Indischhistorisch.nl:
We kunnen u melden dat de gemeente Nijmegen van plan is om een aantal straten in een nieuw te bouwen woonwijk in het project ‘Waalfront’, te noemen naar personen uit de Indische en Molukse gemeenschap of die voor deze van belang zijn geweest .
...................
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
Bertha Lammerts van Bueren-de Wit
XXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
Indisch4ever 
Het is nu al 2020 en vele van ons zijn al een heen gegaan o.a dhr Soerjaadmadja, en generaal vlieger Eddy Tumengkol van de Fraterschool in Menado.Ik ben zelf van de 2 klasse Lagere School van Djomblang(Semarang) en heeft aan de zelfde straat als Pak Pierre gewoont.
Gaat goed, Heer Pak Pierre?
Ach …. het doet goed te lezen dat ook Anonymi belang in mij stellen.
Pak Pierre
Maar er zit een adder onder het gras. Het probleem bij onafhankelijke staten, voortkomend uit de kolonien is de interne en externe onafhankelijkheid, zie ook het zelfbeschikkingsrecht zoals dat tussen Nederland en de Republiek is vastgelegd. De RMS wordt niet het interne zelfbeschikkingsrecht ontkend maar dient dit wel te passen binnen de VSI, die een externe zelfstandigheid afwijst. Daarom wordt in de vonnissen verwezen naar RTC ed. Daarom is Nederland niet verplicht de RMS te erkennen (recognition of externe zelfstandigheid ) noch bvb op haar brieven te reageren zoals dat in één van de laatste vonnissen is bepaald.
Een staat hoeft niet te worden erkend! Maar dan kan het toch nog een staat zijn. En daarmee rechtspersoon. Daar ging het in het vonnis om, meer niet. En verwijzing hiervoor naar de historische bronnen is natuurlijk correct. En inderdaad heeft Indonesië in een onopgemerkt moment dat externe zelfbeslissingsrecht de nek omgedraaid, waar Nederland niet tegenop is gekomen. Nederland was allang blij er vanaf te zijn. Maar je kunt toch aan de nieuwe functie van Mw. Marsudi een geintje vast knopen? De wereld is gelukkig niet altijd serieus! Maar het Hof heeft wel de rechtspersoonlijkheid van de RMS vastgesteld. Je hoeft brieven niet te beantwoorden (gebeurt tegenwoordig heel vaak), maar dat is in dit geval niet netjes. Vandaar dat het Hof de RMS ontvankelijk heeft moeten verklaren. Waarmee de KPM de zaak heeft verloren, en de RMS gewonnen. Waarmee de RMS overigens niet verder mee kon, omdat de rechter zich niet mag uitspreken over de sores tussen de RMS en Indonesië. Waarmee de rust is weergekeerd.
@Dhr. J.A. Somers zegt: 27 oktober 2014 om 18:07 /…/Maar je kunt toch aan de nieuwe functie van Mw. Marsudi een geintje vast knopen? De wereld is gelukkig niet altijd serieus! @
— Dag meneer Somers, een moment zonder uw wijsheid is een dag niet gelachen (in Nieuwegein;)
Niet om nu per se kritisch te willen zijn, maar je hebt nu eenmaal moraalridders en naar het schijnt ook moraalfilosofen. Anyway, Immanuel (let op de schrijfwijze!) zou zoiets hebben van [quote] ‘wij vormen kennend de werkelijkheid. Denken en waarnemen zijn voortdurend op elkaar aangewezen. Onze denken biedt geen afspiegeling van de werkelijkheid. Maar zoals wij de werkelijkheid zien, zo denken wij.’ [unquote]
Zo Kant-ie wel weer …
e.m.
Nou Pak Eppeson …. dat raakt Kant én Wal. Ruimschoots, niet eens op het Kantje.
Immanuel zou trots zijn. Der hatte ja Ahnung und brauchte also die Fresse nicht halten. Hij zou overigens, in voorkomend geval, van “Mund” hebben gesproken. Zo klinkt beschaving.
Pak Pierre
Ik vrees dat de bestuurders en ambtenaren van Nijmegen een lijstje maken als
* Multatulistraat
* Couperusplantsoen
De bekende Nederlanders die iets met Indië te maken hadden, dus.
Wie kent nog Maus Gatsonides, Willem Versteegh, Jan Hilligers. Dezentjé en Beynon de schilders ?
Zou Chris Soumokil en Johan Alvarez Manusama politiek kunnen ?
