten $7.50 en 2 soorten sambal (hidjo of sambal trasi). Trouwens bijna alle snacks kosten $1.25 tot $1.50
entree 16,50 parkeerkaart 12,50, flesje Bintang bier, 3,60…. we hebben genomen,2 x gado-gado lontong + 2 x sate kambing + 2 x mie bakso. 2 x icetea + 2 x maal Bintang = 62 euro….1 portie sate was nog niet goed gaar, maar kan gebeuren in de drukte we kregen zo een nieuwe portie, met een extra stokje sate…;) 2 ijs shanghai genomen, was 5 euro en 2 x loempia kip, was beiden ook 5 euro…..paar shirts genomen, 3 voor 50 euro, meisje kocht ook nog wat snuisterijen en een kukurmaplant of zoiets…helaas vertellen vrouwen nooit wat ze voor iets betaald hebben, maar weet wel dat ik morgen weer flink aan de bak moet om de schade te verzachten….ach maak maar gekheid, tegenwoordig moet je gewoon diep in de buidel tasten, die mensen met hun kraampjes moeten ook de hoofdprijs betalen om daar te mogen staan….vind t alleen erg triest voor de ouderen die het vaak te duur vinden en het niet kunnen bekostigen….vroeger zag je ze nog met koelbox of rantang, mag ook niet meer, jammer want ik vond t altijd een prachtig gezicht, hoe gezellig ze dan met elkaar aten en over vroeger kletsen…:)….ik ben een voorstander om de senioren, voor die 13,50 wat ze voor een dagkaart moeten betalen, een consumptiebon er bij krijgen, voor een portie eten naar keuze en een flesje drinken….dan doen ze onze kaartjes maar iets verhogen, toch ?
“entree 16,50 parkeerkaart 12,50, flesje Bintang bier, 3,60…. ”
De wereld is dusdanig materialistisch geworden, dat de kleine man, zoals je schrijft, de oudjes, er de dupe van worden. Ik betwijfel dat het nodig is om het veld voor een flink bedrag te verhuren, want daar worden de prijzen aan verbonden. Dat is niet alleen in Den Haag het geval, maar ook in Long Beach. De grond hier is namelijk het eigendom van de plaatselijke politie, werd mij verteld. Juist de ouderen willen graag naar een pasar malam gaan om met elkaar te kunnen praten met een klein hapje.
Het wordt nu wel érg prijzig….
Voor wie het allemaal te gortig wordt en kleinschaligheid op prijs stelt:
Jaarlijks organiseert de Molukse stichting Mae-Uku een Pasar Maluku/Midzomerfeest. Muziek, eetkraampjes en ontmoetingen in de Molukse wijk van Oost-Souburg. Alles georganiseerd door de bewoners zelf. Dit jaar staat het evenement gepland op Do-vr-za 20, 21 en 22 augustus. Een echte aanrader voor wie in Zeeland woont.
Zeer goed ook een aanrader voor mensen buiten de provincie. Het enige nadeel daar is weer de kosten voor het reizen. Hoe je het ook bekijkt de regering/belastingdienst weten jullie altijd te vinden.
Nadere info over tijd en datum zullen begin augustus hier te vinden zijn: http://www.mae-uku.nl/agenda
Die kolonialen zijn toch rijk, van al dat uitbuiten?
“Die kolonialen zijn toch rijk, van al dat uitbuiten?”
Ziet de Indo er iets van?
“de Molukse wijk van Oost-Souburg” De plek waar onze zoek geraakte heer Eppeson vandaan komt. Ik hoop toch zo van hem en reportage te kunnen lezen.
Nou …. als ie belooft er met een melati op zijn jasje rond te lopen zodat ik hem kan herkennen, dan ga ik beladen met goud, wierook en mirre op pelgrimstocht naar Oost Souburg, om hem hormat te betuigen.
Naar goed Indisch gebruik heb ik ook een petitietje voor hem:
Come back Eppeson, come back Sir,
wipe the tear from me eye …..
Pak Pierre
Parkeren kost € 26. De maaltijden varieren maar lijkt me in euri’s uitgedrukt wel vergelijkbaar met de dollarbedragen die je noemt.
Ik was er gisteren voor het eerst na ruim 10 jaar om twee nichtjes te ontmoeten, de dochters van de jongste broer Thijs Otto ( zie foto rechts in mil. uniform) van mijn vader die samen in het Japanse krijgsgevangenkamp hebben doorgebracht. En om wat mensen te spreken over de oprichting van het Bersiap Monument.
Hij was bij de inlichtingendienst en verongelukte zgn. in Biak tijdens een diensttrip. Van het bestaan van zijn dochters heb ik pas afgelopen jaar ervaren.
Huib
“Parkeren kost € 26. De maaltijden varieren maar lijkt me in euri’s uitgedrukt wel vergelijkbaar met de dollarbedragen die je noemt.”
Bedankt voor de info. Ben wel geschrokken voor het parkeer geld. Ik dacht dat $8 parkeren al duur was en dat op een hobbelig veld.
Ik stond in de parkeergarage/kelder bij de ingang van ca. 11.00 uur tot 21.00 uur. Dus ik kreeg het maximum dagtarief voor mijn kiezen. Het schijnt als je van te voren boekt via de organisatie dat het een paar euri’s scheelt. Maar weten doe ik het niet zeker. Wel het toilet hoef je dan niet telkens 50 cent te betalen. Bovendien was het heel moeilijk een vrije plaats te vinden want die was er eigenlijk niet als er niet toevallig iemand vertrok..
De eetstalletjes zagen er meestal picobello uit en er was een uitstalling van de lekkerst ogende gerechten en snacks.
Maar uit vroegere ervaringen ben ik altijd op mijn hoede en nu helemaal want de gerechten in het Sunda restaurant waren behoorlijk pedis. Mijn nicht had een sate kambing erbij die taai was als een schoenzool, bleken allemaal zenen in te zitten en ze vond er een vreemde bijsmaak aan. Dus at ze het niet en ik ook niet.
En de tempeh goreng was in een dik pak deeg gebakken. Vond het niet om te vreten en er zat nauwelijk tempeh in.
Maar het is waar ze moeten veel kosten maken dus proberen ze her en der wat te bezuinigen. Trouwens deze tent had de vergulde zilveren lepel gewonnen als de beste eettent. haha….
Huib
“Maar uit vroegere ervaringen ben ik altijd op mijn hoede en nu helemaal want de gerechten in het Sunda restaurant waren behoorlijk pedis. Mijn nicht had een sate kambing erbij die taai was als een schoenzool, bleken allemaal zenen in te zitten en ze vond er een vreemde bijsmaak aan. Dus at ze het niet en ik ook niet.
En de tempeh goreng was in een dik pak deeg gebakken. Vond het niet om te vreten en er zat nauwelijk tempeh in.
Maar het is waar ze moeten veel kosten maken dus proberen ze her en der wat te bezuinigen. Trouwens deze tent had de vergulde zilveren lepel gewonnen als de beste eettent. haha….”
Voor mij mag het pedis zijn, want zonder dat eet ik eigenlijk niet lekker. Maar al het ander lijkt mij verschrikkelijk. Afgelopen Zaterdag heb ik in Duarte ook bij het Indonesisch Restaurant Chicky BBQ & Grill 6 sate gekocht voor $1,35 per stuk. Flinke stukken vlees, die voor mijn neus werden bbq. Geen stukje taai en malser kon het ook niet.
Trouwens, kijk eens hier. Een vriend van mij in Emmen stuurde zijn nieuwste aanwinst om sate te maken. http://spiedini.nl/webshop/spiedini-kubus-rvs-100/
http://spiedini.nl/webshop/spiedini-satemaker-pe-pro-15mm/
Het wordt nu wel érg prijzig…
================================================
Ik wilde eigenlijk donderdag 28 mei gaan , om naar de Tong Tong theater gaan,
Lezing over Anak Kompenie, en dekolonisatie , thema’s waar ik belangstelling heb.
Ik kom daar niet voor dangdut of kroncong muziek .
De afspraak met vrienden om met de auto te gaan ging niet door .
Relatief goedkoop met mede AOW-ers . ( Eigen ranja meenemen en boterhammetje)
Ging niet door , dus moet ik alleen gaan , met de kereta api , van Amstelerdam naar Den Haag.
Omdat ik niet meer alleen kan reizen moet iemand mee gaan , zelf auto rijden kan ik niet meer.
