Eind 1957/begin 1958 ging het niet goed met het blaadje Onze Brug. Men moest iets doen. Plots was er het idee de naam te veranderen in Tong Tong. Er was geen tijd meer om het eerst aan te kondigen. De editie van 28 februari 1958 heette al Tong Tong.
In maart publiceerde men een uitleg.
-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
http://webshop.telegraaf.nl/is-bin/INTERSHOP.enfinity/WFS/org-telshop-Site/nl_NL/-/EUR/ViewStandardCatalog-Browse?CatalogCategoryID=EoMKA28VqqkAAAE566A4GE4U&cid=nb-ws-20120915-1&tsi=shopa1017394
Ter info.
e.m.
Pak Lemon, die vraag kan ik heelas niet geheel beantwoorden. ik lees ze niet De Jakarta Post lijkt me wat berichtgeving (en reacties op de artikelen) wat kritischer dan de Globe.
Een dergelijke vraag moet u stellen aan Surya Atmadja, die is de indonesiekenner bij uitstek en uiterst gedetailleerd daarin 🙂 . Ik toer hier maar de gehele dag wat rond achterop een sepeda motor) met mijn kamera en vang zo wel het een en ander op, (wat wil je ik ben op vakantie toch?) Maar veel is het ook weer niet.
Ed Vos, op 14 september 2012 om 18:23 zei:
Een dergelijke vraag moet u stellen aan Surya Atmadja, die is de indonesiekenner bij uitstek en uiterst gedetailleerd daarin 🙂
—————————————————————————————
Indonesia kenner ?
Ben gewone Indonesier , gebleven tot 1968, “studie” in Nld voor 10 jaren jaar pulang kampung naar Betawi.En nu “lost”in Amsterdam.
JP en JG is naar mijn mening relatief objectief , voor bepaalde doelgroep.
Als voorbeeld schreef een Indo-Chinese persoon in JP over bepaalde artikel die met zijn Indisch zijn mee te maken zou hebben.
Hij is ook “verbonden” aan een Indische magazine in Nederland.
Als ik zijn artikel lees , dan zeg ik het is een artikel met veel kabar angin..
http://www.indisch3.nl/2012/02/03/moessoncolumnist-calvin-michel-indisch-in-indonesie/
http://www.thejakartapost.com/news/2011/10/22/who-responsible-bersiap.html
Voor mij is dit ook een vraag. Vaak worden de gebouwen na renovatie ook geverfd in groene, rode kleuren. Wat fort ungaran betreft staat er nu naast een standbeeld van een stram in de houding staande KNILLer ook nog eentje van een slagvaardige diponegoro. Ik heb nog wat authentike foto’s en een schilderij van het voormalig fort geziien naast foto’s van indonesische helden e.d.
Voor de oude situatie
http://blog.londoh.com/item/2153#7450
Een indonesier met historisch besef kun je op 1 hand tellen. men leert daar slechts over hun helden en alles wat lelijk is aan hun geschiedenis wordt uitgewist. Voor het overige copy en paste men van de Indonesische wikipedia, en daar staat dus alles weer gecensureerd te lezen. Alles draait om hun heldhaftige daden en voor hen zijn helden belangrijk. Op Midden avablijkt dit gezien de vele standbeelden Diponegoro te zijn, vervolgens sudirmaan, en in Ungaran ene generaal Subroto,bekend van de slag bij palagan. in Ambarawa is daarvoor een openluchtmuseum gereserveerd.
Wat voor velen in nederland de bersiapis met wrede verrichtingenaaan Indonesische zijde is voor hen een zeer heroische strijd voor onafhankelijkheid, en dat zal zo wel en eeuw blijven. Ik zal tzt op een site wat foto’s plaatsen van bersiapkampen in salatiga, zonder te veel poespas, en geheid dat men zich daar afvraagt wat dat voor gebouwen zijn. Een indonesische vriend zal ik een indonesiche tekst laten opstellen, ik ben benieuwd.
Dag meneer Vos, ik las net deze reactie op de weblog van mevrouw Van Kampen: [CITAAT] ‘Thank you so much for sharing your story!! I stumbled on your site by accident, and I started reading. Your story exposed me to a different part of the world and a different era that I never learned about in school. Thanks again for sharing!!’ [EINDE citaat]
Brengt mij voor vandaag op een laatste vraag aan u, want bij u is het geloof ik al bijna kwart voor elf ’s avonds. Word ik wat dat betreft als lezer (outside Indonesia) objectief geïnformeerd door de engelstalige kranten The Jakarta Post en The Jakarta Globe? Wat is uw inschatting.
Succes met uw fotoreportage. Jammer dat die foto’s van INDOrdercht niet meer op het net staan.
e.m.
