Nederland valt aan van Ad van Liempt
Twee jaar na de bevrijding trok Nederland ten oorlog. Met 100.000 soldaten, aan de andere kant van de wereld. Het was juni 1947.
Doel was de Republiek Indonesië te onderwerpen en vooral de economische belangen van Nederlandse bedrijven veilig te stellen. De oorlog werd niet voor niets ‘Operatie Product’ genoemd, al moesten we van onze regering spreken van een ‘politionele actie. Waarom begaf Nederland zich in die oorlog? Hoe kwam het dat een grote meerderheid van de bevolking erachter stond? En dat velen vonden dat het veel eerder en veel harder had gemoeten?
Tong Tong Fair za 26 mei Bibittheater . Lezing Ad van Liempt over dit boek. Zie IHC
Radio-interview met Ad van Liempt.
TV, bij Knevel&vdBrink 22 mei
TV-documentaire 21 juli nav dit boek
...................
Indisch4ever 
Om bepaalde zaken alleen vanuit Nederlandse perspectief te bekijken kan alleen leiden tot verkeerde conclussies .
Er werd verteld of geschreven over de “strijd” tussen de pemuda’s , “ploppers” , “revolutionaren ” die de elite kopjes kleiner hadden gemaakt.
In sommige gevallen en gebieden hadden “de elite” die met de Nerlanders “collaboreerde” het ook moeilijk gehad .
Alleen qua aantal waren ze “met een hand”te tellen.
De rest werden de 1ste lichting van de nationalistische groepen.
salam
Van Liempt heeft zich zo gehoord keurig door alle archivalia heen geworsteld om een vooral eigen indruk te krijgen over het tropisch nederlands eilandenrijk dat een kleine 300 jaar zichzelf heeft kunnen bedruipen. Kort door de bocht geredeneerd :Een groep eilanden dat oorspronkelijk door vele vorstendommen werd geregeerd waarin de vorsten de mening toegedaan waren dat ze, wel enigszins met geweld afgedwongen , handelscontracten hadden afgesloten.
Na de VOC tijd kregen de Hollanders gedurende de Bataafse Republiek en na een korte Engelse periode volledige zeggenschap over de gordel v Smaragd. In die periode probeerde Nederland de vorsten beter in de greep te krijgen en werden de eerste opstanden onderdrukt. Pattimoera/Matoelesia op de Molukken en Diponegoro op Java. Hierna kwam er een periode waarin Indië als een echt wingewest ( Multatuli) werd gezien waarbij nederlandse kapitalisten in het land gingen investeren en de hollandse koloniaal meekwam.Binnen enkele jaren werden de laatste ‘vrije’vorsten onder nederlands gezag ( v Heutz en KNIL) geplaatst.
Het lijkt zo op het eerste gezicht dan ook niet zo vreemd dat men later het door Japan ontmantelde KNIL legertje te hulp schoot om de “vrijheidsopstanden”de kop in te drukken. En nu wordt er plotseling door het voortschrijdend inzicht (wereldwijd dekolonisatieproces en oprichting VN) met schaamte bericht over wat er de jaren 1945-1949 aan militaire daden werd verricht.
‘Nederlanders schamen zich voor het koloniaal verleden’, kopte het Historisch Nieuwsblad in juli dit jaar op grond van een enquête onder ruim vijfhonderd Nederlanders. Wanneer men zich schaamt, is het wel goed te weten waarvóór. Voor dat laatste biedt ” Afscheid van Indië “alle mogelijkheden. De Leidse historicus Wim van den Doel laat in dit heldere overzicht van de dekolonisatie van Indonesië zien dat er in de jaren 1945-1949 méér gebeurde dan die huidige publiekstrekkers: oorlogsmisdaden en de Politionele Acties. ( http://retro.nrc.nl/W2/Nieuws/2000/09/01/Vp/bk2.html )
Afscheid van Indië is, zoals de titel al aangeeft, geschreven vanuit een Nederlands perspectief. Zicht op de ‘tegenstander’ ontbreekt in het boek echter niet. De Republiek was niet het kleine groepje ‘extremisten’ dat de Nederlandse publieke opinie van haar maakte. Het Indonesische verlangen naar onafhankelijkheid was algemeen, de onderlinge verdeeldheid tegelijkertijd groot. Conflicten tussen aanhangers van diplomatie enerzijds en van strijd anderzijds, tussen Republikeinse leiders in het verwesterde Batavia en die in het Indonesische Yogyakarta, tussen strijdbare jongeren (pemuda) en lokale elites, tussen islamitische en ‘seculiere’ nationalisten, werden met alle mogelijke politieke en militaire middelen uitgevochten.”…….
Al met al blijft het bij de indo en totok toch knagen dat de javaanse intelligentsia hen toen eigenlijk als oud vuil van hun geboortegrond heeft verwijderd.
Voorzover ik weet waren de pemuda ook pelopors ( perintis) in hun strijd voor hun onafhankelijkheid, en toevallig behoren ze meestal tot de elite .
Dus er is geen sprake van strijd met de elite.
Dat is te zien als men de namen van die pelopors(perintis kemerdekaan) bekijkt , hun asal oesoel.
Zie de ledenlijst van Boedi Oetomo , zelfs van Sarikat Islam en andere voormannen van de nationalistische beweging.
Hr Atmadja, een mogelijke verklaring vh elite vraagstuk zou kunnen zijn dat vd Doel geen oorspronkelijke indonesische literatuur kon raadplegen:
“Zes jaar geleden waren er in totaal zevenduizend titels over de Indonesische onafhankelijkheid verschenen. Sindsdien is de stroom publicaties niet afgenomen. De Indonesische werken kon Van den Doel weliswaar schrappen (hij leest geen Indonesisch), maar er bleef genoeg vertaalde literaruur over om ook de Indonesische kant van het verhaal te vertellen.”