Many stories of Dutch Indonesians who left Indonesia shortly after Independence are lost in the passage of time. Legend has it that they went to Holland. But some found a second home, or perhaps a third, in the USA. Michael Hillis, a part-time teacher and history buff who resides in Portland, Oregon, estimates there are around 200,000 Dutch Indonesians, or Dutch Indos as they call themselves, living in the United States. “Not many people in America know about them,” Hillis, who is making a film about the Dutch Indos, told the Sunday Post during a recent research trip to Indonesia. Jakarta Post
-
...........𝓘𝓷𝓭𝓲𝓼𝓬𝓱𝟒𝓮𝓿𝓮𝓻
Berichten van het heden, maar ook uit het verleden -

- en


Indische Soos -

Recente reacties
- Anoniem op Njai in de internering.
- Noordin op 30 nov NPO 2 Ernst Jansz zoekt voorouders
- Gerard op Njai in de internering.
- XXX op Njai in de internering.
- Gerard op Njai in de internering.
- Depok - van den Broek op 30 nov NPO 2 Ernst Jansz zoekt voorouders
- Boeroeng op Njai in de internering.
- Miramont - van den Broek op Njai in de internering.
- Padang van den Broek op Njai in de internering.
- Boeroeng op Njai in de internering.
- Boeroeng op Njai in de internering.
- Boeroeng op Njai in de internering.
- Gerard op Njai in de internering.
- wanasepi op Njai in de internering.
- Gerard op Njai in de internering.
Archief
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! Categorieën
Zoeken op deze weblog
Meest recente berichten : Het gebeurde ergens in de Indonesische archipel
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Deze slideshow vereist JavaScript.




































Jeroen Uhm:”Zou voor 1900 het merendeel van de Indo’s Maleis hebben gesproken, maar nauwelijks Nederlands.
=========================================================
Is afhankelijk van de maatschappelijke positie van de Indo .
In 1939/40 waren er ongeveer 50.000 Europeanen ( 42.000 Lager Onderwijs en 10.000 voortgezet onderwijs)
Dit zijn totale cijfers van de Europeanen, inclusief de Indo/Indische Nederlanders.
Voor 1900 zal de cijfers lager zijn , en denk zelf dat ze meestal niet eens de Bahasa Melayu beheersen.
Zelfs hun “verzorgster”, kennen niet eens Bahasa Melayu.
Meestal kennen de huispersoneel van voor 1900 ( zelfs 1939/1940) geen Bahasa Melayu( die later de officiele Bahasa Indonesia wordt).
De meeste huispersoneel zijn vaak afkomstig uit de streek zelf .En vaak ongeschoold , meestal uit de kampong gehaald.Tot 1928 werd Bahasa Melayu (Riau Lingga)gebruikt door Inlandse BB ambtenaren, Europese BB en leraren van HIK, HIS etc . Het gebruik van Bahasa Melayu werd pas “populair” door de invoering van Van Ophuijsen spelling in 1901.
Waarschijnlijk gebruik het huispersoneel naast hun streektaal (Sunda-Javaans etc) ook de “pasar maleis” .
Pasar Maleis met veel gebruik van buitenlandse leenwoorden.
Dat zie je ook bij Petjoh , veel streektalen in combinatie met Arabisch,Portugees , Spaans , Chinees etc .
Dat was ook de voornaamste reden waarom vroeger een zich zelf respeterende Indo hun kinderen verbieden om (pasar) Maleis te gebruiken , om niet geassocieerd te worden met de “lagere”klasse.
Jeroen Uhm:”Zou voor 1900 het merendeel van de Indo’s Maleis hebben gesproken, maar nauwelijks Nederlands.
Ik denk niet dat er toen veel scholen waren. De voertaal zal Maleis zijn geweest en de opvoeders, moeders en babu’s zullen Maleis en Indonesische talen hebben gesproken”
Niet alleen met het Nederlands hadden ze problemen, ook met het behoorlijk spreken van Maleis. Volgens mij spraken ze laag/brabbel Maleis met alles en nog wat. Echt iets voor een groep die nergens bij hoorden…
Dat nationalisme is bij sommige Indonesiers te merken bij culturele conflicten tussen Indonesie en Maleisië.
De laatste tijd is Indonesie zo snel op z’n teentjes getrapt als Maleisië weer eens cultuur heeft “gestolen”.
Een of ander reisbureau uit Europa had een reclame gemaakt met een dans uit Indonesie, maar voor Maleisie. Volgens mij is zelfs de Maleise ambassadeur op het matje geroepen.`
Niet dat Indonesie het altijd bij het verkeerde eind had, je kunt vraagtekens zetten bij Unesco, maar de manier waarop lijkt vanuit een minderwaardigheidscomplex te of jalousie op het succes van Maleisie te komen.
Voor Indo’s is het ook belangrijk dat het goed gaat met Indonesie want stiekem zijn er toch veel indo’s die zich op een positieve of negatieve manier spiegelen aan Indonesie.
