Zondag 11 maart deel 2, 20.25uur Nederland 2
Hollandse duinen: Van Dis bezoekt Surabaya, de geboortestad van zijn vader, oud sergeant bij het Koninklijk Nederlandsch Indisch Leger. Voor de Indonesiërs is Surabaya de Heldenstad, waar na het uitroepen van de onafhankelijkheid in augustus 1945 de opstand tegen de koloniale heersers begon. De strijd wordt van twee kanten belicht: een Nederlandse veteraan vertelt zijn verhaal, maar Van Dis schudt ook de hand met tientallen oud pemoeda’s, de scholiersoldaten die destijds de Nederlanders bestookten.
Lees verder
TV-serie van Dis in Indonesië:
afl 1 Bestemming Hoop ………. te zien online
afl 2 Hollandse duinen ……….. te zien online
afl 3 Soekarno’s kinderen , zo 18 maart 20.25 u Nederland 2
afl 4 Verdeel en Heers, zo 25 maart 20.25 u Nederland 2
afl 5 De economische erfenis, zo 1 april 20.25 u Nederland 2
afl 6 Verloren taal, 8 apr 2012 20.25 u Nederland 2
* OVT Radio1 zo 11 maart 10.00 Toko van Dis… terugluisteren start op 2.50 minuten
* Lezingen van van Dis .
* van Dis bij tvprogramma Halve Maan, begin op 3.08.
...................
Indisch4ever 
In deel 5 praat van Dis met Mahendra.
In 2003 was er een klein internationaal incident met hem en Nederland.
Hij zei dit:
“‘Ik ben niet tegen Nederland. Ik ben tegen onrechtvaardigheid. Omdat zij (de Nederlanders) onrechtvaardig zijn, haat ik ze ”
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2668/Buitenland/article/detail/743387/2003/10/10/Minister-Mahendra-haat-Nederlanders-helemaal-niet.dhtml
Ik zag net deel 2.
Natuurlijk maakt de belanda pan Dis een programma vanuit zijn indo-belanda achtergrond met een belandabril. Zijn belandabril.
Hij deed in deze aflevering meer Indisch dan ik verwacht had.
Boléh die fen ..!
Over de chaos/revolutie van Soerabaya. Veel is niet verteld.
Niet de moorden, het rampokken, de constante bedreiging voor wie er als belanda uitzag of er naar rook. Maar ook is niet uitgediept de Engelse pogingen controle te krijgen over de stad waardoor vele Indonesische doden.
Maar verwacht niet de juiste historisch verantwoorde schets.
Wat is dat toch tenslotte?
Adriaan spreekt de Helden toe – hoeveel van hen hebben gewone burgers bedreigd en gedood– en zegt :
‘ik ben indo, met varkenshuid (kulit babi) ‘
In een eerdere trailer was de vertaling ‘varkenshuid’.
In deze eigenlijke uitzending werd de vertaling ‘roze huid ‘.
Had iemand (van de omroep of van de producenten) op het laatst toch door dat varkenshuid niet goed ontvangen zou worden door een blank publiek ?
Adriaan tohhh… tolol… je vergeet het grafnummer van je opa Mulder.
Die ligt er echt wel en er zijn plattegronden van begraafplaats Peneleh.
Had dat gewoon meegenomen !!
Jij of je producer had eenvoudig die plattegronden kunnen vragen bij
http://www.igv.nl/
Ok… genoeg gemopperd.. Volgende week verder.
Voor wie zich met name in de bersiapperiode in Surabaya wil verdiepen kan ik de documentaire van Peter Hoogendijk ‘Soerabaja, Surabaya’ aanbevelen!
http://www.geschiedenis24.nl/ovt/afleveringen/2006/Ovt-12-11-2006/Peter-Hoogendijk-over-zijn-documentaire-Soerabaja-Surabaya.html
http://dammasfilms.nl/?c=122&id=46
.
Alweer een interessante uitzending van Van Dis, waarover ik hier een paar opmerkingen wil plaatsen.
1. Het was weer een zoektocht naar het verleden van zijn ouders. Van een romantisch heimwee gevoel naar toen merkte je niks,
Dat stationnetje zijn we inmiddels al gepasseerd.
2. Volgens mij waren de dukun en zijn assistenten gewoon nep. Alsof dat kontakt met de moordenaars van Ploegman vaker in scene werd gezet
Althans naar mijn gevoel. Er lopen daar genoeg nep-dukuns rond in dat land.
3. Ook viel me de koningshuisgezindheid van Eddy Samson me op: dat na zoveel jaren.
Maar feit is dat veel indo’s in die tijd in een Europese (Nederlandse) omgeving waren opgegroeid, en dat men dat leven in Nederland gewoon heeft voortgezet.
4. Bij het verhaal van die historicus dat wanneer Nederland de Republiek Indonesia niet had beschouwd als van Japans makelij er geen oorlog zou zijn geweest tussen beide landen, plaats ik zo mijn vraagtekens.
De Indonesiers streefden gewoon naar onafhankelijkheid,
Het verdrag van Linggadjati waarin souvereiniteit werd bedongen ten spijt.
Er waren zoveel partijen bij deze socialistische strijd conform de Marhaen gedachte van Soekarno betrokken , van criminelen, rampokkers, tot radicale moslims en communisten dat er van eenheid en uniformiteit in denken, doen en laten nauwelijks sprake was.
Iedereen deed zijn ding onder het mom van Merdeka.
Vergeet hierbij het aandeel van het leger niet.
Al die bestandsschendingen kun je hen, deze radicalen, ook aanrekenen, en ik denk wat het leger betreft hierbij aan de voor velen mistige rol van ene Jendral Sudirman, Panglima Besar, devote moslim en radicaal nationalist
.
Ik heb met interesse de 2de gevolgd.
Eerlijk gezegd niks bijzonders, een samenraapsels van oude beelden die je al tig keren heb gezien.
En een zoektocht naar zijn verleden ( Peneleh) is ook een beetje zwak .
Als je serieus wil zoeken naar de graven van je familie zal je niet zo snel aanwippen.
De tijd is ook een beetje vreemd , al bijna malam, bijna magrib ( hij begroette de mensen met selamat malam, eigenlijk is het nog selamat sore).
Als je echt geinteresseerd bent dan kom je in de middag , en dan ga je of laat je je team informatie inwinnen bij de betreffende kantor , tenminste als ze dat nog hebben.
Kan Meneer Vos vertellen wat hij bedoelde et mistige rol van Jendral Soedirman ?
Een van de ex Tentara Peladjar vertelde dat ze uit verschillende groepen bestaan, met verschillende uniformen, alleen 1 ding hadden ze gemeend, vechten voor onafhankelijkheid.
Over Edy Samson, een trieste verhaal.