Dus als wij met zijn 3-en gaan , kost het behoorlijk veel .
3x retour treinkaart, 3xentree , 3x tjendol , 3x lontong tjap go me ( bakmi Jawa of Sunda kan ik zelf maken) , martabak telor en manis , lemper , kopi /teh etc etc .
Wah , daar kan ik als arme AOW-er een hele week van leven.
Wah kasian betoel …… er moet toch een akal zijn te verzinnen om u een onvergetelijk dagje TTF te bezorgen?.
Misschien crowd funding ofwel gotong rojong.
Ik doneer 1 Pop. Wie volgt?
Pak Pierre
“Misschien crowd funding ofwel gotong rojong”
Ik lees dat woord crowdfunding steeds meer in Nederlandse teksten en verhalen van kleine clubjes op websites. Is dat een ander woord voor hobby en staat het ook al in het Nederlands woordenboek?
Vroeger zeiden we in NL gewoon “met de pet rondgaan”. Nog niet zo lang geleden moet een goochemerd – misschien dus wel een Amerindo – de kreet “crowd funding” hebben geïntroduceerd en dat begrip hebben “we” er hier ingehouden.
Alle nieuwe kreetjes uit Angel-Saksisch (business) jargon vinden wij deftig en nemen wij meestal klakkeloos over. Dankzij een ondernemend, vooruitstrevend en vooraanstaand Indo (dus eentje die niet in Nederland is gebleven) weten wij hier op I4E sinds een paar jaar ook wat “SWOT” is en wat een analyse volgens de SWOT-aanpak vermag.
Of “crowd funding” al in een Nederlands woordenboek staat weet ik niet. Mijn driedelige Dikke Pan Dale is al bijna 25 jaar oud. Daar staat het vast nog niet in. Maar niemand minder dan onze eigen Griselda Molemans heeft er – dacht ik – ook gebruik van gemaakt om de financiering voor haar boek over de andijvieluchtjes rond te krijgen.
Er gelden bepaalde criteria voor het opnemen van exoten in woordenboeken der Nederlandse taal. Belangrijk is de frequentie van het gebruik van een woord uit een andere taal in woord en geschrift (kranten, etc.).
Zo zullen denk ik veel woorden in onze taal van Maleise oorsprong op den duur in onbruik raken (wie weet nog wat “bandjir” is?) en dientengevolge uit de woordenboeken verdwijnen.
Pak Pierre
“Of “crowd funding” al in een Nederlands woordenboek staat weet ik niet. Mijn driedelige Dikke Pan Dale is al bijna 25 jaar oud. Daar staat het vast nog niet in. Maar niemand minder dan onze eigen Griselda Molemans heeft er – dacht ik – ook gebruik van gemaakt om de financiering voor haar boek over de andijvieluchtjes rond te krijgen. ”
Inderdaad Griselda Molemans, in haar e-mail zag ik dat ook voor het eerst. En daar heb ik ook aan meegedaan, voor 2 boeken, want ik zag daar het nut van in en nog steeds.
Ik ben echter bang dat nu het wordt Crowdfunding wel erg makkelijk wordt gebruikt.
Het woord SWOT zegt mij echter niets.
Blood, SWOT and Tears.
Pak Pierre
“Blood, SWOT and Tears. ”
OK, sweat! Swot is voor mij blok of blokkeren. Iemand heeft blijkbaar dat woord als “slang” gehoord.
Ook maar wat in t collecte bussie doen….ik betaal alleen voor u, de entree en de nasi kuning met sate kambing en wat oleh2….geef maar rek. nr.(prive) ik doneert 50 pop. ronaldo.alting@hotmail.com….
.geef maar rek. nr.(prive)
========================================================
Adoeh , wordt verlegen dese, maar wel dankbaar op mijn internet sobats.
Terima kasih banyak.
Eigenlijk als guyon en grap bedoelt n.a.v de posting van Mas Rob (“Het wordt nu wel érg prijzig….” )
Na 1969 kom ik paar keren naar PMB /TTF in 3 locaties , toen was het nog gezellig , tempo doeloe tijd.
De warungmakans zijn nog relatief eenvoudig/en goedkoop , de standhouders/programma’s was nog Indisch georienteerd .
Nu is het te veel Indonesisch , het kan aan mij liggen dat ik niet meer senang voel zoals vroeger.
Ik wil Indisch cultuur of sfeer proeven .
Dus als ik kom, dan kom ik voor de programma’s met specifieke thema’s .
Waar mensen met veel kennis over de oude Indie en nieuwe Indonesia hun kennis met ons willen delen , kunnen we er nog van leren.
Jammer dat het vaak te versplinterd is .
Het lijkt wel of de aanbod minder wordt .
Of ik moet op verschillende dagen komen , en dan wordt het te veel en zeker als ik alleen maar voor een paar uren kom.
Ik maak meer zorgen over de “oudjes” onder ons die hun jaarlijkse uitje moeten missen omdat ze het niet meer kunnen betalen.
Het doet me goed dat ergens een soort busreizen werden georganiseerd naar TTF .
To SWOT or not to SWOT that’s the question.
There is something rotten in Indoland.
That `s for sure.
Huib
Ach …. ik krijg geen provisie van de TTF organisatie ….. maar ik wilde toch zeggen dat behoudens de reiskosten – inderdaad, je zult maar in Delfzijl of Maastricht wonen – en de harga masoek – ik geloof 11 pop voor een bejaarde – een bezoek aan de TTF ook geen kapitalen hoeft te kosten, tenzij men er inderdaad naar toe wil om zich bol te (vr)eten.
Ik beleef veel genoegen aan lihat-lihat sadja, apies kijken zo gezegd, sfeertje proeven, geurtjes opsnuiven, dromen en ….. slagroom aller slagromen op de taart – oude bekenden ontmoeten.
Voor de oudjes met een nagenoeg lege dompèt moge het ook een troost zijn dat tegen de tijd dat de TTF haar tenten opent, de Sociale Verzekeringsbank hen verblijdt met vacantietoeslag op de AOW, toch ook maar mooi bijna een extra maand pensioen. Voor wie niet in de schuldsanering zit kan daar toch wel een dikke vette pisang gorèng en es pasrah met rozenstroop en degan vanaf.
Pak Pierre
“Nu is het te veel Indonesisch , het kan aan mij liggen dat ik niet meer senang voel zoals vroeger.” Ja, ik ook! En ook nog andere groeperingen met stands. Zelf vind ik het te massaal, en lawaaiig, maar dat is subjectief. Ik zie nog best veel mensen genieten en dat is toch leuk om te zien. Maar er moet ook geld worden verdiend, het is geen liefdadigheid, en dat lukt niet met een puur Indisch aanbod. Hoeveel Indisch is er nog in Nederland?
Dat apparaat ken ik al de nodige jaren uit de vorige eeuw via mijn broertje Gijs en zijn kornuiten, satebakkers van het eerste uur op de pasar malam toen die op de Houtrust Hallen begon. Hij begon met IJs Shanghai en al gauw begon hij met zijn tent Cherubino Saté geroosterd op houtskoolvuur. Zijn eerste stand heb ik zelf ontworpen uit bamboe en stro als atap dak.en opgebouwd samen met onze Italiaanse vriend Alberto die ervaring had in het bouwen van Zwitserse chalets. De brandweer raakte totaal in paniek vanwege het brandgevaar. We moesten het impregneren met een anti-brandwerende laag de naam van dat spul weet ik niet meer maar het woord glas kwam er in voor. Maar ik weet uit die tijd hoe moeilijk het is ondanks koeling de spullen goed te houden en met name mijn Mokumse vrouw was daar erg fanatiek op. Wat haar niet altijd in dank werd afgenomen.
Ik heb gezien dat er tenminste drie van zijn ex medewerkers nu voor zich zelf begonnen zijn met IJs Shanghai en saté en overige snacks. De eerste IJs Shanghai machine is ontworpen en gemaakt door mijn Mokumse zwager Henk en hij kon er hele ijsstaven mee schaven en dat ging in no-time.
.
