Twee uur televisie vanuit de Balie te Amsterdam over de Indiëverwerking van de nazaten
Met Herman Keppy, Hans Goedkoop en Ellen Deckwitz (verindischte totokgrootouders)
Gespreksleiders waren Sarah Sluimer en Bo Tarenskeen, zanger was Robin Blok. Allen met een Indische komaf.
Zie de video.
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
...................
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
Bertha Lammerts van Bueren-de Wit
XXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
Indisch4ever 
Een tekstje van de aankondiging was verwarrend. Titel was raar… en niks to the point
Het had allemaal niks met verzetstrijders te maken. Wat deden die in de aankondiging.
https://indisch4ever.nu/2014/04/13/natural-born-knillers
Het had ook niet zoveel met Knil te maken. Hoewel Herman Keppy ( zie moesson van mei) wel wat vertelde over Molukkers en Knil
Hans Goedkoop en Ellen Deckwitz vertelde meer hun persoonlijk verhaal.
Over hun indiëverwerking… still ongoinggg.
Een echt debat werd het niet, hoewel Jeffrey Pondaag het probeerde, maar hij werd weer te emotioneel .
Peter Bouman en Frans Leidelmeijer, die Indische rondvaarten te Amsterdam organiseren, zaten in de zaal.
Wie even zitvlees over heeft kan kijken. Ik vond het wel leerzaam en vooral Ellen wist haar verhaal mooi te brengen.
@Boeroeng: Geweldig gekozen de titel van deze posting “Baliedebat: Hoe toh, die Indiëverwerking” veel beter dan de aankondiging van het baliedebat zelf, dat mijn hoog gespannen verwachting gesmoord heeft.
Frans vond het ook wel goed heb ik de indruk. En wat die vreemde titel betreft daar moest de kijker zelf maar tot een konklusie komen zij hij me en er verder niet moeilijk over doen. Dus daar werd ik ook niet wijzer van. Ik heb het verhaal van de eerste dame gisteren aangehoord, die totok zoals ze zelf zei. Vond het best wel oké.
Dus over het Knil werd er verder ook niets byzonders naar voren gebracht? Dan helemaal een rare suggestieve titel die de mensen op het verkeerde been heeft gezet. Typische Rottenbergvondst?
Waarom was hij eigenlijk niet de gespreksleider? Was toch aangekondigd.
Boeroeng : Ik heb even snel de video bekeken maar ik zit met een informatielacune
27 februari 1942 kan ik in de Indische Geschiedenis plaatsen. Maar Herman Keppy ken ik enigszins, Hans Goedkoop heb ik wel eens op een video gezien, maar daar houdt het mee op. Maar waar zit de Indische komaf van die andere mensen, kan je dat verklaren dan kan ik enigszins hun reactie plaatsen. Hoewel een Indieverwerking van een zesde generatie Indo lijkt me meer een Nasi Goreng die 6 keer is opgewarmd, er zit geen smaak aan. En als Indisch in de mode komt dan blijken steeds meer mensen hun Indische Komaf te ontdekken. Op zo’n manier sterft het Ras nooit uit.
Indisch-zijn is hier echt een keuze. Je bepaalt zelf of het uitkomt om er voor uit te komen en wanneer niet..de nieuwe Indo als opportunist. Zo, dat heb ik even verwerkt.
Herman Keppy. Moluks-Hollands http://www.hermankeppy.com/index.php?id=nederlands-indie-tegen-duits-nederland#header
Hans Goedkoop, bekend geworden door tv-programma’s over geschiedenis, zijn opa lijkt niet indo, maar heeft ook een gemengde afkomst. Moeder van Hans is Hollands. http://nl.wikipedia.org/wiki/Hans_Goedkoop
Ellen Deckwitz, totokgrootouders, daar geboren en opgegroeid. Het Indische was ook een rode draad in haar opgroeien. http://nl.wikipedia.org/wiki/Ellen_Deckwitz
Sara Sluimer , programmadirecteur van de Balie.. gemengde afkomst
Bo Tarenskeen, doet ook iets met theater, nu op de cover van de Moesson Mei, is van gemengde afkomst.
https://indisch4ever.nu/2014/03/13/toneelschrijver-bo-tarenskeen-krijgt-beurs/ Grootouders Tarenskeen probeerden het in Nieuw Guinea. ( Dick Tarenskeen en Titia de Leeuw… Dick is een neef van Henk Anthonijsz. Ouders van Dick: https://indisch4ever.nu/2013/03/10/indisch-in-beeld-59)
Robin Block, de zanger… gemengde afkomst.
