Again this link. Many indo’s over sea are not familiar with the terms 1th generation, 2th generation, 3th generation. This article of Indisch 3.0 will explain something .
-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
We kunnen ook beginnen met onszelf en dan terugtellen. Dan zijn we allemaal generatie 0. En die nul lijkt ook wel op de telor waar CJ lentze het over had. 😉
En onze kinderen zijn dan generatie -1.
Telor van Columbus.
Pak Pierre
Typo: moet zijn … ‘old and wise!’
Oud en suf meneer De la Croix? Dan was u allang een ‘manlijk lid van de delegatie van de Stichting Indisch Platform’ als ik de vele lopende discussies op deze zeer interessante site goed probeer te volgen.
Tja … een watervliegtuig landT op het water en een koe waterT op het land. Zo is het nu eenmaal!
e.m.
’n Freudiaantje; excuus! ‘manlijk’ als niet geschreven beschouwen a.u.b.
Ben op dit moment Het Grote Boek Van De Liefde aan het doorbladeren, omdat ik mistastte toen ik de Bhagavadgita trachtte te pakken.
e.m.
Tja Pak Eppeson, ik dacht al, een manlijk lid of mannelijk lid, dat is toch een …… ik mag het op I4E natuurlijk niet schrijven …. want dat is immers toch een ….. vooruit dan maar ……. dat is toch een “L.L”?
Prettige wandeling met de Bhagavadgita. Zitten er ook tekeningetjes in?
Over wateren op het land gesproken: Er staat ergens in het Oude Testament geloof ik “Noah (die van de ark, niet van het kofschip) zag de blauwe wateren over de bergen”.
Onduidelijk is, volgens bijbelexegisten, of “blauwe” hier als zelfstandig naamwoord of als bijvoeglijk naamwoord moet worden geïnterpreteerd. In het eerste geval zou de Indo al duizenden jaren eerder moeten zijn ontstaan dan op het door Pak Vos en Mas Lentze aangegeven tijdstip, zo’n 400 en nog wat jaar geleden.
Pak Pierre
@Pierre de la Croix, op 2 augustus 2012 om 13:44 zei:
Dat bedoel ik nu; look who’s talking about ‘oud en suf’. Scherp!!!
Gelet op attitude, ambiance en entourage ga ik voor het zelfstandig naamwoord. Maar toch ruim na de eerste mens en dat was een zekere De Wilde, die als eerste werd gespot.
e.m.
Nou …. dan stammen wij allemaal van De Wilde af, dus ook de Indo’s.
De notaris zal het nog druk krijgen.
Pak Pierre
Als we er vanuit kunnen gaan dat van die Houtmanexpeditie in 1596 tenminste één van de scheepslui een wandelingetje heeft gemaakt met een Bantams meisje, die daarna ons aller oermoeder is geworden, dan wil ik mezelf voortaan rekenen tot de 17de generatie. 😉
Tja Mas Lentze,
Nu weet ik eindelijk waarom al die Indo pa’s in Indië hun dochters streng verboden wandelingetjes te maken met jongemannen; de angst voor de gevolgen zat er bij hun genetisch ingebakken ….
Maar goed, als uw tijdrekening niet begint bij de Indische Exodus van na WOII maar bij de conceptie-tijdens-wandeling in 1596 van de alleralleraller eerste Indo, dan heb ik daar vrede mee, alles is betrekkelijk.
Eerlijkheishalve moeten wij evenwel erkennen dat de wakkere Portugezen die al ver vóór 1596 in Bantam landen ook van wandelen met Bantamse en andere inheemse meisjes moeten hebben gehouden en dat uw Indo generatie tijdrekening dus een paar generaties eerder zou moeten beginnen, getuige Indo’s met klinkende namen als Monteiro, DaGraza, De Rosario, DeFretes, Scipio (?).
Ik ben niet zo goed in generatie tellen, maar volgens uw tijdrekening en uw plaats in de generatieboom zou ik dan zo ongeveer generatie 15½ (limabelassetengah). Ook goed. Dan ben ik niet alleen de uitvinder van de “generasi satoesetengah” (naar oude tijdrekening), maar ook die van “generasi limabelassetengah”. Als het laatste ook maar notarieel wordt vastgelegd en erkend door Moesson en het Indisch Platform aller Indo’s.
Pak Pierre
Opes …. “landen” in de verleden tijd moet natuurlijk met 2 (twee) “d’s”. Die zware opleiding op de Semarangse School met den Bijbel” is toch niet voor niets geweest.
En de 1ste zin van de laatste alinea moet eindigen met “… moeten zijn”. Tja … generatie 1½ of 15½ wordt oud en suf.
Pak Pierre
Bedankt voor de correctie, Pak De La X, ook al had ik de Portugezen bewust buiten de berekening gehouden.
Ik denk dat ook veel (hoewel niet alle) van die mooie Portugese namen konden worden toegeschreven aan Sefardische Joden, die onder Nederlandse vlag in Indië zijn aangekomen.
En als het generaties tellen me een beetje begint te duizelen, dan kan ik me tenminste nog altijd rekenen tot Generatie Y.
Y, y, y, een telor hoort erbij.
“Tô Tok, Tô Tok … aut… ch, mijn telo(o)rgang!” 😦
w.g. JdJ
e.m. 🙂
Volgens mij beginnen er twee discussies hier doorelkaar te lopen, zoals gewoonlijk ruwet, kacau balau
CJ reageerde je hier op?
imago indische gemeenschap: Ed Vos, op 1 augustus 2012 om 18:23 zei:
Nou jeroen, je schiet weer in zelfbeklag – een beetje depri misschien?
Wanneer Hollandse oervaders niet al wapperend met hun vlag achter inlandse oermoeder aanholden om hen te veroveren, tja waar (of wat) waren we dan?.
Nou …. eerlijk is eerlijk, Pak Vos. Dan bent u, als ik goed heb gekeken, de uitvinder van de nieuwe Indogeneratie Tijdrekening en niet Mas Lentze. Hij kwam 2 uur te laat.
Op naar de notaris om ook dit feit voor de volgende generaties muurvast te leggen.
Blijven nog ongeveer negenhonderdachtennegentig-en-één andere thema’s waarover de Indische Gemeenschap, waardig vertegenwoordigd door het Indisch Platform, het nog eens moet zien te worden.
Pak Pierre
Dit lijkt mij dan een heel ingewikkelde wandeling te zijn geweest. Zijn de Indo’s daarom zo ingewikkeld?
Wel even terug wandelen naar CJ Lentze, op 1 augustus 2012 om 20:08
Nah … valt toch wel mee meneer Somers. Egyptische mummies die zijn echt ingewikkeld om maar te zwijgen over niet ontwikkeld.
e.m.
Nou Peter, kalm aan. De vraag “Hoe hoor ik mij als indo (europeaan) te voelen is bedoeld als uitdaging aan hen die ons proberen duidelijk te maken dat indisch (of indo) zijn een gevoel is.
Wat mij betreft ik weet het niet.
En wat pak Pierre betreft die weet het ook niet. Nu steekt hij een kretekkie op, straks eet hij een stukje spekkoek, vanavond kijkt hij naar de olympische spelen, morgen geniet hij van de aanblik van veel mooie vrouwenbenen (het is vandaag 30 graden) en schrijft hij verrukt daarover een lyrisch gedicht.
En zo schuiven we op onze oude dag maar voort door het leven, al genietend van wat het ons biedt en zoals het zich ons aandient.
Pelan pelan straks leven we niet meer, Whatever will be will be, the future isn’t ours to see (of iets van die streking).
“Hoe hoor ik mij als Indo (Europeaan) te voelen?” vind ik wel een opmerkelijke vraag voor een 1ste generatie ZUIVERE Indo, die met zijn blote kakkies nog in de kali heeft gespeeld. het ECHTE Indie heeft meegemaakt vòòr 1945 of vòòr 1949 en zich afzet tegen bvb een tweede generatie die het Indisch-zijn alleen genetisch heeft meegekregen. .
Maar ook de vraagstelling is zo wezensvreemd en wel: hoe HOORT het zijn zich te voelen: Is er dan een soort ethiek voor de Indo om zich op een bepaalde manier te voelen. Dat lijkt mij vreemd, want een Indo kan toch vrij zijn om wat danook te voelen.
En waarom alleen dat voelen, een Indo denkt dus hij bestaat, een indo gelooft dus hij bestaat, een indo voelt, maar bestaat hij wel, wat voelt hij dan, dat geheimzinnig Indisch gevoel, bij gebrek aan uitdrukkingsvermogen. Want wat schreef een beroemde Oosterijker: wat je niet bespreken kan, daarover dien je te zwijgen.
Zo op een eerste gezicht zou ik zeggen dat een in Indo in 1940 zich kan gedragen als in 2012. Maar dat is de vraag niet want die gaat in de richting van een zekere ethiek (morele waarden, adoe zeg) of moet ik het in de richting van de alom geprezen Hormat zoeken??