Als ik me goed herinner was de naam van zijn toko Cherubino, want wijlen zijn vrouw Sylvia, een geweldige Indische kokkin, kreeg in onze familie de bijnaam Cherubijn omdat ze zo’n lieve vrouw was die de familie graag verwende met lekker eten. Denk zelfs nog dat ik die naam Cherubijn zelf bedacht had voor haar als een soort koosnaampje. Want iedereen heeft in onze familie nu eenmaal een koosnaam. Van Bolle tot Tjipoet, Bangkong, Mem-mem, Aukie, Ebbie en dus Cherubijn. Uiteraard noemden wij onze moeder Moes.
Huib
“Als ik me goed herinner was de naam van zijn toko Cherubino, want wijlen zijn vrouw Sylvia, een geweldige Indische kokkin, kreeg in onze familie de bijnaam Cherubijn omdat ze zo’n lieve vrouw was die de familie graag verwende met lekker eten. Denk zelfs nog dat ik die naam Cherubijn zelf bedacht had voor haar als een soort koosnaampje. Want iedereen heeft in onze familie nu eenmaal een koosnaam. Van Bolle tot Tjipoet, Bangkong, Mem-mem, Aukie, Ebbie en dus Cherubijn. Uiteraard noemden wij onze moeder Moes.”
Dat klinkt leuk en gezellig.
Entree voor 65 plusser is dit jaar 13 euro plus zeg 4 maal toiletbezoek is 2 euri en dan nog de bus/treinkosten of de parkeerkosten. van 26 euri want je gaat toch niet voor 1 à 2 uurtjes de gevaarlijke autorit naar Den Haag ondernemen, Benzine-of dieselkosten v.v. schat ik toch gauw zo’n 30 euri in als je 2 uur heen moet rijden en natuurlijk ook terug dat maakt toch al gauw zo’n 73 euri. En dan heb je nog niet eens een kopje koffie of pisang goreng genomen. Gelukkig maar van dat (voor de EU bijdrage) gekorte) vakantiegeld dan kan je nog een sate kambing, nasi rames of risolles naar binnen werken. Alles voor cultuur, leringhe ende vermaek over de Indische en Indonesische cultuur. En natuurlijk niet te vergeten het piepkleine stukje spekkoek bij de koffie want de kas moet wel gespekt blijven.
Huib
Alles voor cultuur, leringhe ende vermaek over de Indische en Indonesische cultuur.
Ja, ik vergat ook nog dat jullie benzine ongeveer 2 maal duurder is. Een dagje uit met zijn twee ben je gauw 100 tot 150 euro kwijt. Geen fun meer. Is er in de avond ook nog gelegenheid tot een lekker dansje, jive of whatever?
Een nostalgisch reisje naar Indonesia kost meer.
Enne … ik weet niet hoe het komt (een clevere nicht heeft voor mij via de toverdoos de ticket besteld), maar ik mag dadelijk voor iets meer dan 11 Euri naar binnen. Gewoon via de hoofdingang en niet brobos onder de gedèk.
Bovendien mag ik als trouwe Moesson abonnee ook nog een gif(t)set (gratis dus) met sambelan, ketjap manis en nog wat afhalen bij Vanka-Kawat.
Dan valt alles wel mee toch?
Pak Pierre
Ticket via internet schijnt 2 euri goedkoper te zijn dan gewoon spontaan aan de kassa volgens Pak Pierre. Daar ga je al mits besteld via internet verdien je zo’n 7 euri als je op de parkeerkaart ook al 5 euri bespaart.
Kunnen we de shows etc. en het eten en drinken ook niet maar beter met een leuke korting via internet bestellen? Spaart een boel duiten meer uit en milieuvervuiling.
De besparingen kan ik goed gebruiken om het Bersiap Monument te financieren. Dus mensen doe je best voor het goede doel.
Huib
Ach Pak Huib, ben je nu niet typisch Hollands aan het schrapen uit het onderste van de kan?
Je bent zelf met succes ondernemer geweest, zo heb ik begrepen. Dan weet je alles van “marktwerking”, van vraag en aanbod die de prijsontwikkeling bepaalt. Zo lang er in 10 dagen hele hordes van heinde en verre naar het Malieveld strompelen voor de TTF, worden de daar geldende prijzen blijkbaar voor lief genomen. Gaan de TTF-consumenten staken, dan zullen de organisatie en de standhouders zich achter de koeping lowoh gaan krabben: Moeten we onze prijzen maar eens gaan verlagen?
Ik heb alles bij elkaar zo’n 20 jaar gewoond in een landelijke omgeving in Noord Holland. Daar waren dorpen, waar het hele jaar werd gespaard “voor de kermis”. Dan ging men los. Plezier maken, zuipen, knokken, copuleren ….. heerlijk! En na afloop beloem kapok, weer sparen voor de kermis van het volgende jaar. Kèn toch ook voor de TTF (exclusief het zuipen, knokken en copuleren natuurlijk)?
Nogmaals, ik krijg geen provisie!
Pak Pierre
keukenpolitie op de TTF
In een andere ijskast werden gedroogde kadals en kamprèts aangetroffen.
Pak Pierre
De mevrouw van de NVWA over een bak rendang: “en dat is de reden dat we er voor gekozen hebben om op dit moment het eten weg te gooien”
http://www.omroepwest.nl/nieuws/31-05-2015/voedselwaakhond-nvwa-controleert-indische-hapjes-op-tong-tong-fair-den-haag
T H E H O R R O R …….
Kon ze ook het verschil tussen andjing en kambing vaststellen?
masrob zegt:
2 juni 2015 om 07:50
De mevrouw van de NVWA over een bak rendang: “en dat is de reden dat we er voor gekozen hebben om op dit moment het eten weg te gooien”
============================================================
Ze zal mss gelijk hebben, als je alleen kijkt naar de temperatuur.
Moet ze 1x naar de rendang en andere gerechten in een R.M Padang, level kaki5 in Indonesia onderzoeken.
Bijna dagenlang in ongekoelde vitrine , soms verwarmd door zonnestralen , met een gordijntje van vitrage om de laler/vliegen te weren.
Zakt haar broekje /rok spontaan naar beneden.
Ongelofelijk seh !
“De mevrouw van de NVWA over een bak rendang: “en dat is de reden dat we er voor gekozen hebben om op dit moment het eten weg te gooien”
Wanneer rendang op de juiste manier is gekookt (droog) en niet natte kalio en zonder suiker er bij het koken bij te voegen, kan de rendang gewoon in een stopfles een paar weken bewaard geworden. Mijn moeder en grootmoeder deden dat en anders vraagt het maar aan de Minang mensen op Sumatra.
Ik snap dat het voedsel veilig moet zijn of de TTF, met de gezondheid van je bezoekers wil je geen risico’s nemen.
Maar in het algemeen vind ik dat Nederland is doorgeschoten wat betreft voedselveiligheid. Nederlandse magen kunnen nergens meer tegen, er is geen weerstand opgebouwd.
Ach Mas Rob …. zo lang er landelijk in ons voedsel stiekem grote hoeveelheden producten kunnen worden verwerkt die er niet thuishoren, is er hoop.
Het is alleen triest dat de autoriteiten wel streng zijn op een Pasar Malem of voor het Chinese restaurant om de hoek, maar de grote jongens en meisjes te vaak hun gang laten gaan.
Maar wat u constateert over het doorschieten van de zorg om onze gezondheid ten laste van ons natuurlijk afweermechanisme past m.i. in een algemene trend van “pamperen” (zeggen de Indonesiërs nu “di popok”?) vanaf de wieg, waardoor het immuunsysteem van hele generaties niet meer de gelegenheid krijgt zich krachtig te ontwikkelen en waardoor het ook met hun mentale weerbaarheid, i.e. de kracht om zelf tegenslagen te lijf te gaan en te overwinnen, slecht is gesteld.
Door het pamperen verkneuzen wij hier in het Westen op allerlei terrein. Ik heb vaker in kleinere kring gezegd dat ik blij ben dat er geen legertje psychologen op mij zat te wachten toen ik, “voor mijn bestwil” in NL aangespoeld, van mijn ankers sloeg en effe vond dat ik erg zielig was.
Pak Pierre
Hear! hear!
In de woorden van Tjalie: “liever een Boewaja dan een slappe moederspappotzitter.”
Pak Pierre,
Ik kan niet ontkennen dat Hollandse zuinigheid me vreemd. Is me als jongetje in Bandoeng al door mijn (Indische) moeder, zoals bekend een hardwerkende weduwvrouw met direkt na de oorlog een bescheiden inkomen, als ik naar de Chinese toko op de hoek werd gestuurd om een ons pindakaas of hagelslag voor het brood te halen.