Is hij dezelfde persoon als dese meneer ?
http://hurek.blogspot.com/2008/10/eddy-samson-ketua-de-indo-club-surabaya.html
Een paar jaar geleden las ik een andere artikel over de ICS , Indo Club Surabaya.
salam
S.A
Ja Sigeblek het is dezelfde Eddy Samson, heel toevallig gaat een vriend van mij in Surabaya vanavond zelfs bij hem langs!
Pahlawan Nasional Sudirman — dat is Bung Tomo ook (?) – wordt beschouwd als de grootste strijder van de revolutie, aangezien ik niet gekeeld wil worden wanneer ik dit jaar op de Jl. Jendral Sudirman te Salatiga loop, waar nu ook een groot en vervaarlijk standbeeld van hem staat:
Mikul dhuwur, mendhem jero
Even de andere zijde van de medaille: ik vind het opmerkelijk dat toen van Dis zei: “kulit babi” hij niet gelijk door die Indonesische islamitische militairen tot Babi ketjap afgemaakt waarbij de Slag om Syrabaya een peuleschil zou lijken. En welke Nederlander weet nog hoe een varken eruit ziet behalve een enkele politicus die er grote gelijkenis ermee vertoond.
Over de slag om Surabaya is m.i. al veel geschreven, misschien niet door Nederlanders maar in de Engelse militaire literatuur heb ik menig bladzijde omgeslagen. Of Boeroeng dient de Slag door Indonesische ogen bekijken, die hebben toch wel veel over Surabaya geschreven Het was voor hen een soort Slag bij Port Arthur, het Indonesisch leger bracht voor het eerst een staand leger grote verliezen toe, daarom wordt die dag ook terecht gevierd. Nederland heeft zo’n dag niet of het moet Bijltjesdag zijn.
Maar is er ooit eerder een documentaire over Surabaya op de TV geweest???
En last but not least: zo ook de eerste uitzending is ook de 2de uitzending volgens sommige Ind-o-nkundigen een “samenraapsel” (kinnesinne alweer) van oude beelden, al zovaak gezien. Ik denk dat er nog velen zijn die deze beelden niet hebben gezien. Ik raad de kritikasters aan volgende keer niet meer te kijken dan zijn we van dat slappe theewater ook verlost en dan druk ik me zoals gewoonlijk diplomatisch uit.
Metro-TV Indonesia had ooit iets uitgezonden , is te zien bij You-tube.
Met komentaren van evt. ooggetuigen.
Het is koud kunstje om het te “lenen” en te vertonen in Nederland, uiteraard met ondertiteling.
Van Meneer Van Dis verwacht ik meer diepgang, wat heeft zijn team dan eigenlijk gedaan? Te weinig tijd gehad ?
Behalve een openingspeech “Saya anak sersan KNIL” etc .
En dan die opmerking van die Indonesier , hij mompelde iets over mythe .
Wat een dijenkletser verhaal .
Over welke geleende oude beelden heb jij het, Sigeblek?
Hoeveel minuten was dat ? Dan heb je nog 45 minuten te vullen, wat je niet zomaar kun doen met 2 dagen filmen.
Niks te koud kunstje en dan lekker luieren bij het warme zwembad.
Het peneleh-item had men kunnen verdiepen door het graf van opa Mulder te vinden, onderwijl de verwaarlozing laten zien, maar ook de schoonheid van sommige grafmonumenten, melden dat honderdduizenden Nederlanders daar familieleden hebben liggen, ondermeer pa en dochter Brinkhorst.
En noemen dat de gemeente Soerabaja niks doet aan onderhoud of ruiming. Er waren kamervragen in Nederland, maar verder kan het de politiek in Nederland ook niet boeien.
Zie deel 2 online:http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1243382
citaat: “Zelfs de Engelsen die met zware wapens Surabaya vanuit lucht, zee plat bombardeerde” “Voor zover ik weet zijn er geen andere Indonesische steden die binnen een paar weken werden kapot gebombardeerd” Ga eens door Surabaya wandelen met iemand die de stad van vóór de oorlog kent. Praktisch alles staat er nog. Alleen delen in de dichtbebouwde benedenstad, de stroken van de Engelse opmars o.a. tussen Tandjong Perak en Rode Brug (Werfstraatgevangenis), en Oedjoeng en Rode Brug waren zwaar beschadigd. Bijvoorbeeld de Kepandjenkathedraal en het Paleis van Justitie. Voorts kampongs (Keputran?) van waaruit bijvoorbeeld het Goebengtransport was uitgemoord, dat kon je vanuit de lucht goed zien. Als in die stadskampongs één huis in brand staat ligt in een mum van tijd de hele kampong plat. Verder alleen kogelgaten. Zelf was ik betrokken bij lijken zoeken en bergen in o.a. de woonwijk Darmo. De mij bekende huizen stonden er nog, allemaal onbeschadigd. Wel waren alle woningen verlaten, bewoners of geëvacueerd of als gijzelaars afgevoerd, hun huizen geplunderd (niet door de Engelsen!)
citaat: “het Indonesisch leger bracht voor het eerst een staand leger grote verliezen toe, daarom wordt die dag ook terecht gevierd.” Er zijn uiteraard hierover nauwelijks Nederlandse bronnen, maar de Engelse en Indonesische bronnen moet je goed lezen en in die chaos alles wel op de juiste volgorde proberen te houden.
Dat ’staande’ leger was de 49e Indian Infantery Brigade onder brigadegeneraal A.W.S. Malaby, die macht stelde niets voor, 4000 man. Daarvan kan ongeveer slechts eenderde in actie zijn. En dat in zo’n grote stad. Ze waren op 25 oktober in Soerabaja aangekomen met toestemming van de republikeinse regering in Batavia en het gemeentebestuur van Soerabaja. Hun taak was beperkt, bescherming en evacuatie van Europse vrouwen en kinderen, vandaar ook hun lichte bewapening. 4000 man tegenover zo’n 1000.000 Indonesiërs waarvan zo’n 20.000 goed bewapende pemoeda’s. In overleg met de PRI en het gemeentebestuur wisten de Brits-Indiërs drie kampen in te richten en te beschermen: Ketabang, Goebeng en Darmo. De meeste vrouwen en kinderen uit het Ketabangkamp konden naar het havengebied worden gebracht voor evacuatie naar Singapore, uit het Darmokamp en het Goebengkamp een kleiner aantal. Een van de laatste transporten onder leiding van de Zwitserse consul M.E.Keller werd door een enorme menigte overvallen, De begeleidende militairen vochten zich dood en ruim honderd vrouwen en kinderen werden vermoord. Bevoorrading door de lucht van het Darmokamp mislukte waarop de Brits-Indiërs zich moesten terugtrekken op hun bruggenhoofd in het havengebied. Door de Engelsen werden Soekarno, Hatta en Sjarifoedin naar Soerabaja gebracht om te bemiddelen. Er werd een wapenstilstand overeengekomen, maar dat werkte niet: Een deelnemer aan dat overleg: “Soekarno, Hatta en Sjarifoedin zaten in het gouverneurshuis in de achtergalerij met uitzicht op de Kali Mas. Zij zagen een aantal onthoofde lichamen van Brits-Indische militairen drijven.” De dag daarop, 30 oktober, probeerde een delegatie de wapenstilstand bij de pemoeda-strijdgroepen te bespreken. Soedirman had zeven auto’s beschikbaar gesteld, op de eerste zaten generaal Mallaby en gouverneur Soerio. De stoet liep vast op het Willemsplein, bij de Rode Brug, waar Mallaby werd vermoord. De Engelsen moesten nu wel grotere actie ondernemen. Na afloop van een ultimatum op 10 november (dit was pas de heldendag!) 06.00 landde de 5e Brits-Indische divisie. Eind van de middag werden wij uit de Werfstraatgevangenis bevrijd. Eind november was heel Soerabaja bevrijd, de bersiap was hier definitief voorbij.
