Foto’s van de première in Utrecht
Op 29 september j.l. ging, tijdens het Nederlands Filmfestival in Utrecht, de documentaire “Buitenkampers” in premiere. Wat veel naar voren kwam in de commentaren na afloop, was dat ondanks dat men al vele verhalen over de bezetting en bersiap kent, het toch heel veel indruk heeft gemaakt om het de mensen zelf te horen vertellen. Sommigen zelfs voor het eerst. Bezoekers waren vooral te spreken over o.a. de afwisseling in de film. Veelal indringende verhalen afgewisseld met natuurbeelden en prachtige muziek. Regisseur Hetty Naaijkens-Retel Helmrich, heeft deze oral history, buitengewoon mooi en vooral integer weergegeven.
Video registratie premiere (aan het eind enkele reacties)
Vanaf 3 oktober in de bioscopen. Zie de website, of Facebook voor meer info
30 sept, Hetty Naaijkens- Retel Helmrich op radio 1, programma degidsFM
...................
Indisch4ever 
Pak Jos Crawfurd, ik had al een vermoeden dat U en/of uw familie vreselijke ervaringen in de oorlogstijd en aansluitende bersiaptijd ondervonden moest hebben zoals zoveel Indische families.
Het is inderdaad diep tragisch en extra traumatisch als daar van overheidswege mee wordt omgegaan zoals u heeft geschetst.
Zeker de ouderen en de oudere jeugd zijn toch voor het leven getekend door het verlies van familie, maar ook al die verloren jaren zonder school en daardoor een gebrekkige opleiding later om maar te zwijgen van het verlies van bezittingen en goederen en gederfde inkomsten.
Natuurlijk is het waar dat er voorkomen moet worden dat iemand onterecht aanspraak maakt op een uitkering, maar welk criterium wordt daarvoor gehanteerd? Wat moet jou of jouw familie zijn overkomen om wel in aanmerking te komen. Of is alleen wanneer je kan bewijzen in het Jappenkamp gezeten te hebben voldoende.
Rijst bij mij dan de vraag op waarom hebben o.a. al die krijgsgevangen KNIL militairen, dus ook Molukkers, Menadonezen en Javanen, etc. of hun nabestaanden later nooit hun soldij uitbetaald gekregen? Of is dat “gebaar” enige jaren geleden soms bedoeld als totale afkoopsom?
En zo zijn er natuurlijk heel veel individuele redenen waarom mensen
kunnen menen terecht aanspraak te maken op ondersteuning door de staat. Want het was Nederland die Japan de oorlog verklaarde.
Weet je Heer Huib,ik ben blij hoe U er zelf overdenkt.Inderdaad heer Huib een ieder heeft zijn leed moeten ondergaan zonder erom gevraagd te hebben,maar deze regeringen hebben het bijna zeventig jaren onder de mat geschoven en wel bewust. Hierdoor zijn velen teleurgesteld en verdenken een ander bij elke handeling die hij/zij onderneemt. Je kan een andere niet beoordelen over zijn/haar leed in welke vorm dan ook. We zitten hier nu met z’n allen met een bepaald gevoel en gedachte,de een berust zich erin en de andere probeert zijn recht/gram te halen. Ik stop even,met vriendelijke groeten.Jos Crawfurd.
Heer Somers,in Uw reactie van 5 oktober 11.47u begrijp ik dat U er prat op gaat geen gebruik hoeft en Wilt maken over datgene wat aangeboden wordt en er ook daadwerkelijk gebruik van te maken,sterker nog U verafschuwt zich om van die ruif te moeten eten/leven,echter U zat toen schijnbaar in een betere positie,ik ga er geen oordeel over geven,dat weet U het beste.Ik probeer U te belichten hoe het met mij gesteld is en zal U het beknopt laten weten,namelijk:4 school jaren naar de knoppen,3 huizen achtergelaten,een broer rennend dood geschoten en in mootjes gehakt,zie zijn graf op Kembang Kuning waar mijn neef Eddy Samson bij staat,andere broer veronMenagelukt en Vader door dit alles van alle verdriet overleden,alle kosten terug betalen aan de regering,pas op mijn 21ste mijn vierjarige MULO afgerond en nu als alle Indischen/Abonnesen/Menadonezen etc etc niet voor vol worden aangezien. Moet ik dit als mijn vaderland zien,never Heer Somers,maar ik heb geen andere keuze. Ik hoop U geen pijn of verdriet hebben aangedaan. Mvg Jos Crawfurd.
Ik dacht ongeveer hetzelfde te hebben meegemaakt, incl. familie op Kembang Kuning e.d. Kenpeitai. En een oma die nog altijd niet is komen opdagen. Heeft u ook nog naar bersiapdoden gezocht, en ze helpen bergen? Lijken van zeker een week oud, in de tropen? En als ambulancechauffeur slachtoffers opgehaald? Die je, gezien de schade, niet op een brancard durft te leggen, maar met baleh-baleh en al in de ambulance! Ook schooljaren gemist. Maar op de HBS in Vlissingen prachtig opgevangen (ook door klasgenoten), met twee ingehaalde schooljaren, met een jaar lang gratis bijlessen daarvoor. Voor mijn vader was het nog erger. Maar hij liep rechtop en heeft mij dat ook voorgedaan. En mij ook voorgehouden dat wij er zo goed van af zijn gekomen. Daardoor kan niemand mij meer voor wat dat betreft pijn en verdriet aandoen. Inderdaad zit ik in een ‘betere’ positie, maar dat hebben mijn vrouw (in de oorlog in Vlissingen haar moeder verloren) en ik met onze eigen handen bijeen geschraapt, na onze ‘arme’ (maar toch wel rijke) jaren. Daardoor genieten wij nu van ons AOW en pensioen, zonder dank je wel te hoeven zeggen (behalve dan aan onze ouders). Dat is dubbel genieten! En Indoesië is mij lief gebleven, met dank aan wat Nederland mij heeft geboden.
Itoe dia Nasi Tim, weer een levensreddend goedkoop gerecht waarmee de doorsnee Indische moeder haar kroost in leven probeerde te houden in de jappentijd maar ook tot ver erna..
En dat deden ze dan ook nog tot ver in de jaren 50 vdve. Na eerst het kroost perodiek te laxeren was de nasi tim het wondermiddel om ze weer gezond en wel op de been te hebben.
Bij ons was nasi tim een waterig groente met rijstepap gemengd. Later
na de oorlog kwam er ook vlees en vleesbouillon in. Maar bij nader inzien was dat toch meestal wat kip denk ik..
Hielp ook wel tegen die hongeroedeem buikjes. Gezond spul.
Heb zelfs mijn Mokumse vrouw geleerd dat te maken en dus ook mijn kroost was de pisang in de karige beginjaren 60 van ons huwelijk.
Dat gebeurt meestal langs de kali toch?
Zeker als het ei boesoek was.
Ja, de zogenaamde “telor mèntjrèt”.
Maar wat heeft dat nu met “Buitenkampers” te maken?
O ja, mèntjrèt, dat was je behoorlijk met dysenterie. Ik had gelukkig de bacilaire vorm (katanja), niet die van de amoeben, die schijnen hardnekkiger te zijn.
Dieet van nasi tim met een waterig groentesoeppie. Tijdsbesef had ik niet in die dagen, ik weet dus niet hoe lang het heeft geduurd. Maar volgens mijn gevoel heb ik een eeuw lang alleen maar nasi tim gegeten. Op het laatst had ik geen zin meer, de tim moest gedjedjel worden.
Nu ben ik weer te zwaar, volgens de kwaks en de bobberlappers. Schijnt ook niet goed te zijn.
Pak Pierre
Dat noemen wij in Bandoeng ei tjeplok
Als maar niet “ei tjeplak-tjeplok”.
Pak Pierre
Wij in Surabaya ook,of Mata-sapi.
Ja en dadar is ook erg lekker bij rijst.
Rijst met ei is ook zalig als maar gebakken dat ei.
@Pak Jos Crawford
Ja Pak peujum is geloof ik de Soendanese naam voor tapeh. Volgens zeggen wordt deze giftig als de pohong/casave verkeerd om in de grond wordt gestekt. Ja je hebt ook peujum ketan, witte of rode.
Awas als pohongnya ister kleur biru,wah seperti racun. Mencret terus,tot ister niks mehr in jouw perut.
Biru is blauwzuur katanja en daar ga je inderdaad vreselijk van mentjeret. Vandaar de hele familie naar het ziekenhuis.