Gaandeweg heb ik me meer ontwikkeld tot een persoon die kwaliteit en gemak boven prijs de voorkeur is gaan geven. Al moet ik zeggen dat ik na ruim 40 jaar huwelijk het vrouwtje bij de boodschappen daarvan nog niet en ook wel nooit zal kunnen overtuigen. Ook dat is weer een gegeven uit haar jonge jaren waar haar hardwerkende vader zich uitsloofde bij Bos en Kals tijdens de wederopbouw voor een karig loontje.
Mijn opmerkingen over het kostenplaatje zijn me ingegeven door Pak Ron Geenen die aangaf dat eea op de Amerikaanse pasars nogal prijzig waren met name het parkeertarief.
Toen ik de afspraak maakte met mijn twee lieve nichtjes die ik van mijn leven nog nooit gezien heb en eerst afgelopen jaar op het spoor ben gekomen, heb ik het auto-tje op die bewuste Maandag gepakt en ben naar den Haag gereden. Me niet bekommerend over de dieselprijs of het aantal af te leggen kilometers. Evenmin over de besproken kosten van het parkeren, entree en toiletbezoek. En al helemaal niet dat kaarten bestellen via internet kortingen zouden opleveren her en der.
Ik heb Pak Ron desgevraagd de gewenste informatie verstrekt, zelfs dat ik de kosten van de makanan aardig vergelijkbaar vond met de Amerikaanse.
Mijn opmerking om dan ook maar alles over het internet te laten lopen was uiteraard niet serieus bedoeld en al helemaal niet dat ik het de organisatie en de deelnemende standhouders het gehanteerde prijsnivo betwist want ik weet dat het ondernemen vele risico’s met zich meebrengt wanneer met de pet naar opbrengst en kosten wordt gegooid maar al helemaal als er onvoldoende aandacht is voor een goede prijs/kwaliteitverhouding.
Om een lang verhaal kort te maken ik hoop niet dat ik ook maar bij iemand de indruk heb gewekt me te beklagen over de prijzen of er ook maar moeite voor gedaan heb om het kostenplaatje voor entree etc. via internetbestelling te verlagen. En het laatste moet je maar zien als een mislukt grapje. Want zo was het wel bedoeld waarbij ik wel onder de aandacht wou brengen dat er met dat Bersiap Monument ook aanzienlijke kosten opgebracht moeten worden. Dan is gotong royong niet zo’n slecht uitgangspunt. Toch?
Huib
“Ik heb Pak Ron desgevraagd de gewenste informatie verstrekt, zelfs dat ik de kosten van de makanan aardig vergelijkbaar vond met de Amerikaanse.”
Bij mij was het ook meer om het idee. Gewoon vergelijkingen maken met getalletjes. Eerst kreeg ik voor iedere euro $1.38 en vorige week is het $1.10 (Ik pin ING) Een ding is zeker, het leven aan beide kanten van de oceaan is het er niet goedkoper op geworden.
Point taken, Huib. Don’t worry.
Ik ving meer geluiden op over de (veel te) dure TTF en gaf daarover slechts mijn mening: Wie er graag heen wil vindt wel een akal. Ik ga doorgaans eens in de 3 jaar, dus 3 jaar tijd om te sparen en dan …… alle remmen los, de grote Kang uithangen.
Vorig jaar geweest, maar dit jaar maak ik misschien een uitzondering vanwege mijn neeffie uit Australië, een jonge Mollinger. Die moet op zijn 53ste jaar ook maar iets van zijn roots gaan begrijpen.
Over parkeergelden gesproken: Van de A4 komend parkeer ik meestal in Leidschendam op het grote parkeerterrein van winkelcentrum Leidsenhage. HELEMAAL VOOR NOP. Daar noempang ik lijntje 3 naar Den Haag CS en van daar is het nog een klein stukje lopen naar de TTF. Misschien nu van het uitgespaarde parkeergeld met de bètjak ……
Pak Pierre
Op Den Haag CS kun je ook tram 9 richting Noorderstrand Scheveningen nemen. Is goedkoper dan de bedjak.
Uitstappen na 1 halte. Halte Malieveld.
Dank voor de tip. Kan je zelfs nog zwart rijden (niet zo moeilijk voor menig Indo en Molukker). Weer wat uitgespaard!
Pak Pierre
Ziehier waarom Indische ondernemingen nooit van de grond komen, plannen nooit verwezenlijkt worden : geen geld.
Ik bedoel: als parkeergeld financieel al bezwaarlijk is, laat staan grote donaties, investeringen enz.
Dat klopt niet Loekie… er zijn echt wel ondernemers van Indische komaf, die niet snel ten onder gingen.
Neem nou Jitse groen van thuisbezorgd.nl die 35 miljoen euro heeft opgebouwd: http://www.quotenet.nl/Nieuws/Quote-500-lid-Jitse-Groen-Thuisbezorgd.nl-bestolen-door-boekhoudster-151199
Over investeren gesproken, hebben het IP en andere Indo organisaties, desnoods gezamenlijk, geen tentje kunnen neerzetten en de zaken waar ze voorstaan, zoals achterstallige betalingen van de Nederlandse instanties, aan het publiek kenbaar te maken? Ze hadden om de beurt hun plaats kunnen innemen en velen op de hoogte kunnen stellen.
Huib, misschien had je bij de ingang kunnen staan met 500 voorgedrukte vellen papier waarop vermeldt dat je steun vraagt voor het monument.
Het is maar een idee en ik weet niet of het mag of dat je daar ook een vergunning voor nodig heb.
Als oud makelaar heb ik in het verleden nogal wat van deze marketing stunts uitgehaald.
“Over parkeergelden gesproken: Van de A4 komend parkeer ik meestal in Leidschendam op het grote parkeerterrein van winkelcentrum Leidsenhage. HELEMAAL VOOR NOP. Daar noempang ik lijntje 3 naar Den Haag CS en van daar is het nog een klein stukje lopen naar de TTF. Misschien nu van het uitgespaarde parkeergeld met de bètjak …… ”
Bestaat er in Nederland ook een “blauwe” pakeerkaart voor mensen die valide en slecht ter been zijn? Mogen die dan overal gratis parkeren?
Hier hebben alle shopping centers verplicht plaatsen reserveert voor de mensen met een blauwe kaart of nummer plaat. Zij mogen ook op parkeermeter plaatsen gratis en ongelimiteerd hun auto neerzetten. Daarnaast hebben parkeer ruimten langs de straat met een groene streep tegen het trottoir. Dat betekent 20 min. max. parkeren. Met blauwe kaart mag je ongelimiteerd blijven staan.
Doeh… zo’n bezoekje TTF wordt zo wel een hele onderneming. Ik vind het al een hele toer om aankomende bij het Malieveld en de tent met wapperende vanen al vrolijk in zicht niet op de verkeerde rijstrook te raken en weer vrolijk richting Oudenrijn te tuffen. Wat mij dus echt heus is overkomen en dan wordt het een hele puzzel om de weg terug weer te vinden. Dus ik vind die parkeergarage bij de ingang prima, ook al zou die een paar euri’ s duurder uitvallen als andere met verder gelegen parkeerplekken en ik mijd het openbaar vervoer altijd als de pest zo lang ik nog kan en mag auto rijden.
Maar ik was wel vroeg want om 11.15 kon je op je gemak naar de kassa een ticket kopen en een plasje doen en een plaatsje in Waroeng Kopi met een lekker kopje koffie en een warme lemper om weer op adem te komen. Maar de pasar mocht je pas om 12 uur op.
Na geruime tijd doemde een knappe dame op die aan de inmiddels vrij gekomen tafel plaats nam en me uit haar ooghoeken bekeek terwijl ik in gesprek was met een lieve oude
dame. Toen ben ik maar naar dat vrouwtje gestapt en gevraagd of ze soms een afspraak had met Huib. En dat had ze en we vielen elkaar in de armen. Een tijdje later kwam haar oudste zus met haar man Ferry op ons af want dat was voor hun natuurlijk niet zo moeilijk. meer.
We hebben een fantastische dag gehad en het leek of we elkaar al jaren kenden
De terugweg om 21.00 uur ging perfekt en na 2 uur rijden was het een verademing om mijn pondok weer tegen te komen.
Huib
Heb gehoord dat de Indonesische ambassade de vele Indonesische etens-en andere standjes en bandjes zwaar subsidieert in de hoop veel toeristen aan te lokken.