Nog even mijn stokpaardje: Wij zijn door Gurkha’s bevrijd, niet door de KL, die kwam pas half maart 1946 in Indië aan. Die Nederlandse militairen mogen defileren, onze bevrijders niet. De gesneuvelde Nederlandse militairen worden herdacht, de gesneuvelde Gurkha’s niet. Bij de nationale Indië-herdenking wordt het woord bersiap niet gehoord, de Nederlandse slachtoffers worden niet herdacht. Dit wordt stilzwijgend geaccepteerd door de Indische gemeenschap!
Bij Van Dis is het woord bersiap één keer gevallen, bijna onhoorbaar. Wij hebben wel graven van een gezin gezien, zonder de belangrijke connectie met die bersiap. Over hormat is niets gezegd!
Sorry, geen 1.000.000 Indonesiërs, maar ‘slechts’ 100.000.
En zo waren we toch aanwezig bij de geboorte van een mythe.
Surabaya platgebombardeerd, het Geallieerde leger tot staande gebracht.
Valt me nog mee dat het niet in zee werd gedreven.
Wel zag ik ooit een filmpje over het in een hinderlaag lopen van een transport van vrouwen en kinderen in een kampong.
Over het lot van die vrouwen en kinderen hoef ik het hier niet te hebben…
Vervolgens werd die kampong vanuit zee beschoten en verwoest.
Een bepaald deel van Surabaya werd ook vernield tijdens een zuiveringsactie. Maar wek deel weet ik niet
Jammer dat Van Dis niet meer van de stad liet zien, nb mijn geboortestad waar ik nog nooit terug ben geweest.
Het begon zo goed met het tonen van gebouwen in de stijl van Dudok de architect van Hilversum, en Jan Duiker.
Overigens was Cosman Citroen de man van Surabaya, die ontwierp het gebouw van Kempen-Begeer en Vos (Jl. Tunjungan) , maar die laatste had zich inmiddels al uitgekocht, meen ik.
Tijdens de eerste minuten van Van Dis deel 2 zag je de Echte Tenaga Dalam, Traditioneel Indonesisch energiewerk, waarbij een dukun iemand in trance bracht en zo kon verhalen van gebeurtenissen uit het verleden. Nee geen oplichters, van Dis! Training van dezeTenaga Dalam (vert.:’innerlijke kracht’) kun je leren! Het gaat verder dan tempo dulu, het gaat over de traditionele Indonesische adat, nog voordat de islam zijn intrede deed in Indonescie. Gebaseerd op de animistische cultuur van het Indonesische volk. ALIRAN INDONESIA geeft hier informatie en trainingen over, geweldig interessant voor diegenen die over hun echte indonesische roots willen leren. Dat waar je familie niet over durft te sprken! Bijeenkomsten in Tenaga Dalam in Utrecht en Arnhem, nee witte gunaguna is niet eng, maar mooi, dicht bij de natuur. Kom op 17/3 en leer over je echte roots, ook voor 2e en 3e generatie Indo’s. Met natuurlijk na afloop een lekkere selamatan. Meer info via indokeuken@mail.com
Ik geloof dat ik dan TV zit te kijken, want dan komt als ik het goed heb de uit Indonesië geadopteerde Daniël Arends met zijn cabaretprogramma ‘Blessuretijd’ op Ned.3. Even geen Risolles. 😉 Beter! Toch en beetje roots, nietwaar.
@ Boeroeng.
Het is een Indonesische programma uitgezonden bij Metro TV .
Te zien bij You-tube in verschillende delen.
Nederland kan het overnemen en zelfs laten bewerken voor ondertiteling etc .
Het was een behoorlijke strijd geweest van een paar weken met duizenden doden bij de Indonesiers en ook bij de Engelsen .
Terecht werd Surabaya de Helden stad genoemd .
Voor mijn part mogen de Nederlanders eventuele propaganda’s ( mooie schilderingen etc) er uit halen.
En dan heb je een redelijk documentaire op TV , verteld door de Indonesiers .
Die oude beelden zijn een illustratie bij het verhaal van van Dis.
Dan heb je nog 45 minuten van de 49 minutenshow die ze zelf gemaakt hebben.
btw Bizar detail.
Het KNIL stuurt pa Mulder een rekening voor een niet ingeleverd uniform, die hij kwijtraakte of kapotdroeg in het jappenkamp.
Dat is nou die VOC-mentaliteit… niet de salarissen betalen over die periode maar wel nog eens een straatarme sergeant uitpersen.
En nog zoiets op het kerkhof, dat die Nederlandse veteraan vertelde z’n appel en 75 gulden ook nog moest terugbetalen.
Misschien heb ik Sigeblek verkeerd begrepen of heeft Sigeblek de documentaire van Van Dis verkeerd begrepen maar het was zeker niet de bedoeling van Van Dis geweest een documentaire over de Slag bij Surabaya te maken. Ik vond de filmbeelden daarover meer in de trant van Leni Riefenstahl en dat zegt al genoeg over de oorlogspropagandistische waarde.
En kan Sigeblek zijn opmerking wat verduidelijking:……”En dan die opmerking van die Indonesier , hij mompelde iets over mythe .Wat een dijenkletser verhaal”………..Die man zei wel wat zinnige dingen. op een rij en als Sigeblek dat niet verduidelijkt, dan weet ik wel wie de dijenkletser annex non-valeur is, dat alles niet persoonlijk bedoeld en alles in zeer diplomatieke termen
Ergens op een blog was sigeblek het met mij eens dat symbolen belangrijk zijn voor Javanen (dat geldt overigens ook voor de andere eilandbewoners).Mythes zijn de kurk waarop het indonesische volk drijft: je hebt daar de Garuda, Gajah Mada, Jayabaya, de Wali Songo.
Zijn wij eens aanwezig bij de geboorte van een mythe, dit maken we nooit meer mee, wordt dit als een dijenkletser afgedaan. Een belediging van het gehele Javaanse volk vind ik dit.
Verklaar u nader, sigeblek. .
Garuda is een mytische wezen.
Gajah Mada , Jayabaya , Wali Songo niet .