Pak Pierre,
De Semarangse smaak vermoedend,mss deze;
Babingka – Selamat datang! Tante Lenny’s Indonesisch kookhoekje …
http://www.tantelenny.com/pagina_nagerechten_Babingka.htm
siBo
Pak RL Mertens heeft het over een ziekenhuis waar hij werd behandeld en dit brengt me de herinnering bij aan een ziekenhuis avontuur van onze familie in die tijd. Wij hadden een oma Besje, een zuster van mijn moeders overleden moeder die regelmatig langs kwam als ze weer eens wat eetbaars had gescored.
Zo bracht ze op een keer peujum (gegiste casave), wat een lekkernij was. Uiteraard was ik zelf niet thuis en heb er dus niets van gehad, maar de hele familie was er doodziek van geworden en met spoed door mijn moeder naar het ziekenhuis gesleept. Maar voor er geholpen werd moest iedereen door de nonnen eerst RK gedoopt worden want eerst moest de ziel gered worden en mijn moeder moest beloven haar kinderen ook RK op te voeden. Hetgeen geschiede en ieder werd gelukkig gered. Van huis uit was de familie hervormd of luthers geloof ik.
Niet fanatiek hoor. Maar ze hield haar woord en wij werden allemaal naar katholieke scholen gestuurd.
Trouwens werd dat ziekenhuis later tijdens de bersiap belaagd door opstandelingen/pemuda’s/peloppors? en moest succesvol verdedigd worden door Indische jongens die zich inmiddels tott knokploeg gegroepeerd hadden.
Heer Huib,#Peujum# dat is toch gewoon Tape,die heb je van reist,maar ook van pohong en je hebt natuurlijk tape goreng. Wah die is zo lekker. Ik heb de rubriek niet gelezen,maar misschien is het CBZ .
Wah reist met RIJST toch,domme indo.
Peujum is tapé in Bandoeng.
Ach … rijst kèn ook met “ei”.
Als maar niet met boter, suiker en krenten.
Pak Pierre
P.S.: Volgens sommige totoks is “domme Indo” een pleonasme.
Volgens m’n boekoe pienter is Totok kèpèt ook
pleonasme
siBo
Hihihi …… Pak Bo. doet me denken aan een liedje op z’n Makassaars dat mijn moeder uit haar jeugd op (of in?) Makassar kende, gezongen op de wijs van “De dochter van de slager, die is zo mager …” (als iemand die nog kent):
Babingka goela poetih
Babingka selasi
Si Nonah moeka poetih
Babaoe tarasi
Vraag me niet wat “babingka” betekent.
Pak Pierre
Ik mis nog o.a. de sajoer letjet en oerap daoen pagar.
‘Heerlijke (goedkoopste) gerechten’ uit die tijd ‘buiten de kawat'( als men er vroeg bij was) sajoer kankoeng uit de kali, sajoer van jonge (oude=bitter) papaja bladeren, oerap van krokkot= een soort postelijn?), groeiend bij de spoorbaan bielzen. Djenkol reboes met geraspte klappa.( veroorzaakt wel stinkende winden). Getoek lindri (gestampte cassave met geraspte klapper,javaanse suiker). Ketella rambat, ketella pohon gekookt, soms ook gestampt ( in een ronde vorm, als Edammer kaas) in schijven geserveerd- voor een schijfje deed ik draagwerk.Grontol= gekookte/gestoomde mais korrels met geraspte klapper+ suiker of zout. Gebakken rupspoppen (rupsen uitsluitend van de gedongdong boom, smaakt na gebakken eidooier.Ook gedroogde gevangen gebakken larongs=miervliegen.Geen vogel/vrucht/nest was veilig voor de katapul.Rijst met terie(uit de sloot!)=gebakken kleine guppies.
Kreeg eenmaal schurft door het toeven/vangen van deze visjes in sloten. Mijn vingers etterden en kon ze zowat niet uit elkaar houden.Moest naar het ziekenhuis, kreeg een soor jodiumpoeder er over heen(kromp in een van de pijn), werd daarna verbonden met gedebok pisang= gedroogde boomvezels, want normaal gaasverband was er niet meer. Mijn kleine haan(katé) moest verkocht worden om de rekening te betalen. Toch ook veel gelachen als wij voor onze behoeften naar de kali gingen en van de steen afgleden, waarop wij hurkten en moppen tapten, in het water plonsde en de bebbeks(eenden) hun slurpen moesten staken en uiteen vlogen.
correctie ”appel” ,naar de appelplaats..
siBo
Het is wel grappig hoe ik me het Japanse tellen nog steeds herinner, nl:
Iet
Nie
San
Sie
Go
Ro
Siet
Hat
Koe
Joe
Kom niet verder dan dit.
Vorig jaar op de Nijmeegse 4-daagse uitgetest bij een groep Japanse wandelaars en ze bleken dit kennelijk te begrijpen. Kreeg zelfs een speldje met de Fuji-jama berg.
Nou …. je had ze als tegenprestatie toch ook een gemakkelijk Nederlands marsliedje kunnen leren waarin wordt geteld, tot oneindig (bij 50 km mars):
1ste couplet:
Een potje met vet ….
In militaire dienst zongen wij al marcherend liever over de Vlaamse meisjes.
Pak Pierre
Ja Pak Pierre, was misschien wel beter geweest, maar eerlijk gezegd was ik in mijn diensttijd niet zo erg weg van dat geestdodende liedje. En ook het daarop volgende: “Zonder hemd, zonder broek”….Trouwens met notoire “drukkers” had ik eigenlijk ook niet zoveel op gehad. Was veel te fanatiek. Zongen ze niet in La Courtine over de Franse Belles?
Maar toen ik die groep Japanners zag compleet met de bekende vlag met rode bol, gelukkig zonder de oorlogsstrepen, kwam ineens dat Iet/Nie/San/Sie………..bij me boven borrellen en kreeg opeens de sterke aanvechting ze op deze beproefde Japanse marsmaat te laten marcheren i.p.v. wandelen. Noem het maar een verlate kwajongens- streek wetende dat het nu zonder gevaar kon. Ze konden de grap kennelijk wel waarderen. Andere generatie hé.
@ Huib:
Ik was – helaas – net te laat voor La Courtine. Dat kwam door het varen. De Noordduitse laagvlakte tussen Weser en Elbe was mijn speelterrein bij “de parate hap”.
Over La Courtine ken ik alleen het aardige liedje van Rijk de Gooier, maar dat was niet in marstempo.
Ik was misschien niet zo fanatiek als jij, wel consequent. Ik had weinig zin om in dienst te gaan, want ik had andere plannen, maar toen ik er eenmaal in zat wilde ik er het beste van maken en dat is voor mijn doen goed gelukt. Slabakken is ook nooit mijn ding geweest.
Dan schiet me toch nog een ander marsliedje te binnen. Over Sofietje, “een meisje van amper 18 jaar”. Het refrein luidde:
… en als je er eenmaal in zit (de militaire dienst natuurlijk)
dan kom je er niet meer uit
of jij moet Oude Stomp zijn
of minstens tweede luit …..
De Indië lichtingen hadden ook hun marsliedje. Over Marjolein, de blonde dochter van de kastelein. Twee vliegen in één klap, zullen we maar zeggen.
Waar waren we ook alweer? O ja, buitenkampers. Ik werd in bezettingstijd beschermd door 3 vrouwen: Mijn inlandse omi en haar 2 dochters, mijn moeder en tante. Mijn moeder (een zuivere halfbloed) zag er europees uit en vloog met mijn zusje en mij bijna het kamp in, tot een stokoude Duitse pas van haar vader met veel adelaars erop haar redde. Mijn omi kwam er op het politiebureau mee aangezeild en maakte er indruk mee bij de Indonesische wacht.
Hoe die vrouwen het versierden weet ik niet, maar voor zover ik mij kan herinneren heb ik niet echt honger gehad. Omi verkocht wel eens wat, o.m. haar gouden kabajaspelden, aan een Chinees die periodiek bij ons langs kwam, met helmhoed op en een gouden tand in zijn altijd lachende mond. Wel alle ziektes gehad die er onder de tropenzon te krijgen waren en ze overleefd. Na de oorlog nooit meer ziek geweest. Weerstand opgebouwd. Ieder nadeel hep s’n foordeel.