Gaf wel een aardige Oosterse of liever gezegd Indonesische sfeer maar het is wel oppassen geblazen met het voedsel. Goed dat de voedsel waakhond er is. Trouwens de toiletten zagen er prima uit en werden regelmatig gekuisd. Kosten 50 cent per keer tenzij je vriend bent. Wat dat kost weet ik niet.
Huib
Ron, dat had gekund maar dat lijkt me niet zo veel zoden aan de dijk te zetten, want ik kan mijn tijd wel beter gebruiken. Zal ook wel niet mogen denk ik.
Mas Rob heeft de Facebook pagina gedeeld en een oproep om ondersteuning gedaan en heb inmiddels al veel likes gekregen van Indische mensen. Ben hem dan ook erkentelijk voor zijn daadwerkelijke steun. Heb er veel respect voor.
Maar Zaterdag heb ik een afspraak met Joyce Bloem over het ontwerp van het Gedenkteken en ook met een bronsgieterij is al kontakt gelegd. Zodra we het eens zijn hoe het er uit gaat zien, hoop ik ook het kostenplaatje te krijgen.
Dan wordt het dus tijd om achter sponsors aan te gaan via public media en desnoods via ads in Moesson en zo. Intussen is iemand ook bezig een website te maken.
Trouwens er zijn in Nederland ook parkeerplaatsen gereserveerd uitsluitend voor invaliden. Weet niet of het gratis is of een gereduceerd tarief. Je moet wel een invalidenkaart achter de voorruit hebben geloof ik.
Huib
Huib,, je kunt een gastpikirans insturen met die fb link.
Weet wel dat vele lezers hier geen facebook hebben.
Wil je een vaste site hebben … neem dan een weblog van wordpress.com.
Gratis en voor meer mensen toegangelijk.
Boeroeng dat is een heel goed advies. Zal ik doen.
Ik heb al jaaa..ren een website : http://www.staldebrouwerij.nl via de provider Antagonist maar die moet ik elk jaar betalen. Was van plan ook de website van de op te richten Stichting
daar onder te brengen.
Hoe gaat dat in zijn werk met die weblog bij wordpress? Maar bedankt voor ht advies.
Huib
Huib,
Je kunt hier een weblog aanmaken: http://wordpress.com/
Ik kan je niet zo 1,2,3,4 uitleggen wat te doen. Misschien heeft Ron Geenen tijd en zin je tips te geven of het beheer te doen.
Beheren is te veel voor mij. Een paar tips hoe te beheren , kan wel.
Ron die slaapt nu… wacht even
Je kunt Ron mede-administrator maken op zijn WP-account. Dan kan hij direct op jouw beheerpagina’s dingen doen die te ingewikkeld zijn om uit te leggen per mail.
“Maar Zaterdag heb ik een afspraak met Joyce Bloem over het ontwerp van het Gedenkteken en ook met een bronsgieterij is al kontakt gelegd. ”
Joyce Bloem is de zus van Marion en een nicht van mijn vrouw. Kleine wereld, niet.
Over dat marketing, ja, ik weet niet wat de wettelijke spelregels in Nederland zijn. Hier heb ik nogal vaak van bepaalde situaties gebruikt gemaakt om mijn naam te verspreiden. Je weet nooit of het ook werkt, natuurlijk.
Boeroeng bedankt voor je tip.
Ik heb een nichtje van mijn vrouws kant maar ze is niet Indisch die erg goed is met IT , een oomzeggertje.
Ik heb haar 24 mei toen ze bij ons was al voorbereid en gevraagd om een website te maken.,zonder nog in details te zijn getreden. En ze heeft ja gezegd.
Misschien dat jij of Masrob puntsgewijs een schema kunnen opzetten want daar heb ik geen ervaring mee en waarom zou ik amateurisch te werk gaan als het anders zou kunnen. Begrijp dat je het druk hebt. Maar toch bedankt voor je positieve inbreng.
Huib
Graag gedaan, Huib. Doe Joyce maar de groeten, zaterdag.
Ron en Masrob,
Zal Joyce jullie groeten overbrengen.
Wat betreft die marketing met pamfletten doen veelal detaillisten die ze in elke brievenbus laten stoppen door verspreidingsbedrijven. Lijkt me effectiever en practischer dan ergens bij een evenement te gaan staan met pamfletten of je moet een hele horde scholieren voor een zakcentje inhuren om dat te doen. Beide systemen kosten dus wel geld.
Maar zeg nooit nooit. Hou me altijd aanbevolen voor goed suggesties en opbouwende kritiek.
Huib
Pamfletten? Ik zou de communicatie nog even goed overdenken. Een communicatieplan moet een doel hebben en pas als het doel duidelijk is, kun je over de middelen beginnen. Ik kan me een paar dingen voorstellen dat je wil bereiken:
– Helder maken wat je wilt.. doelstelling en het vermijden van controverses
– bekendheid en goodwill initiatief binnen de Indische gemeenschap
– bekendheid en goodwill initatiefbij politiek, schrijvende pers en omroepen
– netwerkvorming in “Indisch Nederland” (en in USA denk ik zo)
– crowdfunding – of zoals Pak Pierre in goed Nederlands zegt: met de pet rondgaan
Dit is zo uit de losse pols (binnen 5 min.) dus het is zeker niet uitputtend en goed overdacht, maar het is een begin.
De tijd dringt, want hét moment om bekendheid te geven aan het initiatief is de tijd rond de komende 15 augustus.
Nog iets: Joyce heeft ervaring met organiseren, zie bijvoorbeeld http://www.beeldvanoranjelinten.nl/bestuur/ ). Misschien handig om Joyce uit te leggen dat er nog veel dient te gebeuren en te vragen of zij misschien iemand weet die als adviseur van het project geschikt is.
Wie weet hapt ze zelf … 😉
Itoe dia Masrob,
Precies langs welke lijnen ik bezig denk te zijn.
Bij de politiek heeft mijn kontakt van eind vorig jaar uiteindelijk geleid tot een reaktie van mevr. Gertie Verbeet. Het was nog niet bekend dat ze een leidende rol bij de herdenking Mei 1945 zou krijgen zoals onlangs bekend werd.
Na een lang gesprek zegde ze toe eea in te leiden bij de Stichting 1945. Hetgeen leidde via de heer Thomson van deze stichting tot een onderhoud op 30 April j.l. met de commandant van Bronbeek de kolonel Dulver en zijn secondanten waar bij ook Pak Pierre en de heer Thomson zelf aanwezig waren. De commandant van Bronbeek was accoord dat het Bersiap er kwam op Bronbeek waarbij het onderhoud door Bronbeek zou worden verzorgd. Maar wij dienden het initiatief zelf gestalte te geven en uiteraard ook de fondsen voor de realisatie. Desgevraagd gaf de heer Thomson na deze bijeenkomst toe dat Den Haag een heikel punt was vanwege ongenoegen met Indonesia.
Dus bekendheid bij de politiek is gezocht en het is de bedoeling dat zodra de Stichting daadwerkelijk is opgericht en een feit is om in die richting en de media meer akties te doen.
Er is al een ingezonden artikel van mijn hand vorig jaar geplaatst in de Telegraaf.
Vwb. netwerkvorming in Indisch Nederland en in USA kan ik melden dat ik dus via dit blog en mijn FB pagina een aanvang heb genomen. Ook Ron Geenen heeft inmiddels de FB pagina op zijn site overgenomen en zou er iets van melden in het blad de Indo, terwijl ik mijn zus Sonja die de uitgever van de Indo ook goed kent omdat ze wel een stukjes of gedichtjes schrijft zou dat ook doen. Trouwens ik heb ooit gezien dat er een gedicht van haar hand ook op dit blog is verschenen.
Ook met de uitgever van het Indoblad Bambu, de heer Andreas Flag heb ik vorig jaar reeds kontakt gehad dank zij Pak Brijl die mij geintroduceerd heeft.
Wie geinteresseerd is in dit blad die mailt naar flambambu@westnet.com.au.
Met crowd funding en sponsor ben ik nu eigenlijk al gestart door met dit hele verhaal naar buiten te komen. Uiteraard kan ik daarbij de hulp van professionals met een meer gestructureerde aanpak heel goed gebruiken. Want kan alles ook niet alleen.