Ellen, Hans en Herman, zie ik niet als Indisch. En zij zelf ook niet.
Wel met Indië-achtergrond .
Wij zijn allemaal gemengd; met nassi Tim of havermout pap.
Ik heb de hele videofilm bekeken onder genot van af en toe pause voor sruput sruput kopi tubruk en plas pauze erbij.
Heb geen debat gezien.
Behalve de storende reactie van ene J.P.
Herman K kwam wel met een verhaal over de tweespalt bij vele Ambonese/Zuid Molukse families ,met voorbeelden uit zijn eigen omgeving.
Voor velen die betrokken waren geweest was het al lang bekend, maar niet bij de grote massa .
Het verhaal van Totoks die N.O.I als hun moederland vinden werd al beschreven door Dr T.Kok in zijn boek de Indo ( omstreeks 1934 ?)
Totokmoeder van de bekende Rost van Tonningen was geboren in Indië, net als haar vader en grootvader. Holland was een raar land, ver weg. Vader van opa was GG Johannes vd bosch. Zijn vrouw was opgegroeid te Batavia. Haar moeder was boerendochter uit ZA.
De gespreksleider en de sprekers waren goed gekozen en het onderwerp beloofde veel.
Des te groter was mijn teleurstelling.
Weer een keer werd gesproken over “zoektocht” en over “zwijgende” generaties – iets wat al dertig jaar gebeurd. ( http://www.vijfeeuwenmigratie.nl/indische-jongerendag-paradiso )
Echte schurende vragen werden wel aangestipt, maar niet uitgediept. Welke geschiedbeelden over de dekolonisatie bestonden en bestaan naast en door elkaar? Hoe gaan we om met onze eigen moraal in verhouding tot een smerige oorlog waar onze vaders en grootvaders zowel slachtoffer als dader zijn? Hoe ingewikkeld waren loyaliteiten en hoe kwamen Knillers tot de keuzes die ze vrijwillig of gedwongen maakten?
Hans Goedkoop vond ik zwak. Hij ging niet de diepte in, maar bleef steken in zijn eigen worsteling met het verleden van zijn grootvader. Hij zette diens ervaringen af tegen zijn eigen eerdere kijk op het verleden – alsof die twee het hele verhaal van de geschiedschrijving vertegenwoordigen. Zijn uitroep dat nu eindelijk tijd werd voor de geschiedschrijving van de dekolonisatie klonk daarom nogal schril. Sinds het moralistische wereldbeeld van De Jong en de barse “er wérd iets groots verricht” apologieën is wel het een en ander geschreven over het koloniale leven en de dekolonisatie.
Herman Keppy zei, zoals gebruikelijk, heel aardige dingen. Van de overeenkomst tussen de mores van Satudarah en die van de Molukkers in de barakken tot de ingewikkelde loyaliteiten van de Molukse Knil-soldaten. Een deel van die laatsten steunden de RMS, een ander deel ging over naar het Indonesische leger en een derde groep twijfelde… Ironie van de geschiedenis: de groep die het RMS ideaal levend hielden in Nederland waren niet op Ambon ten tijde van de kortstondige Molukse republiek en degene die er voor vochten werden later door de TNI gerekruteerd om te vechten tegen Darul Islam en andere opstandige bewegingen – dubbele ironie: dezelfde rol die ze vervulden in het Knil.
Kortom, een gemiste kans.
Ik verwachtte er toch al niet veel van, en dan valt het wel mee.
Je kunt niet diepgaan, mét Indiëverwerking van de 2e en 3e generatie, itt tot indiëverwerking van de 1e gen, mét de excessen uitspitten, met de morele vragen over goed en kwaad, met wat Nederland dan wel had kunnen doen, damals.