Pak Pierre
3 Duizenden Amerikaanse, Australische en Britse soldaten werden in Indië geinterneerd. Ik weet niet hoeveel.
Bo Keller, heb jij een cijfer paraat ?
Pak Boeroeng,
Ik heb de de Japanse tellerities methode gebruikt ,1-2-3-4-veel -veel-
en nog meer veel -vee.
sibol
Was dat niet ietnie- sansi- gojoe, enz.?
Gomennasai, ik kan me die taisoh niet meer zo goed herinneren en Japanse spelling heb ik helemaal niet geleerd.
Pak Pierre
In het Japans tellen
1. Ichi Ichi uitspraak Ietsj
2. Ni Ni uitspraak Nie
3. San San uitspraak San
4. Shi Shi uitspraak Sjie
5. Go Go uitspraak Go
6. Roku Roku uitspraak Rok
7. Shichi Shichi uitspraak Sjiets
8. Hachi Hachi uitspraak Hatsj
9. Ku Ku uitspraak Koe
10. Ju Ju uitspraak Djzoe
Als je toen ,na het gebrul Tenko-tenko naar de appel-
rende repeteerde je snel deze telling,want bij 8
heb ik eens een oplawaai gekregen voor de verkeerde
uitspraak.
Maar de godenzonen mepten ook als ze in de war
raakten bij het tellen (Tellerites)
siBo
Ze hadden toen nog geen zakjapanners.
Pak Pierre
P.S. Bedankt overigens voor het telrijtje. Arigato.
En de lettergrepen waren: ka, ki, koe, kè, kò . Oftewel: Kakikoe bengkoh.
Zonder zakjapanner maar de tjari2 machine van goechel…
http://www.indischekamparchieven.nl/nl/bezetting-en-bersiap/over-de-kampen
In Nederlands-Indië werden in 1942 door de Japanners ongeveer 89.000 geallieerde militairen krijgsgevangen gemaakt: ruim 42.000 Europese militairen van het KNIL en de Koninklijke Marine, en circa 25.000 inheemse KNIL-militairen, circa 15.200 Britten en Brits-Indiërs, circa 5.600 Australiërs en circa 1.100 Amerikanen. Het merendeel van de inheemse KNIL-militairen werd na korte tijd weer vrijgelaten.
Krijgsgevangenen werden op grote schaal aan het werk gezet. De overgrote meerderheid van hen werd daarvoor vervoerd naar werkkampen elders in de archipel of daarbuiten.
De naar elders afgevoerde gevangenen moesten in Japan o.a. in de mijnen steenkool winnen, op verschillende plaatsen in de Molukken aan vliegvelden werken, en op Sumatra en in Birma en Thailand spoorwegen aanleggen. Van de meer dan 42.000 Europese militairen van het KNIL en de Koninklijke Marine in Japanse krijgsgevangenschap zijn er 8.200 om het leven gekomen (19,4 %).
Volkskrant heden 5 okt 2013.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/11744/Lidy-Nicolasen/article/detail/3521476/2013/10/05/Schande-die-geschiedenis-Maar-vroeger-was-ik-er-nog-niet.dhtml
Hai Hansie,grote Buurman,zoek jij het voor mij even snel uit omdat ik tot op heden geen adequaat antwoord krijg omtrent Buitenkampers,Bersiap en Jappanse kampen. Die blanda’s en Japanners hebben ons te grazen genomen lichamelijke en geestelijk,maar niemand kan mij het juiste antwoord geven. Jij bent toch toppie buur,je mag het mij ook per e-mail geven dan kan ik pronken het zelf te hebben gegrasduind. Oke ga maar vast aan het werk. Hartelijk dank,Jos Crawfurd.
volkskrant:
Je kon van te voren dit soort omschrijvingen al zien aankomen.
1 De schatting is dat ongeveer 100.000 burgers ( niet allemaal Nederlanders) in de burgerkampen terecht kwamen.
Enkele tienduizenden waren indo
2 Meer exact totaal is 42.000 krijgsgevangenen in Nederlandse dienst daarnaast. Meest Nederlanders, in meerderheid van gemengde afkomst maar ook enkele duizenden (?) die niet Nederlanders waren w.o. Indonesiërs en knil-Molukkers
Ik ga een zakjapannertje kopen om het allemaal nog eens goed te kunnen narekenen.
Pak Pierre
Wow, ik heb net alle reacties gelezen en morgen móet ik de film zien. Ik zie zoveel beelden voor me, maar vooral zoveel leed. Toch ben ik blij met wat jullie schrijven, ik leer hier ontzettend veel van. Ik ben geboren in Palembang, mijn ouders heb ik hier nog nooit over horen praten dus ik weet niet eens of het op Sumatera ook zo was. Mijn ouders en grootouders zaten in kampen op Sumatera, die ik gezien heb om een idee op te doen, wat nou een kamp was, ik heb er slapeloze nachten aan over gehouden. Als je van mensen houdt wil ook dát gedeelte van hun leven met ze delen.
Ik ben erg benieuwd naar de film en ik zal zeker denken aan de mensen die dit hebben moeten meemaken.
Joyce Holtzapffel
Ik denk niet dat de begrippen door Buitenkampers uitgevonden zijn te meer daar het kernbegrip en de nadruk op Kampers ligt, dus degenen in de kampen. er werd een soort kunstmatige tegenstelling tussen kampers gecreëerd om aa te geven wie wel of niet geleden. Deze leedvergelijking komt het best tot uitdrukking bij de verdeling van de gelden van het Gebaarveelal met onsmakelijk discussies gelardeerd. Daarbij werden hardnekkige mythes geschapen die aangeven dat alle totoks in de kampen en alle Indo’s buiten de kampen zaten, deze tegenstelling blank/bruin is een overblijfsel van de koloniale maatschappij, wat ook te zien is in de film 2602 waarbij Indo’s voor wat donkere totoks worden aangeduid. de kampersindeling is natuurlijk ook goed voor een slachtofferrol, eindelijk was de koloniaal de onderliggende partij en dat komt soms goed uit om het leed erkend te krijgen.
Eindelijk krijgen de Buitenkampers aandacht en erkenning van hun leed. Ik vind dat commentaren van Binnenkampers soms lijken alsof de aandacht voor de Buiten.,.. ten koste gaat van hen. Het is dan weer die misplaatste leedvergelijking.
opmerkelijk is het gebrek aan solidariteit tussen deze 2 groepen maar misschien ligt dat aan de koloniale maatschappij (zie Kirsten Vos over de spagaat tussen deze groepen)
opmerkelijk is verder dat joden niet die tweedeling, binnen-/buiten concentratiekamp, maken maar die leefden niet in een koloniale maatschappij
citaat: “hardnekkige mythes geschapen die aangeven dat alle totoks in de kampen en alle Indo’s buiten de kampen zaten” Mijn broer en zus zaten in Japanse interneringskampen, ik niet. Toch uit hetzelfde gezin, met dezelfde vader en moeder.
Heer Somers,we zaten als familie in hetzelfde kamp,met uitzondering van mijn Vader.
Bij de aanvraag als Oorlogsslachtoffer kreeg ik voor twee zusters het groene licht. Voor de rest van de familie moest ik gaan procederen op twee locaties in Utrecht,nul op request;na voor mij zelf een advocaat betaald te hebben 2700 gulden,is het doorgekomen. Een broer denkt er niet aan om te gaan bedelen.Deze regeringen zijn Bangsats of ze nou wel van bruintjes afkomstig zijn of niet,de grootste Raddraaiers.
In ons gezin heeft niemand een uitkering aangevraagd. We konden allemaal zelf studeren/werken/pensioen en verdienden zelf ons dagelijks brood. Wel werd mij door anderen om getuigenissen gevraagd. Daar zaten nogal wat mensen bij die alleen maar wilden eten uit de staatsruif. Ik wilde mijn belastinggeld alleen maar toekennen aan mensen die het echt hard nodig hadden.
@Somers.’hardnekkige mythes’; ook mijn Indo; (moeders en 3 kinderen)familie op Java kwamen in het kamp! Velen vooral vanwege activiteiten van hun echtgenotes. Mijn vaders oom was stations chef te Madoera. Op het stations complex werd een wagon met munitie aangetroffen, net na de overgave. Hij wist van niets, tocht onthoofd! en zijn familie kwam in het kamp. Bij een van corfee tochten( zie mijn verhaal over Ambarawa) ontdekte mijn moeder, glurend uit ons huis de oudste nicht tussen de sjokkende groep en wist via een briefje, gedropt op straat bij een volgende tocht, haar te attenderen. Na de bevrijding hebben we hen opgevangen (onderweg terug naar Bandoeng).