Ik heb toch wel een idee (een gevoel) van een antwoord want ik werd in dezelfde situatie geplaatst als mijn vader zijnde een emigrant, een allochtoon in de betekenis van “niet van hier”. Ik beschouw Nederland nu ook als buitenland zoals mijn vader het beschouwde toen hij in Nederland aankwam. Ik heb weliswaar niet dat veelgeroemde tempo doeloe verleden maar wij kijken toch naar de toekomst?
Maar eerst dient er duidelijkheid te zijn over de juiste en correcte vraagstelling. en AUB geen verwijzing naar een generatie want niemand verteld mij wat de betekenis en invloed daarvan is op de vraagstelling
Deze vraagstelling doet denken aan een verteltechniek waarmee het (over)denken wordt nagebootst. Ontbreken in die maalstroom van gedachten die typische indische gevoelens (aloes en innerlijke beschaving) naast de europese nuchtere zakelijkheid dan moet je je zorgen maken.
* Met stream of consciousness bootst de schrijver het menselijk denken na door weergave van een ononderbroken stroom van ideeën, gevoelens, observaties en herinneringen. In tegenstelling tot verhalen met een conventionele plot kan het thema in stream of consciousness-verhalen ineens veranderen of het verhaal kan plots een andere richting uitgaan. Het volgt als het ware de grilligheid van de gedachten en gevoelens van de personages. De schrijver richt zich slechts zelden rechtstreeks tot de lezer. In plaats daarvan onthult hij het karakter van zijn personages aan de lezer door weer te geven wat zich in hun hoofd afspeelt. Stream of consciousness-verhalen kunnen in de eerste of derde persoon geschreven zijn. Om de illusie van werkelijke gedachten te versterken, wordt niet elke gedachte afgewerkt of volledig uitgesproken. Vaak worden zinnen onderbroken, of ‘springt’ het personage op een totaal andere gedachte. Ook het weglaten van interpunctie en het fragmenteren van de tekst zijn kunstgrepen die de schrijver daartoe bewust toepast.”
Pak Lemon, een indo die zich een een Ardjoena voelt vol edele moed.
De dichter moet beslist een javaan zijn geweest die in Leiden Nederlands heeft gestudeerd en een gedichtje schrijft die hij straks moet voordragen.
Loewing Vos
oftewel de Indische Louike de Vos)
tip: tik even in google “luwing” in op zoek naar afbeeldingen en verbaas u!
Wanneer ik dat artikel op smulweb lees denk ik dat men daar in Indie last had van een heimwee naar Holland gevoel. Nu in Holland wordt men overvallen door een gevoel van heimwee naar indie. Het is ook nooit goed,
ik vind het vreselijk boeiend allemaal wat hierboven geschreven wordt maar ik ben er niet wijzer van geworden. En daarbij begrijp ik soms de helft van de tekst niet omdat ik nauwelijks Maleis heb horen praten. Mijn moeder is in Batavia geboren en volgens mij een Indo (maar zelf hield ze niet van die term) uit Frans/Chinese en Indonesiche voorouders (al was het “Indonesische volgens haar heel weinig maar uit de stambomen meer aanwezig dan ze mij wilde geloven), en mijn vader is volbloed nederlander, ik ben in Nederland geboren en voel me 100% Indo dwz van gemengd bloed. Heb ik gelijk of niet?
100% ?…..dat vóór 1949 de echte/zuivere indo nog op nederlands-indisch grondgebied het levenslicht moet hebben aanschouwd. Nazaten die later in Indonesië ,Nederland of elders zijn geboren kunnen naar wens (immers dat gevoel) zich het begrip dan alleen genetisch opeisen.
Zie reactie van Surya Atmadja, op 30 juli 2012 om 18:18
De rest zijn generasi ke2 en verder , en zijn alleen keturunan orang Indo .
En alleen op grond van hun genetische zijn ( I-faktor) kunnen ze claimen( als ze dat willen) dat ze Indisch 2-Indisch indisch3 of Indisch4 zijn .
Na Indischx ( generaties later) is hun Indisch zijn al zo verwaterd dat ze niet meer als Indisch herkenbaar zijn
@ Maud van Valen,
Wees getroost, huil niet. Ik ben de tale Kanaäns wel enigszins machtig en ik begrijp in ieder geval de kreetjes die steeds terugkomen in gesprekken of discussies tussen Indischen of Indo’s die “Indië” nog bewust hebben meegemaakt (de generaties 1 en anderhalf), maar niettemin zie ook ik in onderhavige “reacties” geen rode draad die ergens toe zal leiden.
Dat gebeurt vaker. De discussies rond de Indo- of Indische identiteit en het idem gevoel springen als een duveltje uit de doos op de meest onverwachte momenten en plaatsen, doch ebben even snel weer weg zonder heldere conclusies achter te laten, laat staan consensus.
Zoiets heet dan in Indische kringen “omong kosong” (letterlijk “leeg gepraat”), ondanks de vaak zeer goed onderbouwde en/of zeer lezenswaardige bijdragen van de deelnemers aan het discours.
Zo ik u advies mag geven, dan zou ik zeggen: Volg de discussies terzake op I4E, die kunnen op onderdelen hoogst interessant, leerzaam en/of vermakelijk zijn. Haal er uit wat naar uw mening voor uw zoektocht naar de waarheid en het licht bruikbaar is en stel vragen als u iets niet begrijpt.
Als u zich, in Nederland geboren zijnde uit een Indische (gemengdbloedige) moeder en een volbloed (wat is “volbloed”?) Nederlandse vader, toch “100 % Indo dwz van gemengd bloed VOELT” dan hoeft u zich wat mij betreft niet af te vragen of u gelijk hebt of niet, want dan hebt u gelijk, ongeacht wat anderen ervan zouden denken. Als dat gevoel u bovendien gelukkig maakt, dan hebt u de hoofdprijs des levens al gewonnen.
Voor mij is in mijn 74ste levensjaar als Indo-Europeaan de hamvraag nog steeds niet beantwoord: “Hoe hoor ik mij als Indo (Europeaan) te voelen?”
Ik neem nog maar een stukje spekkoek, misschien springt dan de vonk over ……
Pak Pierre
heb ik onlangs gegeten. Bij spekkoek denk ik altijd aan een hollandse oude dame met een kruidnagellucht
cengkeh-kruidnagel
http://www.smulweb.nl/artikelen/136050/Weetjes-over-spekkoek
Pierre de la Croix, op 31 juli 2012 om 21:58 zei:
Voor mij is in mijn 74ste levensjaar als Indo-Europeaan de hamvraag nog steeds niet beantwoord: “Hoe hoor ik mij als Indo (Europeaan) te voelen?
—————————————————————————————
Al de mooie dingen / karakter kenmerken van die 2 werelden in je opnemen , en door dat te doen ervaren of je senang voel .
Gelukkig zijn , vrede met je zelf hebben , goed in je vel zit.
Tenslotte ben je een kind van 2 werelden , zoals si Tjalie Robinson schreef aan zijn ouders , een kind van Oost en West.
Komt de vonk……een beeld zegt meer dan 1000 woorden.
Zoek de Indo op Google afbeeldingen:
Ongeveer 29.000.000 resultaten (0,43 seconden)
Maar zo’n gedicht benadert het gevoel misschien het best:
home.planet.nl/~fealhout/DeIndo.html
“De Indo
Verdreven van ons zonnig geboorteland, zijn wij allen in Holland gestrand
Om elkaar te vinden in dat ene bloed:
Indo, een ardjoena vol edele moed
Indo, half Europees, half Aziaat.
Indo, wereldburger, apart, Gods eigen piraat
Indo, bescheiden als de kembang Melati
Indo, djahat als de piso blati
Indo, scherp als een beling
Indo, opschepper als sri-goenting
Indo, pienter boesoek als de oeler welang
Indo, gul en daarom altijd koerang oewang
Indo, lenig als een monjet
Indo, indolent als een kampret
Indo, wantrouwend als de matjan toetoel
Indo, een wajang van Njai Loro Kidoel
Indo, mysterieus als de tropennacht
Indo, een tempel van stille kracht
Indo, snel gekwetst als de poes koetjing
Indo, strijd ontwijkend als de bruine loewing
Indo, lankmoedig als de perkoetoet
Indo, goedlachs als si-Gendoet
Indo, schuw als een kadal
Indo, sluw vindt altijd wel een akal
Akal boeloes wel te verstaan
Als edele Nimrod staat hij bovenaan
Indo, muzikaal als de tjitjarawah
Indo, rijk als de padi op de sawah
Indo, trots als de merak
Indo, tevreden met pedoh en warme kerak
Indo, rijstepikker als de glatik
Indo, een bijzonder patroon van Tjangs fijne batik
Indo, een nostalgie als de zang van de tonggeret
Indo, gezellig dongeng als de djalak oeret
Indo, blij met kopi toebroek, slaapbroek, en kebaja
Indo, fantast, dromer, denker, geslepen boeaja
Indo, een bamboe, een kali, een botol tjebok
Indo, stil, geduldig, meditatief als een blekok
Indo, inventief als een manjar
Indo, zwerver tussen Dublin en Kalianjar
Indo, kunstzinnig als de angrek boelan
Indo, een lied, een traan, een gamelan
Indo, sterk als een karbouw
Indo, door de eeuwen trouw
Indo, niet meer vertrapt, vernederd als een semoet
Maar Indo, bewust een kleurrijk wezen van gemengd bloed
Indo’s aller landen frank en vrij
Beseft, dit alles, dat zijn wij!