Ik vond het dus wel leerzaam en onderhoudend.
Diepgaan had gekund als er meer op een thema werd gefocust. Er was tijd en deskundigheid genoeg voor. Nu waaierde het alle kanten op en bleef het aan de oppervlakte.
Zoals zo vaak bij zulke discussies. Alsof dezelfde discussie steeds opnieuw wordt gevoerd, met dezelfde uitkomsten.
# Ironie van de geschiedenis: de groep die het RMS ideaal levend hielden in Nederland waren niet op Ambon ten tijde van de kortstondige Molukse republiek en degene die er voor vochten werden later door de TNI gerekruteerd om te vechten tegen Darul Islam en andere opstandige bewegingen – dubbele ironie: dezelfde rol die ze vervulden in het Knil.#
Ironie van de geschiedenis:Is nm weten, niet zo bekend,nl.
na de verovering op de laatste tegenstanders op Ceram ,werden
deze Molukse strijders ingezet op West-Java en versloegen
binnen de kortste keren de daar opstandige Daroel Islam.
Ik meen zelfs dat Boeng Karno actief was bij deze” recrutering”
siBo
Inderdaad, Pak Bo.
Niet alle Moukkers kozen de Nederlandse kant na de Japanse overgave. Strijdgroepen als de Angkatan Pemuda Indonesia Maluku streden voor de Indonesische republiek en velen van hen gingen op in het Indonesische leger. Er werd zelfs een aparte Molukse eenheid gevormd: het Pattimurabataljon. Dit bataljon werd ingezet bij de verovering van Ambon in 1950.
Destijds op de Paradiso praatdag 1984 : “Men zoekt aanknopingspunten in het huidige Indonesië, men voelt zich bedreigd door de witte overmacht… ouderen worden er van beschuldigd dat zij de waarheid hebben verzwegen…Tempo Doeloe is een vies woord waar men niets over wil horen en waar men ook niets vanaf weet: kortom wat wil deze groep nu eigenlijk?”
Denk dat we 30 jaar verder nu o.a. via de media en vooral het internet ( I4E en Javapost en talloze andere indische sites) behoorlijk beter zijn geinformeerd over het verleden van generatie 1 en voorgangers die het geboorteland mede tot ontwikkeling hadden gebracht maar door de veranderende tijdgeest tot parasitaire kolonialen werden verklaard.
Hoe kom je dan ‘in diaspora levend’ dan geestelijk (identiteit) tot rust als je door het politieke gekrakeel qua landenkeuze tussen ’t wal en schip terecht bent gekomen. Daar en hier blijven we als ‘tjampoers’ toch als vreemde eenden in de bijt. Misschien een troost dat we met onze ‘europese/witte genen’ een streepje voor hebben tov bepaalde instromende ‘medelanders’ om ons in het kikkerlandje toch een beetje meer thuis te voelen.
Nou inderdaad… tegenwoordig is zoveel informatie te verkrijgen via internet. Daarom vond ik het zo opvallend dat Ellen Deckwitz over haar persoonlijke zoektocht sprak alsof ze nooit gegoogled had op Indië. Alsof het altijd 1984 is toen jongere indo’s zich roerden… Alsof die generaties voor jouj altijd zwijgen… Alsof een Indische achtergrond je altijd pusing kepala maken…
Alsof Indisch zijn een bijbelse generatievloek is. Alsof we eeuwig slachtoffer zijn…
Ik pas daarvoor.
Ellen is derde generatie. Haar moeder was getogen in Nederland en die kon dus ook niet veel vertellen.
Het is ook maar net in welke kringen haar grootouders verbleven.
Veel Indische mensen hadden Indische familie en Indische kennissen.
Het verhaal is dat Indische ouderen vooral zwegen is gedeeltelijk waar.
Het is normale overlevingsstrategie om de ellende te vergeten en je richten op het nu. Van alle culturen, van alle tijden.
Maar naar mijn idee bleven Indische mensen toch best wel praten over die moeilijke jaren 41-60 in de ontmoetingen met mensen die het ook hebben meegemaakt.