@Zou Chris Soumokil en Johan Alvarez Manusama politiek kunnen ?@
— Krijg je straks de bizarre situatie dat nota bene de nieuwe Indonesische Minister van Buitenlandse Zaken Hare Excellentie Retno L.P. Marsudi*** haar permanente vertegenwoordiger in Amsterdam terugroept voor nader spoedoverleg … 😉
*** http://id.wikipedia.org/wiki/Retno_Marsudi
e.m. (@ 04.04 djAmbon;)
Dat zou een interessante situatie kunnen opleveren: Volgens de Nederlandse rechtspraak (voor Indonesië een bevriende staat!) kon de RMS worden opgevat als een staat. Op basis van internationale verdragen, volkenrechtelijke gewoonten en de toenmalige voorlopige grondwet van Indonesië zelf. Moet ze als minister BZ ook nog op de Molukken een ambassadeur aanstellen! Ik heb zo’n idee (staatsgeheim!) wie ik daarvoor zou kunnen voordragen. Gelukkig ben ik niet zo’n BN-er. Mogelijk weer een nieuwe complottheorie?
@We kunnen u melden dat de gemeente Nijmegen van plan is om een aantal straten in een nieuw te bouwen woonwijk in het project ‘Waalfront’, te noemen naar personen uit de Indische en Molukse gemeenschap of die voor deze van belang zijn geweest .@
— [CITAAT] *
3.3.2 Tjalie Robinson
Iemand die een belangrijke rol speelde in de Indische sociaal-culturele samenleving in Nederland was Tjalie Robinson. Hij was de grondlegger van het Indische tijdschrift ‘Tong Tong’, het huidige Moesson en daarnaast ook initiatiefnemer van de Pasar Malam(Tong Tong Fair) in Den Haag. Hij werd gezien als de woordvoerder van de Indische gemeenschap en speelde een belangrijke rol bij het behouden van de Indische cultuur in Nederland. De nadruk lag voor hem op de herkomst van de Indische migranten om de Indische identiteit te laten voortleven.
Tjalie Robinson werd geboren als Jan Johannes Theodorus Boon(1911-1974) en was literair schrijver en journalist. Met zijn journalistieke werk wilde hij de mensen aan het nadenken zetten in de hoop dat dit hen tot verandering deed aanzetten en het was niet de bedoeling dat het simpelweg op de boekenplank zou verdwijnen. Hij wilde mensen indien nodig een geweten schoppen en hij was eropuit misstanden aan te wijzen en hypocrisie te ontmaskeren. Uit machteloosheid, frustratie, maar vooral uit trots profileerde hij zich als aanvoerder van een gemeenschap in de verdrukking.
Tjalie Robinson
Als Nederlandstalig schrijver met een Indische achtergrond werd hij alleen bestempeld als koloniaal.
Daar probeerde hij zich van te bevrijden, maar helaas was dat een hele moeilijke opgave en besloot hij het op een andere manier op te lossen: opkomen voor zijn koloniale verleden.
Het maandblad ‘Tong Tong’ had daar een belangrijke rol bij en sociale kwesties die de Indische gemeenschap bezig hielden, werden hierin gepubliceerd. Had een mengcultuur bijvoorbeeld nog bestaansrecht in de 20e eeuw? Het verzet tegen assimilatie aan het Westen, de Europese cultuur, liep als een rode draad door de jaargangen van het blad. In 1963 kwam er ook een Amerikaanse versie van het blad genaamd ‘The American Tong Tong’ toen hij naar Whittier, Californië vertrok. In 1966 kwam hij echter alweer terug. Waar hij voor vocht was erkenning van de Indische gemeenschap, want dat kregen de Indische Nederlanders niet. Tjalie was niet gehecht aan de kwalificaties blank en bruin, hoog en laag, maar voor hem was het gezamenlijke Indische verleden allesbepalend. Daarom wilde hij de traditionele scheidslijn juist uitwissen met zijn maandblad.
In The American Tong Tong van 31 maart 1964 schreef hij:
“Naties worden gemaakt, etnische groepen geboren: de Indo-natuur is erfelijk en heeft met logisch of ‘staats-ordelijk’ denken weinig uit te staan. De VS is een grote verzamelstaat van tientallen etnische groepen, waarin niemand zich schaamt voor zijn etnische verbondenheid. De tragische fout van de Nederlanders is dat zij almaar proberen van een Indo een goede Hollander te maken (van de Fries blijven ze al lang af!), wat een biologische en etnologische onmogelijkheid is. Veel Indo’s spelen of uit loyaliteit of uit gebrek aan inzicht dit spelletje dapper mee… en elke generatie, geboren als Indo, begint het vermoeiende en uitzichtloze spelletje weer opnieuw en slaagt nooit. Om meer inzicht te krijgen, ook t.a.v. andere volksgroepen, denk voortaan in twee criteria: etnische groep en natie.”
