RMS 65 jaar

Geplaatst op 25 april 2015 door Boeroeng

PZC: In de Stromenwijk in Middelburg is zaterdagochtend om 7.00 uur herdacht dat vandaag 65 jaar geleden de Vrije Republiek der Zuid-Molukken (RMS) is uitgeroepen.
Rijnmond.nl: Zo waren er festiviteiten in Capelle aan den IJssel en Krimpen aan den IJssel
Omroep Gelderland: Grote stoet Satudarah-leden in Apeldoorn

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

95 Responses to RMS 65 jaar

  1. Surya Atmadja schreef:
    9 mei 2015 om 15:05

    De keuze van TNI ( Sudirman-Kol A.H Nasution) om Yogya te verlaten ( Sukarno vroeg of Sudirman in Yogya te blijven) is logisch , anders zijn niet alleen de regering maar ook de militaire top opgepakt.
    Op dat moment was TNI geen partij , niet toen vliegveld Maguwo werd veroverd door KST en niet toen de hoofdmacht arriveerde naar Yogya trok.
    De keuze van de regering(Sukarno) om in Yogya te blijven is omdat men makkelijker in contact kan komen met buitenland/ Committee of Good Offices for Indonesia van de V.N.
    Slim , vandaar dat de VN/VR gelijk maatregelen kan nemen en met een resolutie gekomen.
    Dat de TNI later Yogya (1 Maart 1949) voor “korte tijd kan heroveren” is indirect bewijs dat TNI kan optreden .
    Al was het een symbolisch gebaar.

    Beantwoorden
  2. P.Lemon schreef:
    8 mei 2015 om 19:01

    @Pak S.A. “Men droomde over Indie voor de Indiers onder leiding van de Indo’s.”

    Over de samenwerking tussen Douwes Dekker en de 2 nationalisten Rd Mas Soewandi Soerjaningrat en Dokter Tjipto Mangoenkoesoemo :
    Logisch dat die in de kiem werd gesmoord omdat de beweging in de ‘staatsgevaarlijke hoek’ werd gedreven….

    ***De Indische regering kijkt met argwaan naar de opkomst van de Indische Partij, waarvan inmiddels ook leden van organisaties als Boedi Oetomo daadwerkelijk lid zijn geworden. Zo is de Javaanse arts Tjipto Mangoenkoesoemo in december 1912 benoemd tot lid van het hoofdbestuur van de Indische Partij en is ook de journalist Soewardi Soerjaningrat toegetreden en redacteur van het door Douwes Dekker opgerichte dagblad “De Expres” geworden.

    Gouverneur-Generaal A.W.F. Idenburg besluit in maart 1913 geen goedkeuring te verlenen aan de statuten van de Indische Partij wegens strijdigheid met artikel 111 van het “Indisch regeringsreglement”. In dit artikel is het verbod geregeld op “organisaties met staatkundige doelstellingen of organisaties die de openbare orde bedreigen”.

    In juli 1913 wordt een inzameling gehouden voor de organisatie van een herdenking van het eeuwfeest van het Koninkrijk der Nederlanden. De drie voormannen van de inmiddels verboden Indische partij richten het comité Boemi Poetera (“zonen van de aarde”) op. Het comité wil voorlichting geven over de werkelijke wensen van de Indische bevolking: een eigen volksvertegenwoordiging, vrijheid van vereniging en vergadering van staatkundige aard, en het toestaan van vrijheid van meningsuiting. Soewardi schrijft het vlugschrift ‘Als ik eens Nederlander was’, een ironisch geschrift over de herdenking van de Franse tijd. Als hij Nederlander zou zijn, zou hij geen feest willen vieren in een land dat door Nederland overheerst wordt. “Eérst dat geknechte volk zijn vrijheid geven, dan pas onze eigen vrijheid vieren.
    De brochure biedt de Indische regering een uitgesproken gelegenheid om op te treden tegen Soewardi Soerjaningrat, Tjipto Mangoenkoesoemo en Douwes Dekker. Het vlugschrift wordt overal waar het verkocht wordt in beslag genomen,
    In eerste instantie worden alleen de beide Javanen Soewardi en Tjipto verbannen, maar al spoedig wordt duidelijk dat ook Douwes Dekker weg moet.
    In augustus 1914 mag de arts Tjipto Mangoenkoesoemo om medische redenen terugkeren naar Indië. Pas in 1918 mogen Douwes Dekker en Soewardi Soerjaningrat terugkeren. De twee mannen zullen geen politieke rol van betekenis meer spelen, in tegenstelling tot Mangoekoesoemo. Hij zal zich ontwikkelen tot mentor van de nieuwe voorman van de nationalisten: de latere president Soekarno.
    http://www.npogeschiedenis.nl/nieuws/2014/februari/Ernest-Douwes-Dekker-Indische-Partij.html

    Beantwoorden
  3. Surya Atmadja schreef:
    8 mei 2015 om 12:24

    RLMertens zegt:
    7 mei 2015 om 22:31
    @Somer; mi. is ook GG de Graeff een ethicus. hij streefde naar/tot vorming van een gematigde nationalistische Indon.partij die enigszins bereidwillig tegenover Ned.zou willen staan.
    =======================================================
    En toch vertrouw ik de ware bedoelingen van de Nederlanders niet.
    Zelfs van de milde groepen die het goed bedoelde met den Inlanders ( op hun beurt kregen ze een tjap/stempel van de oud kolonialen ).
    Die groep beschouwen den Indlanders niet als gelijken , hun goedheid is nog steeds gebaseerd op paternalistisch .
    De samenwerking tussen Douwes Dekker en de 2 nationalisten Rd Mas Soewandi Soerjaningrat en Dokter Tjipto Mangoenkoesoemo was ook van een korte termijn .
    Men droomde over Indie voor de Indiers onder leiding van de Indo’s.

    Beantwoorden
    • Jan A. Somers schreef:
      8 mei 2015 om 17:08

      “En toch vertrouw ik de ware bedoelingen van de Nederlanders niet.” Dat was dan ook het wederzijdse probleem bij alle ontwikkelingen, wantrouwen. Alle partijen gaan de onderhandelingen in met meerdere agenda’s. Daar moet je zonder wantrouwen aan beginnen totdat alle partijen op één lijn zitten. Pas dan kun je verder.

      Beantwoorden
      • ellen schreef:
        9 mei 2015 om 20:16

        Ja, het blijft een tragisch verhaal.
        Een zus van mijn oma aan vaderskant was getrouwd met Wilhelm Friederich Thiele, die in 1934 verkozen werd tot voorzitter van het Indo-Europeesch Verbond (I.E.V.). Het Indo-Europeesch Verbond (I.E.V.) of de Indo-Europese Alliantie was een sociale beweging en politieke organisatie opgericht in 1919 door de Indo-Europese gemeenschap van Nederlands-Indie. Deze organisatie streed voor gelijkheid van rassen en politieke zeggenschap in het laat-koloniale Indonesie van de vroege 20e eeuw. Het was een van de eerste en grootste Europese organisaties in Nederlands-Indie die verlangde naar een onafhankelijke natie – zij het in relatie met het Nederlandse gezag. Ze ondersteunde de Petitie-Soetardjo van 1936, die vroeg om een onafhankelijke status voor Nederlands-Indie binnen de Nederlandse statenbond. Haar streven was om na het verkrijgen van de onafhankelijkheid van Nederland een belangrijke positie te behouden voor het Indo-Europese segment binnen de Indonesische samenleving. Oprichter van deze organisatie was Karel Zaalberg, hoofdredacteur van een van de grootste kranten van het land, het Bataviaansch Nieuwsblad. Een familielid benadrukte dat W.F. Thiele een opmerkelijke en gelukkige echtgenoot was. Maar zouden W.F. Thiele en het I.E.V. ook onderkennen hoe het onderlinge wantrouwen – voor hen ongewild – was aangekweekt en in die tijd heerste in de Indische maatschappij?

        “De positie der Indo-Europeanen was niet anders te zien dan als een zeer tragische. Een groep die in de samenleving in een scheve positie was geplaatst; die zich Europeaan voelde en het staatsrechtelijk ook was, maar die voor het grootste deel sociaal en economisch behoorde tot de Indonesische massa, welke zij minachtte. Een groep waarop door de bovenlaag werd neergekeken en die door de Indonesiers werd veracht als renegaten (afvalligen) of – door de Indonesische bourgeoisie – beschouwd als concurrenten; een groep die door de onderlaag langzamerhand uit haar positie werd gedrukt en die door de Nederlanders niet voldoende werd gesteund, omdat die in hun politiek van tegen elkaar uitspelen van Indonesier en Indo het niet zover konden drijven dat hun eigen belangen daardoor zouden worden geschaad; een groep tenslotte die door de Revolutie gedwongen werd een keus te doen, welke, hoe dan ook, altijd zou neerkomen op het opgeven van een ideaal – ‘Indie ons Vaderland’-, of van een staatsrechtelijke positie die sociaal aanzien had verschaft.”

        (Citaat uit: J.M. Pluvier – Overzicht van de ontwikkelingen der nationalistische beweging in Indonesie; in de jaren 1930 tot 1942. (1953)

      • RLMertens schreef:
        9 mei 2015 om 22:26

        @Lemon. Als ik eens een Nederlander was; te lezen/ vinden in H.Poeze; De roep om merdeka. Een kostelijk/ironisch stuk van de bovenste plank. Ik vind het zelfs ‘ongelooflijke/intelegente proza’. Dat een Indonesiërs zich zo in de Nederlandse taal kan uiten en ……zijn tegenpolen/de GG kan treffen. Subliem.
        (indertijd door mij bij Indisch3nl geciteerd)

      • RLMertens schreef:
        9 mei 2015 om 23:10

        @Ellen. ‘Pluvier;de positie der Indo-Europeanen was niet anders te zien als een zeer tragische etc.’ Hoezo? Zij die de hoogste rangen/standen in de Indische maatschappij hebben bereikt, van leger bevelhebber tot hoogste ambtenaar/resident toe. Tragisch? Idem in de middenklasse tot aan de laagste regionen(kampong) tref men Indo’s . Een scheve positie? In de hoogste regionen minder Indo’s dan Totokkers klopt. Idem zoveel minder Inlanders. Maar dat is inherent aan die raciale indeling die de Nederlandse Overheid heeft ingesteld; Europeanen-Inlanders (en Vreemde Oosterlingen).
        Het is de Nederlandse overheid die hier schuldig aan is. Zelfs Totokkers uit Nederland zijn in hun sociale positie meerdere dan de in Indië geborene. Het was dus een complete scheve maatschappij, door Nederland geïnitieerd! Vooral een onrechtmatige maatschappij voor de Inlander. (waar DD een einde aan wilde maken). Dat zo’n maatschappij gedoemd is te eindigen is/was voorspelbaar. Dat het met oorlog, na een wereld oorlog, moest gebeuren is laakbaar.
        note; het is toch opvallend dat historici zich nimmer wagen om de Indische maatschappij te beschrijven als veroorzaker van die scheve verhoudingen en de (tragische) gevolgen daarvan.

      • masrob schreef:
        10 mei 2015 om 10:46

        We kunnen het mijn oude professor niet meer vragen, hij overleed in juli 2013, maar de tragiek waar hij op doelde is mijns inziens het klem zitten tussen twee gekoesterde waarden: het Nederlanderschap en het behoren tot de Indische (als bijvoeglijk naamwoord van Indië) leefgemeenschap. Door de Indonesische Revolutie waren die twee waarden niet meer te verenigen: de meeste Indo’s kozen uiteindelijk met pijn in het hart voor het eerste, slechts een kleine minderheid was uit overtuiging bereid om als Indonesiër op te gaan in de postkoloniale samenleving.

  4. Jan A. Somers schreef:
    8 mei 2015 om 11:19

    “is ook GG de Graeff een ethicus” Zou best kunnen, maar mijn opmerking over Van Limburg Stirum heb ik van Elsbeth Locher-Scholten overgenomen, de beste schrijver over de ethische politiek. Misschien komt dat door het even vergeten van GG Fock tussen beide GG’s in: Fock nog als lid van de Tweede Kamer: ‘Wat heeft haar aanleiding gegeven te zeggen, dat de volksraad zich een positie heeft verworven, uitgaande boven den oorspronkelijken opzet? (…) De gouverneur-generaal had zonder overleg met het opperbestuur aldus niet mogen spreken.’ Voor welke woorden Fock zelfs de voorzittersstoel verliet. De communist ‘Van Ravesteyn zag Indië liever morgen aan den dag dan over een jaar, Wijnkoop zelfs liever vandaag dan morgen volkomen zelfstandig.’ . De mening over de uitlatingen van de landvoogd werd het best geïllustreerd met de benoeming van Fock tot opvolger van Van Limburg Stirum. Wel kwam na het aantreden van De Graaff (niet de Graeff!!) als minister van koloniën een bestuurshervorming tot stand resulterend in gemeenteraden, regentschapsraden, provinciale raden en, in de buitengewesten, groepsgemeenschapsraden. Deze ontwikkelingen waren voor de Indonesische nationalistische beweging uiteraard niet interessant. Toch werd ook door hen uitgezien naar de op handen zijnde herziening van de grondwet en de consequenties daarvan op de staatsinrichting van Nederlands-Indië. De Volksraad was beschikbaar als klankbord.
    “De arrestatie van Soekarno dec.1929 door hem bevolen” Zelfs in Indië had een GG niets te bevelen in het strafrecht, dat doet de politie, met latere toetsing door het OM en de rechter. Ook ging het niet alleen om Soekarno, maar om meerdere leiders van de PNI. Wel is een GG verantwoordelijk voor de toepassing van de ‘exorbitante rechten van de Gouverneur-Generaal’ (verbanning naderhand van Soekarno?), maar ik weet niet meer in welk jaar dat was, met welke GG.

    Beantwoorden
    • RLMertens schreef:
      9 mei 2015 om 00:29

      @somers. ‘ ..zelfs in Indië had een GG niet te bevelen? Met zulke exorbitante rechten?
      Nou ja, de ambtelijke route moet gevolgd worden, dat wel. Na 1930 kwamen inderdaad mi. de gematigde Indonesische groeperingen Soetardjo/Wiwoho met bescheiden eisen.
      Zelfs een verbond voorstel. Maar de Graaff ( met e vond ik deftiger) opvolgers hadden daar geen boodschap aan. Was er wel een ethische koers geweest? (met hervormingen?) @ Surya. De Indische Partij kreeg mi. geen tjap van paternalisme. Ontbinding door ingreep van het gouvernement. DD kreeg zelfs een bintang van Boeng.
      Terecht want IP was de eerste politieke partij, voor gelijkheid van inwoners en onafhankelijkheid zonder omwegen. Dus tegen het gouvernement.