Maar Rob je bent al goed bezig en een grote steun voor mij en dus de realisatie van het project Bersiap Monument.
Huib (Namens De Stichting Bersiap Gedenkteken i.o.)
Ik zie dat mijn naam in het stuk van Huib voorkomt.
Dan moet ik voor de argeloze lezertjes maar met de bruine pantat bloot: Het idee van het oprichten van een gedenkteken voor de bersiapslachtoffers, ongeacht van welke nationaliteit en etnische achtergrond, mannen, vrouwen en kinderen, was mij van meet af aan sympathiek. Dit heb ik Huib al een paar maanden geleden gezegd en sindsdien fungeer ik op zijn verzoek zo nu en dan als djoeroe toelis, souffleur, scherp luisteraar bij een gesprek met derden. Af en toe trap ik op de rem, zoals Mas Rob dat deed m.b.t. de pamfletten. “Pelan-pelan, Huib”, heb ik vaker moeten zeggen. Langzame Indo vs. snelle Indo. Hopelijk toch een effectieve combinatie.
Mogelijk ter geruststelling van enkele lezertjes moge ik benadrukken dat ik geen “officiële” functie ambieer. Ik trek me terug achter de coulissen als Huib zijn Stichting heeft opgetuigd met de juiste, capabele mensen en aldus een stevig fundament is gelegd voor het bouwsel, waaraan noest dient te worden gearbeid. Blood, SWOT and Tears vooraleer het klaar is.
Huib zal er mee accoord gaan dat ik – nu hij mij toch stiekem uit de kast heeft getrokken – bij deze vraag of er onder u – lezertjes – mensen zijn die onbezoldigd secretaris of penningmeester of bestuurslid belast met een bijzondere taak (b.v. Communicatie en PR, Fondsenwerving) zouden willen zijn. We hebben ons inmiddels verzekerd van een juridisch adviseur uit eigen vriendenkring, die natuurlijk ook pro deo werkt.
Bestuurslid zijn is een hele zware klus. Wij zoeken dus mensen met de juiste “competenties” voor de gedachte taken, relevante ervaring is natuurlijk een grote pré. Met nadruk stel ik dat we een evenwichtige mix van mannen én vrouwen in het Bestuur als ideaal zien. Wie zich met de doelstelling kan verenigen en zich geroepen voelt om daadwerkelijk mee te doen en de schouders onder het Project te zetten, die melde zich bij Pak Huib.
Pak Pierre
Oeps … als ik naar de nieuwste bijdrage van Pak Boeroeng kijk dan denk ik, dat een bestuurslid met aandachtsgebied “ICT” ook heel belangrijk zal blijken te zijn.
Pak Pierre
Huib,
Oke…… je hebt een wizzkid . Ach…. en audoehhh hadden we allemaal maar zo’n wizzkid.
* Dit model (template) weblog heet ‘Het Twenty Ten thema’ Een brede kolom voor de topics, een smalle kolom .
* In een rechterkolom op je beheerpagina’s zie ergens een linkje ‘weergave’
* Klik daarop en vind in het kleine menu het linkje ‘header’ .
Daar kun je de header uploaden.. Dat is het brede kopplaatje met javaanse jongens en indokindjes bij de molen op deze site
* Klik op weergave , daarna ‘menu’s’ en dan kun je die aparte linkjes wegzetten onder de header.
Ik heb hier gezet: voorpagina, archipel, indischgerelateerde websites etc…
Op de beheerpagina’s vind je een link ‘berichten’ Aanklikken op berichten te maken.
Het eerste bericht kun je permanent vastpinnen .
Tot zover dan …. een eerste paar tips …
Dit is de beheerpagina “berichten” … waar je berichten kunt maken en via de linkerkolom direct naar een andere beheerpagina kunt gaan.
Pak Boeroeng,
We zijn met het thema “Bersiapgedenkteken” tussen alle TTF makanan natuurlijk met z’n allen zwaar off topic.
Misschien is het een idee om Huib met zijn “project” een eigen plaatsje te geven op I4E.
Pak Pierre
Heb gehoord dat de Indonesische ambassade de vele Indonesische etens-en andere standjes en bandjes zwaar subsidieert in de hoop veel toeristen aan te lokken.
Gaf wel een aardige Oosterse of liever gezegd Indonesische sfeer maar het is wel oppassen geblazen met het voedsel. Goed dat de voedsel waakhond er is en zijn werk doet. Trouwens de toiletten zagen er prima uit en werden regelmatig gekuisd. Kosten 50 cent per keer tenzij je vriend bent. Wat dat kost weet ik niet.
Het viel wel op dat de gemiddelde leeftijd van de aanwezige bezoekers boven het AOW nivo lijkt te liggen.
Heb wel het optreden van het (oude) mannen en vrouwen koor van een lieftallige blonde dame genaamd Nelly vrijwel helemaal gevolgd met allerlei nostalgische Indon/Molukse e.a. liedjes en de Indische variant op line-dance. Was wel het aanhoren en aanzien waard maar ze zijn duidelijk nog niet zo lang samen bezig .
Huib
Wij zijn ruim een jaar samen meneer Huib 🙂 leuk dat u er was, misschien as vrijdag weer?
Lieve Nelly,
Oei ze noemt me meneer. O een jaar is al behoorlijk lang maar ik heb er wel van genoten hoor dus vat mijn recensie niet als kritiek op Nelly. Ik vond dat je het perfekt deed met je groep en een kniesoor ben ik niet. Hoop ik tenminste. Wens je met je charmante groep veel succes toe. Vrijdag kan ik helaas niet en schaam me op een uitnodiging van een charmante dame niet in te kunnen gaan. Is niet mijn gewoonte hoor. Maar als ik een andere keer het genoegen mag smaken je weer eens te zien optreden zal ik je zeker een handje komen geven en misschien 3 dikke pakkerds erbij. Met knipoog.
Huib
Voor mijn idee waren de stemmen op elkaar afgestemd.
Niemand valt te laat in, of te vroeg, of brengt iemand anders in de war met toonhoogte, bromtimbre.
Nee de stemmen waren niet djember. De steelgitaar schoot een keertje djember uit maar een kniesoor die daaraan tilt. Vat mijn verhaal niet op als kritiek maar juist promotie voor het koor. De Indonesische Rockgroep die ik later hoorde op het podium kon me veel minder bekoren.
Het optreden van het koor, toch merendeels oudere mensen was juist hartverwarmend en verwacht dat de afstemming en de klankkleur steeds beter gaat worden met de tijd.. Hou me ten goede ik ben geen kenner van zangkoren al heb ik me wel eens door meer klassiek geschoolde koren laten meeslepen.
Huib
“De Indonesische Rockgroep die ik later hoorde op het podium kon me veel minder bekoren.”
Ik heb ze ook gehoord en ze kunnen mij ook niet bekoren. Ik zie twee ukulele, maar geen drummer ook. De solo gitarist valt mij ook niet op.
Leuk, die oudjes met hun koor, maar wat ik altijd jammer vind, is dat huidige uitstekende op toplevel spelende Indische musici (gitaristen e.d.) van de 2e en 3e generatie zelden of nooit te beluisteren zijn. Of zijn die soms te duur? De iconen van de zo bewierookte indorock kunnen wat mij betreft in het museum: we zijn echt wel verder ge-evalueerd in de popmuziek.
Het zou best wel leuk zijn om te horen hoe vanuit de archaïsche indorock de huidige indo musicus is ge-evalueerd naar het hoge niveau van tegenwoordig waarop de vaak bejubelde Amerikaanse musici (gitaristen e.d.) opereren, die overigens als leermeesters o.a. onze indo Van Halen hebben.
Ik zal wel weer met deze opmerkingen over de indorock menige liefhebber tegen het zere been schoppen, sorry daarvoor, maar ik meen wat ik zeg.
Indorock in het museum???
Indische verhalen ook? Indisch eten? Indische gewoontes? Tradities? Indo’s in museum? Ze zijn toch al zo lang hier. Aangepast. Geassimileerd.
Maar ik daag je uit. Geef me je gegevens en ik zal proberen je op het TTF-podium te krijgen. Daar ga je een uur lang Indorocken… om te zien en te luisteren of je recht van spreken hebt.
“Daar ga je een uur lang Indorocken… om te zien en te luisteren of je recht van spreken hebt.”