— [EINDE citaat]
* uit: afstudeerscriptie Jarvey van Galen: Indisch Familiefeest **
** BRON: https://indisch4ever.nu/2014/10/20/indisch-familiefeest-het-onderzoek/
e.m.
Heb eindelijk de tijd er maar eens voor uitgetrokken om dit topic vanaf het begin door te lezen.
Zie ik daar tot mijn verbijstering mijn naam staan nl: “Huib Otto Hofje ” als voordracht voor een straatnaam vernoemd naar bekende Indo’s in een nieuwe wijk in Nijmegen.
Laat ik nou nog onlangs tijdens de Airborne mars in Rhenen de Ottolaan hebben gekruist.
Trouwens In Zutphen heb je een Graaf Ottobad liggend aan de Graaf Ottolaan.
Dus het idee van Pak Pierre is zo gek nog niet…….hihi.
Huib
Es ist allem ohne Ahnung nicht zum fressen.
Sei es man muss denken fressen oder gefressen werden.
Huib
Pak P
Het is een verhaal van de andere kant, want ondanks de “anti Belanda” gevoelens ( demonstraties , bepaalde boycot etc) gaat het leven gewoon verder.
Vriendschappen blijven bestaan , je Belanda buurman of Indo ( in Menteng of zoals bij ons Laan Trivelli Djakarta) zijn gewoon jou eigen buurman/vrienden , kennissen.
Geen politiek gedoe , dat vakbond mensen / politici aan retoriek doet , dat is niet vreemd.
Trouwens veel van de hogere officieren van het leger en PolRi (politie) spreken vaak Nederlands , velen kwamen van de H.I.S , sommigen ELS en verder.
Waarom ik dit verteld ?
Omdat er te veel mythes werd verteld die je zo kan doorprikken.
Ja, voor mythes geldt, zo heb ik net van een geleerd man geleerd: “Wenn man keine Ahnung hat: Einfach mal Fresse halten”.
Pak Pierre
Pierre de la Croix zegt:
24 oktober 2014 om 19:55
Maar die bhs Belanda mocht, zo begrijp ik, van 1957 tot 1966 toch niet gesproken worden? Genoeg mata-mata en koeping-koeping in die tijd om zondaars in de pendjara te doen belanden. Of niet?
Pak Pierre
——————————————————————————————
Officieel niet.
Je kan de artikelen over het verbod van internet plukken.
Het is not done in het openbaar de bhs Belanda te gebruiken .
Onderling en in bepaalde kringen werd het gedaan .
We spraken ook onderling Nederlands , mijn ouders , hun broers/zusters , vrienden , kennissen .
Naughty, naughty!
Pak Pierre
Tjalie Robinson is één van weinige schrijvers die onder zijn pseudoniem een straat vernoemd krijgt. Hij schaart zich daardoor in het rijtje van Multatulie en Willem Elschot. Die laatste twee en vooral de Indische Nederlander Multatuli zouden bij leven en welzijn zich wel op de borst hebben geklopt. Dat zij zich met zo’n man mogen meten. Tjalie was niet alleen schrijver hij was meer, veel meer, teveel om op te noemen. Wie zei ook al “Wenn man keine Ahnung hat: Einfach mal Fresse halten” en daarmee sluit ik af:
Indische uitleg
Tjalie, heb jij wel eens van Hollandse Nieuwe gehoord?
Ja, Hoezo?
Dat zijn wij’
Leuk’
(uit Klagen met een mopje . De humor van Tjalie Robinson volgens Adriaan van Dis)
Multa Tuli alias Eduard Douwes Dekker Indische Nederlander?
“Wenn man keine Ahnung hat: Einfach mal Fresse halten”.
Pak Pierre
Ein bisschen oder keine blasze Ahnung vielleicht?