Ze bestaan echt .
Ook de Slag van Surabaya.
Ik zou niet durven zeggen dat mythes de kurk waarop het Indonesische volk drijft.
Wordt gelijk doorgeprikt door kritische Indonesiers.
Laten we terug gaan naar Van Dis , ben benieuwd of de volgende afleveringen beter zal zijn dan de eerste twee afleveringen.
@Peter.
De documentaire gaat volgens mij om kennis te maken met Indonesia ,en het bezoeken van plekken die voor zijn ouders belangrijk waren geweest, zoals Surabaya voor zijn vader en familie.
Hij doet dat door de reis van zijn moeder over te doen.
V.w.b Surabaya , de pemuda’s etc was een welcome aanvulling .
De dijenkletser kwalificatie gaf ik aan de Indonesische kunst historicus(?) .
Het irriteer mij mateloos dat een redelijk geschoolde Indonesier ( Hollands “sprekken” ook nog) die meende dat de uitroeping van Surabaya tot een heldenstad als mythologie ziet.
Zijn argument was te zien vanaf minuut 23.19 en verder.
Zelfs de Engelsen die met zware wapens Surabaya vanuit lucht, zee plat bombardeerde had ook wekenlang moeten vechten , tenkoste van vele doden.
Voor zover ik weet zijn er geen andere Indonesische steden die binnen een paar weken werden kapot gebombardeerd ten koste van duizenden doden .
Dat is de eerste keer dat de Indonesiers (in dit geval Oost Javanen) hun wapens gebruiken om te vechten.
Als men de Metro TV filmpjes kon volgen werd daar ook verteld hoe de gebeurtenissen hadden plaatsgevonden.
Dat bij oude oudstrijders vaak veel sterke verhaaltjes werden verteld is ook bekend en menselijk.
Vroeger toen mijn tantes en moeder nog leefden moesten ze vaak er om lachen dat bij sommige ex Tentara Peladjar (scholier soldaten) vaak erg jonge soldaten waren. Dat ze ten tijde van de strijd mss nog niet eens kunnen vechten .Omdat ze veel te jong waren .
mikul duwur, mendhem jero
Wanneer je iemand omhoog tilt (op handen draagt ahw) moet je zijn negatieve eigenschappen diep begraven (niet naar buiten brengen).
Aleen Nederlanders willen het onderste uit de kan, en krijgen dus de deksel op hun neus.
Met mijn reactie ben ik bang oude wonden hiermee te openen,daarom heb ik een heerlijk gevoel dat er twee heren,welke zijn Ed Vos en si Geblek iets over mijn neef Eddy Samson naar voren hebben gebracht.Toen ik vandaag met mijn oppasdag wilde beginnen,kreeg ik van mijn oudste zoon te verstaan waarom wij wel in Holland zijn. In korte bewoordingen gezien de tijd heb ik hem laten weten dat mijn Vader Zaliger een lange adem bezat en zowat elke dag nadat hij ons van school haalde,vertoefden we enkele uren bij de Ned.commissariaat a/d Sumatra straat in Surabaya.Vele Indo’s waren er moedeloos van geworden of hadden de middelen er niet voor om zich te vervoegen a/h adres en dat was de bekende stok waar de Ned.Regering hanteerde en nog hanteert.Als ik dan antwoord krijg van mijn zoon;*indien er daar nog zo veel Indo’swonen waarom wordt er niets voor hun gedaan dat ze alsnog de oversteek kunnen maken*.Ik gaf hem slechts als antwoord zich meer te verdiepen in dit vraagstuk vol leed en doelbewuste onbegrip van onze blanke broeders,die als antwoord geven*Andere tijden*mijn idung pesek.
Nou is het zo, dat Eddy Samson wél naar Nederland had gekund. Echter, zijn moeder besloot op het laatste moment dat zij toch liever in Indonesië wilde blijven. En aldus geschiedde, het gezin Samson bleef. Helaas voor Eddy zijn zijn latere verzoeken om naar Nederland te komen afgewezen.
Er zou een onderzoek moeten komen naar hoeveel duizend mensen niet naar Nederland mochten omdat ze niet erkend werden door Nederland als Indische Nederlander.
20.000 ? 70.000 ? inclusief kinderen per 1-1-1963 ?
Deels hebt U gelijk,omdat zijn Vader Voorganger(dominee)is van een Kerkgemeenschap,waardoor ze de boot hebben afgehouden;daarna ging het niet goed met mijn oom(Ed’s vader)en kwam de wens naar Nederland te vertrekken daarna de weigering,waardoor Eddy de dupe van geworden is.Veel onbegrip is er in die tijd vanwege het overlijden van ouders en de kinderen huiverig zijn om in den Vreemde uit elkaar gehaald te worden.;voorbeeld:de kinderen die op dat moment wees zijn van de jongste zus van mijn Moeder De geschiedenis creeert een hoop onduidelijkheden en de waarheid is dan un-known.Uberhaupt wie is Elmi?ik ben een directe neef(op de foto i/h lijstje van een v/d Koninginnen staat een jongere broer van mijn Moeder)Tot op heden is er nog een boel leed onder de Indo’s daar;je herkent ze direct als je daar oog voor hebt en niet alleen op vacantie gaat.
Ik ben geen familie of kennis van Eddy. Dit is wat Adriaan van Dis vertelde. En hij heeft het weer van Eddy zelf.
Bedankt pak Boeroeng voor Uw ondersteuning;ik hoef dan verder geen tekst en uitleg te geven;SU.
@ Boeroeng .
Ik denk dat de reden om iemand al dan niet toe te laten gebaseerd werd op hun Nederlandschap.
Indische Nederlanders zijn ook Nederlanders , mits ze toen erkend zijn .
Ik denk dat er tig duizend Indische Nederlanders die niet naar Nederland kunnen gaan omdat ze in het verleden niet erkend waren.
De ongeveer 30.000 Nederlanders (incl. Indische Nederlanders) die al Indonesiers waren geworden kunnen zelfs later alsnog naar Nederland.
Behalve die kleine groep die niet willen of kunnen en daar alsnog gebleven.
Die groep had het ook moeilijk , werd ook door Halin en andere groepen uit Nederland gesteund .
Ik hoor mijn vader in de vijftiger jaren v.d.v.e. – toen hij al in NL was en met vrienden herinneringen ophaalde aan de moeite die zij moesten doen voor een “bewijs van Nederlanderschap” – nog woedend tieren:
“Iedere Surinamer die uit een boom dondert is Nederlander en wij, die GVD voor koningin en vaderland onze nek moesten uitsteken, konden verrekken”.
Tja ….. de PVV was er toen nog niet.
Pak Pierre
De PVV vindt dat iedereen uit Indonesië een slecht mens is en niemand mag het land in.
offtopic.enigmacode: lin in.stop.kolonel bd groenlicht.stop.tjoek witte rook.stop.einde bericht.stop.thanQ.sent message.stop.off line.noreply.
