Huib Otto piekert over deze:
Geachte Dames en Heren ,
Het fenomeen Buitenkampers is naar mijn gevoelen en ook van dat van velen die regelmatig met elkaar in kontakt zijn via het U waarschijnlijk welbekende blog van Indisch4ever, waarbij gedachten, meningen en opvattingen over alle mogelijke Indische zaken onderling worden uitgewisseld.
met name de aandacht voor de moedige Indische moeders die vaak alleen de zorg voor vaak kleine kinderen in een steeds vijandiger omgeving en zonder enig inkomen moesten zien te overleven. De dagelijkse strijd om aan eten voor hun kinderen te komen, gelukkig vaak ondersteund door grootmoeders, ook Indonesische, en tantes, waarbij voedsel werd gedeeld en kinderen over en weer tijdelijk bij elkaar werden uitbesteed als de moeders hiertoe gedwongen door gezondheidstoestand of gebrek aan voedsel toe werden gedwongen.
Ook ontbrak het aan onmisbare medisch verzorging. De mannen en vaders zaten veelal in krijgsgevangenkampen of bij de Kenpeitai in de cel.
Met als apotheose de uitbraak van de Bersiap in 1945 met moordzuchtige revolutionairen die opgehitst door de Japanners en hun politieke leiders overgingen tot massale slacht-en moordpartijen. Als kind van zo’n 7 jaar dit mogen meemaken in Indisch Bronbeek in Bandoeng waar onder meer mijn doodzieke vader, net ontsnapt uit het krijgsgevangenkamp op beestachtige wijze met een groot aantal lotgenoten werd vermoord.
Vandaar dit initiatief, geruggesteund door vele medestanders U te verzoeken het Uwe eraan te willen bijdragen bij het oprichten van een Standbeeld voor deze moedige Indische en Indonesische vrouwen. Vele van de toenmalige kinderen zijn inmiddels bejaard tot hoog bejaard en zouden dus massaal de dag prijzen wanneer dit Standbeeld op een vooraanstaande plek bij het Indisch monument spoedig een plaats zou kunnen krijgen.
Hoor graag nader van U hoe U tegenover dit initiatief staat en vertrouw erop dat dit bij U in goede handen is.
Met vriendelijke groet, Huib Otto
...................
Indisch4ever 
Er is nog geen rekening geopend.
First things first. Eerst moeten we voor elkaar krijgen dat diegenen die zeggenschap hebben over het Indisch monument zich ook hiervoor
hard willen maken. Is dit positief dan komt Crowd Funding aan de orde en dus een rekeningnr. Maar niet voordat de garantie kan worden gegeven of gekregen dat het niet ontaardt in een zakkenvullers aktie.
Inmiddels heb ik verdere kontakten hiertoe proberen te leggen en heb dat degenen zich aangesproken voelen en zich ook willen inzetten.
Dus er moet een plek op een representatieve plaats bij het Indisch Monument beschikbaar worden gesteld. Zodra dat is gebeurd kunnen we die plek vast beplanten met een bloemen soort die ook in dit klimaat gedijt. Een melati lukt dus niet. Ms. een kembang sepatu wel. Maar ik ben eigenlijk op zoek naar ieders inbreng die dit inititief een warm hart toedraagt. Dus breng ons op een idee welke bloem het meest gepast wordt gevonden. Overigens dit is me door een zeer dierbare adviseur ingefluisterd. Dus niet mijn eigen idee.
Ik heb inmiddels kontakt gelegd met een jeugdvriend uit mijn teenertijd U allen wel bekend denk ik die op kunstgebied een naam heeft opgebouwd. Hoop dat hij zijn medewerking zal willen verlenen om ook zijn kontakten aan te boren en zijn gedachten uit te laten gaan over de vormgeving van het kunstwerk en door wie. Hij is net terug uit Bali en denkt er nog over na.
Dit is de tweede keer al dat je met een geweldig plan voor de dag komt maar vervolgens verschijnen er beren op de weg.
Prachtig initiatief een standbeeld voor die moedige Indische en Indonesische vrouwen.
De Tantetjes is ook gelukt, dus waarom dit niet?
Is er reeds een rekening geopend waarop bijdrage gestort kan worden?
Ik heb mijn zegjes hierover al gezegd op 10 nov, onder het topic “Overleven-in-de-japanse-tijd/#comments”.
Ach ja, zovele anderen verdienen een standbeeld. We moeten keuzes maken, anders houden we in dit landje geen plaats meer over om lekker auto te rijden.
Ik vind wel dat deze specifieke tot nu toe zeer onderbelichte doch grote groep “Dappere (groot)moeders van het buitenkamp” zo’n eer verdient. Helaas voor de meesten postuum, maar ja … beter laat dan nooit toch?