*Ernest François Eugène Douwes Dekker (Pasoeroean, Nederlands-Indië (thans Indonesië), 8 oktober 1879 – Bandoeng, Indonesië, 28 augustus 1950) was een Indisch-Nederlandse journalist, publicist, schrijver, politiek activist en onderwijzer. Hij was de kleinzoon van Jan Douwes Dekker, een broer van Eduard Douwes Dekker (de beroemde schrijver Multatuli). Zijn moeder was een Indo-Europeaan (Indische Nederlander) van Duits-Javaans afkomst (WIKI)
Geplukt en geplozen:
Quote
Korsjespoortsteeg
Eduard Douwes Dekker werd geboren in de Korsjespoortsteeg in Amsterdam uit een doopsgezinde familie. Zijn vader Engel Douwes Dekker was een scheepskapitein, afkomstig van Ameland. Engels ouders waren Pieter Douwesz en Engeltje Dekker. Engel Douwes gebruikte hun beider achternamen. De officiële achternaam zou echter Dekker zijn geweest; op de trouwakte van Eduard Douwes Dekker en Maria Hamminck-Schepel (1875) wordt de achternaam van de bruidegom vermeld als “Dekker, zich noemende en schrijvende Douwes Dekker”. Eduards moeder Sietske Eeltjes Klein (soms ook “Klijn”) was huisvrouw. In het gezin zouden vijf kinderen geboren worden: Catharina (1809-1849), Pieter Engel (1812-1861), Jan (1816-1864), Eduard (1820-1887) en Willem (1823-1840).
De latijnse school
Eduard was een intelligent kind. Hij bezocht de Latijnse school aan het Singel, een voorloper van het huidige Barlaeus Gymnasium. Al vroeg stelde hij kritische vragen over het geloof en schreef hij gedichten. Na twee of drie jaar verliet hij de Latijnse school zonder diploma, en in 1838 reisde Eduard aan boord van het schip waar zijn vader het commando over voerde naar Nederlands-Indië, waar ze in 1839 aankwamen in de hoofdplaats Batavia. Aldaar trad Eduard Douwes Dekker in dienst van het Nederlands Bestuur als commies van de Algemene Rekenkamer. In de daaropvolgende jaren maakte hij gestaag promotie als bestuursambtenaar, al beviel het financiële werk hem maar matig. Batavia, waar hij de eerste anderhalf jaar – los van het Nederlandse, kleinburgerlijke milieu – een vrolijk en afwisselend leven leidde, begon hem steeds meer tegen te staan. Omdat hij bovendien (speel)schulden had gemaakt, solliciteerde hij bij de gouverneur-generaal naar een post in een buitengewest.
Unquote
Pak Pierre
Nog eentje dan, uit andere bron, voor alle zekerheid (alles via Google gemakkelijk te vinden):
Quote
Douwes Dekker was een van de zes kinderen van een vroom, orthodox doopsgezind echtpaar, waarvan de vader afkomstig was uit de Zaanstreek en de moeder van Ameland. Zij trouwden in 1808 te Ballum in de zeer eenvoudige ‘vermaning’ van de Jan Jacobsgezinden, ingezegend door de lekeprediker Cornelis P. Sorgdrager. Deze groepering werd gerekend tot de orthodoxe doopsgezinde stroming van Oude Vlamingen. Tien jaar later keerden de ouders terug naar Amsterdam, waar hun drie jongste kinderen -onder wie Eduard – werden geboren. Zij gaven hun kinderen een goede opleiding. De oudste werd na het doorlopen van de Latijnse School en de doopsgezinde kweekschool predikant. De tweede zoon bezocht net als zijn vader de kweekschool voor de zeevaart. Douwes Dekker was weer bestemd voor het predikambt maar verliet na drie klassen de Latijnse School wegens gebrek aan roeping. Een opleiding op een handelskantoor was evenmin een succes. Meegaan naar Oost-Indië op een schip waarvan zijn vader kapitein en zijn broer stuurman was, leek een goede oplossing. In september 1838 zeilde de achttienjarige als lichtmatroos via Kaap de Goede Hoop naar de tropen. In januari 1839 bereikte hij Batavia (= Djakarta), de residentie van de Gouverneur-Generaal en het centrum van het binnenlands bestuur over Nederlandsch Oost-Indië. Na een korte proefperiode kreeg hij vast werk bij de Rekenkamer. Hij vierde tamelijk uitbundig zijn pas verworven vrijheid en zijn vader gaf hem enige geldelijke steun. In Indië ging het contact met oude vrienden en de familie evenwel te loor. Zijn jeugdvriend P. Bleeker schreef aan een bekende in het vaderland dat Douwes Dekker in Batavia nog de oude was met ‘hetzelfde vurige wilde onbuigzame onbedwingbare karakter … niet geschikt voor Indië en nog minder voor de Europeanen in Indië’. Douwes Dekker werd in 1840 verliefd op Caroline Versteegh en liet zich, ook voor haar, in augustus 1841 te Batavia katholiek dopen. Hij solliciteerde naar een plaats als controleur in Natal op de Westkust van Sumatra, een onlangs ‘gepacificeerd’ gebied. Hij werd daar geplaatst (1843) maar zag zich opnieuw, en nu officieel, afgewezen als schoonzoon. Wegens onzorgvuldig financieel beheer schorste de militaire resident generaal A.V. Michiels Douwes Dekker en dwong hem bijna een jaar zonder inkomsten in Padang te blijven. In 1844 werd Douwes Dekker teruggeroepen naar Batavia. Hij kreeg enkele tijdelijke functies op Java en leerde daar zijn latere vrouw Everdina van Wijnbergen kennen, met wie hij in 1846 trouwde.