      Beantwoorden
      • Surya Atmadja schreef:
        9 mei 2015 om 09:01

        RLMertens zegt:
        9 mei 2015 om 00:29
        @ Surya. De Indische Partij kreeg mi. geen tjap van paternalisme.
        ================================================
        Indische Partij menuju kaum intelegensia, intelegensia bumiputra, kaum Indo dan kaum Tionghoa.
        (Er is een verschil met Sarikat Islam een volkspartij, i.t.t de elitaire Boedi Oetomo) ).
        *Indo Belanda dianjurkan masuk ke dalam Indische Partij. Tetapi banyak Indo Belanda yang salah paham. Kata mereka, kalau Hindia merdeka, mereka akan menjadi penguasa di Hindia Belanda.
        (Naast de bumiputra , de Chinezen etc , m.a.w de “Indiers” was de Indo ook een doelgroep .Jammer dat ze het verkeerd hadden begrepen , als Indie vrij werd van Nederland kunnen ze leiding nemen. Terwijl Danoedirdja Setiabudi(D.D) droomde van Indie voor de Indiers .
        De Indo’s trekken zich v.d Indische Partij en richten een nieuwe partij, de Indische Volks Partij , die de gouvernement steunde.

        Het is historisch gezien een vaststaande feit dat de Indo’s toen “hoger” voelden dan de bumiputra (Inlanders) .
        En dan is het logisch dat ze botsen met goed geschoolde en uit relatief goede huize afkomstige Indonesiers die de Nederlandse opleiding en vorming hadden genoten.

      • RLMertens schreef:
        9 mei 2015 om 21:24

        @Surya. ‘ logisch botsen met goed geschoolde en uit relatief goede huize afkomstige Indonesiërs etc.’ Dat was nou wat DD wilde voorkomen/niet wilde. Zijn medebestuurders waren goed geschoolde etc. Indonesiërs! De vorming van een burgerschap; de Indiër, met gelijke rechten en plichten ongeacht etnische achtergrond. Dus zelfs ook de totokker etc Om vooral een einde te maken aan deze onrechtmatige raciale maatschappij, waarbij de inlander, de autochtone, bij de laagste categorie werd ingedeeld. Echter, het gouvernement met zijn raciale (voor)rechten voorkwam/saboteerde het.(verdeel en heers!)

      • Jan A. Somers schreef:
        9 mei 2015 om 11:19

        “Met zulke exorbitante rechten?” Denk wel aan het principiële verschil tussen het strafrecht en de exorbitante rechten. Soekarno was eerst veroordeeld door de rechtbank, (Landraad) in Bandoeng (en ook in hoger beroep) conform de procedures van het strafrecht. Was niks mis mee. Naderhand is hij verbannen op basis van de exorbitante rechten van de GG. Ook dit op basis van de regels va\n de Indische Staatsregeling. Vind ik niet zo’n fraaie regeling omdat er minder wettelijke bescherming was.
        De bevoegdheid van de gouverneur-generaal om iemand uit de samenleving te verwijderen, als hem dit nodig voorkwam in het belang van de rust en de openbare orde, schijnt voor het eerst als ‘exorbitant’ in 1854 in de Tweede Kamer te zijn aangeduid hetgeen, voorbijgaand aan de betekenis van dat woord, aanvaard is als neutrale juridisch-technische term. Bij de verplichte opneming in de openbare registers en verslaggeving wordt dit verwijderen uit de samenleving op velerlei wijzen geduid: politieke verbanning, verwijdering, uitzetting, gebiedsontzegging, en verblijfsontzegging als gelet wordt op het aan de banneling ontzegde gebied. Legde men de nadruk op de plaats waar de banneling naar toe ging dan noemt men de aanwijzing van een bepaalde verblijfplaats veelal internering, verwijdering uit Indië veelal externering.Opmerkelijk is dat voor zo’n ingrijpend wetsartikel er slechts één dissertatie aan is gewijd.
        Voor de periode tussen 1854 en 1921 komt Jongmans, de archieven napluizend, tot ca. 1150 gevallen. De motieven zijn legio, Jongmans komt tot een globale indeling naar: verzet tegen het Nederlands oppergezag, te vrezen rustverstoringen, verzet tegen Inlandse vorsten en hoofden, godsdienstige aspecten, verregaand ongepast gedrag, kritiek op het regeringsbeleid, rustverstoringen, verboden verenigingen, ambtsmisdrijven, moord en doodslag, roverij en diefstal, slavenhandel, opiumsmokkel, valse bankbiljetten, brandstichting, bevrijding van gevangenen, nalaten kennisgeving van misdrijf en gevaarlijk geacht voor de openbare orde en rust. Deze regel werd ook vaak toegepast om rust te brengen in successietwisten bij Indonesische vorstenhuizen.
        Opvallend is het in de door Jongmans onderzochte periode relatief geringe aantal verbanningen of uitzettingen op grond van zuiver politieke motieven: tussen 1900 en 1921 ging het om elf Nederlanders en twee Indonesiërs. Politieke motieven komen pas goed aan de orde na 1925, mede als gevolg van het zich ontwikkelende Indonesische nationalisme: de communistische opstand (o.m. internering in Digoel) en de ballingschap van Indonesische nationalistische leiders zoals Soekarno, Sjahrir en Hatta.
        Verontrustend is het grote aantal ingrepen met het oog op de ongewisse uitkomsten van een strafrechtelijke vervolging. Het bestuur heeft ‘geen eigenwijze juristen en rechtbanken noodig. Als de rechter nog lang niet overtuigd is van de strafoplegging wegens bepaalde feiten, staat de administratie, door haar bijzondere onderzoekingsorganen, al lang klaar met verbanning. De rust keert weer. Dit doet denken aan de weergekeerde rust in de bedstee, waarin Woutertje Pieterse met een paar broertjes en zusjes overhoop ligt. Door het halfgeopende gordijn deelt juffrouw Pieterse lukraak eenige klappen en stompen uit: ‘de rust keert weer’.’
        Van de besluiten werd mededeling gedaan ingevolge de desbetreffende artikelen van het Regeeringsreglement 1854 (later de Indische Staatsregeling 1925) aan de Volksraad, de minister van Koloniën of de Staten-Generaal. Het is onbegrijpelijk dat noch het Nederlandse parlement noch de Volksraad er een eind aan heeft gemaakt. Vandaag aan de dag zou een dissertatie als die van Jongmans als een bom zijn ingeslagen maar misschien was de afkomst van dat geschrift verdacht: de Leidse universiteit met Snouck Hurgronje als Rector-Magnificus!
        Kleintjes gaat op de materie in vanuit een zuiver juridisch en bestuurlijk perspectief. Wel stelt hij dat ‘Al mogen deze maatregelen rechtskundig geen strafoplegging bevatten, de tenuitvoerlegging daarvan wordt door den getroffene wegens de vernietiging zijner bestaansmiddelen en de verwijdering uit zijn omgeving wel degelijk als een straf, en vaak als een zeer zware straf, gevoeld.’ Waarbij nog komt dat een rechtmatige straf eindig is in de tijd, een maatregel als deze echter in beginsel niet.
        Ook de Volksraad liet zich nauwelijks horen: In 1927 werd in een motie aangedrongen op het vinden van meer rechtswaarborgen bij de toepassing van de exorbitante rechten, maar deze motie werd verworpen met slechts 17 tegen 32!
        Als (pijnlijke) illustratie van het op diverse plaatsen gestelde dat de koloniale ‘staat’ Nederlands-Indië naadloos zou zijn overgegaan in de nieuwe Indonesische staat kan dienen dat de hier genoemde bevoegdheden van de gouverneur-generaal in Indonesië nog lange tijd onverkort hebben gegolden als presidentiële bevoegdheid. Van deze bevoegdheid tot verbanning is op onovertroffen schaal gebruik gemaakt na de machtsovername door generaal Soeharto in 1966, nadat legereenheden in het najaar van 1965 waren voorgegaan in een slachtpartij onder leden en sympathisanten van de Communistische Partij waarbij ook een aantal generaals werd vermoord.

      • RLMertens schreef:
        9 mei 2015 om 21:48

        @somers. ‘dat de koloniale staat Nederlands Indië naadloos zou zijn overgegaan in de nieuwe Indonesische staat etc.- tot verbanning is op onovertroffen schaal gebruik gemaakt etc.’ Dat is nou precies wat er gebeurd is met zo’n ‘naadloze’ overgang; Waarbij inderdaad die koloniale exorbitante rechten, (grond)wetten als erfenis werden achtergelaten. Van expedities/pacificaties, verbanning tot politionele- excessen/Z-Celebes- acties!
        Waarbij indertijd stamhoofden/vorsten(Bali) gewoonte getrouw werden omgebracht/vermoord.
        Zo’n naadloos voorbeeld doet toch volgen?

      • Pierre de la Croix schreef:
        9 mei 2015 om 13:08

        Soerabaja Johnny. Het is voor mij altijd genieten geblazen als meneer Somers schriftelijk college geeft. De slagroom op de taart deze keer de verwijzing naar Woutertje Pieterse …… Ik zie het voor mij.

        Ik ken nl. een (Indische) dame, nu bijna 80, die in haar jonge jaren tijdens de autorit orde hield onder 3 op de achterbank van de auto vechtende en schreeuwende kinderen door vanaf de bestuurderszetel met één hand naar achteren te reiken om daarmee klappen of een djèwèr uit te delen aan al wie zich “per ongeluk” binnen haar handbereik bevond.

        Those were the days …..

        Pak Pierre

  5. Surya Atmadja schreef:
    6 mei 2015 om 13:38

    Het congres plaatste de MRI aldus als voorstadium voor een volwaardig parlement tegenover de door Nederland in het leven geroepen Volksraad. (pag 256)
    ========================================================
    Heb al vaker geschreven : Volksraad ?
    Apa itoe ?
    Dat is toch de fopspeen van de Nederlanders ?

    Beantwoorden
    • P.Lemon schreef:
      6 mei 2015 om 16:01

      @Pak S.A. ‘Volksraad’ Tida pertjaja…

      In deze lekkere compacte timeline ziet u ‘m tevoorschijn komen…als schuchtere poging tot meer democratie?

      1914- Oprichting van de Indisch Sociaal Democratische vereniging IDSV door de Nederlander Sneevliet.
      1917-1918- Nationalisme wordt nog meer aangewakkerd door WOI waarin Europeanen beschaafde rol verliezen en door de Russische revolutie.
      1918- Volksraad wordt opgericht, bedoeld om de Indonesische bevolking bij het bestuur van Nederlands Indie te betrekken.
      1918- Novemberbeloften van G.G Van Limburg Stirum. De beloften aan de volksraad om meer bevoegdheden en een meerderheid van Indonesische leden worden niet waargemaakt door conservatieve tegenstand.
      1919- Scheuring in de Sarekat Islam tussen Marxisten en overtuigde Islamieten. Hierdoor verzwakte Sarekat Islam.
      1920- Eerste academische opleiding in Indonesie word opgericht. Technische Hogeschool in Bandoeng.
      Door verbanning of vertrek van veel leden van de IDSV werd de partij omgedoopt in PKI. Partai Kommunis Indonesia. Dit was de eerste communistische partij in Azië. Door de beloften van de ethische overheid die niet waar konden worden gemaakt werd het radicale nationalisme nog meer aangewakkerd.
      1927- Een nieuwe generatie nationalisten laat van zich horen. Zij hadden drie doelen: alle nationalistische stromingen verenigen, medewerking aan koloniale overheid weigeren, onafhankelijkheid doorvoeren. Belangrijk was hierbij de oprichting van de Partai Nasional Indonesia PNI. O.l.v Mohammed Hatta en Soekarno. Soekarno was van de twee de onbetwiste leider. De Westerse kennis die hij had kon hij omzetten in redes met begrippen uit de populaire Wayang. Hierdoor kreeg hij het volk achter zich.
      1929- Soekarno heeft vele aanhangers en wordt opgepakt en veroordeeld tot 4 jaar gevangenisstraf. De straf werd later omgezet in twee jaar en richtte schade aan binnen de PNI, maar maakte Soekarno ook tot martelaar en held van het volk.
      1930-Wereldcrisis. De welvaart eindigt en de kwetsbare economische positie van Nederlands Indie wordt bewezen.

      http://www.scholieren.com/samenvatting/11306

      Beantwoorden
      • Jan A. Somers schreef:
        7 mei 2015 om 16:45

        “1918- Novemberbeloften van G.G Van Limburg Stirum. De beloften aan de volksraad om meer bevoegdheden en een meerderheid van Indonesische leden worden niet waargemaakt door conservatieve tegenstand.” Zo makkelijk komt u er bij mij niet van af:
        De politieke gebeurtenissen in Nederland van november 1918 waren al snel doorgetelegrafeerd en gouverneur-generaal Van Limburg Stirum begreep dat ook in Indië wat werd verwacht. Op 18 november 1918 legde de regeringsgemachtigde voor algemene zaken Talma in de Volksraad een verklaring af waarbij ingrijpende hervormingen in het staatsbestuur van Nederlandsch-Indië in het vooruitzicht werden gesteld, de zogenaamde novemberbeloften van de gouverneur-generaal. Op 17 december werd de Commissie tot herziening van de Staatsinrichting van Nederlandsch-Indië ingesteld; in zijn installatierede op 28 december sprak Van Limburg Stirum in die commissie over “De evolutie op staatkundig gebied die zich elders voltrok ook hier te lande den wil versterkte om staatkundige verhoudingen aan te passen aan gewijzigde omstandigheden.” Het is dan een jaar na de Russische revolutie, een paar maanden na de Duitse nederlaag en de roerige novembermaand in Nederland ligt nog vers in het geheugen.
        De Indische Herzieningscommissie, telde 28 leden waaronder negen Indonesiërs, en stond onder voorzitterschap van Prof. Mr. J.H. Carpentier Alting, president van het Hooggerechtshof, later lid van de Raad van Nederlandsch-Indië. Met betrekking tot de politieke voorkeuren was er een driedeling: een kleine behoudende groep (waaronder de latere minister Welter), een grote middengroep die vrij ingrijpende hervormingen wenste, en een kleine radicale groep die nog verder wenste te gaan. Afzonderlijke nota’s van leden van de commissie namen niet minder dan 206 pagina’s van het verslag in beslag, in de vorm van ‘separate-’ en ‘dissenting opinions’. Het is deze interne verdeeldheid waar de commissie aan ten onder is gegaan. En tenslotte was Van Limburg Stirum de laatste landvoogd van de ethische politiek. Maar de commissie heeft ongemerkt toch sporen achtergelaten in de Grondwet van 1922 en de Indische Staatsregeling van 1925. Maar vooral heel voorzichtig met bestuurshervormingen, eigen rechtspersoonlijkheid en financiële zelfstandigheid. Staatkundige ontwikkelingen. Heel voorzichtig, om rechts Nederland niet al te veel wakker te schudden.