De vraag is dus, waarom kiest men voor ‘renovatie Indonesian style’ in plaats van ‘restauratie’? Is dat het gevolg van ‘geen historisch besef’, ‘koloniale erfenis niet belangrijk’,een ‘geldkwestie’ of ‘lack of know how’?
Onderstaande link foto’s na renovatie van Fort Willem II Ungaran:
e.m.
Koloniale erfenis is voor hen belangrijk wanneer het geld oplevert (toerisme). Overigens behoorden die gebouwen ook niet tot hun cultuur toch, maar die van een westerse mogendheid. Ja wanneer het een tempel betreft uit de tijd van majapahit e.d. dat is wat anders. zoiets behoort dan wel tot hun cultuur, daar kun je mee voor de dag. die worden niet groen of geel geverfd. In de directe omgeving salatiga waren het overigens 7 volgens een geschrift van ene Domis. Bij naspeuring blijkt dit nog te kloppen ook. Maar weten die lui in Salatiga veel? Dat was de kracht van de Nederlanders die schreven alles op wat zij tegenkwamen. Javanen houden het slechts bij legendes waarin zij geloven ook nog, Dat ene walisongo met een stok een riviertje vormde of dat de moskee van Demak in dag werd gebouwd, dat er in een gebouw een hantu rondwaart. Ja zoiets vinden ze wel interessant om te weten
In Salatiga staan 4/5 imposante gebouwen die nog steeds in oude stijl zijn, maar die worden bewoond door de burgemeester, de kommandant van een legereehheid, het gebouw van de verkeerspolitie. alleen om indruk te maken.. maar daarvoor werden die gebouwen vroeger ook gemaakt toch?
Daar had je ook een imposant kerkhof met veel marmer en staal. Het staal werd door de Japanners omgesmolten voor hun wapentuig, de bevolking deed de rest wat het marmer betrof. Geef deze laatsten maar eens ongelijk, het leverde geld op toch? Maar uiteindelijk is weer een stukje gezamenlijke geschiedenis uitgewist.
Nu is men trots op hun geschiedenis en staan er zo’n 200 gebouwen op de erfgoederenlijst (allemaal nederlandse gebouwen). Desondanks weet je maar nooit wat er straks met die gebouwen gaat gebeuren.
Overigens is het plaatsen van gebouwen op een lijst ook geen geschiedenis.
Er bestaat in Nederland wel een onvolledige lijst van welke nederlanders daarin gewoond hebben met naam en toenaam straat en huisnummer. maar op de indonesische lijst staan slechts de namen vermeld van wie er nu wonen.
Sorry hoor maar wanneer het een chinees is of een eigenardige figuur mag je die zelfs niet eens fotograferen. Maar dit geldt natuurlijk ook voor militaire gebouwen. Maar een spotter weet wel een hoek of een gat te vinden.. Voor militaire gebouwen heb je toestemming nodig van de kommandant. Een bule (of iemand met een connectie) krijgt overigens eerder toestemming dan een gewone Indonesier, en dat geldt evenzo voor toegang tot het gemeentelijk archief.
Zo genoeg, het topic is de Moesson toch?
@Zo genoeg, het topic is de Moesson toch?@
Hier wachten ze op de papieren droge, bij u geloof ik op de echte natte. 😉
e.m.
Soprry, ik bedoelde fort Willem II te Ungaran…Wat fort Willem I betreft, was ik daar op een zondag. Die lui daar van de MP hadden vrij, Geen meldingsplicht bij het piket en ik kon daar naar hartelust fotograferen op verboden gebied (de watertoren, de klok van Dudok van Heel)
Geen video gemaakt overigens.
Overigens noemde mevrouw Elisabeth van Kampen dit de kampen 10 en 11 te Banjoebiroe. maar er is nog zoiets als een kecamatan Banjoebiroe met de stad Ambarawa.
http://www.dutch-east-indies.com/story/index.htm
Citaat: Een mens krijgt toch maar mooie gedachten daar in Solotigo, op de hellingen van de (in mijn herinnering mooie) Ungaran.
Dat is inderdaad zo. Je verlangt letterlijk naar het indische, maar dat is uiteraard mijn gevoel.
Voorbeeld; het fort Willem I is gerenoveerd. maar dat is nu een Indonesische gebouw waar je kunt ngobrollen onder het genot van een glas es teh (of cola) en kijken naar de oude waringinboom en naar het dal. maar dat voelt wat mij betreft niet indisch aan. Je verlang zowaar naar de staat van het gebouw voor de renovatie. maar dat was een bouwval dat je slechts op foto’s ziet van personen die daar ooit hebben gefotografeerd.
Bouwval of niet, dat was tenminste indisch.
Overigens heb ik op 2 na daar alle bersiapkampen gefotografeerd en verscheiden oude gebouwen voordat ze worden gerenoveerd of afgebroken. ik wil me niet op de borst kloppen, maar ik weet tenminste nog het verschil tussen indisch en indonesisch, en dat is al heel wat.