Helaas, zij was toen al ziek; tbc, stierf deze nicht enkele weken daarna.
Heer Peter van den Broek,datgene heb ik telkens en altijd verteld en op schrift gesteld. Het zijn die rot blanda’s met hun klote WUF,WUBO en PUR instellingen die het verschil WillensenWetens gecreëerd hebben.Kijk U het maar op FB of andere commentaren die hier en daar heb vermeld. Ik ben blij dat U dezelfde mening bent toegedaan,waarvoor mijn dank.
Mvrgrt.jos Crawfurd.
Alhoewel de heer Mertens toch goed omschreef hoe Indonesische kinderen ineens assertief deden
Ik dacht, dat de film over het Indische buitenkamps belevenissen
ging en ”assertief” hoe dan of moet ik de film bekijken.
Tjsah,een beetje moeilijk voor mij .
siBo
De veranderde houding van Indonesiërs tov van belanda’s in de Japanse tijd moet genoemd worden, toch ?
Het zal wel zijn dat kinderen naar belanda’s het eerst zich agressief opstelden. Dat was de opzet ook van de Jappen.
Maar de heer Mertens leest mee. Misschien kan hij beter uitleggen wat hij zei en in welke context in het interview dat was
Pak Boeroeng,
Terima Kasih, en ik word nog nieuwsgieriger naar de
misschien komende uitleg.
siBo
Heer Keller het is te begrijpen dat de heer Mertens dit euvel bij onze Indonesische kinderen waarneemt,immers de man in kwestie is toch niet veel ouder als wij zodat zijn waarnemingen uitgaat naar die leeftijdsgenoten.Trouwens Adolf Hitler probeert ook eerst de jeugd op zijn hand te krijgen. Ik kreeg het vroeger op school ook te horen:#Wie de jeugd heeft,heeft de toekomst#maar als Buitenkampers een begrip is van de Indische gedachte,wie heeft de benaming:Jappen en Bersiap gelanceerd of is het zoals altijd bij de Indo#Kabar Angin# We zaten in Surabaya ook gewoon in ons Ouderlijk huis totdat we werden gedeporteerd in het kamp Soemobito die geleid werd door de Jap.Toen er later sprake was van om een uitkering aan te vragen,kreeg ik te horen dat het antwoord niet juist was,het is een Bersiapkamp. Wie heeft dat benoemd,Boeroeng is dat ook een Indisch gedachte. Weet je de blanda’s hadden nooit zo mata kranjang zijn om een gestolen land bijna vier eeuwen lang als bezit te houden,stelletje rampokkers en gluiperds en nu telkens met die WIJSVINGER:Dit mag niet en dat mag niet.Zelfs zijn het je reinste raven.
@Keller/Boeroeng. Voor de oorlog, ( Fröbelschool) werd ik aangekleed; een heuse matrozen pakje. Onze kokkie, katjong en alle Inlanders keken mij glimlachend en bewonderd na.- In de Jappentijd was ik (9jr.)gekleed in een karong(juttezak) broekje, blote borst, een keek naar; zingende marcherende geuniformeerde zelfbewuste Inlandse jongeren; ‘antjorkenlah,
moesoeh kita!’ Timide/jaloers liep ik dan weg. Die hele maatschappij was kompleet Inlands! Alle voorname,overheids dienaren, etc waren Inlanders met parmantige gebiedende Japanners. Geen Blanda,Indo te zien! Als het een Indo was, dan vertoonde hij zich onopvallend/schutter in het openbaar. Af en toe te zien een kolonne blanken voortsjokkende achter handkarren richting station aangestaard door vele Inlanders.(daarom werden de kamp omheining met gedek voorzien) Slenterend naar de passar om eetbaars/vragen/ bedelend of om hand en spandiensten te verrichten. Kijken naar etende mensen terwijl je maag knort. Eind ’44 stierven de allerarmsten aan de kant van de weg. Bedekt met vliegen werden hun verstijfde lichamen in karren gesmeten door vermagerde straatvegers. In die tijd werden wij zover het kon door oma’s javaanse familie/vrienden geholpen/wat toegestopt. Om maar te zwijgen wat deze oma te verduren kreeg van de omgeving. Als je toen ziek werd, etterende wond had/buikloop/malaria had, adoeh pajah! Deze tijd werd gegrift in mijn geest en kwam weer boven bij de opnames van deze documentaire.
Assertief,
Als je voor jezelf op durft te komen ,heb ik horen vertellen.
En was dat wel zo in massa je mening verkondigen,
luidkeels en bedreigend overkomen in grote groepen.
Verhongerde uitgemergelde wezens aan de kant van
de weg laten kreperen. (1944 waren de japanners al
2jaren de bevrijders van Azia)
En dan alles kompleet inlands maar wel onder Japanse
supervisie,de scholen-dorpen -overal luidsprekers met het Japans in de hoofdmoot.
Het plaatsen van gedék om de kampen omdat de Indo-
nesiërs naar de voortsjokkende belanda’s staarden is
totaal nieuw voor me.
Dan ook Indonesische jongeren ,bedoeld U alleen die in
de zeer beperkte omgeving waarin U verkeerde ,of had
U ook inzicht over geheel Java of misschien ook over
alle Indonesische jongeren.
Maar wel bijzonder,dat U op zo’n jonge leeftijd de belangrijke(?) verschillen al wist te onderscheiden
Hoedje af.
siBo
Kunnen die Japanners het nog niet lezen ……
Misschien iets voor Stichting JES om Japanse ondertiteling te financieren en de film met de volgende petitie te overreiken aan de Japanse ambassadeur, netjes verpakt, met een oranje strikkie erom heen.
Pak Pierre
Beste lezers,het is weliswaar goed bedoeld,echter probeer de groep slachtoffers die de oorlog zelf hebben moeten meemaken eveneens proberen te begrijpen waarom ze de film niet willen zien. Denkelijk om de wonden niet nog een keer Open te feiten,of zoals ik zelf een rot smaak van de benaming:Buitenkampers,deze naam is toen en ook nu verkeerd benoemd. Een kamp is een kamp,met of zonder omheining of ommuring,geen Jappen of Bersiap kamp. Dat is verzonnen door een of andere dwaas die nie beter weet en het zelf niet heeft beleefd. Het is voor elk slachtoffer erg genoeg om die erbarmelijke tijd te moeten overleven en nu nog steeds die erkenning niet krijgen. Denk even na lieve lezers hoe je wordt gepeepeld of arglistig om de tuin geleid. Denk na dat degene die dit de wereld in geholpen heeft,een bedoeling heeft. Nogmaals niet de filmmakers omdat die er ook ingetuind zijn.Als iemand anders het beter weet,laat mij het weten. De webmaster heeft mijn adres,mvrgrt.jos Crawfurd.
Jos, de naam buitenkampers komt uit de Indische kring zelf.
En wel van mensen die als kind de oorlog meemaakten buiten de kampen.
Er is niemand die met opzet de naam heeft ingevoerd om te peeplen.
Boeroeng,maar wat beoogd die naam Buitenkampers,dus binnen de kampong of iets dergelijks. En Jappen en Bersiap kampen,wie heeft dat dan de wereld ingeschopt. Tijdens de Bersiap waren er eveneens Jappen aanwezig. Bij mijn aanvraag als oorlogsslachtoffer werd ik ingedeeld als zijnde gevangen in een Bersiapkamp,de leiders ervan waren Japanners. Vertel dit me,althans leg het mij maar uit,waarvoor mijn dank Boeroeng.
Jos,
Ik weet niet precies hoe het gegaan is maar voor 1990 werd een
‘Vereniging Kinderen uit de Japanse Bezetting en de Bersiap 1941 -1949’ opgericht en in die beweging ontstond de naam buitenkampkinderen, buitenkampers, dacht ik.
Het heeft niks met kampong te maken
http://www.buitenkampkinderen.nl/?action=bkk_menu_item_action&bkk_menu_item_id=97
De namen jappenkampen en bersiapkampen zijn ook historisch gegroeid.
Heer Boeroeng, het is valse paarlen voor echte zwijnen werpen. Mensen die het niet willen snappen, snappen het niet. Zo eenvoudig is dat. Gelukig dat u nooit opgeeft. Jonger dan ik geloof ik.