Laat dit ons verbinden, laat ons elkaar vinden
In de oude traditionele geest
Als leitmotief van een eeuwig feest
Zoals de tjanting door Moeders handen geleid
Figuren tekent op ’t ongerepte doek
Zal onze toekomst worden voorbereid
Als ’n vreugdevolle bladzijde in ’t Grote Levensboek.
Verklarende woordenlijst:
Ardjoena: goddelijke figuur uit het Wajang poppenspel
Kembang melati: een bloemsoort
Piso Blati: een werpmes
Beling: glasscherf
Sri-goenting: zwaluw
Oeler welang: ringslang
Oewang: geld
Monjet: aap
Kampret: vleermuis
Matjan toetoel: tijger
Loewing: vos
Kadal: salamander
Akal: oplossing
Boeloes: gladjes
Merak: pauw
Glatik: rijstvogel
Tonggeret: tor
Djalak oeret: grappenmaker
Boeaja: krokodil
Blekok: ooievaar
Manjar: wevervogel
Angrek boelan: een orchidee soort
Semoet: mier
@ Pak Lemon,
Nou … een zee aan ideetjes om leeg te drinken voor mevrouw Maud van Valen.
Ik neem nog maar een stukje spekkoek …..
Pak Pierre
@ Pak Surya,
Ach ja, ik geloof dat wijlen Eric Hazelhoff Roelfzema (Soerabajaan) in zijn boek “Soldaat van Oranje” al schreef dat mensen zoals hij en wij midden op de oceaan woonden, “hier” verlangend naar “daar” en “daar” verlangend naar “hier”. Displaced persons in het jargon, nergens meer echt thuis.
De Afrikaanders (Boeren) in Zuid Afrika noemen de Engelsen in hun land “zoutpiks”: Met een been nog in Engeland, het andere in Zuid Afrika, in die ongemakkelijke spagaat hangt hun geslachtsdeel in de zilte oceaan en verzout zoetjes aan.
Hoe heet Zoutpik in BI: K….l asin? Niet goed prrraaaten oferrr deese.
Pak Pierre
sibangga, op 31 juli 2012 om 09:30 zei:
@ed vosn
Dat is voor iedereen verschillend. Ik ben trots dat ik van indonesische afkomst ben, en voor mij zelf is dat een onderdeel van het indisch zijn.
Ik denk dat we hier een punt hebben. De algemene klacht is dat de derde generatie niet meer indisch is. Wat dat indische inhoudt laten we hier even in het midden. Vervolgens komt daarboven de klacht dat zij (de jeugd) teveel verwesterst..Degenen die dit zeggen vergeten dat de jeugd in Indonesie ook verwesterst, en dat dat verwestersen van indische mensen al begon toen men nog in Indie woonde.
Maar toch, en dan redeneer ik vanuit me zelf: mijn basis was ten dele ook indonesisch. Het lijkt me dan ook logisch dat de jeugd in nederland wat richting indonesie gaat – verindonesischt om het zo maar te zeggen — om te voorkomen dat men te veel verwesterst. Wat dat betreft heeft u het voordeel dat u in indonesie woont.
Overigens wanneer we het hebben over die specifieke indische cultuur,(wat is dat vraag ik me af) , waarover praten wij dan wanneer er bvb op het gebied van eten, als voorbeeld zaken worden genoemd die we al kenden uit de tijd dat we nog in indie/indonesie wonden. En niemand is verplicht om met een garuda-speldje rond te lopen, met een baju koko of een kopiah.
En zo gaan de indonesische jeugd en de verwesterse “indische/indo-jeugd” kwa houding, ideeen en leefstijl meer richting elkaar toe, en vooral met elkaar in dialoog, in het indonesisch.
En wanneer iemand niets heeft met indonesie en ja dat land zelfs haat, is dat ook prima., Zo iemand – meestal een ouder persoon of een jongere beinvloedt door zo’n oudere — kan nog steeds met anderen praten over indie, het baadje, de oorlog, de politionele acties en dergelijke 😉 Hoewel, die kring wordt steeds maar kleiner.
@ed vos
‘Wat dat betreft heeft u het voordeel dat u in indonesie woont.”
Saya tidak tinggal di indonesia, cuman liburan aja di indonesia skrg. Ik ben een darah ketiga uit blanda.
En verder ben ik het met uw verhaal eens.
@Boeroeng. Ruebsamen heeft een punt. Haar Ma was de inspiratiebron die oraal de verhalen overbracht.
“Mijn moeder had bijna haar hele leven in Nederlands-Indië gewoond, ik had er slechts mijn eerste zes jaren doorgebracht. We waren in 1939 voor een jaartje naar Nederland toe gegaan en toen brak de Tweede Wereldoorlog uit en konden we niet meer terug. Ondertussen werd het 1959 en zij zat daar maar, zich nog altijd van alles te herinneren.
De herinneringen van mijn moeder begonnen als verhalen die ze als het ware uit de lucht greep.
In 2003 stelde Ruebsamen een bundel samen met Indische verhalen van schrijvers als Louis Couperus (1863-1923), Willem Walraven (1887-1943), Tjalie Robinson (1911-1974), Hella Haasse (1918), Aya Zikken (1919), Paula Gomes (1932), Mischa de Vreede (1936), Duco van Weerlee (1939) en vele anderen. In haar inleiding tot dit boek, getiteld Zoet en Zondig,
De mooiste verhalen uit Indonesië, schrijft Ruebsamen over ‘Indië’: ‘Misschien was het nooit werkelijkheid, maar heeft het zijn bestaan wel te danken aan al die verhalen die geschreven werden’. In Ruebsamens Indische werk zijn werkelijkheid, fantasie en droom zo aan elkaar verwant dat ze nauwelijks te onderscheiden zijn. En dat hoeft ook niet: het Indië van de herinnering is hier een Indië van de verbeelding geworden. Zo heeft het koloniale verleden, vooral in de laatste decennia, er een extra dimensie bij gekregen. Daarin gaat het niet om die ene waarheid over Nederlands-Indië, waarover niemand het ooit eens wordt, maar om de vele verhalen die, steeds opnieuw, worden verteld.
http://www.literatuurgeschiedenis.nl/lg/20ste/tekst/lg20074.html
Bij “Indisch is een gevoel” zakt mijn broek toch wel even af. Ik zie wel op die 3.0 sites dat een studerende Indische jongeling wat wazig in de camera kijkt en dan opgelucht roept “Indisch is een gevoel” en daar blijft het intellectuele niveau wel steken.
Want is dat niet een bewijs dat je je niet behoorlijk in ABN kan uitdrukken, dat je niet eens je gevoelens onder woorden kan brengen. Maar daar hebben wel meer allochtonen last van.
Ik vind het wel vernederend dat na meer dan 70 jaar dat de eerste Indischen naar Nederland zijn gerepatrieerd het enige wat uit de mond van een Indische komt, dat gevoel is. Ik schaam me dan wel voor mijn Indischzijn. Dat moeten we niet mopperen dat Nederlanders zeggen dat we Indonesiers zijn. Dat is toch hetzelfde onbenul.
We zijn communicatief dan wel op peuterrniveau bezig.
Zelfs op literair niveau heeft er 2-strijd gewoed over dat gevoel : het wel of niet indisch-zijn. Moet je dan de doorsnee indisch-man of vrouw het kwalijk nemen dat die haar/zijn identiteit ontleent aan concrete zichtbare zaken die zij/hij kan benoemen en zich niet waagt aan abstracties over het innerlijk leven.