@ eppeson marawasin
????? een ipod ofzo die niet helemaal goed berichten doorgeeft?
So boat is sold. Enjoy reading. Over and out.
Pak Pierre
@Elmi de zaak Eddy Samson
als ik het goed begrepen heb dan had Eddy Samson alle formaliteiten om naar Nederland te gaan, dus hij was voor de wet al een Nederlander. U zei dat hij vanwege zijn moeder niet naar NL ging maar de formaliteiten, dus zijn recht op naar Nederland te gaan, bleef bestaan, dus ook zijn Nederlanderschap bleef bestaan Of zie ik dat verkeerd.
Hetzelfde probleem deed zich min of meer voor bij spijtoptanten in de jaren 50 en die konden tenslotte ook naar NL: Ik denk dat er vanuit Indisch4ever met een beetje goede wil toch iets gedaan kan worden, maar er is dan wel aanvullende informatie nodig.
@Peter: ik weet niet of hij Nederlander is gebleven. Hij was toen 12 jaar oud en ik denk dat het hele gezin Indonesiër is geworden. Misschien wil en kan Jos Crawfurd hierop antwoord geven.
Over mythes gesproken.
Volgens Wikipedia* waren eerst 6000 Indiase (Gurkha) soldaten gestuurd.
Daarna werd de 5de Divisie gestuurd met 24.000 manschappen , vermoeide maar goed getrainde soldaten , met 21 M4 Sherman tanks, 2 cruisers and 3 destroyers en squadron Mosquito / P4 Thunderbolt.
R.I zijde :
ongeveer 20.000 BKR en TKR plus allerlei groepen milities en 10.000-120.000 toegetroomde “vrijwilligers”.
Volgens Indonesische bronnen veel Moslimstrijders .
Doden bij de Engelsen, meer dan 1000 , plus 2 generaals inclusief Mallaby), bij de Indonesiers 20.000. Over gewonden werd niet geschreven.
Ondanks dat het uit Wikipedia* en Indonesische bronnen afkomstig zijn kan men verder onderzoeken of de cijfers juist zijn .
Al is het om mythes door te prikken.
Wat wel bewezen is werd daar behoorlijk gevochten .
En uiteindelijk gingen de Engelsen weg omdat ze niet betrokken willen raken in iemands anders oorlog , ook rekening houden met hun belangen in India .
Volgens de Indonesiers hadden 300 Indiase soldaten de zijde van R.I gekozen.
Ik heb mijn cijfers bij Meelhuijsen opgehaald, die heeft redelijk betrouwbare Indonesische en Engelse bronnen. Hij heeft ook een lovend voorwoord van Prof.dr. H. Roeslan Abdoelgani. In Wikipedia wordt te veel gerommeld. Een Engelse brigade in die tijd was zo ongeveer 4000 man, een divisie 15.000 man. De oorlogsschepen waren alleen de eerste dag (10 november) van belang. De jachtbommenwerpers maakten vooral afschrikwekkend lawaai, weinig gebruik van bommen en boordgeschut. Ze vlogen zo laag dat wij vanaf de binnenplaats van de Werfstraatgevangenis de piloten konden zien zitten.
De Engelsen gingen niet gewoon weg, zij werden half maart 1946 netjes afgelost door de uit Amerika komende mariniersbrigade. Die was speciaal opgeleid om tegen de Japanners te vechten.
Zelf heb ik in die tijd rijles gehad van Sikh’s, miltaire chauffeurs van de ambulances bij het Leger des Heilsziekenhuis waar ik werkte. Na hun vertrek nam ik (en een in het ziekenhuis als leerling verpleger werkend Steurtje) dat van hun over.
Nederland besloot vervolgens om een troepenmacht op de been te brengen om de Geallieerden af te lossen, en Java (Indonesie) te zuiveren van de rebellen, terwijl zij toch na de strijd in Surabaya duidelijk zag aan wiens kant de inheemse bevolking stond.
Deze troepenmacht moest eind 1946 op volle sterkte staan.
Uiteraard, door de aanwezigheid van ongeregelde benden verkeerde men in de veronderstelling dat een overweldigende meerderheid wel pro-Nederlands was. Zij waren dan ook tegen onderhandelingen met de RI. Eerst moest de rust en de orde weer hersteld worden. Geen wonder dus dat de Indonesiers de Nederlandse troepen als een bezettingsleger zagen.
Ik heb hier een artikel uit:
Klik om toegang te krijgen tot The_British_Occupation_of_Indonesia__1945_1946__Britain__The_Netherlands_and_the_Indonesian_Revolution__Royal_Asiatic_Society_Books_.pdf
Of het betrouwbaar is kan ik niet beoordelen.
Liever iets dan niets , toch ?
salam
S.A
Heb ooit een rapport van de Engelse (?) Rode Kruis gelezen, dacht dat Singapore ook genoemd werd als uitwijkplaats voor de gewonden.
Kan het niet terugvinden in mijn persoonlijke “archief”.
Sigeblek, 14 maart: Voor de RAPWI was Singapore een (de belangrijkste?) verzamelplaats voor krijgsgevangenen en geïnterneerden. Voor Nederlanders was dat geloof ik het Changi-kamp of Wilhelminakamp (vergeef me als dit niet klopt). De evacuees uit Soerabaja gingen daar ook naar toe. Ik zou op 12 november 1945 met de Princess Beatrix ook naar Singapore worden gebracht, maar onderweg werd de bestemming gewijzigd in Batavia. Singapore puilde uit. Gelukkig maar, want ik kon als wernemer van het Rode Kruis toen terug naar Soerabaja, nadat ik van mijn vader (krijgsgevangen in Singapore) gehoord had dat mijn moeder en zus niet in Singapore waren aangekomen..
Heer/Mevrouw Elmi wees maar dankbaar om niet in die situatie te verkeren als mijn neef.Eddy.Twee derde deel van mijn Moederskant woont nog steeds in Indonesia,gelukkig dat het gros zich daar kan bedruipen door zijn /haar levenswijze aan te passen aan de normen van het Indonesisch volk.Luister dan maar naar het commentaar van Pak Boeroeng;als ik U vertel twee keer te moeten vluchten eerst uit Surabaya en daarna uit Ned.Nw-Guinea met achterlating van in totaal drie huizen(bezittingen van mijn ouders)gelooft U het toch niet.Waarom moet ik nou met bewijzen komen als de politiek die over onze ruggen bedreven wordt zo genadeloos kan toeslaan.Ik heb dit alles in het klein mogen meemaken;evenzo het kampleven.Hr/mevr.Elmi de waarheid is vaak ver te zoeken en daar wordt jammergenoeg misbruik van gemaakt;nu en tot lengte van dagen.U hebt nog steeds niet geantwoord op mijn vraag.
Jos,
Elmi is al 7 jaar een trouwe lezeres . Ze weet veel over Indisch, doet ook nogal veel Indische activiteiten. Ze heeft ook veel verhalen van de exodus gehoord en gelezen.