Indorock muziek is ook muziek waar je vaak heerlijk op kon dansen, terwijl de jonge groepen met pop dat niet hebben. Vaak alleen veel woorden en weinig melodie (rap). Verder is het gewoon een kwestie van smaak. En gelukkig maar ook.
Mijn kinderen hebben nog les gehad van de muziekpedagoog Pierre van Hauwe. Die was voor de kinderen een fan van samen spelen, orkesten en koren. Zijn probleem: ze beginnen wel gelijk, maar eindigen ….??
Andjing of Kambing of ajam maakt niet uit. Als het maar wel kosjer dus mals vers is en dus niet boesoek. Hele volksstammen eten andjing terwijl ze het niet eens weten.
Huib
op zulke gelegenheden waar de werkplek minimaal is, zoals de keuken een beetje achter t zeil en zo, kunnen wel eens iets fouts gaan,maar als ze toch willen controleren op de kwaliteit van het voedsel, dan moeten ze aankomend weekend komen doen, als t bijna tegen t einde loopt…dan moeten ze eens checken naar de rendangs en kipgerechten….en wat te denken van het warme weer wat wel de 30 graden ontstijgt aankomend weekend, benieuwd of ze dat eten goed kunnen houden….tijdje terug op de pm in nijmegen geweest, op de laatste dag…lekker nasi putih met rendang…die mevrouw zei van, ja het is wer erg heet hoor, hou ik van, heerlijk….maar later bleek dat het erg heet was om iets anders te verdoezelen, de smaak en dat hebben ze dus bewust gedaan, die moeten een pm verbod voor tien jaar krijgen…in t begin nog niet zo opgemerkt, maar na een paar hapjes proefde ik iets zuurigs, kan t bijna niet goed beschrijven, maar best was het niet….aangezien ik absoluut een hekel heb aan eten laten staan en helemaal mijn flessie bier, zag mn liefje dat het menens was…in no time zaten we in de auto en reed met onverantwoorde snelheid naar huis waar ik net op tijd de wc kon bereiken….de details zal ik jullie besparen, maar was enige dagen ziek geweest, had eigenlijk naar de dokter moeten gaan, maar ja….eigenwijs natuurlijk….tegenwoordig ruik ik eerst aan t het eten en proeft eerst een beetje….afgelopen zondag kreeg ik een portie rauwige sate kambing, direct geroepen en kreeg een nieuwe met extra stokje, das aardig, want een klein foutje mag, want de werkdruk is erg hoog.
as donderdag ga ik er weer heen, dan zal ik weer lekker gaan genieten van t eten, mensen en dinken en altijd leuk digitale vriendjes in t echie te ontmoeten, vaak is er zelfs een klik waar je dan goede vriendjes mee wordt…kep elfs, zo mn meisje leren kennen, via een indische kooksite….liefde gaat bij mij echt door de maag he…;) fijne dag mensen.
Ron Geenen zegt:
2 juni 2015 om 17:36
Wanneer rendang op de juiste manier is gekookt (droog) en niet natte kalio
————————————————————–
Dat is zo , er is een verschil tussen rendang en kalio .
De meeste “rendang” in Nederlandse toko is meestal kalio .
*Over de tempe goreng (mendoan) , tempe met krokante “omhulsel” ,moet het heel dun gesneden tempe zijn , met krokante DUNNE omhulsel , zoiets zoals een tempura samenstelling..
Het is geen dikke deegomhulsel.
Er zijn verschillende versie
http://resep4.blogspot.com/2013/04/resep-tempe-mendoan-asli.html
De standaard , goedkoopste tempe goreng, heeft alleen marinade van asem/garam(tamarinde/zout), moet het iets beter smaken, dan ga je de niet al te dikke tempe schijven in bumbu bacem inkoken en dan pas bakken. http://resepkoki.co/cara-membuat-tempe-bacem/
De tempe schijven kan wel iets dikker zijn .
Lekker met nasi pandan.
“Over de tempe goreng (mendoan) ”
Mijn voorkeur gaat naar “Sambal goreng kering Tempe”, waarbij de tempe in dunne (petat) vorm worden gesneden en vervolgens gebakken wordt met een mengsel van uien, knoflook, verse lombok (julien) gesneden, suiker, zout, laos, terasi, asam vocht, bayleaf, ketjap en olie.
Ja dat ziet er l veel beter uit. Maar een soort oliebol met wat snippers erin diet empe moeten voorstellen is niet mijn piece of cake. Sorry ieder zijn smaak.
Huib
Ron Geenen zegt:
2 juni 2015 om 21:05
“Over de tempe goreng (mendoan) ”
Mijn voorkeur gaat naar “Sambal goreng kering Tempe”,
——————————————————————————————————————-
Ron, over persoonlijke keuze /smaak , en of hoe men (vaak vroeger) gewend was is gewoon een gegeven.
Je bent nog van de oude stempel , is te zien bij je bijdrage over rendang Padang .
Dat soort rendang kan je moeilijk krijgen, ook bij grote restaurants in Indonesia( o.a Jakarta), zelfs in Padang area zelf .
Ik durf te beweren dat veel van de rendang in Nederlandse toko, zelfs Indonesische afhaaltoko/warung ook niet de rendang is die ik vroeger (50 jr geleden) bij mijn ouders in (D)jakarta kan krijgen.
Nu moet je in Jkt echt gaan zoeken .
Ik heb vaak gezocht naar de smaak van vroeger .
Geldt ook voor spekkoek , mijn moeder (haar personeel) maakte nog in een oude “bakoventje”met arang aan de onderkant, en arang op de deksel, om de layers te maken .
Dat is de zgn spekkoek klassiek , ze leverde ook taart/ Europese kueh2 aan Sarinah( toen de eerste Dept. store in Indonesia) . Vlak na de opening .
Ook het gebruikt van(echte)boter en aantal eieren zal de smaak beinvloeden .
Tegenwoordig heb je in verschillende kleuren/smaak met prijzen tot 50-60 eurie per loyang( 4 kant of ronde vorm). Dat in Jakarta.
Wat de “Nederlandse” spekkoek betreft (pasar malam/toko/oriental/wah nam hong etc , ik denk niet dat je een “fabriek” spekkoek van 6-7 euro(half/hoe groot ?) lekker zal zijn.
Ik koop het nooit .Koop ik liever es serut of es doger.
“Geldt ook voor spekkoek , mijn moeder (haar personeel) maakte nog in een oude “bakoventje”met arang aan de onderkant, en arang op de deksel, om de layers te maken .”
Bij spekkoek maken kan je toch geen arang aan de onderkant hebben, want bij het opstapelen van de layers moet iedere layer boven op een andere, die al klaar gebakken is, komen. Met arang er onder worden de onderste layers agus.
Ja, ik ben van de oude klassieke doos methode. Tot nu toe heb ik nog geen recept kunnen vinden die een aantoonbare verbetering is van het origineel. Een Indische dame met de naam H. Klerks in Corona, SoCal. maakt jaarlijks tussen de 200 en 300 spekkoeken voor de prijs van $25 per stuk. Ik ben bij haar aan de deur geweest en zag hoe ze ze maakte. Op een tafel heeft ze 2 elektrische oventjes staan. Ze maakt altijd een batch wit en een batch bruin voor 2 spekboeken. Ik zag alleen pakken roomboter staan. En per batch voor 2 koeken gaan er 30 eieren in. Ik schat dat een koek ongeveer een 24 cm in dia is en hoog ongeveer 6 a 7 cm. Zij is goed en niet duur, want ik weet een ander, die er $40 voor vraagt.
Indorein zegt:
3 juni 2015 om 10:04
maar wat ik altijd jammer vind, is dat huidige uitstekende op toplevel spelende Indische musici (gitaristen e.d.) van de 2e en 3e generatie zelden of nooit te beluisteren zijn. Of zijn die soms te duur?
==================================================================
Pak Indorein.
We moeten amateurs onderscheiden met beroeps .
Kwaliteit is altijd duurder. Logisch toch?
Bij de beroeps ben ik gewoon zakelijk, slecht, lumayan(gaat wel) of goed.
Ron Geenen schreef ook :
2 juni 2015 om 23:56
“De Indonesische Rockgroep die ik later hoorde op het podium kon me veel minder bekoren.”
———
Ik vraag me af over welke Indonesische Rockgroep gaat het ?
Soms zie ik (kroncong) groepen die van de “pengamen” / straatmuzikanten level net maar kan ontstijgen .