“Net als Haasse wordt Kousbroek een totok genoemd; een blanke Nederlander in Indië geboren en getogen, maar die term kwetst hem en sluit hem buiten. Door zijn ‘innerlijk behang’ – jeugd in de Indische natuur – zegt hij voor het leven ontheemd te zijn en zich in dit ‘pokkenland’ alleen in de Indische gemeenschap thuis te voelen. Hij claimt daarom meer recht op Indisch-zijn dan bijvoorbeeld de postkoloniale Siem Boon. Deze wijst echter op het verschil tussen totoks en Indo’s voortkomend uit de raciale politiek in Indië. Ondanks de vele vriendschaps-, liefdes- en familiebanden bestonden er scherpe grenzen tussen Indo’s (inferieur) en totoks (superieur). Niet de totoks maar de Indo’s hebben die negatieve beeldvorming aan den lijve ervaren. Kousbroek hoont haar weg: tweede generatie Indo’s zouden zich voor hun Indischzijn beroepen op een slachtofferschap dat zij niet eens zelf hebben ervaren. Tegenover Kousbroeks afwijzing van vermeend genetische claims zet Boon vervolgens, corrigerend, een cultureel argument: de tweede generatie Indo’s komt uit de gewortelde, gemengd Europees-Aziatische families die zowel met Europeanen als met Indonesiërs familiebanden onderhielden en reeds meerdere generaties in Indië woonden. Zij mogen dan niet de Indische natuur hebben ondergaan, in hun Indo-families wordt wel Indische cultuur overgeleverd, zodat er in Nederland nog steeds Indo’s opgroeien. ‘Uw herinneringen toean, zijn misschien anders dan de onze,’ een zin uit de film Oeroeg lijkt op haar pleidooi te slaan (Hylkema en van der Velde 1993, 55)
Wie of wat is een Indo? Vanuit het eigen perspectief hebben Kousbroek zowel als Boon gelijk. Belangwekkender lijkt mij de constatering dat Indo’s die in het koloniale Indië geen recht hadden op zelfbepaling zich nu dat recht hebben toegeëigend.
Na de migratie lijkt niet langer het ras-, maar het generatieverschil doorslaggevend voor identiteit. ‘Indië’ verwijst niet langer naar een statisch verleden, maar is een imaginaire ruimte geworden die door verschillende gemeenschappen geclaimd kan worden (Young 1993). Als dynamische herinneringstextuur duikt Indië in wisselende gedaanten op, in de postmemory teksten van de tweede generatie, en in de herinneringsliteratuur van eerste-generatieschrijvers zoals Helga Ruebsamen, Paula Gomes, Beb Vuyk, Vincent Mahieu, Lin Scholte, F. Springer, Elviere Spier, Frits van den Bosch, Loes Nobel, A. Alberts, Aya Zikken, E. Breton de Nijs en Maria Dermoût.
http://www.dbnl.org/tekst/meij017cult01_01/meij017cult01_01_0014.php
Helga Ruebsamen, geboren in Batavia in 1934, Ze was nog geen 5 toen ze met haar Hollandse ouders naar Nederland ging en de oorlog hier meemaakte.
Hoezo is zij 1e generatie Indisch? Hoezo is zij een exponent van de herinneringslectuur. ?
Ik zie nog een stel namen staan die je niet 1e generatie Indisch kan noemen.
bokeller, op 31 juli 2012 om 07:56 zei:
Den takana jo kawan² lamo
—————————————————————–
Uda , dah lamo ta basuo .
En toen kwamen de sterke verhaaltjes onder oude sobats , ga je daarna naar huis met tevreden gevoel maar soms ook met kleine leegte in je hart.
Omdat sobat X of Y al op de de grote reis ging.
Die (school) reunies heb ik ook met oude sobat in Jkt , vreems dat je ouder wordt veel leuke herrineringen pan froeher weer voor dezelfde keer werden verteld.
Al dan niet met improvisaties( bumbus) erbij.
Saya anak Lombok Indonesia (Salindo) 😉
Heren Suryoatmodjo en Lemon… Het is geen exacte wetenschap.
En de relevantie van het Indo-zijn mag zelfs destijds in Indië voor iedereen niet even zwaar zijn geweest.
Neemt bijvoorbeeld m’n opa (uit Bandoeng), geboren met klompvoeten. Zijn beste vriend liep eveneens niet zo lekker, dus het waren 2 kreupele jochies bij elkaar. Die hebben ondervonden wat het betekent om bespot en uitgelachen te worden, En de kinderen/mensen die dat deden waren zowel Indo’s als Javanen als Totoks als Chinezen. Zo zie je maar dat etnische grenzen kunnen wegvallen als men iets anders vindt om een mens aan te onderscheiden.
Hoe sterk dat ‘Indisch is een gevoel’-gevoel leeft in mijn opa weet ik niet, maar ik kan me voorstellen dat hij in zijn leven mensen (o.a. Indo’s) heeft ontmoet die aan hun ‘gevoel’ van naastenliefde en samaritanisme wat mogen sleutelen.
P.Lemon, op 30 juli 2012 om 17:32 zei:
Hoewel uit interviews is gebleken dat ‘indisch’ een gevoel is, zou je een scheidslijn kunnen trekken in de tijd , dat vóór 1949 de echte/zuivere indo nog op nederlands-indisch grondgebied het levenslicht moet hebben aanschouwd. Nazaten die later in Indonesië ,Nederland of elders zijn geboren kunnen naar wens (immers dat gevoel) zich het begrip dan alleen genetisch opeisen.
———————————————————–
Dat Indisch een gevoel is , is erg zwak en zeer rekbaar begrip
Als ik Hollander of Nederlander voel omdat ik al zo lang in Ollanda woon, een beetje bhs Belanda spreek en schrijf , kan vloeken al een Belanda ( niet alleen hot perdom) etc etc wil nog niet zeggen dat ik een Belanda ben .
Met de laatste stelling ben ik eens( itu dia) , maar dan praten we over mensen van generasi ke1 en of generasi satu setengah.
De rest zijn generasi ke2 en verder , en zijn alleen keturunan orang Indo .
En alleen op grond van hun genetische zijn ( I-faktor) kunnen ze claimen( als ze dat willen) dat ze Indisch 2-Indisch indisch3 of Indisch4 zijn .
Na Indischx ( generaties later) is hun Indisch zijn al zo verwaterd dat ze niet meer als Indisch herkenbaar zijn .
Qua uiterlijk, lopen, kleding , warning roko roken en kopi tubruk drinken etc .
Van de oude tji en tjang zijn die uiterlijke kenmerken nog steed te herkennen, bij sommige ke3 generaties zie ik soms een londho .
Ik zou ze ook niet als Indo herkennen als ze niet zelfs zeggen “ik ben ook orang Indo”.
Heer S.A. Hoewel het woord ‘gevoel’ wat zweverig en soft klinkt pik je het uit het boek op wat er mee wordt bedoeld. Het blijft wat ongrijpbaar en iedere betrokkene geeft er z’n eigen betekenis aan:
* In ‘Indisch is een gevoel’ vertellen de volwassen kinderen en kleinkinderen van de Indische immigranten, de tweede en derde generatie, over hun leven. Ze gaan vooral in op wat ze van huis uit aan Indische bagage hebben meegekregen en wat Indisch-zijn voor hen betekent. Het boek bevat veel inzichtgevende citaten uit hun openhartige verhalen én een fotokatern in kleur door Fanny van der Linden. (Indisch is een gevoel . De Tweede En Derde Generatie Indische Nederlanders. Auteur: Marlene de Vries )
Hoe je het ook wendt of keert….Indo is ‘gewoon’ een afkorting van “indo-europeaan”. En in de koloniale periode alleen in formele context in gebruik; in het dagelijks leven sprak men toen van “Indo”, vaak in denigrerende zin.
Vanaf ca. 1970 in Nederland een ‘geuzennaam’ voor de gemengdbloedige leden van de Indische groep. Ook in het huidige Indonesië wordt “Indo” gebruikt voor Indonesiërs met Europees bloed.
Synoniemen: bastaard, behoort niet tot het blanke-ras,halfbloed, iemand met gemengd bloed, kind van blanke en indonesiër, een bijzondere taal (gesproken).
Hoewel uit interviews is gebleken dat ‘indisch’ een gevoel is, zou je een scheidslijn kunnen trekken in de tijd , dat vóór 1949 de echte/zuivere indo nog op nederlands-indisch grondgebied het levenslicht moet hebben aanschouwd. Nazaten die later in Indonesië ,Nederland of elders zijn geboren kunnen naar wens (immers dat gevoel) zich het begrip dan alleen genetisch opeisen.
Boeroeng, op 30 juli 2012 om 11:40 zei:
Het is maar net wat men als definitie neemt voor indo-europeaan .
Als de definitie is: “Europese voorouders hebbend , alswel Indonesische voorouders”,
—————————————————————————
Daarom is het benoemen van “Bekende Nederlanders tot “Bekende Indo” soms te veel van het goede.
En zeker als de benoemde persoon zegt , ik heb niks met Indo zijn , ken geen Maleis , ga niet botol cebokken, en ik lust geen nasi goedeg , en durian vind ik stinken.
Of een gegeven moment zal het zo verwateren dat je alleen maar over Nederlanders kan praten .
Kijk maar naar sommigen bij de 3de generatie , laat staan bij de 4de generatie .
Gelukkig ken ik ook nog een andere kant. Indo’s van jongere generaties die trots zijn op hun indonesisch afkomst, en zelfs garuda tatoo hebben, en bijv een indonesische vlag hebben(onder andere ik 😉 ), die op bahasa indonesia cursus gaan, leren indonesisch/indisch te koken.