Waarom zou ze jouw verhaal niet geloven?
@ Jos Crawfurd…. U schreef onder andere dit:
…”;als ik U vertel twee keer te moeten vluchten eerst uit Surabaya …”
Waar in Surabaya als ik vragen mag en wanneer?
Mijn vraag stel ik, omdat wij naast een familie Crawfurd gewoond hebben in de Ketabang buurt van Surabaya. Als we over dezelfde familie praten, heb ik wellicht nog een foto en kleine details voor u.
Graag uw antwoord via de webmaster waarvoor dank.
Misschien interessant om dit stukje te lezen uit de website van holland.doc
Eddy Samson wordt hier een in Indonesie achtergebleven halfbloed genoemd. Nu ben ik niet voor dergelijke benamingen
http://www.hollanddoc.nl/nieuws/2012/maart/van-dis-in-indonesie.html
Lieve lezers;ik heb een boel waardering voor alle bijval t.a.v. mijn neef Eddy;ook de verwijzing naar de verschillende sites;ook de vraag hoe het verder met hem moet gaan:heel eenvoudig*oude bomen moet je niet meer verplanten*Deze regering moet deze gedupeerden daar ter lande daadwerkelijk hulp bieden en niet mooi weer spelen door her en der in de wereld met zaken te bemoeien.Een bedelaar moet je niet laten bedelen,maar de persoon in kwestie uit de brand helpen.
Lieve Elmy,ik heb geen enkele rancune naar jou toe hoor;ik ben er achter gekomen wie je bent;trouwens INDO’S onder elkaar hebben nooit ruzie,slechts verschil van mening;om die reden heb ik het voornemen mijn beide zoons het boek Tjalie Robinson van Wim Willems cadeau te doen;deze huidige generatie moet,is verplicht ons vraagstuk levend te houden;waarvan acte.
Fijn dit te lezen Jos, was even bang dat we een miscommunicatie hadden…..Ik denk ook dat je iemand, die in de 80 is, niet meer naar Nederland moet halen. Wél dat hij ter plaatse geholpen moet worden. Nu weet ik niets van zijn persoonlijke/financiële situatie. Kan hij in aanmerking komen voor hulp van HALIN?
ElEl = Elmi. Kon plotseling niet meer reageren met Elmi omdat volgens WordPress Elmi lid is en moest inloggen……Ik zou niet weten hoe in te loggen. Hoop niet dat iemand met Elmi aan de haal is gegaan!
ik heb vandaag ook moeilijkheden gehad met reageren
@ Jos Crawfurd:
Ik heb nog recentelijke foto’s van Eddy. (2 weken geleden ongeveer gemaakt.)
Heeft u interesse, graag even melden bij de webmaster, zodat ik ze kan doorsturen naar uw emailadres.
Ik lees hier de naam Singapore. Zelf heb ik het over de geallieerden, maar dat bestond dus uit de VS en de Britten. De VS hadden een andere tactiek dan de Britten meen ik. De VS wilden vanuit Nieuw-Guinea, eerst Java bevrijden en van daaruit naar Japan.
De Britten wilden natuurlijk eerst naar Singapore en vervolgens naar Sumatra en dan naar japan.
Het gevolg was wel, dat Java niet bevrijd werd op de Japanners, en zo kon daar de onafhankelijkheid worden uitgeroepen, al dan niet met steun van de jappen, omdat daar na 15 aug. 1945 een machtsvacuum was ontstaan.
De Britten nu, stonden echt niet te popelen om ten strijde te trekken op Java met hun legertje tegen de nationalisten.
Vooral niet omdat zij in hun leger ghurka’s hadden uit Brits-Indie (India) die zich zeker vanuit hun nationalistische gevoelens aan de zijden van de Indonesiers zouden scharen.
De Britten wilden slechts bepaalde gebieden in Indie bezetten om slechts humanitaire hulp verlenen. Denk met name ook aan Surabaya. Voorts was hun eis dat Nederland met de Indonesische Nationalisten zou praten. Hetgeen dus in eerste instantie niet gebeurde. Is dit het verhaal?
Pak Vos.
De Britse verhaal(versie) staat duidelijk gedocumenteerd.
Ook kan je lezen dat de Indonesische versie uit de Metro TV in sommige gedeelten bevestigd.
Ik heb hier niet over soms (oneerbiedigd gezegd) sterke verhalen van sommige oudjes ex Tentara Peladjar .
Een ex Luit Kol van de TNI ( toen mss de BKR of TKR) vertelde ook hoe goed ze kunnen schieten.
Als men op de voeten van de vijand mikte kunnen ze de schouder raken of omgekeerd.
De Engelsen vertikken om het werk van de Nederlanders te doen.
Volgens de artikel zijn de Britten met ongeveer 13.000 soldaten aanwezig. (Anders dan die 4000 verhaal).
In ieder geval een kleine bijdrage om oude mythes door te prikken.
Het is waar dat de Britten eerst een andere opdracht kreeg, het evacueren van oorlogsgevangenen en Jappaners.
Door de fout van hoofdkwartier door een ultimatum te stellen , ook woordbreuk had men geweten dat de Indonesiers gaan reageren.
Lees maar even de artikel.
Dat Surabaya niet echt plat gebombarbeerd was kan men gewoon zien aan de oude nog bestaande rumah/gedung Belanda in Surabaya.
Heb toevallig een boekje over Oud Surabaja.
Zowel de 4000 als de 13.000 kloppen! De eerste groep was een brigade, ongeveer 4000 man, 25 oktober. Dit was de groep (staand leger!) die volgens de Indonesische mythen in de pan was gehakt. Elk land heeft recht op zijn nationale mythen, die hebben we in Nederland ook. Maar laat de Indonesische mythen in Indonesië. De tweede groep, van 10 november, was een Brits-Indische divisie, 13.000-15.000 man. Deze groep maakte een eind aan de bersiap, door die militairen ben ik uit de Werfstraatgevangenis bevrijd.
Dat ultimatum was geen fout. De Britten hadden Soekarno en Hatta gevraagd te bemiddelen. Dit lukte niet, bij de verdere pogingen werd generaal Malaby vermoord. Het ultimatum eiste o.m. dat er een eind aan de ongereldheden kwam, dan konden de Engelsen door met hun opdracht van het beschermen en evacueren van vrouwen en kinderen.
De Gurkha’s kwamen, en komen, niet uit India maar uit Nepal. Zij werden vermoedelijk niet gedreven door nationalistische gevoelens. Het Brits-Indische leger op Java telde wel soldaten uit India, met name de Sikhs. Wellicht doelt Ed Vos op hen.
Oei Hr. Derk, U heeft gelijk ook.