Het domme van Indorein is, dat hij minachtend doet over “het oude”. Indorock is voorbij, gewoon omdat de Indorockers dood zijn of bejaard. Maar wat zij ooit gebracht hebben, is enorm. Dat geldt voor zoveel elementen uit de geschiedenis van Indo’s. Daar moet je waardering voor hebben, respect. Wat nu op de Pasars aan Indorock te beluisteren is, is van mindere kwaliteit, omdat gespeeld wordt door jongens die niet uit de Indorock-periode stammen.
Mijn kop eraf, Indorein kan nog niet één Indorcocknummer spelen. Sterker nog: hij heeft nog nooit een voet op een Pasar gezet.
Nu hoop ik van harte, dat Indorein wél een mooi nummertje Indorock kan spelen.
Desnoods spoedcursus gitaarmeppen Classic Indostyle volgen. Kan hij net op tijd zijn voor performance op de laatste dag van de PM, sorry, TTF.
Pak Pierre
@: “De iconen van de zo bewierookte indorock kunnen wat mij betreft in het museum.”
Wat is daar minachtend aan? Een museum is toch geen vuilnisbak? Om in een museum te kunnen worden opgenomen moet het “artikel” (in dit geval de indorocker van weleer) wel waarde hebben (niet financieel maar historisch).
Dat ik deze iconen een plaats waardig acht in een museum geeft m.i. juist aan, dat ik ze op hun waarde weet te schatten, anders had ik wel vermeld, dat ze de vuilnisbak in konden worden gegooid.
Meneer Loekie: goed lezen dus! U keft veel te snel!
En voor u om te weten: vanaf mijn 12e jaar heb ik in de tijd van de indorock (eind 50-ger jaren 1e helft 60-ger jaren) niet onverdienstelijk als sologitarist in menig bandje indorocknummers gespeeld (met als voorbeelden de Ventures en Les Paul en Chet Atkins). Maar ik ben verder gegaan, want anders wordt je een “zoutpilaar”.
Mijn mening is, dat de huidige Indische musici, die op hoog niveau acteren, moeten laten horen waartoe de indorock godfathers hebben geleid: dat is hun waarde en verdienste! En dat mag best in een museum.
In Nashville bezocht ik eens het museum van gitaargod en godfather van alle moderne gitaristen: Chet Atkins. Indrukwekkend als je een gitarist bent!
En nee, ik laat me door niemand verleiden c.q. uitdagen om nog eens een uurtje ergens indorocknummers ten gehore te brengen. Dat hoofdstuk is al een tijd geleden gesloten.
Nou… wat mij betreft mag het best op wat minder hoog niveau. Rock’n’roll, de rauwe energievolle versie dan, blijft steeds weer nieuwe generaties boeien. Geef mij maar een groepje jonge jago’s die met hun branie goedmaken wat ze aan techniek tekort komen.
Bijvoorbeeld dít…., The Hydrant uit Bali…
In welke bands heb je gespeeld? Zoek ik je op in de verschillende naslagweken die over Indorock bestaan.
Ik heb vele jaren geleden samen met mijn schoonzus en haar man een tour per huurauto gemaakt uit LA via de dessert naar onder meer Nashville en Memphis gemaakt naar New Orleans en we hebben uiteraard in beide plaatsen de tempels van de Rock en Jazz/Dixieland bezocht.
In Memphis hebben we zelfs op straat en op een plein met de voornamelijk zwarte bevolking enthousiast meegedanst en meegezongen. Zelfs hebben we het huis van Elvis Presley bezocht wat inderdaad een Rock museum was geworden.
Ik kan er niets aan doen maar ik heb daarom ook meteen begrepen dat Indorein het positief bedoelde. Zeker toen ik als 17/18 jarige teener de Tielman Brothers in wording in hun ouderlijk huis in Breda heb leren kennen en waarderen en zijn hele leven een grote bewonderaar en fan van Andy Tielman ben gebleven. Heb zelfs ooit een T-shirt bedrukt met zijn foto tijdens een optreden gekocht en bewaar het nog steeds.
Verder heb ik met mijn neven Kalff in die jaren bij hun thuis in Amsterdam Slotermeer menig rockfeestje meegemaakt en zelfs steel guitaar leren spelen van wijlen neef Panky. Zijn jongere broers maakten in de jaren erna veel furore met hun Rock Band in Duitsland en bezaten er ook een grote disco en een grote schare aanhang waar ze met veel succes optraden.
De arrangementen, technische vaardigheid en de passie waar mee muziek werd gemaakt maakte zelfs indruk op de jonge Beatles en zij namen veel elementen daarvan over wat succes had over de hele wereld. Ook zij en de Stones verdienen een plaats in een Rock museum. in navolging van Nashville en Memphis.
Huib
Ik vraag me af over welke Indonesische Rockgroep gaat het ?
Orkes Keroncong Cente
Manis (krontjong uit
Jakarta, Indonesië)
De heer Go van Go Tan (ook bestuurslid Indisch Herinneringscentrum Bronbeek, bron van deze foto) staat hier met Patrick Wouters en Melissa Trouerbach die een project doen met gezond voedsel.
gotan_ttf2015
Weer een bestuurslid, die de opstelling in het Museum
met zijn KENNIS beslist gezond gaat maken.
Ja-ja !
siBo
dhr BoKeller is gezond wel zo gezond, want wat is gezond ??? ik ben naar die website van de Dame en Heer gegaan en werd doorverwezen naar Twitter of Faceboek. Met van dat laatste hou ik me afzijdig, ik wil gewoon dood gaan. Ik las verder over “healthy lifestyle”. Dan gaan bij mij geen lichtje branden maar de sirenes loeien. Het is de Marketing-speak die mij tegenstaat, zoals “zonder additieven” maar dan vergeet de fabrikant te vermelden dat ze de palmbomen doodspuiten met DDT en ander gevaarlijk goedjes, dat laatste eten wij gratis en voor niks mee.
De palmolie is ook zulk lekker spul, zit bijna overal in (veelal van een grote Nederlands Multinational uit Rotterdam) en is nog Indonesisch ook. Ik raad diabetici aan geen palmolie te gebruiken, ondanks dat het spotgoedkoop is.
Sinds ik in de biologische sector zit en verplicht ben wat te weten over gezond leven, laat ik drop en veel meer andere dingen staan. Ik lees vlijtig etiketten en als ik meer nummertjes zie bvb E320 als dat mijn Iphone kan bevatten, koop ik het product niet. Toch wens ik eenieder smakelijk eten bij de TTF. Ik eet biologisch Indisch. Ik weet niet of dat gezond is maar zeker verantwoord.
“. Ik eet biologisch Indisch. Ik weet niet of dat gezond is maar zeker verantwoord.”
Is het niet zo, dat je zelf bij het woord “biologisch” moet oppassen? Is het niet zo dat alle grond waar iets op groeit al is vergiftigd? En het water dat voor begieten wordt gebruikt?
Het probleem is dat de mens leeft om te eten en niet eet om te leven.
Ik weet wat men bedoelt met “Biologisch” eten (geen chemische vergiftiging), maar alles wat we eten is eigenlijk biologisch. anders is het niet te eten.
Hier in Amerika noemen we het “Organic”.
“Hier in Amerika noemen we het “Organic”.
Goed gezegd, maar is Organic nog wel organisch?
De palmolieplantages zijn een erfenis van de Nederlanders evenals vele andere plantages zoals tabak, koffie, thee, rubber. You name it.
De Bio industrie an ook niet bestaan zonder bestrijding van ziektekiemen en ongedierte zoals bladluis, slakken, rupsen etc.
De gemeente Apeldoorn is nu in een hevige strijd gewikkeld met de eiken processierups
en spuit dag en nacht alle eikenbomen met een gif dat die rupsen moet verdelgen.
Die bomen staan langs wegen, lanen en tuinen waar veel mensen en andere dieren zijn.
Zeepsop als bestrijdingsmiddel is leuk voor een moestuintje van een AOW-er die advies van de regering opvolgt om de gevolgen van het koopkrachtverlies door de pensioenkorting op te vangen
Huib
Dit topic gaat dicht. Er komen nog genoeg mogelijkheden voor gezellig over makan praten.
Voor het gedenkteken … ga verder in het nieuwe topic:
https://indisch4ever.nu/2015/06/04/stichting-herdenking-buitenkampmoeders-en-bersiapslachtoffers/