ontvangen mail:
Hallo Boeroeng en Nelly,
Er bestaat een gedicht met de titel “Kind van 2 culturen”.
Het heeft ooit in het blad Indonesië Naderbij gestaan en zou van mevr. G. Stern-Dossin zijn. Op andere plaatsen staat het gedicht met “bron onbekend”.
Zou één van de lezers van indisch4ever de bron kunnen bevestigen?
Ik hoor graag…
Groetjes van Judy alias NonaTjoklat,   Indisch Dordrecht

Kind van twee culturen

Zo blij, zo vrolijk, zonder zorgen
zo was mijn prille levensmorgen
De toekomst leek een mooi gedicht
Schitterend in helder zonlicht
Maar ik besefte nog niet,dat dit niet eeuwig zou duren
Ik besefte toen nog niet: Ik ben een kind van twee culturen

De oorlog – de bezetting – het leken wrede, boze dromen
Zo onverwacht in mijn zorgeloos bestaan gekomen.
Maar ondanks de verschrikkingen en grote zorgen
Bleef ik hopen op de nieuwe dag van morgen.
Op de terugkeer van het leven van voorheen, zonder deze enge muren
Ik besefte toen nog niet : Ik ben een kind van twee culturen

Toen kwam de vrede en daarna Indonesië’s vrijheidsstrijd
Dit laatste kwam voor mij totaal onvoorbereid.
Ik begreep het niet; ik bleef steeds hopen op het leven van voorheen.
Maar er sloop twijfel in mijn hart en ik voelde mij angstig en alleen
En ondanks de verbitterde gevechten, wankelend tussen ongenadig vuren
Besefte ik nog altijd niet : Ik ben een kind van twee culturen.

Toen was alles plotseling voorbij en wij moesten gaan
Verstrooid als snippers in de wind, naar landen, heel ver hier vandaan.
En toen in Holland – die eerste winter – die bittere kou
Toen begon ik te beseffen, hoeveel ik van mijn Indië hou
Ik voelde mij beklemd, verward, nooit eerder kende ik zoveel donkere uren
En heel langzaam drong het tot mij door : Ik ben een kind van twee culturen

Maar ik ging moedig verder en ik paste mij tenslotte aan
Ik kreeg vrede met dit nieuwe land en met dit nieuwe bestaan.
Ik heb mijn bestemming nu gevonden, maar .
waarom voel ik steeds dat onbestemd verlangen
Dat onvervulde heimwee, dat in mijn hart is blijven hangen …
Nu, in de winter van mijn leven, in veel intens doorleefde uren
Besef ik goed : Ik ben een kind van twee culturen.

Gedicht van Mevr. G.Stern-Dossin uit ” Indonesia Naderbij “.