In het Britse leger zaten ingezetenen van hun (voormalige) kolonieen die ook bezig waren met hun nationalistische streven tot onafhankelijkheid (India, Sri Lanka, Pakistan, Bangladesh) dat de Britten wel zeer gereserveerd waren. Overigens gingen de Britten er van uit dat Nederland toch weer in Indie terugkwam om het gezag te herstellen, er was daarvoor ook een overeenkomst gesloten, maar de Britten hielden zich er niet aan. Vandaar dat je ook verhalen hoort dat de Britten de Nederlanders in de steek hadden gelaten.
(Mooie interessante website overigens)
Ik dacht dat het militair historisch gedeelte bij “Het gebeurde ergens in de Indonesische archipel ” hoort. Als bovenstaande Heren bij Engelse bronnen hun oor leggen dan komt een heel verschillend verhaal over de verschillende betrokken militaire eenheden betrokken bij de Slag in Surabaya naar voren.
Maar hoe gaat het eigenlijk verder met de arme Heer Samson
Want van Dis liet in deel 2 immers meer zien (ook grappige fragmentjes) dan alleen de gevolgen van de moord op Ploegman en Malaby. Inderdaad, ook de neef Eddy van Jos kwam evenveel ter sprake.
Dhr Samson leeft tenminste nog, over de bovengenoemde doden niets dan goeds hoor.
Zijn uitspraak dat hij in hart en nieren Indo is vind ik niet alleen aangrijpend maar heeft in de kontext van het nieuwe Indonesie ook iets tragisch. Dat sommigen bij die persconferentie om moesten lachen vind ik tekent voor het onbenul en onverschilligheid dezerzijds.
In dat licht gezien is de zin in Nederland ……… Indo hoezo……. wel een heel luxe uitspraak, dat natuurlijk niks met existentiele vraag (in de zuivere betekenis van het woord) te maken, maar meer met een aardig en wellicht nuttig tijdverdrijf op dit of andere blog.
M.a.w. als Hr Samson roept ..Ik ben Indo.. dan heeft dat natuurlijk een totaal andere betekenis dan een 4de generatie “vraagteken” verkondigt..ik ben Indo.
Ik relativeer hier alleen maar al die dood-serieuse verhalen over indo-Indisch om maar aan te geven dat we mekaar niet te serieus bij de neus moeten nemen.Relativisme is in wezen een Indisch kenmerk, gegeven die twee-culturen, gemengd/gemixed, emigrant/immigrant, globetrotter en andere mythes, waarin we volgens die Indonesische meneer geloven..
Even wat achtergrondinformatie over Ploegman:
In de van Dis uitzending op 35 minuten vanaf het begin http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1243382
zegt Eddy Samson dat Victor Willem Charles Ploegman door pemoeda’s werd tegengehouden en vermoord.
Dat was op 19 september 1945 vlakbij of vlakvoor het Oranjehotel wat toen werd belegerd door oproerige jongeren.
Victor was geboren te Tegal in 1893, zoon van Victor Willem Ploegman en Cecile Pertat.
Hij was jurist en in 1940 was hij advocaat en procureur van de Raad van Justitie te Soerabaya. Hij was een voorman van het Indo-Europees Verbond.
Hij huwde Marie Henriette Laurens (ouders: Laurens-Plagge)
Victor hertrouwde in 1938 met Adelien van Leeuwen
Dr L de Jong heeft zijn naam genoemd in zijn deel 11b
En die dukun of 3 dukunnen dan? Van Dis’ mimiek sprak boekdelen, lol tuurlijk na die seance, omdar ze hem de huig hadden gelicht, zo dom hij ook. Ploekmaan, hu-eh! terwijl heer Dis allang wel wist wat er zich afspeelde de 19e sept ’45. Ploegman met een fikse houw van een sabel door een Indonesiër geveld en ’n potige Indo die tijdens de rellen ook stond te duwen trekken en sussen met een mes in de rug gestoken. Wat volgde kennen we, nog meer hel. Maar eigenlijk scheen ’n onschuldig lijkend incident eraan voorafgegaan te zijn, volgens zeggen. De onderhandelingen wilde men onopvallend uiutvoeren en de aanwezigheid van de Hollandse delegatie zou slechts kenbaar gemaakt worden met een kleine vlag op het balkon. Maar de Nederlandse buitenstaanders moesten zo nodig een grotere vlag hangen ter ere van hun delegatie, die de terugkeer van het Nederlandse gouvernement betekende (dachten ze, ze wisten niet beter). Vanuit het rode kruis centrum werd een grote wapperende vlag bejubelend aangesleept en enthousiast op het dak gestoken. En de rest gebeurde, je zou denken had het maar bij die kleinere vlag op balkon gelaten. Ach ja, ik weet ook niet wat dan gebeurd zou zijn.
Willy Meelhuijsen ( zoon van Willem Adam ) schreef het boek ‘revolutie in soerabaja’
Hij brengt verschillende versies wat er gezegd werd over het gebeuren bij het oranjehotel van 19 sept 1945 en over de dood van Ploegman.
Op pagina 75 komt Willy met een tekst uit het dagboek van A.C. Broeshart . Het is hetzelfde verhaal als wat Eddy Samson vertelt over de dood van Ploegman.
Volgens mij klopt dit ongeveer. Er gaat nog een andere mythe: Een van de in het Oranjehotel ondergebrachte RAPWI-mensen had een kleine Nederlandse vlag opgehangen. Het is normaal dat overdag bij legergebouwen de vlag hangt. Een mevrouw die bij het Rode Kruis stond (aan de overkant, loge) had thuis nog een grotere vlag en liet die ophangen. Dit was de vlam in de pan. Waar/onwaar, in ieder geval leuk verhaal.
De Japanners maakten korte metten met deze ‘onrust’. Even later kon ik zonder problemen, met de fiets, bij de Rode Kruispost in de loge komen. De Japanners bewaakten toen het Oranjehotel.
A.C. Broeshart heeft ook enkele foto’s in zijn dagboek van het vlagincident. Op één van die foto’s staat het Oranje Hotel (Amsterdamse School??) met een nogal groot uitgevallen Oranje-Blanje Bleu hoog in top. Op de foto zijn ook een tiental Pemoeda’s?? zichbaar die onbesuisd en met veel moed naar de vlag klimmen, toch op minstens 10 meter hoogte , dat voorspelt niet veel goeds . Een groeiende menigte oproerkraaiers verzamelt zich aan de voet van het Hotel, zichbaar zijn wat dreigende stokken.
Op een andere foto is de menigte voor het Oranje Hotel aangegroeid tot een legioen voetbalsupporters. Een man in legeruniform met opgeheven Black Panthervuist staat op een verhoging. De ondertitel van de foto luidt “Laat her Rood-Wit wapperen, weg met de Nederlanders. Die vuist zie ik wel vaker op Indonesische foto’s van de koloniale oorlog.
