… alleen Indo’s in Paul Frank shirtjes liepen

Geplaatst op 30 januari 2014 door Indisch4ever

beautymom: In mijn jongere jaren heb ik zelf een Paul Frank shirtje gehad en kreeg ik de volgende reactie: ‘Jij bent Indo’? Uhhh, kan aan mij liggen hoor, maar zo erg straalt het toch niet van mij af? De boy in kwestie legde aan mij uit dat alleen Indo’s in Paul Frank shirtjes liepen en dus hieraan zag dat ik Indisch bloed bevat. Dus… Nu ben ik op onderzoek gegaan en kon hier niks over vinden, dus of dit een ‘broodje aap verhaal’ is durf ik jullie niet te zeggen.

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

17 reacties op … alleen Indo’s in Paul Frank shirtjes liepen

Pierre de la Croix zegt:

31 januari 2014 om 10:45

Dus dáár komt de typenaam “tjelana monjèt” vandaan.

Pak Pierre

PS: Mooie moeder overigens …..

PP

Beantwoorden
Huib zegt:

31 januari 2014 om 11:15

Is dat Paul Frank shirtje dragen wel voldoende bewijs van het Indo-zijn? Ik had er nog nooit van gehoord.
Dus ik zal wel geen Indo toelèn zijn.

Er bestaat ook een Anne Frank hemd. Wil je liever niet in gezien worden, toch.

Die tjelana monjèt ongetwijfeld wel. Geen nader onderzoek voor nodig voor dat unieke Indische kledingstuk. Zou die lieve baby ook heel goed staan als het wat groter is.

Beantwoorden
P.Lemon zegt:

31 januari 2014 om 20:07

De associatie met de tjelana monjet (bretelbroekje voor “ons aapje” ) en het Tshirtje met de apenprint lijkt vd hand liggend.

De ontwerper kunnen we het niet meer vragen…

” 15-11-05 Deze week liet Paul Frank Sunich (38) weten ermee te stoppen. Maar wie Paul Frank is, blijft een goed bewaard geheim. Terwijl ontwerpers als Calvin Klein of Mossimo Gianulli ook nog eens het gezicht van de onderneming zijn, mijdt Sunich de wereld van glamour en glitter.http://www.ad.nl/ad/nl/5597/Economie/article/detail/2404626/2005/11/15/Aapje-Julius-met-pensioen.dhtml

Beantwoorden
Henk Anthonijsz zegt:

31 januari 2014 om 20:31

Ik ben nu 87. in Indië geboren en getogen. Nooit gehoord van een Paul Frank shirtje. Droeg als kleuter tot, ik meen mijn 7e jaar, een “tjelana monyet” of “hansopje”.Met een zakje ter hoogte van mijn buik. Gemakkelijk om daar knikkers in te stoppen. Waar is die tijd gebleven?
Mijn moeder maakte die hansopjes zelf.

Beantwoorden
- Arthur Olive zegt:
  
  31 januari 2014 om 20:46
  
  Is een “Tjelana Monjet” iets Indisch?
  Ik kan me niet herinneren dat Indonesische kinderen zo gekleed gingen.
  
  Beantwoorden
  - Henk Anthonijsz zegt:
    
    1 februari 2014 om 13:30
    
    Arthur Olive
    Ik sta versteld van uw reactie! :
    
    “Is een “Tjelanja Monjet”iets INDISCH?”
    “Ik kan mij niet herinneren dat INDONESISCHE kinderen zo gekleed gingen”.
    
    Beantwoorden
    - Arthur Olive zegt:
      
      1 februari 2014 om 17:48
      
      Henk Anthonijsz
      
      Indisch hoeft niet Indonesisch te zijn.
      Deze website is Indisch4ever, niet Indonesisch4ever.
- Jan A. Somers zegt:
  
  1 februari 2014 om 11:53
  
  Klopt helemaal. Ik droeg die hansop tot ca. 5 jaar. Nu draag ik de kleren die door mijn Zeeuws meisje worden klaargelegd. Zij is ook meer gevoelig voor de dresscode dan ik.
  