      • RLMertens schreef:
        7 mei 2015 om 22:31

        @Somer; mi. is ook GG de Graeff een ethicus. hij streefde naar/tot vorming van een gematigde nationalistische Indon.partij die enigszins bereidwillig tegenover Ned.zou willen staan. De arrestatie van Soekarno dec.1929 door hem bevolen onder druk van de Vaderlandse Club, was ook voor hem een nederlaag. Hij schreef verbittert; ‘een vloek lijkt te rusten op de Europese gemeente hier te lande, die zich door domheid en kortzichtigheid kenmerkt’.

  6. Surya Atmadja schreef:
    6 mei 2015 om 11:57

    11.00 Gevechts eenheid M=26000
    =======================================
    OEPS, ma’af , moet zijn 2600 .
    Nu gaan we een beetje dwalen , eigenlijk gaat het om de RMS als DAERAH of ze zelfbeschikkingsrecht heeft , en hoe werd de proclamatie van Soumouikil cs door andere Zuid Molukkers (Ambonezen) werd ontvangen.
    Want op zijn minst waren de helft Moslim of pro Indonesia of “neutraal”.
    Wie zijn de voormannen , hun achtergond/relatie met de Nederlanders , hebben ze voldoende achterban ?
    Toen, en wat belangrijk is , hoe zijn de verhoudingen, idealen anno 2015 en in de toekomst ?

    Beantwoorden
  7. Surya Atmadja schreef:
    6 mei 2015 om 11:33

    Jan A. Somers zegt:
    6 mei 2015 om 10:52
    Ja, die parachutisten hadden alleen hun persoonlijke wapen. Daarmee werden de vliegvelden veroverd (binnen een uur).
    ===================================================================
    Klopt .
    Er is ooit een posting of topic geweest over de verovering van Yogya en de gevangen neming van Sukarno, en de rol van de TNI .

    Kleine samenvatting : (Indonesische bronnen)
    *11-12- 1948 weigerde NL verder te overleggen met R.I , 13-12-1948 werd BIO(Bewindvoering Indon in Overgangstijd) opgericht , deelnemers waren deelstaten (v.d BFO) excl. R.I.
    *RI( de militairen) besloot om Sukarno naar India te sturen , reden was “officiele”bezoek
    *17-12-48 Cochran/Hatta stuurde een brf naar Beel , als reactie op de oprichting van BIO
    *18-12-48 aankondiging dat Dr Beel een belangrijke mededeling zal geven.
    ( Het is bekend dat Gen.Spoor al een tijd bezig was om TNI/RI te liquideren)
    * 02.00 uur 1e para-compagnie KST ging voorbereiden op Andir(Bandung).
    03.30 laatste briefing , 03.45 Majoorgeneraal Engles , Gen.Spoor kwamen op Andir.
    04.20 KST troep olv Kaptein Eekhout ging aan boord en 4.30 take off .
    06.25 bericht van de jagers piloten dat dropping zone is vrij
    0.6.45 de eerste dropping Maguwo vliegveld .
    Gelijktijdig met de dropping ging Beel zijn boodschap via de radio uitzenden, de 2de Agresi Militer Belanda is een feit geworden.
    *De schermutselingen was kort , 25 minuten .
    07.10 Maguwo veroverd .
    09.00 432 KST landen in Maguwo ,
    11.00 Gevechts eenheid M=26000 , inclusief 2 bataljon (1900) en Brigade T met zware wapens olv Kol. Van Langen begin naar Yogya te trekken.

    wordt vervolg

    Beantwoorden
  8. van den Broek schreef:
    5 mei 2015 om 23:10

    Het getuigt natuurlijk van groots politiek inzicht van Nederland. Terwijl de Amerikaanse en Britse diplomatieke acties nog gaande waren of in gang moesten worden gezet, kwam de tweede of politionele militaire actie van Nederland als klap op de vuurpijl. De Britten voelden zich om een understatement te gebruiken “perplexered” and embarrassed. de Amerikanen waren “shocked”. De Amerikaanse vertegenwoordiger in de Veiligheidsraad beschouwde de Nederlandse actie als” de grootste fout in de geschiedenis”. Washington voelde zich in zijn hemd gezet.

    Den Haag had gehoopt de Veiligheidsraad buiten de boot te houden door zijn militaire actie samen te laten vallen met het kerstreces van de VR. Dat lukte echter niet. Den Haag had alles geprobeerd het conflict nationaal te houden maar door de actie werd de VR erbij betrokken. Ondanks de verpletterend militaire overwinning slaagde Nederland niet in haar politieke doeleinden te verwezenlijken en daar gaat het uiteindelijk om. Nederland kon de Republik niet POLITIEK isoleren. De Republik Indonesia RI moest in het vervolg als gelijkwaardige partner en niet als onderdeel van de VSI geaccepteerd worden.

    Beantwoorden
    • RLMertens schreef:
      6 mei 2015 om 00:12

      @vdBroek. Klopt! En inderdaad; het getuigt natuurlijk van ‘groots politiek inzicht’ van Nederland. Vooral plan Beel; opzet niet Soekarno, maar de sultan Djokja als RIS leider naar voren te schuiven. Deze laatste bedankte, toen hij er kennis van kreeg, voor ‘de eer’. Hij was altijd al tegen Nederland gekant. Zo ook de federale staten, niet gekend in deze 2e. actie-vanwege de Bandoeng conferentie, keerden zich tegen Nederland!
      Zie/lees J.G.de Beus; Het laatste jaar ; de VR tirade tegen Nederland

      Beantwoorden
      • Jan A. Somers schreef:
        6 mei 2015 om 11:14

        “VR tirade tegen Nederland” Zo’n tirade is natuurlijk akelig om aan te horen. Maar het zet geen zoden aan de dijk. Dat merken we nu weer met de discussie in de Veiligheidsraad over Oekraïne. Men kon het toentertijd niet eens worden over een Canadees-Amerikaans voorstel voor een resolutie. Besloten werd het standpunt van de Raad neer te leggen in een ruling (brief) van de voorzitter aan de UNCI. Die commissie was krachtens de Veiligheidsraadresolutie van 28 januari 1949 voortgekomen uit de voorgaande Commissie van Goede Diensten.

      • van den Broek schreef:
        6 mei 2015 om 16:29

        Toen Nederland de Republiek Indonesia als gelijkwaardige partner, dus niet onderdeel van de VSI, diende te accepteren, was het hele concept van het zelfbeschikkingsrecht der deelstaten intern danwel extern voor Nederland niet meer interessant en liet deze eis in de onderhandelingen vallen. Dus de RMS werd daarbij buiten spel gezet ook omdat zij als deelstaat nog geeneens erkend was. Nederland veranderde van politiek en richtte zich op Nieuw-Guinea of all places, daar kon nog wat groots verricht worden: de Papoea’s vanuit het stenen tijdperk direct naar de Koude Oorlog brengen.

        Daar komt nog bij dat een andere eis van Nederland automatisch ook van de baan was : een interimperiode te creeeren zodat de deelgewesten onder Nederlandse leiding en op democratische wijze te laten kiezen of ze deel zouden worden van de VSI of zelfstandig, whats in a name, verder te gaan. Deze politieke omslag dwarsboomde de politiek van de RMS die geen gelegenheid had om verkiezingen te organiseren.
        Nederland wilde een vervroegde soevereiniteitsoverdracht, eerder dan wat de Veiligheidsraad wilde en zo waren alle wegen voor de RMS gesloten. Eigenlijk goed ook anders zou de RMS afgeschilderd worden als Nederlands maaksel.

        Het concept van zelfbeschikkingsrecht vloeit voort uit de koloniale geschiedenis waarbij de ex-kolonien het recht op zelfbeschikking zouden krijgen. Dit recht komt internationaal al voor in de Balfourdeclaration voor het bestaan van Israel, de rede van President Woodrow Wilson aangaande de oprichting van de Volkenbond , het verdrag van Montevideo voor wat betreft Zuid-Amerika en last but not least het Atlantisch Handvest, kijk naar onze 3 klas Atheneumleerling. Het is niet te verwonderen dat een ex-kolonie als de USA een belangrijke rol speelt.
        Het gaat hierbij om de ex-kolonien. Er vonden wel afscheidingen plaats maar die hadden verschillende gronden. Pakistan en Bangladesh scheiden zich op religieuze gronden van Indie af. Zo ook Ierland en Noord-Ierland.
        Zuid-Vietnam scheidde zich in eerste instantie af maar werd later door Noord-Vietnam veroverd.Noord- en Zuid Korea zoals Oost- en West-Duitsland zijn overblijfselen van de Koude oorlog. Duitsland is geen kolonie.

        De Verenigde Naties heeft zich bij de dekolonisatie gericht op het zelfbeschikkingsrecht van de kolonie als geheel en zich eigenlijk altijd afzijdig gehouden bij splitsing van een kolonie zoals in het geval van de RMS of Biafra. Het werd en wordt beschouwd als een interne aangelegenheid van Indonesie. De RMS is danook door geen enkel land erkend=Recognition. Een woord dat in het Volken- danwel Internationaal recht gebruikelijk is bij erkenning van een Staat.
        Dit woord heeft Nederland angstvallig en ook nooit in samenhang met 17 Augustus 1945 gebruikt in welk officiele vorm danook. De RMS is niet gelukt haar discussie te internationaliseren. Dit in tegenstelling tot Kosovo. Kosovo maakte zich onafhankelijk van Joegoslavie/Servie en werd door vele Staten erkend. De RMS zou haar als voorbeeld kunnen nemen

      • RLMertens schreef:
        7 mei 2015 om 00:29

        @Somers. Wel lezen; J.G. de Beus; Het laatste jaar van Indië. Hij (ambassadeur) zat in de Ned.commissie te Parijs, die de VN tirade moest aanhoren. Het zette wel het Hollands zootje aan de dijk! En…. het afscheid te Batavaia op 27 dec.1949!

  9. Surya Atmadja schreef:
    4 mei 2015 om 11:30

    In de site van Astaga .nl die werd geciteerd door Pak Lemon ( 4 mei 2015 om 00:50) staat o.a :
    “Een van de redenen van de moeizame gevechten met de Darul Islam was dat hun leider Kartosuwirjo kontakt had opgenomen met de Nederlanders en steun kreeg van een paar van hen, onder andere van eigenaren van ondernemingen en van vooraanstaanden en donateurs van de Negara Pasoendan”
    ==============================================================
    Een beetje nuancering is hier nodig .
    1. Dat S.M Kartosoewirjo “geheime”zaken deed met Westerling of zijn bazaen was toen nog niet bekend.
    Dat kon S.M.K ook niet openlijk doen om samen te werken met de vijand.
    Dan is hij gelijk een verrader geworden voor de Republikeinen en de Sundanezen .
    Pikant detail was dat juist! de “gerombolan”D.I/T.I.I die de ondernemingen aanvallen , de werkenden ontvoeren( tjoelik) .
    2. Van oorsprong waren de leden van de Darul Islam gerecruteerd uit de plaatselijke bevolking( Sundanezen) uit de buurt van Garut( Malangbong) en Tasikmalaya en omgeving.
    Van af de komst van de Islam en de Islamisering van de Hindu Koninkrijk Padjajaran (zie de rol van Sultanaat Bantam) , was West Java altijd een plek geweest waar de bijna fundamentalistische Islam grote invloed had. En nu nog steeds .

    3.De Nederlanders kenden alleen 1 Negeri Pasundan verhaal , waar sommige Sundanese “edelen” bepaalde (“foute”) zaken deden met de Nederlanders( o.a Westerling).

    Terwijl in feite een andere Negeri Pasundan bestaat met hun eigen Sundanese leiders zoals onder andere Raden Otto Iskandardinata (Si Jalak Harupat) en vele anderen .Hij was Van oorsprong leraar HIS.Later lid van Volksraad.
    Zie ook de rol van Pagoejoeban Pasoendan ( actief Sundanese Stovia studenten en vooraanstaande Sundanese families die reublikeins waren) en de Istri Pasoendan .

    Beantwoorden
  10. van den Broek schreef:
    2 mei 2015 om 20:42

    Wat aantekeningen bij bovengenoemd stuk.

    Voor Nederland was het Politieke doel van de tweede politionele actie ruimte te scheppen voor Constructieve Republikeinen om met Nederland te onderhandelen. Die wilden niet i.c waren niet beschikbaar en Nederland was verplicht om de gevangengenomen Republikeinse Topmannen bij het overleg te betrekken, zonder hen was dit niet mogelijk.

    De United Nations Commission for Indonesia of UNCI kwam in de plaats van de Commissie van Goede Diensten CGD en dit was een volledige nederlaag voor Nederland.
    Nederland had de resoluties van de Veiligheidsraad niet opgevolgd en dit mondde uit in een paar klemmende eisen van de Veiligheidsraad .
    a) Nederland en de Republiek dienden hun militaire acties onmiddellijk stop te zetten.
    b) Nederland diende de Republikeins leiders onmiddellijk en onvoorwaardelijk vrij te laten en deze dienden naar Yogya terugtekeren om hun Bestuur (Governance) weer op te nemen.
    c) Onderhandelingen hadden prioriteit en zouden plaatsvinden with assistance and auspices of an UNCI. Het stappenplan was het volgende
    d) voor 15 maart diende er ingestemd te worden over een interim regering en vervolgens zouden er verkiezingen plaatsvinden
    e) uiterlijk 1 April 1950 zou de soevereiniteit worden overgedragen, indien niet dan zou de UNCI een rapport uitbrengen aan de Veiligheidsraad.

    Nederland werd onder curatele gesteld door de Veiligheidsraad. Als Nederland niet snel met een oplossing kwam, dan zou de Veiligheidsraad kort en goed de zaken overnemen.
    Dit was het resultaat van de zo triomfelijk binnengehaalde politionele actie. Het was nu voor Nederland slikken of stikken. 27 December: soevereiniteitsoverdracht.

    Voor de indische Nederlanders begon de reis:
    One does not discover new lands without consenting to lose sight of the shore for a very long time (or forever)
    On ne découvre pas de terre nouvelle sans consentir à perdre de vue, d’abord et longtemps, tout rivage. (Andé Gide)

    Beantwoorden
    • Jan A. Somers schreef:
      5 mei 2015 om 11:51

      “Dit was het resultaat van de zo triomfelijk binnengehaalde politionele actie. Het was nu voor Nederland slikken of stikken.” Maar ook voor de republiek! Het was voor Nederland een politieke nederlaag. Maar het Indonesische leger had een nederlaag geleden en dat was hard aangekomen. Met het verwijt naar de politiek en legerleiding dat generaal Soedirman met zijn officieren en eenheden uit Djokja waren gevlucht, Soekarno en zijn kabinet in de steek latend, die zich gevangen hebben laten nemen. Generaal Simatupang realiseerde zich dat een blijvende kloof zou kunnen leiden tot een burgeroorlog die Indonesië zich toch niet kon veroorloven. Zowel in Nederland als in Indonesië was er een patstelling. Maar wel een patstelling die relatieve nieuwkomers op het politieke toneel gelegenheid gaven een doorbraak te forceren: Roem en Van Roijen. In de rechtsgeschiedenis is het interessant dat hun akkoord formeel geen akkoord was, maar twee eenzijdige, ongeveer gelijkluidende verklaringen. Daar kun je in het overleg tussen beide partijen dan ook geen ruzie over maken. Dit was gebruikelijk in het beginnend volkenrecht in de late middeleeuwen, met de nog absolute ideeën bij het prille soevereiniteitsdenken. Beide partijen gingen, ieder voor zich, een eenzijdige verbintenis aan, waarbij soevereiniteit niet word aangetast. Beide partijen worden in hun waardigheid gelaten,. Een samenvallen van äusseres Staatsrecht. Je zag het ook nog terug bij sommige verdragen tussen de VOC en plaatselijke machtshebbers. Het ondertekenen van twee documenten die op enkele woordjes na gelijkluidend zijn. Een modern overblijfsel hiervan is dat het ondertekend document met veel poeha wordt uitgewisseld, maar tegenwoordig natuurlijk volstrekt gelijkluidend. En dit Van Roijen/Roem-akkoord was inderdaad de grote doorbraak.