De foto’s zijn ook te zien in het boek “Macaber Soerabaya 1945” van R.L. Klaessen
Meneer,deze zelfde persoon brult elke 7 minuten zijn opdracht luidt en duidelijk in ’t Museum ”Bronbeek”
Alleen snapt bijna niemand wat hij alzo roept maar wel een kleine foto in de vitrine aanwezig.
Anoniem ini si Bo
“Vandaar dat je ook verhalen hoort dat de Britten de Nederlanders in de steek hadden gelaten.”
=====================================================
Maar dat zijn Nederlandse verhalen .
De Engelsen hebben een andere opdracht .
Pakistan/Bangladesh bestaat nog niet , India (Brits India) was toen nog een kolonie van Engeland.
Nehru had behoorlijk bezwaren tegen de inzet van Brits Indische soldaten.
Maar dat zijn Nederlandse verhalen. Ja,Ja ? Pak,maar er schuilt meer achter wat wel heel zacht gefluisterd rond gaat. de ”Indo”
Ik kan het alleen hard maken vanuit m’n eigen belevenis ,uit die tyd /plaats als burger en soldaat tov. het Engels en Brits-Indische mil. optreden in 1945 -1946.tov mijn Familie.
Nogmaals het waren Chaotische tijden,die met de allerbeste wil van de wereld niet terug te halen valt.
Het is niet ,zoals ik heel vaak hoor/zie op/van diverse personen en om ’t voor mij eenvoudig te houden, hij /zij – -of zwart /wit ,.daar is/was de situatie,belangen veel te ingewikkeld voor.
Goed,dat er hierover wordt geschreven etc.en vergeet niet dat de gewone man/vrouw en kind de volle omvang van deze ellende ongevraagd en ongewild over zich heen kreeg
Inderdaad zo chaotisch dat het precieze verhaal er nooit zal komen. Erger nog, ik denk dat er meer precieze verhalen zijn, elk met zijn eigen beleven. Ik denk alleen nog maar aan de slachtoffers. Mensen die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren. En in Nederland niet mogen worden herdacht op 15 augustus.
Het kan nog:
http://www.defensie.nl/cdc/actueel/activiteiten/46185771/Cultureel_programma_Soerabaja
Ik denk dat ik dit jaar maar eens een paar daagjes naar mijn geboorteplek ga om wat foto’s (en video’s) te maken.
Ik zit te wachten op een website over surabaya (en ook om daar te ngobrollen) van iemand die daar elk jaar naar toe gaat,
maar ik hoor maar niks
Ik ben eens dat we meer aandacht geven aan de slachtoffers (van beide kanten).
Soms zit men als burger tussen vechtende militairen die ook door hun regering werden gestuurd.
Aan de andere kant vind ik goed dat er nog gediscusieerd wordt , gezamenlijk kan men tot meer kennis te komen.
@ Ed Vos .
Er zijn verschillende site (o.a Indonesische) met oude foto’s van Surabaia en nieuwe foto’s van Surabaya.
Het was een chaos geweest , in deel Van Dis 2 vertelde een Indonesier dat ze weinig opgeschreven hadden, en dat was ook een grote fout.
Precies. Ik heb zoveel info over mijn geboorte plaatst verzameld, ook via dit forum verkrgen tuurlijk, dank, maar nog nooit terug geweest. Nu heb ik een mooie plek gevonden, ook al via hier, weer dank, om er 2 a 3 dagen te verblijven. In die suite, ja leuk toh, waar van Dis en bung Karno logeerden, lol. Dan breng ik een bezoekjje aan de voormalige praktijk van dokter Nawir Sumatraan, verlosser bij m’n geboorte. Moet in 1 van de 3 ziekenhuizen vlak bij elkaar geweest zijn, ga ik nog uitzoeken, Vrouwen- en kinderziekenhuis van leger des heils of, Soerabaiaschse ziekenverpleeghuis Darmo of RK ziekenhuis. En dan Tjiepoenegarastr 37 (jl. Cipunegara) waar we woonden vervolges de dierentuin daar vlak in de buurt als die er nog staat.
De dierentuin is er nog steeds. Met het standbeeld van Soero en Buoyo. In de oorlog heb ik er gewoond, Setailstraat. Van daaruit ben ik bij de Kenpeitai terecht gekomen. Mijn moeder en zus zijn in de Bersiap van daaruit weggevoerd naar het binnenland. Ik zat toen in de Werfstraatgevangenis.
Zelf heb ik na de oorlog als ambulancechauffeur gewerkt in het Leger des Heils ziekenhuis en het Rooms Katholiek ziekenhuis daar tegenover. Het Darmo-ziekenhuis was toen (geloof ik) bij Chinezen in gebruik.
Toen ik terug was in Surabaya was het of ik er nooit was weggeweest! Inlogcode: saya lahir disini. Succes verzekerd.
In deze deel 2 staat van Dis bij de graven van de kinderen van der Werff en de kinderen Engelenburg, vermoord in de bersiap
Het waren 4 kinderen van der Werff en 8 kinderen Engelenburg.
Hans Vervoort heeft nog een artikel geschreven over de familie Engelenburg en anderen die toen ook vermoord werden:
http://www.hansvervoort.nl/index.php?page=3&articleId=39
Heer/Mevrouw Phefferkorn;woonde Uw familie niet achter ons a/d KusumaBangsa(Canalaan)op de hoek van de Legoendistraat met de vele duiven?
Van Pak Boeroeng en Ibu Nelly mag U mij de foto’s sturen,dat weet ik zeker waarvoor mijn dank;SU.
@ Jos Crawfurd. Klopt als een bus.
Het was niet achter u, maar naast u. Tussen uw en ons huis was de brandgang. Uw familie woonde op de hoek van de Cannalaan en de Jalan Pandan en wij woonden -met brandgang ertussen- naast uw familie op de hoek van de jalan Kacapiring en de Cannalaan. De Legoendi straat was weer een zijstraat van de Jalan kacapiring( waar deze ophield tegen de spoorbaan aan) en die liep parallel met de Cannalaan en kwam aan het eind weer uit op het verlengde van de Cannalaan en daar heette verder de Cannalaan de Jalan Anggrek. (aan de overkant was de oude marine kazerne- kruising Cannalaan en de Jalan Melati, die dan via de Jalan Selamat naar Ondomohen voerde.)
Als u – via Boeroeng – dan uw email adres bekend maakt, dan zal Boeroeng het mij wel doen toekomen en kan ik ze aan u mededelen.Ik hoor gaarne naar welk email adres.
Ya nyo;het is maar hoe je het bekijken wil toch;in elk geval woont er in de paviljoen ook een van mijn neven n.l.Edwin Huwae,weduwnaar en wonend in Sittard.
Pak Boeroeng heeft mijn e-mail adres;sungguh lho.
Zijn al verstuurd.
Wel, wel oude buurjongetjes vinden elkaar..
Nog kattekwaad uitgehaald jullie 2?
Om het van Disgesprek centraal te houden gaat dit topic op slot.
Ga hier verder
Pingback: van Dis in Indonesië deel 5 «