Nou, meestal worden jongeren sneller djèngkèl.
Maar uitzonderingen bevestigen gelukkig de regel.
Pak Pierre
Boeroeng door wie zijn die Begrippen historisch gegroeid,door die Klote Regeringen. Groetjes Jos Crawfurd.
Wat ben ik blij dat de zaal vol was in Breda, gisteren waren er 10 mensen in Den Haag en vandaag dus 4, wat een schande!
Nota bene in den Haag, waar de regering zetelt en waar zovele Indo’s wonen. Ik begrijp het niet, geen wonder dat men niets weet over ons, want we laten ons zelf niet eens zien!
Aan de andere kant: de Indo’s weten het wel, we moeten de Nederlanders overhalen om te komen kijken.
Was de pers maar meer geïnteresseerd….
Tja … maar gisteren was Leidens ontzet, dus iedereen misschien naar Leiden voor gratis hutspot (misschien dit jaar met rendang), haring en wittebrood en vandaag was dierendag, dus iedereen mischien brolllll naar de dierenasiels met balongs voor de zwerfhonden en een visje voor de poezen.
Misschien zijn morgen de zalen vol of misschien hebben meer mensen net als ik, ook buitenkamper, zij het een zeer jeugdige, de buik vol van die rot oorlog met al die misère …..
Pak Pierre
Hi Toby,
3 oktober j.l. naar de 1e avondvoorstelling geweest in Maastricht “Lumiere”. Vriendin en ik waren de enige toeschouwers. Ik wilde de korte verhaaltjes van mijn ouders uit die tijd, hun ervaringen wel ‘ns in beeld zien, vriendin was ook benieuwd naar een levendige voorstelling van die belevenissen. Bovendien had ze nog nooit van anderen over die periode gehoord. Wat we hoorden was precies zoals mijn ouders hadden verteld. Bijv. van lijken in de kalie, moordpartijen met bamboe roetjing, sieraden van oma, eten en eigen borduurwerk op de pasar verkopen om aan eten te komen. Zussen van mijn vader moesten vermomd als Javaanse meisjes met koopwaar naar de markt, spraken tuurlijk Javaans.
Vriendelijke groet, Jeffrey Pieroelie.
Hi Jeff, ja voor ons Indo’s is het natuurlijk erg herkenbaar! Wij hebben de verhalen wel gehoord, soms half en moest je de rest zelf aanvullen en we hebben er over gelezen. Deze documentaire is vooral goed voor mensen die deze hele geschiedenis niet kennen of zich er helemaal geen voorstelling van kunnen maken. Gelukkig waren er wel uitverkochte zalen elders in Nederland, kijk maar op de Facebook Pagina van St,. Het Indisch Platform. Ook voor jouw warme groet.
De zaal was vol in Breda, omdat Hetty er was. Ben vanmorgen in Den Haag geweest. We waren in totaal met 4 personen…….
Deze rubriek:Buitenkampers,boekan Main boekan Main heeft momenteel veel onbegrip gebracht tussen de hedendaagse veertigers en wij die in onze puberteit dit kampleven;Buiten of Binnen lijfelijk hebben moeten doorstaan,buiten ons leven er nog ettelijke Ouderen maar die geven geen reactie of geven geen repliek omdat ze letterlijk en figuurlijk murw geslagen zijn deels vanwege de politiek en deels door de bezetters en zijn trawanten. Ik vind dat deze filmmakers goede bedoelingen hebben,maar je zou eigenlijk vooraf deze veertigers vooraf inlichten of vertellen wat hun Ouders en Overgrootouders hebben moeten doorstaan en er vanwege het verbloemen in actie c.q.aan het rebelleren zijn gegaan. Ik hoop dat ik duidelijk dit alles heb kunnen verwoorden.
Mvrgrt.Jos Crawfurd.
“onbegrip gebracht tussen de hedendaagse veertigers en wij die in onze puberteit dit kampleven;Buiten of Binnen lijfelijk hebben moeten doorstaan,buiten ons leven er nog ettelijke Ouderen…. ”
————————————————————————————–
Daarom is het belangrijk dat de ouderen hun verhaal vertellen !
Zo lang het nog kan .
Anders heb je 2 verschillende versies , de versie van de “jongkies” (velen zijn in Nederland geboren) en de versies van de “oudjes”.
Ini Bukan Main Main .
Salam
Heren Armadja en Keller,bedankt voor Uw reactie. Het feit hiervan is dat deze veertigers in het geheel Europees opgeleid zijn en er weinig maar dan ook niets over ons verleden werden onderricht.
Ze hebben over Michiel Adriaan Zn de Ruyter en over J.P.Coen,echter ze weten nu pas dat deze boef de grootste moordenaar aller tijden is;en ook ik weet het nu pas. Onze veertigers benaderen dit vanuit een andere gezichtspunt,wat wij vroeger bij onze Ouders en Overgrootouders evenzo vraagtekens achter laat. Geloof mij deze regeringen hebben bewust ons leed waar we part nog deel aan hebben bedreven verbloemd.
Daarom wacht ik op het boek van Mevrouw Griselda Molemans en hoop van ganser harte dat zij die rotte stinkende beerput geheel kuras(opent)Mvrgrt.jos Crawfurd.
Ma’af .
Jammer dat ik de film bij de Ketelhuis niet kan niet zijn , ben net ziek geweest.
————-
Moet zijn >> niet kan zien.
@Pak SA “of het waar was dat de buitenkampers “vogelvrij”waren , achtervolgd door “bloeddorstige “pemuda’s en of rampokkers. ”
Dat kwam na de capitulatie maar de beschrijving hieronder van het ‘afgedwongen’ verval vormde wel de aanloop en reden tot het toedienen van die ‘genadeklap’
“Een van de andere redenen voor de Japanners om de Indo-Europeanen op Java niet te interneren was omdat zij hen nodig hadden om bedrijven te laten functioneren.
Over hoeveel mensen hebben we het eigenlijk? Volgens de bevolkingsstatistieken woonden in 1942 300.000 Europeanen in Nederlands Indië, waarvan 92% de Nederlandse nationaliteit had. 200.000 van de 300.000 Europeanen konden tot de Indo-Europese groep gerekend worden. De inschatting is dat 2/3 van de 200.000 Indo-Europeanen niet werden geïnterneerd, dus circa 135.000.
Vrij snel na de bezetting van Nederlands-Indië kregen buitenkampers te maken met financiële problemen. Ik noemde al het bevriezen van de banktegoeden. Maar ook de meeste salarissen en pensioenen vielen weg omdat de meeste mannen voor de oorlog waren gemobiliseerd en door de Japanners direct werden geïnterneerd.
Bovendien verslechterde de economische situatie als gevolg van de bezettingspolitiek van de Japanners. Voor veel buitenkampers was er dan ook sprake van een sterke economische achteruitgang. Een duidelijk bewijs daarvoor vormt de gestaag groeiende groep armlastige Indo-Europeanen, waarvoor in 1943 steuncomités en gaarkeukens werden opgezet.
De buitenkampers moesten manieren zien te vinden om te overleven. Naast het ‘reguliere werken’, dat voor weinigen was weggelegd, kennen we verhalen over het verkopen van persoonlijke bezittingen, koekjes bakken en (in het begin) de verhuisbedrijfjes. Dit laatste hield verband met het confisqueren van huizen door Japanners voor zichzelf en om wijken om te bouwen in ‘kampen’.
In de SMGI-interviews, die ik eerder noemde, komen nog tal van andere manieren om geld te verdienen of eten bijeen te sprokkelen naar voren. Ik noem het maken van sieraden en tassen, jagen en vissen, op beperkte schaal landbouw bedrijven, tegen betaling overnemen van tonarigumidiensten (tonariguma waren door de Japanse bezetter opgezette buurtorganisaties om beter grip op de bevolking te krijgen en ze tegelijkertijd in te kunnen zetten voor allerlei buurtwerkzaamheden), maar ook zwarthandel en stelen.
Het zijn variaties op eenzelfde thema. Wat eigenlijk gebeurde was dat buitenkampers terechtkwamen in de zogenaamde informele sector van de economie. In modern jargon zouden we wellicht zeggen: men ging hosselen. De informele sector, om het bij die term te houden, wordt ook wel gezien als een sociaal economisch vangnet: er kunnen altijd wel enkele handen bij om te werken, de opbrengst wordt ook evenredig over meer monden verdeeld. Populair gezegd hebben we het over gedeelde armoede.
http://www.indieherdenking.nl/cms/publish/content/showpage.asp?pageid=181
Pak Bo
Dat zijn ook ( o.a mijn) vragen die je kan stellen.