Dat “Indisch is een gevoel” houdt dat dan impliciet in dat je trots bent op je Indonesische afkomst? Want dat onderscheidt je nu van anderen (in Nederland). Het gevoel anders te zijn.
Nah! Ga eens naar de ouderen kijken bijv.ja bij berbelanja of zie de
Pelita middagen.Dan jangan lupedé ook andere Indo ister yang zo.
Den takana jo kawan² lamo .
siBo
@ed vosn
Dat is voor iedereen verschillend. Ik ben trots dat ik van indonesische afkomst ben, en voor mij zelf is dat een onderdeel van het indisch zijn.
Jan A. Somers, op 30 juli 2012 om 11:14 zei:
@eppeson marawasin: Ik zou kiezen voor Alfoer. Die zijn krijgshaftig, heel bijzonder in Nederland.
———————————————————————
Ik zou zeggen, hou maar bij Ambonees.
Is vaag en ook Inheems maar je bent tenslotte Christen ( je hebt ook evenveel Moslim) en Oranjegezind .
Ik moet nog steeds glimlachen als ik de uiterlijke kenmerken van de Inlanders lees zoals het in oude boeken geschreven zijn, o.a de bijna 100 jr oude Encyclopaedie van Nederlandsch Indie P.J van Lith.
Maar gelukkig kennen veel Nederlanders ook nog zelfspot.
Na dat stuk in 3.0 stel ik mezelf ter discussie, of ik wel een volbloed Indo ben.
In alle gemoede vraag ik me af wat die generatieverdeling eigenlijk inhoudt. Is de eerste generatie een homogene groep, die een veelheid van dezelfde dus homogene kenmerken heeft? Ik heb nog niet een verantwoord laat staan wetenschappelijk werk daarover gelezen, maar ik sta open voor elke onderbouwde studie over alle generatie wel te verstaan.Maar Kristen Vos doet tenminste een poging door het bos de Indische bomen te laten zien
En dan dat Indozijn. Het wordt louter langs de bloedlijnen gedefinieerd maar wij zijn toch ook kind van onze Indische maatschappij geschiedenis maar geschiedenis telt zeker niet mee.Bij die eendimensionele benadering gaan bovenstaande scribenten al snel in de fout
En dan die concurrentiestrijd over de ethnische oorsprong. Ik kan al die would-be Indo’s meedelen dat over enkele dagen een Indo wordt geboren, mijn neefje dus, die langs de moederlijn een bloedzuiver indo is (2 ouders zijn beiden Indo, 4 grootouders zijn beiden Indo, overgrootouders van moederzijde zijn beiden Indo), 4de generatie dus, een soort arische Indo. Hij heeft dus 4 azen in de hand dus hij wint altijd.
In het buitenland wordt vaak gevraagd of één van mijn ouders Nederlander is. Met schrik antwoord ik van niet, dat moest er nog bijkomen ook, daar word ik niet gelukkig van, mijn ouders zijn gelukkig beiden Indo’s.
Maar het heeft misschien onwillekeurig wel een rol gespeeld, toen ik in de 80er jaren aan Indisch toneel deed. Ik bemerkte dat van de spelers ik de enige was waarvan beiden ouders Indo’s waren. Maar ik was ook degene met de hoogste opleiding en de dikste baan.
Peter, op 30 juli 2012 om 12:05 zei:
Na dat stuk in 3.0 stel ik mezelf ter discussie, of ik wel een volbloed Indo ben.
———————————————————————–
Mijn stelling is:
Je bent echt 100% indo als iemand kind is van een Totok en Inheemse .Een “product”met een 50-50 verhouding.
Dat kan 100 jr of eerder gebeuren of voor 1945 .
Na 1945 kan je kind van een Belanda totok en een Indonesier/indonesische niet als Indische Nederlander gezien worden.
Een zoon/dochter van een Indonesier met een Hollandse die geboren zijn na 1945 (indonesische versie) of 1949 (Nederlandse versie) is Indo-Belanda . Niet dezelfde al Indo Europeaan.
Mijn zoon geboren in 1986 is Orang Indonesia met Nederlandse/Hollandse moeder ( een Nederlandse kan ook uit Somalie komen) .
Ondanks zijn” perfecte mengverhouding” (50-50) is hij geen Indische Nederlander.
Dus hij is gewoon een indo netzoals ik. Mijn moeder heeft veel indonesische vriendinnen/kennissen die met een bule zijn getrouwd en die kinderen noemen zich ook gewoon indo. Hier in indonesie zeggen ze ook gewoon orang indo. Wat mij opvalt is dat ze hier in indonesie gelijk weten als je zegt dat je een orang indo bent, dat je dat een mix bent. In nederland namelijk niet
Ik heb zelf niks met de term indische nederlander. Ik ben gewoon een indo. Omdat ik in nederland woon en een nederlandse nationaliteit hebt ben ik een ‘indo-nederlander’. Netzoals mijn fam in amerika indo-amerikanen(en geen indo-nederlanders) zijn en in indonesie indo-indonesiers zijn.
eppeson marawasin, op 29 juli 2012 om 23:56 zei:
. Ik las dit zinnetje by Kirsten Vos: ‘Any child that was younger than 16 when it “repatriated” to the Netherlands, may be considered as 2.0.’
—————————————————————————————-
Lho , hoe ken ?
Ik ken heleboelen (veel dus) Orang Indo en Ambon die tot de generasi satu setengah zijn .
Ik ging vaak met oudere Indische jongens en Ambonezen ( kinderen van KNIL mensen ) uit, de bios, rondhangen, disco etc.
Sommigen zijn al getrouwd met kinderen .
Eh waar.
Hun leeftijden zijn nu ongeveer in de buurt van 75 en iets ouder.
Effe Off Topic.
Een oude sobat vroeg of Pak Pierre in Pandean Lamper straat had gewoond, of hij bij de Zusters of Broeders van Bangkongschool had gezeten.
Zijn moeder van sobat heeft een Gang in Semarang, Gang Kolmus .
@ Pak Surya,
Doeh …. ik heb al zoveel van mijn doopceel voor I4E gelicht en nu komen indringende vragen van uw sobat om nog meer. Maar goed, ik kan niet meer terug. Dus …… als ik de andere lezertjes niet verveel en ik “off topic” nog even door mag gaan …….
Ja, ik heb op Pandean Lampèr gewoond (niet met “straat”, gewoon Pandean Lampèr), op nr. 18. In het rijtje verder o.m. de arts Soetopo naast ons en de Indo families Pan Hek, Monfils, Bokelman, Moerman, Barkey, Ronkes, Van Hooijdonk, Brinkman aan de aanpalende Bakalweg.
Neen, als protestantse jongen zat ik niet bij de Broeders op de Bankongschool, maar eerst op de School met den Bijbel hoek Pandean Lampèr – Karreweg en toen die later werd ingepikt op Gergadji, bij schoolhoofd de heer Van den Burg, alias “Pètak”.
Mijn tante, alom bekend als de strenge “juffrouw Bonjer”, was direct na de oorlog en bersiap een aantal jaren hoofd van de Pandean Lampèr School, wat mij onder de vriendjes verdacht maakte, zodat ik mij ging gedragen als de arme zoontjes van de dominee, extra vervelend.
De familie naar wie Gang Kolmus is genoemd is mij welbekend, althans de 2 onderwijzeressen Bep Kolmus, later getrouwd met een heer Zwartjes (zij woonde als ik mij goed herinner ook aan de Bakalweg) en haar zuster Joke Matulessy – Kolmus, mijn onderwijzeres in de 5de klas van de lagere school. Haar man, Bob Matulessy, stond bekend als groot tennisser.
In Gang Kolmus woonden goede sobats van mij, Ferry en Henny Albinus. Er was ook een oudere zuster Conny, mooie meid.
Henny ging naar Amerika, Ferry zag ik jaren later in mijn militaire tijd terug als sergeant van de commando’s in Roosendaal.
Verder woonde er een Chinese familie Liem met heel veel kinderen die voornamen hadden gekregen in alfabetische volgorde. Anton was de oudste, werd later eigenaar van de Adam busonderneming, dan kwam Bernard, enz. Jan en Koen Liem waren wat ouder dan ik en grote vechtersbazen, ik zat met de lieve tweeling Lorette en Marleen in de klas. Ik weet niet of moeder Liem de Z van Zacharias nog heeft gehaald.
Een ander van mijn beste kontjo’s, Carl Eekhout, zat wel bij de Broeders op Bangkong en op de katholieke padvinderij. Ik zat natuurlijk bij Tridarma, de protestantse tegenhanger.
Ik hoop dat uw sobat voldoende overtuigd is van mijn authenticiteit als Anak Semawis. Als hij nog een vervolg wil dan hoor ik het wel. Moet hij eerst een mooie “Pikiran” over Semarang schrijven, dan kan ik “on topic” uitgebreid reageren.