      Beantwoorden
      • Surya Atmadja schreef:
        5 mei 2015 om 13:10

        Jan A. Somers zegt:
        5 mei 2015 om 11:51
        Met het verwijt naar de politiek en legerleiding dat generaal Soedirman met zijn officieren en eenheden uit Djokja waren gevlucht, Soekarno en zijn kabinet in de steek latend, die zich gevangen hebben laten nemen.
        ==========================================================
        Leuk om een Nederlandse versie te lezen.
        Zie de time line van de gebeurtenisen die gereconstrueerd en gecheckt kunnen worden.
        De pijn bij de Republikeinen (TNI en de eerste lichting nationalisten) was de verkrachting van Linggardjati overeenkomst .
        De facto erkenning van R,I over Java , Madura en Sumatra.
        En de volgende “traject”, zoals de Agressie Militair I en Agressie Militair II , Renville akkoord .
        Iedere betrokkenen kunnen aan hun klompen of terumpah voelen waar het naar toe kan leiden.

      • Jan A. Somers schreef:
        5 mei 2015 om 17:28

        Maar dat is toch zo? De luchtlanding bestond volgens mij uit slechts drie compagnieën, zo’n driehonderd man van het KNIL. Na het opruimen van de landingsbaan landden andere vliegtuigen met militairen. Djokja was binnen een dag veroverd, zonder zwaar materieel, volgens mij met geen of weinig slachtoffers. Nog veel erger: Die KNILlers waren in no time weer weg, ze moesten die dag nog naar Palenbang, en daarna nog ergens anders naar toe. (hebben ze mij verteld). Sommige kranten hadden het over een grote macht aan parachutisten. Maar het waren die dag steeds dezelfde op een andere plaats. Ik kan mij voorstellen dat de Indonesische militairen tot in hun hart gekrenkt waren. Zou ik ook zijn geweest! Een vernedering! Daar had Linggadjati niets mee te maken, net zo min als Renville. Daar wilden die militairen toch al niks mee te maken hebben.

      • masrob schreef:
        9 mei 2015 om 13:22

        In 1960 zette kolonel T.B. Simatupang zijn herinneringen aan het laatste jaar van de onafhankelijkheidsstrijd op papier in het boek Laporan dari Banaran, een boek dat in 1985 in een Nederlandse vertaling verscheen.

        In het boek ging hij in op de van van Yogya.

        “Had Ygyakarta verdedigd kunnen worden tegen de aanval van de Nederlanders? Ik ben van mening, dat de voorwaarden ontbraken om de stad gedurende onbeperkte tijd tegen de aanvallen van de Nederlanders te verdedigen.

        Had Yogyakarta gedurende enige tijd verdedigd kunnen worden? Twee of drie dagen bijvoorbeeld? Ik meen dat dit theoretisch wel mogelijk was geweest. Als wij Maguwo* in handen kunnen houden en het op de eerste dag effectief hadden verwoest, hadden wij misschien twee of drie dagen gekregen voordat Yogya gevallen was. Wij vertrouwden er echter op, dat de Nederlanders niet zouden aanvallen zolang de briefwisseling via de Drie Staten Commissie of, preciezer, via de vertegenwoordiger van de Verenigde Staten van die commissie, nog niet was afgebroken. Dit vertrouwen weerhield ons ervan maatregelen te nemen die de van Yogya misschien met twee of drie dagen hadden kunnen vertragen.

        Wat zou er gebeurd zijn, als wij de val van Yogya inderdaad zo’n twee of drie dagen hadden kunnen tegenhouden? Zo’n vertraging zou in de eerste plaats een psychologische betekenis hebben gehad, zowel in eigen kring als daarbuiten. Maar na een of twee dagen zouden we Yogya toch hebben moeten verlaten. Die vertraging zou ons natuurlijk wel meer tijd hebben gegeven om in de stad de verschroeide-aardetactiek toe te passen. (…)

        Zo’n vertraging zou de daaropvolgende ontwikkelingen echter niet wezenlijk hebben beïnvloed. Deze ervaring bevestigt eens te meer de militaire stelling die luidt: “Houd u altijd gereed voor onverwachte gebeurtenissen: Always expect the unexpected.”

        * Maguwo was de naam van het vliegveld van Yogya.

        Bron: T.B. Simatupang, Het laatste jaar van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd 1948-1949. Een authentiek verslag door de voormalig chef-staf van de Indonesische strijdkrachten (Kampen, 1985) pp. 36-37.

      • Boeroeng schreef:
        9 mei 2015 om 13:30

        Welke verschroeide aarde ? Djokja platbranden? Dat kan hij niet bedoeld hebben.
        Kantoren in brand steken? Daarmee ook historische gebouwen vernielen?

      • RLMertens schreef:
        5 mei 2015 om 23:51

        @Somers. De Indon.(leger)leiding had allang besloten tot de tactiek van terugtrekking. Tegen een Ned/luchtmacht/para aanval met tanks/artillerie/infantrie (zonder groot materieel?) was de Rep.niet opgewassen. Zie nog de kranten foto’s met de para aanval en de zwaaiende tankbemanning; op naar Djokdja! Lachende Republikeinse leiders, die naar elders werden afgevoerd. Zelfs Soekarno lachte (Alfred van Sprang; En Soekarno lacht…)Plan Beel; niet Soekarno, maar de sultan moest de leider der RIS worden, was gelukt. Zie nog juichende Ned.pers. En toen……op 30/6’49 ontruimden de zwaar aangeslagen Ned. troepen (lees hun memoires) Djokja, waarna een week later een glorieus Indon. leger zijn intocht hield!
        De Indon. militairen in hun hart gekrenkt? U ook? En gen.Spoor?
        ( om nog maar te zwijgen, wat er op 27 dec.’49 te Batavia gebeurde!)

      • Jan A. Somers schreef:
        6 mei 2015 om 10:52

        Ja, die parachutisten hadden alleen hun persoonlijke wapen. Daarmee werden de vliegvelden veroverd (binnen een uur). De daaropvolgende landingen op het vliegveld konden wat jeeps meebrengen met brens. Die hebben Djokja veroverd (binnen een uur). Soekarno is in zo’n jeep weggebracht. Pas de volgende dag kwam er zwaarder materieel over land. Geen veldartillerie, daar heb je in een stad niks aan.
        Raar dat je er gekrenkt van kunt worden. Maar dat heb ik bij anderen vaker gezien. Een beetje dom zou onze koningin zeggen.
        Dat terugtrekken en tegenaanval in de flanken was een knappe guerrillatactiek van generaal Nasution. Heb ik goed kennis mee gemaakt bij mijn officiersopleiding. Alleen werkt dat niet in een stad, dat zijn smerige straatgevechten. Behalve in o.a. Djokja.

      • RLMertens schreef:
        7 mei 2015 om 00:14

        @Somers. Over tactiek gesproken; Djokja gaf geen tegenstand, echter na de bezetting verhevigde het de strijd, vooral toen de stemming in de VN zich tegen Nederland keerde! In deze periode vielen nog meer Nederlandse gesneuvelden dan in voorgaande periodes. Onder leiding van de toen nog lt.Soeharto werd een commando aanval gedaan, die Djokja 2 dagen in de Republikeinse greep hield. Om vooral de wereld (VN) te tonen dat de TNI nog springlevend was. En met succes, want op 30/6’49 moest gen.S.H.Spoor zijn manschappen opdragen zich uit de stad; de Republikeinse hoofdstad; pesthaard Djokja, terug te trekken!

  11. RLMertens schreef:
    1 mei 2015 om 23:24

    In mei 1948 hielden de door Nederland opgerichte deelstaten met de Republiek!, ZONDER Nederland!, een conferentie te Bandoeng. Uitkomst tot vorming van de RIS geen GG maar een directorium van 3 Indonesiërs en één Nederlander! Nederland was hierdoor verbolgen en begreep dat de Republiek de dienst de dienst zou uitmaken. De ‘2e politionele actie’ moest hier een einde aan maken en deze werd in de Kerstweek(VN op reces) van december 1948 ingezet, zonder de federale Staten in kennis te stellen. Na de actie kozen ALLE federale Staten voor de Republiek!
    Note; vandaar dat Nederland niet protesteerde, toen de RIS omgezet werd tot de Republiek.

    Beantwoorden
    • Jan A. Somers schreef:
      2 mei 2015 om 11:53

      Nadat de Republiek Amerikaanse bemiddeling had afgewezen, werd een voorstel van minister Van Kleffens om een aantal landen te laten bemiddelen door de Verenigde Staten overgenomen en op 25 augustus aanvaard. Op 27 oktober arriveerde de Commissie van Goede Diensten bestaande uit Paul van Zeeland (België, namens Nederland), Richard Kirby (Australië, namens de Republiek), en Frank Graham (Verenigde Staten, door beide eerdergenoemden gevraagd). De besprekingen vonden in Tandjong Priok plaats op het Amerikaanse transportschip Renville. Op 17 januari 1948 werd het akkoord van Renville ondertekend, feitelijk een bevestiging van Linggadjati! Er was duidelijk sprake van een Amerikaans-Nederlandse overeenstemming waarbij de Republiek afstand moest doen van de net door de Nederlanders veroverde gebieden. Feitelijk veranderde er echter niets, in de Republiek liep de oppositie te hoop tegen Sjarifoeddin en bracht begin februari het kabinet ten val.
      In het kader van de Bijeenkomst Federaal Overleg (BFO) richtten ook de net bezette diverse regio’s zoals Oost-Sumatra, Madoera, Palembang, West- en Oost-Java zich op een eigen plaats binnen de Verenigde Staten van Indonesië. Uit vertegenwoordigers van die deelgebieden werd een Voorlopige Federale Raad gevormd, allen Indonesiërs onder leiding van Prof. Hoesein Djajadiningrat. Op grond van voorstellen van die Raad werd op 9 maart 1948 de Raad van Departementshoofden omgevormd tot een Voorlopige Federale Regering. Onder bescherming van de Nederlandse strijdkrachten konden de nieuwe Indonesische bestuurs- en regeringsorganen zich ontwikkelen, het maatschappelijk en economisch leven kwam weer op gang ondanks sabotagepogingen. Vanaf april had Indonesië weer een handelsoverschot.
      Vice-President Hatta wist een ‘zaken’kabinet te formeren maar kreeg ook geen gezag over de vele strijdgroepen. Na de evacuatie van republikeinse troepen uit de bezette gebieden bleken allerlei kernen te zijn achtergebleven, al snel aangevuld met infiltranten. Samen met de omvangrijke, in Batavia vertoevende Indonesische delegatie kwam het tot een intimidatiecampagne tegen de met de Nederlanders samenwerkende Indonesische bestuurs-ambtenaren. Minder zichtbaar voor de buitenwereld was de toenemende communistische activiteit in republikeins gebied, op 19 september resulterend in een door de uit Moskou teruggekeerde communistenleider Moeso ontketende communistische rebellie in Madioen.
      De tweede politionele actie had hier niets mee te maken. Die actie had het gunstige effect dat na een ruling van de Veiligheidsraad Indonesië weer mee deed in de UNCI. Het resultaat hiervan was het akkoord Van Roijen/Roem. Op 22 juni werd overeenstemming bereikt over de deelnemers aan de Ronde Tafel Conferentie in Den Haag. Naast vertegenwoordigers van Nederland en de Republiek, de partijen in het geschil dat bij de Veiligheidsraad in behandeling was, vertegenwoordigde de Bijeenkomst Federaal Overleg (BFO) de gebieden buiten de Republiek. Die deelstaten waren dus gewoon als zodanig vertegenwoordigd.
      “Na de actie kozen ALLE federale Staten voor de Republiek!” En toch maar handtekeningen zetten onder de RIS.

      Beantwoorden
    • RLMertens schreef:
      3 mei 2015 om 15:06

      @Somers. ‘die 2e actie had een gunstig effect…..? -De VN sommeerde Nederland te stoppen, stond te Parijs terecht voor de Veiligheidsraad. VN functionaris; ‘wat u deed, is nog erger dan wat de nazi’s uw land heeft aangedaan’! Recht schrijven wat krom is – ‘handtekeningen zetten onder RIS’. Dat deed Nederland ook te Londen 24 sept.1941 onder het Atlantisch Handvest; Elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht! En koekje van eigen deeg!

      Beantwoorden
      • P.Lemon schreef:
        3 mei 2015 om 16:22

        @Hr Mertens. “De VN sommeerde Nederland te stoppen, ”

        De VN veroordeelde maar de USA sommeerde ( terimah kasih amerika) want anders…

        ***De eerste actie duurde van 30 juli tot 4 augustus 1947, en werd gevolgd door een formele wapenstilstandsovereenkomst, bereikt op initiatief van een VN Commissie van Goede Diensten na overleg aan boord van het oorlogsschip de Renville (17 januari 1948).