Een kennis van me, een Indo, had er vaak moeite mee om gewoon toe te geven dat hij Indo was. Hij leek er zelfs trots op te zijn dat hij voor Japanner, Chinees, Koreaan werd aangezien. En als hij dan toch met Indonesie in verband werd gebracht moest hij altijd iets te maken hebben met een of andere afscheidingsbeweging.
Tot hij op Bali kwam en merkte hoe mooi de Indonesische cultuur kan zijn. Hopelijk worden Java en Sumatra de volgense stap.
Dat sommigen beter voordoen dan ze eigenlijk zijn is n.m.m iets menselijk en universeel.
En zeker als het tegenover buitenstaanders gaat .
Voor de insiders is het anders.
Ook omdat de Indische gemeenchap van 1ste en 2de generatie a.h.w goed elkaar kennen omdat het een kleine gemeenschap is.
Dunia kecil zoals de Indonesiers zeggen.
Was ooit in zo’n boek presentatie geweest over Nederlands Indie , waar veel bekende en geleerde mensen komen.
Zie je ook bekende gezichten , tenminste ik heb een paar keren dezelfde gezichten gezien.
Staat iemand de zaal toe te spreken, met veel basa basi.
Achter in de zaal hoorde ik iemand( ook een bekende Indo) aan de omstanders(naaste vrienden) vertellen , ach die persoon komt uit bepaalde millieu in Ned. Indie , stel eigenlijk niets voor .
Tya , dan vang je iets over de familie geschiedenis van iemand.
Bij de huidige Indonesiers kan men alleen tegen vreemden opscheppen , hun eigen mensen/streekgenoten , dorpsgenoten weten wel beter.
Indonesia kan voortbestaan omdat de 1ste generatie en de 2de generatie nationalisten hadden verwezenlijkt .De drang naar materialisme is ook menselijk , men wil ook meer dan 1 gobang verdienen, wil ook een spijkerbroek (“blu djin”) dragen of met een Black Berry bellen.
p.s.
“Indonesiers van nu maken zich ook aan die beeldvorming schuldig waarbij de zaken vaak fraaier worden voorgespiegeld dan ze in werkelijkheid zijn.”
Ik bedoel HUN eigen beeldorming, en het klinkt hard, maar dat heeft te maken met een minderwaardigheidscomplex, hetgeen vaak leid tot overdreven drang naar materiele zaken en naar nationalisme.
Beste Jeroen, het beeld dat in de reeks der jaren werd geschapen door indo’s is dat door de betergesitueerde indo’s: die goed nederlands spraken, 10 bedienden hadden, groot huis. De kleinde boeng wilde of niet achterblijven – pochte mee – of zweeg in alle talen.
Niemand valt iets te verwijten. Enerzijds dachten de Hollanders dat alle indo’s in hutjes leefden of in boomhutten. Je zult de verhalen alle wel kennen. Je moest als indo je daartegenover altijd verdedigen en uitleggen dat dat niet het geval was.
Maar dat alles is niet “des indo’s”, Indonesiers van nu maken zich ook aan die beeldvorming schuldig waarbij de zaken vaak fraaier worden voorgespiegeld dan ze in werkelijkheid zijn.
Nu, vandaag de dag wordt er een ander beeld geschapen: van de indo die te lijden heeft van de oorlog, de bersiap, de kille ontvangst. Maar ook dat is niet zo verwonderlijk, de tweede generatie laat zich horen en om de een of andere manier voelt men zich alweer miskend niet goed begrepen, gediscrimineerd, ten achtergesteld enz.
Nu krijg je het beeld van de indo die gebukt gaat onder een loden last van haar tragisch verleden.
De derde (en vierde)generatie probeert zich daarvan los te maken, en onbevangen de toekomst tegemoet te treden, maar ook dat gaat vaak moeizaam. En dat in de periode dat men een eigen identiteit aan het vaststellen is.
Gelukkig hebben mijn ouders mij gevrijwaard van al dat leed dat hen en anderen is overkomen en kon ik in mijn jeugd zoals andere Nederlandse kinderen een onbezorgde toekomst tegemoet te treden. Ik moest het maar zelf doen.
Tegenwoordig hebben wij allen – Nederlanders – jong en oud andere sores aan onze kop. De vermeende failliete multiculturele samenleving, de verregaande botheid wat doorgaat als vrijheid van meningsuiting, economische crises, islamofobie.
Ik kan dat alles als oudere een plekje geven in mijn leven , en ik zou het niet wilen dat mijn kinderen ahw. alle lasten van het nederlandse heden en indische verleden ook nog op hun schouders zouden nemen.
1. zou ik niet weten
2. Volgens het boek in ‘Indie Geworteld’, zou voor 1900 het merendeel van de Indo’s Maleis hebben gesproken, maar nauwelijks Nederlands.
Ik denk niet dat er toen veel scholen waren. De voertaal zal Maleis zijn geweest en de opvoeders, moeders en babu’s zullen Maleis en Indonesische talen hebben gesproken.
Het hing toen nog erg af waar de Europese familie leden vandaan kwamen als men naast het Maleis een Europese taal sprak.
Mijn overgrootoma sprak bijvoorbeeld vloeiend Frans.