Pak Pierre
Dan bent u een anak Asem 😉
semarang = asem + arang = pohon asem yang jarang
Anak asem. So be it, Pak Vos.
Inderdaad, in mijn tijd aldaar (1938 – 1952) groeiden op Pandean Lampèr aan weerskanten van de straat asembomen die weelderig vrucht droegen waarvan ik overigens niet hield (ketjoet banget).
Ik heb me laten vertellen dat al die bomen nu zijn gekapt en dat op de erven van de huizen allerlei warungs en tokootjes zijn verrezen en dat de graven van mijn dierbaren op het kerkhof van Kobong zijn gedongkèl.
Tja …. niets is voor eeuwig, maar ik durf niet terug te gaan, ofschoon ik kepingin ben om weer als vroeger te djongkok boven op de heuvel die uitzicht biedt op het militair ereveld (ex Tillemaplein), om verlangend te turen naar de bergen in het Zuiden, Oengaran, Merbaboe, Soembing, Sindoro en heel, heel vaag bij goed weer, Merapi, toen voor mij allemaal onbereikbaar.
Reizen achter heimwee * …..
Pak Pierre
* Vrij naar gedichtenbundel van Willem Brandt
Geachte heer Pierre,
Wat leuk dat u de Gang Kolmus nog goed kan herinneren! Ik ben een kleinzoon van Victor Kolmus. Victor heeft samen met zijn broer Frits en zijn zussen Bep, Joke, Winnie, Hermien en Ita in de Gang Kolmus gewoond. In de jaren vijftig zijn mijn opa, Frits, Ita en Bep naar Nederland gegaan, terwijl de andere drie zussen in Indonesië zijn gebleven. Joke en Hermien waren getrouwd met twee broers, respectievelijk Bob en Cornelis Matulessy. Winnie Kolmus was getrouwd met Dick David en hun zoon en kleindochter wonen in Semarang.
website Kolmus van Lorenzo:
http://www.myheritage.nl/research/collection-1/myheritage-stambomen?itemId=126194131-1-4&action=showRecord
Geachte heer Lorenzo Kolmus,
Na ruim een jaar toch nog een reactie ….. we schrijven op I4E voor de eeuwigheid.
Ik was maar een opgroeiende katjong in de tijd waarover ik schreef. Van de vele Kolmuskinderen die u noemt kende ik alleen Bep Zwartjes-Kolmus, want die was een goede vriendin van mijn moeder en woonde niet ver van ons vandaan aan de Bakalweg en haar zuster Joke, getrouwd met Bob Matulessy, die mijn (strenge) onderwijzeres was in de 5de klas van de Lagere School.
Ik heb overigens begrepen dat Bep relatief jong in Indonesia (Jakarta) is gestorven en dus niet (voor goed) naar Holland is gegaan, evenals Joke die – zo heb ik ook gehoord – heel arm is gestorven, tot het laatst verzorgd door de diaconie van de Protestantse kerk in Semarang.
De naam David zegt me ook wel wat. Ik associeer die met straten als Sompok, Goendjaran, Lampersari, die omgeving.
Meer herinneringen heb ik niet aan de Kolmussen. Ik was 14 toen ik “voor mijn bestwil” door mijn moeder en stiefvader Rader op de boot werd gezet naar Holland.
Pak Pierre
Pak E.M schreef :
¿ Als nu ergens in die teruglopende tijdlijn blijkt, dat er op enig moment Europees bloed (stamboom- of DNA-onderzoek) is
ingebracht ben ik dan nog steeds een Alfoer of toch een druppel Indo
————————————————————————————
Vogens gehanteerde “norm” uit verschillende Indische site ben je een Indo met een druppeltje Indo bloed.
Ik las er veel bekende Nederlanders die op grond van asal-usul onderzoek ( stamboom) op een gegeven moment de Indo Tjap hebben gekregen.
Uiterlijk of naam / streek is niet van belang .
Dacht dat er soms Indo Baru Ketemu ( Pas ontdekte Indo) mensen die hun Indo zijn hadden vergeten ( mss ook verlochend- ze zien er totok uit) die dan zeggen ik voel me geen Indo , ik doe niks aan het Indo zijn .Ik ben een Nederlander.
Zie/lees je vaak.
De Portugezen, Spanjaarden, Engelsen en nog andere zeehandelaren zoals Arabieren, Chinezen , Boeginezen, Javanen zijn al eeuwen aanwezig in de regio.
Dus als men geen stamboom heeft die reikt tot kort voor de komst van de buitenlanders zal het moeilijk zijn om het te beantwoorden.
Bij de Indonesiers is het ook zo , de stamvader van sommige koningshuizen zijn soms buitenlanders, vanaf de Ariers ( Brahmaan ) in West Java , soms ook met Chinese / Vietnamese , Arabische en Westerse afkomst .
De “gewone” Indonesiers hebben pech , ze hebben geen burgerlijke stand ( pas ongeveer 1950? ), dus kunnen hun afkomst vaak niet zwart op wit bewijzen op grond van een geboorte akte .
Ze gebruiken zelfs geen familienamen .
Behalve die een binding hebben met de Nederlandse administratie.
Bij de Totoks en Indo’s kunnen ze soms een paar honderd jaar terug, bij de Inlanders(Inheemsen) niet .
Ook een behoorlijk aantal Javanen en Sundanezen schijnen in hun stamboom ergens een Europese voorvader te hebben. Maakt dat hun tot indo?
Het indo-zijn is geen biologische fact of life, maar een sociale constructie op basis van afkomst. Wie zichzelf niet ziet als indo en door niemand als dusdanig wordt aangemerkt is geen indo.
Mas Rob, op 30 juli 2012 om 09:23 zei:
Ook een behoorlijk aantal Javanen en Sundanezen schijnen in hun stamboom ergens een Europese voorvader te hebben. Maakt dat hun tot indo? .
—————————————————————————————-
Dat is waar , niet alleen op West Java en Midden en Oost Java , maar ook waar Orang Kompenie en andere Londho/bule gesignaleerd waren.
Of ze Indisch/Indo of Indonesisch zijn is afhankelijk van hoe ze zich zels voelen( Indisch is een gevoel zegt men) of denken en ook zich identificeren.
En toch is de faktor I (Indo) van gemengde huwelijken een beslissende faktor .
Heb je dat niet ( hoe weinig het ook is)ben je Pak Kromo of Pak Asep i.p.v Sinjo Kromo of Sinjo Asep.
Volgens mijn Zeeuws meisje zijn er in Zeeland veel mensen met zwart haar en blauwe ogen. 80-jarige oorlog? Hoe moet je die noemen?
Het is maar net wat men als definitie neemt voor indo-europeaan .
Als de definitie is: “Europese voorouders hebbend , alswel Indonesische voorouders”,
Dan zijn er over 100.000 jaar nog steeds miljoenen mensen indo-europeaan. Misschien wel de hele mensheid.
Misschien heeft eppesom een overoverovergrootouder die gemengd was, dan is hij ook indo.
Welkom , welkom !!
Wat te denken van deze koninklijke indo’s. De kinderen zijn nr zoveel in de lijn van troonopvolging :
@Boeroeng
Nou Boeroeng, als jij een Star Trek tricorder had die DNA-scans kon doen, en je liep ermee rond op een Moluks feestje, dan denk ik dat je niet zo gauw tegen iedereen bij wie je een spoortje Europese afkomst vond zou zeggen: “En jíj bent een Indo, en jíj bent een Indo, en jíj, en jíj…” 😉
Maar serieus, ik schaar mij achter Mas Rob op dit punt. Je bent wat je je voelt, til er zwaar aan of niet.
Ik reageer misschien niet zo veel de laatste tijd, maar ik wil zeggen dat ik wel bijna dagelijks aandachtig en met veel plezier de berichtjes lees, o.a. op de recente artikelen over de excessen tijdens de Poltiionele Acties, en over de gestrande tankdeal. Heel interessant.
Ogh…. CJ Lentze.
Dat is mijn mening ook ongeveer : je bent wat je voelt, noem je zo.
Maar als een van de voorouders indo is, dan is die persoon dat ook.
Of die persoon dat wilt of niet…..accepteer het gewoon .
Of je installeert een tweede voorwaarde in de indodefinitie:
2 men moet zich indo voelen
…
Opa Brinkhorst heeft altijd wel zijn indo-afkomst ‘erkend’ .
In het Moessonfelicitatiefilmpje zegt hij:
……..het is goed ons te herinneren te weten waar we vandaan komen, want als je niet weet waar je vandaan komt dan weet je niet waar je naar toe gaat….
In de internetdiskussies kom je soms Molukse jongeren tegen die zich politiek radicaal opstellen en tevens huiveren ze==als ze van gemengde afkomst zijn==zichzelf indo te noemen of andere Molukse jongeren zo te noemen.
