Vandaag, 30 maart 2015, bereikte ons het bericht dat tante Coos Ayal op 28 maart jl is overleden.
Coos Ayal maakte op 16-jarige leeftijd tijdens de Tweede Wereldoorlog in Azië tweeénhalf jaar deel uit van een verzetsgroep op Nieuw-Guinea. Haar oom en andere KNIL-militairen voerden vanuit de jungle een guerillastrijd tegen de Japanners. Na zware ontberingen werden ze aan het eind van de oorlog gevonden. In haar handen had Coos een holle bamboestok met daarin opgerold de Nederlandse vlag. Na de oorlog is de vlag overhandigd aan koningin Wilhelmina en tegenwoordig bevindt hij zich in Museum Bronbeek. Museum Maluku
*Lees deze Archieftopics Zie deze interviews.
*Ze wordt vrijdag met militaire eer begraven. De plechtigheid vindt plaats in de Laurens kerk te Rotterdam.
* Bo Keller schrijft:
Onuitwisbaar is mijn herinnering aan Mevrouw Koos Ayal.
En dat bij het herplaatsen van de Nederlandse Vlag, die Koos in
het oerwoud niettegenstaande alle denkbare ontberingen
altijd bij zich had gedragen.
Deze vlag hangt nu in een ruime lege vitrine in het museum ”Bronbeek”
Deze foto, de oorkonden en een kleine bijschrift hierbij, ontbreken nog steeds
siBohttps://indisch4ever.nu/2012/05/17/de-vlag-die-de-kokkelinkgroep-bewaarde-2/
...................
Indisch4ever 
Met dank aan IAF voor de tip
http://indonesie.actieforum.com/t10930-i-m-coos-ayal-verzetsheldin-voor-altijd
Ik neem voor haar de houding aan en breng de eregroet.
Pak Pierre
“Vaak werd ik wakker van mijn eigen stem. Mensen vragen me altijd opnieuw verhalen te vertellen over die tijd, maar dat vind ik moeilijk, want dan komen de nachtmerries terug.”
Dat ze in vrede moge rusten..
Dat waren de laatste patriotten. Die hebben wij niet meer. Rust in vrede.
Pas nog één onderscheiden, december 2014. Eerder hadden we Marco Kroon, maar die bleek -waarschijnlijk tot ergernis van de toenmalige majesteit- maatschappelijk niet geheel onomstreden. Mogelijk was het ook een gevolg van een anonieme tegenactie uit jaloersheid. Who knows …
http://www.defensie.nl/actueel/nieuws/2014/12/04/majoor-gijs-tuinman-is-ridder-militaire-willems-orde
AmerIndo’s zijn toch gewoon Amerikaanse patriotten ?
Achteraf hebben Coosje’s landgenoten er niet veel voor teruggekregen.
Terima kasih Tante Coosje …. SELAMATOOOOH !!!
e.m.
Op “IM Coos Ayal” 6 (zes) reacties, op “De uitvaart Coos Ayal” 2 (twee).
Bij het overlijden van een of andere gitarenmepper springt half I4E wenend in de houding en op het thema “Rendang Padang” is niemand meer te stuiten.
Tja ………. hoe ging dat gedichtje ook alweer over God en Jan Soldaat?
Pak Pierre
Lees hier ook hoe deze HELDEN na de oorlog (als dank)
hun eigendommen aantroffen in MANOKWARI
En de tegenwerking van het NEDRLANDS BESTUUR..
http://nngprikbord.papuabarat.nl/phpBB3/viewtopic.php?f=12&t=235
siBo
Reden te meer om je af te vragen waarom juist op I4E het rouwbeklag en de hormat voor Coosje Ayal op de vingers van net iets meer dan 1 (één) hand zijn te tellen.
Verzopen in de I4E “business as ausual”. Verzopen in de uitvoerige discussies over digitale Indo’s, ongewone Indische meisjes, de lekkerste sajoer lodèh en het verschrikkelijke dat in Indië werd verricht.
Waar was, bij voorbeeld, ook de Stichting Japanse Ereschulden? Van deze Stichting die zich maandelijks op I4E manifesteert had ik een pakkend In Memoriam verwacht. Te driftig bezig met het schrijven van de volgende, zoveelste Petitie aan de Keizer?
Het perfide Nederlandse gouvernement deed tenminste nog wat. Het gunde Coosje een begrafenis met militaire eer, naar ik aanneem in overeenstemming met haar wens. Zij moet die vanaf haar wolkje met welgevallen hebben gevolgd.
Als daden van “Beleid” in de jaren van haar levensgevaarlijke verzet tegen de Japanners haar niet mogen worden toegerekend, dan zou zij wel een dikke vette bintang voor “Moed en trouw” hebben verdiend. Die heeft zij dacht ik niet gekregen.
Haar leider, sergeant en latere adjudant Kokkelink, kreeg terecht zijn MWO. Voor zover ik weet stierf hij in vergetelheid, ergens in de oedik van Suriname of Guyana. Zijn verscheiden kreeg een piepklein berichtje in de krant. Voor het overige ….. business as usual ……..
Op Indisch voor Eeuwig wordt stil gezwegen. In haar heldenverering lijkt zij zich in niets meer van de Totoks te onderscheiden. Bij hen hebben JPC en Michiel de R. al lang plaats gemaakt voor Wesley Snijder, Yolante, André Hazes en Paul de Leeuw.
Pak Pierre
@Pak Pierre “Verzopen in de I4E “business as usual”.
Op de grote info-slokop cq nama-nja ‘cyberspace’ vinden we haar gelukkig 382 x terug.
Op deze plek wordt zij bijvoorbeeld eerbiedig herdacht.
***Afscheid van een verzetsstrijdster Costavina Ayal ‘Eerbetoon aan een verzetsstrijdster.***
http://www.s-i-d.nl/afscheid-van-een-verzetsstrijdster-costavina-ayal/
Mee eens pak Pierre, hierbij ook mijn hormat voor ibu Ayal. Semoga amal ibadahnja di terima disisi Tuhan. Selamat djalan Ibu Ayal jang sangat terhormat!
In de jaren begin ’50 , een periode met vele radio hoorspelen (oa Paul Vlaanderen) luisterde ik (toen nog schooljongen) ademloos naar ; de strijd in de Vogelkop. Het detachement olv.kapt.Geeroms, in Japanse handen gevallen en onthoofd! Opgevolgd door sergeant Kokkelink die de groep, met één vrouw : C.Ayal, daarna aanvoerde. Zelfs een Japans schip, voor de kust aangemeerd, aanviel. En dat deed alsof het heeft willen aantonen, dat de driekleur(met een grote groep strijders), nog steeds actief was. Verbeten achtervolgd door de Japanners wisten zich staande te houden. Vele ontberingen etc. alsook een traumatisch moment toen bleek dat door onderlinge twist, krijgsraad gehouden moest worden over het ‘verraad/sabotage van een strijder tegen de andere’. De aangeklaagde had een losse flodder in het geweer van de andere gedaan. Zodat deze laatst genoemde bij een eventuele aanval zich niet kon verweren en gedood zou zijn. De stemming was unaniem; verraad, dus…. dood door het vuur peloton! Executie vond plaatst midden in de jungle. De uiteindelijke redding uit de jungle met overtocht naar Australië.
Saluut aan deze groep en aan die dame(!) C.Ayal.
Aldus mijn ‘ radio herinneringen van 65 jaar geleden! Toen er alleen een distributie muur radio bestond met 2 zenders; Hilversum 1 en 2. En ik was aan dit toestel,bij dit hoorspel, gekluisterd.