Unquote
Pak Pierre
Ik denk heer Lemon, dat u met Ernest François Eugène Douwes Dekker de man bedoelt die ik als kind in Bandoeng heb leren kennen als “oom Nes”, samen met zijn vrouw tante Haroemi.
Oom Nes was een persoonlijke vriend van mijn opa, Pierre (alias “Zwarte Piet”) de la X, die in die tijd ook in B. woonde (Van Noortstraat, niet ver van de hunting grounds van Eric Neijndorff; mijn vader woonde daar weer niet ver vanaf in de Tjitaroemstraat)).
Als ik het goed heb was Oom Nes een achterneefje van de grote Multatuli, die zijn oudoom was. Ergens in de lijn van Oom Nes moeten Inlanders en/of Indischen zijn geslopen, hij was dus “Indisch”. Oudoom Eduard (Multatuli) was onversneden.
Hopelijk maakt dit een einde aan alle misverstanden rond de verschillende Douwesen Dekker.
Op naar de avondlemper en de baleh-baleh.
Pak Pierre
Oma van moederszijde van Ernest DD was Sahia, die kinderen had van de Duitser Maur Neumann
Andere nazaten van Sahia zijn Elsbeth Etty en haar broer Walter Etty. oud-wethouder te Amsterdam
http://nl.wikipedia.org/wiki/Elsbeth_Etty
@Pak Pierre. Misverstand. Was eerder op de hoogte dat Eduard een pure blanda is en transformeerde tot totok in Indië. Reageerde alleen ter bevestiging vh feit dat dhr van den Broek door Ernest Francois ( de indischman ) vermoedelijk op het verkeerde been was gezet. Daarom dat ‘bisschen Ahnung’.
Ik vermoedde al zoiets heer Lemon. Maar ja, een simpel mens als ik kan niet voorzichtig genoeg zijn als het om serieuze zaken gaat die door geleerden worden aangeroerd.
Pak Pierre
Pierre de la Croix zegt:
24 oktober 2014 om 11:56
Ik vind dat mevrouw voor haar 4 klassen Nederlandse lagere school en zoveel jaar geleden een uitstekend berichtje heeft geschreven.
——————————————————————
Het gaat niet zo zeer om die 4 jaren Nederlandse lagere school , maar om de omgeving zoals de familie-vrienden (sociaal level of de asal usul ) .
Na 1957 tot omstreeks 1966 , de normalisering van politieke en economische verhoudingen tussen Belanda -Indonesia was het spreken van bhs Belanda (in het openbaar) not done.
Nou …. dan heeft zij toch behoorlijk wat moeten inhalen.
Pak Pierre
Pierre de la Croix zegt:
24 oktober 2014 om 12:45
Nou …. dan heeft zij toch behoorlijk wat moeten inhalen.
————————————————————————————————————
Waarom ?
Dat begrijp ik niet.
Juist in haar naaste omgeving was bhs Belanda (ABN) vaak een 2de of 3de taal geworden.
Maar die bhs Belanda mocht, zo begrijp ik, van 1957 tot 1966 toch niet gesproken worden? Genoeg mata-mata en koeping-koeping in die tijd om zondaars in de pendjara te doen belanden. Of niet?
Pak Pierre
Groot nieuws uit Nijmegen. Een aantal straten in een nieuw te bouwen woonwijk in het project ‘Waalfront’, zal worden genoemd naar “personen uit de Indische en Molukse gemeenschap of die voor deze van belang zijn geweest”.
Horen die personen bovendien met Nijmegen verbonden te zijn? Zo ja, dan zie ik wijlen Tjalie R., geboren in Nijmegen als Jan Boon, hoge ogen gooien. Zo neen, mag t.g.t. iedereen uit de Indische en Molukse gemeenschappen een naam voordragen of heeft de Nijmeegse gemeenteraad al lang een “short list” klaar?