Waarvan (misschien) velen hebben afgevraagd .
Voor een Belanda kira2( zoals Pak Jan vertelde-zie verhaal in Java Post) kan men ook pech hebben .
Ben je te veel blank dan kan je alsnog in de kamp terechtkomen, ben je een beetje donker/bruiner gekleurd dan zit j buiten ondanks dat je blanke(re) broer/zuster naar de kamp moeten.
En al ben je donker maar verbonden bij de KNIL(of militair) zijn dan is de kans ook groter dat je naar de kamp moet.
De 100 % Indonesiers die geen militair waren en de zijde van Indonesia hadden gekozen en in het begin “enthousiast”zijn met de komst van de “bevrijders”, die zijn gewoon vrij.
De Jap hebben ze nodig .
Ze hebben ook honger/gebrek geleden .
Vooral de arme eenvoudige bewoners va Java .
Dat was ook de reden waarom Indo’s ook “gespaard”worden als ze de kant van de Nederlanders hadden verlaten, of als ze mss neutraal blijven.
Het verhaal over mata mata (verlinkers) is ook en publiek geheim (dat had ik gehoord).
Of het overal zo is , dan moet het blijken uit de film/interviews .
Of er een rode draad is te zien.
Ik ben toen nog niet geboren en wilde toch weten aan de hand van de interview of het waar was dat de buitenkampers “vogelvrij”waren , achtervolgd door “bloeddorstige “pemuda’s en of rampokkers.
Hoop dat de film iets meer duidelijk kan maken.
Jammer dat ik de film bij de Ketelhuis niet kan niet zijn , ben net ziek geweest.
”Vogelvrij gedurende de Japanse periode ”.
Waar niet alleen het Japans tuig zich op de Indo Buitenkamper
stortte
zie Java-Post 14/02-2013
Het verhaal van de Dampit-jongens wordt verteld in dit lijstje onder Malang genoemde artikelen:
Voor deGlodok-affaire dit over de Indo Buitenkampers
in West-Java wederom de Java-Post 14/06-2013
Dat allemaal toen de oorlog voor de Nip in een kritieke
fase kwam en de Indo jongeren weigerden met de Nip
samen te werken..
En als je het goed doorneemt waren het niet alleen
Japans-Koreaans tuig dat achter deze Vogelvrije
jongeren aanrenden,Het was gewoon prijs schieten altijd raak.
Maar over hun fam.wordt niet gesproken en ook daar zal wel
flink ingepookt zijn ,om hun zonen te breken.
Ben zelf met tientallen andere families gegijzeld ,men keek niet
op een paar, om verborgen gegevens boven water te krijgen.
Overal op straat hoorde je de kreten dat zeer dreigend werd
rond gebruld door Indonesische jongeren en Romusha’s.
Inggris kita linggis
Amerika kita strika
dan Blanda…. djoega
En geen Mardeka er achteraan ,het bestond nog niet!
Nogmaals dit alles gedurende de Japanse bezettingsperiode en
het einde van de oorlog nog heel ver weg lag.
siBo
Jan A. Somers, op 3 oktober 2013 om 15:44 zei:
Ik wilde alleen maar vertellen dat een buitenkamper niet vrij was van problemen, buiten die om het dagelijks brood bij elkaar te schrapen.
——————————————————————
Dat geldt voor iedereen die buiten de kampen zaten.
Vooral de Indo’s die het al niet zo breed hebben .
De “rijkere” Indo’s met redelijke bezit ( dat geldt ook voor de “rijkere” Indonesiers ) zullen waarschijnlijk het minder zwaar hebben .
Wat mij echt nieuwsgierig maak is of de verhalen over “vogel vrij verklaarden” Indo’s schering en inslag zijn (systematische vervolging) , of was het incidenteel gebeurd ?
Wat kunnen de ervaringsdeskundigen ons ( de “jongkies”) vertellen ?
Ik heb geprobeerd mijn verhaal te vertellen in Javapost.nl, Belanda kira kira betoel, Posted on 22 december 2011
Denk er wel om dat het maar één verhaal is van de vele andere verhalen. Zoals ik al eerder zei, iedereen heeft zijn eigen kleine oorlog beleefd.
Pak Surya.
Ik ben geen ervaringsDESKUNDIGE,maar wat dacht U bijvoorbeeld
van de overal aanwezige MATA ²,trouwens door de Nederlanders
ingesteld.
En waar kan je meer scoren toch dunkt me meer bij de zoveel
% Blandas kostbaar bloed.
Dan de kostbare verplichtte Blanda Indo registratie en de
Bangsai Nippon verklaring.
Nmi hadden de 100 % Indonesiërs dat niet en hoe wisten in 1945
de .????.. de vele Indo families in zo’n korte tijd op te sporen en dat
met alle gevolgen van dien.
siBo
Helaas ,dubbel dom ik had een heel belangrijk element
aan deze periode over het hoofd gezien.
Pak Somers had ’t wel naar voren gebracht,maar het dringt
waarschijnlijk niet tot ons door dat in deze Japanse
militaire organisatie,speciale opgeleide beestmensen toen
een beetje veel te vertellen hadden, de Kempei Tai.
Deze oerbeesten,zagen overal kwade elementen en
mochten ze per ongeluk geen één kunnen vinden dan
verzonnen ze er wel een paar, even een gezellig praatje
en dan hadden ze weer brood op de plank en
gewillig oefenmateriaal.
Er zijn uitzonderingen,zoals uitbundig verkondigd in het
museum Bronbeek ,”GERED DOOR DE KEMPEI TAI”
Bangsai Nippon
siBo
Weer een kardinale fout:Het zijn geen Nederlands Indiërs,maar Nederlands Indischen,tenminste als je dit Wilt benoemen. Wat voor basis achtergrond heeft deze dame?Kelas Jongkok, Indiërs komen uit India pak Boeroeng,je weet toh. Tweede leugen die er wordt beweerd:een van beide Ouders……mijn beide Ouders zijn van Schots-Chinese en van Portugese-Molukse komaf. We hebben wel degelijk in een kamp gezeten,gescheiden van het kamp waar mijn Vader is. Deze geschiedenis berust op een boel leugens waar de honden nog niet aan willen snuffelen. Mas Boeroeng vraagt a.u.b.om rectificatie.
Jos….. dat was geen leugen van haar.( “…als je een aziatische ouder had…” )
Ze weet niet beter. En ze zal wel ooit iets gelezen hebben van iemand die ook niet beter wist en ze begreep niet dat het allemaal ingewikkelder lag.
Wat deskundige Peter Keppy zei was een grotere miskleun.
Hij had het over een geprivilegeerde groep ( indo’s buiten de kampen) en zette daar tegen over de grote massa van Indonesiërs die het ook niet makkelijk had buiten de kampen.
Hij schildert hier een zwart-witsituatie dat indo’s het makkelijker hadden .
Dat lijkt me een flinke miskleun voor een historicus.
Indo’s werden extra vijandig benaderd door de bezetter en door grote delen van de bevolking.
Keppy …… ga je huiswerk overdoen.
Pak Boeroeng,
De ”miskleun” van deze deskundige ,zie ik als ons (Indo}
onvermogen om anderen op een fatsoenlijke wijze de voor-
oorlogse bevolkings situatie in Ned-Indië in beeld te brengen.
Een ander punt is waaruit put deze persoon zijn gegevens,
zie wat de vicevoorzitter van de Birma/Siam schrijft, hoe of
de Japanner de Indo gevangene bekijkt en daarom niet in
naar Japan werden getransporteerd. Niemand maalt hierom !
Was er ooit naar gevraagd in welke streken deze
hongersnood ,dat zovele-vele slachtoffers maakte plaats
vond ,gewoon in west- midden-oostJava of gehele Archipel.
De foto’s die kenners (?)me lieten zien waren zover ik het
kan beoordelen van Romusha’s die zoals bekend in de ge=
hele Indische Archipel als werksoldaten werden ingezet.
De geïnterneerden achter gedek-Krijgsgevangenen waar
ook te werk gesteld en de niet gevangen genomen Neder-
landers hadden totaal ik ,herhaal totaal geen weet van
wat buiten hun blikveld afspeelden.