        Op basis van deze overeenkomst werden de onderhandelingen tussen Nederland en de Indonesische republiek over de politieke toekomst van Indonesië weer hervat. De onderhandelingen die na de regeringswisseling in augustus 1948 aan Nederlandse kant werden gevoerd door minister van Buitenlandse Zaken D.U. Stikker en aan Indonesische kant door Mohammed Hatta leverden evenwel zo weinig op dat op 18 december 1948 een tweede politionele actie werd ingezet, die op de laatste dag van dat jaar moest worden beëindigd nadat de Veiligheidsraad opnieuw een resolutie had aangenomen waarin het Nederlandse militair optreden werd veroordeeld. Van beslissende betekenis is hier de houding van de Verenigde Staten geweest. Achter de schermen hebben de Amerikanen zware pressie op de Nederlandse regering uitgeoefend. Bevreesd dat de nationalistische beweging in Indonesië in communistisch vaarwater terecht zou komen indien Nederland niet snel de soevereiniteit over Oost-Indië uit handen zou geven, drongen zij aan op spoedige verlening van onafhankelijkheid.
        http://www.politiekcompendium.nl/9351000/1f/j9vvh40co5zodus/vh4vakr6vuzc

      • RLMertens schreef:
        3 mei 2015 om 22:46

        @Lemon. De VN veroordeelde…. klopt. Lees: De Beus; Het laatste jaar. Indertijd ambassadeur te Parijs, die toen bij de ‘uitbrander van de Veiligheidscommissie’ aanwezig was. – Het aangehaalde politiekcompendium is mi.een school voorbeeld van ‘recht schrijven wat krom is’ (geschied vervalsing). Feiten weglaten; bv. het Atlantisch Handvest die toen al in 1941(Japanse aanval was er nog niet) al grote beroering bij de Indonesische Nationalisten bracht, omdat de GG
        Tjarda in de Volksraad er een andere draai aangaf; ‘zelfbeschikkingsrecht, alleen van toepassing op de Europese koloniën’. Oprichting Gapi: met Nederland is niet praten/niets te verwachten. Vandaar de de proklamasi op 17/8/1945. Nederland stuurde meer troepen vanwege de vele moorpartijen etc. Nederland wilde oorlog omwille van herkolonisatie! Men wilde oa. rehabilitatie; gezagsaanzien (bij de inlanders) voor de smadelijke nederlaag tegen Japan. Wat hr.v.d. Broek hieronder 2/5 meldt is juist/terecht.

      • P.Lemon schreef:
        4 mei 2015 om 00:50

        @Hr Mertens “voorbeeld van ‘recht schrijven wat krom is’ (geschied vervalsing).”

        Er is naast de officiële papieren stukken ( toezeggingen, beloftes, afspraken ) altijd een niet zichtbare onderstroom aanwezig om de aangesprokene (Nederland) te dwingen die besluiten uit te voeren. Plat gezegd door wat chantage, manipulatie.

        ***Maar onder internationale druk moest Nederland zich uiteindelijk terugtrekken uit Indonesië. Ten eerste door de internationale druk van de Verenigde Staten, die de financiële bijdrage aan Nederland, de Marshallhulp, dreigde te stoppen. Ten tweede oefende ook Engeland druk op Nederland uit.

        De Engelse regering had beloofd de Nederlandse troepen naar Indonesië over te brengen bij aanvang van de Politionele Acties, maar verzaakte deze belofte. Hierdoor liep Nederland meteen tegen een achterstand aan in de strijd voor het behoud van de kolonie. Zoals een ex-hospik verklaarde: ”velen van ons stierven zelfs voordat wij Indonesië bereikten, en op het weinige brood dat wij nog hadden was de schimmel laag nog dikker dan het brood zelf”. Deze actie van Engeland was bedoeld om Indonesië de tijd te geven om een leger op te bouwen, zodat zij zich beter tegen de Nederlanders konden beschermen.

        De Nederlandse machtspositie was na de Tweede Wereldoorlog zwak en het was onmogelijk voor Nederland om een vuist te maken tegen de VS en Engeland. Zo werd Nederland ertoe gedwongen de soevereiniteitsoverdracht te tekenen. Juliana repte in haar toespraak met geen woord over de politieke druk of de politionele acties. Daarnaast wekte zij de indruk dat de Nederlandse regering Indonesië uit vrije wil de onafhankelijkheid schonk. Het leek zo een keuze waarbij geen economische of militaire, maar humanitaire redenen ten grondslag lagen.

        http://www.isgeschiedenis.nl/toen/december/de_soevereiniteitsoverdracht_van_indonesie/

        of http://www.astaga.nl/indonesie-tijdlijn/index49.htm

      • RLMertens schreef:
        4 mei 2015 om 23:49

        @Lemon. Ik ben het eens met uw intro, echter niet met; ‘een onderstroom van chantage/manipulatie door de geallieerden etc.. Eerder andersom; Het is juist Nederland, het Atlantisch Handvest 1941 verloochende; elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht, die de Britten voor ‘het blok zette’ om deze Republiek/revolutie (voor Ned.) neer te slaan. Mountbatton was not amused over inlichtingen/situatie in Indië, die Van Mook hem gaf. Zo ook gen.Christian die zich geplaatst zag tegen een overmacht van de Republiek.- De Britten hebben Nederland helemaal niet beloofd om troepen naar Indië/Indonesië te vervoeren. Eerder juist de eerste contingenten Nederlandse troepen tegen gehouden, omdat zij vreesden voor escalatie. Waardoor vooral de (onbeschermde) buitenkampers(Indo families, zonder vaders) en andere pro Ned.groepen gevaar liepen! De aantijging; ‘om Indon. de tijd te geven hun leger op te bouwen is valselijk. De Republiek had aan militaire middelen wat zij/via Japanse arsenaal verkregen/geroofd hadden, maar een vastberadenheid in; hidup antau matti; merdeka!( In Soerabaja tegen de Britten in praktijk gebracht). Bovendien hadden de Britten uitsluitend Indiërs als manschappen, die helemaal afkerig waren om tegen hun broeders ten strijde te trekken. India was ook het eerste land , die de Republiek meteen erkende. Nehroe verbood verdere Brits/India’se inmenging. Bij de ‘2e pol.actie’ was er geen één VN lid, die Nederland steunde.Het was tevens de laatste actie, die een Pyrrus overwinning bleek en nu nog na siddert. Een oorlog na een wereldoorlog, die zinloos bleek en ontelbare burger slachtoffers heeft gekost. Dat koningin Juliana sympathie had voor de Indon. onafhankelijkheid is bekend en is te zien in de tv.serie Juliana. Over de laatste zin uit de overdrachtsrede; ‘alleen God weet ,waarom deze overdracht niet eerder of later, maar nu is geschied'(men zegge; door haar zelf ingelast) is veel gespeculeerd. Haar reis naar Indon.in de jr.’70 was een ongekend succes.( in tegenstelling tot die van Kon.Beatrix)
        Tenslotte; ‘recht schrijven wat krom is’ schijnt bij vooral historici/isgeschiedenis een mode te zijn.
        Note; mijn kleinzoon anno heden, 3e Atheneum, bij zijn geschiedenis leraar geattendeerd op het Atlantisch Handvest 1941; Elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht!
        Door Nederland ondertekend te Londen 24/9/’41. De leraar had er nooit over gehoord!
        Over geschied vervalsing gesproken.

      • P.Lemon schreef:
        5 mei 2015 om 02:26

        @Hr Mertens. Omtrent geschiedvervalsing….
        In uw eerdere gastpiekeran en reacties heeft u uw standpunt daarover naar voren gebracht , daarmee anderen de kans biedend dit te relativeren en bekritiseren.
        indisch4ever.nu/2011/12/27/opmerkelijke-feiten-en-zaken-aangaande-nederlands-indieindonesie/

      • RLMertens schreef:
        5 mei 2015 om 23:16

        @Lemon. Jazeker; kritiek/relatieveren is welkom. Vandaar toch deze polemiek? Echter, is het niet opvallend dat in de Ned.Indische geschiedschrijving/tijdlijnen onderstaande feiten niet worden vermeld/genoemd; Het door Nederland te Londen dd.24/9’41 ondertekende Atlantisch Handvest en het aller eerste gesprek met de Republiek dd.4/10’45 te Batavia tussen Van der Plas en Hatta (Soekarno niet gewenst) waarbij het zelfbeschikkingsrecht=merdeka niet door Ned. werd gehonoreerd. Waarna de achterban, na een oproep 5/10’45 van Soekarno voor een voedsel boycot, tot bersiap kwam.
        Wel een nadruk op de zgn. HM. 7 december rede waarin het zelfbeschikkingsrecht helemaal niet is genoemd/vermeld.(vandaar mi. ook een reden tot de proklamasi 17/8’45) Zeer tot ongenoegen van enige Indon. afgevaardigde Soejono in het oorlogs kabinet te Londen. Bij de stemming hierover waren alle leden tegen. Zelfs Van Mook.

      • P.Lemon schreef:
        6 mei 2015 om 13:27

        @Hr Mertens “waarbij het zelfbeschikkingsrecht=merdeka niet door Ned. werd gehonoreerd. ”

        Uw stokpaardje blijft steeds het door Nederland ondertekende Atlanisch Handvest, waarmee men ongedacht een kans heeft gemist om Indië op een gezamenlijk gekozen tempo en wijze naar zelfstandigheid te leiden.
        Aan de andere kant smeedde ,de ontkenning dat het van toepassing was op Indië de groeperingen vd nationale beweging,wel tot een eenheid.!?
        Een tactische blunder van Nederland dat het begin was en uiteindelijk leidde tot de diaspora vh Europese bevolkingsdeel. Tabé insulinde.

        Terugblik:
        *** Intussen hadden Churchill en Roosevelt op 15 augustus 1941 het Atlantisch Handvest wereldkundig gemaakt dat een reeks gemeenschappelijke beginselen bevatte. Eén daarvan was de eerbiediging van het recht van alle volkerenom de regeringsvorm te kiezen waaronder zij wilden leven. Een week later dienden Soetardjo en zevenentwintig andere Indonesische leden van deVolksraad een schriftelijke vraag in, waarin zij aandrongen op een spoedige en duidelijke uiteenzetting of de Nederlandse regering de Brits-Amerikaanse verklaring aanvaardde en wat daarvan de consequenties waren voor de Indonesische bevolking. Het gouvernement antwoordde in november, dat de regering het Atlantisch Handvest inderdaad onderschreef, dat dit Handvest richtlijnen aangaf voor de internationale verhoudingen en zich dus niet direct inliet met de interne verhoudingen van rijken wier bestaan zich in de geschiedenis had bevestigd, dat de regering overigens de in het Handvest vervatte beginselen al lang binnen het Koninkrijksverband toepaste voorzover die daarvoor in aanmerking kwamen, en dat zij daarom in haar instemming met dat Handvest geen aanleiding zag tot heroverweging van haar beleid ten aanzien van de onder Nederlands bestuur staande inheemse volkeren van Nederlands-Indië.
        De steeds scherpere tegenstelling tussen het gouvernement en de nationale beweging leidde ertoe, dat de gelederen zich binnen die beweging steeds meer sloten. Dat bleek onder meer in augustus 1941 toen vrijwel alle Indonesische leden van de Volksraad de vraag over het Atlantisch Handvest ondertekenden. Het bleek opnieuw toen in september 1941 in Jogjakarta een tweede Indonesisch Volkscongres bijeenkwam, als vervolg op het congres dat in december 1939 had plaatsgevonden. Niet alleen waren alle in de Gapi verenigde organisaties hier vertegenwoordigd, maar ook alle groeperingen die in de islamitische federatie MIAI samenwerkten. Bovendien nam nu ook
        de PPBB (Soetardjo’s bond van inheemse bestuursambtenaren) er aan deel,naast de federatie van vakbonden van inheems overheidspersoneel. Nog nooit was de eenheid binnen de nationale beweging zo groot geweest. Het congres besloot tot de oprichting van een Madjelis Rakjat Indonesia (MRI, Raad van het Indonesische Volk). Deze Raad zou optreden als vertegenwoordigend lichaam van het Indonesische volk en onder meer grote vergaderingen beleggen waarop dit volk besluiten zou kunnen nemen over alle zaken die zijn belangen raakten.
        Het congres plaatste de MRI aldus als voorstadium voor een volwaardig parlement tegenover de door Nederland in het leven geroepen Volksraad. (pag 256)
        Sinds mei 1940 had noch het Nederlands-Indisch gouvernement noch de regering in Londen daadwerkelijk tegemoet willen komen aan Indonesische wensen tot verandering van het koloniale bestel. Iedere tegemoetkoming zagen zij als een gevaarlijke concessie. Daardoor was er tussen de koloniale overheersers en de overheersten geen toenadering maar een ongekende verwijdering ontstaan. De oprichting van de MRI bezegelde de breuk tussen de nationale beweging en het Nederlandse gezag. Het gouvernement reageerde met een radicale maatregel: op 15 oktober 1941 kondigde het een totaal verbod op politieke bijeenkomsten af. (pag 257)

        http://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=5&ved=0CDYQFjAE&url=http%3A%2F%2Fwww.oapen.org%2Fdownload%3Ftype%3Ddocument%26docid%3D353251&ei=oPFJVbSbKoHMsgGjuoGwCw&usg=AFQjCNHxR0eeO78kckUxSNnU8MXSHmE0xg&sig2=zXOtdLiFhMSz8RMpVmcdcA&bvm=bv.92291466,d.bGg

      • RLMertens schreef:
        6 mei 2015 om 23:49

        @Lemon. Dank voor deze, mij onbekende bron, uiteenzetting aangaande de MRI.
        -Inderdaad is het Atlantisch Handvest mijn ‘stokpaardje’ geworden omdat ik hierover nimmer heb gehoord tot dr.L.de Jong met de Indische delen van het Koninkrijk in de 2e WO kwam. ‘Het gouvernement antwoordde in november dat het onderschreef. …..instemde met Handvest…. allang binnen het Koninkrijksverband toepaste…….geen aanleiding zag tot heroverweging …etc. Een prove van een antwoord wat ja en neen vervat! ( en de vragensteller voor joker zet). Geen wonder dat men, direct na 15/8 de proklamasi verkondigde.(een meesterlijke zet, die Nederland meteen achter de feiten zet).Het zelfbeschikkingsrecht, dus merdeka is toch de kern van het conflict Indië/Indonesië? Het smeedde inderdaad de Indonesiërs tot een éénheid tegen het gouvernement. Voor mij onbegrijpelijk dat ik in een vraag/discussie met nb. een professor geschiedenis aan de VU- A’dam (naam bij mij bekend) een schouder ophalend antwoord kreeg; hem onbekend. Idem op het Atheneum bij 2 van mijn kleinzoons, anno heden! Heeft u het eerder vernomen? -Het 2e punt; het gesprek Van der Plas- Hatta 4/10’45 en de voedsel boycot 5/10’45 en vervolgens de bersiap periode inluidde.( gedesavoueerd gesprek). Ik herinner mij nog levendig, dat ik als 10 jarige (buitenkamper) op de pasar te Ambarawa afgesnauwd en weg gejouwd werd in een vijandige sfeer. Het Nederlands argument; in een gezagsvacuüm….etc. is voor mij eveneens een prove; ‘hoe het is om geschiedschrijving naar je (Ned.) hand te zetten’.

      • Jan A. Somers schreef:
        7 mei 2015 om 11:48

        Zelfbeschikkingsrecht: een van de gezaghebbende studies over Volkenrecht: M.N.Shaw, International Law, ISBN 0-5231-46316-5: It is disputed whether the reference to the principle in these very general terms was sufficient to entail its recognition as a binding right, but the majority view is against it. Not every statement of a political aim in the Charter can be regarded as automatically creative of legal obligations. Dit begrip begint eigenlijk pas na 1960 handen en voeten te krijgen als een van de oudere criteria van het zijn van een staat.