Is toch ook therapeutisch? Maar er was ook zoiets dat men de kinderen niet wilden belasten en vaak ook dat de kinderen die verhalen niet wilden horen.
Pak Bo ,
de recrutering van de Indonesische KNIL (ook “Ambonese”) militairen gebeurde in 1950, na de overdracht van 1949.
Daar hadden de ex CORO/KMA Bandung officieren een grote rol als o.a beleidsbepaler.
Zie de rol van Kol Alex Kawilarang ten tijde van de RMS opstand en zijn aandeel bij de Siliwangi Divisie .
Bij de vorming van Indonesische commando’s ( Batudjadjar ) waar ene Mohamad Idjon Djanbi aka Rokus Bernardus Visser (Ex KST ) de eerste commandant werd in 1952.
Bij het neerslaan van de Tentara Islam Indonesia speel de Kujang BataIjon 328 een grote rol in West Java .
De meeste grote steden , Bandung, Bogor , Tasikmalaya waren tot ongeveer 1960 (?) vestingen.
Het reizen van Jakarta via Bandung naar Tasikmalaya met de trein waar mijn oma woonde was een hele onderneming.
Van af Bandung tot Tasikmalaya moesten we reizen met zwaar bewapende soldaten compleet met kanon erbij .
Oom Ambon datang ,Aman
siBo
Het is allemaal wel leuk en aardig maar wat ontbreekt is wel de 1ste generatie. Want wat hebben die kneusjes van de tweede en volgende generatie allemaal te verwerken gekregen, toch niks dan. Het is en blijft een geestelijke zelfbevrediging en na afloop nemen die kneuzen een biertje in de grachtengordel van Amsterdam. Dan hebben de geachte heren, Keller, Somers en Vos toch 100.000 keer meer te vertellen en dan dienen we ze wel snel aanhoren want die zij op hoge leeftijd. die hebben de Indische tijd aan lijf en leden zelf beleefd , verwerkt en doorgegeven en daar mogen wij als Indischen wel gehoor aan geven.
Wat die anderen generatie te berde brengen is en blijft gebakken lucht als wij deze Heren en ook Dames niet aanhoren. Maar ja, dan wordt er weer wat georganiseerd waarbij het woord Indisch valt ’n de aasgieren vliegen er op af. Als U er niet mee eens bent, wat is het alternatief? Indisch 5.0 soms
Als we euthenasie willen plegen op het Indischzijn , dan is de snelste manier zowel.
Wat ons onderscheid van andere bevolkingsgroepen is onze uitzonderlijke geschiedenis waarin wij ons op één unieke wijze onderscheiden van andere bevolkingsgroepen. En daarom moeten wij deze mensen, Keller, Somers en Vos koesteren.
Peter… dit is het post-koloniale debat wat wij graag willen bevorderen.
Van post-koloniale mensen in een postkoloniaal tijdperk en hun relatie met het koloniale verleden.
@P vden Broek “Want wat hebben die kneusjes van de tweede en volgende generatie allemaal te verwerken gekregen, toch niks dan….”
Bekijk dit discussie-filmpje en merk op dat ook de nieuwe jongeren net als in 1984 toch blijven worstelen met hun identiteit die zoals een van hun opmerkte niet aan 1 land of nationaliteit gekoppeld kan worden. Je bent en blijft een mengelmoesje en denk en handel zoals je kepala het ingeeft rekening houdend met de cultuur van je leefomgeving.
***Hoe senang voel jij je over je Indische roots? Geupload op 10 mrt. 2011***
Hierbij denk ik meer aan Ibu Nelly en Pak Boeroeng van
Indisch4Ever die toestaan mijn zin en onzin te plaatsen, dat dan
met een vaart van nul komma nul de ether (Uw computer ) in-
schiet.
Maar hoe dan ook m’n dank voor ’t koesteren.
siBo
Zulke debatten hebben steeds hetzelfde verloop. Ik heb mijn Indië gelukkig nooit hoeven te verwerken. Gewoon in die harde schijf in mijn kop gestopt. Daar put ik soms nog uit, maar dat wordt steeds vervelender. Almaar kopiëren en plakken. Leve de tekstverwerker.