– sushi is zoiets als nieuwe haring op brood, nog al wiedes dat u dat toen nooit had gegeten.
Tijdens de bezetting kreeg je toch niet zo veel te eten? Ik heb nooit honger geleden, maar daar kon ik zelf voor zorgen. Veel vis gejat bij de Japanners, maar noch haring, noch sushi.
Behoort Tong Tong tot de perkara’s waar Indië zo rijk aan was?
Ik weet niet waar ik naar zou verlangen als ik DAAR zou zijn.
Ik zou al tevreden zijn (“tevredenheid” is “bevredigd verlangen”) als ik ’s morgens bij het krieken van de dag ergens voor een comfortabel huisje naar een berg kan kijken, op de voorgrond een sawah en wat bosjes, scharrelende kippen en een paar kambings op het erf, op de berghelling een rookpluimpje van een toekang kajoe membakar kajoe, glas hete vers gemaakte kopi toebroek en een bordje ochtend nasi gorèng voor mij. Zo min mogelijk mensen om mij heen, zeker geen mensen die staan te delok-delok naar die vreemdeling die een beetje op hun lijkt en geen mensen die opdringerig hun diensten of koopwaar aanbieden.
Is dat wat ik voor ogen heb Indisch of Indonesisch? Het zal me een zorg zijn.
Dus “sushi” is niet zoiets als saté bekitjot, wat nog wel eens werd gegeten in de “Japanse tijd”. Voor “zoiets als nieuwe haring op brood” hoef ik gelukkig niet helemaal naar Tilburg.
Pak Pierre
Filmpje april 2010…. nog niet gerestaureerd
Zonder scoutingachtergrond maar wel wetend van de drive die Tjalie R had om het unieke culturele karakter van de indische groep te behouden en uit te diepen, is die holle boomstam ( een primitieve sirene) puur serendipiteit. Want als we niet opletten geven we toe aan onze europese/nederlandse kant en zal volledige assimilatie de rest doen. Enfin het tijdschrift heeft ws dat indutten kunnen voorkomen want welig bloeien de indo-sites op het web, de literatuur, de pasars, koempoelans, restaurants etc.
Bij mij blijft dan toch de hamvraag hangen waarom “Tong-Tong” ineens “Moesson” moest worden.
Si Tjalie zou zeker niet hebben gewild dat de aandacht voor “het unieke culturele karakter van de Indische groep” zou verslappen. Ware hij nog in leven, dan zou hij nog steeds de Tong-Tong hebben geroerd en voor al wat Indisch is zijn opgekomen, ondanks de opkomst en bloei van Indo-sites, Pasars (tot in Almere), koempoelans (ook tot in Almere), restaurants. Zijn motto was toch ook: “Poekoel teroes” (op die Tong-Tong neem ik aan).
Ik ben niet zo fanatiek voor behoud van de Indische cultuur (wat dat ook moge zijn), maar ik vond en vind de naam Tong-Tong voor het enige echte Indische maandblad toepasselijker dan Moesson, ook al omdat in Indische kringen (althans in die waarin ik vertoefde) de verspreid(st)er van allerlei nieuwtjes ook “de Tong-Tong” werd genoemd.
Maar goed, what’s in a name, Horatio? Als maarrrr heef heluid.
Pak Pierre
Je had indertijd de stichting Tong Tong die de pasar malam organiseerde en er was het blad Tong Tong, van de rechtspersoonlijkheid NV Tong Tong
Er was ook nog een soort financiele verwevenheid .
Enfin… er was een conflct tussen die twee takken resp Ellen Derksen en haar stiefschoonmoeder Lilian Ducelle en dat eindigde in de naamsverandering van het blad Tong Tong.
De preciese details weet ik ook niet.
Tja … daar heb je ze weer, de boze stiefschoonmoeders …..
Pak Pierre
Wanneer je kijkt naar de indsche sites dan blijken daar mensen van boven de 60 aan het werk te zijn. Kijk je naar de pasars, dito.
Eens worden die personen oud en gaan dood. Dat echte indische verwatert. Mij lijkt eea op het weer opbloeien van planten of personen voodat men een poos later dood gaat.
Wat er over blijft zijn materialisaties van wat ooit was,maar het niet meer is.
overigens zie ik een opbloei van sushi-restaurants. In Tlburg zijn die overvol, worden ze zeer druk bezocht.
@ Pak Vos,
Een mens krijgt toch maar mooie gedachten daar in Solotigo, op de hellingen van de (in mijn herinnering mooie) Ungaran.
Met bijna 74 jaartjes op de teller ben ik behoorlijk aan het opbloeien. Een laatste “flare up” dus, als ik u goed begrijp.