      • RLMertens schreef:
        9 mei 2015 om 00:48

        @Somers. Als een Handvest wordt opgesteld, aangaande de verhoudingen in de wereld/ politiek, gericht tot alle naties/landen en het wordt vervolgens door die/diverse landen ondertekend, dan is het toch a legal obligation? Of bedoelt u ‘het zich NIET houden aan die ondertekening; automatically legal?

      • Jan A. Somers schreef:
        7 mei 2015 om 12:03

        “De VN sommeerde Nederland te stoppen, stond te Parijs terecht voor de Veiligheidsraad.” Het lukt mij de laatste tijd niet meer zoveel bronnen te lezen, maar waar kan ik die uitspraak vinden? De VN kan niets sommeren, en je kunt niet terecht staan voor de Veiligheidsraad, dat is geen internationale rechtbank. Ik dacht dat het ging over een resolutie, en naderhand een ruling die daarnaar verwees, met als inhoud (ongeveer):
        Nederland en de Republiek dienen hun militaire acties onmiddellijk stop te zetten. En dat gebeurde uiteraard. Het was volgens mij de eerste keer dat de Veiligheidsraad besloot tot een staak het vuren.

      • Surya Atmadja schreef:
        9 mei 2015 om 09:27

        Pak Jan,
        waarschijnlijk gaat het om de resolutie van 24-01-1949 , een schending van de Renville accoord.
        Nederland maakte een fout om te denken als Yogya veroverd* wordt en Sukarno en kopstukken
        van de republik uitgeschakeld kan worden de R.I niet meer bestaat.
        Niet wetende dat Sukarno/Yogya al een regering in balingschap (Pemerintah Darurat Rep.Indonesia) in West Sumatra had geinstaleerd.
        En de TNI had Yogya verlaten om guerilla oorlog te voeren .Na de vorming van Javaanse militaire groepen( Kol.A.H Nasoetion) en Sumatraanse groepen (Kol.Hidajat)
        Het opstarten van Wingate Operation ? / wehrkreis .

        Zie Atjeh Oorlog , na de verovering van de paleizen in Kotaradja ging de Atjeh oorlog nog tientallen jaren verder gegaan.

  12. van den Broek schreef:
    30 april 2015 om 15:18

    Opmerkelijk is, dat de Zuid-MolukkenRaad ZMR zich aansloot bij de DEELSTAAT Oost-Indie en in wezen een Daerah of deelgebied werd van de Negara Oost-Indie, weliswaar autonoom maar ondergeschikt.
    De Daerah kende een Hoofd en een UITVOERENDE Raad, geen wetgevende Raad dus. Deze instanties waren onder nederlands toezicht op democratische wijze gekozen. De Raad kon beschuldigd worden als verlengstuk van het Nederlands koloniaal bewind te fungeren.
    Borneo sloot zich in tegenstelling tot de ZMR niet aan bij een Negara en funktioneerde kortstondig als een de facto Negara. Borneo zou rechtmatig geweest zijn zich op de status van deelstaat i.c. Republiek te beroepen. De ZMR als Daerah daarentegen niet.

    Ambonse pemoeda’s (onder hen Frans Pattiasina) hadden beter Soekarno en Hatta moeten dwingen de Republiek der Zuid-Molukken uit te roepen, dan waren we van veel problemen verlost geweest en hadden we op 17 Augustus de proclamatie van de RMS gevierd

    Bij de Ronde Tafel Conferentie kwam aan het einde ook ook het vraagstuk van de het zelfbeschikkingsrecht naar voren. De COMMISSIE Rechtspositie Ambonezen van de Molukse voorman Polhaupessy kwam in het geweer, dus niet eens de ZMR . Met het plan Cochran was gedacht de kwestie via algemene verkiezingen in de overgangsperiode op te lossen maar dit werd doorkruist door het Nederlandse idee van vervroegde overdracht.
    Het lijkt me wel een juridisch kunststukje van de ZMR, als voorloper van de RMS zich te beroepen op de RTC alwaar alleen maar sprake was van Deel- en Staten, maar ik kan mij vergissen want ik ben geen jurist.

    En 27 december was alleen maar de soevereiniteitsoverdracht en niet de Erkenning. Erkenning smaakt teveel naar een Molukse inmenging in Nederlandse en binnenlandse aangelegenheden.

    De zaak RMS tegen de Koninklijke Pakketvaart Maatschappij
    Prof. Koopmans in het magazijn Themis schreef : Het ging tenslotte om een afscheiding uit een bestaand en door Nederland erkend staatsverband, het Indonesische: welnu, zo liep de redenering, dan is het de taak van de regering (en niet de Rechter die geen competenties heeft dan door de wet gesteld) om een dergelijke afscheiding en de daaruit voortvloeiende consequenties al dan niet te erkennen, en zolang zij niet tot erkenning is overgegaan is naar Nederlands recht niet sprake van een nieuwe staat.
    De rechtsgeleerde Langemeijer heeft het treffend geformuleerd, in zijn conclusie bij het arrest van de Hoge Raad in een enigszins vergelijkbare zaak, nl. die betreffende de afvloeiing van oud-KNIL-militairen (NJ 1951 no.217): het gaat om feiten die ‘weinig geschikt’ zijn ‘om langs de weg van een burgerlijk proces tot hun recht te komen’, die ook ‘niet met zekerheid bekend zijn of zelfs in de toekomst liggen’: hij sprak zelfs van ‘waarschijnlijkheidsoordelen’ die misschien meer bepaald worden ‘door wat men wenst dan door wat ervaring en redenering zouden doen verwachten’.

    Op de andere punten van dhr Oost-Indie ga ik niet in , of ik begrijp het niet danwel ik zie de zin er niet van in, ik weet niet of dat gelijk is aan onzin.

    Beantwoorden
    • Jan A. Somers schreef:
      30 april 2015 om 17:23

      “Opmerkelijk is, dat de Zuid-MolukkenRaad ZMR zich aansloot bij de DEELSTAAT ” Ik heb me er verder niet in verdiept maar ik dacht dat de ZMR de plek in de deelstaat oorspronkelijk gewoon best vond. Die deelstaat was binnen de federatie immers autonoom. Het probleem zou dan zijn ontstaan toen die deelstaat werd opgedoekt waarmee de ZuidMolukken gewoon verder moest als RI. Wat ze dan ook niet leuk vonden. Maar dat zijn speculaties mijnerzijds!
      Over dat proces met de KPM moet je geen zware volkenrechtelijke zaken erbij halen zoals de genoemde rechtsgeleerden. Die rechtszaak was eigenlijk heel eenvoudig. De RMS had de KPM gedagvaard vanwege het gebruik van burgerlijke schepen voor militaire doeleinden. De KPM verweerde zich niet daartegen maar stelde dat de RMS geen rechtszaak kon openen omdat die RMS geen rechtspersoon was of kon zijn. De rechter zocht daarvoor in de geschiedenis van de soevereiniteitsoverdracht of die RMS in Nederland rechtspersoonlijkheid genoot, hetgeen zo was. De RMS mocht dus een zaak beginnen. Maar daarmee stopte het hele proces, de RMS ging niet verder en de KPM ook niet. Die uitspraak heeft dus geen volkenrechtelijke gevolgen. De RMS bestond in Nederland gewoon als rechtspersoon.

      Beantwoorden
  13. van den Broek schreef:
    29 april 2015 om 21:13

    Dhr OostIndie heeft het wel met grote woorden over de “juridische” onderbouwing maar hij vergeet gemakshalve (een bepaalde vorm van amnesie) het interne of externe zelfbeschikkingsrecht zoals dat in de besprekingen tussen Nederland en Indonesie gedefinieerd werd, maar ook wel betekenis heeft in het Internationaal Recht voor zover ik dat begrijpen kan. Misschien kan de zeer geachte Heer Somers ( die heeft er wel meer verstand van dan ik) iets over zeggen.

    Dan gebruikt dhr Oostindie ook nog de woorden en ik citeer: “maar geen voorlopig RI-ers, RI was slechts een deelstaat binnen de VSI” . Ik heb de flauwe indruk dat hij van de machtverhoudingen in de periode 1945-1949 niets maar dan ook niets begrijpt. Hij praat dan gewoon de Nederlandse kolonialen in die tijd na. de gevolgen zijn bekend. Is de RMS niet een maaksel naar Nederlandse dus van Mookse en koloniale principes? Ik daag hem met” argumenten” uit., mag ook volkenrechtelijk zijn.

    Mijn gerechtvaardigde vraag is ; waar was de RMS voor 1942 ? Ik vecht het bestaansrecht van de RMS niet aan, dus de goede verstaander dient dat wel te begrijpen !

    Beantwoorden
    • Ben Oostindie schreef:
      29 april 2015 om 22:48

      Geachte heer Van den Broek,

      Dank u voor uw reactie. Juist het door het besluit vand e Zuid-Molukken raad om v o o r l o p i g toe te treden tot de deelstaat Oost-Indonesie geeft júist aan dat de ZMR wél degelijk doorhad hoe de machtsverhoudingen na de Japanse bezetting in elkaar stak. Dit voorbehoud gaf al aan dat men het zaakje niet vertrouwde. Het administratief besluit om voorwaardelijk toe te treden geeft is niet alleen een besluit met rechtsgevolg maar dat gaf de Zuid-Molukken Raad ook een ‘escape’om te ontsnappen uit een politiek niet-wenselijke situatie.
      Dat dr. Leimena als Ambonees een ‘tuan besar’ was geworden in de ‘RI’ en later VSI doet daar niet aan af. Wat velen ook niet weten is dat de destijds Ambonse pemoeda’s (onder hen Frans Pattiasina) Soekarna én Hatta hebben ontvoerd om hen te dwingen om de Republik Indonesia uit te roepen.

      Aan de politieke situatie van vóór 27 december 1949 komt een einde door het ondertekenen van de Ronde Tafel Conferentie (RTC). De Indonesesiers (of VSI’ers) hadden niet hoeven te ondertekenen als zij het niet eens waren met het ontwerp. Van Mook of niet, het is een regeringsbesluit van zowel Nederland als de VSI om te ondertekenen. Al wat door voor speelt is niet meer van belang. Dat men later de VSI liquideert (waarmee de RI in strijd handelt met haar eigen grondwet én die van de VSI) is ook een schending van de RTC, waarmee men moet men de suprematie van internationaal recht boven binnenlands recht niet buiten beschouwing laten.

      U mag de situatie van vóór de RTC/ Linggadjati/Renville/Den Pasar etc etc heus wel een plek in de geschiedenis geven en ik onderken het belang daarvan. Maar hét recht om uit te treden ligt niet alleen in de beslissing om voorlopig tot te NIT (en daarmee ook tot de VSI toe te treden) maar is ook verankert in de RTC en internationale verdragen welke waarborgen geven voor de verschillende bevolkingsgroepen binnen de VSI.

      Is VSI een van Nederlandse makelij? Van Mook? Dat kan zo zijn. Maar de proclamatie van de R.M.S. is een Moluks besluit door de Zuid-Molukken Raad waar niet alleen vertegenwoordigers van de Ambonse eilanden en Seram zitting hadden, daar hadden de Nederlanders níets mee van doen, al gelooft men graag in een Nederlands complot om de Indonesiers graag nog eens dwars te liggen.

      Voor wat betreft de proclamatie van de 17 augustus 1945: tussen proclameren én erkenning (27 december 1949). zit een heel end.
      Vraagt u het de Ambonezen maar, die weten er alles van (al had een Nederlandse rechter in de zaak RMS tegen de Koninklijke Pakketvaart Maatschappij de RMS de facto erkent, dit terzijde, maar ook niet onbelangrijk.)

      Selamat malam dan selamat tidur,

      Ben O-I.

      Beantwoorden
      • Surya Atmadja schreef:
        30 april 2015 om 13:21

        Jan A. Somers zegt:
        27 april 2015 om 15:31
        “Froeher kon de buitengewesten altijd wijzen naar de (foute) Javanen” Maar niet vanwege corruptie! Wel hooghartig, beter dan die stomme Dajakkers enz. Net als die lui uit de Amsterdamse grachtengordel, die zijn beter dan die uit de provincie.
        ============================================================
        Ja, in de eerste instantie gaat het eerst om de corruptie en het gevoel dat men als “putra(putri) daerah|” niet serieus werd genomen door Djakarta.
        Te vergelijken met de onderbuikgevoelens van de Nederlanders/medelanders die ver van Den Haag of Amsterdam wonen.
        Zoals de boeren en buitenlui uit Twente,Zeeland , Friesland, Limburg en Groningen ( zie de aardbevingvraagstuk en andere investeringen ).

        Bij de (zd)Molukkers heb je (sociale standen tussen autochtone bewoners onderling, tussen de Orang Kota/Negeri of Orang Negorij en de Ambonese diaspora .
        De diaspora Ambonezen zijn vaak te vinden op Java) .
        Zie o.a het boekje van Manusama

      • Surya Atmadja schreef:
        30 april 2015 om 14:09

        Ben Oostindie zegt:
        29 april 2015 om 22:48
        Geachte heer Van den Broek,
        U mag de situatie / Linggadjati/Renville/Den Pasar etc etc heus wel een plek in de geschiedenis geven en ik onderken het belang daarvan.
        ===========================================================
        Uiteraard moeten we als lezer de situatie van vóór de RTC proberen te reconstrueren .
        Zie Geschiedenis van de Molukken tot RMS (2delen)
        Hier heb je 2 topics uit de “andere kant” , in het Indonesisch geschreven.
        Ir J Manusama schreef o.a in zijn boek Om Recht en Vrijheid (Memperjuangkan Kemerdekaan)
        Ketika terjadi kapitulasi oleh Jepang pada 15 Agustus 1945, kebangkitan kemerdekaan hampir di seluruh Indonesia tumbuh… sementara masyarakat Maluku Selatan bersikap apatis dan tidak perduli satu dengan yang lainnya.
        (“vrije” vertaling: na de capitulatie van Japan op 15-081945 , de wens om merdeka te zijn kwam in heel Indonesia , bij de Zuid Molukkers was men nog “apatisch” .
        Omdat men weinig kontakten had met de Nationalistische Zuid Molukkers die op Java verblijven ( de “diaspora”groep) zoals Mr Latuharhary, Oom Piet de Queljoe dan Sam Malessy en vele anderen.)
        Zie het deel van :
        Latar Belakang berdirinya RMS (chapter 1)

        Voor vertaling kan men de alwetende opa gugel raadplegen.
        Silahkan .

        http://www.indonesiamedia.com/2010/10/07/sejarah-maluku-hingga-rms-chapter-1/
        http://www.indonesiamedia.com/2010/10/12/sejarah-maluku-hingga-rms-chapter-2/

        Salam sejahtera
        “OmSid” Surya Atmadja

      • riesdeweerd schreef:
        16 december 2016 om 13:23

        Niet de Zuid-Molukken Raad proclameerde, maar de Kepala Daerah Manuhutu onder druk van Soumokil en de vml. DST-commando’s (de zg. ‘Baretten’/Rood en Groen). In Manusama’s autobiografie “Eigenlijk wilde ik niets van politiek weten’ kunt u lezen hoe de ZMR bewust buiten de proclamatie is gehouden. Volgens Manusama zater er teveel nationalisten in; die hadden de meererheid. De ZMR zou nooit met een RMS-proclamatie hebben ingestemd. Als de NIT-regering in stand was gebleven en Manusama had Manuhutu opgevolgd als Kepalah Daerah, zou één van zijn eerste besluiten zijn geweest het ontbinden van de ZMR en het uitschrijven van nieuwe verkiezingen. Het is allemaal na te lezen.