  Beantwoorden
  - Henk Anthonijsz zegt:
    
    1 februari 2014 om 18:53
    
    Arthur Olive,
    Mijn reactie betrof uw opmerking: “Ik kan mij niet herinneren dat Indonesische kinderen zo gekleed gingen”.
    INDISCHE kinderen droegen een hansop/celana monyet.
    Ik weet niet hoe oud u bent, maar in de jaren 1930/1933 (ik was toen 4-7 jaar oud) droeg ik in na schooltijd een hansop. Gemakkelijk. Zelf gemaakt door mijn moeder. Ook mijn meeste speelgenootjes waren zo gekleed.
    
    Beantwoorden
    - Arthur Olive zegt:
      
      1 februari 2014 om 19:05
      
      Henk Anthonijsz
      
      U hebt geen Indonesische naam, dus ik neem aan dat u Indisch bent en daarom vroeger net als ik in een hansop liep.
      Zoals ik al eerder heb gezegd, ik kan me niet herinneren Indonesische kinderen in een hansop te hebben gezien.
      Ik geloof dat we langs elkaar heen praten.
    - Henk Anthonijsz zegt:
      
      2 februari 2014 om 13:11
      
      Arthur Olive,
      Excuses. Verkeerd begrepen. Inderdaad liepen Indonesische kleuters niet in een hansop. Maar alleen Indische. Kan me ook niet herinneren van mijn Totokse vriendjes.
      Waar blijft de tijd?? Sedih wanneer je daaraan denkt.
    - Pierre de la Croix zegt:
      
      2 februari 2014 om 15:10
      
      Ik heb nog eens geoetik-oetik in mijn afbrokkelende geheugen. Dan komt dit eruit:
      
      De Indonesische meisjes, de kleine “gendoks”, volgden in hun kleding hun moeders vanaf het moment dat ze konden lopen. Ik zie ze in mijn geheugen gehuld in een mini kain (niet per se het mooiste batik) en baadje, vaak compleet met eveneens mini slendang, om alvast te oefenen voor later.
      
      De katjongs droegen n.m.m. geen hansop maar, als ze oud genoeg waren om niet meer in hun blote tidak ada te lopen een korte katok met een of ander baadje of een (meestal gescheurd) singletachtig bovenstuk. Op mijn netvlies dartelen die katjongs niet rond in hansop, zoals ik.
      
      Ik heb al eerder geschreven dat ik in oorlogstijd opgroeide met de talrijke Javaanse kindertjes van het inwonend bediendenpaar en hun familie en vriendjes uit kampong of dessa. Ik had tot ik naar school ging in 1946, bijna 8 jaar, veel meer Javaanse dan Indo-vriendjes.
      
      Een andere benadering van de vraag van Pak Arthur of de hansop alias tjelana monjèt iets typisch Indisch, c.q. Indo-Europees was zou misschien die uit taalkundige hoek kunnen zijn:
      
      Voor zover ik weet is er geen inheems (Maleis, Javaans, Soendanees, etc.) woord voor “hansop”. Als dat zo is, dan vermoed ik dat de “hansop” als kledingstuk is geïntroduceerd door de Europeanen die er later, zijnde in “Apenland”, spottend de naam “apenpak” en vervolgens “tjelana monjèt” aan hebben gegeven.
      
      Mijn Pan Dale’s etymologisch woordenboek geeft als herkomst van het woord “hansop” namelijk aan “wijd kledingstuk, met name als nachtkleding (eerst gebruikt/gevonden anno 1639), eigenlijk het kostuum van de potsenmaker Hanssop (Jean Potage), in het hoogduits Hans Supp(e). Een potsenmaker werd ook aangeduid met Hansworst of Hanswurst in het hoogduits; in het Frans blijft hij Jean Potage, dus de soep getrouw, niet de worst.
      
      Jammer dat de 1ste generatie met haar vooroorlogse herinneringen er niet meer is om ons haarfijn uit te leggen hoe het zat toen froeherrrr, daar in de kolonie.
      