Ik zou “Boeroeng” voor een straat of nog liever laan willen voordragen, maar ja, daarvan kan de namencommissie zeggen dat “Boeroeng” in de Vogelbuurt thuishoort. Verder denk ik aan beroemde Indische deelnemers aan de even beroemde Vierdaagse, dus b.v. aan een “Huib Otto Hofje”.
Over die gekleurde Indo’s die niet voor de Japanse mijnen bestemd zouden zijn (off topic, maar ja, het stond er ook ineens):
Misschien toch waar, maar dan niet omdat zij als “mede Aziaat” werden gezien. Als dat zo zou zijn, dan zouden de door de Boeng royaal aan de Japanners aangeboden volbloed Indonesische remoesja’s toch first class voorkeursbehandeling moeten hebben gekregen aan de spoorweg en elders, met prima arbeidsvoorwaarden zoals een 30-urige werkweek, 5 weken vacantie per jaar met recht op betaald “home leave”, vacantietoeslag, pensioenrechten, vrije huisvesting in luxe bungalows en vergoeding voor het woon-werkverkeer.
Een iegelijk weet (ik zou bijna schrijven “wij weten”, maar dat is volgens een geleerde op I4E pluralis majestatis) dat het anders ging met die Remoesja’s.
De Japanner zou in zijn practische wijsheid wel kunnen hebben bedacht dat die Indo’s in de pikdonkere Japanse mijnschachten veel minder zichtbaar zouden zijn dan hun blanke mede krijgsgevangenen en dus minder goed te controleren op hun doen en laten. En een beetje Indo moet je toch altijd achter de vodden zitten, anders legt-ie te tidoeren op z’n matje …..
Pak Pierre
Even on topic.
Heeft de gemeente Nijmegen geen inspraakcommissie waar ik me kan aanmelden want ik weet wel wat straatnamen:
Jan Boonlaan of een Tjalie Robinsonallee of een Vincent Mahieustraat of alle drie tegelijkertijd, hij is tenslotte in Nijmegen geboren.. De Belgen eren hem al met een straatnaam, dus Nijmegen mag en kan niet achterblijven.
Ja, Tjalie Robinson straat in Nijmegen is een gepaste eerbeton.
Voor mij is hij vader van alle Indo.
In 1952 ! heeft al kleur bekend dat hij een kind van Oost en West is .
Er is al jaren geleden een straat naar Tjalie vernoemd in zijn geboortestad, kijk maar op Google Maps.
Nu ja …. dan kan hij in die nieuwe wijk toch worden ge-upgrade naar een laan of zelfs boulevard?
Pak Pierre
Als ik googlemaps goed begrijp is deze doodlopende straat de Tjalieronbinsonduin, zijstraat van de Houtrustweg in Den Haag.
Misschien een standbeeldje Indische Ooms daar plaatsen ?
Tjalierobinsonstraat en Tooropstraat zijn er al in Nijmegen. http://www.indischhistorisch.nl/tweede/sociale-geschiedenis/sociale-geschiedenis-indische-plaatsen-van-herinnering-tjalie-robinson-de-tjalie-robinsonstraat-en-nijmegen/
Willem Beijerinck overleed in Nijmegen in 1900
Hij en zijn vrouw maakten van nabij de explosie van de Krakatau mee
De BBC maakte een docudrama oa op basis van hun verslagen.
De BBC wist niet dat het echtpaar indo was en van Willem moet dat zichtbaar geweest zijn, want hij had een Indonesische moeder.
http://www.youtube.com/watch?v=J_osgSMeZX4
citaat…..Een deel van de gevangenen was bestemd voor arbeid in mijnen en fabrieken in Japan. De Indo’s (die donkerder van uiterlijk waren door de Japanners als mede-Aziaten werden gezien) waren hiervan vrijgesteld; zij bleven in Thailand en Birma………
Hallo, deze zin ben ik al eens eerder tegengekomen in een later artikel (2013) van dhr. Giesbers van de Stichting Herdenking Birma-Siam Spoorweg en Pakan Baroe Spoorweg (SHBSS), ook gepubliceerd op indischhistorisch.nl. Deze Stichting bij monde van haar Voorzitter schreef mij dat alles in het artikel juist en verantwoord was maar nu blijkt deze zin via wat creatief knip-en-plak uit bovenstaand artikel gehaald te zijn. Dat heeft noch de Stichting noch dhr Giesbers aan mij verteld.
Mijn kritiek richt zich op a) de Indo’s die donkerder, hoeveel donkerder, van uiterlijk waren, een duidelijk koloniale dus rassistische kreet b) Indo’s waren niet vrijgesteld, een Indische MWO3-dragen is ook naar Japan versleept, hij was zeker niet donker genoeg.