Ik zie ook een neiging van enkelen om zichzelf niet als Nederlander te zien.
Voor de 3e /4e generatie is dit best wel een zelfverloochening.
Indo.. associeren sommigen met Indonesiërs .. en dan ben je dus een onderdrukker, of ze associëren dat met belanda’s en dan ben je dus ook een onderdrukker. Gelukkig zijn er ook Molukse jongeren en/of van Molukse komaf die niet zo uit de hoogte reageren. Terence Schreurs bijv… Molukse moeder/Hollandse vader.
Voorlopig is het verstandig om maar niet te zeuren tegen die jongeren dat ze óók indo zijn.
Goedemorgen heer Boeroeng, jazeker! Dank u. Lijkt me heel interessant; staat al mijn favorieten.
e.m.
Zeker weten , als hij niet als een Inlander* er uit zag dan zal een Orang Belanda hem als een Belandanees kunnen bestempelen.
Colbert, overhemd met dasi , pantalon en waarschijnlijk europese schoenen.
Zijn basa londho is ook (redelijk) goed , anders kon hij geen leraar van een Gupernemen H.I.S zijn .
U vader was – los van zijn basa londho – een nette man, zoals het elke indonesier betaamt. Indonesiers letten wat dat betreft goed op hun uiterlijk..We kunnen over de redenen (los van uw vader) discussieren, maar dat is weer herhalen van wat reeds herhaald is ..
Ed Vos, op 28 juli 2012 om 16:46 zei:
Blote voeten, dat is iets voor inlanders ; -)
Voor indo’s is het dragen van schoenen een pure noodzaak.
———————————————————————————–
Wah , roewet dese .
Inlanders gebruiken ook schoeisels . Kelom , terompah (sendal jepit kennen ze nog niet )
Mijn vader droeg zelfs Europese lederschoenen met 2 kleuren , dacht bruin wit .
Over pure noodzaak bij de indo, dat kan ik niet oordelen .
Kan je hier verder vertellen?
Aan zekerheidgrenzendewaarschijnlijkheid behoor aku ini tot de 1°generatie,die ’t blote voetenwerk van de sinjo anders beziet.Natuurlijk hoor ik dan ”INLANDER”(?),maar waar woonden we,met wie gingen wij om .Denk oa.baboe’s/djongos en vele vele anderen.
Met deze sawah-trappers kunnen wij Indo’sveel meer,bijv.als derde handje,met de hiel kan je het knikker gaatje ruimen,koperen centen laten blinken. De 4 tenen en 1toon-te gebruiken als jepitan om stenen/stokken op te rapen/gooien of iets stiekems te doen.
Ook hier alleen de rechtervoet. Kijk maar naar een Dalang als hij een strijd benadrukt ,’t rammelen van metalen plaatjes.
In Nw-Guinea leerde ik poppetjes te laten dansen op een touwtje gespannen tussen m’n 2 tonen (tenen)
Nmi. trek uit alas kakinya en doe wat meer met je onderdanen.
mvg siBo
Of bittere noodzaak. In indie maakten schoenen (= het dragen ervan)het verschil. Uw vader droeg Europese lederschoenen?
Pierre de la Croix, op 30 juli 2012 om 19:25 zei:
Ten laatse over die blote-voeten-jeugd: Ik weet niet wat usance was in andere steden onder “nette” Indo kinderen, maar bij mijn vriendjes en mij was het de gewoonte de schoenen uit te schoppen zodra we uit school kwamen om vervolgens blootsvoets datgene te doen wat we graag deden, in bomen klimmen, vliegeren op de sawah, visjes vangen in de kali, slenteren, blekoks katapullen. Ook nog als beginnend HBS-ertje liep ik buiten school bij voorkeur op blote kaki’s.
Vanaf nu mag er hopelijk geen misverstand meer ontstaan over wat de “generasi satoe setengah” is. Dat zij leve …….!
=================================================
NAH , nu kunnen jullie ( Gen2 , Gen3) zelf lezen wat Pak P en Bro Keller schrijven.
En Pak P is volgens mij de uitvinder van de term Generasi Satu Setengah , tenminste ik heb me nog nooit anderen over die term spreken.
Ed Vos, op 30 juli 2012 om 23:18 zei:
In indie maakten schoenen (= het dragen ervan)het verschil. Uw vader droeg Europese lederschoenen?
——————————————————————————–
Zeker weten , als hij niet als een Inlander* er uit zag dan zal een Orang Belanda hem als een Belandanees kunnen bestempelen.
Colbert, overhemd met dasi , pantalon en waarschijnlijk europese schoenen.
Zijn basa londho is ook (redelijk) goed , anders kon hij geen leraar van een Gupernemen H.I.S zijn .
* Tierlek ziet hij er uit als een Inlander, hij is ook een Inlander.
Generasi SatuSetengah zijn mensen(kinderen) van generasi satu die met hun blote voeten op de aarde van Insulinde hadden gelopen , al dan niet met celana monyet .
Pak Vos is een generasi 1 1/2 .
Als Pak EM / Pak Boeroeng geboren zijn in Ollanda dan zijn ze generasi ke2.
En als ister Indische bloed ( Indonesische + Europees ) dan kan een Ambonees ook een Orang Indo zijn .
Kijk maar naar Ir Manusama .
Blote voeten, dat is iets voor inlanders ; -)
Voor indo’s is het dragen van schoenen een pure noodzaak.
Pfff … inderdaad confusing. Wat ik heb begrepen: webmaster heer Boeroeng is Indo; van de medelezers zijn de heren P. de la Croix en E. Vos 2.0 en meneer Somers 1.0 generatie. En ik ben niet Indisch en geen Indo maar Moluccan.
Zal het vanmiddag en desnoods vanavond herlezen. Ah …nu eerst tijd voor de P. de Gruyter, de VIVO en CJamin!
e.m.
Bung eppesson, u bent toch half indonesisch(moluks) en half nederlands? Dan bent u een indo volgens mijn visie(ik weet dat pak burung er niet mee eens is). Dat onderscheid tussen halfbloedjes voor 1945 en na 1945 gaat nooit lukken.(Sorry boeroeng). Zinloze strijd die u toch niet gaat winnen. Vele jongere indo’s(oa mijn adik2 en neefjes/nichtjes) denken dat ze gewoon half indonesisch zijn, hun indische vader/moeder is ‘indonesisch’ denken ze. Ik heb hier een indo ontmoet, moeder indisch en vader nederlands. Spreekt vloeiend indonesisch, met een garoeda teken op zijn rug en voelt zich indonesisch.
In indonesie waar ik nu ben is iedereen die zowel europees als indonesisch bloed heeft(daarbij hoort ook papuas en moluks) is een orang indo.
Mijn oma heeft een molukse moeder en een indische vader, en is dus een indo.
Ja ik ben indo, of indisch zoals u wilt. Van de andere kant ben ik ook nog Tilburger en Brabander en Nederlander. Nou heb ik daar geen moeite mee, en slaap ik met die wetenschap niet meer of minder door. Maar zo gauw ik me bevind op het terrein van de politiek dan gaat alles wringen. Je komt dan ook op het terrein van de persoonlijke belangen en probeer daarin maar een evenwicht te vinden. Maar volgens mij is een kruising tussen een Europeaan en een “Inlander (Molukker) ook een indo en de keturunan ook.. Maar als een Fries trots zegt ik ben Fries, een Tilburgur trots is op het feit dat hij een kruikenzeiker is, en een Molukker trots is op zijn Moluks zijn, daar is toch niets mis mee? Javanen zijn ook trots op hun Javaans zijn en op hun cultuur.
Maar wanneer je als indo-of indische zegt dat je trots bent op je (indische) cultuur — heb ik nooit gezegd overigens – dan denken 99 van de 100 mensen dat ik daarmee de indonesische cultuur bedoel. Maar ook daar heb ik absoluut geen moeite mee, en Indonesiers nemen ook van alles en nog wat van anderen over. Je voertaal bepaalt eigenlijk in hoge mate wie je bent en hoe je denkt. Kijk maar naar de Belgen.. Nationalisme is overigens niet aan mij besteed . Ik ben een vrij mens, bebas, merdeka (tot op zekere hoogte dan) 😉
@ed vos
Setuju sekali!
Dag sibangga, als antwoord op je eerste vraag verwijs ik je even gemakshalve naar de op één na laatste alinea van mijn reactie aan meneer Somers onder dit topic.
e.m.
Hr. E.M.: In mijn dissertatie kwam ik tot de volgende indeling: In het noorden de eigenlijke Molukken met onder meer de vorstendommen Ternate en Tidore; in het midden de Ambonse archipel (ook wel Zuid-Molukken genoemd), onder meer bestaande uit de twee met elkaar verbonden schiereilanden Hitoe en Leitimor; in het zuiden de Banda-eilanden en de meer zuidoostelijk gelegen Aroe- en Kei-eilanden. In dit gebied lag de naar deze kant van de wereld doorgetrokken Atlantische demarcatielijn uit het verdrag van Tordesillas van 1494. Hier kwamen de Spanjaarden en de Portugezen, west- respectievelijk oostwaarts varend, elkaar weer tegen, resulterend in het verdrag van Zaragossa uit 1529.