De grootste Japanse misdaad was deze mensen totaal
onwetend te laten over hun dierbaren en naasten en
dat voor jaren.
..
In Bronbeeld kwam ik te horen,dat de Japanse soldaat
ook te lijden had door deze rijst tekorten. Tsja, dat wist
weer niet weet je !
siBo
wat verschrikkelijk dat ze weer die fout maken, we zijn geen Indiërs, tollol!! Maar ja dat kind kan er ook niets aan doen dat ze nooit iets over Nederlands-Indië heeft geleerd, dus het wordt tijd dat de scholen er meer aandacht aan gaan besteden.
Mijn moeder was een buitenkamper, ze was ook nog eens arm en had 3 kinderen eten te geven. Ik heb haar nooit horen zeggen dat zij als buitenkamper het zwaarder heeft gehad dan de mensen in de kampen. Waarom wordt toch steeds die vergelijking gemaakt?
Geef neks Pak Huib,Indo’s onder elkaar hebben geen woorden nodig,als maar geef geluid toh. M.v.g. Jos Crawfurd.
Goedemorgen Pak/Ibu Anoniem,het doet de burger weer goed zo’n opgewekt en opbouwende reactie te mogen lezen. Ja hoor wat dat betreft word ik als Indonesiër(Javaan) beschouwd door mijn familie na mijn eerste bezoek na ruim 40 jaar aan mijn Roots. Ik ben geen Buitenkamper en dat is een Geuzennaam en heeft totaal niets van doen met Indonesia. Wij als ongewilde slachtoffers en zeker de Buitenkampers zullen het wel moeilijker gehad hebben:ze zoeken veiligheid voor eigen leven en gezin,maar daar komt nog bij dat de Onderdrukkers van de Japanners en Nederlanders,goedgezind maar kwaadgezind kunnen zijn.Jullie Buitenkampers zijn niet omheind door gedek of tembok. Dit woord is een stokpaard voor de blanda regering: wij zaten in kampen,maar die Indo’s/Indonesiërs niet. Wie mochten als eersten vluchten naar Australië of Holland,the White skins. Wij moesten het ontgelden en zelf rooien met wat er is. Stelletje Smeerpijpen om kampen te benoemen in:Buitenkampen,Japanse en Bersiapkampen. Gewoon te sneaky om zonder te vragen geld uit te keren waarvan het meerendeels van ons de zeventig zijn gepasseerd en dan zeggen #Ach Sudah Laat Maar#. Dat hoor je de Nieuwe Medelanders niet zeggen:Kom naar Nederland het land wat ongevraagd gul is. Ik heb mijn Huur en Zorg Toeslag ongevraagd gekregen,alleen maar een sofinummer.Ze zeggen dat Indonesia corrupt is,met mijn idung pesek kan ik een land aanwijzen en zo kan ik blijven raaskalken,maar ja,tot zo ver maar ya. Mvrgrt.Jos Crawfurd.
@ Mas Rob
ik heb de film nog niet gezien, aangezien ik volgende week kort in NL ben, hoop ik het te zien. ik onthou me daarom van enige mening om onbevooroordeeld de film te bekijken.
wel vind ik het commentaar op 3.0 opmerkelijk. Het leven van mijn vader veranderde niet, hij dook verschillende jaren onder om de Arbeitseinsatz in welk kamp danook te ontlopen. Soms denk dat hij er wel een tik aan heeft overgehouden maar een bewijs heb ik niet. Die opmerking van die 3.0 vind ik nergens op gebaseerd . Hij heeft teveel op Facebook of Wikipedia geschreven.
Ik ben wel benieuwd naar je mening over de film.., nadat je hem hebt gezien uiteraard. Ikzelf heb hem ook nog niet gezien, trouwens…
In Indisch3.nl:
Ik hoopte in Buitenkampers te zien hoe hun dagelijks leven onder invloed van de Jap veranderde en dat heb ik niet gekregen. Dat vind ik jammer,” vertelde een licht teleurgestelde filmganger.
———————————————————
Wordt dit ook gedeeld door mensen die bewust hadden meegemaakt ?
Heer Atmadja,dit zegt toch alles. Je wordt als Indo/Indonesiër zonder dat je het weet of merkt flink in de maling genomen,zoals het altijd al is gebleken. Laat mij niet lachen hoe sneaky ze handelen en te werk gaan,Amatoo.
Nelly, je hebt weer groots werk verricht, dank je wel daarvoor
mijn speciale en persoonlijke dank aan dhr Derk HilleRisLambers van de Stichting voor de realisering van deze documentaire… chapeau
Heb je de film al gezien, Peter? Zo ja, wat zijn je indrukken?
Hartelijk dank – een compliment is altijd leuk!
Grote premiere in Utrecht was helaas al uitverkocht, maar gelukkig konden m’n zus en ik afgelopen zondag uitwijken naar Amersfoort. De film heeft op mij veel indruk gemaakt en ik hoop dat ook en vooral veel Nederlanders die geen Indische familiebanden hebben hem gaan bekijken. Prachtig vond ik de manier waarop de meneer werd geïnterviewd die als klein kereltje door de Kenpetai was gemarteld. De camera laten draaien, maar niet doorvragen wat hem nou precies is overkomen. Integer, smaakvol en informatief.
Wat moeten we ons eigenlijk voorstellen van een film over buitenkampers? Een aaneenschakeling van interviews?
Over hoe goed het was of hoe slecht? Is de sfeer goed getroffen? Van
proberen te overleven. Proberen de Jap door diepe buigingen tevreden te stellen om een pak slaag of erger te ontlopen. Gezinnen veelal zonder vaders? Jonge moeders met jonge kinderen die als ze wat eetbaars hadden gescored het weinige met elkaar deelden? Geen baby voeding? Geen schoenen en haast geen kleren meer? Geen scholen? En allengs een bevolking opgejut door de Jap of hun politieke leiders die zich steeds vijandiger ging gedragen? Mannen die zich niet meer buiten durfden te vertonen? En uiteraard de apotheose Bersiap?
Maar dat alles was nog niet zo slecht vergeleken met het leed in de burgerkampen?
Geef mijn portie maar aan fikkie!
Tuan Huib,ik denk zo dat we het zelfde denken. U via die lichtinval en ik via de andere:samimawon Tuan. Zonder dat je weet word je als kijker of lezer flink in die valluik gedreven en monddood gemaakt.
Tabe dan,Jos Crawfurd.
Selamat Pagi Pak Jos Crawfurd
Lang geleden dat ik het woord samimawon onder ogen kreeg of hoorde, maar toch is de betekenis me nog niet ontgaan. Ja Pak, elk vogeltje zingt zoals het gebekt is. Maar onze opvattingen als ex buitenkampers overlappen elkaar aardig. Komt zeker door de gelijksoortige jeugd ervaringen en die daarna.
Tabe Pak.
Maar een buitenkamper zoals ik is toch bij de Kenpeitai terecht gekomen.
Heer Somers dus toch tussen vier muren,ik in een kamp met tuin. U bent dus geen Buitenkamper,maar een gevangene tussen vier muren.
WordPress? heeft me weer parten gespeeld Pak Crawfurd en heeft mijn naam weer weggepoetst.
Sorry, Dat anonieme bericht was dus van Huib.
Ik wilde alleen maar vertellen dat een buitenkamper niet vrij was van problemen, buiten die om het dagelijks brood bij elkaar te schrapen. Wat dat laatste betreft, ik was een beetje (veel) afgeweken van ‘gij zult niet stelen’. Maar ik heb dan ook nooit honger geleden. En bij de Kenpeitai had je niet alleen problemen met de Japanners, maar ook met de Indonesische ondervragers. Zij mepten harder dan de Japanners. Maar ja, zij moesten scoren.
@Huib. Burgerkampen(binnenkampers) betekende voor de Jap mi. eveneens zorg voor die Belanda’s -:huisvesting,bewaking, eten, medische zorg (welliswaar zo minim mogelijk) kortom vooral bemoeinis met deze groep. Ook nog voor die grotere halve Belanda’s (2x zo groot)?- Laat hen hun lot over, die moeders met jonge kinderen,oma’s en opa’s. Zoek het zelf maar uit! En dat waren wij die buiten de kawat zaten, in een vijandige omgeving; 4x jonge moeders (zonder vaders inkomsten-in kampen) met 10 kinderen, twee javaanse oma’s met hun blinde nicht, moeders jongste zus (16 jr.), broer 18jr. en ziekelijke/achterlijke broer(20 jr.). In één huis van een oude/vrijgezel oom gesitueerd aan de rand van een kampong te Ambarawa. Als tegenprestatie/huur; maaltijden voor deze oude oom, die in de bersiap periode toen hij na de bevrijding naar de plantage terug ging voor werk, beestachtig werd vermoord. Hij werd na mishandeling aan een paal vastgebonden en bovenop een mierennest geplaatst……
In 2009 kwam de stichting verfilming japanse burgerkampen met de film 2602
Mensen die als kind het jappenkamp overleefden vertellen hun verhaal.