Een ander citaat wat het vermelden waard is …….Ten slotte moet onder de werkers toch het gevoel hebben geheerst dat door de bombardementen alle geleverde inspanning en getrooste offers voor niets waren geweest? ..
Het gaat om de zin en het vraagteken aan het eind van de zin. Heeft dhr de la Croix het gevoel bij die werkers onderzocht, kennelijk niet want dan hoeft hij geen vraagteken te zetten achter de zin. Het is dus een vraag? en wie moet dan antwoord geven, ik soms ??? Deze persoon noemt zichzelf historicus, dus hij dient zijn vraag te beantwoorden want waarvoor hebben we dan historici.
Zijn schrijfsel is voor mij gado gado, waarmee ik wil zeggen dat herinnering nog geen geschiedenis is
Tja …. meneer Van den Broek, het zit die De la Croix’ kennelijk allemaal in het bloed om niet onderzochte en ongecontroleerde flauwekul op te schrijven.
En ja, als u zich bij voortduring etaleert als wijs man en allesweter, dan moet u niet versteld staan als zelfs de historici onder de De la Croix’ een oplossing van u verwachten als u iets verkeerds constateert.
Dus, niet zoals altijd schelden en afzeiken …. toon uw barmhartigheid een keertje en zeg hoe het is en/of hoe het moet. Net als b.v. vorig jaar (of is het al 2 jaar geleden?), toen iemand een groot probleem had met de inrichting van een tentoonstelling in het museum van Bronbeek en daarvoor geen gehoor vond bij de directie van Bronbeek/IHC. U zou de knuppel wel even in het hoenderhok gooien, met SWOT analyse.
Ik wacht nog op nieuws over het resultaat van uw toen voorgenomen demarches. Ook gado-gado geworden of heb ik iets gemist?
Pak Pierre
Heel treurig dat een historicus en nmi verbonden aan deze
st. Indischhistorisch.nl: dit verhaal neerzet.
en door anderen stomweg wordt door verteld.
Dan is het ook begrijpelijk dat niemand zich verroert om
niet voor domheid te worden aangekeken.
siBo
.
Oorlog en Bersiap | Birma-Siam spoorlijn en de Pakan Baroe spoorlijn . Deel 1
Humphrey de la Croix
Na voltooiing van de spoorlijn
Naast het massale lijden van de werkers is de grote tragiek van de Birma-Siam spoorlijn dat deze door het verloop van de oorlog zijn doelstelling van 3000 ton vracht per dag nooit heeft gehaald. Daar kwam ook nog bij dat de lijn vaker werd gebombardeerd door de Geallieerde luchtmacht. Voor ruim 15.000 werkers was de voltooiing van de lijn niet het einde van het verblijf in Thailand en Birma. Ze moesten hout kappen voor de lokomotieven, de lijn onderhouden, laden en lossen van wagons, en gebombardeerde stukken herstellen. En naarmate de Japanners in 1944 en 1945 meer in het nauw kwamen, kregen ze veel minder voedsel waardoor ziektes en sterfte toenamen. Ten slotte moet onder de werkers toch het gevoel hebben geheerst dat door de bombardementen alle geleverde inspanning en getrooste offers voor niets waren geweest? Het is de moeite van het vermelden waard dat na afloop van de oorlog onder de ex-werkers de verhalen over gepleegde sabotage aan de lijn loskwamen. En dusdanig dat te betwijfelen valt of er in die beweerde mate sabotage is gepleegd.
Een deel van de gevangenen was bestemd voor arbeid in mijnen en fabrieken in Japan. De Indo’s (die donkerder van uiterlijk waren en door de Japanners als mede-Aziaten werden gezien) waren hiervan vrijgesteld; zij bleven in Thailand en Birma.
De transporten naar Japan vertrokken uit Singapore. Daar was in het kamp Changi een groep van ongeveer 2000 man bijeengebracht, voornamelijk KNIL’ ers en leden van de voormalige Stadswachten.
De Indische gevangenen verbleven in kampen in onder andere Non-Pladuk, Kanchanaburi en Nakompaton.14
bokeller zegt:
24 oktober 2014 om 09:09
Dan is het ook begrijpelijk dat niemand zich verroert …..
==============================================================
Juist niet.
De nog weinig levende ooggetuigen en mensen met andere en aanvullende informatie kunnen alsnog hun bijdrage leveren.
@Pak Surya, de krijgsgevangenen moesten werken aan de spoorlijn en niet als sjouwer om treinen te laden en te lossen. Dat je Jap een onderscheid zou maken tussen een Indo en een Totok is splinter nieuw: het waren allen POW’s, krijgsgevangenen, geen romusja’s.