Ook de VOC (Pieter van Dam 1931, II, I, 29-31) rekent de Ambon- en Banda-archipel niet tot de Molukken. De eigenlijke Molukken bestonden uit de vier of vijf kruidnagelen leverende eilanden: Ternate, Tidore, Motir, Matjan, en waarschijnlijk Batjan. De Portugezen gebruikten de naam ‘Maluco’ alleen voor Ternate; de vorst van Ternate was de belangrijkste van de op die eilanden heersende vier koningen. “De drie Molucxe koningen, Ternate, Tidor en Batchian, sijn seer jalours van malkanderen (…)”.
Uw roots liggen geloof ik niet op het eiland Ambon, maar op een van de andere Lease-eilanden, waar rekent u zich bij?
Genoemde Pieter van Dam (belangrijke beschrijver van de VOC) had nog de volgende spreuk:
“Men geeft voor, dat het een trouwloos, valsch en moordadig volck is, gelijck als de Moorschgesinden off Mahumetanen in die landen doorgaens werden bevonden, en dat dienvolgende geen vaste verbonden met haer sijn te maecken, daerop men sig magh verlaten off geruststellen. Maer als men soude vragen, wat voor menschen d’onse off de Christenen sijn, en off sy niet diergelycke fauten en gebreecken hebben, sal men niet moeten seggen van jae?”
Bij de Orang Ambon vaak bewoner van Ambon en soms ook de 2 zusters eilanden -Haruku-Saparua heb je ook vermengingen met orang Ceram .
In het boek van Schermerhorn staat dat de Ambonezen niet zo populair waren bij de autochtone Orang Ceram.
Dacht dat het ook in het boekje van Ir Manusama staat.
Nah … meneer Somers, weer een gratis geschiedenislesje voor e.m. Maar of ik het er nu allemaal makkelijker op vind worden? Met uw omschrijving van de eigenlijke Molukken zou de naamgeving dus misschien toch met die koningen te maken kunnen hebben. Ik dacht dat ik er al uit was.
Mijn roots liggen inderdaad op het oostelijk naast Ambon gelegen Lease-eiland Haroekoe/Haruku negorij/kampong Aboroe/Aboru.
Ik noem mijzelf Ambonees eerder dan (Zuid-)Molukker. Min of meer als eerbetoon aan vader die bij alles wat hij was of deed steevast daarbij ‘Ambonees’ moest vermelden. Hij was geen gewone KNIL-sergeant maar een ‘Ambonese’ KNIL-sergeant. Mijn moeder heeft er altijd moeilijk mee gehad, dat een getrouwde totok-militair wel op enig moment over een eigen woning kon beschikken, maar zij en haar man en hun anak² kolong niet.
Niet dat ik even krijgshaftig of heldhaftig ben, maar als afstammeling van Nusa Ina, het moedereiland Ceram wil ik eigenlijk Alfoer heten.
Graag wil ik van uw wijsheid gebruik maken om het volgende aan u voor te leggen:
1.) Alle mijn overgrootouders zijn ‘inheems’
2.) Aan beide zijden zijn ook mijn grootouders ‘inheems’
3.) Mijn vader en moeder zijn volbloed ‘inheems’
¿ Als nu ergens in die teruglopende tijdlijn blijkt, dat er op enig moment Europees bloed (stamboom- of DNA-onderzoek) is ingebracht ben ik dan nog steeds een Alfoer of toch een druppel Indo?
e.m.
eppeson,
Heb je interesse in deze link?
http://www.roosjeroos.nl/Boeken#molukken
@eppeson marawasin: Ik zou kiezen voor Alfoer. Die zijn krijgshaftig, heel bijzonder in Nederland. Overigens noemen we al die mensen Ambonees. Net of alle mensen in Nederland Hagenees zijn. In Nederland is Indië niet meer bekend, dan gaan de ogen op oneindig en het verstand op nul (daar stonden ze al op). Als ze vragen waar ik vandaan kom zeg ik maar Indonesië, ben ik van het gedonder af. Ik zou eigenlijk Bali moeten zeggen, dat is het enige waar ze van hebben gehoord. Zeg nooit indo, dan gaat dat verstand weer op nul.
Herstel Pak Eppeson,
Pak Pierre heeft zichzelf gedefinieerd en altijd geëtaleerd als “Indo Satoesetengah”, van de bruggeneratie tussen 1 en 2, de generatie van de laatsten der Indische meisjes en jongens die nog een blote-voeten-jeugd in Insulinde hebben genoten en daaraan levendige, eigen herinneringen hebben overgehouden voordat zij, in hun tienerjaren maar toch nog kind, “door omstandigheden” in NL terechtkwamen en later mogelijk weer verder trokken, een nieuwe toekomst tegemoet.
Oeps … wat een lange zin. Typisch aziatisch geloof ik, terwijl ik mij van mijn westerse leermeesters toch altijd “kort en kernachtig” moest uitdrukken.
Pak Pierre
De anderhalve generatie.
Dag meneer De la Croix. Ik las dit zinnetje by Kirsten Vos: ‘Any child that was younger than 16 when it “repatriated” to the Netherlands, may be considered as 2.0.’ Ik wist inderdaad al eerder dat u zichzelf rekent tot de ‘generasi satoesetengah’. Ik ben het met u eens en vind dat ‘generasi satoesetengah’ recht heeft op een eigen leven en derhalve notarieel moet worden vastgelegd.
Dus never nooit niet ‘de anderhalve generatie’ maar eervol Indo/Indisch4ever ‘generasi satoesetengah’!!!
e.m.
Ach … Pak Eppeson,
Ik heb al eens eerder geschreven dat het (ijzersterke) merk “Indo” wettig moet worden gedeponeerd en wereldwijd beschermd tegen allerlei vormen van misbruik. Einde gezeur.
Dat zal ook moeten gebeuren met het begrip “generasi satoesetengah” zoals door mij gedefinieerd, waarbij ik gaarne ruimte laat voor substitutie, wanneer van toepassing, van de bijvoeglijke aanduiding “Indische” in “…. Indische meisjes en jongens …”, door “Chinese”, “Ambonese”, “Alfoerse”, “Timorese”, “Javaanse”, enz.
Kirsten Vos vindt dat iedereen die onder 16 jaar “repatrieerde” tot generasi dua moet worden gerekend. Ik houd het v.w.b. leeftijd liever flexibel bij “tienerjaren”, met als toegevoegd criterium “de beschikking over een levendige, eigen herinnering aan ….”.
Niet alleen om mijzelf naar “anderhalf” te kunnen opschalen (ik was net geen 14 toen ik hier 60 jaar geleden aanspoelde), maar vooral omdat het ene kind nu eenmaal vroeger wijsneus wordt dan het andere. Ik geloof dat ik zo’n vroege wijsneus was die de krant las en mijn grote oren graag overal te luisteren legde, vooral bij de “grote mensen” die van dag tot dag “de toestand” bespraken en die mede daardoor redelijk snel ging snappen welke grote veranderingen om mij heen plaats vonden en nog stonden te gebeuren.
Toen ik met mijn 4 jaar oudere zuster nog herinneringen kon ophalen (zij is helaas niet meer), merkten wij allebei dat ik mij zoveel meer wist te herinneren van ons leventje in Semarang dan zij, van de taal, de mensen, de namen, de routes van A naar B en wat langs die routes te zien en te beleven viel, de huizen en waringins waar je met een grote boog omheen moest omdat zij “anker” of “berhantoe” waren, van de plaatselijke gekken die wij plaagden met bijnamen als “Alap-Alap” en “Kris Petis”, de bekende bedelaars voor Toko Oen, de bersiaptijd.
Een reden zou kunnen zijn dat mijn zuster als net Indisch meisje kort werd gehouden terwijl mijn neiging tot straatslijpen en omgang met bibiks, pamans en katjongs uit de kampong stilzwijgend werd gedoogd.
Ten laatse over die blote-voeten-jeugd: Ik weet niet wat usance was in andere steden onder “nette” Indo kinderen, maar bij mijn vriendjes en mij was het de gewoonte de schoenen uit te schoppen zodra we uit school kwamen om vervolgens blootsvoets datgene te doen wat we graag deden, in bomen klimmen, vliegeren op de sawah, visjes vangen in de kali, slenteren, blekoks katapullen. Ook nog als beginnend HBS-ertje liep ik buiten school bij voorkeur op blote kaki’s.
Vanaf nu mag er hopelijk geen misverstand meer ontstaan over wat de “generasi satoe setengah” is. Dat zij leve …….!
Pak Pierre