    • Jan A. Somers schreef:
      30 april 2015 om 12:00

      Iedereen heeft het recht zich te uiten over de gewenste staatsvorm. In Nederland is er een vrij grote groep die zich manifesteert als republikein. Maar dat geldt dan wel voor de hele staat. Als mijn Zeeuws meisje met de boven komende leeuw gaat zwaaien vindt iedereen het leuk, meer niet. Komen er meer van, dan wordt de GGZ erbij gehaald. Over in- en externe soevereiniteit in Indonesië is het bij de soevereiniteitsoverdracht fout gelopen:
      De Indonesiërs, die uit waren op een eenheidsstaat (maar daarbij hadden gekozen voor een federaal bestuurssysteem), konden uiteraard geen etnisch/cultureel onderscheid accepteren, ter sprake komende minderheden werden aangeduid met ‘waardevolle belangen’. Het ging hier bijvoorbeeld om bewegingen in de Minahassa (Twaalfde Provincie) en op Timor (Persatoean Timoer Besar) waar een belangrijk deel van de bevolking christen was. Ook waren in die gebieden, net als in Ambon, vele mannen in dienst van het KNIL, en beschouwden zij zich als Nederlands onderdaan. Krachtens de overeenkomsten van Linggadjati en Renville hadden zij recht op uitoefening van externe zelfbeschikking, het recht om rechtstreekse banden met Nederland te houden. Binnen het kader van de Ronde Tafel Conferentie werd echter op 29 oktober de voorlopige constitutie van de Verenigde Staten van Indonesië door de vertegenwoordigers van de Republiek en die van alle deelstaten geparafeerd waarin slechts het interne zelfbeschikkingsrecht werd erkend. Deze beperking werd binnengesmokkeld in artikel 1, lid 2 van het Charter Souvereiniteitsoverdracht waarin: ‘De Republiek der Verenigde Staten van Indonesië aanvaardt deze souvereiniteit op de voet van de bepalingen van haar Constitutie, welke in ontwerp ter kennis is gebracht van het Koninkrijk der Nederlanden.’ De genoemde groeperingen kregen de gelegenheid zich door een subcommissie te doen horen maar weigerden dat, zij wensten een rechtstreekse band met het Koninkrijk. Een bijkomend vraagstuk van deze verwijzing was dat er hier sprake was van een deelstaat, niet van een culturele of etnische minderheid. De hiervoor genoemde groeperingen legden zich bij de situatie neer. Maar toen Soekarno enkele maanden na de soevereiniteitsoverdracht de federatieve staat omvormde tot een eenheidsstaat, riep op 25 april 1950 de Molukse oppositie de Republiek der Zuid-Molukken uit. De afloop hiervan, zowel in de Molukken als in Nederland, is bekend. Juridisch van belang hierbij is dat het toen ging om een ONTWERP voor een nieuwe constitutie, geen bestaande constitutie. Hoe het met de vele wijzigingen van die constitutie is verlopen weten we ook. Over de rechtspersoonlijkheid van de RMS is er een goed doorwrocht verhaal van een Nederlandse rechtbank over een geschil met de KPM. Hier heb ik vroeger al wat in I4E geschreven.
      .

      Beantwoorden
      • P.Lemon schreef:
        6 mei 2015 om 20:10

        @JA Somers “Juridisch van belang hierbij is dat het toen ging om een ONTWERP voor een nieuwe constitutie, geen bestaande constitutie. Hoe het met de vele wijzigingen van die constitutie is verlopen weten we ook. ”

        Om na te lezen:
        “TH!NK @LPHA (publicaties zijn gratis verkrijgbaar.)
        meent dat, hoewel de strijd van het Molukse volk om erkenning van de R.M.S. op juridisch gronden moet worden aangevochten, zij met name in deze tijd haar kernactiviteiten moet ontplooien op het terrein van de universele rechten van de mens. Hierin liggen namelijk argumenten besloten die het mogelijk maakt de wereldopinie politiek te beïnvloeden.
        http://revoluties.blogspot.nl/2011/12/soumokil-revolutionair.html

  14. Ben Oostindie schreef:
    29 april 2015 om 18:07

    R.M.S. bestaat niet? Gelieve deze clip te bekijken:
    https://www.youtube.com/watch?v=JM2C5Jf4hKI indien het u verveelt graag doorscrollen naar 5m55, dan hoort u de bevolking hun steun betuigen.

    ‘Mena Moeria’ betekent in de landstaal der Alfoeren (onduidelijk is of dit de Alune of Wemale betreft, dan wel beiden) inderdaad ‘voor-achter’ als uitdrukking dat men van voor naar achter één geheel vormt. Als de ‘djurumudi’ of ‘kapitan’ op de kora2 of prauw ‘MENA’ roept dan roepen de roeiers als antwoord ‘MOERIA’.

    Het is gebruikelijk dat op of omstreeks 25 april men op site zulks als deze men de R.M.S. weer aanhaalt en dan kan het ‘bashen’ beginnen. Zo ook hier. Beoordeel het bestaansrecht van der Republiek der Zuid-Molukken (welke proclamatietext níet op een zakdoek (gebruikt om diens neus te snuiten) is ontworpen en geschreven) op haar juridsche waarde en onthoudt u van a-b-c-tjes die ooit bij maatschappijleer voorbij zijn gekomen.

    De R.M.S. leeft wél: men durft er échter niet voor uit te komen uit angst voor represailles. Eén bewijs voor het bestaan van de R.M.S. kunt u zien in aan de aanwezigheid van de 60.000 Ambonezen (of Zuidmolukkers zo u wil) in Nederland. De enige reden van hun aanwezigheid is het uitroepen van de R.M.S.

    Het woord ‘Indonesie’ werd voor het eerst gebezigd aan het eind van de 19e eeuw of begin van de 20e eeuw, wat maakt dan een Indonesier Indonesisch? Het enige wat de verschillende ‘inlandse’ (excusez le mot) bevolkingsgroepen met elkaar verbindt is het feit dat zij allen door het Koningrijk der Nederlanden zijn gekoloniseerd. Dat onrecht is later rechtgezet. Dat geeft de Javaan of Sumatraan niet het recht om de rol van kolonisator over te nemen, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Dat is fout op fout.

    Nou heren, ik bied u een ‘selamat tinggal’ aan.

    Mvgr,

    Ben Oostindie (what’s in a name indeed).

    Beantwoorden
    • Boeroeng schreef:
      29 april 2015 om 19:01

      Nou Ben, RMS-ers zijn blij met nieuws in Nederland over hun zaak. Dus zijn ze ook blij met de aandacht van deze site. Ik zie geen bashen in de reacties van dit topic. Dat is ook niet de gewoonte van de lezers van deze site over RMS.
      Ik zie wel een kritisch geluid, maar dat is nog lang geen ‘bashen’

      Beantwoorden
      • Ben Oostindie schreef:
        29 april 2015 om 20:16

        Boeroeg, welk nieuws? Nederland en de Verenigde Staten van Indonesie zijn ondertekenaar van internationale verdragen, resoluties en besluiten waabij zich zij zich niet van het beoogd rechtsgevolg kunnen ontdoen: Pacta sunt servanda. Zolang beiden partijen niet de intentie hebben om de gemaakte afspraken alsnog te willen nakomen IS er GEEN nieuws.
        Dat doet echter niets af aan de rechtmatigheid van het uitroepen van de R.M.S. Of het nu in dit klimaat in Nederland en de Indonesie (of VSI) wenselijk is is een andere zaak.

        Kritisch zijn mag, maar dan wél graag gestoeld met de juiste (juridische) onderbouwing.

        Wat met níet weet (of: niet wil weten of: liever vergeet) is dat de Zuidmolukken VOORWAARDELIJK zijn toegetreden tot de deelstaat Negara Indonesia Timur (NIT), een beslissing die later herroepen zou kunnen worden door de Dewan Maluku Selatan (Zuid-Molukken Raad/ ZMR). Men zou kunnen zeggen dat men onder voorwaarden/voorlopig ook toe is getreden als daerah binnen de NIT tot de Verenigde Staten van Indonesie. Voorlopig. Voorlopig VSI-ers, voorlopig NIT-ers (maar geen voorlopig RI-ers, RI was slechts een deelstaat binnen de VSI)
        De ZMR heeft door de op handen zijnde liquidatie der NIT het recht om zich ontafhankelijk te verklaren los van de NIT en VSI. Niet-erkenning doet niets af aan de rechtmatigheid daarvan.

        Als men zegt niet alle Zuidmolukkers staan achter de RMS dan heeft men het juist (o.a. Urbanus Pupella (lid ZMR/ lid parlement NIT), J.D de Fretes, J. Tahya (ex-KNIL, MWO) en natuurlijk minister van Volksgezondheid dr. J. Leimena waren overtuigd unitarist.
        Maar ook dat doet niets af aan de rechtmatigheid der proclamatie R.M.S.

        Ach………geschiedenis. De Zuidmolukkers hebben het niet in eigen handen.
        https://www.youtube.com/watch?v=2uA0Njy1-rU
        [VIDEO]https://www.youtube.com/watch?v=2uA0Njy1-rU[/VIDEO]
        [embed]https://www.youtube.com/watch?v=2uA0Njy1-rU[/embed]

        VERTALING:
        Interviewer: En toe, vertelt u eens, hoe kwam die proclamatie er?
        CA: Nee, het kwam toen zo, je moet je bedenken hè… Omdat het behoud van een Islamitische staat… En toen was Soumokil in Udjung pandang. Soumokil kwam en regelde het zo dat de proclamatie kwam. En die proclamatie was niet alleen van christenen. Alle radja’s van het eiland Haruku deden mee aan de proclamatie. Ook de minister van Defensie, Duba Latuconsina. Die nu bij de DPR is, hij heet Rachman Mohammed Saleh. Zijn naam is RMS. Maar niemand weet dat. Dat is RMS.

        Interviewer: Waar was u toen?
        CA: Ik? Tijdens de RMS was ik niet hier. Ik was weg voor andere werkzaamheden. Maar ze trokken me terug naar huis. En toen ben ik hier weer terug gekomen. Ja zo, het was in die tijd zo meisje, maar een kind in de moederschoot zal altijd de RMS noemen. Begrijp je of niet. Ook al wil je het ontkennen, dat kan niet. Want een kind in de moederschoot zal altijd de RMS noemen. Nou, die RMS liederen ja, die heb ik geschreven. Ik heb veel van die liederen geschreven.

        Interviewer: Kunt u de tekst van een liedje zeggen?
        CA: Wacht even, ik moet eerst nog wat vertellen, toen ik weg wilde gaan. Ze hebben hier de boel onderzocht, toen hebben ze mijn samurai meegenomen. Iemand zei dat ze er een van hier op moesten pakken. Nog geen tien maanden, eh tien jaar geleden, ze zeiden, wie dan? Nou, meneer Adriaansz. Meisje, toen ze kwamen, met misschien wel twintig mensen. Politie..

        Interviewer: Welke jaar was dat opa?
        CA: Wacht even, nog voor de kerusuhan (laatste oorlog op de Molukken), jaren 80 zo. Je moet weten, dus iedereen kwam hier, politie, verslaggevers, allemaal kwamen ze langs. Ze zochten in alle kamers. Toen vroeg ik, wat komt u hier doen? De politie wilde niets zeggen. Wat is dit, wat willen jullie zoeken? Ik weet van niks. Na het zoeken, ze hadden de samurai en zo al gepakt, zeiden ze dat ik mee moest. Non Tien ging met mij mee. Om 12 uur kwamen we in Ambon, dat vergeet ik niet. Hielden ze me nu vast vanwege de RMS? Ja God. Ze onderzochten me, tot ze niet meer konden, tot drie uur in de ochtend. En degene die me onderzocht, kwam van Tepa. Ik zei, he jongen, jongen, zal ik een liedje voor je zingen? Hij zei, zingt u maar zachtjes, dan kan ik het rustig opschrijven. Ik zong het langzaam, zodat hij het op kon schrijven. Meisje, dat was precies tijdens de belijdenis van jongeren. Dus ik werd aangehouden…en toen in de ochtend…Zeiden ze dat ik naar de post moest. ‘ s Morgens vroeg, om ongeveer negen uur, de kapolda (hoofd van politie) liet me komen. Ze onderzochten me. Toen de kapolda mijn papieren had onderzocht, zei hij, als jullie niets bij hem konden vinden, waarom breng je hem dan hier naar toe, het geeft alleen maar last. Breng hem naar huis. Ze brachten me naar huis. De mensen zaten in de kerk, ze moesten vreselijk lachen. Ik vulde een halve zak met manga’s, gaf die mee voor de kapolda, konden ze daar eten. En ik had voor hem (de man van Tepa) gezongen:

        Mardeka, mardeka, Republiek Maluku Selatan, sudah lama kami berdjuang, lima puluh tahun lamanja, berkibar di angkasa untuk nusa dan bangsa Maluku, minta Tuhan memberkati, sampai selama lama lamanja, tereta ta ta ta ta…

    • Pierre de la Croix schreef:
      29 april 2015 om 20:51

      Waarde heer Oostindie,

      Hartelijk dank voor de betekenis en herkomst van de leus “Mena Moeria”. Eenheid dus. Heel toepasselijk.

      “Voor-en-achter” werd ook geroepen bij de Nederlandse koopvaardij, toen de bemanningen nog Nederlands waren, wanneer een schip moest af- of aanmeren. Spannende momenten. Kapitein met 3de stuurman op de brug, 1ste stuurman met de 4de op de voorplecht of bak, de tweede met de leerling op het achterschip, sleepboten paraat, opperste concentratie bij de telegraaf (niet de krant) in de machinekamer.

      Tja …. de naam Oostindie is wel heel toepasselijk voor deze site. Maar … ik heb begrepen dat die van oorsprong “Oosteinde” is geweest, niets van doen met het voormalige wingewest in den Oost.

      Met de rest van uw bijdrage kan ik mij ook wel verenigen, zeker met het geschrevene in de laatste alinea.

      Pak Pierre

      Beantwoorden
      • Pierre de la Croix schreef:
        29 april 2015 om 20:59

        ” …… zeker met het geschrevene in de laatste alinea”. Waarmee ik doelde op uw eerste bijdrage, van 1807 uur.