@bokeller, ofschoon het je waarschijnlijk niets zou kunnen schelen wat mijn mening is, moest het me spontaan van het hart na het lezen van je quote uit Indischhistorisch.nl: treurig!
Heer Bo Keller ligt eveneens een Crawfurd in Kanchanaburi begraven.
Ik kreeg begin 2001 een foto reportage toegestuurd via de email door mijn oudste zoon en die kreeg die van een van zijn vrienden die daar op vakantie is geweest.
Wel erg als je er zelf niet geweest ben en het zo moet vernemen.
Ik krijg daarom altijd een rot gevoel als zij het over de oorlog hebben in Europa.
Mvg Jos H Crawfurd.
Hallo Indisch4ever ! Leuk dat ik je gevonden heb…… Ik ben wel geen “Indische” maar een Indonesische (zeg me even wat het verschil is) ……. Ik ben HEEL oud (daarom kan ik nog wat Nederlandsch (tot de 4e klasse Lagere School Nederlandsch gehad)….. OK Daaaaag van Lani Ratulangi.
@Dr. Matulanda Sugandi-Ratulangi, Boeroeng is de webmaster van I4E. Ik als trouwe bezoeker van deze site wil u op eigen titel welkom heten. Geweldig dat u zich nog in het Nederlands kunt verwoorden. Ik ben ook al heel oud: ik zat in de 4de klas van de lagere school toen mijn ouders en hun kinderen repatrieerden naar Nederland.
Ibu Lani selamat datang .
Ik hoop dat ibu veel zal willen bijdragen/vertellen in I4E over hoe het vroeger was in Nederlands Oost Indie en de huidige Indonesia.
Gezien van uit de ogen van de “andere kant ” .
Salam hangat dari Amsterdam.
Een landgenoot.
Dag Matulanda Sugandi-Ratulangi ,
Selamat Datang…
Een beetje Nederlands lezen lukt nog ?
Blijf maar komen … dan leer je de taal weer, leer je over Indische Nederlanders. En er is ook Indonesisch nieuws en hoe indo’s daar over denken.
Indische Nederlanders hebben een gemengde afkomst. Zowel Indonesische voorouders als Nederlandse ( Europese) voorouders. Voor hen die zijn opgegroeid in Indonesië, dat was in een miljeu van Nederlandse cultuur.
Misschien te moeilijk Nederlands van me….Ah yo. Surya Atmadja kan vertalen in bahasa indonesia.
Op facebook heet ik ook Boeroeng Biroe
Ik vind dat mevrouw voor haar 4 klassen Nederlandse lagere school en zoveel jaar geleden een uitstekend berichtje heeft geschreven. Pleit zeer voor haar, maar toch ook voor het Nederlandse onderwijs toen. Kom er nu maar eens om.
Hoop dat mevrouw iets over haar zelf en haar geschiedenis wil schrijven, ter introductie. Misschien in een aparte “Pikiran”. Mag toch ook in Bahasa of Engels (ik zie dat zij “Dr.” is, dus behoorlijk geleerd).
De naam Ratulangi ben ik ook wel eens in NL tegengekomen. Orang Menado?
Enfin, vol verwachting klopt mijn hart …… mevrouw Matulanda Sugandi – Ratulangi weet vast nog wel waar dat vandaan komt. Stoomboot masih ada mevrouw, maar Zwarte Piet isterrrr niet meer di sini. Bij wet verboden.
Pak Pierre
BB ( Boeroeng Biroe).
Ibu Lani schreef ook bij Java Post .
De Ratulangi’s is een bekende naam in Minahasa en Indonesia.
De Tambajong, Maramis etc zijn ook “oude” namen .
Ik las in haar site een posting van Eddy Tumengkol ( adelborst bij de KIM ) , zie ook een topic bij I.A.F
http://indonesie.actieforum.com/t1271-torpedos-vergeten
Bij die oudere Indonesische namen is het nog steeds “dunia ketjil” .
Trouwens mijn Bhs Indonesia “Yang Baik dan Benar” ( ABI=Algemeen Beschaafd Indonesisch =de evenknie van ABN ) , level SMA is al lang verouderd , een kruising tussen bhs gaul Betawi/Djakarta en ABI .
http://en.wikipedia.org/wiki/Sam_Ratulangi
Uw vader toch ?
En van moederszijde Tambajong (Menado) heeft u voorouders Agaatsz en Lefrandt, dacht ik