De stichting kreeg kritiek uit Indische hoek – ook van mij– dat er te weinig herkenbare indo’s in de film waren. O.a. leidt dit tot een verkeerd beeld in de publieke opinie.
Terwijl misschien wel 30% van de burgergeinterneerden indo-europees waren ( mijn schatting).
De stichting nam deze kritiek serieus en kwam met het initiatief tot deze film Buitenkampers.
Pluimpje van mij hiervoor !
Men trok het filmbedrijf Holland Harbour aan als producer.
En ergens heeft men besloten om Hetty Naaijkens de regie te laten doen.
( En zij legde de editing bij haar zoon Joris, neem ik aan).
Dit laatste was een goede keuze, omdat je kunt verwachten dat Hetty niet alleen een motivatie en voorkennis had vanuit haar eigen familiegeschiedenis, maar ook de weg kent in de Indische kringen. Ze kent mensen, die weer andere mensen kennen. De wegen meer informatie te vinden. Ze kent de feelings, hoe dingen aan te pakken.
Alweer…. een pluim voor de stichting voor deze beslissing.
Een beetje Indo weet dat zo’n ding een “shuttle” heet. Je weet wel, iets dat heen-en-weer vliegt.
Pak Pierre
saya anak kaaskop
Ja, maar een beetje Indo is per definitie anak Kaaskop met …. je weet wel …… mag niet zeggen …….. lees maar Reggie Baai.
Maar goed ….. Mas Rob brengt mij een herinnering terug.
In Indië speelden we badminton (volkssport bijna) en dat ding dat we verwoed heen en weer sloegen noemden wij inderdaad “kok”. Als ik mij goed herinner toen gemaakt van echte boeloe, van welke boeroeng weet ik niet, blekok misschien, maar kon als zodanig dus nog wel voor “pluim” doorgaan.
Kan me overigens voorstellen dat de Angelsaksen het liever houden bij “shuttle”.
Pak Pierre
He.. He…. Opeens moet ik denken aan het Indonesische woord toples dat een veel onschuldigere betekenis heeft dan de buitenstaander zou vermoeden… 🙂
Nou … ik weet het nog zo net niet.
Pak Ro’is waagt er zich in zijn Kamus Praktis in ieder geval niet aan.
Pak Pierre
Toples.. Van stopfles!…. https://www.bukalapak.com/p/household/kitchen-garden/beh9-jual-toples-kerupuk-cannister-tulipware
“Simple comme bonjour” zeggen wij Indo-Fransen. Dat het moderne Indonesia formeel tegen het echte topless is bewijst hun moeilijke woord daarvoor (volgens Pak Ro’is):
“Berpakaian dengan buah dada terbuka”.
Ik denk dat de vooroorlogse Balinezen het niet de moeite waard vonden er een apart woord aan te wijden, kort of lang. Paradise lost …..
Pak Pierre
Maar als het er echt op aankomt meneer De la Croix heeft ‘een beetje Indo’(Geflügeltes Wort) volgens mijn inschatting toch liever die twee pluimen op z’n hoed, dan een ruimteveer in zíjn je weet wel … 🙂
Terug naar de Buiten-caprifoliaceae
e.m.
Van het Engelse shuttlecock… Shuttle in het Nederlands, Kok in het Indonesisch..
Boeroeng,degenen die dit woord de wereld ingedramd of afgeschoten heeft MOET maar even persoonlijk bij mij langs komen. Je reinste hypocriet in optimaal forma. In die rot periode heb je:Japanse en Bersiap-kampen en ook nog Kampongs die van alles afgesloten waren. Het zijn dus ook Kampen,Nu heden ten dage heeft Fred Teeven zo’n grote ring om rond jouw enkel te plaatsen. Je bent dus gevangene c.q. gedetineerde. Die bangsats in de regering zijn tot op heden blij voor degene die dit woord Buitenkampers de wereld in heeft gelanceerd.Je krijgt dus een reactie zie je,die Indo’s/Indonesiërs hebben het goed gehad in de Oorlog en is menigeen uitgesloten van WUV/WUBO etc etc. Akal bulus,stelletje coruptelingen die schoften. Ergens zijn we geen Indo’s/Indonesiërs,maar Jan Pieter Zn.Coeners,helaas Coen heeft mijn schoen nog niet hersteld;eveneens onze achterstallige betalingen heeft hij en zijn companen nog steeds niet hersteld,die Gladmieters. Tabe mijn makker en niet propaganda maken voor die film,hoe goed het ook bedoeld is. Het is handjeklap voor die boeven,he he hebben we die Indo’s/Indonesiërs weer te grazen gehad.Mvrgrt.Jos Crawfurd.
.
Zo ook Jappenkamp,daar logeerde geen enkele Nipponnetje in.
siBo
Stelling: Zonder Coen geen staat Indonesia. Ik buk me al voor de steniging.
Dan maar zoals de ex Joegoslaven en ex Russen,n.l. Sumatranen,Abonnezen,Javanen,Timorezen ect etc. Die Coen moest daar niet zijn,grote moordenaar.
Het lastige van dergelijke stellingen is dat een discussie erover een hoog “what if..” gehalte heeft. Coen heeft nu eenmaal de rol gespeeld die hij gespeeld heeft en wie weet welke wendingen de geschiedenis had gekend als hij op het schip naar Azië de geest had gegeven? Ik vind geschiedenis zoals die is al lastig genoeg om te doorgronden..
Je kunt de stelling natuurlijk ook anders opvatten, namelijk als uitdrukking van een welhaast klassiek probleem in de geschiedenis. Wat bepaalt de loop ervan? Zijn de brede sociale, economische en politieke processen over langere tijd leidend of worden ontwikkelingen gestuurd door de beslissingen en acties van individuen? Wat is belangrijker, het algemene of het bijzondere? Hierover zijn bibliotheken volgeschreven…
Ach ja … hoe ging het ook alweer precies en wie heeft het wanneer met veel mooiere woorden als de navolgende gezegd: “De verplaatsing van een steentje in de bedding van een rivier heeft invloed op sterkte en richting van de stroom en op alles wat door die stroom wordt beinvloed” of “Eén vleugelslag van een vlindertje in het Andesgebergte kan een cycloon in Azië veroorzaken”?
De kosmische wetten van oorzaak en gevolg ……
Zonder Coen geen staat Indonesia. Ik kan die redenering wel volgen. Ook mij wacht dus de steniging.
Maar wat heeft alles nu weer met die film over de buitenkampers, dus ook over mij, te maken?
Als Coen er niet was geweest, dan was Nederland ook niet verwikkeld geraakt in WO II in de Pacific, dan had Nederland die oorlog dus niet verloren, dan waren er nu geen kampers en buitenkampers geweest en geen slachtoffers van Kempei Tai en andere strafinrichtingen, geen Stichting JES en ook geen film over buitenkampers die de commentatoren op deze site alweer in verschillende kampen verdeeld. Wat zou de wereld, althans onze wereld, mooi zijn geweest.
Waarmee het keiharde bewijs is geleverd dat Coen ten rechte van zijn sokkeltje in Hoorn is gerukt. Hij had in Indiën niet wat groots moeten willen verrichten en gewoon bij Pulau Telandjang rechtsomkeert moeten maken, naar huis. Dat had veel gedonder kunnen voorkomen.
Zonder Coen waren de Portuganders misschien de baas geworden in de hele archipel en niet alleen op de oosthelft van Timor, is niet Den Haag maar Lissabon de weduwe van Indië en zaten wij Indo’s allemaal lekker warm aan de Algarve en niet te klappertanden aan de Noordzee.
If you don’t believe in “if” anymore,
If is for children ……
Pak Pierre
Dat gouden Kalf deed mij meteen aan een Kantjil denken 🙂
sag mir wo die kantjils sind
Aufgefressen von den Matjans ….
Pak Pierre