      Liefhebbers kunnen nog eens oude boeken uitvlooien op zoek naar antwoord.
      
      Pak Pierre
    - Jan A. Somers zegt:
      
      2 februari 2014 om 16:12
      
      De kinderen van baboe Soep werden door mijn moeder voorzien van kleren. Katjong broek met hemd of bloesje, gendok een jurkje. Ik meen van mijn moeder vroeger te hebben gehoord dat baboe Soep haar kinderen een goede toekomst wilde geven, dan loopt een meisje in een jurk!
    - Pierre de la Croix zegt:
      
      2 februari 2014 om 20:48
      
      Baboe Soep had het goed gezien en heeft navolging gehad: Als ik zo via het buisje naar Indonesia kijk, dan heeft de sarong en kabaja archipel breed plaats gemaakt voor moderne westerse kleding, wellicht zelfs ook “Made in Bangladesh by delicate children’s hands “.
      
      Pak Pierre
Pierre de la Croix zegt:

31 januari 2014 om 22:01

Fred S. Loen, “Pethoh, Indisch woordenboek. De taalschat van Indische Nederlanders”:

“Tjelana monjet. Unisex kinderkleding die zeer ruim valt. lett. Apepakje”.

Vincent Mahieu (Tjalie Robinson, Jan Boon), Tjies, 1955:

“We zagen er toen ook veel goorder uit dan nu: elke jongen liep op blote voeten. Tot z’n tiende jaar ongeveer in tjelana monjet, daarna in korte blauwe broek en kebaja”.

Mahieu had het over de vooroorlogse tijd. Toen ik in 1946 als bijna 8 jarige voor het eerst naar school ging had ik geen tjelana monjet “uit één stuk” meer, maar een heuse korte broek en bloes, door mijn moeder zelf gemaakt. En naar school ging ik natuurlijk met sepatoes, maar die gingen na schooltijd snel uit.

Ik kan mij ook niet herinneren dat mijn Javaanse leeftijdgenoten in tjelana monjet rondliepen, maar ja …. wie lette er op die leeftijd in de tropen op kleding …..

Pak Pierre

Beantwoorden
- Arthur Olive zegt:
  
  31 januari 2014 om 23:09
  
  “Wie lette er op die leeftijd in de tropen op kleding”.
  Harold Lovestrand schreef in zijn boek, “Prisoner in Jakarta” dat zijn Amerikaanse kinderen niet het verschil konden zien tussen Indische kinderen en Indonesische kinderen die na 1962 in Manokwari kwamen.
  Ze keken dan of het kind wel of niet schoenen aan had om het verschil te zien.
  
  Beantwoorden
Huib zegt:

1 februari 2014 om 09:37

Ik herinner me mijn eerste schooldag in 1946 nog heel goed.
Tot dan altijd in tjelana monjet gelopen op blote voeten.

Op de eerste schooldag gewoon een korte broek met blouse. Maar wel op blote voeten. Want mijn geld voor schoenen of sandalen had mijn moeder niet. Ze kon ons niet zelf naar de school brengen maar instrueerde ons wel voor welke klas we ons moesten opgeven.

Ik was 8 en hoorde vlgs haar in de tweede klas, mijn 1 jaar oudere zus, die ze tijdens de oorlog les had gegeven, ze was licht gekeurd en mocht zich buiten niet vertonen, hoorde in de derde en mijn 1 jaar jongere zus die ook als les van haar gehad heeft in de eerste klas.

Maar deze boedjang die de godganselijke dag de kampongs en straten afschuimde op zoek naar iets eetbaars had dus de hele oorlog niets anders geleerd.

Het duurde dus ook niet lang of ik viel door de mand dat ik niet lezen , rekenen of schrijven kon en werd subiet een klas terug gezet bij mijn jongere zus. Een grotere schande was toen voor mijn gevoel niet denkbaar.

Enige tijd later werd aan iedereen op school pap en schoenen uitgedeeld.

Maar thuis moest die tjelana monjet toch weer aan.

Beantwoorden