Volgens ‘Tjalie Robinson: de stem van Indisch Nederland’ kon Petjoh ontstaan doordat men als kind Maleis sprak en dat ging vermengen met het Nederlands dat men op school leerde.
3. Een groot deel van de Indo’s is afkomstig uit een relatie tussen een soldaat en z’n njai, Er zullen weinigen zijn die zich omhoog hebben geworsteld. En families die rijk zijn geweest hebben veel verloren na de crisis. De familie Deux waar mijn opa van af stamt moet grond hebben bezeten rond Solo, ik denk mede door hun verwantschap met de Suhan. Maar die rijkdom zal verdwenen zijn want mijn opa en zijn broer gingen het KNIL in omdat het geld voor een opleiding op was.
4. Hoe het met andere mensen zat weet ik niet wel weet ik hoe het met mijn familie zit.
Mijn opa wou in Indonesie blijven maar mijn oma zag er geen toekomst ondanks dat haar ouders en jongere broers en zussen wel wara negara werden. Mijn opa was een ex KNIL-er dus misschien was het wel een goede beslissing van mijn oma.
Mijn overgroot opa schijnt door Sukarno gevraagd te zijn om te blijven om het land helpen op te bouwen, hij was namelijk aannemer architect. Voor de oorlog was hij als socialist al meerdere keren opgepakt door de Nederlanders. Mijn overgroot oma “Mammie Abels’ heeft met gevaar voor eigen leven Indonesische zieken geholpen tijdens de oorlog, het is wel duidelijk waar haar hart lag.
Ze werden dus Wara Negara en genoten respect bij de Indonesiers rond Malang en hebben weinig last gehad van pesterijen etc. Hun kinderen later wel.
Ja mythevorming is begrijpelijk als we kijken naar de echte geschiedenis van de Indo’s. Armoede, onbekende afkomst, prostitutie, concubineschap, discriminatie tegen en door Indo’s, geweld tegen en door Indo’s.
Als we het relativeren hoeven Indo’s zich echter nergens voor te schamen, want elk volk heeft zwarte bladzijden z’n geschiedenis. Geen rede om overdreven trots te zijn of voor een minderwaardigheidscomplex.
Die mythevorming kan juist in de weg zitten als er wederzijds begrip moet komen tussen Indo’s, Indonesiers en Nederlanders.
“onwaarheden”, slordigheid of te weinig kennis van de Geschiedenis van Ned.Indie.
Hoop dat vanuit de Nederlandse tak uitleg gegeven kan worden omdat jullie meer toegang hebben bij de oude archieven.
1. de emmigratiegolven duurt tot minimaal 1968,in sommige gevallen nog later .
2.De kennis en gebruik van de Nederlandse taal/Maleis .
3. De overdreven verhaal van de rijkdom/welzijn.
4.De keuze om al dan niet te verblijven en warga negara te worden .
Wat ik ook ziet is dat er verschil in de leeftijdsopbouw van de Amerindo en IndoBel (Indo Belanda).
Welke onwaarheden lees je dan?
Dat weet ik.
Het is ook positief om tussen de reacties op de site van JP een Indonesier te zien die graag meer wil weten over Indo’s en ook al het een en ander weet.
Voor alle duidelijkheid, een Indonesier die in Indonesie woont.
Toch lijkt het me moeilijk om met dit verhaal een positieve indruk te geven over Indonesie in de VS.
Als men wil uitleggen waarom Indo’s en Indonesiers weg gingen uit Indonesie dan zullen ze helaas de donkere kant moeten benadrukken.
En ze moeten bijvoorbeeld oppassen er geen Moslim vs Christenen verhaal van te maken, wat het toevalligerwijs soms was.
Dat lijkt me een gevoelig punt in de VS en kan al gauw het huidige Indonesie op een gevaarlijk land doen lijken.
Ik hoop dat de Amerindos hun film en verhaal willen plaatsen in andere Indonesische kranten zoals Kompas, Media Indonesia etc .
Jakarta Post en andere Engelstaligge kranten worden niet door de grote massa gelezen.
Ze kunnen Metro TV of Trans TV ook benaderen.
Dan kan je een brede publiek in Indonesia bestrijken .
In de J.P artikel lees ik “onwaarheden”, mss is dat te wijten aan mythevorming ?
Mijn inziens heeft een medaille altijd 2 kanten.
Om alleen de betere kant te laten zien en de donkere/slechte kant te negeren of zelfs verdoezelen leidt aan maar tot mythe of zelfs geschiedvervalsing.
Als 3de generatie Indische Nederlanders weet je zelf dat vanuit de 1ste en soms 2de generatie in het verleden weinig info werd doorgegeven.
Gelukkig is er verandering gekomen, er komt een nieuwe en kritische generatie .
De maker die een Indonesische vrouw heeft wil met deze film de Amerikanen een positieve indruk geven van Indonesie.
Ik vraag me af of “het verhaal van de Indo”, daarvoor het juiste is.
De periode na WWII, de belangrijkste rede waarom indo’s weg gingen, bracht juist het lechtste naar boven bij alle betrokken partijen.