Kan zijn, “D” van “Dying” Day is toch op 21 December 2012? Gaan we gezellig met z’n allen, de dinosaurussen acherna.
Dadelijk nog maar snel naar de toko voor wat jajanan. Binnen is binnen, vóór de Tong-Tong (niet de Moesson) ons waarschuwt dat het einde nabij is.
Pak Pierre
P.S.: “Sushi”, dat is toch Japans eten? Nooit van gehoord tussen maart 1942 en augustus 1945.
Salatiga ligt op de helling van de MERBABOE Niet de Ungaran.Dat is Ungaran zelf.
De laatste ainea luidt:
‘En zo heet ons blad nu dus “Tong–tong”, een naam die voortdurend prikkelt tot waakzaamheid en paraatheid. Het woordje “onze” is verdwenen. Wij willen en kunnen niet meer een separaat groepje vormen in de Nederlandse maatschappij, maar streven naar een ruim gehoor ver buiten onze karakteristieke kring. Wij moeten het hele Nederlandse volk betrekken in onze interessesfeer en in dit blad doen wat wij eigenlijk overal doen, in huiselijke kringen, op restaurantterrasjes of het achterbalcon van de tram: andere mensen vertellen wie wij zijn en wat wij kunnen. Alleen dan zal de Indische groep in Nederland (een kwart millioen zielen groot!) een positief, nuttig en opbouwend deel zijn van het Nederlandse volk.’
maart 1958
@prikkelt tot waakzaamheid en paraatheid@
Vergeef me mijn verbazing, maar dit is toch Bersiap-kretologie. Wie helpt me uit de droom.
Is de doestelling zoals in de laatste alinea verwoord, geëvalueerd en/of gehaald?
e.m.
Tja Pak Eppeson,
Het antwoord op uw vraag ligt misschien besloten in het feit dat Tong-Tong op een gegeven moment “Moesson” is gaan heten.
Wat is een “moesson”? Volgens mijn Pan Dale Terlalu Gemuk “een periodieke, binnen iedere periode constant uit dezelfde richting waaiende wind in de keerkringslanden, die met de jaargetijden afwisselt ….”.
Moest “Tong-Tong” de lezertjes tot waakzaamheid en paraatheid prikkelen, waarheen moest de naam “Moesson” hen leiden? Misschien wel tot de levenshouding “Zoals de wind waait, waait mijn jassie”, veel gemakkelijker om vol te houden.
Maar goed, één twittertje (ik weet niet hoe zoiets werkt, u zeker wel) naar mooie Marjolein en u krijgt gewis een tweet terug met het verlossende antwoord. Ik ben ook benieuwd.
Pak Pierre
P.S.: Overigens zijn “waakzaamheid” en “paraatheid” m.i. geen exclusieve Bersiapkreten. Had de oprichter van de padvinderij, sorry “scouting”, Lord Baden Powell, door zijn ervaringen in de Boerenoorlog wijs geworden, niet alle padverslind(st)ertjes als motto meegegeven “Be prepared” en heeft ons geliefde politieapparaat ook niet iets met “vigilant” = waakzaam in het wapen?
Pak P.
De ke-PANDU-an gedachte was een speerpunt geweest van de Pemuda en Pemudi om de Indonesische jeugd na 1928 te verheffen.
Later werd het de PRAMUKA .
De Indonesische kwekelingen (Pemuda-Pemudi) waren vaak Hopmannen en Akela’s bij Indonesische padvinderij.
citaat: “Alleen dan zal de Indische groep in Nederland (een kwart millioen zielen groot!) een positief, nuttig en opbouwend deel zijn van het Nederlandse volk.’”
Zoals het hier staat Pak Eppeson wordt “de indische groep” door leden van de eigen kaum weggezet als een wormvormig aanhangsel van de maatschappij. Een koloniale reflex 😉
Of ik interpreteer (lees) het verkeerd.
De enige manier is jezelf op de kaart te zetten, en niet de Nederlandse regering voortdurend naar de mond praten (een bijdrage leveren aan de nederlandse samenleving) om op slinks wijze subsidie/geld te krijgen of over de bol geaaid te worden.
Volgens mij is bersiaptaal juis het meest geschikte hiervoor 🙂
Dat was dan 1958 , hoe staat men er nu voor . Geruisloos
geintegreerd?
Overigens anno 2012: Waarom moet de indische groep het gehle nederlandse volk (dat zijn dan personen met 200 nationaliteiten als achtergrond) betrekken in hun interesse sfeer. Die andere bevolkings groepen zijn, ljikt me, Ook voortdurend bezig met zichzelf. Laten die andere bevolkingsgroepn zich ook maar interesseren voor de indische groep.
(overigens schrijf ik dit niet omdat iki zo’n grote promoter ben van de indische groep :-), hahahaha )
p.s. onder bersiaptaal versta ik hier dus; strijdbare taal 😉