Pak Pierre
Gewoon doen. Open een bankrekening om daarop geld te storten. Aan de slag. De volgende keer een standbeeld voor de binnenkampers, voor de troostmeisjes, voor de bersiapgevallenen, voor de romusha’s bij het indisch monument
Voor het standbeeld van Presideni Soekarno moet alleen nog
een goede plek worden gevonden.
zie I4E dd.27 okt.2013 Radio 1 Holland Dok.
siBo
Voor de Britten die ons beschermden, voor de ghurka’s.
En wat dacht U van al de beschermers van de Indonesische
Beschermkampen waar 1000en Indo’s een veilig plekje kregen.
Op het landgoed Bronbeek is geen plekje meer ter beschikking.
siBo
in ieder geval kunt U op mijn steun rekenen, mijn moeder was zo’n dame die de oorlog alleen met een kind (ikzelf) heeft moeten zien te overleven, ook wij hebben de kempetai over de vloer gekregen en dus de Bersiap meegemaakt..!! Wat een mooi gebaar en idee, dank U wel voor de uitnodiging om mee te doen, groetjes Therese Overbeek Bloem
Ik zou zo’n initiatief zeer op prijs stellen, onze moeders/grootmoeders hebben zo’n standbeeld dik verdiend!
Ik zou ook heel graag een standbeeld van de Troostmeisjes willen en dat dan voor de Japanse Ambassade willen laten neerzetten. In Amerika hebben ze ook zo’n standbeeld neergezet, dit tot grote schande van Japan.
Misschien kan dit als 2e project?
Ja ik vind het zeker heel goed zo’n standbeeld. Sta er ook zeer zeker achter.
Wat ik alleen zo erg jammer vind van ons uit het voormalig zonnig Indië is dat er zoveel groepen en groepjes bestaan. De meesten van ons, vooral de ouderen, hebben zulke mooie herinneringen van dat prachtige land. Japan was onze vijand en de Bersiaptijd was een hel. Natturlijk werden er voor de oorlog fouten gemaakt en natuurlijk was niet alles even mooi! Maar is dat wel???
Er worden altijd fouten gemaakt, dat is heel menselijk. Ik kan heel goed begrijpen dat er fouten worden gemaakt als je een land(third world country) helpt om op te bouwen. Hebben 20 jaar in Jamaica gewoont en gewerkt. In een tropisch land waar de zon altijd schijnt en de locals doen wat ze willen.Ik kan me heel goed indenken waar onze voorouders door heen gingen.Tenslotte kom je naar een land waar je de locals moet helpen en ze alles moet leren.Vele kunnen niet lezen nog schrijven. Niet gemakkelijk, we verloren vaak ons geduld.Vaak werden we uitgemaakt als white-man wat doe je hier. Mijn man en ik hebben prachtige herinneringen aan onze tijd in Jamaica en vele vrienden.Vorige maand nog terug geweest en hebben vele mensen ontmoet die voor ons werkten. Ze bedankten mijn man voor alles wat ze geleerd hadden en verontschuldigden zich voor soms de moeilijke tijd ze ons gaven. Ik vind het schandalig dat er altijd over de slechte dingen word gepraat over onze voorvaders. Het was hard werk en geduld moest je hebben. Wij in Jamaica werkten 7 dagen per week, nonstop. Want als je er niet was gebeurde er niets. En dat is in deze tijd. Ben in Bandoeng geboren.De Japanners hadden de jonge mensen goed opgehitst tegen de blanken. Brainwashed them. Een standbeeld vind ook ik heel goed. Mijn moeder was ook gebruikt bij de Japanners in kamp Moentilan en zo was haar zuster.De Indonesian mensen buiten de kampen hebben ook heel erg geleden. Ze probeerden ons in de kampen zelfs voedsel te brengen, waar ze flink voor gestraft werden als de Jap ze ontdekten.Mijn moeder sprak daar vaak over. Ze had vele vrienden onder de Indonesians waar ze nooit meer iets van gehoord heeft. Ze vroeg zich altijd af of ze nog leefden.Ik begrijp mevr. van Kampen volledig. Zolang er groepen en groepjes zijn worden we nooit een. Dat geldt niet alleen voor Nederland maar voor de hele wereld.Eendracht maakt macht.Ik hoop dat ik jullie niet hebt verveelt met mijn verhaal en dat ik niet te veel fouten hebt gemaakt in de Nederlandse taal.
En zo hebben de Indonesian mensen buiten de kampen ook een standbeeld verdiend voor het, met gevaar voor eigen leven, brengen van voedsel aan degenen binnen de kampen.
Een mooi intitiatief van Huib, geef het bankrekeningnummer maar gauw door.