        Met uw 2de bijdrage ben ik eveneens zeer ingenomen.

        Pak Pierre

      • Ben Oostindie schreef:
        29 april 2015 om 22:13

        Mas Pierre yang terhormat,

        U bedankt voor uw toelichting, interessant ook dat men op de Nederlandse koopvaardij hetzelfde riep, wellicht meer als ‘safety measure’!

        ‘Oosteinde’ heeft u goed, al houd ik het liever op ‘Oostindie’ (met trema, maar die kan ik op de laptop niet tevoorschijn toveren’.

        Selamat malam dan selamat tidur!

        Ben O-I.

      • Boeroeng schreef:
        29 april 2015 om 23:18

        Trema maken op ë= druk de toetsen shift + “ en dan e

      • Loekie schreef:
        29 april 2015 om 23:16

        Slijm, slijm.

        Mena Muria,
        De wapenspreuk van de Republik Maluku Selatan, Mena Muria, zou van prehistorische origine zijn. Destijds werd de kreet gebruikt bij het geven van bevelen aan de prauw-roeiers (Mena Muria, Voor en Achter). Deze roeiers hadden een soort eigen clan, of gemeenschap.

        Er zijn ook theorieën over een andere herkomst, zo wordt er gesproken over een groep verzetsstrijders uit de bergen, waar menig Japanner maar liever bij uit de buurt bleef.

        Zij zouden het devies gebruiken in de zin van: Ik ga, Wij volgen!

        Vrij vertaald betekent Mena Muria: Een voor allen, Allen voor een!

        http://nl.wikipedia.org/wiki/Republiek_der_Zuid-Molukken

      • Pierre de la Croix schreef:
        30 april 2015 om 21:40

        Waarde heer Oost Indië,

        Na een ochtendje Bronbeek – op audiëntie bij de commandant en zijn 2 secondanten – en een middagje landarbeid in de tuin nog even een reactie op uw reactie van 29 apr 2213 uur:

        De associatie tussen het “Mena ” van de djoeroemoedi of kapitan van de kora-kora en de echo “Moeria” van zijn roeiers met wat in mijn tijd bij de Nederlandse koopvaardij gebeurde was voor mij te groot om niet te vermelden. Daar stond de roep “voor-en-achter” vanaf de brug ook voor eenheid, i.c. om een kostbaar schip veilig van of aan “de kant” te manoeuvreren.

        Heer Boeroeng was zo vriendelijk u een truc bij te brengen om de “ë” op uw computerscherm te toveren. Ik weet niet waar het aan ligt, maar voor mij zijn de “alt” toets plus een driecijfer combinatie dé poort tot letters met trema’s, umlauts, tildes, etc. Voor “e-trema” is het bij mij “alt – 137”.

        Tja … die RMS. Ik laat de geleerde bespiegelingen graag over aan u en anderen die veel meer boeken hebben gelezen dan ik.
        Ik houd het er maar op dat de huidige “eenheidsstaat” Indonesia in een paar eeuwen door de VOC en later het Nederlandse gouvernement bij elkaar is gesprokkeld, vaak te vuur en te zwaard. Het lijkt me daarom logisch dat al die volkeren die aldus onder één staatkundig hoedje werden gedwongen, zo zij het zouden willen, zelf over hun toekomst zouden mogen beschikken, toen eindelijk met hulp van de jonge VN, de VS en nog wat van onze “bondgenoten” uit WO II, het Nederlandse koloniale juk op 27 december 1949 kon worden afgeworpen. Maar dat heeft de grote Javaanse Boeng vrijwel direct verijdeld, waar nodig ook weer te vuur en te zwaard.

        Ik geloof pas dat een onafhankelijkheidsbeweging als de RMS “dood” is wanneer dat zou blijken uit de uitslag van waarlijk vrije en geheime verkiezingen op de desbetreffende eilanden. Maar zo ver zal de centrale regering in Jakarta het niet laten komen. Niet voor niets mag ene Johan Teterisa 15 jaar brommen voor een vergrijp, dat hier en in andere niet totalitair bestuurde staten zou zijn afgedaan met “ordeverstoring”. Ik vrees dat er meer Teterisas in Indonesische gevangenissen zuchten. Niet voor niets duiken té (e + accent aigu = alt 130 bij mij) vaak ook berichten op over Papoea’s in voormalig NNG die om het minste geringste worden opgepakt, afgerammeld, gevangen gezet en weggezet als “wilden”. Uit Oost Timor (Tim-Tim) heeft de “eenheidsstaat” Indonesia zich ook niet bepaald vreedzaam terug getrokken.

        Van het gezegde “Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet” wil Jakarta blijkbaar niets weten.

        Pak Pierre

  15. RLMertens schreef:
    28 april 2015 om 23:15

    Historisch, De Gordel van Smaragd genoemd.
    Mijn geboorte land.
    Nu één natie Indonesia; Eenheid in Verscheidenheid!
    Wees trots Indonesiër te zijn. Trots ook om Molukker te zijn.
    Zoals een Fries trots is om ook Nederlander te zijn.
    Een Texaan, ook Amerikaan te zijn.
    Koester het!

    Beantwoorden
    • P.Lemon schreef:
      29 april 2015 om 01:00

      @ RL Mertens “Koester het!”

      Dat zal men zeker nadat ze het koloniale juk hebben afgeworpen. Maar als de staatsvorm bij een aantal bevolkingsgroepen niet aansluit bij de beleving van hun Indonesië? Daar wringt nl ‘m de schoen.

      ***Machtenscheiding binnen een staat op zich. We kijken naar staatsvormen:

      – Federatie  gebaseerd op de Grondwet, exclusieve bevoegdheden (deelstaten)
      – Statenbond / Confederatie  Verdrag tot stand gekomen tussen soevereine staten. Geen hecht samenwerkingsverband
      – Eenheidsstaat  Ook grondwet, onderdelen van een staat, maar geen exclusieve bevoegdheden

      Verschil tussen federatie en eenheidsstaat is, dat een federatie exclusieve bevoegdheden heeft.
      Bij een eenheidsstaat heb je wel autonome bevoegdheden, maar kunnen weer weg worden genomen. De formele wetgever mag de bevoegdheid weer wegnemen.

      Beantwoorden
    • RLMertens schreef:
      29 april 2015 om 22:08

      @Lemon. ‘niet aansluit bij hun beleving etc..’ Ok, moet men dan daarvoor dan maar een ‘eigen republiek uitroepen’?( met wederom strijd/offers?). Het is indertijd Nederlands beleid geweest dit in gang te hebben gezet, om de republiek(Soekarno) te dwarsbomen. Mijn hoop is tot een dialoog te komen bv. via moesahwalah(?)/samenspraak om hun beleving te bereiken. Eenheid maakt macht; zie de economische vooruitgang/welvaart die Indonesië nu meemaakt. Of een aparte republiek(je) dit kan bereiken?

      Beantwoorden
  16. Jan A. Somers schreef:
    27 april 2015 om 15:22

    Waar blijft onze Alfoer?

    Beantwoorden
    • Pierre de la Croix schreef:
      27 april 2015 om 20:54

      Dat vroeg ik me ook al af.

      Misschien nog in Dordrecht met z’n hoedje, z’n vlaggetje en z’n toeter.

      Pak Pierre

      Beantwoorden
      • Jan A. Somers schreef:
        28 april 2015 om 11:30

        Klewang kan niet, AIVD/MIVD kijken mee.

      • Pierre de la Croix schreef:
        28 april 2015 om 18:47

        Neen, dan wordt je meteen tegen de grond gewerkt en als staatsgevaarlijk afgevoerd. Gelukkig niet naar Noesa Kembangan.

        Pak Pierre

    • Loekie schreef:
      26 april 2015 om 22:15

      Mena Moeria? Dat was het orgaan (tijdschrift) van de Sarekat Ambon, jaren 20 van de vorige eeuw.

      Beantwoorden
      • Surya Atmadja schreef:
        27 april 2015 om 16:25

        Wie / was de Sarekat Ambon, wat was de connectie met , Sarikat Islam en met Jong Ambon ?
        (Nationalists, Soldiers and Separatists: The Ambonese Islands from …
        Door Richard Chauvel)

  18. Kembang schreef:
    26 april 2015 om 19:29

    RMS idee in Indonesië bestaat niet….en is ook nooit aangeslagen bij de bevolking aldaar, en
    ze hebben het ook nooit ondersteund…..waarom de Molukkers het in Nederland zijn blijven doen was een groot vraagteken geweest……Ik heb het namelijk nooit begrepen!!

    Beantwoorden
    • bokeller schreef:
      26 april 2015 om 20:00

      Een kleine herinnering

      siBo

      Beantwoorden
    • P.Lemon schreef:
      26 april 2015 om 22:02

      @Kembang ” waarom de Molukkers het in Nederland zijn blijven doen …”

      ***2012 : “Zestig jaar na het uitroepen van de RMS rijst de vraag of een onafhankelijke Molukse staat reëel is. Volgens president Wattilete is de kans groot dat Indonesië uiteindelijk toch een federale staat wordt: ‘Dat is slechts een kwestie van tijd. We gaan gewoon door met hoe het ooit is begonnen en in de tussenliggende tijd proberen we te kijken wat haalbaar is. Het einddoel blijft altijd de onafhankelijkheid van de RMS.’
      Sociale media kunnen in de toekomst wellicht een grote rol spelen in het uitdragen en verwezenlijken van de RMS-standpunten. Zo verschijnen er steeds vaker filmpjes van de protesten tegen mensenrechtenschendingen op YouTube. Facebook versterkt de band tussen de jongeren in Nederland en op de Molukken. Het contact met de Molukken is daardoor alleen maar geïntensiveerd. Manuhutu: ‘Jongeren hebben nu veel meer contact met de Molukken dan ik had toen ik jong was. Nu zoeken jongeren elkaar op via Facebook en Twitter en reizen ze af om bijvoorbeeld stage te lopen.’
      Toch blijft er naast optimisme ook twijfel bestaan over het bewerkstelligen van een onafhankelijke RMS. Manuhutu: ‘Ik denk dat een grote meerderheid van de Molukse bevolkingsgroep in Nederland een erg sterke band heeft met de Molukken en vindt dat de situatie allerminst ideaal is, maar daarom hoeven de Molukken niet per se los te komen van Indonesië.’ De recente ontwikkelingen in Indonesië spelen hierin volgens hem een grote rol. ‘Indonesië maakt op dit moment staatkundig gezien zeer interessante tijden mee. Er wordt veel gedecentraliseerd, zo ook de corruptie. Molukkers zien dat ‘eigen’ functionarissen net zo corrupt zijn als die van de centrale overheid. Ik denk dat er veel mogelijkheden zijn om meer autonomie te bewerkstelligen, daar moet wel keihard voor worden gevochten. Dit komt eigenlijk al een heel dicht in de buurt van waar de RMS oorspronkelijk voor is bedoeld.’ Volgens de jonge Solisa staat nu en in de toekomst vooral de vrijheid van de bevolking voorop: ‘Kijk, die RMS, we noemen het een republiek, maar dat is ook slechts een middel en geen doel.’
      http://www.ans-online.nl/papieren-ansen/ans-april-2012/de-molukse-droom

      Beantwoorden
      • Surya Atmadja schreef:
        27 april 2015 om 12:58

        Er wordt veel gedecentraliseerd, zo ook de corruptie. Molukkers zien dat ‘eigen’ functionarissen net zo corrupt zijn als die van de centrale overheid.
        ==========================================================
        Froeher kon de buitengewesten altijd wijzen naar de (foute) Javanen( eigenlijk Jakarta).
        Na desentralisasi werden ze ook door de putra daerah genaaid/bedot .

        Over autonomie gesproken, hoe zullen de RMS mensen in Nederland de hearts & minds van de (Zuid) Molukkers in Indonesia winnen voor hun zaak ?

      • Jan A. Somers schreef:
        27 april 2015 om 15:31

        “Froeher kon de buitengewesten altijd wijzen naar de (foute) Javanen” Maar niet vanwege corruptie! Wel hooghartig, beter dan die stomme Dajakkers enz. Net als die lui uit de Amsterdamse grachtengordel, die zijn beter dan die uit de provincie. Maar die Amsterdammers zijn dan ook zo dom dat ze niet eens weten dat ze dom zijn.

    • NYONG AMBON SOHILAIT schreef:
      27 april 2017 om 01:12

      Nooit aangeslagen bij de bevolking.. kijk eens naar Ambon elk jaar op 25 april. Waarom de lokale bevolking met gevaar voor eige nleven toch de Molukse RMS vlag hijst? Het is volkome logisch dat ze zuid molukkers zich los willen maken van van RI. Indonesiė maakt zich schuldig aan het schenden van mensen rechten. Maar daar word niet over gesproken 😉 en dan vind u het vreemd dat het molukse volk in nederland zich hard maakt en hier voor opkomt?? misschien kent u het samenhorigheids gevoel niet, en heeft u geen inlevings gevoel, maar kijk eens op de website van Amnesty International, dan zou het u nog flink verrassen wat er in het doofpotje word gestopt door jullie Prachtige merah putih! BAH.

      https://www.amnesty.nl/landen/indonesie

      Beantwoorden
      • Jan A. Somers schreef:
        27 april 2017 om 16:19

        Zelfs als het niet lukt, gewoon doorgaan. Trots mag je tonen. En dat hoort bij mensen die trots zijn op wie ze zijn. Je loopt natuurlijk tegen het gegeven aan dat de RIS tijdens de Rondetafelconferentie het zelfbeschikkingsrecht voor Indonesiërs heeft geschrapt.

      • Pierre de la Croix schreef:
        27 april 2017 om 18:47

        “Trots mag je tonen”. Dat weet Johan Teterisa als geen ander.

        Pak Pierre

  19. Pierre de la Croix schreef:
    26 april 2015 om 16:50

    Wie kan mij vertellen wat de leus (strijdkreet?) “Mena Moeria” in samenhang met de RMS betekent en wat de geschiedenis daarvan is?

    Pak Pierre

    Beantwoorden
  20. Jan A. Somers schreef:
    26 april 2015 om 10:31

    In de bus tussen Middelburg en Vlissingen reed ik tot voor kort altijd door de Stromenwijk. En keek altijd uit naar RMS, op een van de muren gekalkt. Dan gaan je gedachten even terug. Geen nostalgie hoor, gewoon een stukje van je geschiedenis. Daar wonen kennelijk mensen die hun geschiedenis levend houden.

    Beantwoorden
    • masrob schreef:
      26 april 2015 om 11:00

      Klopt! De letters RMS waren gekalkt op de kerk aan de Oosterscheldestraat. Al lang weer verdwenen. Het vlag hijsen van het filmpje is voor een andere kerk, De Molukse kerk aan de Rijnstraat.

      Beantwoorden

Laat een reactie achter op masrob Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *